บ้านป่าดอน new story 5

[DEVIL WORLD]

ระหว่างที่เนตรกำลังดุลุงแท๊กซี่อยู่นั้นบลูที่ก่อนหน้านี้เองก็ตกใจเรื่องกระโปรงตัวเองอยู่หน่อยนึง เธอเองก็อายพอควรและหน้าแดงนิดๆที่นั่งไม่เรียบรอยจนกระโปรงเลิก แต่เมื่อเห็นว่าลุงแท๊กซี่โดนเพื่อนสาวอย่าง..เนตร!..ดุเพราะรู้สึกไม่พอใจที่ลุงแท๊กซี่ถาม บลูก็เอ่ยห้ามด้วยความคิดที่มองโลกในแง่ดีของเธอ!

    "เนตร!....อย่าว่าลุงเค้าสิ...ลุงเค้าแค่สงสัยเลยถามเองนะ..." บลูกล่าวห้ามเพื่อนสาวที่แสดงท่าทีอารมณ์เสียใส่ลุงแท๊กซี่
     
     "นี่แก...ยายบลู...จะมองโลกแง่ดีเกินไปแล้วนะ.." เนตรหันมาดุบลูเพื่อนสาว

     "น่า...เนตร...อย่าดุลุงแกเลยนะ...ลุงแกแค่ถามเอง..." บลูกล่าวขอร้องเนตร

    "หือออ..หืมมมม...ก็ได้...แล้วแต่แกเลยยายบลู.." เนตรกล่าวตัดฝ่อแล้วหันไปนั่งมองกระจกดูริมถนนเงียบๆ

  บลูเห็นท่าทีของเนตรก็รู้แล้วว่าเธอนั้นนอกจากจะไม่พอใจลุงแท๊กซี่แล้ว ยังไม่พอใจตัวบลูเองด้วยเช่นกัน! แต่บลูก็เข้าใจเนตรเพราะมันเป็นนิสัยปกติของเธออยู่แล้วที่จะหงุดงิดเมื่อมีคนแปลกหน้ามาถามจู่จี้ แต่กระนั้นกับบลูกลับเป็นคนละอย่าง พอบลูรู้ว่าเพื่อนสาวไม่พอใจก็ไม่ได้พูดไรต่อให้เพื่อนสาวอย่างเนตรนั้นโกรธ แต่กลับหันไปพูดกับลุงแท๊กซี่?

     "ตะกี้หนูขอโทษแทนเพื่อนหนูด้วนนะคะลุง...พอดีเนตรเค้าไม่ชอบคนจู่จี้น่ะค่ะ..." บลูกว่าวบอกอธิบายให้ลุงแท๊กซี่เข้าใจ

    "เออ...อือ...ไม่เป็นไรหรอกหนู...ลุงจู่จี้เอง...ทั้งที่เป็นเรื่องส่วนตัวของหนูสองคน..." ลุงแท๊กซี่กล่าวอึกอักนิดๆให้บลูฟัง

    "อือ...อืม...ค่ะ..." บลูกล่าวรับคำที่ลุกแท๊กซี่กล่าว

  หลังจากที่อธิบายให้ลุงแท๊กซี่เข้าใจนิสัยของเพื่อนสาวอย่างเนตร ทั้งบลูและเนตรก็นั่งเงียบส่วนลุงแท๊กซี่เองก็ไม่ได้ถามไรต่อ พอนั่งรถมาอีกราวครึ่งชั่วโมงก็มาถึงอพาร์ทเม้นท์ของเนตรและบลู  ทั้งสองสาวจึงลงรถและเนตรก็ยื่นเงินให้บลูจ่ายค่าโดยสารให้ลุงแท๊กซี่! ก่อนที่จะเดินขึ้นห้องไปก่อนบลู?

     "อ๊า..เท่าไหร่คะลุง.." บลูกล่าวถามค่าโดยสารหลังเนตรเดินขึ้นตึกอพาร์ทเม้นท์ไปก่อนแล้ว
     
   "อืม...200...จ๊ะแม่หนู..." ลุงแท๊กซี่กล่าวบอก

   "อ๊ะ...นี่เงินค่ะลุง200บาท..." บลูกล่าวพร้อมยืนเงินให้ลุงแท๊กซี่

   "อะ..เดีียวแม่หนู..." ลุงแท๊กซี่เรียกบลูพร้อมกับดึงแบงค์ร้อยที่บลูยื่นให้มาก่อนหน้ายื่นส่คืนให้บลู

    "ค่ะลุง...อ๊า...ยื่นมาไมคะลุง.." บลูหันกลับมาตามที่ลุงแท๊กซี่เรียกและกล่าวถามเมื่อเห็นแบงค์ร้อยที่ลุงแท๊กซี่ยื่นคืนกลับมาหนึ่งร้อย
   
    "ลุงให้คืน...ถือสะว่าลุงลดให้ฐานเสียมารยาทที่ถามจู่จี้เรื่องของหนูก่อนหน้านี้...อ๊ะ...รับไว้เถอะ.." ลุงแท๊กซี่กล่าวพร้อมยื่นใส่มือของบลู

   "ลุงไม่เป็นไรค่ะ...เอาไปเถอะ...หนูไม่ถือสาค่ะ..." บลูกล่าวพร้อมยกมือขึ้นพรางเป็นสัญญาณไม่รับ

   "น่าหนู...เอาคืนไปเถอะ..." ลุงแท๊กซี่ยังยืนยันที่จะให้เงินคืนแก่บลู

   เมื่อลุงแท๊กซี่ยังจี้มือยื่นเงินส่งคืนให้บลู แม้ว่าเธอจะปฎิเสธแล้วแต่สุดท้ายเธอก็ต้องรับคืนมา และกล่าวขอบคุณลุงแท๊กซี่ด้วยใจเป็นมิตร

    "เห๊อออ...ขอบคุณค่ะลุง...จริงๆไม่ต้องคืนหนูกะได้...หนูก็บอกว่าไม่ถือสาค่ะ..." บลูกล่าวบอกลุงแท๊กซี่

    "ไม่ได้หรอกหนู...ลุงเสียมารยาทจนเพื่อนหนูไม่พอใจ...ลุงต้องรับผิดชอบ..." ลุงแท๊กซี่กล่าวบอกบลู

    ด้วยความที่เห็นว่าลุงแท๊กซี่ใจดีและดูมีความเป็นคนดี บลูที่รับเงินคืนมาแล้วก็อยากจะตอบแทนน้ำใจที่ลุงแท๊กซี่มีให้ เธอจึงนึกอะไรขึ้นมาและกล่าวเอ่ยออกไป!

    "ลุงมีเบอร์ไหมคะ..." บลูกว่ามถามลุงแท๊กซี่

    "เบอร์..จะเอาเบอร์ลุงไปทำไรหรอแม่หนู..." ลุงแท๊กซี่กล่าวถามหลังบลูเอ่ยถามมา

    "ก็ลุงไม่รับตังหนู...งั้นหนูก็จะช่วยลุงโดยเรียกใช้บริการแทนไงค่ะ.." บลูบอก

    "โอ๊ะ...ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้แม่หนู..." ลุงแท๊กซี่กล่าวบอกบลู

     "เถอะค่ะลุง..ถือว่าหนูช่วยอุดหนุนบริการถลุง.." บลูกล่าวบอกยื่นยันจะเอาเบอร์ลุงแท๊กซี่ให้ได้
   
    "อ๊ะ...ถ้าแม่หนูต้องการงั้นก็เอา....080.......จ๊ะแม่หนู..." ลุงแท๊กซี่กล่าวพร้อมให้เบอร์มือถือแกบลูไป

    "ไว้หนูุโทรเรียกใช่นะคะ...เออ...อืออ...ลุงชื่อไร?..." บลูกล่าวจะบอกลุงแท๊กซี่แต่ดันไม่รู้ชื่อของแก

     "สร...จ๊ะ...แม่หนู...ลุงชื่อ..สร..จ๊ะ..." ลุงแท๊กซี่กล่าวบอกชื่อแกบลู
   
    "ค่ะ...ลุง...เออ..สร...ไว้วันไหนหนูมีธุระจะเรียกใช้นะคะ..." บลูกล่าวบอกลุงสรแท๊กซี่

    หลังจากได้เบอร์ลุงสรแท๊กซี่มา บลูก็หันหลังเดินเข้าตึกอพาร์ทเม้นท์แล้วขึ้นชั้นบนทันที ทิ้งให้ลุงสรนั่งมองบลูเดินหันหลังจากไปอยู่บนรถคนเดียว!

    "โอ๊ยย...สวยเหลือเกินแม่หนูเอย...หุ่นดีกว่านางแบบนวลนางอีกแม่คุณ..." ลุงสรแท๊กซี่พูดคนเดียวหลังบลูเดินจากไป

       พอบลูหายเข้าตึกอพาร์ทเม้นท์ ลุงสรก็ขับรถออกไปหาลูกค้าคนอื่นๆต่อในคืนนี้ ส่วนบลูพอเดินขึ้นมาถึงห้องก็เข้ามานั่งพักและเตรียมตัวจะอาบน้ำ แต่ระหว่างนั้นเนตรที่นอนอยู่บนเตียงก็เอ่ยถามบลูขึ้นมา?

    "ทำไมนานจังวะแก...ยายบลู...กว่าจะขึ้นมา..." เนตรเอ่ยถามบลู
 
    "อ้อ...พอดียืนคุยกับลุงแท๊กซี่น่ะ...เนตร...คือแกให้ตังค่าโดยสารคืนมาร้อนหนึ่งน่ะ..." บลูกล่าวบอกเนตร

   
   "เหอะ....ตาลุงนั้นน่ะนะ...ดี...ให้เต็มไม่เอา...คืนมาก็ดี..." เนตรกล่าว

   "เนตร!..เธอก็นะ...ลุงเค้าให้คืนเพราะอยากขอโทษที่ถามจู่จี้นะ...แกก็รู้ตัวว่าผิดนะ...ฉนั้นเธอก็ไม่ต้องไปว่าเค้าขนาดนั้นก็ได้จ๊ะ..." บลูกล่าวบอกเนตรเพื่อสาว

    "จ้าๆ...แม่คุณ...แกก็นะ..ยายบลู...อย่าเชื่อคนง่ายเกินไปละ..." เนตรกล่าวตัดฝ่อพร้อมแสดงความเป็นห่วงเพื่อน

     "จ้าา~เพื่อนรักของฉัน..." บลูกล่าวกับเนตร

   หลังจากคุยกันพอควรทั้งสองสาวก็ผลัดกันอาบน้ำและเข้านอน เพราะพรุ้งนี้เช้าทั้งสองคนต้องไปดูผลสอบปีสุดท้าย !



    ในเช้าวันถัดมา...เวลา7:00ตรง บลูในชุดนักศึกษาสีขาวกระโปรงพรีทดำ เดินลงมาที่หน้าอพาร์ทเม้นท์คนเดียว วันนี้เป็นวันประกาศผลสอบเรียนจบบลูจจึงจะไปดูผล แต่วันนี้เนตรกลับลุกไม่ขึ้นเพราะไม่สบาย อัดเกิดจากอากาศหนาวของฝนตกเมื่อคืน บลูจึงต้องไปคนเดียว

    "ฮัลโหล?...สวัสดีค่ะ...เออ...ลุงสรใช่ไหมคะ...ช่วยมารับหนูที่หน้าอพาร์ทเม้นท์.....?...ได้ไหมคะ..." เสียงพูดผ่านมือถือของบลูที่โทรให้ลุงสรแท๊กซี่มารับไปมหาลัย

    "เออ..ไครละเนี้ย...อ๋อๆ...แม่หนูนั่นเอง...ได้ๆ...เดียวลุงรีบไป..." ลุงสรแท๊กซี่บอกกับบลูก่อนจะวางสาย   


ติดตามอ่านได้ก่อนไครที่

[drof666]

ตอนนี้ก้กำลังติดตามและอุดหนุนผู้ประพันธ์ใน อยู่นะครับชอบเรื่องแนวนี้มาก และอยากให้ลงเรื่อง ดอนป่าไม้ ต่อด้วยจะดีมากเลยครับ