สาวๆ พร้อมแล้ว หนุ่มๆ จะเลือกใครกันดี

*50 ตอนแล้ว ขอจบ Season แรกก่อน มี Season 2 แน่นอนครับ อาจจพักลงอะไรสนุกสั้นๆ ให้คนชอบขุดเหมืองสาวๆ อ่าน แล้วจะกลับมาต่อ Season 2 กัน*


    ถึงสกู๊ปคู่หนุ่มหล่อสาวสวยจะยังไม่เริ่มเพราะทางสาวยังไม่ยอมตกลงจะถ่ายรูปคู่กับกาย เจมส์ก็เลยให้เบรคไว้ก่อน แต่เฟิร์นก้ทำสกู๊ปดีๆ ลงทุกวันจนมีคนติดตามอ่านหลายพันคน ทั้งนักศึกษาและคนภายนอก

    "นี่วันนี้เราจะไปฉลองกัน ทางมหาลัยตกลงให้งบเราทำชมรมต่อปีหน้าแล้ว" เจมส์
    ทุกคนดีใจ รวมถึงเฟิร์นด้วย เจมส์มองจ้องมาที่เธอ ทำเอาเธอรู้สึกอาย
    "ก็ต้องขอบคุณ ครีเอเตอรืของเรา น้องเฟิร์นที่เป็นคนที่ทำให้เราได้ไปต่อกัน" เจมส์
    มีคนชอบใจและก็มีคนไม่ชอบใจที่เด็กปีหนึ่งขึ้นมาเด่นแบบนี้
    "คือเฟิร์นไม่ได้ทำคนเดียวหรอกค่ะ ก็มีพื่ๆ เพื่อนๆ ช่วยเราถึงไปกันต่อได้" เฟิร์น
    "แล้วเราจะฉลองกันที่ไหนดีค่ะ บก" ???
    "แล้วพวกเราอยากไปฉลองกันแบบไหนหละ" เจมส์
    "หนูอยากไปคาราโอเกะ" ???
    "แต่พวกหนูอยากไปแดนซ์ในผับ" ???
    "งั้นเอาแบบนี้ไหม ไปเปิดห้อง VIP ทั้งได้ร้องเพลง ทั้งได้แดนซ์" เจมส์

    ทุกคนก็ตกลงเอาแบบทีเจมส์ว่า เฟิร์นขอตัวเพราะครั้งที่แล้วเกือบจะโดนฉุดเลยไม่อยากไป แต่เธอก็ปฏิเสธเจมส์ไม่ได้

    "นี่แกมีชุดอื่นไหมเนี่ย ชุดนี้อีกแล้วหรอมันโป๊อะ" เฟิร์น
    "มายืมของคนอื่นแล้วยังเสือกบ่นอีกนะ ว่าแต่แกะจไปจริงๆ หรอ ครัั้งที่แล้ว ก็จบด้วยการเสียตัวนะ ครั้งนี้ คิดว่าครั้งนี้จะรอดหรอ" เจน
    "บ้าไปกันทั้งชมรม จะเสียตัวอะไรหละ" เฟิร์น
    "เออคอยดูเถอะ นี่บอกกายหรือเปล่าว่าจะไปเที่ยว" เจน
    "อืมม เอออ ก็เรื่องแค่นี้เอง จะไปบอกให้กวนใจเขาทำไม" เฟิร์น
    "ปิดบัง" เจน
    "ปิดบังอะไร" เฟิร์น
    "แกเริ่มปิดเรื่องนี้กับกาย เพราะแกเองก็รู้ว่ามันไม่ใช่ปรกติ แกหนะกำลังนอกใจเขาอยู่นะ" เจน
    "อีกแล้วหรอ แกนี่ ชั้นนอกใจตรงไหน ชั้นยังไม่เคยทีอะไรกับพี่เจมส์เลย" เฟิร์น
    "แกพูแบบนี้ แกไม่รู้สึกอะไรเลยหรอ เหมือนแกจะบอกว่า ชั้นไม่นอกใจแฟนหรอก ต้องรอให้ชั้นเสียตัวกับคนอื่นก่อนสิ ถึงจะมาว่าชั้นนอกใจ" เจน
    เฟิร์นโกรธ "เออๆ แล้วแต่แกจะคิดแล้วกัน ชั้นไปนะ พี่เจมส์ไลน์บอกว่ามาถึงแล้ว"
    "แหมๆ มารับกันด้วย แล้วมาส่งไหม มาค้างไหม" เจน
    "พอเลยนะ ชั้นไม่ได้ใจจ่ายแบบนั้นซักหน่อย" เฟิร์น

    เฟิร์นรีบลงไปหาเจมส์ที่มารอยู่แล้ว
    "ชุดน้องเฟิร์นสวยมากเลยครับ" เจมส์
    เจมส์ชอบใจที่ชุดที่เฟิร์นใส่มันทั้งเปิดอกทั้งสั้น
    "ของเจนค่ะ ไม่ใช่ของเฟิร์นหรอก เฟิร์นไม่ชอบเที่ยวกลางคืนค่ะ" เฟิร์น
    "ต่อไปเป็น บก ก็ต้องมีไปต้อนรับพวกอาจารย์ด้วยนะ ก็ต้องฝึกๆ ไว้" เจมน์
    "ค่ะ เฟิร์นจะพยายามนะค่ะ" เฟิร์น
    เจมส์วางมือมาที่ต้นขาขาวของเฟิร์อย่างจงใจ
    "พี่หวังว่าเฟิร์นจะสืบทอดต่อจากพี่นะ

    เฟิร์นรู้สึกอายที่เจมส์เอามือมาวางที่ขา แต่ก็ไม่กล้าว่าอะไร แต่เจมส์ก็เอามือออกจากต้นขาเธอ เฟิร์นก็สบายใจ แน่นอนว่าก็ต้องมีการกินเหล้ากัน เฟิร์นก็พยายามปฏิเสธ ยอมอื่มจิบๆ เพราะกลัวเมาแล้วจะเกิดเรื่อง แต่พอมีคนสั่งบารากู่มา เฟิร์นก็กลับอยากให้เจมส์รู้ว่าเธอก็เคยดูดสิ่งที่ เพื่อให้เจมส์รู้ว่าเธอก็สามารถรับรองแขกได้ถึงจะดื่มได้ไม่มาก แต่ก็พอจะดูดบารากู่ได้

    "เอาสิ ถ้าเฟิร์นชอบ พี่สั่งมาสำหรับเราสองคนด้วย จะได้ไม่ต้องแย่งกัน" เจมส์
    เฟิร์นตกลงโดยไม่รู้ตัวเลยว่าเจมส์แอบคิดอะไรอยู่

    เจมส์ให้เฟิร์นดูดก่อนแล้วเขาก็ดูดตาม เฟิร์นไม่รู้เลยว่าเจมส์กำลังหลอกจูบเธอทางอ้อมเพราะใช้ที่ดูดอันเเดียวกัน แต่เฟิร์นเริ่มมึนๆ ก็เลยไม่คิดอะไร พอใกล้เที่ยงคืน หนุ่มสาวก็เริ่มเมาๆ บางคู่ที่เป็นแฟนกันก็แอบไปจู๋จี๋กันตามมุมห้อง พวกไม่มีแฟนก็เมาจนหลับไปบ้างก็มี ห้องเริ่มมีแต่เสียงเพลง ไฟค่อยๆ หรี่ลงเพราะมีคนต้องการมุมส่วนตัว

    เฟิร์นเองก็รู้สึกเมาจนนอนตาเยิ้มเพราะดูดบารากู่อยู่คนเดียวทั้งหม้อ เจมส์ก็เห็นว่าโอกาสกอดเอวเฟิร์น แต่เฟิร์นก็พอจะมีสติที่่จะห้าม
    "อย่าค่ะพี่เจมส์ใครเห็นเข้า เขาจะคิดไม่ดีนะค่ะ" เฟิร์น
    "ก็ช่างเขาสิครับ คนรักกันจะกอดกันมันผิดด้วยหรอ" เจมส์
    เฟิร์นตกใจกับคำว่าแฟนที่เจมส์พูด
    "ไม่ได้นะค่ะ เฟิร์นมีแฟนแล้ว" เฟิร์น
    "แต่ผมชอบเฟิร์นเหมือนกัน ให้โอกาสผมได้พิสูจน์ตัวให้เฟิร์นดูบ้างสิ" เจมส์
    เจมส์ก้มมาหอมแก้มไซ้คอเบาๆ กลิ่นแก้มนวลกับผิลละเอียดลื่นทำเอาเจมส์หยุดไม่ได้
    "อืมม พี่เจมส์อย่าาค่ะ อย่าทำแบบนี้" เฟิร์น
    เฟิร์นเมาจนปกป้องตัวเองไม่ได้ มือเจมส์วางที่ต้นขาอ่อนของเฟิร์นแล้วลูบไล้เบาๆ จนขนอ่อนเฟิร์นลุกซู่
    "อืมมม อย่า พอแล้วค่ะ อย่าทำแบบนี้ค่ะพี่เจมส์" เฟิร์น
    "เฟิร์นไม่ชอบพี่่เลยหรอ พี่ชอบเฟิร์นมากนะ เสียดายนะที่พี่ไม่ได้เจอเฟิร์นก่อน ไม่งั้นพี่คงไม่ยอมให้เฟิร์นไปคบกับไอ้นั่นหรอก" เจมส์
    เฟิร์นโกรธที่เจมส์มาว่าการแบบนี้
    "หยูดนะค่ะ ถ้าไม่หยุดเฟิร์นจะร้องให้คนช่วยนะค่ะ" เฟิร์น

    ก่อนที่เฟิร์นจะได้ร้องให้คนช่วย เจมส์รีบประกบปากจูบ เฟิร์นรีบปิดปากเพราะไม่ต้องการให้ลิ้นเจมส์เข้ามาในปาก จังหวะนั้นเจมส์รุกด้านล่างตอนที่เฟิร์นไม่ทันระวัง มันสอดมือเข้าในด้านในกางเกงในเฟิร์น์อย่างชำนาญ ไม่ทันที่เฟิร์นจะหนีบขาเพื่อปกป้องของสงวน

    นิ้วกลางเจมส์ก็แหย่เข้าไปในของเฟิร์นแล้ว มันรีบความนอาจุดอ่อนของเฟิร์น ความเสียวทำเอาเฟิร์นเผลออ้าปาก มันก็รีบสอดลิ้นเข้าไปในปากเฟิร์นแล้วควานไปทั่วทำเอาเฟิร์นยิ่งหมดแรงที่จะสู้กับมัน แล้วเฟิร์นก็สะดุ้งเพราะเจมส์เอานิ้วถูโดนจดจีของเธอ

    พอได้เจมส์รู้ตำแหน่งมันก็เล่นงานเฟิร์นทันที มันรัวนิ้วถูใส่จุดอ่อนเฟิร์น เฟิร์นพยายามส่ายหน้าพร้อมกับขับแขนมันขอให้หยุดแต่มันมีหรือจะหยุด มันรัวนิ้วจนเฟิร์นต้องแอ่นเอวตาม ความเสียวพรุ่งพร่านไปทั่วร่าง หน้าอกเริ่มตึง เธอรู้ว่าเธอกำลังมีความต้องการ เธอรู้สึกเสียใจที่ไม่เชื่อเจน จนเธอต้องมาเจออะไรแบบนี้

    ตอนนี้เฟิร์นกำลังเกาะเกี่ยวปลายนิ้วของเจมส์ที่กำลังพาเธอพุ่งขึ้นสวรรค์อย่างรวดเร็ว แล้วเฟิร์นก็ตัวเกร็งกระตุกหลายครั้ง เฟิร์นหมดแรงจะปกป้องตัวเองอีกต่อไป ครั้งหน้าถ้าเจมส์มันจะสอดใส่ เฟิร์นก็ไม่แรงจะขัดขืนแล้ว ขยับออกมาจากตัวเฟิร์น มันเอานิ้วข้างที่เล่นรูเสียวเฟิร์นมาเลียกินน้ำรักของเฟิร์น

    "น้ำน้องเฟิร์นนี่หอมหวานจริงๆ ขอพี่กินจากถ้ำตรงๆ นะคืนนี้" เจมส์

    เฟิร์นอายแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน เธอคิดว่าเธอคงไม่รอดแล้ว ตอนนี้ในห้องดูเงียบๆ ผิดปรกติ คนอื่นไปไหนหมด ทำไมมีแค่เธอกับเจมส์แค่สองคน นี่พวกนั้นร่วมมือกับพี่เจมส์หรอ มันเป็นอย่างที่เฟิร์นคิด ทุกคนในชมรมรู้ว่า เจมส์อยากเคลมเฟิร์น พอเจมส์ให้สัญญาณ ทุกคนก็รีบออกจากห้อง VIP ไปเปิดโต๊ะกินเหล้ากันต่อด้านนอก

    เจมส์โถมเข้ามาหาอีก เฟิร์นร้องห้าม เพราะครั้งนี้เธอคงไม่รอดแล้ว
    "อย่าาค่ะพี่เจมส์"

    ไฟในห้องเปิด ไอ้เจมส์รีบถอยออกมาจากตัวเฟิร์น
    "พี่ครับ ลงไปข้างล่างหน่อย ตำรวจเข้าครับพี่" เด็กเสิร์ฟ

    ไอ้เจมส์โกรธมาก มันกำลังจะได้เฟิร์นเป็นเมียแล้ว เพราะรอบนี้ยังไงเฟิร์นก็ไม่มีแรงจะขัดมันแล้ว เฟิร์นก็รีบลุกขึ้นแต่เซล้มลงมาซบไอ้เจมส์เพราะยังมึนอยู่ มันก็ประคองเฟิร์นไปด้านล่างแล้วก็ออกไปจากผับเลย โดยฝากบัตรไว้กับเหรัญญิกช่วยจ่ายเงินแทน

    มันประคองเฟิร์นที่พยายามจะหนีแต่แค่เดินก็ยังไม่ไหวไปที่รถ มันคิดจะพาเฟิร์นไปต่อมาม่านรูด พอเอาเฟิร์นนั่งที่ด้านหน้าแล้วคาดเข็มขัดให้มันก็รีบขึ้นรถขับออกจากผับทันที แต่มันก็รอให้ไปถึงม่านรูดไม่ได้ มันพยายามล้วงใต้กระโปรงเฟิร์นเพื่อปลุกอารมณ์เธอให้พร้อมตลอดเวลา พอเข้าม่านรูดมันจะได้ Yed เฟิร์น

    "อ้ายยย อ อ้าาาา พี่เจมส์อย่า อ้าาาา" เฟิร์น
    "รอแป๊บนะน้องเฟิร์น เดี๋ยวก็จะถึงที่ที่เราจะขึ้นสวรรค์กันแล้ว" เจมส์
    เฟิร์นรู้ว่าคอนโดเจมส์ ไม่ได้อยู่แถวนี้ เค้าต้องคิดพาเธอเข้าโรงแรมแน่ๆ
    "พี่เจมส์ เฟิร์นยอมแล้ว แต่เฟิร์นไม่เอาม่านรูดนะ ทำที่ห้องเฟิร์นได้ไหม เฟิร์นกลัว" เฟิร์น
    "คิดจะหลอกพี่ใช่ไหมหละ ถ้าไปห้องเฟิร์น เฟิร์นคิดจะหาคนช่วยหนะสิ" เจมส์
    "จริงๆ นะค่ะ เฟิร์นยอมแล้ว เฟิร์นก็ชอบพี่ ไม่งั้นเฟิร์นคงไม่ปล่อยให้พี่ทำลุมล่ามกับเฟิร์นในห้องทำงานโดยไม่โวยวายหรอก" เฟิร์น
    "งั้นก็พิสูจน์สิว่าเฟิร์นชอบพี่จริง" เจมส์

    เจมส์เอามือออกจากหว่างขากเฟิร์น แล้วแกะกางเกงรูดซิปเอาเอ็นมันออกมา เอ็นมันคล่ำม่วง บ่งบอกว่าใช้งานมาอย่างโชกโชน เฟิร์นหน้าซีดรู้ว่าเจมส์จะให้พิสูจน์ยังไง แต่ถ้าเธอไม่ยอมทำ มันก็จะพาเธอเข้าโรงแรม แบบนั้นเธอก็หมดทางรอด

    เฟิร์นกลั้นใจปลดเข็มขัดแล้วเข้าไปที่หว่างขาเจมส์โดยที่มันไม่ต้องบอก แล้วก็จับมะเขือม่วงของไอ้เจมส์อม กลิ่นอับตีขึ้นจมูก เฟิร์นเกือบจะคายออกแล้วอ้วก แต่เธอก็กลั้นใจดูดต่อ ไอ้เจมส์ชอบใจ เพราะคิดว่าเฟิร์นเล่นด้วยจริงๆ

    "ดีๆ ก็ได้ ไปห้องน้องเฟิร์นก็ได้ น้องเฟิร์นคงอยากเก็บความทรงจำดีๆ กับพี่ไว้บนเตียงตัวเอง จะได้คิดถึงพี่เวลานอนทุกคืนสินะ" เจมส์
    เฟิร์นพยักหน้ารับ
    "ได้แต่น้องเฟิร์นต้องอมให้พี่ให้เสร็จด้วยนะ" เจมส์

    เฟิร์นรู้สึกนห้าชา แต่ก็จำต้องทำ ไม่งั้นก็จะเสียมากกว่าแค่ปาก เฟิร์นก็เริ่มดูดเม้มรูดให้ไอ้เจมส์มันถึงสวรรค์ เฟิร์นทำจนเมื่อยปากแต่ได้เจมส์ก็ไม่ถึงซักทีเพราะมันชา เพราะกินเหล้าไปเยอะ แล้วมันก็แกล้งอั้นไว้ ให้เฟิร์นต้องทำตลอดทางจนถึงห้อง

    รถมาจอดที่ที่จอดรถที่มืดสนิดเพราะไฟตรงนี้เสีย
    "อาหละทำพี่ให้แตกได้แล้ว แล้วเราค่อยไปสนุกกันต่อบนห้องเฟิร์น" เจมส์
    เฟิร์นเร่งทำให้มัน เพราะเมื่อยปากที่ต้องอมของมันมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว ไอ้เจมส์จับนมจับก้นเฟิร์นไปด้วย มันพยายามจะล้วง Hee ด้วยแต่เฟิร์นขยับเอวหนีเพราะกลัวว่าถ้าโดนมันล้วง Hee จะเคลิ้มตามอีก แล้วเฟิร์นรีบผงกหัวขึ้นลงเร็วๆ

    "อู้ยยย พี่จะแตกแล้วนะ กินน้ำพี่ไปให้หมดอย่าคายออกหละ" เจมส์

    เฟิร์นผงกหัวขึ้นลงเร็วๆ จี๋จนไอ้เจมส์ร้องอู้ยย น้ำกามก็พุ่งออกมาเต้มปากเฟิร์น กลิ่นแย่มากจนเฟิร์นจะคายออกมาแต่ได้เจนส์ก็บังคับให้เฟิร์นกินน้ำม้นจนหมด

    "ดีมากจ๊ะน้องเฟิร์น เดี๋ยวพี่จะทำให้น้องเฟิร์นมีความสุขจนต้องจำวันนี้ไปตลอดชีวิตเลย" เจมส์
    จริง เฟิร์นจะไม่ลืมวันนี้ไปตลอดชีวิต เพราะมนคือวันที่เธอรู้สึกอัปยศมากที่สุดในชีวิต

    เฟิร์นค่อยๆ เดินไปที่ตึกที่พัก ระหว่างทางเธอก็คิดวิธีว่าจะหนีรอดเงื้อมือไอ้เจมส์ยังไง แต่เธอก็ไม่มีหวังเลย ไม่มีใครผ่านมาให้เธอขอให้ด้วย ยามที่ปรกติจะยืนอยู่ที่หน้าทางเข้าก็ไม่อยู่  เฟิร์นเริ่มหมดหวัง เธอคิดจะใช้วิธีรีบแตะคีย์การ์เข้าลิฟท์ก่อนเพื่อที่ไอ้เจมส์จะเข้าตามไม่ได้ มันก็กอดเอวเธอไว้ แล้วเธอหนีมันยังไง

    เฟิร์นก็ต้องพาไอ้เจมส์มาถึงหน้าห้อง เฟิร์นคิดว่าต้องขอให้มันปล่อยเธอไปตรงๆ ถ้าไม่ยอมคงต้องลุ่นว่าเธอจะร้องให้คนช่วยได้ก่อน หรือจะโดนมันทำร้ายแล้วลากเข้าไปข่มขืนในห้องเธอเอง พอถึงหน้าห้องเฟิร์นแกล้งหาคีย์การ์ดไม่เจอ

    "นี่อย่ามาตุกติกกับพี่นะ ไม่งั้นแทนที่จะมีความสุข เฟิร์นจะโดนพี่สั่งสอนว่าไม่ควรตุกติกกับพี่" เจมส์
    "พี่เจมส์กลับไปเถอะ เฟิร์นขอหละ แล้วเฟิร์นจะไม่บอกใครว่าพี่ทำอะไรเฟิร์น" เฟิร์น
    "กูมาถึงที่แล้ว ยังไงกูก็ต้องได้มึงเป็นเมีย ถ้าไม่อยากโดนกูสั่งสอน รีบๆ เอาการ์ดเปิดประตูเข้าไป อย่าให้กูต้องตบมึงแล้วเอากระเป๋ามึงมาหาเอง" เจมส์
    เฟิร์นคิดว่าไม่รอดแน่ จะยอมโดยทำร้ายแล้วโดนข่มขืน หรือจะให้ยอมมันดีๆ แล้วไม่ต้องเจ็บตัว เฟิร์นหลับตาแบบไม่ยากลืม อยากให้เรื่องนี้เป็นแค่ความฝันไม่ใช่เรื่องจริง
    "เฟิร์นทำอะไรอยู่ มาตั้งนานแล้วทำไมไม่เข้าห้องอีก" เจน
    เจนได้ยินเสียงพูดของเฟิร์นดังที่หน้าห้องนานแล้วไม่ยอมเข้าห้อง เธอก็เลยออกมาดู
    "อ้าวพี่เจมส์ ขึ้นมาทำไมค่ะ" เจน
    "อ้อพี่จะมาค้างกับเฟิร์นหนะ เฟิร์นเค้าเมามาก" เจมส์
    เฟิร์นรีบส่ายหน้าเพื่อให้เจนช่วย
    "เจนว่าพี่กลับไปดีกว่านะค่ะ เดี๋ยวเจนดูเฟิร์นมันเอง" เจน
    "ไม่เป็นไรพี่จะดูเฟิร์น ไม่ต้องกวนเจนหรอก" เจมส์
    "อ้อ แต่เฟิร์นแกเมาจนจำห้องผิดหรือเปล่า นั้นห้องพี่หมวดนะ ไปเอะอะเดี๋ยวเข้าก็ออกมาว่าเอาหรอก" เจน
    ไอ้เจมส์รู้ว่าเป็นตำรวจก็ปล่อยตัวเฟิร์น เฟิร์นตามน้ำเลยรีบเคาะประตูห้อง
    "พี่หมวด พี่หมวดค่ะ ช่วยด้วย" เฟิร์น

    ไอ้เจมส์หน้าตื่นรีบวิ่งหนี เพราะมันกลัวว่าจะโดนจับ พอไอ้เจมส์หนีไป เจนก็เดินมาใกล้เฟิร์นแล้วตบหน้าดังเผียะ

    "โอ้ยยย แกตบหน้าชั้นทำไม" เฟิร์น
    "ตบให้แกได้สติดไง เป็นไงหละไม่คิดอะไร วันนี้เสียอะไรให้มันไปบ้างหละ" เจน
    "อืมมม ฮืออออออ" เฟิร์นร้องไห้

    เจนก็พาเฟิร์นเข้าไปในห้อง เฟิร์นเล่าว่าโดนอะไรบ้าง

    "ก็ยังดี ดีกว่าเสียตัวให้มัน แล้วยังไ ยังคิดว่ามันเป็นคนดียังปลื้มมันอีกไหม" เจน
    "ไม่แล้ว พรุ่งนี้เฟิร์นจะไปลาออก" เฟิร์น
    "ดีแล้ว ถ้าแกยังโง่ไปทำงานกับมันอีก ก็ยอมเป็นเมียมันไปเลยหมดเรื่อง" เจน
    เฟิร์นกอดเจน "ไม่เอาแล้ว เฟิร์นไม่เอาแล้ว"

    พอเช้าเฟิร์นก็รีบไปยืนใบลาออกจากชมรม ไอ้เจมส์ยังไม่โผล่หัวมาที่มหาลัยคงกลัวว่าเฟิร์นจะประจานเรื่องที่มันทำกับเธอ พวกสมาชิกชมรมพยายามจะขอให้เฟิร์นอยู่ต่อ แต่พอเฟิร์นนึกถึงตอนที่คนพวกนี้ปล่อยให้เธออยู่กับไอ้เจมส์สองต่อสอง เธอก็ไม่ใจอ่อน

    ช่วงบ่าย
    "แกเห็นหรือยังข่าวใหญ่ พี่เจมส์แกลาออกจาก บก ใหญ่แล้วนะ" เจน
    เฟิร์นขอดูมือถือเจน
    "โถ่ ลาออกไปงั้นแหละ ก็ยังไม่ยอมไป ยังมาเป็นที่ปรึกษาอีกอยู่ดี" เฟิร์น
    "สรุปถ้าพี่เจมส์ไม่ออกไให้พ้น แกก็จะไม่กลับไปเข้าชมรมใช่ไหม" เจน
    "ไม่หละ พวกที่เหลือก็สมรู้ร่วมคิดกับพี่เจมส์  ชั้นไม่ไว้ใจใครแล้ว" เฟิร์น
    "แล้วถ้าเกิดชมรมโดนยุบ ปีหน้าแกจะทำยังไง" เจน
    "ก็ตั้งเองก็ได้ ชั้นว่าผู้ใหญ่ก็ต้องเห็นความสามารถชั้นบ้างแหละ" เฟิร์น
    "ดี อย่าไปให้ใครเค้าหลอกอีกหละ" เจน
   
    แต่เฟิร์นก็มีเรื่องที่ค้างในใจของเธออยู่ เพราะต้องยอมใช้ปากกับไอ้เจมส์เพื่อเอาตัวรอด แล้วต้องกินน้ำของมันเข้าไปด้วย ทำให้เธอฝังใจถึงรสชาติความขมขืนไม่หาย เธอไม่ยอมให้กายจูบ เพราะไม่อยากให้กายต้องมาให้ปากสัมผัสกับปากที่เคยทำรักให้กับคนเลวๆ อย่างไอ้เจมส์

    ดังนั้นพอกายจจะจูบ เฟิร์นจะหันหน้าหนีและจะมีข้อแก้ตัวเพื่อปฏิเสธทุกครั้ง ครั้งนี้ก็เช่นกัน ถึงจะอยู่บนเตียงด้วยกัน เฟิร์นก็ไม่ยอมให้จูบ

    "เป็นอะไร ไม่อยากทำหรอ หรือว่าไม่มีอารมณ์" กาย
    "เปล่า แค่เจ็บขอไม่อยากให้กายติดหวัดเฟิร์น ทำต่อเถอะแต่อย่าจูบเลยนะ" เฟิร์นเอียงหน้าหนี
    "ก็ได้" กายลูบแก้มเฟิร์น

    เฟิร์นคิดว่ากายคงยอมไม่จูบเธอเหมือนทุกครั้งก็เลยยอมหันหน้ามาหา แต่กายกลับจับหน้าเธอไว้ไม่ให้หันหนีแล้วประกบปากจูบตอนเฟิร์นเผลอ พยายามเธอพยายามดันกายออกแต่ก็สู้แรงไม่ได้ เฟิร์นไม่อยากให้กายได้สัมผัสรสชาติของไอ้เจมส์ที่เฟิร์นคิดว่ายังคงคั้งค้างในปากเธอ

    แต่ด้วยจูบที่ดูดดื่มของกายที่เธอเองก็ห่างหายไปรับมานาน สุดท้ายเฟิร์นก็ยอมแลกลิ้นจูบด้วย ทั้งคู่จบกันอย่างดูดดื่มอยู่พักใหญ่ก่อนจะผละปากจากกัน

    เฟิร์นน้ำตาไหลเธอจะสารภาพว่าเธอเกือบพลาดท่าให้กับผู้ชายอื่น แต่ก็เอาตัวรอดมาด้วยด้วยในทำรักด้วยปากให้มัน แต่กายกลับเอามือปิดปากเฟิร์นไว้

    "เราไม่อยากรู้เรื่องที่ผ่านไปแล้ว เราอยากรู้ว่าตอนนี้ เฟิร์นยังรักเราอยู่หรือเปล่า" กาย
    เฟิร์นพยักหน้ารับ
    "แล้วเฟิร์นยังอยากคบกับเราต่อไปในอนาคตหรือเปล่า เราอยากรู้แค่นี้" กาย
    เฟิร์นพยักหน้ารับพร้อมน้ำตาไหลอาบแก้ม กายก้มลงจูบอีกครั้ง เฟิร์นก็หลับตาพริ้มเผยอริมฝีปากรับ
   

จบ happy ss2 น่าจะโดนคนแรกเลย

หนูเฟิร์นรอดไปได้คราวนี้  นี่ดีนะเจนออกมาช่วยไว้ คราวหน้าไม่รอดแน่ๆ จำไว้เป็นบทเรียน / "พอเช้าเฟิร์นก็รีบไปยืนใบลาออกจากชมรม ไอ้มาร์คยังไม่โผล่หัวมาที่มหาลัยคงกลัวว่าเฟิร์นจะประจานเรื่องที่มันทำกับเธอ" ไอ้เจมส์มิใช่หรือครับ
ป.ลิง อย่าทิ้งไปนานนะครับ SS2   คิดถึงกายกับน้องๆน่ะครับ

รอดูว่าเฟิร์นจะรอดไปได้ถึงตอนไหน

 

ความจริงก็ตือโชคดีได้เพื่อนดี​ เฟิร์นเลยยังเหลือความภูมิใจบ้าง​ซึ่งไม่น฿้ว่ากายจะโอเคไหม​ ยอมตัดใจไม่รู้ก็ดีแล้วครับ

น้องเฟิร์นก็ยังดีที่ยังไหวตัวทัน ไม่พลาดโดนอะไรไปมากกว่าอม

เจนก็เตือนหลายทีละ ดื้อเองไม่เชื่อ เกือบไม่รอดนะ

ขอให้รอดสักคนเถอะ ดำมืดหมดแล้ว สาวๆ

เฟิร์นรอดได้ซีซั่นนี้แต่ใจยังไม่นิ่งพอโอกาสจะเป๋สูง

ขอตอบแบบรวดเดียวสรุปรวม  ชะตากรรมของสาวแต่ละคนก็แตกต่างกันไปตามหนทางที่เลือกเดิน บางคนพบแสงสว่าง หลายคนอยู่ในเงามืด แต่บทจบบทนี้เหมือนจะยังไม่จบดี มีบทค้างคาของอีกหลายคนที่รอบทสรุป ทั้งป๋าและลูกชาย น้ำและศักดิ์บวกท่าน เบล คิงส์

ขอบคุณมากครับ เป็นกำลังใจให้ท่านผู้แต่งครับ เอาใจช่วยเฟิร์นกับกายนะครับ