ป้องนะป้อง

ติดตามต่อ

 

แฟนกู ภาค 4 ตอน 7 เราสาม(สี่)คน

แฟนกู ภาค 1 
แฟนกู ภาค 2 
แฟนกู ภาค 3 
........................................................................................

    เช้าวันต่อมา  โมโนตื่นมาหุงข้าวเตรียมไว้  กะเพราเนื้อและไก่ทอดยังเหลือจากวานนี้  แม่อุ่นไข่พะโล้จากงานมาเพิ่มอีกชาม  ไอ้โบ๊ตกะปั้นเอารถไปเติมลมยางและซื้อของฝากในตลาดอีกครั้งก่อนกลับมากินข้าว  เราออกจากบ้านตอน 9.30  แม่ฝากพืชผักผลไม้ไปให้พี่ป้องเยอะแยะมาก  ไอ้ปั้นเลยต้องขับรถมาที่ รพ. วังทองอีกครั้ง  และโมโนก็เจอคนที่ไม่น่าเจอที่บ้านพี่ก้อง
   
    "สวัสดีค่ะพี่แอม  พี่ป้องล่ะคะ"
    "อ้าว โมโนน่ะเอง  โห..พาใครมาเยอะแยะเลย  พี่ป้องไปฉุกเฉิน เดี๋ยวคงกลับมามั้ง"
    "นี่โบ๊ตค่ะ  แฟนโมโน  น้องรหัสพี่ป้องค่ะ  ส่วนนี่ปั้น เพื่อนเราค่ะ เรียนหมอที่รามา  แล้วนี่ พี่แอม ทันตแพทย์มือหนึ่งแห่ง รพ วังทอง"

    ว่าที่หมอหนุ่มทั้งสองคนยกมือไหว้พี่แอมขึ้นพร้อมกัน
    "คนนี้ชื่อไรนะ  ปั้นหรือเปล่า"
    "ครับพี่ครับ  ผมปั้นครับ"
    "เอาๆ  นั่งก่อน..."

    การมาของโมโนครั้งนี้  พี่แอมคุยดีกะโมโนมากๆ  เมื่อโมโนแนะนำไอ้โบ๊ตว่าเป็นแฟนโมโน  ประมาณว่าหมดคู่แข่งไปคนนึงแล้ว
    "แล้วปั้นล่ะ  มีแฟนหรือยัง"

    ไอ้ปั้นมองหน้ามาที่โมโนและสบตากับไอ้โบ๊ต
    "รออยู่ครับ"
    "เฮ้ย  แปลว่าไร"
    "แปลว่ายังไม่พร้อมทั้งสองฝ่ายครับ"

    ไม่นานนักพี่ป้องก็เดินกลับเข้ามาในบ้าน
    "อ้าวโมโน  ไอ้โบ๊ต  มาไงกันวะเนี่ย..."
    เราสามคนยกมือไหว้พี่ป้อง 
    "สวัสดีค่ะพี่ป้อง พี่ป้อง...นี่ไงไอ้ปั้น ที่ชอบแย่งโมโนไปจากพี่อ่ะ"
    "อ๋อ คนนี้เองเหรอปั้น  โทรมาหาโมโนตอนอยู่กะพี่สองทีแล้ว 55555 ชอบแย่งโมโนไปจากพี่จัง 5555"
    "ขอโทษครับพี่.."
    "ล้อเล่น  อ้าว  แล้วไอ้โบ๊ตมึงมางอกตรงนี้ได้ไง"
    "ผมไปหาโมโนที่ชาติตระการครับ"
    "พี่ป้อง แม่ฝากพวกผักผลไม้มาเพียบเลย  เดี๋ยวไปเอาลงมา เหี่ยวหมดแล้วเนี่ย"
   
    แล้วไอ้ปั้นก็ลุกไปหยิบผัก 1 ถุงโต  ผลไม้อีก 1 ถุงโตมาให้พี่ป้อง
    "เฮ้ยยยย  โห มันแยะมาก  โมโนเอาไปกินกรุงเทพมั่ง"
    "ไม่ไหวอ่ะพี่  พวกเราก็ได้กันคนละถุงแล้ว  พี่แบ่งกะพี่แอมแล้วกันนะ"

    พี่ป้องแบ่งผักและผลไม้จำนวนหนึ่งให้พี่แอม  พี่แอมจะเอาไปเก็บบ้าน  ปรากฎว่ามีคนอาสาถือถุงไปให้
    "ผมไปส่งให้ครับ..."
    "โอ๊ย ไม่เป็นไร พี่ถือได้ ไม่แยะหรอก  ขอบคุณจ้าปั้น"
    "ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมถือไปให้"

    พอไอ้ปั้นกลับมา เราก็ลาพี่ป้องกลับกรุงเทพ  เราถึงกรุงเทพเกือบ 5 โมง  ไอ้ปั้นขับมาคนเดียว  และมาเปลี่ยนที่แถวๆอยุธยา  ไอ้โบ๊ตขับมาส่งปั้นก่อนที่รามาและมาส่งโมโนที่ศิริราช
    "โมโน...วันศุกร์นี้มารับนะ  ไปดูหนังกัน..."
    "เอาสิ  บ๊ายบายนะ"

    .........................................................................

    กลับมาที่พี่ป้อง
   
    ต้นเดือนธันวา  ผมมาอยู่ที่วังทองมากกว่า 7 เดือนแล้ว  แต่นี่เป็นฤดูหนาวแรกที่ต้อนรับผม  มันหนาวมากๆ 
    "ป้องๆๆๆๆ  มากินข้าวกัน"

    เสียงที่เรียกผมนั้น ผมรู้สึกกลัวยังไงแปลกๆ  ด้วยความที่เรามีเรื่องกัน  ผมเลยไม่ค่อยดีใจหรือชอบไปไหนมาไหนกะแอมเท่าไรนัก
    "ไม่กินอ่ะ  เดี๋ยวโบนัสมาเย็นนี้"
    "แหม  หยุดแค่สามวัน แฟนเธอเค้าไม่มาหรอก  มากินข้าวกะภรรยาก่อน"
    "เออ น่า เดี๋ยวโบนัสก็มา  ป้องรอกินข้าวอยู่  แอมกินไปเหอะ"
   
    ผมมั่วไปเรื่อย  อ้างโบนัสเพื่อให้หลุดพ้นจากแอม  ผมไม่ได้นัดกะโบนัสเลยแม้แต่น้อยเพราะคิดว่ามันเป็นแค่วันหยุดสามวัน  โบนัสคงนอนกอดแม่ที่บ้านแหลม  ผมยังไม่หิวเลยแม้จะทุ่มนึงแล้ว  ผมตั้งใจว่าเดี๋ยวค่ำกว่านี้จะออกไปตลาด  แต่พอคิดจบเท่านั้น  หมอแอมก็เปิดประตูบ้านผมเข้ามา  พร้อมกับหิ้วปิ่นโตมาด้วย

    "ไม่ไปกินบ้านแอม งั้นแอมมาขอกินด้วย  ป้องไม่กินก็นั่งดูแอมกินแล้วกันนะ"
    "หมอแอมเอ๊ย  จะลำบากไปทำไมอ่ะ  เอา  จะกินก็กิน เดี๋ยวจัดจานให้"

    ผมลุกขึ้นไปหยิบจานข้าวช้อนและแก้วน้ำมาให้  ก่อนจะทิ้งตัวลงโซฟาดูทีวีต่อไป 
    "ไม่กินจริงเหรอ มีของชอบป้องนะ  หมูทอดไง"
    "ไม่อ่ะ เดี๋ยวโบนัสมาจะพาไปกินในอำเภอ"
    "เออ...รู้นะ....เอาโบนัสมาหลอกเรา  เดี๋ยวแอมจะคอยดู  ถ้าโบนัสไม่มา จะกอดให้เข็ดเลย"

    ทันทีที่เธอพูดจบก็มีแสงไฟรถฉายเข้ามาในบ้านของเรา  ผมคิดว่าเป็นพี่เอม  คงมานัดหมายเรื่องที่จะหยุดสามวันให้ผมเข้าเวร  ผมว่าเราคุยกันเรียบร้อยแล้วนะ...

    "ฮัลโหลลล  หมอปกป้อง  อยู่มั๊ย...เพชรมาหา..."
    "เพชร......  เฮ้ย...ล้อเล่นหรือเปล่า..."
    "ใครอ่ะเพชร...ผู้หญิงแยะนะหมอป้อง"
    "เออ เพื่อนเรา"

    ผมพูดแล้วลุกขึ้นไปดู  รถยาริส สีฟ้าจอดเอาหัวเข้ามา  ไอ้เพชรจริงๆด้วย  ไอ้เพชรจริงๆ
    "ไอ้เพชร  โหย...โคตรดีใจเลยว่ะ" 
ผมวิ่งเข้าไปรับมันที่ด้านคนขับ  ถึงตัวผมดึงมันมากอดแน่นเหมือนที่เคยทำมาตลอด 
"มาไงวะเนี่ย..."
"ต้องมา...ก็เพราะไอ้เนี่ย..."
แล้วไอ้เพชรชี้ไปท้ายรถ 
"โบนัสสสสสสสสสสสส" 

ผมตะโกนเสียงดังอย่างไม่เกรงใจใครทั้งสิ้น  ก่อนทิ้งไอ้เพชรและวิ่งเข้าไปกอดโบนัสเต็มแรง และจูบเธอทั้งหน้า  ผมคิดถึงโบนัส  ไม่นึกเลยว่าสิ่งที่ผมพูดมั่วกะไอ้แอมจะกลายเป็นความจริง

"โหย  โบนัส โคตรคิดถึงเลย  คิดถึงมากๆ  ทำไมไม่โทรมาก่อน"
"เหนื่อยยยยยย  หมดแรงแหล่ว"
"แกอย่าเว่อร์...ไอ้โบ  ชั้นขับมาตลอดเนี่ย  ไม่บ่นเลย...."
"มาๆเอากระเป๋ามา  โห....มึงไอ้เพชร  มึงย้ายบ้านมาเหรอ กระเป๋าลูกเท่าบ้าน"
"ผิดละมึง นั่นของไอ้โบ ของกูมีแค่นี้ 55555"

ผมยกกระเป๋าเดินพาสามคนเข้าไปในบ้าน โดยลืมนึกไปว่า  หมอแอมยังคงนั่งกินข้าวอยู่
"อ้าว  นี่หมอแอม  โบนัสรู้จักแล้ว  แอมนี่หมอเพชร  เพื่อนเรียนมาด้วยกัน ประจำที่ท่ายาง  ส่วนนี่หมอแอม ทันตะมือหนึ่งของโรงบาลนี้"
"อีกหละ  หมอป้อง  บอกแล้ว แนะนำแค่ทันตะพอ...ที่นี่มีคนเดียว  หวัดดีโบนัส...หวัดดีเพชร  กินไรมาหรือยัง"
ผมแย่งสองคนตอบ
"ก็บอกแล้วเดี๋ยวจะพาโบนัสไปกินข้าวในเมือง  ตกลงเอาไง  แอมจะไปกินอีกหรือเปล่า"
จริงๆผมอยากคุยกะสองคนนี่มากกว่า  แต่ผมพลั้งปากชวนไปแล้ว...
"ไม่เอาแล้ว เดี๋ยวกลับหละ  ไม่ล้างจานนะ  กลับก่อนนะโบนัส เพชร ไว้เจอกัน"

ผมให้เพชรขับกลับมาที่ตัวเมืองพิษณุโลก  ผมจำได้ว่ามีผักบุ้งลอยฟ้าแสนอร่อย  นี่มันจะสองทุ่มครึ่งแล้ว  เราสามคนหิวโซ  แต่ก็ทำให้เรากินข้าวกันได้มากมาย 
"ดีจังป้อง  หนาวจังที่นี่  ได้กินข้าวต้มร้อนๆ  ดีมากเลย"
"เหมือนกูจะมาเกินว่ะ 55555"
"บ้า..เพชร  ไม่เกินหรอก  ป้องชอบด้วยสิ...ใช่มั๊ย"
"เออ มาเยอะ สนุกดี  มาสามวันเองรอบนี้...น้อยจัง"
"ใครบอกย่ะ  กูกะไอ้โบกลับ 10 จ้า  ลาเพิ่มสองวันทั้งสองคน 5555555"

ผมตาเป็นประกาย  ได้อยู่กะคนที่รักนานๆ  แต่ว่า..ไอ้เพชรมาด้วย  แล้วผมกะโบนัสจะ..เอ่อ...
"ไอ้ป้อง....มึงขับกลับนะ  มึงแม่งเอาเปรียบมาก  กูขับมาจากเพชรบุรี  นั่งจนตูดแหกแล้ว มึงยังให้ขับมาพิษณุโลกอีก"
"เฮ้ย  ไม่ได้หรอก เพราะ...กู...เอ่อ...ขับไม่เป็น"
"ห๊า...มึงว่าไงนะ  มึงขับรถไม่เป็น  พูดจริงอ่ะ  โอ๊ย...กูอยากตาย  ไอ้ป้อง มึงคงเป็นหมอคนเดียวในโลกที่ขับรถไม่เป็น"
"เออ กูใกล้ขับเป็นแล้ว  เก็บเงินอยู่..."
"โบนัสขับให้ได้"
"ไอ้ป้อง....มึงอายมั่งมั๊ยเนี่ย  ต้องให้ผู้หญิงขับรถให้"
"กูไม่อาย  เพราะกูรักผู้หญิงคนที่ขับรถให้กูนั่ง..."
"นั่นมึงรวมกูไปด้วยแล้ว...ใช่มั๊ย....55555"

เรากลับบ้านก็เกือบห้าทุ่มแล้ว  กลับมาแล้วผมก็ต้องตัดสินใจเรื่องห้องนอนอีก  เพราะหน้าต่างห้องนอนเล็กปิดไม่ได้ บานพับเสียไปเมื่อวันก่อน  แม้มันจะหนาวเย็นไม่ต้องใช้แอร์  แต่มันหนาวเกินจะใช้แค่ผ้าห่ม...
"เอางี้..นอนห้องป้องหมดเลยสามคนดีมั๊ย 555555" ผมเสนอสองสาวไป
"ได้ ถ้าแกนอนพื้น 555555" ไอ้เพชรตอบมาฉับพลัน
"ได้ นอนพื้นก็ได้  ดี...คิดถึงพวกแก  อยากคุย  ไม่ให้นอน  อยู่นี่เหงามากๆอ่ะ  ไอ้เพชร มึงมาช่วยกูยกที่นอนห้องเล็กดีกว่า"

ผมลากเอาที่นอนจากห้องเล็กมาไว้ข้างเตียง แล้วก็ปูผ้าเป็นที่นอนของผม  ส่วนสองสาวผมให้นอนด้วยกันบนเตียงผม  ผมหลบมาอาบน้ำข้างล่างและยกห้องน้ำข้างบนให้  แต่แล้วก็นึกได้ว่าห้องข้างล่างไม่มีน้ำร้อน  ผมเลยต้องไปต่อคิวสาวๆอาบน้ำ  ซึ่งโบนัสให้ไอ้เพชรเข้าไปอาบก่อน  ผมจึงใช้เวลาช่วงสั้นที่สุดเข้าไปแสดงความรักกะโบนัส

"มาให้เรากอดแน่นๆ  คิดถึงโบนัสมากนะ"
"คิดถึงเหมือนกัน  โบนัสอยู่นั่นเบื่อมากเลยอ่ะ  งานเยอะ  ดีนะที่ไอ้เพชรเข้ามาทุกเสาร์เลย  ได้คุยกะมันมั่ง แก้เบื่อ"
"โบนัสเอาไอ้เพชรมาด้วย  แล้วเราจะ เอ่อ..."
"ปกป้องอดทนได้ไม่ใช่เหรอ  สมัยปี 1 ไม่เคยเห็นอยากขอโบนัสเลย  เดี๋ยวนี้ขอเป็นแล้วนี่ 55555"
"ตอนนี้ที่จะขอคือขอแต่งงานแล้วนะ... 5555 ทำไงดีอ่ะ  หรือเราลงไปข้างล่างกันมั๊ย"
"บ้า ทำได้ไง  ไอ้เพชรรู้อยู่ดีแหละ"
"55555 งั้นทำหมด 3 คนเลยมั๊ย...."



 

แฟนกู ภาค 4 ตอน 7 เราสาม(สี่)คน

แฟนกู ภาค 1 
แฟนกู ภาค 2 
แฟนกู ภาค 3 
........................................................................................

    เช้าวันต่อมา  โมโนตื่นมาหุงข้าวเตรียมไว้  กะเพราเนื้อและไก่ทอดยังเหลือจากวานนี้  แม่อุ่นไข่พะโล้จากงานมาเพิ่มอีกชาม  ไอ้โบ๊ตกะปั้นเอารถไปเติมลมยางและซื้อของฝากในตลาดอีกครั้งก่อนกลับมากินข้าว  เราออกจากบ้านตอน 9.30  แม่ฝากพืชผักผลไม้ไปให้พี่ป้องเยอะแยะมาก  ไอ้ปั้นเลยต้องขับรถมาที่ รพ. วังทองอีกครั้ง  และโมโนก็เจอคนที่ไม่น่าเจอที่บ้านพี่ก้อง
   
    "สวัสดีค่ะพี่แอม  พี่ป้องล่ะคะ"
    "อ้าว โมโนน่ะเอง  โห..พาใครมาเยอะแยะเลย  พี่ป้องไปฉุกเฉิน เดี๋ยวคงกลับมามั้ง"
    "นี่โบ๊ตค่ะ  แฟนโมโน  น้องรหัสพี่ป้องค่ะ  ส่วนนี่ปั้น เพื่อนเราค่ะ เรียนหมอที่รามา  แล้วนี่ พี่แอม ทันตแพทย์มือหนึ่งแห่ง รพ วังทอง"

    ว่าที่หมอหนุ่มทั้งสองคนยกมือไหว้พี่แอมขึ้นพร้อมกัน
    "คนนี้ชื่อไรนะ  ปั้นหรือเปล่า"
    "ครับพี่ครับ  ผมปั้นครับ"
    "เอาๆ  นั่งก่อน..."

    การมาของโมโนครั้งนี้  พี่แอมคุยดีกะโมโนมากๆ  เมื่อโมโนแนะนำไอ้โบ๊ตว่าเป็นแฟนโมโน  ประมาณว่าหมดคู่แข่งไปคนนึงแล้ว
    "แล้วปั้นล่ะ  มีแฟนหรือยัง"

    ไอ้ปั้นมองหน้ามาที่โมโนและสบตากับไอ้โบ๊ต
    "รออยู่ครับ"
    "เฮ้ย  แปลว่าไร"
    "แปลว่ายังไม่พร้อมทั้งสองฝ่ายครับ"

    ไม่นานนักพี่ป้องก็เดินกลับเข้ามาในบ้าน
    "อ้าวโมโน  ไอ้โบ๊ต  มาไงกันวะเนี่ย..."
    เราสามคนยกมือไหว้พี่ป้อง 
    "สวัสดีค่ะพี่ป้อง พี่ป้อง...นี่ไงไอ้ปั้น ที่ชอบแย่งโมโนไปจากพี่อ่ะ"
    "อ๋อ คนนี้เองเหรอปั้น  โทรมาหาโมโนตอนอยู่กะพี่สองทีแล้ว 55555 ชอบแย่งโมโนไปจากพี่จัง 5555"
    "ขอโทษครับพี่.."
    "ล้อเล่น  อ้าว  แล้วไอ้โบ๊ตมึงมางอกตรงนี้ได้ไง"
    "ผมไปหาโมโนที่ชาติตระการครับ"
    "พี่ป้อง แม่ฝากพวกผักผลไม้มาเพียบเลย  เดี๋ยวไปเอาลงมา เหี่ยวหมดแล้วเนี่ย"
   
    แล้วไอ้ปั้นก็ลุกไปหยิบผัก 1 ถุงโต  ผลไม้อีก 1 ถุงโตมาให้พี่ป้อง
    "เฮ้ยยยย  โห มันแยะมาก  โมโนเอาไปกินกรุงเทพมั่ง"
    "ไม่ไหวอ่ะพี่  พวกเราก็ได้กันคนละถุงแล้ว  พี่แบ่งกะพี่แอมแล้วกันนะ"

    พี่ป้องแบ่งผักและผลไม้จำนวนหนึ่งให้พี่แอม  พี่แอมจะเอาไปเก็บบ้าน  ปรากฎว่ามีคนอาสาถือถุงไปให้
    "ผมไปส่งให้ครับ..."
    "โอ๊ย ไม่เป็นไร พี่ถือได้ ไม่แยะหรอก  ขอบคุณจ้าปั้น"
    "ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมถือไปให้"

    พอไอ้ปั้นกลับมา เราก็ลาพี่ป้องกลับกรุงเทพ  เราถึงกรุงเทพเกือบ 5 โมง  ไอ้ปั้นขับมาคนเดียว  และมาเปลี่ยนที่แถวๆอยุธยา  ไอ้โบ๊ตขับมาส่งปั้นก่อนที่รามาและมาส่งโมโนที่ศิริราช
    "โมโน...วันศุกร์นี้มารับนะ  ไปดูหนังกัน..."
    "เอาสิ  บ๊ายบายนะ"

    .........................................................................

    กลับมาที่พี่ป้อง
   
    ต้นเดือนธันวา  ผมมาอยู่ที่วังทองมากกว่า 7 เดือนแล้ว  แต่นี่เป็นฤดูหนาวแรกที่ต้อนรับผม  มันหนาวมากๆ 
    "ป้องๆๆๆๆ  มากินข้าวกัน"

    เสียงที่เรียกผมนั้น ผมรู้สึกกลัวยังไงแปลกๆ  ด้วยความที่เรามีเรื่องกัน  ผมเลยไม่ค่อยดีใจหรือชอบไปไหนมาไหนกะแอมเท่าไรนัก
    "ไม่กินอ่ะ  เดี๋ยวโบนัสมาเย็นนี้"
    "แหม  หยุดแค่สามวัน แฟนเธอเค้าไม่มาหรอก  มากินข้าวกะภรรยาก่อน"
    "เออ น่า เดี๋ยวโบนัสก็มา  ป้องรอกินข้าวอยู่  แอมกินไปเหอะ"
   
    ผมมั่วไปเรื่อย  อ้างโบนัสเพื่อให้หลุดพ้นจากแอม  ผมไม่ได้นัดกะโบนัสเลยแม้แต่น้อยเพราะคิดว่ามันเป็นแค่วันหยุดสามวัน  โบนัสคงนอนกอดแม่ที่บ้านแหลม  ผมยังไม่หิวเลยแม้จะทุ่มนึงแล้ว  ผมตั้งใจว่าเดี๋ยวค่ำกว่านี้จะออกไปตลาด  แต่พอคิดจบเท่านั้น  หมอแอมก็เปิดประตูบ้านผมเข้ามา  พร้อมกับหิ้วปิ่นโตมาด้วย

    "ไม่ไปกินบ้านแอม งั้นแอมมาขอกินด้วย  ป้องไม่กินก็นั่งดูแอมกินแล้วกันนะ"
    "หมอแอมเอ๊ย  จะลำบากไปทำไมอ่ะ  เอา  จะกินก็กิน เดี๋ยวจัดจานให้"

    ผมลุกขึ้นไปหยิบจานข้าวช้อนและแก้วน้ำมาให้  ก่อนจะทิ้งตัวลงโซฟาดูทีวีต่อไป 
    "ไม่กินจริงเหรอ มีของชอบป้องนะ  หมูทอดไง"
    "ไม่อ่ะ เดี๋ยวโบนัสมาจะพาไปกินในอำเภอ"
    "เออ...รู้นะ....เอาโบนัสมาหลอกเรา  เดี๋ยวแอมจะคอยดู  ถ้าโบนัสไม่มา จะกอดให้เข็ดเลย"

    ทันทีที่เธอพูดจบก็มีแสงไฟรถฉายเข้ามาในบ้านของเรา  ผมคิดว่าเป็นพี่เอม  คงมานัดหมายเรื่องที่จะหยุดสามวันให้ผมเข้าเวร  ผมว่าเราคุยกันเรียบร้อยแล้วนะ...

    "ฮัลโหลลล  หมอปกป้อง  อยู่มั๊ย...เพชรมาหา..."
    "เพชร......  เฮ้ย...ล้อเล่นหรือเปล่า..."
    "ใครอ่ะเพชร...ผู้หญิงแยะนะหมอป้อง"
    "เออ เพื่อนเรา"

    ผมพูดแล้วลุกขึ้นไปดู  รถยาริส สีฟ้าจอดเอาหัวเข้ามา  ไอ้เพชรจริงๆด้วย  ไอ้เพชรจริงๆ
    "ไอ้เพชร  โหย...โคตรดีใจเลยว่ะ" 
ผมวิ่งเข้าไปรับมันที่ด้านคนขับ  ถึงตัวผมดึงมันมากอดแน่นเหมือนที่เคยทำมาตลอด 
"มาไงวะเนี่ย..."
"ต้องมา...ก็เพราะไอ้เนี่ย..."
แล้วไอ้เพชรชี้ไปท้ายรถ 
"โบนัสสสสสสสสสสสส" 

ผมตะโกนเสียงดังอย่างไม่เกรงใจใครทั้งสิ้น  ก่อนทิ้งไอ้เพชรและวิ่งเข้าไปกอดโบนัสเต็มแรง และจูบเธอทั้งหน้า  ผมคิดถึงโบนัส  ไม่นึกเลยว่าสิ่งที่ผมพูดมั่วกะไอ้แอมจะกลายเป็นความจริง

"โหย  โบนัส โคตรคิดถึงเลย  คิดถึงมากๆ  ทำไมไม่โทรมาก่อน"
"เหนื่อยยยยยย  หมดแรงแหล่ว"
"แกอย่าเว่อร์...ไอ้โบ  ชั้นขับมาตลอดเนี่ย  ไม่บ่นเลย...."
"มาๆเอากระเป๋ามา  โห....มึงไอ้เพชร  มึงย้ายบ้านมาเหรอ กระเป๋าลูกเท่าบ้าน"
"ผิดละมึง นั่นของไอ้โบ ของกูมีแค่นี้ 55555"

ผมยกกระเป๋าเดินพาสามคนเข้าไปในบ้าน โดยลืมนึกไปว่า  หมอแอมยังคงนั่งกินข้าวอยู่
"อ้าว  นี่หมอแอม  โบนัสรู้จักแล้ว  แอมนี่หมอเพชร  เพื่อนเรียนมาด้วยกัน ประจำที่ท่ายาง  ส่วนนี่หมอแอม ทันตะมือหนึ่งของโรงบาลนี้"
"อีกหละ  หมอป้อง  บอกแล้ว แนะนำแค่ทันตะพอ...ที่นี่มีคนเดียว  หวัดดีโบนัส...หวัดดีเพชร  กินไรมาหรือยัง"
ผมแย่งสองคนตอบ
"ก็บอกแล้วเดี๋ยวจะพาโบนัสไปกินข้าวในเมือง  ตกลงเอาไง  แอมจะไปกินอีกหรือเปล่า"
จริงๆผมอยากคุยกะสองคนนี่มากกว่า  แต่ผมพลั้งปากชวนไปแล้ว...
"ไม่เอาแล้ว เดี๋ยวกลับหละ  ไม่ล้างจานนะ  กลับก่อนนะโบนัส เพชร ไว้เจอกัน"

ผมให้เพชรขับกลับมาที่ตัวเมืองพิษณุโลก  ผมจำได้ว่ามีผักบุ้งลอยฟ้าแสนอร่อย  นี่มันจะสองทุ่มครึ่งแล้ว  เราสามคนหิวโซ  แต่ก็ทำให้เรากินข้าวกันได้มากมาย 
"ดีจังป้อง  หนาวจังที่นี่  ได้กินข้าวต้มร้อนๆ  ดีมากเลย"
"เหมือนกูจะมาเกินว่ะ 55555"
"บ้า..เพชร  ไม่เกินหรอก  ป้องชอบด้วยสิ...ใช่มั๊ย"
"เออ มาเยอะ สนุกดี  มาสามวันเองรอบนี้...น้อยจัง"
"ใครบอกย่ะ  กูกะไอ้โบกลับ 10 จ้า  ลาเพิ่มสองวันทั้งสองคน 5555555"

ผมตาเป็นประกาย  ได้อยู่กะคนที่รักนานๆ  แต่ว่า..ไอ้เพชรมาด้วย  แล้วผมกะโบนัสจะ..เอ่อ...
"ไอ้ป้อง....มึงขับกลับนะ  มึงแม่งเอาเปรียบมาก  กูขับมาจากเพชรบุรี  นั่งจนตูดแหกแล้ว มึงยังให้ขับมาพิษณุโลกอีก"
"เฮ้ย  ไม่ได้หรอก เพราะ...กู...เอ่อ...ขับไม่เป็น"
"ห๊า...มึงว่าไงนะ  มึงขับรถไม่เป็น  พูดจริงอ่ะ  โอ๊ย...กูอยากตาย  ไอ้ป้อง มึงคงเป็นหมอคนเดียวในโลกที่ขับรถไม่เป็น"
"เออ กูใกล้ขับเป็นแล้ว  เก็บเงินอยู่..."
"โบนัสขับให้ได้"
"ไอ้ป้อง....มึงอายมั่งมั๊ยเนี่ย  ต้องให้ผู้หญิงขับรถให้"
"กูไม่อาย  เพราะกูรักผู้หญิงคนที่ขับรถให้กูนั่ง..."
"นั่นมึงรวมกูไปด้วยแล้ว...ใช่มั๊ย....55555"

เรากลับบ้านก็เกือบห้าทุ่มแล้ว  กลับมาแล้วผมก็ต้องตัดสินใจเรื่องห้องนอนอีก  เพราะหน้าต่างห้องนอนเล็กปิดไม่ได้ บานพับเสียไปเมื่อวันก่อน  แม้มันจะหนาวเย็นไม่ต้องใช้แอร์  แต่มันหนาวเกินจะใช้แค่ผ้าห่ม...
"เอางี้..นอนห้องป้องหมดเลยสามคนดีมั๊ย 555555" ผมเสนอสองสาวไป
"ได้ ถ้าแกนอนพื้น 555555" ไอ้เพชรตอบมาฉับพลัน
"ได้ นอนพื้นก็ได้  ดี...คิดถึงพวกแก  อยากคุย  ไม่ให้นอน  อยู่นี่เหงามากๆอ่ะ  ไอ้เพชร มึงมาช่วยกูยกที่นอนห้องเล็กดีกว่า"

ผมลากเอาที่นอนจากห้องเล็กมาไว้ข้างเตียง แล้วก็ปูผ้าเป็นที่นอนของผม  ส่วนสองสาวผมให้นอนด้วยกันบนเตียงผม  ผมหลบมาอาบน้ำข้างล่างและยกห้องน้ำข้างบนให้  แต่แล้วก็นึกได้ว่าห้องข้างล่างไม่มีน้ำร้อน  ผมเลยต้องไปต่อคิวสาวๆอาบน้ำ  ซึ่งโบนัสให้ไอ้เพชรเข้าไปอาบก่อน  ผมจึงใช้เวลาช่วงสั้นที่สุดเข้าไปแสดงความรักกะโบนัส

"มาให้เรากอดแน่นๆ  คิดถึงโบนัสมากนะ"
"คิดถึงเหมือนกัน  โบนัสอยู่นั่นเบื่อมากเลยอ่ะ  งานเยอะ  ดีนะที่ไอ้เพชรเข้ามาทุกเสาร์เลย  ได้คุยกะมันมั่ง แก้เบื่อ"
"โบนัสเอาไอ้เพชรมาด้วย  แล้วเราจะ เอ่อ..."
"ปกป้องอดทนได้ไม่ใช่เหรอ  สมัยปี 1 ไม่เคยเห็นอยากขอโบนัสเลย  เดี๋ยวนี้ขอเป็นแล้วนี่ 55555"
"ตอนนี้ที่จะขอคือขอแต่งงานแล้วนะ... 5555 ทำไงดีอ่ะ  หรือเราลงไปข้างล่างกันมั๊ย"
"บ้า ทำได้ไง  ไอ้เพชรรู้อยู่ดีแหละ"
"55555 งั้นทำหมด 3 คนเลยมั๊ย...."



 

แฟนกู ภาค 4 ตอน 7 เราสาม(สี่)คน

แฟนกู ภาค 1 
แฟนกู ภาค 2 
แฟนกู ภาค 3 
........................................................................................

    เช้าวันต่อมา  โมโนตื่นมาหุงข้าวเตรียมไว้  กะเพราเนื้อและไก่ทอดยังเหลือจากวานนี้  แม่อุ่นไข่พะโล้จากงานมาเพิ่มอีกชาม  ไอ้โบ๊ตกะปั้นเอารถไปเติมลมยางและซื้อของฝากในตลาดอีกครั้งก่อนกลับมากินข้าว  เราออกจากบ้านตอน 9.30  แม่ฝากพืชผักผลไม้ไปให้พี่ป้องเยอะแยะมาก  ไอ้ปั้นเลยต้องขับรถมาที่ รพ. วังทองอีกครั้ง  และโมโนก็เจอคนที่ไม่น่าเจอที่บ้านพี่ก้อง
   
    "สวัสดีค่ะพี่แอม  พี่ป้องล่ะคะ"
    "อ้าว โมโนน่ะเอง  โห..พาใครมาเยอะแยะเลย  พี่ป้องไปฉุกเฉิน เดี๋ยวคงกลับมามั้ง"
    "นี่โบ๊ตค่ะ  แฟนโมโน  น้องรหัสพี่ป้องค่ะ  ส่วนนี่ปั้น เพื่อนเราค่ะ เรียนหมอที่รามา  แล้วนี่ พี่แอม ทันตแพทย์มือหนึ่งแห่ง รพ วังทอง"

    ว่าที่หมอหนุ่มทั้งสองคนยกมือไหว้พี่แอมขึ้นพร้อมกัน
    "คนนี้ชื่อไรนะ  ปั้นหรือเปล่า"
    "ครับพี่ครับ  ผมปั้นครับ"
    "เอาๆ  นั่งก่อน..."

    การมาของโมโนครั้งนี้  พี่แอมคุยดีกะโมโนมากๆ  เมื่อโมโนแนะนำไอ้โบ๊ตว่าเป็นแฟนโมโน  ประมาณว่าหมดคู่แข่งไปคนนึงแล้ว
    "แล้วปั้นล่ะ  มีแฟนหรือยัง"

    ไอ้ปั้นมองหน้ามาที่โมโนและสบตากับไอ้โบ๊ต
    "รออยู่ครับ"
    "เฮ้ย  แปลว่าไร"
    "แปลว่ายังไม่พร้อมทั้งสองฝ่ายครับ"

    ไม่นานนักพี่ป้องก็เดินกลับเข้ามาในบ้าน
    "อ้าวโมโน  ไอ้โบ๊ต  มาไงกันวะเนี่ย..."
    เราสามคนยกมือไหว้พี่ป้อง 
    "สวัสดีค่ะพี่ป้อง พี่ป้อง...นี่ไงไอ้ปั้น ที่ชอบแย่งโมโนไปจากพี่อ่ะ"
    "อ๋อ คนนี้เองเหรอปั้น  โทรมาหาโมโนตอนอยู่กะพี่สองทีแล้ว 55555 ชอบแย่งโมโนไปจากพี่จัง 5555"
    "ขอโทษครับพี่.."
    "ล้อเล่น  อ้าว  แล้วไอ้โบ๊ตมึงมางอกตรงนี้ได้ไง"
    "ผมไปหาโมโนที่ชาติตระการครับ"
    "พี่ป้อง แม่ฝากพวกผักผลไม้มาเพียบเลย  เดี๋ยวไปเอาลงมา เหี่ยวหมดแล้วเนี่ย"
   
    แล้วไอ้ปั้นก็ลุกไปหยิบผัก 1 ถุงโต  ผลไม้อีก 1 ถุงโตมาให้พี่ป้อง
    "เฮ้ยยยย  โห มันแยะมาก  โมโนเอาไปกินกรุงเทพมั่ง"
    "ไม่ไหวอ่ะพี่  พวกเราก็ได้กันคนละถุงแล้ว  พี่แบ่งกะพี่แอมแล้วกันนะ"

    พี่ป้องแบ่งผักและผลไม้จำนวนหนึ่งให้พี่แอม  พี่แอมจะเอาไปเก็บบ้าน  ปรากฎว่ามีคนอาสาถือถุงไปให้
    "ผมไปส่งให้ครับ..."
    "โอ๊ย ไม่เป็นไร พี่ถือได้ ไม่แยะหรอก  ขอบคุณจ้าปั้น"
    "ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมถือไปให้"

    พอไอ้ปั้นกลับมา เราก็ลาพี่ป้องกลับกรุงเทพ  เราถึงกรุงเทพเกือบ 5 โมง  ไอ้ปั้นขับมาคนเดียว  และมาเปลี่ยนที่แถวๆอยุธยา  ไอ้โบ๊ตขับมาส่งปั้นก่อนที่รามาและมาส่งโมโนที่ศิริราช
    "โมโน...วันศุกร์นี้มารับนะ  ไปดูหนังกัน..."
    "เอาสิ  บ๊ายบายนะ"

    .........................................................................

    กลับมาที่พี่ป้อง
   
    ต้นเดือนธันวา  ผมมาอยู่ที่วังทองมากกว่า 7 เดือนแล้ว  แต่นี่เป็นฤดูหนาวแรกที่ต้อนรับผม  มันหนาวมากๆ 
    "ป้องๆๆๆๆ  มากินข้าวกัน"

    เสียงที่เรียกผมนั้น ผมรู้สึกกลัวยังไงแปลกๆ  ด้วยความที่เรามีเรื่องกัน  ผมเลยไม่ค่อยดีใจหรือชอบไปไหนมาไหนกะแอมเท่าไรนัก
    "ไม่กินอ่ะ  เดี๋ยวโบนัสมาเย็นนี้"
    "แหม  หยุดแค่สามวัน แฟนเธอเค้าไม่มาหรอก  มากินข้าวกะภรรยาก่อน"
    "เออ น่า เดี๋ยวโบนัสก็มา  ป้องรอกินข้าวอยู่  แอมกินไปเหอะ"
   
    ผมมั่วไปเรื่อย  อ้างโบนัสเพื่อให้หลุดพ้นจากแอม  ผมไม่ได้นัดกะโบนัสเลยแม้แต่น้อยเพราะคิดว่ามันเป็นแค่วันหยุดสามวัน  โบนัสคงนอนกอดแม่ที่บ้านแหลม  ผมยังไม่หิวเลยแม้จะทุ่มนึงแล้ว  ผมตั้งใจว่าเดี๋ยวค่ำกว่านี้จะออกไปตลาด  แต่พอคิดจบเท่านั้น  หมอแอมก็เปิดประตูบ้านผมเข้ามา  พร้อมกับหิ้วปิ่นโตมาด้วย

    "ไม่ไปกินบ้านแอม งั้นแอมมาขอกินด้วย  ป้องไม่กินก็นั่งดูแอมกินแล้วกันนะ"
    "หมอแอมเอ๊ย  จะลำบากไปทำไมอ่ะ  เอา  จะกินก็กิน เดี๋ยวจัดจานให้"

    ผมลุกขึ้นไปหยิบจานข้าวช้อนและแก้วน้ำมาให้  ก่อนจะทิ้งตัวลงโซฟาดูทีวีต่อไป 
    "ไม่กินจริงเหรอ มีของชอบป้องนะ  หมูทอดไง"
    "ไม่อ่ะ เดี๋ยวโบนัสมาจะพาไปกินในอำเภอ"
    "เออ...รู้นะ....เอาโบนัสมาหลอกเรา  เดี๋ยวแอมจะคอยดู  ถ้าโบนัสไม่มา จะกอดให้เข็ดเลย"

    ทันทีที่เธอพูดจบก็มีแสงไฟรถฉายเข้ามาในบ้านของเรา  ผมคิดว่าเป็นพี่เอม  คงมานัดหมายเรื่องที่จะหยุดสามวันให้ผมเข้าเวร  ผมว่าเราคุยกันเรียบร้อยแล้วนะ...

    "ฮัลโหลลล  หมอปกป้อง  อยู่มั๊ย...เพชรมาหา..."
    "เพชร......  เฮ้ย...ล้อเล่นหรือเปล่า..."
    "ใครอ่ะเพชร...ผู้หญิงแยะนะหมอป้อง"
    "เออ เพื่อนเรา"

    ผมพูดแล้วลุกขึ้นไปดู  รถยาริส สีฟ้าจอดเอาหัวเข้ามา  ไอ้เพชรจริงๆด้วย  ไอ้เพชรจริงๆ
    "ไอ้เพชร  โหย...โคตรดีใจเลยว่ะ" 
ผมวิ่งเข้าไปรับมันที่ด้านคนขับ  ถึงตัวผมดึงมันมากอดแน่นเหมือนที่เคยทำมาตลอด 
"มาไงวะเนี่ย..."
"ต้องมา...ก็เพราะไอ้เนี่ย..."
แล้วไอ้เพชรชี้ไปท้ายรถ 
"โบนัสสสสสสสสสสสส" 

ผมตะโกนเสียงดังอย่างไม่เกรงใจใครทั้งสิ้น  ก่อนทิ้งไอ้เพชรและวิ่งเข้าไปกอดโบนัสเต็มแรง และจูบเธอทั้งหน้า  ผมคิดถึงโบนัส  ไม่นึกเลยว่าสิ่งที่ผมพูดมั่วกะไอ้แอมจะกลายเป็นความจริง

"โหย  โบนัส โคตรคิดถึงเลย  คิดถึงมากๆ  ทำไมไม่โทรมาก่อน"
"เหนื่อยยยยยย  หมดแรงแหล่ว"
"แกอย่าเว่อร์...ไอ้โบ  ชั้นขับมาตลอดเนี่ย  ไม่บ่นเลย...."
"มาๆเอากระเป๋ามา  โห....มึงไอ้เพชร  มึงย้ายบ้านมาเหรอ กระเป๋าลูกเท่าบ้าน"
"ผิดละมึง นั่นของไอ้โบ ของกูมีแค่นี้ 55555"

ผมยกกระเป๋าเดินพาสามคนเข้าไปในบ้าน โดยลืมนึกไปว่า  หมอแอมยังคงนั่งกินข้าวอยู่
"อ้าว  นี่หมอแอม  โบนัสรู้จักแล้ว  แอมนี่หมอเพชร  เพื่อนเรียนมาด้วยกัน ประจำที่ท่ายาง  ส่วนนี่หมอแอม ทันตะมือหนึ่งของโรงบาลนี้"
"อีกหละ  หมอป้อง  บอกแล้ว แนะนำแค่ทันตะพอ...ที่นี่มีคนเดียว  หวัดดีโบนัส...หวัดดีเพชร  กินไรมาหรือยัง"
ผมแย่งสองคนตอบ
"ก็บอกแล้วเดี๋ยวจะพาโบนัสไปกินข้าวในเมือง  ตกลงเอาไง  แอมจะไปกินอีกหรือเปล่า"
จริงๆผมอยากคุยกะสองคนนี่มากกว่า  แต่ผมพลั้งปากชวนไปแล้ว...
"ไม่เอาแล้ว เดี๋ยวกลับหละ  ไม่ล้างจานนะ  กลับก่อนนะโบนัส เพชร ไว้เจอกัน"

ผมให้เพชรขับกลับมาที่ตัวเมืองพิษณุโลก  ผมจำได้ว่ามีผักบุ้งลอยฟ้าแสนอร่อย  นี่มันจะสองทุ่มครึ่งแล้ว  เราสามคนหิวโซ  แต่ก็ทำให้เรากินข้าวกันได้มากมาย 
"ดีจังป้อง  หนาวจังที่นี่  ได้กินข้าวต้มร้อนๆ  ดีมากเลย"
"เหมือนกูจะมาเกินว่ะ 55555"
"บ้า..เพชร  ไม่เกินหรอก  ป้องชอบด้วยสิ...ใช่มั๊ย"
"เออ มาเยอะ สนุกดี  มาสามวันเองรอบนี้...น้อยจัง"
"ใครบอกย่ะ  กูกะไอ้โบกลับ 10 จ้า  ลาเพิ่มสองวันทั้งสองคน 5555555"

ผมตาเป็นประกาย  ได้อยู่กะคนที่รักนานๆ  แต่ว่า..ไอ้เพชรมาด้วย  แล้วผมกะโบนัสจะ..เอ่อ...
"ไอ้ป้อง....มึงขับกลับนะ  มึงแม่งเอาเปรียบมาก  กูขับมาจากเพชรบุรี  นั่งจนตูดแหกแล้ว มึงยังให้ขับมาพิษณุโลกอีก"
"เฮ้ย  ไม่ได้หรอก เพราะ...กู...เอ่อ...ขับไม่เป็น"
"ห๊า...มึงว่าไงนะ  มึงขับรถไม่เป็น  พูดจริงอ่ะ  โอ๊ย...กูอยากตาย  ไอ้ป้อง มึงคงเป็นหมอคนเดียวในโลกที่ขับรถไม่เป็น"
"เออ กูใกล้ขับเป็นแล้ว  เก็บเงินอยู่..."
"โบนัสขับให้ได้"
"ไอ้ป้อง....มึงอายมั่งมั๊ยเนี่ย  ต้องให้ผู้หญิงขับรถให้"
"กูไม่อาย  เพราะกูรักผู้หญิงคนที่ขับรถให้กูนั่ง..."
"นั่นมึงรวมกูไปด้วยแล้ว...ใช่มั๊ย....55555"

เรากลับบ้านก็เกือบห้าทุ่มแล้ว  กลับมาแล้วผมก็ต้องตัดสินใจเรื่องห้องนอนอีก  เพราะหน้าต่างห้องนอนเล็กปิดไม่ได้ บานพับเสียไปเมื่อวันก่อน  แม้มันจะหนาวเย็นไม่ต้องใช้แอร์  แต่มันหนาวเกินจะใช้แค่ผ้าห่ม...
"เอางี้..นอนห้องป้องหมดเลยสามคนดีมั๊ย 555555" ผมเสนอสองสาวไป
"ได้ ถ้าแกนอนพื้น 555555" ไอ้เพชรตอบมาฉับพลัน
"ได้ นอนพื้นก็ได้  ดี...คิดถึงพวกแก  อยากคุย  ไม่ให้นอน  อยู่นี่เหงามากๆอ่ะ  ไอ้เพชร มึงมาช่วยกูยกที่นอนห้องเล็กดีกว่า"

ผมลากเอาที่นอนจากห้องเล็กมาไว้ข้างเตียง แล้วก็ปูผ้าเป็นที่นอนของผม  ส่วนสองสาวผมให้นอนด้วยกันบนเตียงผม  ผมหลบมาอาบน้ำข้างล่างและยกห้องน้ำข้างบนให้  แต่แล้วก็นึกได้ว่าห้องข้างล่างไม่มีน้ำร้อน  ผมเลยต้องไปต่อคิวสาวๆอาบน้ำ  ซึ่งโบนัสให้ไอ้เพชรเข้าไปอาบก่อน  ผมจึงใช้เวลาช่วงสั้นที่สุดเข้าไปแสดงความรักกะโบนัส

"มาให้เรากอดแน่นๆ  คิดถึงโบนัสมากนะ"
"คิดถึงเหมือนกัน  โบนัสอยู่นั่นเบื่อมากเลยอ่ะ  งานเยอะ  ดีนะที่ไอ้เพชรเข้ามาทุกเสาร์เลย  ได้คุยกะมันมั่ง แก้เบื่อ"
"โบนัสเอาไอ้เพชรมาด้วย  แล้วเราจะ เอ่อ..."
"ปกป้องอดทนได้ไม่ใช่เหรอ  สมัยปี 1 ไม่เคยเห็นอยากขอโบนัสเลย  เดี๋ยวนี้ขอเป็นแล้วนี่ 55555"
"ตอนนี้ที่จะขอคือขอแต่งงานแล้วนะ... 5555 ทำไงดีอ่ะ  หรือเราลงไปข้างล่างกันมั๊ย"
"บ้า ทำได้ไง  ไอ้เพชรรู้อยู่ดีแหละ"
"55555 งั้นทำหมด 3 คนเลยมั๊ย...."



 

หมอป้องจะโดนรุมซะแล้ว ถ้าโบนัสยอม

แย่แล้ว