เป็นการรีไรท์เนื้อหาใหม่นะครับ แนะนำ ติชม ได้ตามสบายเลยครับ

ซ่อนแค่รูปประกอบจินตนาการนะครับ

อ่านจบแล้วถ้าแสดงความคิดเห็นให้หน่อยจะกรุณามากครับ จะได้นำไปปรับปรุงผลงาน

เจอคำผิดบอกด้วยนะครับ
...........................................................................


ภายในห้องผู้ป่วยวีไอพีของโรงพยาบาลเอกชนแถวหน้าแห่งหนึ่งในกรุงเทพ
อุณหภูมิภายในห้องเย็นฉ่ำด้วยเครื่องปรับอากาศราคาแพงที่ซ่อนอยู่ในผนัง แต่ตัวของผมกลับชุมไปด้วยเหงื่อจากความตื่นเต้นในสิ่งที่พบเห็น
ร่างสวยสมส่วนของพยาบาลสาวหยุดยืนอยู่ตรงประตูทางเข้า ดวงตาหวานฉ่ำของพยาบาลสาวจ้องประสานกับดวงตาผม
เธอก้าวเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ตรงปลายเตียงและยกมือขึ้นเริ่มแกะกระดุมชุดพยาบาลออกทีละเม็ด

ผมได้แต่นอนนิ่งเบิกตาโพลงเพราะไม่สามารถขยับตัวได้ จนกระทั่งเธอถอดเสื้อพยาบาลสีขาวบริสุทธิ์ที่สวมไว้และปล่อยมันหลุดลงที่พื้น
พยาบาลสาวยิ้มยั่วยวนก่อนจะเอื้อมมือไปด้านหลังเพื่อปลดบราเซียสีชมพูลายลูกไม้ที่โอบอุ้มเต้านมขนาดพอเหมาะเอาไว้
เมื่อไม่มีปราการขวางกั้น ภูเขาขาวอมชมพูที่ประดับด้วยเม็ดทับทิมสีแดงก็โผล่ออกมาอวดสายตา
จากนั้นเธอก็จัดแจงถอดกระโปรงพยาบาลอันแสนสั้นกับกางเกงในลูกไม้สีชมพูตัวจิ๋วออกและปล่อยมันกองทิ้งไว้กับเสื้อพยาบาลอย่างไม่ใยดี

ร่างเปลือยเปล่าของพยาบาลสาวเดินนวยนาดมาหยุดอยู่ทางด้านขวาของเตียง ผมเหลือบตาลงมองที่ร่องสวาทของเธอ
เห็นน้ำใสๆไหลย้อยลงมาจนเปียกง่ามขา แสดงถึงอารมณ์สวาทที่คุกกรุ่นและพร้อมที่จะปลดปล่อยของเธอ
มือขาวเนียนเลื่อนมาฉุดดึงผ้าห่มที่คลุมให้ผมเมื่อสักครู่ลงไปกองกับพื้น ตาของเธอลุกวาวก่อนจะจับกางเกงผู้ป่วยของผมถอดออกทางปลายเท้า

" อุ้ย!! ใหญ่จัง " เธอแลบลิ้นเลียรอบริมฝีปากเหมือนเจออาหารที่ถูกใจเมื่อเห็นท่อนเอ็นแข็งเป็นลำที่ตั้งผงาดอยู่
จากนั้นเธอก็ปีนขึ้นมานั่งคร่อมตัวของผมไว้โดยใช้ร่องเสียวของเธอถูไถไปมากับท่อนลำของผม นี่ผมกำลังจะโดนเธอข่มขืนงั้นเหรอเนี่ย



" จะเข้าได้มั้ยคะเนี่ย อันใหญ่กว่าของแฟนแก้วอีก แก้วไม่เคยทำแบบนี้กับผู้ป่วยคนไหนมาก่อนเลยนะคะ แต่ไม่รู้ทำไมครั้งนี้ถึงอดใจไม่ได้ก็ไม่รู้
นอนเฉยๆก่อนนะคะ แก้วจะทำเบาๆ แล้วคุณพลอย่าไปบอกใครนะคะ ให้เป็นความลับของเราสองคนค่ะ "
พยาบาลสาวที่ผมพึ่งจะรู้ว่าเธอชื่อแก้วพูดจบ เธอก็ไม่รอให้ผมได้ตั้งตัวรีบจับท่อนเอ็นของผมจ่อเข้ากับรูเสียวของตัวเองและเริ่มกดเอวลง
ปลายหัวบานค่อยๆแหวกผ่านกลีบร่องเสียวเข้าไปช้าๆ ความรู้สึกนุ่ม รัดรึง และอบอุ่น ค่อยๆไล่ลงมาตามลำลิงค์

" อึ๊ยยยยย แน่นจังเลย " คิ้วของเธอขมวดแน่นเป็นปม หลับตาปี๋ กัดฟันแน่น เหงื่อผุดเต็มใบหน้า

เธอกดสะโพกลงมาได้แค่ครึ่งลำก็ดูเหมือนว่าจะไม่สามารถดันต่อได้อีกเพราะความคับแน่น
เมื่อดันต่อไปไม่ได้เธอจึงถอนร่องอวบจนเกือบจะหลุดออกจากแท่งเอ็นและหยุดนิ่งไปซักพัก
เธอหลับตาลงเม้มริมฝีปากเหมือนตัดสินใจอะไรบางอย่าง ก่อนที่เธอจะสูดลมหายใจเข้าลึกและกดสะโพกสวนลงมาอย่างแรง

" อึ๊บ! ซี๊ดดดดดด!! " เธอกลั้นใจกดสะโพกลงมาจนสุดโคน ผมเสียวและแสบหัวบานแปล๊บ
รู้สึกได้ว่ามันชนทะลุผ่านช่องเล็กๆซึ่งภายในช่องนั้นทั้งบีบรัดและตอดปลายลำเป็นจังหวะเหมือนโดนดูด

" อุ๊ยสสสส์ ลึกถึงมดลูกเลย เสียวจังค่ะ " เธอหยุดร่างนิ่งอยู่แบบนั้นสักพัก จากนั้นก็ค่อยๆเริ่มโยกเอวไปมาช้าๆเหมือนขี่ม้า



" อื้อออออออ อืมมม " พยาบาลสาวเริ่มส่งเสียงครางในลำคอด้วยความเสียวที่ได้รับจากท่อนลำ
เธอค่อยๆเร่งความเร็วในการโยกขึ้นเรื่อยๆ ปากก็ร้องซี๊ดซ๊าดไม่หยุด ตอนนี้ผมเสียวลำควยเป็นอย่างมาก เสียวในแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนจากการช่วยตัวเอง 

" อู๊ยยยยส์ โดนมดลูกทุกครั้งเลยค่ะ เสียวหีกว่าโดนควยแฟนอีก "
พยาบาลสาวเริ่มพูดคำหยาบ ดูเหมือนว่าอารมณ์ของเธอจะกระเจิดกระเจิงไปหมดแล้ว
ระหว่างที่เธอโยกเอวบดเข้ากับหว่างขาผมไปได้พักใหญ่นั้น ผมก็รู้สึกเหมือนกับว่าเธอกำลังอดกลั้นอะไรบางอย่างอยู่

" ไม่ไหวแล้ว... ไม่ไหวแล้วค่ะ!! "
เธอหยุดขยับเอวและเปลี่ยนท่าเป็นนั่งย่องๆอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เธอจะถอนร่องเสียวออกจนเกือบหลุดจากแท่งเอ็นจากนั้นก็กดเอวพรวดลงมาสุดแรง

ตับ!! เสียงเนื้อกระแทกเนื้อดังขึ้น

" ซี๊ดดดดด!! มันต้องแบบนี้ค่ะ " พยาบาลสาวเงยหน้าสูดปากร้องด้วยความเสียว
จากนั้นเธอก็เริ่มขย่มเอวอย่างรุนแรงจนผมได้แต่นอนหลับตารับแรกระแทกและความเสียวซ่านที่เธอมอบให้

ตับ! ตับ! ตับ! ตับ! ตับ!

" ซี๊ดดดดดดด อ่าห์! " พยาบาลแก้วส่งเสียงระบายความเสียวดังลั่นไปทั่วห้อง


ตับ! ตับ! ตับ! ตับ! ตับ!

" เสียวหีจังเลย อู๊ยยยยย!! ทำไมถึงเสียวแบบนี้ "
พยาบาลแก้วเอ่ยความในใจในขณะที่ร่างเปลือยของเธอกำลังขย่มลำลึงค์ของผมอย่างเมามันส์
น่าแปลกที่ผมไม่รู้สึกเจ็บเลยแม้แต่นิดเดียว ทั้งๆที่ผมพึ่งจะประสพอุบัติเหตุมาแท้ๆ
แต่ถึงจะไม่รู้สึกเจ็บยังไง ผมก็ยังขยับตัวไม่ได้อยู่ดี ได้แต่กัดฟันรับความเสียวจากร่องหลืบของพยาบาลสาวที่กำลังกระหน่ำกระแทกเข้ามาไม่หยุด

ตับ! ตับ! ตับ! ตับ! ตับ!

" โอ๊ย!!! คุณพลขาาา สุดยอดไปเลยค่ะ ทั้งใหญ่! ทั้งอึด! แก้วจวนจะเสร็จแล้วค่ะ ซื๊ดดดดดด!! โอ๊ะ! โอ๊ะ!! โอ๊ะ!! อร๊ายยยย!! "
ร่างของพยาบาลสาวกระตุกเป็นจังหวะตามเสียงร้อง เธอกดสะโพกบดแน่นกับเป้าผม ทำให้แท่งเอ็นยาวใหญ่ทะลวงเข้าไปจนสุดโคน
ผมรู้สึกได้ถึงการตอดรัดอย่างรุนแรงของร่องเสียว ก่อนที่เธอจะฟุบตัวลงนอนทับร่างผมและหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน

อันที่จริงผมไม่ได้อึดอย่างที่เธอบอก ผมควรจะเสียน้ำรักตั้งแต่ที่เธอขยับตัวได้เพียงไม่กี่ครั้งไปแล้ว
แต่ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงควบคุมมันได้ เหมือนเป็นการหายใจ เหมือนการขยับแขนขาตามปกติ
ตอนที่น้องสาวของเธอบีบรัดรอบแท่งเอ็นของผมอย่างรุนแรงจนทำเอาผมเสียวหัวควยวาบรู้สึกได้ถึงน้ำเชื้อขุ่นข้นที่กำลังจะพุ่งออกมานั้น
ผมสูดลมหายใจลึกเต็มปอดและจินตนาการว่ามันกำลังไหลย้อนกลับ ผมรู้สึกได้ทันทีว่ามันกำลังไหลย้อนกลับไปจริงๆตามที่คิดโดยที่ความเสียวไม่ได้หายไปด้วย
สงสัยว่านี่ล่ะมั้งคือ 'พลัง' ที่แอสโมดดิวส์บอกไว้ แบบนี้ผมก็ทำได้ทั้งวันเลยซินะถ้าพยาบาลแก้วไหว

" คิกๆ พลังของเราไม่ได้มีแค่นั้นหรอกนะ นั้นมันแค่เศษเสี้ยว "
แอสโมดิวส์ที่นั่งดูบทรักของผมกับพยาบาลแก้วอยู่นานอยู่ดีๆก็พูดขึ้นเหมือนอ่านใจผมได้

" ซี๊ดดดดดดด!! " พยาบาลสาวแอ่นตัวขึ้นจากร่างผมทันทีที่แอสโมดิวส์พูดจบ
เธอเงยหน้า กัดฟันสูดปาก และเริ่มบดสะโพกใส่ผมต่อ เธอเริ่มจากแช่มช้า เนิบนาบ แล้วค่อยๆเร่งความเร็วขึ้นจนเปลี่ยนเป็นขย่มอย่างรุ่นแรงเหมือนเมื่อซักครู่

ตับ! ตับ! ตับ! ตับ! ตับ!

" อ่าห์! อ่าห์! อ่าห์! ทำไมแก้วไม่หายเงี่ยนซักที ควยคุณพลเย็ดมันส์จังเลย อื๊อออ อื๊อออ " พยาบาลแก้วเอ่ยคำถามที่เหมือนจะถามตัวเอง
คงเพราะปกติแล้วเกมรักของเธอกับแฟนหนุ่มนั้นไม่สามารถดำเนินมาได้นานขนาดนี้ เธอมักจะหมดอารมณ์และหลับอย่างอ่อนเพลียเสมอเมื่อเธอถึงจุดสุดยอด
ผมเองก็คิดแปลกใจอยู่เหมือนกัน ว่าทำไมเธอถึงได้กลับมามีอารมณ์อีกครั้งได้ไวขนาดนี้ ทั้งๆที่เธอจับผมขย่มมาแล้วเกือบครึ่งชั่วโมง แถมยังดูเหมือนว่าจะร้อนแรงกว่าเก่าอีกด้วย

" คิกๆ รู้สึกดีกับพลังที่เรามอบให้เธอมั้ยล่ะ 'พลังแห่งราคะ' พลังที่จะทำให้ทุกคนลุ่มหลงในตัวเธอ
ในตอนนี้หากใครได้แตะงูน้อยของเธอเข้าล่ะก็ คนผู้นั้นจะอยากเสพสังวาสกับเธอจนกว่าเธอจะพอใจ... และก็เรื่องสุดท้ายส่วนที่สำคัญที่สุด... "
พอเธอพูดจบผมก็รู้สึกเสียวไปทั่วทั้งลำ ท่อนเอ็นยาวกระฉูดน้ำรักออกมาอย่างรุนแรงในขณะที่พยาบาลแก้วกำลังกดสะโพกสวนลงมาพอดี

" ว๊ายยยยยยย.!! " พยาบาลแก้วร้องด้วยความตกใจที่ผมปล่อยน้ำเชื้ออุ่นๆใส่โดยที่เธอไม่ได้ตั้งตัว
เธอหยุดขย่มแล้วฝุบทับตัวผมอีกรอบสองมือจิกผ้าปูที่นอนแน่น ร่างกายกระตุกเกร็ง

" โอ๊ย!!! อะไรกัน เสียวเกินค่ะ! เสียวเกินไป! ไม่ไหวแล้ว! แตกอีกแล้ว! กรี๊ดดดดดดด.!!!!! "
ผมลืมตาโตด้วยความตกใจกับปฏิกิริยาและเสียงร้องของเธอ เพราะมันดังเกินกว่าที่จะไม่มีใครได้ยิน
ผมจ้องมองไปที่ประตูห้องด้วยความหวาดกลัวว่าจะมีใครมาเปิดประตูหรือไม่

" คิกๆ เราไม่ให้ใครได้ยินหรอก เอาล่ะ... ตอนนี้เราจะมาพูดคุยถึงข้อแลกเปลี่ยนกันก่อน "
แอสโมดิวส์วางถ้วยกาแฟลงบนโต๊ะและลุกขึ้นเดินตรงมาที่เตียงช้าๆ

' ข้อแลกเปลี่ยน... นั้นซินะ.... คงไม่มีอะไรได้มาฟรีๆอยู่แล้ว '
ผมคิดไว้อยู่แล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ก็เลยไม่ได้ตกใจอะไรมากมาย แต่ยังไงก็ยังสงสัยอยู่ดีว่าเธอต้องการอะไรกันแน่

เพราะในตอนนี้ตัวผมไม่มีอะไรอีกแล้วนอกซะจาก....

วิญญาณ.....

" จริงๆแล้วเราก็ไม่ได้ต้องการหรอกนะ วิญญาณของเธอน่ะ อยากจะให้คิดว่าเราขอร้องให้ช่วยมากกว่า "
แอสโมดิส์ตอบความคิดของผมระหว่างที่เธอเริ่มเดินวนไปมารอบเตียง
เธอเอามือไพล่หลังไว้ ทำให้ก้อนเนื้องามได้รูปราวกับภาพสลักทั้งสองก้อนตรงอกกระเพื่อมตามจังหวะการก้าวเดิน

" อีกไม่นานนี้ช่วงเวลาในการเปลี่ยนผู้ครอบครองนรกกำลังจะมาถึง
เราต้องแข่งกับบาปที่เหลืออีก 6 ตน เพื่อเข้ารับตำแหน่งราชา แต่ในครั้งนี้มีบาปตนนึงที่เราไม่อยากให้ได้รับเลือกอยู่.... "
แอสโมดิวส์พูดถึงตรงนี้ก็หยุดเดิน สายตาของเธอดูเหม่อลอยไปครู่หนึ่งก่อนจะกลับมาเป็นปกติ

" เราอยากให้เธอช่วยเป็นตัวแทนของเราและขัดขวางทุกวิธีทางเพื่อไม่ให้บาปตนนั้นชนะ " น้ำเสียงของแอสโมดิวส์ดูจริงจังกว่าปกติ

' ทำไม... ทำไมต้องเป็นผม ' ผมคิดแบบนี้ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ยินว่าเธอจะมอบชีวิตใหม่ให้
ผมไม่เข้าใจซักนิดว่าเพราะอะไร... หรือแค่สงสารอย่างที่เธอบอกงั้นเหรอ....

" ไม่ใช่สงสารหรอก แต่เพราะ 'สนใจ' ต่างหาก ที่จริงแล้วเธอก็เป็นแค่หนึ่งในตัวเลือกของเรา
คนที่จะเป็นตัวแทนของเราได้จะต้องเป็นผู้ที่เปี่ยมไปด้วยราคะในจิตใจ แต่เป็นเพราะตัวเธอเข้าเงื่อนไขมากกว่าใคร... "
แอสโมดิวส์หยุดเว้นประโยคด้วยรอยยิ้มหวาน ผมคงจะเคลิ้มไปแล้วหากไม่ได้ยินประโยคถัดไป

" คิกๆ เพราะแม้ในห้วงสุดท้ายของชีวิต เธอยังคิดถึงแต่เรื่องที่จะไม่ได้เปิดซิงกับแม่สาวที่ชื่อมิ้นต์
แรงราคะก่อนตายที่มากกว่าใครๆในตอนนั้นทำให้เราตัดสินใจเลือกเธอยังไงหล่ะ คิกๆ " น้ำเสียงของแอสโมดิวส์เปลี่ยนเป็นขำขัน
เธอจะหมายความว่าที่เธอเลือกผมเพราะขนาดกำลังจะตายยังคิดแต่เรื่องอย่างว่างั้นเหรอ ได้ยินแบบนี้ผมไม่รู้ว่าควรจะดีใจหรือเสียใจดีที่เธอสนใจเลือกผม

" คิกๆ จริงๆแล้วมาถึงตอนนี้เธอก็ต้องช่วยเราแล้วหล่ะ เราจะเข้าเรื่องล่ะนะ " น้ำเสียงของแอสโมดิวส์กลับมาจริงจังอีกครั้ง

" ต้องบอกก่อนว่าการตัดสินจะเลือกเอาจากตัวแทนของบาปทั้ง 7 ตน ที่สามารถรวบรวมดวงวิญญาณมาอยู่ใต้อาณัติได้มากดวงที่สุด
บาปของตัวแทนคนนั้นจะได้เป็นจ้าวผู้ครองนรก และตัวแทนคนนั้นจะสามารถขอพรได้ 1 อย่างจากบาปของตนซึ่งเป็นจ้าวนรกไปแล้ว เพราะฉะนั้นเธอจะขอได้ทุกอย่างที่ต้องการ
ซึ่งการรวบรวมดวงวิญญาณที่ว่าก็คือ การให้มนุษย์คนหนึ่งตกลงที่จะมอบดวงวิญญาณให้ด้วยความสมัครใจไม่ว่าจะทางตรงหรือทางอ้อม "
แอสโมดิวส์กล่าวจบก็ชี้นิ้วไปทางพยาบาลแก้วที่กำลังนอนหอบหายใจอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร

" เริ่มจากแม่พยาบาลคนนี้ก่อนเลย เธอต้องทำให้เค้ายอมเอ่ยปากว่าจะมอบตัวและหัวใจให้เธอ
ไม่ต้องสงสัยนะ ตัวรวมกับหัวใจหรือจิตใจปีศาจอย่างเราๆจะเหมารวมๆว่าหมายถึงวิญญาณได้ จริงๆจะให้บอกตรงๆว่าวิญญาณก็ได้นะถ้าเธอไม่กลัวคนอื่นได้ยิน "
ฟังถึงตรงนี้ผมก็รู้สึกว่าเหมารวมๆที่แอสโมดิวส์บอกนั้นมันฟังดูขี้โกงยังไงไม่รู้ แล้วผมจะทำให้เธอพูดได้ยังไงกันหล่ะ ประโยคน้ำเน่าพรรค์นั้นมันมีแต่ในละครเท่านั้นแหละ

" ไม่ต้องพวกไปหรอก ต่อจากนี้จะเป็นหน้าที่ของพลังที่เรามอบเธอยังไงหล่ะ " แอสโมดิวส์พูดจบเธอก็ผายมือไปที่พยาบาลแก้ว

อยู่ดีๆร่างของพยาบาลสาวก็ดีดตัวลุกขึ้นนั่งตัวตรงทันที สายตาของเธอดูเหม่อลอย ว่างเปล่า
จากนั้นเธอก็ยิ้มกว้างและหัวเราะดังลั่นห้อง อีกสักพักเธอก็เริ่มร้องไห้แทน สลับกันไปมาอยู่แบบนี้
โดยท่อนล่างของเธอสร้างความรู้สึกเสียวให้เกิดขึ้นกับผมอีกครั้งโดยการขยับบดเอวส่ายเป็นวงกลมตลอดเวลา

" เมื่อใครก็ตามได้รับน้ำเชื้อขุ่นข้นของเธอเข้าไปในร่างกาย เธอจะสามารถควบคุมคนๆนั้นได้อย่างที่ต้องการเป็นเวลา 7 วันต่อ 1 คน 
แต่หากคนไหนมอบดวงวิญญาณให้เธอแล้ว เธอก็จะควบคุมได้ตลอดกาล คงรู้นะว่าเราหมายความว่ายังไง " แอสโมดิวส์พูดจบเธอก็เดินกลับไปนั่งที่โซฟาแล้วจิบกาแฟต่อ

ผมเข้าใจในสิ่งที่เธอบอกได้ในทันทีที่ฟังจบ
นั่นหมายความว่า ที่พยาบาลแก้วทำตัวแปลกๆเมื่อสักครู่นั้นเกิดมาจากการที่เธอถูกพลังของแอสโมดิวส์ที่ใช้ผ่านน้ำเชื้อของผมควบคุม
ถ้าเป็นแบบนี้ผมก็ควรจะทำได้เหมือนกัน แอสโมดิวส์ไม่ได้พูดออกมาเป็นคำสั่ง สิ่งผมต้องทำก็คือการใช้ความคิดในการออกคำสั่ง
แต่ตอนนี้ผมยังอดเป็นห่วงพยาบาลแก้วไม่ได้ เพราะคำว่ามอบดวงวิญญาณที่เธอบอกนั้น ผมว่าคนที่มอบให้คงไม่ได้ไปสวรรค์แน่ๆ

" เธอไม่ต้องห่วงไปหรอกหลังทำสัญญาแล้วนางก็จะได้ใช้ชีวิตไปตามปกติจนกว่าจะสิ้นอายุไข เว้นแต่ว่านางจะยังตกอยู่ในการควบคุมของเธอนั่นแหละ
นอกจากนั้นเธอไม่ต้องสนใจหรอก เอาละ! ทำให้นางพูดได้แล้วเราจะได้บอกเรื่องสุดท้าย " คราวนี้เสียงของแอสโมดิวส์เต็มไปด้วยอำนาจ ผมจึงรีบทำตามที่เธอบอกทันที

ผมจ้องมองใบหน้าสวยของพยาบาลแก้ว ผมชอบสีหน้าสุดเซ็กซี่เวลาที่เธอถึงจุดสุดยอดเอามากๆ
ยิ่งคิดว่าต่อไปผมจะทำอะไรกับเธอก็ได้ผมก็ยิ่งคึกคัก ผมลองตั้งสมาธิคิดคำสั่งในหัวซ้ำๆ

' จงน้ำแตก... จงน้ำแตก... จงน้ำแตก...  จง  อ๊ะ!! '
ความคิดของผมสะดุดลงเพราะผมรู้สึกได้ว่าร่องเสียวของพยาบาลแก้วกำลังตอดแท่งเอ็นของผมรัวๆ
ตอนนี้เธอหยุดแสดงอาการแปลกๆแล้ว และกำลังเงยหน้าสูดปากค้างก่อนจะหวีดร้องออกมาสุดเสียง



" ซื๊ดดดดดด..ด!! โอ๊ะ! โอ๊ะ!โอ๊ะ!โอ๊ะ!อร๊ายยยย!! "
ร่างของพยาบาลแก้วกระตุกอีกหลายครั้ง เธอหอบหายใจรุนแรงหนักหน่วง แต่ก็ยังนั่งอยู่ท่าเดิมและเหม่อลอยเหมือนเดิม

" เราว่าเธอควรจะรีบทำให้เสร็จนะ เพราะกำลังจะมีคนมาถึงในอีกไม่ช้าแล้ว " แอสโมดิวส์เร่งเตือนผมมาอีกครั้ง ได้ยินแบบนี้ผมจึงรีบตั้งสามธิอีกครั้ง

' จงพูดว่าจะมอบตัวและหัวใจให้กับผม.... จงพูดว่าจะมอบตัวและหัวใจให้กับผม... จงพูดว่าจะมอบ... ' ผมคิดได้สักพักพยาบาลแก้วก็พยักหน้าเหมือนรับรู้
 
" แก้วขอมอบตัวและหัวใจทั้งหมดให้คุณพลคนเดียวคะ " ทันใดนั้น เหนือหน้าอกข้างซ้ายของเธอก็ปรากฎรอยสัญลักษณ์รูปวัวสีน้ำเงินอ่อนขึ้น

" นั่นคือสัญลักษณ์แสดงถึงผู้ที่มอบวิญญาณให้เรา แอสโมดิวส์ 1 ในบาปทั้ง 7 ประการ ตัวแทนแห่งราคะ
ต่อจากนี้ไปเธอต้องระวังตัวแทนแห่งบาปตนอื่นๆให้ดี เพราะตัวแทนทุกคนจะได้รับพลังที่ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าเธอ
เพียงแต่พลังนั้นจะแตกต่างกันไปตามเอกลักษณ์ของบาปตนนั้นๆ และพลังของเธอจะไม่สามารถใช้ได้โดยตรงกับตัวแทนแห่งบาปเหมือนกัน
จงรวบรวมดวงวิญญาณให้ได้มากที่สุด เพื่อให้เราได้รับเลือกเป็นราชินีของนรก หรืออย่างน้อย เธอต้องไม่ให้ตัวแทนของ 'ลูซิเฟอร์' บาปแห่งอัตตาชนะ
ตอนนี้เราขอลาก่อน หากเธอต้องการพบเรา จงหยดเลือดตัวเองลงน้ำ 3 หยด แล้วเอ่ยเรียกเรา
จงสนุกกับชีวิตใหม่และอย่าลืมทำตามสัญญาของเราละ เธอคงไม่อยากรู้ว่าเวลาเราโกรธจะเป็นยังไง คิกๆ "

พอผมกระพริบตาภาพของแอสโมดิวส์ก็หายไป เหลือเพียงพยาบาลแก้วที่นั่งเปลือยกายทับท่อนเอ็นของผม และเสียงคนคุยกันเริ่มดังเข้ามาใกล้ประตูห้อง

แกร๊ก!! พ่อของผมเป็นคนที่เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับผู้หญิงอีก 3 คน
คนแรกที่เดินตามเข้ามาดูจากเสื้อผ้าที่ใส่แล้วน่าจะเป็นคุณหมอที่ทางโรงพยาบาลตามมาดูอาการผม
ส่วนอีก 2 คนนั้น ผมรู้จักพวกเธอดีเลยทีเดียว คนนึงยกมือขึ้นปิดปากและร้องไห้ทันทีที่เห็นสภาพผม

" รบกวนญาติช่วยนั่งรอที่โซฟาสักครู่นะคะ หมอขอตรวจคนไข้ก่อน " คุณหมอสาวร่างเล็กผายมือเชิญทั้งหมดไปนั่งที่โซฟา จากนั้นก็ขมวดคิ้วทำสีหน้าแปลกใจ

" เอ้.... แล้วพยาบาลแก้วที่มาดูแลคนไข้ไปไหนนะ ทำไมปล่อยให้คนไข้อยู่คนเดียว " คุณหมอสาวบ่นพึมพำพลางหันไปมองรอบห้องด้วยความสงสัย

แอ๊ดดด.. เสียงประตูห้องน้ำเปิดออก พร้อมกับร่างของพยาบาลแก้วที่แต่งตัวเรียบร้อยแล้วเดินออกมา

" พอดีแก้วทำน้ำหกเปียกตัวค่ะ เลยเข้าไปเปลี่ยนชุดสำรองในห้องน้ำ แก้วไม่ทราบว่าคุณหมอกำลังจะมาเลยไม่ได้เตรียมตัวไว้ "
พยาบาลแก้วตอบตามความจริงที่เธอรู้ แต่ที่จริงแล้ว มันคือความทรงจำปลอมๆที่ผมป้อนให้เธอ
โชคดีที่ก่อนแอสโมดิวส์จะไปเธอช่วยใส่เสื้อผ้าของผมกับพยาบาลแก้วในชั่วพริบตา
แถมยังลบร่องรอยคราบรักให้อย่างหมดจดจนดูเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน

แต่ดูเหมือนว่าแอสโมดิวส์จะจงใจแกล้งผม ถึงแม้ว่าเธอจะใส่เสื้อผ้าให้พยาบาลแก้วจนเรียบร้อยเหมือนตอนแรก
แต่เธอกลับไม่ได้ใส่ชุดชั้นในให้พยาบาลสาวแถมยังเสกให้มันหายวับไปอีก
เมื่อไม่รู้จะทำยังผมจึงสั่งให้เธอรีบไปเข้าไปซ่อนตัวในห้องน้ำไว้ก่อน และรีบคิดข้ออ้างที่ดูจะไม่น่าสงสัยที่สุดอย่างรวดเร็ว

" อืม.... หมอโทรมาตั้งหลายรอบแล้วนะแต่พยาบาลไม่รับสาย แต่ช่างมันเถอะ ไหน คนไข้มีอาการยังไงบ้าง "
คุณหมอสาวเรียกพยาบาลแก้วเข้าไปสอบถามเรื่องอาการของผม เธอจึงเดินไปคุยกับคุณหมอตามปกติ
ผมสังเกตเห็นว่าคิ้วของคุณหมอสาวขมวดลงเล็กน้อย ขณะที่เธอจ้องมองตรงหน้าอกและเป้าของพยาบาลแก้ว

" เคสนี้น่าแปลกมากนะคะ คนไข้เข้าขั้นโคม่าเข้าห้องฉุกเฉินถึง 6 ชั่วโมงกลับฟื้นขึ้นมาได้เอง เท่าที่ดูแล้วเหลือแค่รอพักฟื้นจากการผ่าตัดและดามกระดูกเท่านั้นค่ะ
ตรงนี้หมอคิดว่าไม่น่าจะเกิน 1 เดือน ตอนนี้ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้ว พยายามให้คนไข้พักผ่อนเยอะๆ
ถ้ามีอะไรก็บอกพยาบาลที่ดูแลหรือกดปุ่มเรียกหมอได้ตลอดเลยนะคะ ยังไงหมอขอตัวไปดูคนไข้รายอื่นก่อน "     
คุณหมอสาวอธิบายให้พ่อของผมฟังขณะที่เธอก้มลงอ่านรายงานที่ถืออยู่ไปด้วย ก่อนที่เธอจะก้มศรีษะให้และเปิดประตูและเดินออกจากห้องไป

พ่อของผมลุกยืนขึ้นและเดินตรงมานั่งลงบนเก้าอี้นวมข้างเตียง จับมือขวาผมกำไว้แน่น

" ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วนะ พักผ่อนเยอะๆหละ หายไวๆ ยังไงพ่อกับแม่ไม่กวนลูกแล้ว ทิ้งงานมานานมากไม่ได้
ลูกอยู่กับเพื่อนๆไปก่อน ทั้ง 2 คน อยากมาเยี่ยมพลมาก เอาล่ะ พ่อไปก่อนนะ "
พ่อยิ้มบางๆให้กับผมก่อนที่จะลุกขึ้นเดินออกจากห้องไป มันเป็นรอยยิ้มที่ผมไม่เคยได้รับจากพ่อมาก่อน

หลังประตูห้องปิดลง ผู้หญิงคนที่ร้องไห้ลุกขึ้นมานั่งลงข้างๆผม สองมือของเธอจับมือขวาผมและกำไว้แน่น
หยาดน้ำตาใสๆไหลจากปลายคางลงมากระทบกับเตียงจนเปียกเป็นดวง ก่อนที่จะเอ่ยคำที่ผมไม่คิดซักนิดว่าจะออกจากปากของเธอ

" ฮื้อๆ.... มิ้นต์คิดว่าจะไม่ได้เจอกับพลอีกแล้ว.... "

...........................................................................

[glow=red,2,300]ทุกท่านสามารถเข้าไปแนะนำติชมเพิ่มเติม หรืออ่านเกร็ดเล็กน้อยได้ที่นี่[/glow]




Credit รูปภาพจากเพจ Cup E ซึ่งเป็นเพจสาธารณะครับ หากเจ้าของภาพต้องการให้นำรูปภาพออก PM มาบอกได้เลยครับ

 

ชอบมากครับ อ่านตอนที่สองมาต่อเนื่องเลย