ชวนคุยก่อนอ่าน

กลับมาแล้วครับ (ที่จริงก็ไม่ได้ไปไหนนะ 5555) หลังจากไม่ได้ลงเรื่องมามากกว่า 1 ปี แม่เจ้าลงเรื่องครั้งล่าสุดคือช่วง พค 66 วัยทำงานมันช่างน่ากลัว พอเปลี่ยนช่วงวัยมันก็มีอะไรต้องทำต้องรับผิดชอบขึ้นบานเลยฮะ รวมสมาธิเขียนยากมาก เข้าใจนักเขียนหลาย ๆ ท่านที่วางมือไปเลย 

หวังว่าทุกคนยังไม่ลืมกันนะครับ ขอให้ทุกท่านอ่านอย่างมีความสุข Enjoy 
ป.ล. ไม่มีซ่อนครับ ของขวัญหลังจากหายไปนาน / ไว้มาลงรูปให้นะครับ

ลวงตอนที่ 14

และก็เป็นอีกครั้งที่เด็กสาวลืมตาขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดเนื้อตัว แถมยังต้องเจอความว่างเปล่ารอบตัว ร่างที่เปลือยเปล่าลุกขึ้นจากโซฟายาวอย่างทุลักทุเล เนื้อตัวมีคราบหลักฐานเมื่อคืนเลอะอยู่ ร่องรักยังคงบวม คราบขาวขุ่นยังคงไหลออกมา สาวน้อยหวนคิดว่านี่ดุเดือดกับร่างกายเธอเกินไปรึเปล่า ?
ยิ่งพอกวาดสายตาไปก็พบห้องกว้างที่ว่าง ๆ เธอเริ่มสังเกตเห็นว่าในห้องของพี่อินทรีนอกจากเฟอร์นิเจอร์แสนแพงแล้วก็แทบไม่มีอะไรเลย สิ่งตกแต่งภาพกรอบรูปที่ควรจะมีอยู่บ้างก็ไม่เคยเห็น ดาวงุนงงกับสไตล์การแต่งบ้าน ทำไมบรรยากาศในห้องดูเงียบเหงา ยิ่งคิดก็ยิ่งสงสัย ซื้อคอนโดใหญ่มหึมาขนาดเหมาทั้งชั้นแต่ต้องอยู่คนเดียว ขนาดเธออยู่กันสามคนพี่น้องยังซื้อไม่ใหญ่ขนาดห้องนี้เลย ดาวนั่งจมอยู่กับความคิดพลางลูบที่อกตัวเองปลอบประโลมหัวใจที่พลันรู้สึกว่างเปล่ายิ่งหลังจากเสร็จกิจกามกับพี่อินทรี ความรู้สึกแบบนี้เกิดขึ้นบ่อย ๆ ความรู้สึกที่ผิดแผกขยายขึ้นในอกเงียบ ๆ

ดาวหันมองหาเสื้อผ้าที่ปลิวจากร่างเมื่อคืนและก็พบว่ามันใส่ซ้ำไม่ได้แน่ ๆ คราบน้ำอะไรต่อมิอะไรเลอะไปหมดและเธอก็ไม่เห็นเครื่องซักผ้าในห้องนี้ด้วย
จะกลับบ้านยังไงละแบบนี้ ขืนลงไปด้วยชุดเดิมรับรองว่าเขารู้หมดแน่ว่าไปทำอะไรมา ทีนี้ได้วอดวายกันไปถึงครอบครัวเธอแน่ แม้จะไม่ได้เป็นถึงระดับตระกูลดัง แต่ครอบครัวเธอก็มีหน้ามีตาในระดับนึงนี่ขนาดไม่ได้ออกสื่อหาพื้นที่มากนัก
คงอาจเพราะเป็นสกุลเก่าญาติต่างนามสกุลก็มีไม่น้อย แถมตัวเธอเองก็เริ่มโด่งดังในหมู่วัยรุ่นพอตัว ผลงานโฆษณาหลายชิ้นที่ได้ลงก็ทำให้ยอดฟอลโล่ในโซเซียลสูงขึ้นเรื่อย ๆ ถ้าไม่ระวังตัวอาชีการงานได้พังแน่

ระหว่างที่กำลังมองหาทางออกจากปัญหาตรงหน้า ประตูห้องก็เปิดออกพร้อมกับหญิงวัยกลางคนเดินเข้ามา ดาวที่เปลือยกายอยู่รีบกระโดดหลบหลังโซฟา สาวใหญ่ผู้เข้ามาใหม่กวาดตาคมกริบ พอเห็นสภาพห้องก็ถอนหายใจ
คุณหนูของหล่อนพาอีตัวมากินที่ห้องอีกแล้วสินะได้เวลาจัดการให้เรียบร้อยเหมือนเคย
"คุณอินทรีสั่งให้ดิฉันมาดูแลและส่งคุณกลับบ้านค่ะ"
ดาวโผล่ขึ้นมาจากโซฟามองหญิงที่เข้ามาในชุดสูทสีเทาใส่แว่นหนาทำหน้าถมึงใส่อยู่ ดาวค่อยๆพูดขึ้นอย่างกลัวๆกล้าๆ เธอหลบสายตาหญิงสูงวัยกว่าเหมือนไปทำความผิดร้ายแรงมา
"เอ่อ มีเครื่องซักผ้าให้ยืมมั้ยค่ะ ?"

พอได้ยินหญิงวัยกลางคนผู้มีหน้าที่ส่งแขกให้อินทรีมาโดยตลอดก็ประหลาดใจกับคำถามของอีหนูคนล่าสุดของคุณหนู ตัวเธอย้ายออกมาจากบ้านใหญ่ของคุณหนูอินทรีเพราะอดทนไม่ไหวกับบรรยากาศไม่เป็นมิตรในครอบครัวนั้น ก่อนจะถูกไหว้วานจากแม่นมของคุณหนูอินทรีมาให้ดูแลคอนโดเมื่อหลายปีที่ผ่านมา โดยเธอมีหน้าที่จัดหาสิ่งที่คู่นอนของคุณอินทรีต้องการและส่งพวกนางออกไปให้พ้นจากห้องไปซึ่งก็ต้องพบคนหลายแบบ เธอต้องสรรหาสารพัดวิธีรับมือด้วย แต่เธอไม่เคยพบใครที่ถามหาเครื่องซักผ้าเลย ลูกไม้ใหม่ของเด็กสมัยนี้เหรอ ? โลกมันน่ากลัวขึ้นทุกวันจริง ๆ สินะ กำลังจะเล่นลูกไม้ทำตัวเป็นเด็กเรียบร้อยสินะ
"พอดี...ชุดหนูไม่มีอะไรใส่กลับบ้านค่ะ พอจะช่วยหนูได้มั้ย"
ดาวเห็นอีกฝ่ายนิ่งไปจึงเริ่มอ้าปากอธิบาย
"ให้ฉันซื้อใหม่ให้ดีกว่า ว่ามาสิเอายี่ห้อไหน"
"ไม่ต้องหรอกค่ะ จะซื้อไปทำไมซักเสร็จ อบผ้าเดี๋ยวก็แห้งแล้วค่ะ"
ดาวโบกมือดุ้กดิก ๆ รีบปฎิเสธขอเสนอ ท่ามกลางสายตาที่จ้องมาอย่างแคลงใจจากอีกฝ่าย
"ไม่ต้องห่วง ชุดแพงแค่ไหนก็ได้"
"ไม่ใช่เรื่องราคานะ หนูแค่มองว่าไม่จำเป็น"
"เชื่อชั้นสิว่า ซื้อดีกว่า..."
"คือแบบนี้ค่ะ...."

หลังจากเจรจากันอยู่นาน สุดท้ายป้าผู้ดูแลก็หาเสื้อคลุมให้และพาเธอไปห้องของป้าและจัดการนำชุดเธอไปซักให้ แม้เธอจะยืนกรานว่าจะซักเองก็ตามดาวระหว่างที่รอก็ชักหิวเลยขอไปเอาของที่เตรียมมาเซอร์ไพรส์อินทรีเมื่อวานมาทำอาหารกินเอง โดยที่ขอใช้ครัวในห้องคุณป้าแม้บ้านเพราะแม้จะมีโซนครัวแต่ห้องของตานกบ้าก็ไม่มีวัตถุที่เรียกว่าเครื่องครัวเลย
แม้ป้าเจ้าของห้องจะจ้องเธอคล้ายเจอตัวประหลาดแต่ก็ยอมให้ใช้ครัวแต่ก็ยังจ้องจับผิดแบบไม่ให้คลาดสายตา แน่นอนว่าเธอทำเผื่อคุณป้าคนดูแลและไม่ลืมแพ็คใส่กล่องให้พี่อินทรีของเธอด้วย พอกินข้าวล้างจานเก็บครัวทำทุกอย่างเสร็จเสื้อผ้าเธอก็แห้งพอดิบพอดี ดาวจึงลาคุณป้าและออกมาจากคอนโด ท่ามกลางความฉงนสงสัยของป้าว่าที่เด็กคนนี้ทำเป็นการตบตาจริงเหรอ หรือแม่หนูคนนี้นางซื่อจนไม่รู้ว่าเล่นกับอะไรอยู่ป้าผู้ดูแลถอนหายใจรอบนี้เหมือนเธอคงจะเจองานหินแล้ว ถ้าเป็นพวกกริ๊ดดๆ หรือพวกเบ่งอำนาจมั่นเกินตัวเธอมีวิธีตัดการ เจอพวกหน้าใสใจเสือนี่ไม่ถนัดจริง ๆ ไม่รู้หน้าใส ๆ จะวางแผนอะไรไว้บ้าง
ป้ามหาภัยคิดวิธีสารพัดที่จะป้องกันไม่ให้ดาวมาเกาะคุณหนูของเธอได้แต่ลึกๆ ตอนนี้ในใจก็แอบให้คะแนนบวกกับหนูน้อยคนนี้ไปแล้วนิดหน่อย
ถ้าเด็กคนนี้ก็เล่นละครตบตา ก็ทำได้แนบเนียนจนน่าขนลุก แต่ถ้าเธอเป็นเด็กใสซื่อจริง ๆ ชีวิตเด็กคนนี้ก็ช่างโชคร้ายที่มาเจอกับคุณหนูของเธอ

—----------------------------------------------------------------------------------------

ขณะเดียวกันของอีกฝากของกรุงเทพ ใต้สะพานข้ามคลองในชุมชนเล็กๆ แถบชานเมือง ชายหัวล้านเดินมาพร้อมชายขี้ก้างสองคนโยนกระเป๋าเสื้อผ้านักกีฬาให้อีกฝ่ายที่เป็นชายใส่เสื้อฮูดดำที่ดูดบุหรี่รออยู่ มืออีกข้างถือกระเป๋าเอกสารใหญ่เงาวับคอยอยู่
   "ของอยู่นี่ เงินข้าล่ะ"
ชายคนนั้นวางกระเป๋าเอกสารลงและถีบกระเป๋าไปให้อีกฝั่งและเดินเข้าไปหากระเป๋าเสื้อผ้าที่พื้น ภายในมีห่อกระดาษสีขาวบรรจุอยู่เต็มกระเป๋าทั้งสามชายเสื้อดำยิ้มออกมามันรีบโยนบุหรี่ทิ้งหยิบห่อกระดาษขึ้นมาชักมีดออกมากรีดเม็ดยาไหลออกมายิ้มของชายเสื้อดำกว้างขึ้นกว่าเก่าเมื่อเห็นภาพตรงหน้ารอบนี้เฮงแล้วแน่ ๆ
   "เฮ้ย กระเป๋ามันล็อคอยู่ ข้าเปิดไม่ออก"
อีกฝั่งถามหลังพยายามเปิดอยู่นาน
   "1150 ใส่เหมือนกันสองข้าง"
"ทำไมไม่ทำให้เปิดง่ายๆวะ จะเล่นพิเรนเหรอไง"
ชายหัวล้านฮึดฮัดจะควักปืนออกมา แต่ชายเสื้อดำก็ชิงพูดขึ้นก่อน
   "อะไรกันวะ มึงกับกูซื้อกันกี่รอบแล้ว รอบนี้ซื้อเยอะหน่อยก็กลายเป็นไก่อ่อนตื่นสนามขึ้นมาเลยซะแล้ว ขี้ระแวงแบบนี้นอนอยู่บ้านไปสิวะออกมาทำไม"
ชายหัวล้านคิ้วกระตุกเมื่อถูกด่าเข้าให้ แต่เป็นจังหวะที่ลูกน้องที่เปิดกระเป๋าได้ มันก็เดินกลับ มันรีบก้มไปตรวจเงิน แต่ทว่าในกระเป๋ากลับมีแค่กล่องพัสดุเล็กๆ พวกมันสามคนดูอีกหลายทีว่าไม่ได้ตาฝาด
   "ไหนเงินกูวะ มึงอย่ามาตลกแถวนี้นะ"
อีกฝ่ายเดินปรี่มาหาชายเสื้อดำแต่อีกฝั่งก็ยกมือปราม ชายหัวล้านกับลูกน้องมองชายเสื้อดำที่ตอนนี้ถือหลอดทดลองสวมถุงมือเรียบร้อย ชายชุดดำเขย่าหยอดสารเคมีเบาๆ พอเม็ดยาทำปฎิกิริยากับเคมีได้สีที่มันอยากชายชุดดำก็ตบเข่าฉาด รีบเก็บอุปกรณ์และเดินเข้ามากอดชายหัวล้าน
   "เฮ้ยๆ มึงอย่าใกล้ เงินกูอยู่ไหนกูไม่ตลกนะ!!!"
อีกฝั่งผลักฝั่งตรงข้ามออก ควักปืนชี้มาหา ท่าทางเดือดดาลเต็มที่
   "ไปดูที่กล่องดีๆสิ ทั้งสามคนเลยช่วยไปดูกล่องนั้นดีๆก่อน"
ชายหัวล้านจ้องชายเสื้อดำ มันอ่านแววตาอีกฝ่ายไม่ออกเพราะติดแว่นดำมันค่อยๆถอยกลับมาหยิบกล่องในกระเป๋าเอกสารดูอีกที อีกฝ่ายรีบกำชับมันมาอีก
   "เข้าไปใกล้ ๆ มึงมองดูกระเป๋าดี ๆ"
พวกมันสามคนยื่นหน้าไปใกล้ๆกล่อง โดยไม่เห็นว่ามือชายเสื้อดำล้วงเข้าไปในกางเกงอยู่ พอได้จังหวะพอชายชุดดำกดสวิตส์ทันที

ปุ้ง!!
กล่องนั้นระเบิดออก ควันสีเทาทะลักปกคลุมใส่พวกมันทั้งสามคนจนสำลักวิ่งออกพ้นรัศมีควันก็แทบไม่ทัน
   "ไอ้ห่า พวกเรา..."
ชายหัวล้านไม่ทันจะสั่งการบาทาก็ลอยใส่เต็มยอดอก มันล้มไปนอนจุกปืนในมือหลุดไปไหนไม่รู้ แถมควันที่โดนตาก็แสบจนแทบลืมตาไม่ขึ้น มันพลิกตัวคว่ำพยายามตะกายลุกขึ้น
เสียงต่อสู้ดังขึ้นรอบๆ พอลุกได้มันก็รีบวิ่งไปทางรถทิ้งลูกน้องทิ้งของไว้ ขอให้มันกลับไปถึงรังมันจะขนคนมาแก้แค้นเอาให้มันเจ็บกว่า 10 เท่า
มันวิ่งแบบมองทางไม่เห็น มันขยี้ตาพอให้ลืมตาขึ้น แต่ภาพที่เห็นคือที่รถมันมีตำรวจยืนเพียบลูกน้องที่เฝ้ารถก็กำลังถูกใส่คุณแจมือ มันรีบหันขวับไปอีกทางก็จะเอ๋เข้ากับปากกระบอกปืนจ่อลูกตาอยู่
"พ่อหนุ่มหัวใส ลืมของน่ะ"
อินทรีที่ติดหนวดติดรอยตีนกากำลังเอาปืนของมันเองจ่อลูกตามันเองอยู่ ชายหัวล้านเซถอยหลังมันหันรีหันขวางหาทางรอดอื่นแต่ก็พบแค่ลูกสนุกขี้กางสองตัวนอนจมกองตีนอยู่ใกล้ๆ
สำหรับนักเลงขี้ยาธรรมดาๆอินทรีอัดไปตุบสองตุบก็ลงไปกองนิ่ง
   "อยู่นิ่งๆ อย่าขยับสิวะเดี๋ยวกูตกใจเหนี่ยวไกปืนลั่นขึ้นมาก็ต้องใช้ผ้าห่อศพอีก"
อินทรีพูดกับมันพลางดึงบรรดาเครื่องปลอมโฉมออกไปด้วย กลับมาหล่อเท่ตามเดิม
   "ปืนลั่นขึ้นมากูก็ต้องมาคิดแก้ตัวอีก รอบนี้เอาเป็นคนร้ายยิงตัวตายหนีความผิดดีมั้ย หัวใส"
พ่อค้ายาหัวล้านส่ายหน้าแรง ๆ
   "เอ๊าาาา บอกว่าอย่าขยับไง ลั่นซักนัดมั้ย!!!"
พ่อค้ายาขาใหญ่ถึงกับทรุดลงไปนั่งคุกเข่ายกมือไหว้หมดมาดนักเลงคุมถิ่น
 
"คุณอินทรีพอแล้วครับ อย่าไปแกล้งเขาแบบนั้น"
ตำรวจในเครื่องแบบเดินเข้ามาอีกกลุ่ม คนที่เดินนำมาที่บ่าแล้วมีดาวเยอะสุดหั่นสั่งลูกน้องด้วยสายตาพ่อค้ายาหัวใสไร้ผมก็ถูกหิ้วปีกออกไป
   "ผมยังไม่ได้ทำไรผิดนะ คุณสารวัตร"
อีกฝ่ายยิ้มและแบมือขึ้น อินทรียักไหล่เบาๆและเอาปืนโจรในมือให้คนยศใหญ่กว่าและเดินกลับไปอีกทาง แต่ตำรวจคนนั้นก็เรียกอินทรีไว้ก่อน
"พี่เลี้ยงข้าว แทนคำขอบคุณที่กลับมาช่วยพี่"
"ไม่เอา ผมเบื่อหน้าพี่แล้วไปประจบพ่อผมนู้น"
   "คุณอาเป็นไงบ้าง สบายดีรึเปล่า"
   "ไม่รู้ ไม่ได้สนใจ อยากรู้พี่ก็ไปบ้านผมเองละกัน ไปละ"
อินทรีโบกมือบายบ๊ายอีกฝั่งโดยที่ไม่ได้สนใจอีกฝั่งแต่อย่างใด แต่อีกฝ่ายก็ไม่ถือสาอะไร

สารวัตรนายนี้เคยเป็นพลขับให้พ่อเขาสมัยบรรจุใหม่ๆ พอพ่อเขาเห็นว่ามีแววได้ดีเลยฝากฝั่งให้ผ่านไปเกือบสิบปีนิดๆก็ได้ตำแหน่งในสถานนีตำรวจชานเมือง แต่เจอแก๊งค์ค้ายาที่ปิดคดีไม่ลงอินทรีรู้ข่าวจึงเลยลงมาช่วยคดีเอง พอได้ระดับหัวกะทิลงมาเล่นเองพ่อค้ายาที่อวดเบ่งในท้องที่ก็กลายเป็นหมูอ้วน ๆ รอถูกเชือดตัวหนึ่งเท่านั้น อินทรีทำแบบนี้ไม่ได้ใจดีอะไร...แค่ตอบแทนที่สารวัตรเคยช่วยเขาซ่อนตัวสมัยเด็กๆตอนทะเลาะแล้วอยากหนีหน้าพ่อแค่นั้น และเขาเองก็อยากรู้ว่าตัวใหญ่ในพื้นที่เสียช่องปล่อยของไปแบบนี้มันคงจะรีบขยับตัวบ้าง ถือว่าได้ประโยชน์สองต่อ
อินทรีรีบเปิดมือถือและสตาร์รถขับบึ่งกลับไปที่คอนโด แต่พอเช็คมือถือก็พบว่าเหยื่อสาว เจ้าลูกไก่ดาวน้องสาวเพื่อนรักเก็บข้าวเก็บของกลับบ้านตนไปเรียบร้อย อินทรีถอนหายใจมองไฟแดงสามหลักตรงหน้าเซ็งๆ เพราะจากวันนี้ไปอีก 2 อาทิตย์ดาวจะต้องทำงานและซ้อมจนไม่ว่างมาเขาแน่ ๆ ไอ้ห่าอ้วนเวรถ้ามันไม่เลื่อนเวลาเขาน่าจะจัดหนักยามเช้าอีกซักชุดสองชุดแท้ ๆ ไม่สิเขาน่ากักตัวเด็กนั้นไว้ได้ทั้งวัน
   "วนกลับไปกินข้าวฟรีตอนนี้ทันมั้ยวะ"

อินทรีมองตารางงานดาวแล้วเดาะลิ้นเบาๆ ยังไม่ทันจะสาแก่ใจเลยหนีหายไปอีกแล้วเด็กคนนี้ ถ้าดาวมาหาเขาไม่ได้ ถ้าเขาแอบไปหาเธอแทนละ


ภาพเหยื่อตัวน้อยๆที่ดิ้นเร้าในอ้อมแขนฝุดขึ้นมาในหัว เซอร์ไพรส์รอบนี้ยัยลูกไก่จะต้องชอบแน่ๆ หนุ่มเจ้าสำราญยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ถึงขนาดเผลอฮัมเพลงเบาๆ จนกระทั่งเห็นหน้าตัวที่ยิ้มแป้นอยู่สะท้อนจากรถข้าง ๆ
อะไรวะ! ทำไมเราต้องยิ้ม ไม่ได้ละ จะจำเจอยู่กับผู้หญิงคนเดียวทำไม อินทรีกดไลน์ส่งข้อความไปหานางแบบชื่อดังคนนึงทันที ไม่นานอีกฝ่ายก็ตอบกลับมา
อินทรียิ้มออกมานึกอยู่แล้วว่าไม่มีใครปฎิเสธเขาลงหรอก แต่ระหว่างรอนางแบบเสร็จงานเขาเลยไปทำงานของเขาบ้าง คิอการนั่งโง่ๆเฝ้าโต๊ะที่หน่วย งานจิปาถะของตนก็โยนให้ลูกน้องทำไป อินทรีที่กำลังเล่นเกมอยู่สะดุ้งเมื่อมีสายที่ไม่ควรจะโทรเข้ามาขึ้นบนหน้าจอโทรศัพท์
"ว่าไงไอ้จืดเพื่อนรัก มีอะไรด่วนเหรอ"
"น้องกูเป็นไงบ้าง"

อินทรีอยากจะตอบไปว่าเป็นเด็กที่ฟัดสนุก สู้มือ เด้งสวน สรุปแล้วโครตอร่อย
แต่ด้วยภาระหน้าที่และป้องกันไม่ให้โดนกระทืบก็เลยตอบเลี่ยงๆ
"ก็ปกตินะ พอดีกูหมดช่วงหาข้อมูลในบริษัทนั้นแล้ว เลยไม่ค่อยได้เจอดาวเท่าไหร่"
เขาผสมความจริงลงไปนิดหน่อยเพื่อให้ดูไม่สนใจมากเกินไป
"เหรอวะ แล้วทำไมพักนี้ GPS มือถือดาวไปโผล่ที่คอนโดมึงด้วยวะ?"
อินทรีเย็นวาบถึงปลายตีน แม่งแอบติดตามมือถือน้องตัวเองด้วย บรรลัยสิแบบนี้

อินทรีแค้นสกิลปลาไหลออกมาก่อนจะหัวเราะกลบเกลื่อนความผิดปกติ
"คือจริงๆ กูก็มีเรื่องสารภาพวะ ?"
"อะไร เชี่ยอะไรวะ น้องกูเป็นไร"
ดนัยรีบถามกลับมาอย่างร้อนรน อินทรีแสร้งถอนหายใจพร้อมกับทบทวนเรื่องแต่งของตนจนแน่ใจว่าแนบเนียนจึงเริ่มเล่าความเท็จออกมา
"คือจริงๆ น้องดาวจะโดนข่มขืนวะ กูอยู่แถวนั้นเลยไปช่วยทันพอดี ยังไม่มีอะไรเสียหายกูรับรอง"
สายปลายทางเงียบไปก่อนจะได้ยินเสียงทุบไม้ดังสนั่น อินทรีแอบขนลุกยังไงไม่รู้
"มึงใจเย็นๆ กูก็บอกอยู่ว่ากูช่วยทัน วันนั้นน้องปลอดภัยดี"
วันนั้นรอด แต่ตอนนี้ไม่เหลือแล้วเพื่อน อินทรีรีบกลบเกลื่อนร่องรอยความสงสัยต่อทันที
"มึงคิดว่าทำไมผู้การถึงให้กูประกบน้องมึงละ เพราะว่ากูมีฝีมือพอจะดูแลน้องดาวได้ไง"
"กูไม่น่ามาที่นี่เลย นี่กูทำไรอยู่วะ"
"ไม่เอาน่า มึงกำลังเสียสละให้ชาติอยู่ใครไม่รู้ พวกเราก็รู้ปะวะ น้องมึงกูจัดการได้อยู่แล้ว"
ที่จริงเขาต้องใช้คำว่าจัดการไปแล้ว พี่สละเวลาให้ประเทศ น้องสาวสละร่าง
กายให้เขา ที่จริงก็สงสารน้องกับเพื่อนคนนี้จริง ๆ เพราะฉะนั้นจะรีบจัดการให้จบไวๆก่อนที่เพื่อนรักจะรู้ว่าเขากำลังแทงน้องสาวมันอยู่
"ไม่รู้ว่ากูทำมันถูกรึเปล่า ทั้งเรื่องมายด์ทั้งเรื่องน้อง ทำไมชีวิตกูมันลำบากจังวะ"
"แล้วนี่มึงเป็นไง ในนั้นมีเบาะแสอะไรบ้าง"
อินทรีได้ยินเสียงถอนหายใจก่อนจะปรับน้ำเสียงให้จริงจังขึ้น
"เจอเบาะแสแล้ว กำลังสืบเพิ่มกูพึ่งเจ้ามาในไร่ได้ไม่กี่วัน กำลังดูๆอยู่ว่าควรเริ่มจากไหน"
"เออ อย่าผลีผลามละกันไม่มีทางรู้ได้เลยว่ามีคนของพวกมันกี่คนในไร่"
ทั้งคู่คุยกันได้อีกไม่กี่นาทีดนัยก็ต้องรีบวางสาย
ส่วนอินทรีก็นั่งรอเวลาซักพักก่อนจะเด้งตัวออกจากที่ทำงานทันทีที่หมดเวลาราชการ

รถหรูวิ่งบนถนนอยู่เกือบชั่วโมงก่อนเลี้ยวเข้าไปที่คลับชื่อดังกลางเมืองแห่งหนึ่งอินทรีเดินไปยังตรอกหลังร้าน ผลักตู้เก็บของเก่า ๆ ที่ด้านหลังมีประตูลับซ่อนไว้อยู่ ทันทีที่เปิดเข้าไป ชายชุดดำหน้าเหี้ยมคว้าจับอาวุธที่เสียบไว้ข้างเอวทันที แต่พอเห็นว่าเป็นอินทรีพวกมันก็โค้งคำนับเขาก่อนจะกดรหัสเปิดประตูให้อินทรีเข้าไป เขาหยิบมือถือดูห้องที่ใช้งานวันนี้ผ่านแอปในมือถือ ทันทีที่เห็นห้องที่ต้องการก็รีบเดินไป ซึ่งห้องที่เขาเข้ามาเป็นห้องระดับ VVIP ประตูเหล็กปิดมิดชิดเน้นหนา แต่พออินทรีกดรหัสและใช้นิ้วโป้งแตะค้างเพื่อให้เครื่องสแกนนิ้ว ไม่นานประตูก็ปลดล็อคอินทรีผลักเข้าไปเดินลงบรรไดลึกและก้าวเข้าสู่โลกที่ดำมืด โลกที่เขาจะทำอะไรก็ได้ อย่างที่ใจเขาต้องการ
เพลงดังกระหึ่มในห้องกว้างขวางมีชายและหญิงหลายสิบคนกำลังทำกิจกรรมที่ผิดกฎหมายทั้งสิ้น ยา เซ็กส์ ปืน ของเถื่อน ทุกอย่างไม่การหลบซ่อน เพราะมีกลุ่มผลประโยชน์ขนาดมหึมาค่อยปกป้องคุ้มครองอยู่ แน่นอนว่าตระกูลที่ยิ่งใหญ่ของอินทรีก็มีส่วนในนั้น ถึงแม้ในส่วนของเขาและพ่อจะไม่ได้ยื่นมือเข้าไปเองเต็ม ๆ แต่อินทรีก็อาศัยนามสกุลเข้ามาใช้บริการหลายครั้ง
สาว ๆ หลายคนรีบลุกขึ้นและเดินมาทางเขา แน่นอนนักล่าแบบเขามีเหรอจะปฎิเสธ พ่อหนุ่มรูปงามทั้งควักทั้งล้วงแม้จะเดินอยู่ ไม่แคร์สายตาใคร ไม่ใครอายมีแต่คนเฮเชียร์ตลอดทาง อินทรีเดินมาถึงสระน้ำขนาดใหญ่ ที่มีกลุ่มคนร่วมเพศกันราวกับเป็นเรื่องปกติ

อินทรีเดินไปหาชายกลุ่มใหญ่ก่อนนะทักทายกัน พูดกันได้ไม่กี่ประโยคสาวสวยสุดเอ็กซ์ในชุดว่ายน้ำก็โผเข้ากอดอินทรีจากด้านหลัง แม่นางแบบของเขาก็มาถึงแล้ว อินทรีแสยะยิ้มก่อนจะหันกลับไปกอดตอบ อีกครู่เดียวรอบกายอินทรีก็มีแต่สาวสวยสุดเอ็กซ์ล้อมหน้าล้อมหลังถึงสี่คน พอได้นัวเนียพอเป็นพิธีอินทรีก็ไม่รอช้า ควักแท่งอสูรกายออกมา ทันใดนั้นสาวสวยคนนึงก็ผลักคนอื่นให้ถอยออกและคุกเข่ากลืนมันเข้าปากทันที หญิงสาวที่เหลือมองคนที่กำลังดูดเอ็นยาวอย่างไม่พอใจนัก แต่ก็ต้องรีบทำคะแนนกับแขกพิเศษในวันนี้เพิ่มเพื่อผลตอบแทนที่รอคอยอยู่ ใครมีดีอะไรก็งัดออกมาสร้างความประทับใจให้อินทรีเต็มที่
อินทรีถูกกลุ่มหญิงสาวลอกคราบออก ซึ่งพวกเธอก็ไม่ให้เขาถอดอยู่ฝ่ายเดียว ร่างเปลือยเปล่านัวเนียกันข้างสระน้ำท่ามกลางสายตาเกือบสิบคู่ อินทรีต้องรับศึกรอบตัวเพราะตกอยู่ในดงหอย ทั้งมือทั้งปากไม่เคยอยู่เฉย ปรนเปรอให้คนแล้วคนเล่า
ไม่นานนักก็มีคนทนไม่ไหวดึงผมคนที่กำลังโมคออกและขึ้นคล่อมเขาทันที พอตรงรูก็กดพรวดเอาความใหญ่ยาวนั้นเข้าไปในร่าง ท่ามกลางเสียงด่าทอของคนที่รายล้อม
"อ้าว! อีนี่ กูรอตั้งนาน ทำไมมึงแซงวะ"
"ทำแบบนี้ได้ไง กูมาก่อนนะ"
แต่ความไวนั้นเป็นของปีศาจ ผู้แซงคิวทำหูทวนลมเธอบดเอวเบา ๆ ก็จะเริ่มขย่มควบทันที เสียงกระแทกของเนื้อตัวทั้งสองดังสนั่น หลายคนต้องแยงร่องตัวเองเพราะทนรอคิวไม่ไหว
"ไม่เป็นไรนะสาว ๆ คืนนี้ยาววววว พี่รับประกัน"
อินทรีหันกลับมาห้ามศึก ก่อนจะโอบเอวและขยับกระแทกสวนกลับไป ไม่มีทางที่เขาจะถูกจู่โจมแต่ฝ่ายเดียวอยู่แล้ว เสียงกระแทกและระหว่างเนื้อให้เสียงครางดังขึ้นรอบแล้วรอบเล่าอยู่เกือบสองชั่วโมง

อินทรีก็ดึงควยออกมาจากร่องที่บานอ้าเพราะฝีมือตนเองก่อนจะหันมองร่างเปลือยที่นอนหอบอยู่รอบ ๆ เขาหมดอารมณ์แล้วหลังกดไปเกินสี่น้ำ ส่วนเหล่าน้อง ๆ ที่เรียกมากน่าจะเสร็จกันมากกว่าเท่าตัวนึง อินทรีโบกมือไล่ที่เหลือที่มาต่อแถวยังเหลือมีเสียงโอดครวญดังออกมาจากน้องที่ยังไม่ได้มาบริการคุณชายอินทรีผู้นี้
อินทรีตวาดไล่อีกคำเดียวก็ไม่มีใครกล้าบ่นอีก ต่างพากันเดินคอตกกลับไปอย่างแสนเสียดาย อินทรีหันกลับมาชี้พวกที่นอนขาถ่างอยู่รอบ ๆ
"เก็บกวาดเอาไปให้พ้นตากูได้ละ"
พนักงานชุดดำทยอยพากันจัดการตามที่เขาสั่ง อินทรีมองหน้าคนที่มีเข็มกลัดสีเงินบนอก กวักมือเรียกมันเข้ามาใกล้ ๆ
"โอนเงินให้พวกนี้ คนละแสน....สองแสนไปเลย ส่วนพวกที่ยังไม่ถึงคิวคนละสามหมื่นถือว่าชดเชยให้"

พริบตาเดียวเงินจำนวนเจ็ดหลักก็ถูกโอนออกไปจากบัญชี ซึ่งเขาไม่ได้ใส่ใจกับเงินจำนวนแค่นี้ เขาเดินไปยังสระน้ำที่กั้นเอาไว้อีกส่วนพอหย่อนตัวลงก็ทักทายเพื่อน ๆ ด้านในพอเป็นพิธี หลังจากนั้นพวกหื่นกามก็ไม่รีรอจะถามถึงเรื่องสำคัญ
"เมื่อไหร่กูจะได้ล่อน้องดาวของมึงวะ อินทรี"
ทายาทนักการเมืองดังหันมาถามในขณะที่มือก็ล้วงนมเด็กสาวข้าง ๆ ไปด้วย
"เออ มึงจะกั๊กไว้ไม่ได้นะ เด็กทรงเรียบร้อยเนี่ยของโปรดเฮีย มึงก็รู้"
เสี่ยใหญ่เจ้าของธุรกิจโรงแรมหลายแห่งรีบพูดดักคอ ขณะที่มือกดคอไม่ให้หญิงสาวที่อมดุ้นตนอยู่คายออกมาได้ เสียงสำลักน้ำลายออกมาด้านล่างไม่หยุด
ชายอีกคนที่สูดผงขาวเข้าปอดเสร็จยิ้มหวานเยิ้มให้อินทรีและชี้ที่อกตัวเองเป็นสัญญาณว่ามันก็อยากล่อเด็กคนนี้เช่นกัน ชายตาหลายคู่จ้องมันอย่างคาดหวังคำตอบ
"พี่จะเงี่ยนอะไรกับเด็กมันขนาดนี้วะ พูดเหมือนอดยากกันอะ"
อินทรีมองชายหื่นรอบกายก่อนจะพูดขึ้นยิ้ม ๆ แต่ยิ้มเขามันออกจะฝืน ๆ ไปซักหน่อยโดยเขาไม่รู้ตัว
"ไม่รู้ล่ะ กูว่าตัวนี้ต้องเด็ด กูสัมผัสได้"
"ก็กูชอบของกูอะ กูรอคิวนานละ"
"พวกที่มาใส ๆ กูอยากเอาให้ร่านจนมารับงานในนี้เลย"
อินทรีหัวเราะร่า ดีใจมากที่เพื่อน ๆ ต้องการดาวกันขนาดนี้ ของกูล่อให้สะใจก่อนค่อยมารับเศษต่อจากกูละกัน
แม้ในใจจะอยากบอกแบบนั้น แต่ก็ด้วยมารยาทก็ต้องตอบเลี่ยงไป
"ขอเทรนงานเด็กนั้นให้เรียบร้อยก่อน ผมรับประกันเลยว่าพอถึงคิว พวกมึงโดนเด็กนั้นรีดน้ำแน่ รูมันอย่างแน่น ตอดยิบ ๆ เสียดายนมมันไม่สะใจเท่าไหร่"
เสียงหัวเราะอย่างน่ารังเกียจประสานกันอย่างน่าสะอิดสะเอียน
อินทรีไม่พูดเปล่าเปิดคลิปตอนเขากระดุ้งเอ็นใส่ร่างบางที่ดิ้นพล่านให้เพื่อนฝูงดู พวกมันต่างสูดปากด้วยความสยิวซ่านและคนที่ต้องรับอารมณ์กลัดมันของพวกมันก็ไม่พ้นน้อง ๆ ที่ทำงานในร้านที่ต่างยับเยินไปตาม ๆ กัน
ช่างน่าเวทนาเด็กสาวผู้ไม่รู้ตัวว่าคนที่รักทั้งตัวทั้งใจกำลังจะพาเธอไปยังนรกที่เธอไม่อาจหลีกเลี่ขณะที่อินทรีเอาคลิปเธอมาเปิดให้เหล่าเดนคนดูดาวยังคงนอนกอดหมอนคิดถึงอินทรีอยู่เลย

ทว่า ยิ่งพวกเดนคนพวกนี้ กระหายเร่งเร้าอยากจะได้ตัวดาวอินทรีก็ยิ่งมีแผนพิสดารมากขึ้น อยู่ดี ๆ ความกระหายในตัวเด็กสาวเพิ่มพูนจนแทบทะลักออกจากออกอก แผนการร้ายจึงถูกเริ่มสร้างขึ้นอีกครั้ง แผนที่จะทำให้เด็กนั้นโงหัวไม่ขึ้นอีกเลย

คิดถึงเลยครับ
หายไปนานจริงๆ ดูแลสุขภาพด้วย
วัยทำงานแล้วทุกอย่างเปลาายนไปเยอะครับ

ขอบคุณครับ

คิดถึงมาก ทุกครั้งที่รีเฟรชก็หวังว่าจะได้อ่านเรื่องนี้ต่อเสมอ ขอบคุณที่ยังไม่ทิ้งกันนะ ขอให้นักเขียนไม่ปวดหลังตลอดไป

จำไม่ได้เลครับว่าเคยอ่าน

คิดถึงเรื่องของดาวครับ หายไปนานเลย

จริง ๆ ก็สงสารดางมากนะ แต่ในขณะเดียวกันก็มันมากเหมือนกัน อยากให้น้องได้อะไรดี ๆ แต่ดูแววแล้วคงยาก

ยินดีต้อนรับการกลับมาครับ

ติดตามผลงานอยู่นะครับ รีบกลับมาเขียนต่อไวๆ และรักษาสุขภาพนะครับ

ล็อกอินได้ปั๊ป ลวง 14 ก็มาเลย ยินดีต้อนรับครับ ยังคงรออีกเรื่องนะครับท่าน

เห็นชื่อเรื่องนี้ในห้อง ถึงกับต้องดูดีๆ ว่าตอนไหน และก็ย้อนไปไล่อ่านตอนเก่าๆ อีกรอบ เนื้อเรื่องสนุกมากครับ

หายไปนานมากจริง จนลืมเรื่องของคุณดนัยอีกเรื่องไปเลย

หายไปนานมากกก แต่ยังรอเสมอ เสียดายตอนนี้ไม่มีฉากเอาน้อง

ติดตามผลงานนะครับขออีดหลายๆตอนเลย

ห่างหายไปนาน มาให้หายคิดถึงเลย

อยากให้มีเป็น e-book จังครับ

ผมห่างหายไปนาน มาเจอเรื่องนี้ สนุกครับ ตามมานานแล้ว แต่ดาวจะจบตามแผนนายอินทรีจริงๆเหรอ สงสารพระเอกจริงๆ