เรียกร้องเองเลย

 

ณ.ไร่แตงโมในยามค่ำคืน

บริเวณดังกล่างค่อนข้างมืดมีเพียงแต่ไฟที่เปิดอยู่ในโรงอุปกรณ์เกษตร เท่านั้นที่ฉายออกมา ร่างระหงของนิดาตอนนี้ใจของเธอเต้นราวกับกลองรัว เม็ดเหงื่อที่ไหลโชกไปทั้งตัวของเธอ หันหลังกลับไปมองบ้านที่เธอเดินจากมา ก่อนที่เธอจะนึกขึ้นได้ตนเองนั้น กำลังจะทำอะไรอยู่ ความต้องการของเธอมันพาเธอมาถึงตรงนี้ ซึ่งจะให้หันหลังกลับ...มันก็คงจะไม่ทัน

"อื้อ"

ริมฝีปากกัดแน่น ก่อนจะเดินเสียงเบาๆไปตามสวนแตงโม เสื้อส่ายเดียวในชุดนอนโอบรัดเต้า ลูกโตเอาใว้ กางเกงขาสั้นที่ใส่ก็เบาบางจนสัมผัสได้ถึงลมที่มากระทบ โดยเฉพาะเวลานี้ที่ไม่ได้ใส่กางเกงในและชุดชั้นใน มันยิ่งทำให้เธอขนลุกขนพอง

แกรก...

ดวงตาของลูกสะใภ้หันไปมองตามเสียงที่เกิดขึ้น แต่สายตาของเธอกลับพบแต่ความมืดมิดและความว่างเปล่าปกติมันควรจะมีเสียงครวญครางออกมาจากกระท่อม แต่ทำไมบรรยากาศมันถึงเงียบสงัดแบบนี้

ร่างระหงเดินไปตามแปลงแตงโมด้วยความเงียบ เธอมองดูแสงไฟที่ส่องออกจากโรงเก็บของ เสียงสั่นระริกพูดเบาๆแค่นึกถึงแรงกระแทกที่เคยเห็น ร่องหีของเธอก็ชุ่มฉ่ำเปียกกางเกง

หมับ!


อื้มมมมมมม...!!

ความกลัวของนิดา มันแล่นไปตามร่างกายจนขาอ่อนระทวยเงาสีดำใหญ่ ที่เข้ามาทางด้านหลังล็อคตัวของเธอเอาใว้ มือที่หนาหยาบกร้านอุดเข้าไปที่ปากจนเสียงกรี๊ดร้องไม่สามารถลั่นออกมาได้
ร่างระหงดิ้นทุรนทุราย แต่ก็สู้ความแข็งแกร่งนั้นไม่ไหว

เสียงหัวใจเต้นตุบๆจากนั้นลมหายใจร้อนๆก็รดต้นคอของเธอจนตัวของเธอนั้นสั่น

"หนูนิดาเองหรอ"


ร่างของลูกสะใภ้ตัวเเข็งทื่อ เสียงต่ำนั้นเป็นเสียงพ่อผัวของเธอ

"ค...ค่ะคุณพ่อ

"พ่อก็นึกว่าขโมยที่ไหนเสียอิก"

ร่างระหงยังคงถูกล็อคเอาใว้ไม่ไปไหน เนื้อที่แนบไปกับร่างที่หนาแกร่ง ร้อนระอุเป็นไฟ ตัวเธอที่สั่น มันสั่นจนตาสมิงสัมผัสได้ ว่านิดาเธอนั้นกลัวมากแค่ไหน

"ไม่ต้องกลัวพ่อนะลูกนิดาของพ่อ"

"คุณพ่อก็ปล่อยนิดาสิค่ะ"

มือใหญ่ล้วงเข้าไปในกางเกงขาสั้น ผืนบางหลังจากนั้นปลายนิ้วทั้งสี่ของพ่อผัวก็กดสอดเปลือยเปล่าพร้อมกับมือที่บีบคั้นเนื้อที่หยุ่นนิ่มเหมือนคนกำลังอดอยากปากแห้งและมันเขี้ยว

"ปล่อยหนูนะค่ะพ่อ...หนูบอกให้ปล่อยไง...ไม่งั้นหนูจะฟ้องชัย"

ร่างระหงครางไปมาพร้อมกับดิ้นตัวหนี แต่ยิ่งดิ้นเท่าไหร่นิ้วหนาหยาบกร้านนั้นก็กลับเข้าไปในรูหีนิดาได้ง่ายขึ้น

"หนูจะดิ้นทำไมนิดา...หนูมาที่นี่หนูมาหาพ่อไม่ใช่หรอ"

ลูกสะใภ้นิ่งเงียบ มือเรียวของเธอเกาะแขนแกร่งเอาใว้ร่างกายหนาใหญ่ที่แนบไปทางด้านหลัง ทำให้นิดารู้สึกดีเหลือเกิน

"มะ...ใช่ค่ะพ่อ"

"จะ...ไม่ใช่ได้ไง...แล้วหนูมาทำอะไรเวลานี้"

นิดาไม่สามารถหาข้อแก้ตัวมาตอบพ่อผัว ร่างกายที่เปียกโชกสั่นระริก ยิ่งเธอโดนลมหายใจร้อนๆจากพ่อผัวที่
คละคลุ้งไปด้วยกลิ่นเหล้า มันก็ยิ่งทำให้ตัวเธอเปียกมากกว่าเดิม

"ไอ้ชัย...มันไม่ได้เรื่องจริงๆเลยหนูว่าไหม"

"คะ...คุณพ่อ...อย่าค่ะ...ปล่อยหนูเถอะนะค่ะ"

เสียงระริกสั่นเครือ โดนมืออิกข้างบีบขยี้เต้า ตาสมิงบีบขยี้ไปยังจุกที่ไร้บราอันแข็งขืน จนร่างระหงกระตุกสั่นแทบจะนอนกองลงไปอยู่กับพื้น

"อ๊าา...คุณพ่อ"

"พ่อเห็นใจหนูนะ...ไอ้ชัยมันก็บ้างานเหลือเกิน เอาเป็นว่าหน้าที่นี้พ่อจะรับผิดชอบแทนมันเองนะ"

พูดจบพ่อผัวก็โอบร่างนิดาเข้ามา และยื่นหน้าเข้าไปประจบปากจูบเธอทันที อารมณ์หวิวๆของนิดาตอนนี้กำลังคุกรุ่นน้อยๆโดนลมเป่าจึงลุกพรึบเหมือนเปลวไฟทันที ทั้งคู่ดูดปากกันเหมือนจะกลืนกินรีมฝีปากของกันและกันลงคอ แลกลิ้นดูดกัน

"เป็นของพ่อเถอะนิดามีลูกให้พ่อจะได้ไหม...แล้วพ่อจะให้หนูทุกอย่างรวมทั้งไร่แห่งนี้...พ่อจะยกให้หนู"

จากที่พ่อผัวพูดเสร็จนิดาก็หันหน้าเข้าหาพ่อผัว เอื้อมมือลูบใบหน้าพ่อผัวแล้วเธอก็จ้องมองสายตาของพ่อผัว อย่างหลงใหลในสวาท

"หนูไม่อยากเก็บความรู้สึกนี้ใว้อิกแล้ว...หนูทรมานเหลือเกินค่ะพ่อ...หนูรักพ่อนะค่ะ...พ่อช่วยมอบความสุขให้หนูแบบป้าอรจะได้ไหมล่ะค่ะพ่อ"

หลังจากที่นิดาระบายความในใจที่มีต่อพ่อผัว


เธอก็ดึงใบหน้าพ่อผัวของเธอลงมาประกบจูบอิกครั้ง ร่างของทั้งสองก็หันหน้าเข้าหากัน พร้อมกับมือนิดาที่ลูบไล่

โดนแน่เลย