ด่ายันกรรมพัน

 

อัพตอนพิเศษเพิ่มรับวันสงกรานต์ครับ ขอให้สนุกกับการเล่นน้ำแล้วมาอ่านนิยายอย่างเพลิดเพลินนะครับ

อนึ่ง ผมเองก็จะมีโปรโมชั่นพิเศษรับวันสงกรานต์เหมือนกันหลังจากไม่มีไปพักใหญ่ เริ่มตั้งแต่วันจันทร์ที่ 14 นี้ถึงวันศุกร์ที่ 18/4/2568 นะครับ

อสูรพลิกฟ้า เหลือ 75 บาท

สัปประยุทธ์ทะลุฟ้า เหลือ 75 บาท

มหายุทธหยุดพิภพ เหลือ 100 บาท

ถ้าเข้าพร้อมกันทั้งสามเรื่องจากราคาเต็ม 250 บาทก็จะเหลือแค่ 200 บาทนะครับ

ใครสนใจทักไปได้ที่ fb และทักว่า 'มาจากtwo-hitchhikers.ru สนใจโปรวันสงกรานต์' ได้เลยครับ
----------------------------------------------------------------

ตอนทั้งหมด

อสูรพลิกฟ้า NTR
ตอนที่ 1 คำเชิญของราชินีมาร
อ่าน :
ตอนที่ 2 คำตอบของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์
อ่าน :
ตอนที่ 3 สุนัขของจักรพรรดินี
อ่าน :
ตอนที่ 4 ปรมันตร์สิ้นท่า
อ่าน :
ตอนที่ 5 แดนลำนำเหมันต์
อ่าน :
บทที่ 6 ปิงหยุนผู้ร่วงหล่น
อ่าน :
บทที่ 7 วาสนาเทพอัคคี
อ่าน :
บทที่ 8 หั่วพั่วหยุนชำระแค้น
อ่าน :
บทที่ 9 ความอื้อฉาวของจักรพรรดินิปีศาจน้อย
อ่าน :
บทที่ 10 การตัดสินใจของมู่เซวียนหยิน
อ่าน :
บทที่ 11 เกลี้ยกล่อมหมาป่าสวรรค์
อ่าน :
บทที่ 12 พิธีสถาปนา
อ่าน :
บทที่ 13 พ่อและลูกสาว
อ่าน :
บทที่ 14 สองดรุณีหนึ่งผู้เฒ่า
อ่าน :
บทที่ 15 ไฉจือสิ้นพรหมจรรย์
อ่าน :
บทที่ 16 หมาป่าสวรรค์ที่เปลี่ยนไป
อ่าน :
บทที่ 17 มู่เซวียนหยินxฉืออู่เหยา
อ่าน :
บทที่ 18 แรกสัมผัสอู๋ซิน
อ่าน :
บทที่ 19 คำสารภาพของใต้หล้าอันดับเจ็ด
อ่าน :
บทที่ 20 เฟิงเสวี่ยเอ๋อร์ผู้ว่าง่าย
อ่าน :
บทที่ 21 ทายาทหมาป่าสวรรค์
อ่าน :
บทที่ 22 มารยาปรมันต์
อ่าน :
บทที่ 23 นารีแพทย์ ซูหลิงเอ๋อร์
อ่าน :
บทที่ 24 บิดามารดาของหยุนเช่อ
อ่าน :
บทที่ 25 คำสารภาพและการล่อลวง
อ่าน : กำลังอ่าน
บทที่ 26มารดาออกศึก
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/7/2568)
บทที่ 27 มู่หยูโหรวสมปรารถนา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/8/2568)
บทที่ 28 ครั้งแรกของอู่ซิน?
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/9/2568)
บทที่ 29 ความด่างพร้อยของฉู่เยว่ชาน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/10/2568)
บทที่ 30 หนึ่งจักรพรรดินี สองบุรุษ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2568)
บทที่ 31 โอกาศของวายุเหมันต์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2568)
บทที่ 32 พัฒนาการของอู่ซิน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/1/2569)
บทที่ 33 จัสมินอาบโลกีย์ ต้น
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2569)
บทที่ 34 จัสมินอาบโลกีย์ ปลาย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2569)
บทที่ 35 ชางชูเหอผู้บริสุทธ์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2569)
บทที่ 36 ความเสียสละของชางชูเหอ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2569)
บทที่ 37 เทพธิดาแห่งราคะ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2569)
บทที่ 38 ปรมันตร์เพลี่ยงพล้ำ (ล่าสุด)
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2569)

เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai 
ค่าเข้า 110 บาท และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน
[/size]

--------------------------------------------------------------------------------------------

ภาพประกอบจินตนาการ

--------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 25 คำสารภาพและการล่อลวง
   
     เทียบกับหยุนชิงหง มู่หยูโหรวก็จ้องมองฉืออู่เหยาไม่วางตาเช่นกัน แต่ในมุมมองที่ต่างกันออกไป นางเพ่งพิศอีกฝ่ายที่มีเรือนร่างและรูปกายงดงามยิ่งกว่าตัวเอง หาได้ใสใจในส่วนที่ดำคล้ำ ความรู้สึกในใจของนางไม่ใช่ความอิจฉาริษยา แต่เป็นความภาคภูมิใจที่บุตรชายคนสำคัญของนางสามารถครอบครองสตรีที่ทรงคุณค่าระดับนี้ สมแล้วที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของนาง
   
     "หน้าอกและช่องคลอดของข้าถูกบุรุษนับไม่ถ้วนรุมย่ำยี ข้าจดจำชื่อพวกหมดทั้งหมดไม่ได้ด้วยซ้ำ สิ่งเดียวที่จำได้คือแต่ละคนมีแกนกายใหญ่ยาวจนข้าแทบฉีกขาดยามถูกเสียบเข้ามา..."
   
     ฉืออู่เหยาพูดอย่างไร้ความเอียงอาย นางนำมือข้างหนึ่งลูบคลำทรวงอกกลมกลึง ขณะที่อีกข้างสารวนอยู่บนเม็ดละมุดด้านล่าง
   
     "ส่วนสามีของข้า...ลูกชายของพวกท่านก็เอาแต่ดูอย่างชอบใจ ระหว่างเฝ้ามองข้าถูกชายอื่นข่มเหง มันก็สนุกกับแท่งเนื้อเล็กสั้นของตัวเอง...ใช่แล้ว...มันสั้นเหมือนเครื่องเพศของท่านพ่อ ไม่สิ...ต้องบอกว่าท่านพ่อเล็กกว่า...ท่านเป็นแกนกายอันเดียวตลอดห้วงบรรพโกลาหลที่ข้าได้พบว่าเล็กกว่าของเช่อเอ๋อร์..."
   
     "อึก..."
   
     ถูกลูกสะใภ้ดูแคลนต่อหน้า หยุนชิงหงพลันสะอึกเสียงต่ำ
   
     "มาเถอะ ลูกสะใภ้ของข้า มานั่งลงตรงนี้!!"

     มู่หยูโหรวจับมือของฉืออู่เหยาและนำนางมานั่งระหว่างตนกับหยุนชิงหง คนทั้งสามล้วนเปลือยเปล่าไร้อาภรณ์ รูปกายที่เปิดเผยออกมาหมดสิ้น ตลอดจนเสน่ห์อันเป็นเอกลักษณ์ของฉืออู่เหยา ทำเอาหัวใจของหยุนชิงหงเต้นระรัวอย่างอดไม่อยู่ ในระยะนี้เขาได้กลิ่นหอมหวนของนางชัดเจนมาก

   
     "หากเป็นตามที่ลูกสะใภ้พูด แสดงว่าสะใภ้คนอื่น ๆ ก็เป็นเหมือนกับเจ้า..."
   
     แม้ว่ามู่หยูโหรวจะรู้สึกประหลาดใจกับนิสัยผิดปกติของหยุนเช่อ แต่นางก็ไม่ได้โกรธเกรี้ยวหรือคิดจะหยุดมัน ถึงอย่างไรผู้ชายก็มีความชอบแปลก ๆ สองสามอย่างเป็นเรื่องปกติ อีกทั้งบุตรชายของนางก็ไม่ใช่ผู้ชายธรรมดาแต่แรก
   
     "ถูกต้อง เป็นอย่างที่ท่านแม่คิด บรรดาพี่สาวน้องสาวคนอื่น ๆ อย่าง ไฉจือ เชียนหยิง หลิงเอ๋อร์ และเสวี่ยเอ๋อร์ พวกนางต่างถูกชายอื่นที่ไม่ใช่เช่อเอ๋อร์กระทำชำเราจนหนำใจกันหมด"
   
     "อ๊า? กระทั่งเสวี่ยเอ๋อร์ก็ด้วย..."

     หยุนชิงหงตะลึงใจ นึกไม่ถึงว่าสตรีที่เรียบร้อยดีงามเยี่ยงเสวี่ยเอ๋อร์ก็ไม่รอด...
   
     "ท่านพ่อ อย่าพึ่งตกใจไป ไม่ใช่แค่เสวี่ยเอ๋อร์เท่านั้น แม้แต่ไฉยีก็ล้วนถูกแท่งบุรุษอันยักษ์ทิ่มแทงจนปรุพรุน"
   
     ฉืออู่เหยาบอกหยุนชิงหงว่าอย่าพึ่งตกใจ แต่เนื้อความที่นางพูดต่อมาไม่ต่างอะไรกับระเบิดลูกหนึ่ง
   
     "ว่ากระไร แม้แต่จักรพรรดินีปีศาจน้อยก็ด้วยรึ!!?"

     นางเป็นนายเหนือหัวผู้สูงส่งของเขา จักรพรรรดินีปีศาจน้อย...ไม่คิดไม่ฝันว่านางจะ...
   
     ถ้าเขาตายไป หยุนชิงหงรู้สึกว่าคงไม่อาจอธิบายให้บิดาที่ลาโลกไปแล้วฟังได้ ราชาปีศาจหยุนบนสวรรค์ย่อมไม่อาจรับไหวที่ราชวงศ์ปีศาจมายาที่ตัวเองภักดีจนตายจะกลายเป็นสตรีส่ำส่อนที่มั่วสุมก็บุรุษไม่เลือกหน้า 
   
     "โธ่ สามี เจ้าจะตะโกนแตกตื่นไปไย บุตรชายของข้าเห็นพ้อง จะยังมีเรื่องอะไรให้กังวล มิหนำซ้ำ...สตรีจะหาความสุขจากประสบการณ์แปลกใหม่ก็ไม่ใช่เรื่องผิดตรงไหน"
   
     "หยูโหรว เจ้าพูดอะไรออกมา..."
   
     "เงียบเสีย เข้าใจรึไม่ ของลับก็เล็ก เลิกทำตัวมีปัญหาได้แล้ว"
   
     "ก็ได้..."
   
     หยุนชิงหงกลืนคำพูดทั้งหมดลงคอไม่สามารถโต้เถียง แต่เขาเหมือนสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นแปลก ๆ ที่ลุกโชนในร่างกายขณะถูกดูแคลน
   
     "ลูกสะใภ้ แล้วใครกันที่กล้าล่วงล้ำจักรพรรดินีปีศาจน้อยอย่างไม่กลัวตาย..."
   
     มู่หยูโหรวกังวลปนสงสัยว่าผู้ใดที่มีแกนกายใหญ่โตจนสามารถล่อลวงจักรพรรดินีปีศาจน้อยคนนั้นให้ลุ่มหลงในกามได้
   
     "ท่านคุ้นเคยกับบุคคลผู้นี้อย่างยิ่ง ข้าจำได้ว่ามันเป็นน้องชายคนสนิทของเช่อเอ๋อร์...ชื่อของมันคือเซี่ยวหยุน"
   
     "อะไรนะ!? เป็นเซี่ยวเอ๋อร์!?"
   
     "เซี่ยวเอ๋อร์!!?"
   
     ทั้งคู่ได้ยินชื่อนี้ก็ตกใจมากจนพูดไม่ออก
   
     "นึกไม่ถึงว่าจะเป็นเซี่ยวเอ๋อร์...เด็กคนนั้น...เอาเถิด...อย่างน้อยก็ยังดีว่าเป็นคนนอก...แต่ข้าไม่คิดเลยว่าเซี่ยวเอ๋อร์จะมีของดีจนสามารถพิชิตใจจักรพรรดินีปีศาจน้อยได้"
   
     ระหว่างที่มู่หยูโหรวรำพึง นางก็แลบลิ้นเลียที่มุมปากโดยไม่รู้ตัว ต้องทราบว่านางเป็นผู้เลี้ยงดูเซี่ยวหยุนมาตั้งแต่เด็ก...เห็นพัฒนาการของมันมาตลอด ไม่แปลกใจที่สายเลือดของมันจะยอดเยี่ยมจนทำให้ใต้หล้าอันดับเจ็บตั้งครรภ์ได้ง่าย ๆ
   
     "เจ้าเด็กเซี่ยวเอ๋อร์นั้น...ขวัญกล้าเกินไปแล้ว...มันถึงกับ...กล้าแย่งชิงคนรักจากพี่ชายตัวเอง"
   
     "อันที่จริงก็ไม่ใช่แค่ไฉยี แต่เสวี่ยเอ๋อร์ก็เสร็จเซี่ยวหยุนเช่นกัน พวกนางสองคนกลายเป็นทาสความใคร่ของเซี่ยวหยุนไปแล้ว ทุกวันนี้ต่างสลับกันหลับนอนกับเซี่ยวหยุนคนละคืน บางคืนก็รวมตัวกันทั้งสามคนร่วมบรรเลงกันอย่างสนุกสนานด้วยซ้ำ"
   
     "ห๊ะ!!?"
   
     หยุนชิงหงเป็นบุรุษที่ซื่อตรงและรักความยุติธรรม เขาย่อมทนไม่ได้ต่อการทรยศจากคนที่ไว้ใจ
   
     "นี่...สามีของข้า เช่อเอ๋อร์ทราบเรื่องยังไม่ตำหนิอันใด แล้วทำไมเจ้าต้องโมโหออกนอกหน้าปานนั้น"
   
     "ทว่าหยูโหรว เซี่ยวเอ๋อร์กำลังทำเรื่องผิดศีลธรรมยิ่งยวดอยู่"
   
     "สำคัญตรงไหน อย่างกับพวกเราไม่เคยทำอะไรแบบนั้นกัน พี่ชายแย่งเมียน้องชาย น้องชายแย่งเมียพี่ชาย..."
   
     วาจาของมู่หยูโหรวกระตุ้นความสนใจของฉืออู่เหยาได้ดียิ่ง
   
     "ท่านแม่ ท่านหมายความว่ายังไง..."
   
     "หยูโหรว เอาเรื่องพรรค์นั้นมาบอกต่อหน้าลูกสะใภ้คงไม่ดีกระมัง..."

     "ฮึ่ม!! ด้วยหนอนเล็ก ๆ ของท่าน คงอับอายล่ะสิที่ถูกเปรียบเทียบกับเครื่องเคราผู้อื่น เราได้ฟังเรื่องของเช่อเอ๋อร์มาตั้งมากมาย ไม่มีเหตุผลที่ต้องปกปิดเรื่องราวของตัวเอง"
   
     "เช่นนั้น...ก็ได้..."
   
     หยุนชิงหงหมดปัญญาจะต่อต้าน
   
     "ลูกสะใภ้ข้า...เจ้าต้องรู้ไว้ว่าเช่อเอ๋อร์ไม่ใช่เพียงคนเดียวที่เคยถูกนอกใจ พวกเราเองก็มีประสบการณ์นั้น ช่วงเวลานั้นข้าจดจำได้ชัดเจน...เพราะนั้นเป็นครั้งแรกที่ข้าได้ลิ้มลองแท่งเนื้อใหญ่ยาวจนเกือบขึ้นสวรรค์..."
   
     มู่หยูโหรวเล่าให้ฉืออู่เหยาฟังถึงอดีตที่น่ารื่นรม
   
     ตอนนั้นเป็นวันที่ทั้งสองหนีไปถึงเมืองเมฆาล่องเนื่องจากได้รับบาดเจ็บ
   
     หยุนชิงหงพบกับเซี่ยวหยิงที่เมืองนั้น ทั้งสองเข้ากันได้ดีมากจนกลายเป็นพี่น้องร่วมสาบานกัน เขาให้ความช่วยเหลือแก่หยุนชิงหงและมู่หยูโหรวที่กำลังหลบหนี และพวกเขาก็มีโอกาสได้ดื่มกับเซี่ยวหยิงตลอดทั้งคืน
   
     เมื่อทุกคนตกอยู่ในความเมามาย เซี่ยวหยิงเข้าใจผิดว่ามู่หยูโหรวเป็นภรรยาของตัวเอง เขาจึงถอดกางเกงและเสื้อผ้าของมู่หยูโหรวออก ท่ามกลางจิตใจที่สับสน สุดท้ายเขานำท่อนเอ็นของตัวเองชำแรกเข้าไปในช่องคลอดของคนรักพี่ชาย
   
     "หืม...ที่รัก...เหตุใดร่องของเจ้าถึงแน่นขนัดปานนี้...ราวกับว่ายังเป็นสาวบริสุทธิ์...ไม่เป็นไร...ข้าจะใช้แท่งเนื้อของข้าทำให้หลวมอีกครั้ง"
   
     มู่หยูโหรวมีอาการต่อต้าน ทว่าไม่ช้าก็สมยอมแต่โดยดียามถูกทะลวงด้วยของใหญ่ ความรู้สึกที่ถูกกดไปถึงปากมดลูกเป็นสิ่งที่นางไม่เคยประสบมาก่อน โพรงรักของนางขยายกว้างราวกับจะฉีกขาด เป็นความรู้สึกที่ทรมานแต่ก็หฤหรรษ์ไม่แพ้กัน
   
     มู่หยูโหรวหมดความคิดที่จะปฏิเสธ
   
     คล้อยหลังเซี่ยวหยุงหลั่งน้ำเชื้อเข้าไปในมดลูกมู่หยูโหรวเต็มอัตรา เขาก็หมดแรงล้มพับสิ้นสติไป
ที่น่าตกใจยิ่งกว่าคือภรรยาของเซี่ยวหยิงก็จำคนผิดเช่นกัน นางจับกดหยุนชิงหง สอดใส่หนอนตัวน้อยเข้าไปในร่องสงวนของตัวเองสด ๆ
   
     "อืม...สามี...ทำไมวันนี้เจ้าเล็กนัก...เอ่อ..."
   
     ต่างกับมู่หยูโหรวที่มีสติอยู่ หยุนชิงหงหลับสนิทเป็นตาย ด้วยเหตุนั้น คู่รักสองคู่ก็ได้แลกเปลี่ยนภรรยากันในวันที่สาบานเป็นพี่น้องอย่างพิลึกพิลั่นที่สุด
 
     รุ่งเช้าพวกเขาถึงได้รู้ว่าสายเกินกว่าจะแก้ไข และไม่ทราบว่าเป็นเพราะฤทธิ์เหล้ายังไม่สางหรือเป็นความต้องการจากหัวใจ แทนที่จะยุติความสัมพันธ์ พวกเขากับร่วมรักกันอีกครั้งตั้งแต่เช้าจรดเย็น ท้องของมู่หยูโหรวบวมเป้งจากน้ำเชื้อของเซี่ยวหยุนที่อัดแน่น
   
     หนำซ้ำแทนที่จะได้แลกคู่ ครึ่งหลังกลับเป็นหยุนชิงหงที่หมดแรงได้แต่นอนมองน้องชายของตนชำเราภรรยาตัวเองอย่างหนักหน่วงจนตาเหลือกขาว
   
     เคราะห์ดีที่ภายหลังมู่หยูโหรวไม่ได้ตั่งครรภ์ แต่ชั่วขณะหนึ่งเขาเผลอคิดว่าคงจะดีไม่น้อยถ้านางมีลูกกับชายอื่นสักคน
   
     พอหยุนชิงหงและมู่หยูโหรวกลับไปยังทวีปปีศาจมายา เรื่องราวนี้ก็ปิดเป็นความลับเฉพาะพวกเขาทั้งสี่
   
     มู่หยูโหรวอยากเล่ารายละเอียดในตอนที่มั่วสุมกันนานค่อนวันให้ฟัง แต่ฉืออู่เหยากลับหยุดไว้และส่งสัญญาณให้มู่หยูโหรวมองแท่งเนื้อเล็ก ๆ ของหยุนชิงหง
   
     มู่หยูโหรวลดสายตาลงจึงพบว่าแท่งเนื้อน้อย ๆ ที่อ่อนแรงจนถึงเมื่อครู่ บัดนี้กลับผงาดเต็มลำ แน่นอนว่าขนาดไม่ได้ใหญ่โต แต่มู่หยูโหรวทราบดีว่านี้คือสภาพที่ดีที่สุดยามร่วมเตียงกันประหนึ่งย้อนไปวัยหนุ่มสาว
   
     "สามี ท่านเป็นอะไรไป..โอ้...หุหุ ข้าเข้าใจแล้ว...ที่แท้วาจาของหลิงเอ๋อร์ 'พ่อลูกล้วนเหมือนกันไม่มีผิด' ก็มีความหมายเช่นนี้"
   
     มู่หยูโหรวผู้ชาญฉลาดตระหนักได้ทันควันว่าทำไมหยุนชิงหงถึงตื่นตัวขนาดนี้ เขาแข็งขันยิ่งกว่าปกติหลังได้ยินว่าภรรยาตัวเองเกือบตั้งท้องกับชายอื่น แทนที่จะไม่พอใจหรือหึงหวง ความหมายมันก็ชัดเจนแล้ว...
   
     "สามี ไยไม่บอกข้ามาก่อนว่าท่านเองก็ชอบการถูกนอกใจเหมือนเช่อเอ๋อร์..."
   
     "นั้น...ข้าไม่รู้...ข้าเองก็พึ่งรู้ตัวตอนเจ้าพูดออกมา..."
   
     หยุนชิงหงรีบอธิบาย แต่มู่หยูโหรวไหนเลยจะเชื่อ
   
     "โธ่...หากข้ารู้ว่าสามีของข้า ความจริงมีรสนิยมชอบถูกสวมเขา ข้าย่อมไม่ทนใช้เครื่องเพศเล็กสั้นของท่านมาจนถึงป่านนี้ ข้าสามารถออกไปเสาะหาบุรุษใหญ่โตได้มากมาย ไปที่นครหลวงปีศาจเพื่อหาคนมาเรียงคิวก็ได้ ข้าช่างโง่เขลานัก ท่านเป็นสามีที่ไร้ประโยชน์เกินไปแล้ว"
   
     มู่หยูโหรวดีดหนอนน้อยของหยุนชิงหงด้วยปลายนิ้ว ภาพซ้ำเกิดขึ้นแบบเดียวกับหยุนเช่อ ความเจ็บปวดเล็ก ๆ นี้ส่งผลให้หยุนชิงหงถึงจุดสุดยอดทันที ทั้งยังบังเอิญพุ่งออกมาใส่ร่างฉืออู่เหยาอย่างแม่นยำ
   
     "อ๊า!! ข้าขอโทษ..."

     หยุนชิงหงหยิบเสื้อผ้าที่ถอดออกหมายนำมาเช็ดของเหลวเหล่านี้ แต่ทันทีที่มือของเขาสัมผัสถูกต้นขาฉืออู่เหยา ความอบอุ่นขนานหนึ่งก็แผ่ซ่านทะลุเนื้อผ้ามาถึงปลายนิ้ว ทำเอาหยุนชิงหงพลันรู้ตัว ว่าการเคลื่อนไหวของตัวเองตอนนี้ไม่ต่างจากการล่วงละเมิดทางเพศ ขณะที่เขากำลังจะหยุด มือของฉืออู่เหยากลับวางทับบนหลังมือเขาเสียก่อน   
   
     "ท่านพ่อ เมล็ดพันธุ์ของท่านไม่ได้หลั่งเข้าช่องคลอดหรือมดลูกของสตรีก็น่าเสียดายแย่แล้ว จะมาใช้ผ้าเช็ดออกได้อย่างไร"
   
     ฉืออู่เหยาค่อย ๆ ดึงผ้าในมือของหยุนชิงหงออก จากนั้นจับมือพ่อตาและบรรจงเคลื่อนไหว ลากมือเขาให้กวาดเกลี่ยเชื้อบุรุษที่อยู่บนต้นขาของนางกระจายไปถ้วนทั่ว เป็นผลให้หยุนชิงหงได้ลูบไล้ขาอ่อนของลูกสะใภ้คนงามทุกตารางนิ้ว
   
     "ไม่ได้...แบบนี้...มันไม่ดี..."
   
     "หุ ๆ ๆ มีอะไรไม่ดี ข้าก็แค่อยากสัมผัสเมล็ดพันธุ์อันเป็นต้นกำเนิดของสามีสักครา"

     ฉืออู่เหยาไม่ปล่อยมือหยุนชิงหง ตรงกันข้ามนางนำมือของมันลากลึกเข้าไปในโคนขาเรื่อย ๆ จนหยุนชิงหงรู้สึกได้ชัดเจนถึงบางสิ่งที่อ่อนนุ่มและชุ่มชื่น มีลักษณะแยกเป็นสองฝั่ง ย่อมไม่ใช่สิ่งอื่นนอกจากกลีบสวาทของฉืออู่เหยา
   
     "อือ...ท่านพ่อช่วยประเมินคะแนนของลูกสะใภ้ได้รึไม่...ความแฉะเป็นอย่างไร...ระดับความอ่อนนุ่มดีรึไม่...เป็นเครื่องเพศที่ลามกเย้ายวนพอรึยัง?"
   
     "เอ่อ...เรื่องนั้น..."
   
     "นี่...เจ้าผู้ชายตัวใหญ่ไอ้นั้นเล็ก จะมามัวทำตัวขี้อายหาอะไร ต้องเอาแท่งเนื้อน้อย ๆ ของเจ้ายัดปากก่อนหรือถึงจะตอบได้"
   
     มู่หยูโหรวจ้องสามีแสนขี้ขลาดของนาง อดไม่ได้ที่จะบีบพวงสวรรค์ของอีกฝ่ายไว้ในมือตัวเอง
   
     "อึก...ดี...ลูกสะใภ้ของข้า...ร่องของเจ้าไร้ที่ติมาก...หยู่โหรว...ช่วยอ่อนโยนกับข้าสักนิด...ข้าจะเสร็จอีกแล้ว..."
   
     "แค่นี้ก็จะแตกแล้ว? ลูกสะใภ้กำลังดูอยู่ จงอดทนให้นานกว่านี้!!"
   
     จบคำ มือที่กำแกนกายของหยุนชิงหงไว้ไม่เพียงไม่ผ่อนลง แต่ยังเพิ่มความแรงขึ้นอีกระดับ
   
     "ในเมื่อท่านพ่อคิดว่าส่วนลับของลูกสะใภ้ยอดเยี่ยมมาก...ท่านอยากลองรึไม่ว่าความจริงมันยอดเยี่ยมอย่างที่ท่านคิดรึเปล่า?"
   
     ฉืออู่เหยาถึงขั้นสอดนิ้วของหยุนชิงหงเข้าไปในช่องคลอดของนาง ก่อนจะตอดรัดอย่างแรงให้โพรงเนื้อที่หลวมโพรกแต่เดิมสามารถบีบนิ้วของหยุนชิงหงไว้อย่างอยู่หมัด
   
     "ห๊ะ!?...เอ่อ...คือข้า...ข้าคิดว่า..."
   
     หยุนชิงหงไม่กล้าตอบความจริงในระหว่างที่ภรรยาของเขากำกล่องดวงใจไว้ในอุ้งมือ
   
     "อืม...ท่านพ่ออยากร่วมรักกับลูกสะใภ้จริง ๆ คิกคิก...ย่อมได้ ลูกสะใภ้ก็อยากลองของเล็ก ๆ ของท่านพ่อตาสักครั้ง ในช่วงหลายเดือนมานี้ข้าโดนแต่ของใหญ่ ๆ ไปเยอะจนลืมนับแล้วว่ากี่อัน อาจจะหลักร้อย?...หรือหลักพัน? ช่างเถอะ...นาน ๆ ทีเปลี่ยนแปลงรสชาติบ้างก็ไม่เลว"
   
     "...อึก"
   
     หยุนชิงหงพยายามยิ่งยวดที่จะลบล้างความคิดอันผิดศีลธรรมนี้ แต่เมื่อได้ยินคำพูดเชิงยินยอมจากฉืออู่เหยา ความหวั่นไหวในใจเขาก็ยิ่งมากขึ้นเป็นเท่าทวี
   
     ไม่ว่าอย่างไรหยุนชิงหงก็เป็นบุรุษเพศ หากละทิ้งฐานะลูกสะใภ้ของฉืออู่เหยาออกไป นางก็คือหญิงงามที่เพรียบพร้อมด้วยรูปร่างและหน้าตา ไม่มีชายใดไม่ลุ่มหลงในตัวนาง นอกจากนี้...ภรรยาของมันเองก็อยู่ข้าง ๆ แถมยังฟังเรื่องราวอย่างเงียบเชียบไม่บอกปัด อาจกล่าวได้ว่านางยอมรับสถานการณ์กลาย ๆ
   
     "ทว่าหากท่านพ่อต้องการหลับนอนกับข้า ท่านพ่อต้องรับปากกับลูกสะใภ้เรื่องหนึ่งได้รึไม่?"
   
     "ตกลง...ลูกสะใภ้ของข้า...เจ้าพูดมาได้เลย..."
   
     "คำขอของข้าง่ายมาก ตราบใดที่ท่านพ่อยอมให้...ท่านแม่...ลิ้มลองแท่งบุรุษอันโตอีกคำรบ...แกนกายเล็กสั้นของท่านก็สามารถสอดใส่ในร่างกายของลูกสะใภ้ตามใจอยาก แถมข้าจะตั้งใจลดการป้องกันทั้งหมดลง...ให้โอกาสท่านพ่อ...อืม...ถ้าท่านมีกำลังหลั่งเข้ามาสักสองสามครั้ง ประกอบกับวาสนาที่เหมาะเจาะ ก็เป็นไปได้ที่ข้าจะให้กำเนิดทายาทแก่ท่าน คลอดน้องชายหรือน้องสาวให้สามีสักคน..."