รอยทรงจำ ตอน Project Mint ep12.1

[midobun001]

จากที่เขียนปัจจุบันตอนนี้ เรื่องของมิ้นบานปลายไปพอสมควร แต่ยังอยู่ในเนื้อเรื่องเดิม และแน่นอนว่ายังคงคอนเซ็ป การนำเรื่องเสียวต่างๆมารวมเอาไว้ภายใน เนื้อเรื่องเดียวกัน จะทำการลง ลิงค์อ้างอิงที่มาที่ไป และใส่รายละเอียดให้พอสมควรนะครับ

ยังไงก็ สวัสดีปีใหม่ด้วย ที่จริงตอนนี้คิดว่าจะลง ก่อนปีใหม่แล้วแต่ ไม่ไหว ช่วงนั้นมันตันๆ เหนื่อยๆ และก็มีปัญหาเรื่องตาอยู่ด้วยครับ ได้รับอุบัติเหตุมานิดหน่อย งานเลยช้าลงนะครับ ยังไงก็อยากเอาสรุปมิ้นให้จบ เดือนนี้ให้ได้ แต่จะได้ลงครบไหมก็ต้องลุ้นกันอีกทีครับ ขอบคุณที่ตามอ่านนะครับ บางตอนที่จำนวนคำเยอะ อาจขอปิดการแสดงนิดหน่อยนะครับ เพื่อขอกำลังใจกัน

ตั้งแต่บทนี้ไป เป็นเรื่องของ ค่ายรับน้องยาวเลยครับ เรื่องแกนเดิมของมิ้น คงยังต้องอดใจรอกันไปก่อนครับ

บทที่ 12.1

เรื่องในค่ายน้องใหม่

หญิงสาวพลิกตัวขยับมือคว้าจับไปบนใบหน้านุ่มของคนที่นอนอยู่ข้างๆ มือของหนุ่มน้อยคลำจับที่หน้าอกอวบไปมาเบาๆ

"แม่จ๋า" เขาครางอ้อมแอ้มแล้วซุกตัวลงดูดหัวนมมิ้น เธอแอ่นหน้าอกลอยรับแรงดูดจากปากของอาร์ม รู้สึกเสียวแปล๊บๆ

แปลกๆ ......นี่ฝันหรือเปล่า...... เธอหรี่ตาขึ้นมอง ฉิบหาย........

ดวงตาเธอเบิกกว้าง ค่อยๆ ขยับตัวออกช้าๆ ไอ้เด็กหื่นเข้ามาเมื่อไหร่ แต่โชคดีที่มันยังไม่ตื่น เธอนอนผิดห้องหรอ ไม่ถูกแล้วห้องนี้ห้องเธอ แล้วมันยังไงกัน......

"แม่จ๋า....." เด็กหนุ่มร้องหาแม่อีกแล้ว เอามือควานๆ คลำๆ หลังจากที่เต้านมนุ่มลอยหายไป กางเกงบอลของเขาดันตัวนูนออกมาเป็นลำ มิ้นรีบหยิบผ้าขนหนูขึ้นมาคลุมตัว เธอขยับไปดึงหูลูกลิงหัวโจกแล้วบิด

"โอ๊ย................................เจ็บ..........."

"เข้ามาในนี้ได้ยังไงฮะ บอกมาเดี๋ยวนี้"

"โอ๊ย..............ปล่อย...........พี่ปล่อย......." เขาร้องลั่น มิ้นยอมปล่อยมือ หูนั่นแดงก่ำ นึกสะใจอยู่ไม่น้อย ไอ้เด็กลามก

"ผมมารอพี่ นั่งเล่นแล้วก็นอนหลับไป แค่นั้นแหละ พี่ออกไปซื้อของอะไรนานจัง เอ๊ะ หรือว่าไม่ได้ไปซื้อของ" เขาเอามือลูบหู

"เรื่องของพี่ คราวหลังห้ามเข้าห้องพี่โดยไม่ได้รับอนุญาต ออกไปได้แล้วพี่จะอาบน้ำ"

"อะไรกัน ผมจะฟ้องพ่อว่าพี่แอบหนีเที่ยวตั้งแต่คืนแรก" อาร์มต่อรองหลังถูกผลักออกจากห้อง

"อยากพูดอะไรก็พูดไป พี่กลับมาจากค่ายจะมาคิดบัญชีแน่ ไอ้ลูกลิง"

"หา ว่าใครลูกลิง"

"อีเด็กบ้า" มิ้นปิดประตูใส่ รู้สึกดี......ดีที่มีน้อง.....มันก็สนุกดีนะ

"ผมโกรธพี่แล้ว ปลุกกันดีๆ ก็ได้ ทำไมต้องดึงหูด้วย มันเจ็บนะ" อาร์มพูดงอนๆ

เช้านั้น อาร์มเลยตั้งแง่งอนไม่ยอมคุยด้วย แต่มิ้นก็ไม่ได้สนใจเพราะวันนี้เธอไม่ได้กลับมานอนบ้านอยู่แล้ว พอเจ็ดโมงเธอก็ไปคุยกับเก่ง ที่มารับถึงหน้าบ้านแล้วก็ออกไปด้วยกัน อาร์มถึงได้รู้ว่ามิ้นเองก็มีคนคบหาอยู่เขามองอย่างไม่ค่อยพอใจนัก

----------------------------------------------------------------------------

รถบัสเตรียมตัวออกในอีกไม่กี่นาที พวกนักศึกษาปีหนึ่ง ทยอยกันขึ้นรถกาญกับชัชขึ้นรถคันเดียวกัน แต่ก็เหมือนอยู่คนละโลก เธอนั่งอยู่เบาะหลังขณะที่เขานั่งอยู่เบาะด้านหน้าเธอ ตั้งแต่วันที่เธอตบเขาไปก็ไม่กล้าคุยกับเขาอีก รู้สึกสะใจที่ได้ระบายอารมณ์กับมิ้นที่เข้ามาแย่งชัชตอนเจอกันที่ห้องประชุม แต่เอาเข้าจริงมันใช่ความผิดยัยนั้นจริงๆ หรือเปล่า ที่เป็นรอยร้าวระหว่างเธอกับชัชหรือเป็นเพราะว่าชัชเองก็ไม่เคยรักเธอเลยจริงๆ

พวกเพื่อนขนกระเป๋ากับของจำเป็นขึ้นบนรถ มิ้นขึ้นไปที่รถอีกคัน โชคดีที่ไม่ได้ขึ้นคันเดียวกัน เธอมองไปที่รถคันนั้น แล้วมองมาที่ชัช เขายังจ้องเธอแม้จะขึ้นรถไปแล้ว หัวใจของเขาไม่เคยอยู่กับเธอเลยแม้ว่าเธอจะทำยังไงก็ตาม เธอร้องไห้กับเรื่องนี้ไปกี่ครั้งแล้ว แอบร้องไห้ตอนกลางคืนกี่รอบ มันก็ไม่อาจทำใจให้หายโกรธ หายเกลียด หลายเจ็บกับเรื่องแบบนี้ได้สักที

"กาญ รถจะออกแล้วนั่งด้วยคนนะ" ดิวเพื่อนสนิทเธอลงมานั่งข้างๆ คงเพราะเป็นผู้หญิงด้วยกันละมั้งเธอถึงเข้าอกเข้าใจความเจ็บของกาญมากกว่าใคร

"แกเป็นไงบ้าง" เธอถาม เสียงนั่นดังพอจะให้ชัชได้ยิน

"ก็ยังไม่มีอะไรดีขึ้น หน้ายังไม่มองด้วยซ้ำ" กาญตั้งใจพูดให้ชัชได้ยิน

"แกน่าจะไปขอโทษเค้านะ ชั้นว่าแกก็ทำเกินไป ไหนจะผู้หญิงคนนั้นอีก"

"แต่....."

"ไม่มีแต่กับเรื่องแบบนี้หรอก บางทีแกต้องถามตัวเองบ้างนะว่า...." ดิวพูดไม่ทันจบ ชัชที่อยู่ตรงหน้าก็ลุกขึ้นแล้วเดินลงจากรถไปเสียเฉยๆ

"เห็นไหม.....เขาไม่ได้สนใจความรู้สึกอะไรชั้นเลย......"

"ถ้าชั้นเป็นเค้าชั้นก็ทำแบบนี้ แกทำเกินไปไง"

กาญมองชัชที่กำลังรื้อของในกระเป๋าอยู่ตรงข้างรถ แล้วหยิบหูฟังออกมา ก่อนจะกลับขึ้นมานั่งบนรถที่เดิม เธอมองเขาอยู่ตลอด และเขาก็หลบสายตาเหมือนเก้าอี้ตรงที่เธอกำลังนั่งอยู่คืออากาศว่างเปล่า

"ฮือๆ" กาญยกมือขึ้นปิดหน้า ดิวขยับเข้าไปกอดไว้

"คนเยอะนะแก อย่าร้องนะ ตอนนี้แกจะร้องยังไงก็ได้แต่แกต้องเข้มแข็ง แล้วถามกับตัวเองว่าแกรักชัชยังไง แสดงออกมาว่ามันสวยงาม ตอนนี้ไม่ใช่แค่ชัชแต่ทุกคนในมหาลัยกำลังมองว่าแกเป็นนางมารร้ายอยู่ แกเป็นคนแบบนั้นหรือเปล่า ถ้าไม่ใช่ก็ถึงเวลาที่แกจะเปลี่ยนแล้ว และก็ทำอะไรบางอย่างได้แล้ว" หลังจากดิวปลอบเสียงครางฮือๆ ก็สงบลง รถเริ่มแล่นออกจากมหาลัย รถบัสเกือบ 5 คันที่พานักศึกษาออกไปค่ายนอกสถานที่กำลังเริ่มต้นขึ้น

กาญมองออกไปนอกหน้าต่างรถ เธอนึกถึงช่วงเวลาที่เคยมีความสุข ช่วงเวลาที่มองเขา ช่วงเวลาที่เขายิ้มตอบเธอ ช่วงเวลาที่สายตาของเขายังคงมองเห็นเธออยู่

"กาญใช่ไหมครับ มีคนฝากอันนี้มาให้ครับ" เสียงนุ่มทุ้มดังขึ้น เป็นครั้งแรกที่เธอเจอชัช ใครสักคนส่งช็อกโกแลตกล่องเล็กๆ ผ่านมาทางเขา คงเป็นหนึ่งในเพื่อนที่กำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ที่โต๊ะไกลๆ เพราะเรียนกันคนละห้องเลยได้เห็นหน้าคาดตาแต่ไม่เคยได้รู้จักกันเป็นพิเศษ

"ค่ะ" เธอรับช็อกโกแลต

"คือบัดดี้ของกาญฝากมาให้ครับ" ชัชบอกเหตุผล เสียงเชียร์วีดวี้วดังลั่นจากโต๊ะด้านหลัง มีเพื่อนที่เรียนอยู่ห้องเดียวกันอยู่ในโต๊ะนั้นสองคน เธอพอรู้จักแต่...ไม่ได้สนใจ

"เขาน่าจะเอามาให้เองนะ จะได้ไม่ต้องรบกวน.....เธอ"

"มันเป็นคนขี้อายเข้าหาคนไม่เก่ง มันดีใจมากนะที่จับได้กาญ ผมว่ากาญน่าจะพอเดาได้แหละว่าใคร ยังไงก็ฝากดูแลมันด้วยนะ"

"อะไรกัน คนที่จับได้เราต้องดูแลเราสิ ไม่ใช่ให้เราไปดูแลเขาแบบนี้เราก็ต้องดูแลสองคนเลยสิ"

"ไม่หรอกครับ คิดแบบนั้นไม่ถูก"

"ยังไงละ"

"ก็แทนที่จะคิดว่า ต้องดูแลถึงสองคนเป็นภาระ แต่ให้คิดว่า โชคดีที่มีคนให้ดูแลตั้งสองคน แบบนี้ไม่ดีกว่าเหรอครับ" ชัชตอบยิ้มๆ แต่คำตอนนั้นช่างแสนอบอุ่นละไมชวนฝัน เหมาะกับใบหน้าหล่อเหลาของเขาที่เป็นคนเปล่งออกมา

"คิดตามที่พูดจริงๆ หรอนั่น ยังกับนิยาย"

"อ่านหนังสือเยอะ ก็จำๆ มาพูดครับ ฮ่าๆ"

"ก็ว่างั้นแหละ"

"แต่ว่า ถ้าเป็นผมก็จะทำแบบนั้นจริงๆ ชีวิตเรามีเพื่อนจริงๆ ไม่กี่คน รักษาน้ำใจกันไว้สุดชีวิตดีกว่าครับ"

"เธอชื่ออะไรหรอ"

"ลืมแนะนำตัวเลย ชัชครับ"

"กาญค่ะ"

"ครับรู้อยู่แล้ว"

"นั่นสินะ" กาญยิ้มหน้าบาน เธอตกหลุมเข้าให้แล้ว.....หลุมรัก

จากตอนนั้นเองที่เธอกลายเป็นฝ่ายแวะเวียนเข้าหา สนิทกับชัช ยิ่งเข้าใกล้เท่าไรก็ยิ่งหลงรักเขามากขึ้นทุกที เขาคือคนที่ดีพร้อมที่สุดเท่าที่เคยเจอมาในชีวิต เวลาที่ได้อยู่ข้างกัน พวกเพื่อนๆ ในห้องจะพากันอิจฉาตาร้อน เขาคือสิ่งที่เธอสวมควรได้รับ เป็นความรักที่ควรแก่การครอบครอง

ลมหายใจถูกขับทิ้งหายไปในอากาศ ท้ายทอยเขาที่อยู่ตรงหน้ากำลังโยกคลอนไปมาเบาๆ ตามแรงเขย่าของรถ เธอจะทำยังไงดีนะกับสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้ เธอจะทำยังไงให้เขากลับมามองเธอในมุมที่เธออยากให้เขาเห็น ลบล้างภาพที่เกิดขึ้นเพราะความรักเขามากจนเกินไป เธอรู้แล้วว่ารักมากเกินไปก็คือการทำลายอย่างหนึ่ง....

-------------------------------------------------------------------------

"พวกมึงขนของกันให้ไวๆ เป็นผู้ชายซะเปล่าปวกเปียกฉิบหาย" ก้านพูดพลางใช้ม้วนกระดาษฟาดลงที่หลังรุ่นน้องผู้ชายที่กำลังขนของลงจากรถเข้าไปวางไว้ที่อาคารรับรองของรีสอร์ต ชัชเองก็ถูกสั่งให้แบกขวดน้ำไปทีละสามแพ็คพร้อมกัน

"เดี๋ยว มึงจะไปไหน" ก้านกระโดดขวางอยู่ข้างหน้าชัช

"มีอะไรครับ" ชัชถามเสียงซื่อ ในมือกำลังเกร็งแน่นไปด้วยความหนัก สามแพ็คก็เกือบจะยกไม่ไหวแล้ว

"สามแพ็คเอาเปรียบเพื่อนไปหรือเปล่าวะ เอาสักห้าแพ็คสิ" พูดแล้วก็ยกแพ็คน้ำวางใส่แถมยังกระแทกจนอีกสามแพ็คที่อุ้มอยู่ร่วงลงพื้นหมด

"อะไรวะ ทิ้งแบบนี้ข้าวของก็เสียหายหมดนะสิ"

"พี่นั่นแหละมีปัญหาอะไรวะ ก็ยกกันคนสองสามแพ็ค ทำไมต้องยกห้าแพ็คด้วย"

"มึงมีปัญหากับกูหรอ กูอยากให้มึงยก มึงก็ต้องยก ที่นี่กูใหญ่สุด พวกมึงทุกคนก็ระวังตัวเอาไว้ ถ้าทำให้กูเห็นขี้หน้า บางทีพวกมึงอาจไม่ได้นอนในห้องนอนดีๆ แต่ต้องไปนอนที่หาด ก้านวางอำนาจเต็มที่ เพราะปีสี่เองก็พวกเพื่อนของเขาทั้งหมด ชัชมองไปทางรุ่นพี่แต่ละคนเบือนหน้าหนีทำเหมือนไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น เพราะต่างคนก็รู้ดีเวลาที่ก้านเล่นใคร มันคือเรื่องส่วนตัวเท่านั้น

"ไอ้ชัช เดี๋ยวกูช่วยยกขึ้นหลังให้" แชมป์เพื่อนสนิทพูดพลางจับแพ็คขวดน้ำวางบนหลังแล้วซ้อนขึ้นไป ถ้าใช้ท่ายกแบบนี้ก็พอจะยกได้ห้าชั้นอยู่ ชัชกัดฟันอุ้มขวดน้ำทั้งหมดเดินเข้าไปในตึก

"ก็ทำได้นี่หวา ฮ่าๆ" ก้านหัวเราะลั่น

"พวกมึงไม่ต้องขนแล้ว ปล่อยให้แม่งทำไปคนเดียว" เขาหันมาออกคำสั่งเด็ดขาด ทุกคนพากันเดินออกด้วยความขยาด เหลือแค่แชมป์ที่ยังคอยเอาใจช่วยอยู่ห่างๆ อยากเถียงอยากโต้กลับแต่ก็กลัวเพราะเพื่อนของก้านที่รายล้อมอยู่รอบๆ เกินสิบคน ชัชเดินเข้าเดินออกแบกขวดน้ำสำหรับคนสามร้อยคนด้วยตัวคนเดียว ไม่มีเครื่องทุ่นแรงและคนช่วย เหงื่อไหลออกมาท่วมร่าง พอเขาทำเสร็จทั้งหมดนั่นแหละก้านถึงยอมเดินจากไปโดยดี

"พวกแม่งทำเกินไปวะ มึงไปทำอะไรพวกมันวะ"

"แฮ่กๆ"

"อ๋อ......มันพี่แฟนมึงนี่หวา แม่งมาแก้แค้นแทนน้องสาวแน่ๆ" แชมป์ปะติดปะต่อเรื่องทั้งหมด

"ช่างแม่งเหอะ"

"ไม่ได้นะเว้ย เป็นแบบนี้มึงโดนมันเล่นยับแน่ เดี๋ยวกูไปรวมพวกในห้อง เล่นแม่งคืนดีไหม"

"เดี๋ยวกูหลบหน้าแม่งเอา มึงยิ่งทำแบบนั้นยิ่งเป็นเรื่องคนอื่นเดือดร้อนไปด้วยเปล่าๆ เดี๋ยวค่ายจะหมดสนุกเอา"

"งั้นมึงก็อย่าอยู่คนเดียว และก็อย่าอยู่ใกล้แม่งนะ ไม่งั้นมันก็คงหาเรื่องมึงอีก"

"เออ กูจะพยายาม" ชัชตอบ เขามองไปที่กระเป๋าเสื้อผ้าของตัวเองที่วางอยู่ใกล้ล้อรถ พอเอื้อมมือไปจับมือมันก็สั่นล้าไปหมดจนแทบกำมือไม่ได้

"ไหวไหมวะ มากูช่วยเอง" แชมป์จับกระเป๋าขึ้นมาถือแล้วเดินนำไป ปล่อยให้ชัชแบกสังขารตัวเองเดินตามไป

-----------------------------------------------------------------------------

ที่ลานประชุมหลังจากพึ่งสลายตัวปล่อยให้แต่ละคนใช้เวลาทำอะไรก็ได้ มิ้นกับกลุ่มเพื่อน อย่างส้ม แจน ครีม และเรนโบว์ก็พากันมานั่งจับกลุ่มคุยกัน คุยเรื่องสำคัญที่กำลังจะเกิดขึ้นคืนนี้อย่างเรื่องประกวดดาวเดือนคณะ

"ห้องเรามี ยัยส้มกับ ยัยมิ้นลงประกวดตั้งสองคนแนะใครจะได้กันวะ"

"แหมะก็ต้องมิ้นหรือเปล่า หุ่นสวยขนาดนั้น" ส้มรีบออกตัว สาวน้อยหน้าตาหมวยที่ทั้งสวยและรวยมาก ถ้าไม่ใช่เพราะได้เป็นผู้เข้าชิงดาวเดือนก็คงไม่มีทางมานั่งโต๊ะเดียวกับมิ้นได้ง่ายๆ

"เสียดาย ชั้นน่าจะได้ลงบ้าง" เรนโบว์บ่นๆ

"เค้าจำกัด ห้องละสองคน พี่เค้าเองก็เสียดาย ไม่งั้นเพื่อนเราคงลงไปตีกันแย่งมง กันเกือบทั้งกลุ่ม" แจนบ่น

"แหมะก็อยากได้มงกับเค้าบ้างนิ" เรนโบว์งอแงต่อ

"ถ้าชั้นชนะจะเอามาให้ใส่" มิ้นตอบ

"ดูสิ มั่นใจจังเลยว่าจะชนะ" ส้มรีบแย้ง ทั้งที่ตอนแรกดูเหมือนจะยอมให้

"ก็ไม่หรอก แต่แค่จะบอกว่าถ้าชั้นชนะขึ้นมาก็จะเอามงมาให้ยัยเรนใส่ แค่นั้นแหละ ส้มไม่คิดสงสารเพื่อนบ้างหรือไง"

"ไม่ละ ถึงเอามาใส่ยัยเรนก็คงไม่ภูมิใจ ของแบบนี้ ให้เพราะสงสาร มันน่าสมเพช"

"พูดแรงไปป่าววะ ส้ม" แจนรีบแย้ง

"ไม่หรอก ส้มมันก็พูดถูก ถ้ามิ้นเอามาให้เราใส่ก็ไม่น่าภูมิใจอะไร เราถึงอยากลงประกวดกับพวกแกด้วยไง"

"อืมๆ เข้าใจละ" มิ้นรับคำ แต่จากคำพูดที่ส้มกระทบกระเทียบใส่เธอก็รู้ได้ทันทีว่าตอนนี้ที่เธอยอมนั่งอยู่ที่โต๊ะเดียวกันก็เพื่อเก็บข้อมูลไม่ใช่แค่เพราะเป็นเพื่อนห้องเดียวกัน

ไม่ทันที่ประกายสายตาความเอาชนะของมิ้นกับส้มกำลังแผ่รังสีปะทะกันจนบรรยายในกลุ่มเริ่มอึดอัดขึ้นทีละนิด ชัยก็เดินกอดคอมากับประธานรุ่นหน้าหล่อแถมยังมีดีกรีความรวยและเกรดเฉลี่ยที่สูงลิบลิ่วจนเป็นที่หมายตาของสาวสวยทั้งคณะ แถมท้ายด้วยชื่อที่เล่นเอาสาวๆ ต้องเคลิ้มไปกับใบหน้าตี๋หล่อ

"พี่เลิฟมาแก" ครีมร้องลั่นออกหน้าออกตา ทั้งโต๊ะหันไปมอง ประธานเป็นสายตาเดียวกัน

"หือ....พี่เลิฟ" เรนโบว์ตาลุกวาว

"อยู่นี่เอง กินข้าวกันยัง" เลิฟทักทันทีที่มาถึง

"กินแล้วค่ะ เรียบร้อยแล้ว" สาวๆ แย่งกันตอบเสียงอ่อนเสียงหวาน

"หึหึ..." ประธานหน้าตี๋ยิ้มอ่อน โปรยเสน่ห์ใส่สาวๆ ไปหนึ่งคำรบ ทำเอาพวกเธอตกอยู่ในภวังค์ ยกเว้นมิ้นที่ไม่ได้รู้สึกร้อนหนาวอะไรนัก กับเรื่องแน่นี้ทำอะไรเธอไม่ได้หรอก ให้กระดี้กระด้า มันไม่ใช่นิสัยเธออยู่แล้ว อย่าเธอก็แค่มองตาแล้วเย็ดกันเลยเท่านั้น

"พี่ชัย ก็มากับเค้าด้วย ถ่ายรูปอีกหรือคะ" มิ้นถาม

"ใช่ครับ พี่ว่าจะเรียกมิ้นกับส้มไปถ่ายรูปหน่อยแต่เอาเป็นพรุ่งนี้ก็ได้ ตอนที่เพื่อนๆ ไป เข้าฐาน พี่ต้องทำภาพผู้เข้าประกวดเป็นภาพพรีเซ้นท้ายวีดีโอปิดค่าย" เลิฟอธิบาย

"พรุ่งนี้หรือคะ ไม่ถ่ายกันเยอะหรอคะหนูเห็น มีทักผู้ชายผู้หญิง" มิ้นถามกลับ

"ก็ผลัดๆ กันมา ครับไม่ได้มาพร้อมกันหมดหรอก อย่าผู้ชายก็น่าจะถ่ายจากนี้แหละ"

"แล้วนี่ใครถ่ายคะ" ส้มถาม

"พี่เอง" เลิฟยิ้มมุมปาก

"อ่าวไม่ใช่พี่ชัยหรือคะ"

"ฮ่าๆ เห็นไหมน้องมันอยากให้กูถ่าย" ชัยรีบออกตัว

"ไม่ได้ กูแบ่งงานมึงแล้ว มึงจับได้ไม้สั้นมึงต้องถ่ายเก็บงานน้องเข้าฐาน ส่วนกูเก็บงานดาวเดือน ฮ่าๆ"

"ขี้โกงชะมัด" ชัยโอดครวญ

"คืนนี้น้องมิ้น กับน้องส้ม เตรียมหาคู่เต้นรำดาวเดือนด้วยนะครับ พอจะรู้ใช่ไหมว่ามีใครเป็นเดือนบ้าง"

"ค่ะ" สองสาวพยักหน้ารับ

"ดีแล้ว ไปเตรียมตัวกันเอาไว้ก่อนก็ดีครับ เดี๋ยวงานเต้นรำแล้วทำออกมาไม่ดี จะอายคนนะ พี่ได้ยินมาว่า บางคนยังเต้นรำไม่เป็นเลยนะ" เลิฟพูดพลางมองไปที่ส้ม อีกฝ่ายก้มหน้างุด

"พวกผู้หญิงคงไม่น่าเป็นหวงมั้งคะ น่าเป็นห่วงก็คงเป็นพวกผู้ชาย" มิ้นพูดเรื่อยๆ

"ใช่ มิ้นพูดถูก ไอ้เชี้ยก้านแม่งเล่นไอ้น้องเดือนนั้น กูว่าคงอยากเอามันตกรอบเดือนไปด้วยแน่ แต่ไอ้เด็กนั่นมันก็พลาด ไม่น่าไปยุ่งกับน้องสาวไอ้ก้านเลย" ชัยหันไปพูดกับเลิฟ

"กูก็จนปัญญา ไปยุ่งกับแม่งเดี๋ยวทำทุกอย่างพังหมดจะยิ่งบานปลาย แม่งหมาบ้า"

"งั้นกูคิดว่ามึงควรตัดแม่งไป สั่งมันไม่ให้มายุ่งตัดมันออกจากทุกกิจกรรมเลย"

"พี่ชัย พี่เลิฟ คุยเรื่องอะไรกัน" ส้มถามด้วยความอยากรู้ ที่จริงสาวๆ ทั้งโต๊ะก็อยากรู้พอกัน

"ก็น้องรู้จักไอ้ก้านใช่ไหม พี่อันธพาลคนนั้น ที่มันซิ่วอยู่ปีสองมาสองปีนั่น" เลิฟพยายามเรียบเรียง

"ค่ะ"

"มันเป็นพี่ชายของ กาญ ผู้หญิงที่พึ่งมีเรื่องฉาว ที่มหาลัยอาทิตย์ก่อน...."

"แล้วไงต่อคะ" มิ้นรีบแทรก ส้มมองเธอที่ดูสนใจเป็นพิเศษกับเรื่องนี้

"ก็ไอ้ก้านมันหวงน้องสาวมัน พอออกมาค่ายมันเลยหาทางเล่นไอ้หนุ่มนั่นคืน พี่ก็ไม่รู้ว่าเรื่องมันเป็นไงมาไงนะ แต่ล่าสุด ไอ้หนุ่มนั่นโดนสั่งให้แบกขวดน้ำเกือบ 200 แพ็ค คนเดียว น่าสงสารมันนะแต่พี่เองก็ช่วยอะไรมันไม่ได้"

"พี่ต้องทำอะไรสักอย่างนะ นี่ไม่ใช่ความผิดชัช จะให้เขารับเคราะห์กับเรื่องนี้ไม่ได้" มิ้นพูดขึ้น ยิ่งทำให้ทั้งโต๊ะอึ้งไปพร้อมกันเพราะไม่มีใครรู้เลยว่าเธอรู้จักผู้ชายคนที่ว่า และเลิฟเองก็ยังไม่ได้เอ่ยปากออกมาเลยว่า คนนั้นชื่อชัช

"มิ้นรู้จักมันด้วยหรอ" ชัยถามกลับ

"พี่ก็จะลองหาทางนะ ก็พยายามส่งคนไปดูแล แล้วก็กันมันให้ออกห่างจากไอ้ก้านอยู่ แต่ว่าถ้าสุดวิสัยจริงๆ พี่ก็กลัวว่ามันจะมีเรื่องกัน"

"ชัชไม่ใช่คนที่จะหาเรื่องใครก่อนแน่นอนค่ะ ถ้าเรื่องนี้จะมีใครเริ่มก็คงเป็นรุ่นพี่คนนั้น และถ้าพวกพี่จะไม่ทำอะไรกับเรื่องนี้ หนูก็จะหาทางช่วยชัชเอง" มิ้นพูดอย่างร้อนใจ

"มิ้นแกเป็นอะไรหรือเปล่า" แจนถาม ทั้งโต๊ะหันมองมิ้น มิ้นพึ่งรู้สึกว่าตัวเองดูร้อนรน เธอกำลังหงุดหงิด เพราะเห็นชัชโดนรังแก ทำไมเธอถึงเป็นแบบนี้กัน

"ขอบคุณที่เป็นห่วงเพื่อนนะ แต่ไม่ต้องกังวลหรอก เอาไว้พี่จะจัดการเรื่องนี้เอง น้องๆ มีหน้าที่สนุกกับกิจกรรมไปนั่นแหละ พี่ขอตัวก่อนละกัน ยังต้องไปบอกอีกหลายกลุ่ม นี่ยังบอกไม่ครบเลย น้องมิ้น น้องส้มอยากถ่ายเมื่อไหร่ ก็มาแจ้งกับพี่ได้เลยนะ" คนเป็นประธานพูดยิ้มๆ แล้วเดินไป เหลือไว้แค่ชัยที่กำลังจ้องมิ้น

"มิ้นพี่ขอคุยด้วยหน่อย" ชัยพูดเสียงจริงจัง แล้วเดินพามิ้นออกไปตรงจุดที่ห่างจนไม่มีใครได้ยินเรื่องที่จะพูด

"มิ้นดูร้อนรนกับเรื่องนี้นะ พี่รู้นะว่าลึกๆ มิ้นเกี่ยวข้องด้วยเพราะไปเป็นมือที่สาม"

"มือที่สามอะไรกัน เข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว"

"คนเขาพูดกันไปทั่ว พี่ไม่รู้หรอกว่าความจริงมันเป็นยังไง แต่มันส่งผลให้มิ้นดูไม่ดีสำหรับงานประกวดดาวเลยนะ มันอาจมีผลต่อคะแนน"

"หนูไม่ได้สนใจหรอก เรื่องดงดาวหรอ ถ้าหนูจะได้หรือไม่ได้ก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร"

"งั้นก็แล้วแต่เราละกัน แต่พี่ก็หวังนะว่าเราจะได้ ถ้าเราทำได้ อย่างน้อยๆ เราก็สามารถพูดเพื่อลบล้างคำครหา ถ้าเรื่องนี้ไม่จบที่ค่าย มันอาจส่งผลต่อสถานะนักศึกษาของเราได้นะ ถ้ามันจะบานปลายใหญ่โตไปมากกว่านี้ พ่อของก้านเป็นคนมีอิทธิพลกับมหาลัย ไม่งั้นมันคงโดนไล่ออกไปนานแล้ว มันไม่ได้ก่อเรื่องใหญ่เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกซะเมื่อไหร่"

"ค่ะ"

"อีกเรื่องก็เรื่องลูกค้า มิ้นยังไม่รู้ใช่ไหมว่าลูกค้าที่จ้างเป็นใคร"

"ยังคะ"

"ลูกค้าของมิ้นก็คือ......."

[peddo]

เข้าค่ายที่ไหนนะครับ ถ้าอยู่ริมหาดต้องระวังว่า ระวังถูกพาออกทะเล แต่ผมว่าสนุกดีนะครับ ตัวละครดูมีมิติ ไม่ได้มีแต่เรื่องจ้องจะผสมพันธ์อย่างเดียว มีแนว feminist บ้างก็เข้มข้นดี

[ryg123456]

น้องมินต์ต้องระวังตัวด้วยนะ

[1819]

 มินตํอาจโดนพวกไอ้ก้านรุมโทรมป่าว นี่  ออกตัวแรงให้ชัช หนึ่งนแต้มสุดประทับของมินต์อีกคน 
 อีกอย่าง น่าลุ้นให้ชัชบอกกาญไปเลย ว่า เป็ยไบ กาญจะได้ รู้ ที่นี้จะได่ตัดสินใจ ว่ารับได้ หรือไม่ได้ 
 แต่ ชัยและเลิฟ  ยังไงไม่พลาดมินต์แน่ๆ แต่ก้านนี่ดิ  เหอะ  สงสารเก่ง มีแฟนแบบมินต์   ผิดตรงติดเกม ดุ้นธรรมดาเท่านั้น คนอื่นๆขิงมินค์นี่ดุ้น สัตย์ประหลาด  ใหญ่เกิน

[swss2511]

มิ้นต์คงโดนเล่นตามชัชอีกคน