ฝนหลงฤดูปรอยมาแล้ว ทิวายิ้มเล็กน้อยที่สายฝนโปรยปรายอ่อนๆที่ข้างนอกระเบียงนั่น สายฝนนั่นทำให้ในหัวของทิวาเห็น
หญิงสาวที่นอนเอาขวดโรลออนยัดร่ากายตัวเองด้วยสายตาอีกแบบหนึ่ง จะมาซึ้งอะไรกันตอนนี้เล่าท่าน ใจหนึ่งของทิวาคิด อีกใจหนึ่ง
ของทิวาเห็นภาพของเด็กสาวยิ้มแป้นเปื้อนโคลนที่บ้านสวนนั่นคือภาพในความทรงจำของทิวากับคุณตาลอีกฝั่งหนึ่ง เขาค่อยเปิดประตูระเบียงออกมาเห็นการกระทำของหญิงสาวที่ยังคงช่างพูดกับตัวเองเหมือนเคย

    "อื้มมม อูยยยย โรลออนจ้า เธอมีความสุขไหมเรามีความสุุขมากเลยย" ใครๆมาเห็นภาพนี้คงจะคิดเห็นว่าคุณตาลติ้งต้อง
เป็นแน่แต่ไม่ใช่กับทิวาเลย ภาพในความทรงจำของทิวาครั้งแรกที่เห็นคุณตาลคือภาพของเด็กสาวที่หอบหิ้วตุ๊กตาหมีไปด้วยกันทุกครั้งเธอมักจะไม่เล่นซนพูดคุยกับตุ๊กตาหมีของเธอ เป็นภาพที่ทำให้ทิวาน้ำตาซึมอยู่บ้างเมื่อนึกถึง

    "มาเล่นกันสิ ตาล มาเล่นกัน เป็นเพื่อนกันนะ" เสียงพี่นุ่นกระมังถ้าเขาจำไม่ผิดเป็นการเล่นที่ต้องแอบซ่อนเพราะไม่ว่าจะคุณ
สอหรือคุณปูน หรือกระทั่วแม่นิ่มก็ไม่เห็นด้วย แต่พวกเขายังเด็กไม่รู้ความสูงต่ำของชนชั้น

    "นี่ทิว นี่นวล มาเป็นเพื่อนกันนะ" สารพัดสารเพจะเล่นกัน อย่างกับว่าที่บ้านสวนแห่งนั้นมีผีเสื้อแห่งความสุขล่องลอยอยู่ใน
มวลอากาศคิดเป่าเสกตรงไหนก็กลายเป็นความจริงขึ้นมา คุณตาลดำน้ำและกระโดดยางเก่ง ส่วนเรื่องวิ่งต้องเป็นนวล ส่วนทิวาหน่ะ
หรือตอนนั้นเขาตัวเล็กสุดไง ทำหน้าที่เบ็ร้อยหนังยาง กับโดนแกล้ง เหมือนคุณตาลจะรอวันอาทิตย์ที่แม่ของเธอจะมาฝากเธอที่บ้านสวนชั่วระยะหนึ่ง สัก 2-3 ชั่วโมงที่คุณตาลจะชวนพี่นุ่นกับเขาและนวล  เล่นกับแบบตายอดตายอยาก เหมือนเธอจะเฝ้ารอเวลานี้มาทั้ง
สัปดาห์ แล้วผีเสื้อแห่งความสุขก็เลือนหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ พร้อมๆกับที่พวกเขาเติบโตขึ้นกระมัง

    จู่เพราะเหตุไรไม่ทราบทิวาลงไปกอดร่างของคุณตาล อย่างเนิ่นนาน นานพอที่หล่อนกอดกลับ นานพอที่จะจูบกันต่อ นานพอที่
จะยิ้มให้กัน

    "มาเล่นกันนะทิว" เธอเอ่ยขึ้นทั้งที่ยังพรมจูบให้กันบางเบาอยู่
    "จะเป่ากบหรือโดดยางหล่ะครับ คุณหนูน้อย"
    "มีสนุกกว่านั้นอีกนะ ขี่ม้าไง" คุณตาบค่อยปลดกระดึมเสื้อพร้อมๆกับพรมจูบที่กล้ามเนื้ออกของทิวาเล็กน้อย ทิวายังรู้สึกเลยว่ามันคือการเล่นกันจริงๆ
    "ใครจะเป็นม้าครับ"
    "ทิวตัวใหญ่ทิวเป็นม้า เดี๋ยวผลัดกันขี่ นอนลงนะจ้ะ" เหมือนเดิมที่คุณตาลเฝ้ารอเวลาเล่นของเธอด้วยเสื้อผ้าหน้าผมจัดเต็ม
กลิ่นหอมจรุง กับลิปติกสีอ่อนๆที่ปาก เธอปลดกางเกงของทิวาไปแล้ว เหลือแต่ชุดขั้นในของทิวาที่ห่อหุ้มความยาวใหญ่นั้นไว้มือสวย
ลูบไล้ตลอดความยาวในร่มผ้า จรดจมูกจิ้มลิ้มของเธอที่เนื้อพองขึ้นมาแบ้วไล้ลิ้นยาวๆของเธอตลอดความยาวนั้น

    "คุณหนู คุณหนูน้อยยย" สายตาที่เธอส่งมาหวานเชื่อม เป็นกลิ่นอายของการดูแลกัน คราบลิปติกสีชมพูบางๆวาดระบายที่ชั้น
ในชุ่มน้ำลายของทิวา ลิ้นของคุณตาลที่เรียวเล็กยาวไล้ตสัด ความยาวใหญ่ที่เธอชอบเล่นต่อไป เทคนิคนี้เธอค่อยๆซึมซับมาจากนุ่น
แต่ทุกอย่างที่ใช้ปากคุณตาลทำได้ดีอย่างไม่น่าเชื่อเลยทีเดียว

    "ถ้ามีนุ่นอยู่ก็ดีปากทิวจะได้ไม่ว่าง"
    "พี่ตาลไม่ต้องแย่งกันแล้วไงครับ ไม่ดีหรอ"
    "แย่งกันสนุกกว่า" ทิวายังรู้สึกได้เลนว่ามันไม่ใช่ตัณหาที่ทำกันอยู่ มันเป็นความผูกพันธ์ ใช่ อวัยวะเพศของเขาแข็งตัว แต่ทิวา
เกิดความรู้สึกปกป้องคุ้มครองหญิงสาวมากกว่าจะคิดเสพสมเธอถ่ายเดียว เป็นเหตุว่าถ้ามีอีกร่างของนุ่นรอยู่ที่นี่ เขาจะทั้งจูบทั้งกอด
เธอ โดยที่พี่ตาลทำรักับเขาด้วยปากสลับกันไปสลับกันมา

    "2 คนดีกว่าเนอะ"
    "อืมม แต่นุ่นก็ไม่อยู่แล้วครับ"
    "เหงาไหมทิว นอนคนเดียว"
    "นิดหน่อยครัย คุณหนูน้อย แต่ได้นุชช่วยไว้ผมเลยไม่เหงามาก"

    "พ่อม่ายแม่ม่ายทั้งคู่แล้วนะทิว" คุณตาลเธอเลื่อนใบหน้าหวานของเธอมาโอบกอดกับตัวของเขาจุมพิตให้กันทั้งที่อีกมือของ
เธอปลดกางเกงในของทิวาออกแล้ว เธอถอกท่อนล่างของทิวาไปด้วยทั้งที่จุมพิตร่างบดเบียดอยู่กับเขา

    "คุณหนูน้อยเหงาไหม อยู่คนเดียว" ทิวามองบึกไปในสายตาของดวงหน้าหวาน เธอคนตาเศร้านิดๆอยู่แล้ว แต่ทิวายังรู้สึกได้
เลยว่าในตอนนี้สายตาของเธอมีแววแช่มชื่นกว่าปกติ

    "ไม่หล่ะ ชินแล้ว" ตานั้นตาแววสลดลงเล็กๆ จนทิวาอดกระชับกอดแน่นกับตาลขึ้นไม่ได้
    "คุณหนู"
    "ทิวก็มาหาพี่บ่อยๆสิ มากกว่านี้ มาเจอกันเฉยๆก็ได้"
    "เจอกันเฉยๆนะครับ"
    "พี่ไม่ได้ขี้หื่นเหมือนทิวสักหน่อย"
    "โห พี่ตาลแล้วดูแต่งตัว น่ามากเลย"
    "เซ็กซี่มะ"

    "ยังไมได้ดูใกล้ๆเลยครับ ขอชมเป็นขวัญตา" จากมุมของกระจกโต้ะเครื่องแป้งทำให้ทิวาเห็นชัดถนัดตาถึงความงาดงาม
ผุดผาดของหญิงสาวรุ่นพี่ เแก้มของหล่อนแดงเรื่อตัดกับผิวขาวผุดผาดทิวาซุกไซร้ศอกคอที่ทั้งหอมทั้งหวานของหล่อน มือก็เคล้นเต้า
ใหญ่ที่ว่าแม้ขาดความงดงามเต่งตึงอย่างเช่นคราวก่อน แต่มันก็สวยงามผุดผาดอยู่ดียิ่งอยู่ในผ้าหอมนิ่มลื่นบางแบบนี้สัมผัสละมุนจาก
ถันใหญ่ของคุณตาลจึงให้ความรู้สึกมากเป็นพิเศษ มือของเธอไม่คลายสัมผัสจากลำเนื้อของทิวเลยทั้งรูดทั้งถอกซึ่งมันก็แข็งตัวเต็มที่
แล้ว ใบหน้าหวานหลับตาพริ้มเอามือมาโอบคอของเขาจากทางด้านหลังต้นคอ จากท่านี้เป็นคล้ายสัญญานเชื้อเชิญว่าทิวามิสิทธิ์ในร่างดงามผุดผาดของหล่อนเต็มที่ เขาค่อยงับติ่งหูของหล่อนและลากลิ้นไล้คอระหอมายังตำแหน่งสร้อยเพชรสะท้อนแสง

    ท่อนยาวดำในมือที่ประหลาดน่าเกลียดน่ากลัว ซ้ำข้างหลังของเธอยังเป็นชายหนุ่มกำยำทะมึนมัน เหมือนสาวสวยตกอยู่ใน
เงื้อมือของจอมโจรราคะที่ย่องมาเสพสม เพียงแต่ว่าเธอยินยอมให้มันเสพสม ด้วยเพราะถูกอกถูกใจโจรราคะนี้ ไม่ใช่แค่รูปกายหรือลี
ลารักของมัน ยังเป็นนิสัยใจคอของมันที่ทำให้เธอรู้เป็นตัวของตัวเองเมื่ออาศัยซ่องเสพกับโจรราคะ ครั้งคราก่อนโจรราคะมีภรรยามาก
ส่วนตัวเธอเป็นหนึ่งในนั้น เธอยังได้รับความสุขแทบล้นปรี่จากร่างกายของมัน ในราตรีนี้โจรราคะเป็นของเธอแต่เพียงผู้เดียว หญิงสาว
ปรือตาเยิ้มลอบมองรูปกายกำยำในกระจก มันแข็งแรงนักทั้งวงแขนหนาใหญ่มีมัดกล้ามของมัน ทั้งรูปกายของมันยังหยาบหนาใหญ่ไป
ทุกส่วน โดยเฉพาะความเป็นชายของมันที่อยู่ในอุ้งมือของสตรีคนนั้นทั้งน่าเกลียด น่ากลัว ทั้งดูยาวใหญ่แข็งแกร่งอาจจะมากกว่ารูป
กายของมันด้วยซ้ำ มันทั้งยังฟ้อนเฟ้นเต้าขาวของสตรีคนนั้น ด้วยมือหยาบสากหนาของมันที่ตัดกับผิวพนรณขาวๆของเจ้าหล่อน ดูหน้าเจ้าหล่อนสิ ไม่มีความคิดหวงห้วมเรือนร่างดั่งเช่นกุลสตรีที่ควรบ้างหรือ ไม่เพียงเพลิดเะลินทั้งยังถูกอกถูกใจหนักหนา ถึงขนาดนัดกันเล่นรักกับมัน ช่างหน้าไม่อาย และร่านราคะ สมแล้วที่ตกเป็นเครื่องระบายกามของเจ้าโจรร้าย เพียงแต่เจ้าโจรมันหารู้ไม่ว่า สตรีนางนี้ก็ร่านราคะและลอบใช้เจ้าโจรระบายอารมณ์หวามดุจเดียวกัน พลันสตรีในกระจกก็ยิ้มน้อย หลับตาพริ้ม ห้วงความหวามก็เดินทางต่อไป
อย่างไม่มีใครกล้าจำกัดบท

    แม่นางอิงอรรวบรัดกับร่างใหญ่หันหน้าเข้าห้า ถันของเธอเปลือยเปล่าบดบี้กัยความแข็งแรงของขายหนุ่ม เสียงจุมพิตโหยหา
เป็นสุ้มเสียงเดียวที่เกิดขึ้น สลับกับเสียงอืมอาเป็นครั้งคราว ร่างค่อยโน้มหาเตียงนุ่มฟูเป็นหลังเปลืออยของชายก่อน ถัดตามมาเป็น
ร่างอิ่มอวบขาวเนื้อ บุรุษกรอมเน้นถันเป็นภาพสีผิวตัดกัน จากลูบคลำเพียงบางเบาแล้วขยี้ขยำ เนื้อขาวเต่งของหญิงสาวหลุดรอดออกมาตามง่ามนิ้วแกร่ง ทั้งส้มเสียงครางจากไรฟันขอวเจ้าหล่อน มือขาวโอบอุ้มมือดำแดงที่เต้าของเธอเป็นสัญญะชวนเชิญ และยิ่งบุรุษ
นั้นลงแรงกับเต้าขาวเท่าไหร่ ใบหน้าหวานยิ่งมีสีหน้าพึงพอใจเท่านั้น ชายหนุ่มตามร่างอ้อนอ่อนบางของหญิงสาวตามขึ้นมา จุมพิตสักครา แล้วครอบครองเนื้ออ่อนชมพูรับประทาน ไม่แค่หัวเนื้อชมพูอ่อนทั้งยังรวมถึงเต้าขาวที่ที้งนวลเนียนทั้งขนลุกชูชัน เจ้าหล่อนกำร่างหนาไว้คล้ายส่ำสัตว์ให้นมลูก แต่ที่ให้ไม่ใช่น้ำนมแต่เป็นความเสน่หา ไม่ทราบว่ามันได้รับประทานบ้างหรือส่วนตัวเธอนั้นยิ่งมันรับประทานยิ่งเพิ่มพูน เสน่หาของเธอไม่มีวันหมด

    ใช่ว่าเนื้ออกหวานของแม่จะหอมน่ารับประทานอย่างยิ่งแต่ฝ่ายเดียว ด้านหญิงสาวเองก็อยากรับประทานเนื้อกายของชายหนุ่มเช่นกัน เริ่มจากที่หน้าอกแข็งๆของมันเป็นไร หลังจากนั้นก็ที่หน้าท้องลอนสวยๆเบื้องล่างนั้นเธอไม่อยากไปมองเย้ายวนเกินไปเกรงว่าไม่เช่นเธอ เสน่หาของบุรุษต้องค่อยรับประทานอย่างระมัดระวัง พวกมันเปราะบางว่าพวกเธอ อาจจะเป็นเหตุว่าเวลาได้เสพสมนั้น ทั้งทางโอษฐ์หรือทั้งทางโยนีก็ตาม มันจึงทั้งหวานทั้งหอม ทั้งรุนแรงถึงอกถึงใจ เพราะว่าเวลานั้นจำกัดนั่นเอง ชายหนุ่มช่างเจ้าชู้รู้ใจ มันเอาสิ่งจ่อว่างปัดป่ายที่ขอบโยนีของหล่อน ยั่วเย้าและเชิญชวน หล่อนตัดสินใจหยุดยั้งความแกว่งส่ายของความทู่ใหญ่ด้วยการเอาโยนีฉ่ำของหล่อนครอบของมันไว้แค่ส่วนหัว ความอุ่นร้อนบวกแผ่ซ่านมาในร่างกายของเธอและเธอพบว่าที่ริมฝีปากของชายหนุ่มรสจูบของมันหวานคอยิ่งกว่าเดิม ที่หวานคอเป็นเพราะน้ำลายของมันที่จู่ๆเปลี่ยนเป็นโอชารส หล่อนลอบกลืนน้ำหวานที่ปากของมันทั้งยังกดแรงครอบครองความบานใหญ่ตึงควบคู่ เจ้าโจรเข้าใจผิดแล้ว หล่อนเองที่ร่านราคะและชอบเสพสม โดยเฉพาะเนื้อบานของมันทีผลุบโผล่ที่ปากโยนี ถูกอกถูกใจเธอเหลือเกิน

    "อื้อหือ วันนนี้พี่ตาลแรงแฮะ ทิวาคิดในใจ" ดูก้นของเธอที่อยู่ในร่มผ้าชั้นในสีฟ้าตัวนั้นที่บดคลึงสายกระเด้ากับท่อนเนื้อของ
เขาแห่งเพียงส่วนหัว ทั้งที่ยังจูบไล้ที่ต้นคอของเขาอยู่ มันถึงคราวคราที่ทิวต้องรวบรวมสมาธิ ถ้าเสร็จไปก่อนแหล่ะหมดสนุกเลย ดู
หล่อนค่อยๆขย่มโยกแค่เอาแค่หัวท่านี้มันก็ไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่ ครั้งจะเปลี่ยนท่าก็เกรงใจสาวดูหน้าดูตากำลังได้อารมณ์ทีเดียว ทิวา
จึงช่วยผ่อนแรงของหญิงสาวด้วยการกระเด้าสวนดีกว่า แต่ต้องระวังหลุดหายไปทั้งลำแย่เลย มันเป็นบทรักที่ทิวากลัวที่สุดก็ตอนสาว
ขึ้นขย่มนี่หล่ะ ไม่ใข่ว่าอะไรหากได้อารมณ์เจ้าหล่ออนแล้วร้อยทั้งร้อยไม่รู้เอาเรี่ยวเอาแรงมาจากไหน แถมเสียงครางมันยังได้อารมณ์สุดๆ อีกต่างหาก อย่างพี่ตาลนี่แกจอมอ้าปากหวอ หลับตาพริ้มอ้าปากหวอกรามจะค้างแล้วมั้งนั้น จนทิวายังเห็นฟันกรามด้านล่างข้าง
ขวาที่ อุดฟันผุของเธอเมื่อสมัยเด็กๆ ได้กลิ่นน้ำยาบ้วนปากด้วย ดูที่แขนก็มีรอยฉีดวัคซีนกันยุง ต้องคิดแบบนี้ถึงไปรอดเวลาสาวขย่ม แล้วก็พลาดจนได้เด้งสวนผิดจังหวะไปหน่อย ซัดไปเกือบครึ่งลำ

    "อื้ออออออ ทิววววว ดีจัง"
    "ผมทำให้คุณตาลดีกว่านะ เหนื่อยยังครับ"
    "ยังงง มันส์.....เสียวมากเลย ทิวไม่เคยทำแบบนี้เลยนะ มันโดนตรงนั้นอ่ะ ฮูยยยยย ไม่ต้องสวนพี่แล้ว พี่ขอไปก่อนสักทีนะ"
    "พี่ตาลใจร้าย หลอกฟันผม"
    "โถๆๆๆ เพิ่งรู้หรอ งั้นเดี๋ยวพี่ให้ลูกอมกินนะ"
    "ไม่ใช่เด็กแล้วพี่"
    "รู้แล้ววว ใหญ่ซะขนาดนี้ ทิวว ดูดนม"
    "คร้าบบบ"

    'ไม่ล้อเล่นด้วยเว้ย เอาจริง' ทิวาอยู่ข้างบ่างนนตั้งควยไว้เฉยให้พี่ตาลที่นอนคว่ำหน้า หอยก็สอยหำไป นมใหญ่ของพี่ตาลก็มี
การเค้นด้วยมือตัวเองให้ทิวดูดแต่หัวมนม เนื้อนมสวยมากทิวาอยากจะกรี๊ด นุ่มสุดๆ หอมเนื้อลื่นไปทั้งตัว เพิ่งมารู้ทีหลังมาเธอลงทุนม
ให้ช่างสปาโกนขนทั้งตัวออกไม่น่าเล่ามันลื่นขนาดนี่

    "อือออ...." แจ้.... แจ้ะ แจ้ะๆๆๆแจ้ะๆๆๆ งานน้ำหอยก็มา
    "อือออ.......ทิววว ดูดนมแรงๆ แรงๆ อื้ออออ อื๋อออ.........อว๋อออออ ฮืออออ อือออออ"  ตอนนี้พี่ตาลกอดเขาแล้ว แต่ที่

         ทิวาซุกหน่ะนมของเธอ เธอกอดแน่นจนเกือบหายใจไม่ออก ทิวาก็เร่งกระเด้าช่วยด้วย เอวของพี่ตาลก็ไว้ไว ในยินเสียงแจ้ะๆๆๆ
 เร็วๆรัวๆ

    "อื๋ออออ ทิววว.......คำนั้น คำนั้น อืออออ อื้ออออ เร็วๆ"
    "คุณหนูน้อยเสียวหีไหม" ทิวาก็ออกจะเซ็งๆเหมือนกัน นี่พี่ตาลแกลอกพี่นุ่นว่าที่ว่าตอนเย็ดกันจะเสร็จแล้วให้ขึ้นผัวเมีย ควยหี
เนี่ยเห็นทำแล้วสะใจดีเธอว่า แต่พี่ตาลเคยบอกทิวาเหมืออนว่าคำว่าคุณหนูน้อยกับคำว่าเสียวหี มันขัดๆดี เสียวกว่าเดิมดี ดีกว่าเรียก
เมียเฉยๆ

    "เสียวววว เสียวววว เสียวววหี ควยมันแทง......ผัวจ๋าาาาา อ่ะ อ......อร่ะ อ้ายสสสส์..... อ็าาาาาาาา ผัวววว..... ผัวจ๋าาาาา"  
ถ้าว่าขึ้นผัวจ๋าเมื่อไหร่ก็ให้แทงมิดด้ามได้เลย ตรับ!!! ตรับ!!! หอยลื้นลื่น

      "อ้ายสสสส์  อ้ายยยยส์ อื้มมม หืมมมม ผัวจ๋าาา ผัวควยใหญ่ของเมีย อรูยยย อ่อออ อืมมมม คาไว้ก่อนนะ คาไว้ อู
ยยยยย"ผัวควยใหญ่ของเมียนี่ก็สำนวนเจ็นุ่นเค้าหล่ะ

    "หีคุณหนูน้อยอุ่นมาก ตอดควยผัวจ็วบๆเลย"
    "ก็คนทันเสียวหีนี่ นี่เงี่ยนมากรู้ไหม ไม่ได้เย็ดกับผัวนานเนี่ยๆ คิดถึงหีคุณหนูน้อนของผัวบ้างไหม หืมม ผัวควยใหญ่ของเมีย"
มันดูขัดกันพิกลจริงๆหล่ะที่คุณตาลนี่คำหยาบสักคำทิวายังไม่เคยได้ยิน นี่พูดควยพูดหีกันหน้าชื่นตาบาน แต่ก็อย่างว่ามันได้อารมณ์
จริงนั่นแหละ ทิวายังนอนคุยกัยพี่ตาลอยู่โดยที่เอาควยเสียบร่องหอบฉ่ำๆตอดๆของเธออยู่ แน่นอนไม่ถุงยาง กัยคุณตาลแล้วทิวาเย็ดสด ตลอด คือเขาเองก็ไม่ได้มั่ว คุณตาลเองเขาก็เชื่อใจ แต่ก็ไปตรวจสุขภาพประจำปีด้วยกันทุกปีหล่ะ จะได้เย็ดสดต่อไปสบายใจขึ้น

    "คิดถึงสิ อยากเย็ดหีคุณหนูน้อยทุกวัน"
    "เมียก็อยากให้ผัวเอาทุกวันนะ รู้ไหม คนดีของพี่ ผัวยังไม่คิดมีเมียใหม่หรอ"
    "นุชมันดุครับเหมือนแม่มัน นอกจากคุณตาลแล้วผมไม่มีใครหรอกแก่แล้ว"
    "เฮ้อ นึกถึงสมัยก่อนจังที่ยังรุ่นๆอยู่ สนุ้กสนุก เล่นกัน 3 คน 4 คน ทิวาก็ยังเป็นเบ็พวกพี่เหมือนเดิมน้า"
    "มีการขู่ด้วยว่าเสร็จก่อนเอาตายผมจำได้ แต่ผมหน่ะชอบเอาอยู่แล้ว สวยๆอย่างคุณตาลนี่ อวบๆขาวๆอย่างพี่นุ่นกับน้องนวล
หยั่งก้ะสวรรค์"

    "ไหนก่อนแต่งบอกจะไม่ล่วงเกินไปพี่นุ่นไง ไหงซัดกันเพลินเลย"
    "เรื่องทันยาวหน่ะครับพี่ตาล ยาวจริงๆนะ"
    "ยาวเท่าที่ไอ้ที่อยู่ในตัวพี่ป่าว หืมม.....ทิว ลองใส่ให้สุดเบยซิ"
    "ครับ"
    "อื้มมมม อูยยย จับที่ท้องซิทิว มันอยู่แถวนี้ ลึ้กลึก"
    "ยั่วผมอีกแล้วคุณหนูน้อย อยากเสียวหีหรอ"
    "เสียวอยู่แต่ถ้าเสียวกว่านี้ก็โอเค วันนี้จัดหนักนะ เอาแบบ เอาแบบ เอาแบบนุ่นดีกว่า จัดหนักจัดเต็มไปเลย"
    "ไหวหรอคุณตาล ไม่เอาคอร์สคุณหนูน้อยแฮปปี้มีลหรอ เสียวกรุบกริบ"
    "วันนี้เจ้อยาก ฉีกด้วยก็ได้นะชุดเนี่ย สะใจ"
    "เอางั้นหรอ ได้คุณหนูน้อย เตรียมตัว"
    "มาเล้ยยย พ่อสุดโหด "

    ทิวาต้องลางานเลยในเช้าวันรุ่งขึ้น ต้องโทรไปหาคุณป้าข้างบ้านว่าช่วยไปส่งนุชไปโรงเรียนให้หน่อย จัดหนักจัดเต็มแบบนี้
ไม่ไหวเหมือนกันกว่าจะตื่นอีกทีก็เกือบเที่ยง คุณตาลยังหลับอยู่เลย เห็นห้องที่เหมือนผ่านสมรูมิรบมาอย่างไงอย่างงั้น ข้าวของกระจาย
เตียงนอนนี่ยับยู่ยี่ ประตูที่ระเบียงก็เปิดไว้ให้แอร์ออกเล่นๆเสียอย่างงั้น เห็นซากชุดนอนของพี่ตาลที่กองไว้ก็ใจหาย ขาดเป็นผ้าขี้ริ้ว
เลย มึง จากสวยๆเมื่อกี้ พี่ตาลหลับนิ่งอยู่เลย

    "พี่ตาล"
    "ไม่เอาแล้วว ทิวววว พอแล้วววว"
    "ไม่ได้เอาพี่ ผมจะกลับแล้ว"
    "จะกลับแล้วหรอนี่ นี่โมงแล้วเนี่ย"
    "จะบ่ายแล้วพี่"
    "หะ อูยยเมื่อคืนอนกันกี่โมงไม่รู้เนอะ"
    "เกือบเช้าพี่ หื่นจัด"
    "ไม่เอาแล้วคอร์สยัยนุ่นเนี่ย หอยบานหมดแล้ว"
    "พี่ตาลชุดพี่มันขาดมากเลยอ่ะ"
    "หืมม ช่างเหอะ ทิ้งไป โดนคนหื่นฉีก อูยยย เจ็บหอยอ่ะ ไม่น่าเลย ตอนทำก็มันดีหรอก"
    "ท่าจะแพงนะพี่ กี่บาทหรอชุด"
    "หมื่นนึง สั่งมาจากฝรั่งเศสเลยนะ"
    "ห้ะ" นี่กูฉีกเกือบจะครึ่งเงินเดือนกูทิ้งไปเมื่อวานหรอเนี่ย ยังไม่พอแตกใส่อีกต่างหาก เช็ดน้ำว่าวด้วย
    "งั้นผมไปก่อนนะพี่ตาล"
    "อย่าเพิ่งทิว อุ้มพี่ไปห้องน้ำก่อน เดินไม่ไหว รอพี่อาบน้ำเสร็จด้วย"

    .......
    "ป็าไปไหนมา"
    "ไปบ้านคุณตาลจ้า ที่อยุธยากลับไม่ทันจริงๆ"
    "ไปทำอะไรอ่ะ"
    "ไป ก็ไปหาคุณตาลนั่นหล่ะจ้ะ โทษทีนะป๊ากลับมาไม่ทันตอนเช้ามาส่งหนู"
    "ค้างบ้านน้าตาลไม่ชวนหนูไปด้วย แอบไปดึกๆ มีพิรุธ แหะ จีบน้าตาลหรอ"
    "ก็ทำนองนั้นหล่ะจ้ะ"
    "แล้วน้าตาลว่าไง"
    "เค้าอยากเป็นโสดมากกว่า ป็าก็แห้วสิ"
    "แปลก หนูว่าน้าตาลชอบป็านะ ถ้าน้าตาลเป็นแม่ใหม่หนูหนูโอเคนะป๊า"
    "ตอนนี้เค้าก็เหมือนแม่หนูอยู่แล้วไม่ใช้หรอ ตัวเล็ก อาทิตย์นี้ไปกินข้าวกับน้าตาลไหม น้าตาลเค้าชวนหนูกับป็า แล้วอย่า
ลืมทำขนมอร่อยๆให้เค้ากินด้วยนะ น้าตาลเค้าชอบขนมหนู"
    "น้าตาลจะขโมยหนูไปอยู่บ้าน หนูรู้ เมื่อวานน้าตาลบอก หนูไม่ไปนะหนูจะอยู่กับป็า"
    "หนูชอบน้าตาลไหม"
    "ชอบบ สวยย ใจดี "
    "อ้าวแล้วทำไมไม่อยากไปอยู่กับน้าตาล"
    "ก็กลัวป๊าเหงา ป๊าอยู่คนเดียว"
    "ขอบใจนะตัวเล็ก หยิกแก้มที"
    "ไม่อาววว"
   ................................................................................................
     3 กุมภาพันธ์ 2558 หรือ 12 เดือนก่อนหน้านี้

         ถ้าจะมีวันไหนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของป๊านุชคือว่าเป็นวันนี้ วันที่ 3 กุมภาพันธ์ของทุกปี นุชเอาสูทตัวเดียวของป๊าไปให้ร้านซักรีดตั้งแต่เมื่อ 2 วันก่อนแล้วส่วนเธอก็เป็นชุดประโปรงสีขาวล้วน ป๊าดูสงบเสงี่ยมกว่าทุกวัน ตื่นตั้งแต่ตี 5 ส่วนเธอเองก็เช่นกัน นุชจะต้องทำขนมหวานอย่างหนึ่งที่ป๊าของเธอบอกไว้ เป็นข้าวต้มมัดที่อาจจะบอกว่าจุดเริ่มของเธอในการทำขนมก็เริ่มต้นมาจากขนมหน้าตาบ้านๆชิ้นนี้เอง

    เมื่อก่อนตอนที่นุชยังเด็กอยู่ เธอไม่ค่อยเข้าใจนักหรอกว่าทำไมป๊าต้องไปเมืองกาญจน์กับแวะส่งขนมทางไปรษณีย์ทุกๆวันที่
3 กุมภาพันธ์ของปี เธอเพียงเข้าใจว่าเธอได้มีเวลาเล่นสนุกอีกวัน เพราะป๊ากับแม่จะหยุดงาน แล้วก็พาไปเที่ยวเมืองกาญจน์กัน ป๊าจะ
หยุดยืนนิ่งอยู่ที่สุสานสัมพันธมิตรเป็นเวลาเกือบชั่วโมงหรือกว่านั้น เธอเมื่อเติบโตขึ้นเธอจึงได้เข้าใจว่ามันคือการไว้อาลัยให้กับผู้เสียชีวิต เช่นเดียวกันอีกคนหนึ่งที่ป๊าบอกว่าเขาอยู่ไกลถึงญี่ปุ่น ข้าวต้มมัดนั้นจะถูกบรรจุใส่หืบห่อสูญญากาศเป็นอย่างดี พร้อมกับจดหมายที่เป็นลายมือของป๊าเขียนด้วยภาษาญี่ปุ่น หลังจากนั้นก็จะถูกบรรจุไว้ในกล่องกระดาษสีแดง ที่เหมือนจะมีตราประจำตระกูลอะไรสัก
อย่างของทางผู้รับที่ญี่ปุ่นนั้น ป๊าค่อยบรรจุอย่างแช่มช้า เหมือนจะคิดคำนึงอะไรสักอย่าง แล้วการเดินทางสู่เมืองกาญจน์ของนุชกับป๊าก็เริ่มต้นในเช้าวันนั้นเอง

    ไม่ไกลนักจากนนทบุรีที่บ้านทาวน์เฮาส์ที่เธอพักอาศัย ใช้เวลาเพียง ชั่วโมงกว่าๆก็มาถึงที่สุสานสัมพันธมิตร เป็นอย่างเดิมที่
ป๊าจะหยุดนิ่งอยู่ยาวนานที่หน้าป้ายหลุมศพหนึ่ง แล้วก็ยืนนิ่งหลับตาลง นุชไม่ร้องไห้จะกลับบ้านเหมือนตอนเด็กแล้ว เธอหยุดสงบนิ่ง
เช่นเดียวกันกับป๊า แดดในช่วงเช้าไม่ร้อนเท่าไหร่ แถมยังมีไอหนาวจากป่าเขาเมืองกาญจน์พอพัดเย็นสบาย มีผู้คนหลายๆคนเลือกวันนี้มายืนไว้อาลัยเหมือนกัน ในมือของป๊าถือช่อดอกไม้ หลังจากพิธียืนไว้อาลัยยาวนาน ป๊าก็วางช่อดอกไม้ที่หน้าหลุมศพ

    "ไปนั่งรอก็ได้นุช ยืนตั้งนานไม่กลัวขาแข็งหรอ"
    "ไม่เป็นไรป๊า อย่าลืมแวะเที่ยวด้วยแล้วกัน พาหนูไปกินของอร่อยๆนะ"
    "กินอีกแล้ว กินจนแก้มยุ้ยแล้วมั้งเนี่ย" ป๊าคลายท่าทีเคร่งครึมตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว หลังจากนี้ก็เป็นเวลาที่นุชกับป๊าจะได้ใช้เวลา
ร่วมกัน แต่เธอก็มีเรื่องสงสัยอยู่ ว่าที่คนที่ป๊ายืนไว้อาลัยเป็นคนอเมริกากับคนที่ป๊าส่งขนมไปให้ที่เป็นคนญี่ปุ่น นั้นเป็นคู่ขัดแย้งกันใน
สงครามโลกไม่ใช่หรือแล้วทำไมป๊าถึง...

    "ใครคะ แคนเน๊ต ครอว์ฟอร์ด กับ อาซาโนะ คิโยตาเกะ" จะว่าไปนุชถึงกับเรียภาษาญี่ปุ่นในตอน ม. ปลายเพื่อที่จะอ่านจด
หมายของป๊ารู้เรื่องก็ว่าได้ ยังทำให้ได้รู้ต่อไปว่าป๊าลายมือสวยมากเมื่อเขียนภาษาญี่ปุ่นด้วยพู่กัน ป๊าหันมายิ้มแย้ม

    "เพื่อน...เพื่อนของปู่พ่อหน่ะลูก" ป๊ายิ้มแต่ตาของป๊าไม่ยิ้ม นุชไม่ชอบเลยที่ป๊าเป็นอย่างนี้เหมือนมีความเศร้าลึกซึ้งในดวงตา
ของป๊า ดูเหมือนว่าป๊าเองก็ไม่อยากให้นุชซักไซ้อะไรต่อไป แต่ดูจากอาการของป๊าในทุกๆปี นุชคิดว่าพวกเขาทั้งสองคนต้องเป็น
สำคัญสำหรับป๊ามากแน่ๆ สำคัญอาจจะเท่ากันหรือไม่ยิ่งหย่อนกว่าแม่นุ่น เพราะวันครบรอบวันที่แม่นุ่นเสียไปป๊าก็มีอาการเช่นนี้เช่น
เดียวกัน ธุระที่เมืองกาญจน์ของนุชเสร็จตั้งแต่ยังไม่ถึง 9 โมงเช้า นั่นยังพอจะเหลือเวลาอีกมากสำหรับวันนี้

    "หนูเคยอ่านรีวิวในเน็ตมา ป๊าพาหนูไปรีสอร์ทหน่อยสิ หนูเห็นในภาพส้วย สวย"
    "อยากไปหรอตัวเล็ก เอาสิๆ ปกติถ้าแม่นุ่นยังอยู่ก็ต้องนอนรีสอร์ทกันสักคืนเนอะ" ตั้งแต่แม่นุ่นเสียไปเธอก็ไม่ได้นอน
รีสอร์ทอีก แม่นุ่นเสียไปตั้งแต่นุชอายุได้ 10 ขวบเอง ตอนนั้นนุชไม่รู้หรอกว่าป๊ากับแม่ที่กอดจูบกันและเสียงร้องของแม่หมายถึงอะไร
และยังจำภาพนั้นได้ที่ป๊ากับแม่กอดกันกลมอะไรสักอย่าในร่างกายป๊าท่อนล่างหายเข้าไปในตัวแม่

    "ดูดนิ้วผมไว้พี่นุ่น"
    "เสียวววว มันเสียววววว ผัวจ๋า"
    "ร้องดังเดี๋ยวนุชจะตื่นนะ"
    "ก็ของผัวมันแทงลึกกกกกกก อูยยยยยยย ผัวจ๋า อื้มมมม" แล้วป๊าก็จูบแม่ ป๊ากับแม่นอนขลุกขลิกกันอยุ่ในผ้าห่ม นุชเองก็
ตื่นมาในกลางดึกคืนนั้น แต่เธอก็ไม่เห็นว่าเป็นอะไรเพราะปกติป๊ากับแม่ก็ชอบจูบกันบ่อยๆอยู่แล้ว แต่เสียงครางประหลาดของแม่ทำให้
นุชรู้สึกตื่นเต้น แต่ก็นั่นแหละเธอไร้เดียงสาเกินไปที่จะรู้ว่ามันเป็นเรื่องที่น่าสนใจ เธอหลับตาไปหลังจากดูภาพนั้น และ หลังจากนั้นเธอยังได้เห็นภาพแบบนั้นของ ป๊ากับแม่ ป๊ากับแม่นุ่นและน้านวล ป๊ากับคุณตาล ป๊ากับแม่นุ่น น้านวลและคุณตาล ถ้าเธอนอนดึกพอและลงมาจากชั้นบนโดยอย่างแผ่วเบา ทุกวันนี้ภาพนั้นยังชัดเจนในความทรงจำของนุชอยู่เลย เธอไม่รู้ว่าศรีษะของแม่ที่ประกบอยุ่ที่ท่อน
ล่างของร่างกายป๊าคืออะไร และดูเหมือนคุณตาลกับน้านวลก็จะชอบทำแบบนั้นเช่นเดียวกับแม่ แต่ในตอนนี้นุชรู้แล้ว รู้ดีเกินไปด้วยซ้ำ

    แม้นุชจะรู้ว่างานใหม่ของป๊ามีส่วนช่วยให้ป๊าสามารถพักห้องพักดีๆได้แต่นุชเองก็ไม่อยากให้ป๊าเสียเงินโดนใช่เหตุไป ก่อนที่
จะเข้าพักนุชยังจำทริกเล็กๆน้อยๆที่อ่านมาจากอินเตอร์เน็ตได้ จองทางอินเตอร์เน็ตจะได้ห้องพักราคาถูกลง มันได้ผลยั งถูกกว่าเกือบ
จะครึ่งต่อครึ่ง เป็นห้องพักเดียวริมแม่น้ำที่ปลุกเป็นเรือนแพริมน้ำไปเป็นจังหวะดูสวยงาม กับบรรยากาศรอบข้างที่ยังดูเป็นธรรมชาติอยู่
มาก อีกทั้งในวันนี้นักท่องเที่ยวยังน้อยยิ่งกว่าน้อย ดูเหมือนเธอกับป๊าจะเป็นแขกห้องเดียวที่พักในห้องโซนนี้ด้วยซ้ำไป ปัญหามีอยู่
อย่างหนึ่งที่ว่านุชกับป๊าไม่ได้เอาชุดมาเปลี่ยน เพราะว่าไม่ได้วางแผนไว้ตั้งแต่แรก โชคดีที่ทางโรงแรมเหมือนมีชุดคลุมที่เป็นผ้าขนหนูไว้  ส่วนนุชเองก็ผลัดเปลี่ยนในชุดนั้นพร้อมๆกับป๊าโดยที่นุชซักชุดเดิมตากไว้ตามประสาคนขี้เหนียว แค่เงินจะซื้อเสื้อผ้าใหม่นุชเองก็ไม่อยากจะเสียหรอก

    ไม่มีอะไรทำ นั่นคือปัญหาที่นุชกับป๊ามองหน้ามองตากันล่อกแล่กไปมาเมื่อนั่งอยู่ในห้อง ในห้องไม่มีทีวี ไม่มีหนังสือ ดูเหมือนว่า
เจ้าของรีสอร์ทจะต้องการให้มาพักผ่อนกับธรรมชาติจริงๆ แม้ว่าจะกินอาหาร ขนม เลิศหรูของทางรีสอร์ทจนท้องอิ่มแล้วนอน
หลับจนตื่นมา ก็ยังแค่ บ่าย 2 เอง โทรศัพท์ยังไม่มีอินเตอร์เน็ตอีกต่างหาก

    "ทำอะไรดีป๊า"
    "ว่ายน้ำไหม"
    "ไม่อาวป๊าก็รู้หนูกลัวน้ำ" น้ำคือประสบการณ์ที่ไม่ดีของนุชในวัยเด็ก เธอไม่เที่ยวน้ำตกกับป๊าและแม่เหมือนในวันนี้แล้วร่าง
ของเธอก็หลุดหายไปกับซอกหิน เธอสำลักน้ำและขาดอากาศหายใจ ถ้าไม่ได้ป๊าช่วยไว้นุชคิดว่านุชต้องตายแน่แล้ว แต่เธอก็รอดมา
ได้แต่ก็เป็นโรคกลัวน้ำ ตั้งแต่นั้นมานุชก็เกลียดน้ำตก

    "ไม่ ป๊าคิดว่าจะสอนหนูว่ายน้ำ"
    "ชุดว่ายน้ำก็ไม่มี"
    "เขามีให้เช่า ไปเช่ากันมะ"
    "อือ" เนื่องจากเป็นรีสอร์ทที่ส่วนใหญ่ลูกค้าจะเป็นคนต่างชาติ ไอ้ชุดว่ายน้ำที่ว่านั่นจุดประสงค์มีไว้เพื่ออาบแดดมากกว่าจะลง
เล่นน้ำจริงๆ นุชเองได้รับบีกินนี่สีเขียวอ่อนๆมาตัวหนึ่ง เธอดูสายผ้ากับผ้าน้อนชิ้นแล้วก็ให้รู้สึกหวั่นใจ

    "ไม่โป๊หรอป๊า"
    "ไม่หร้อก หนูก็ใส่เสื้อชูชีพไว้สิ" จริงของป๊าแฮะ ความจริงนุชก็รู้สึกว่าบิกินี่นั้นมันปิดเต้าของนุชแค่ครึ่งเดียวเองกระมัง แต่ก็
อย่างว่าเมื่อใส่ชุดเสื้อชูชีพมันก็ปิดบังแทบจะหมดแล้ว เมื่อนุชออกมาจากรีสอร์ทก็เห็นป๊าดำผุดดำว่ายอยู่ก่อนหน้าแล้ว สายน้ำค่อนข้างแรง จนเธอแอบรู้สึกกลัวเหมือนกัน

    "ค่อยๆลงมาลูก ตัวสั่นเชียว"
    "ป๊า อือ... น้ำเย็นจัง" นุชค่อยๆหย่อยตัวกับชานของแพไม้ไผ่ แล้วลองเอาเท้าจุ่มน้ำดู มันเป็นความรู้สึกที่สดชื่นดีเหมือนกัน
    "มาป๊าจับเท้าหนูไว้ จะได้หายกลัว ดีไหม"

    "จับหนูแน่นๆนะป๊า อ้ายยยส์" กว่าจะรู้ตัว นุชก็ทราบว่าเธอกระโจนลงมาทั้งตัวไม่ได้ค่อยๆลงอย่างที่ป๊าเธอบอกในตอนแรก
ยังดีว่าป๊าจับตัวของนุชไว้ทั้งตัว ถึงแม้เธอจะกดหัวป๊าจนแทบจะจมน้ำก็เถอะ

    "เป็นไงเรา ค่อยๆ น้ำไม่น่ากลัว น้ำไม่น่ากลัว"
    "ป๊า อือออออออ กอดหนูแน่นๆ"
    "แน่นกว่านี่ไม่ได้แล้วลูก มา ค่อยๆลอยออกมา" นุชค่อยๆรู้ตัวว่าในตอนนี้เธอกับป๊ากอดกันกลม จนแก้มของนุชเบียดเสียด
กับคอของป๊าแล้ว ร่างใหญ่ๆของป๊าที่เคลื่อนไหวอย่างมั่นคง ค่อยๆพาร่างเธอออกจากชานแพไม้ไผ่ นุชจึงค่อยๆคลายมือที่โอบต้นคอ
ของป๊าไว้

    "เอา นุช ค่อยๆ เอาขาลงนน้ำป๊าประคองเอง"
    "ไม่จมนะ"
    "ไม่หรอก เอาขาที่เกี่ยวป๊าไว้ลงได้แล้ว"
    "ค่ะๆ"
    "ดีไหม เอาขาค่อยๆตีน้ำ อย่างงั้นๆๆๆๆ"
    "ทำได้ละ"
    "อย่าโก่งตูดมากสิ ค่อยๆทำตัวให้มันไหลๆไปกับน้ำ"
    "ป๊าอ้า"
    "เป็นแล้วเรา ดีไหม"
    "ดีค่ะ ไม่น่ากลัวอย่างที่คิดเนอะ"
    "งั้นเดี๋ยวป๊าจับมือหนูไว้นะ  ค่อยๆใช้ขาตี"

    "ค่าๆ" ในตอนเย็นวันนั้นนุชกลายเป็นเพลิดเพลินกับความสามารถใหม่ที่หล่อนได้รับ เหมือนกับจะเล่นน้ำให้สมใจอย่ากที่ไม่
ได้สนุกแบบนี้มาตั้งนาน เธอค่อยๆฝึกหัดท่าลูกหมาตกน้ำ กับท่ากบจากป๊าช้าๆ ตอนนี้เธอสามารถว่ายเองได้แล้ว แม้จะไม่ค่อยแข็งนั้น
แต่นุชคิดว่านุชพอเอาตัวรอดได้กับสายน้ำแล้ว

    "ถ้าไม่ใส่เสื้อชูชีพได้ไหมป๊า"
    "ไหวหรอเรา"
    "ลองดูป๊า"
    "งั้นเราถอดเสื้อมานี่ ป๊าจะเอาไว้ก่อนเผื่อหนูไม่ไหว คนละเรื่องเลยนา"
    "เอ้าป๊า ลองดูๆ" การว่ายน้ำโดยที่ไม่ใส่เสื้อชูชีพกินแรงมากกว่าใส่เสื้อชูชีพอย่างชัดเจน นุชพยายามที่จะสนุกมันแต่ก็พบ
แล้วว่าเหน็ดเหนื่อยเกินไป ทั้งร่างกายของเธอยัง...
    "ป๊า ป๊า!"
    "อะไรลูก"
    "ขาหนูๆๆๆ"
    "มาๆเร็วกอดป๊าไว้"
    "เจ็บ อือออออ เจ็บบบบบ ป๊า"
    "ตะคริวหน่ะลูก ที่น่องใช่ไหม"
    "เจ็บบบ อือเจ็บมากเลย"

    "เหยียดขาไว้ลูกผ่อนคลาย เอาเท้าหนูมาลูก กอดเสื้อชูชีพไว้" ทิวาทราบแล้วว่าอาการของลูกสาวไม่หนักหนามาก แต่อย่าง
ว่าคนเจอตะคริวครั้งก็ต้องตกใจเป็นเรื่องธรรมดา ทิวาจึงค่อยดำผุดดำว่ายไปที่เท้าของนุช ค่อยๆดัดเหยียดกล้ามเนื้อให้ตึงตัวขึ้น แต่
จะว่าไปเมื่อนวดเท้าเปลือยเปล่าของนุชทำให้ทิวานึกถึงค่ำคืนนั้นกับฟ้าอยู่บ้าง

    "ดีขึ้นไหม"
    "ค่ะๆ หายเจ็บแล้ว"
    "ไม่ต้องขยับแล้วนะลูกเข้าฝั่งเหอะ" สาวตัวเล็กทรงโตในชุดบิกินี่สีเขียวที่อยู่ในอ้อมกอดของชายร่างกำยำนั้นทำให้แม่บ้าน
ที่ผ่านไปผ่านมาเข้าใจว่าพวกเขาคือคู่รักที่มาสวีทหวานกันอย่างที่เป็นประจำในรีสอร์ทบรรยากาศธรรมชาติแห่งนี้ ทิวาประหม่าอยู่บ้างที่ถันของเด็กสาวที่เขาเลี้ยงมากับมือนาบทาที่แผงอกแข็งแรงของขา แต่ความรักความเอ็นดูของเขาสำหรับเด็กน้อยคนนี้มีมากกว่าจะเกิดอารมณ์ตัณหาได้  แต่กระนั้นก็เถอะตั้งแต่เป็นสาวเป็นแส้ก็นี่เป็นครั้งแรกกระมังที่เขาใกล้ชิดนุชชนิดเบียดบดถึงขนาดนี้ แขน
แข็งแรงของทิวาค่อยๆยกก้นนุ่มของนุชแล้ววางที่ชานแพไม่ไผ่จากมุมมองของเขาทำให้เห็นร่างอวบอิ่มของนุชถนัดตา ไม่ต้องพูดถึงเต้าพุ่งใหญ่เกินตัวเด็ก 16 ปี ที่ล้นหลามออกมาจากบิกินี่สีเขียวตัวนั้น

    "ยังเจ็บอยู่ไหมลูก" ทิวาถามทั้งที่ตัวเองยังลอยคออยู่ในน้ำ ความมืดเข้าครอบงำแม่น้ำสายนี้แล้วต้องชมการจัดไฟให้แสง
สว่างของรีสอร์ทแห่งนี้ที่ทำได้อย่างเหมาะเจาะลงตัว ด

อยากอ่านเรื่องนี้ต่อจังงงงงง คิดถึง 

เฝ้ารอตอนต่อไปอยู่นะครับ

[saturn]

สายสัมพันธ์ที่ยาวนาน

เหมือนจะขาดท่อนสุดท้ายไปหรือเปล่าครับเนี่ย
ขอบคุณครับ