พยายามเกลาสำนวนให้แฟนตาซี ไม่รู้ว่าแบบนี้เหมาะไหม ฝากแนะนำติชมกันหน่อยนะครับ จะได้รู้ว่าเรื่องนี้ควรไปต่อหรือพอแค่นี้ดี


อ่านตอนก่อนหน้า หรือผลงานเรื่องอื่นๆ ได้ที่ ของผมครับ
และสามารถสนับสนุนให้กำลังใจในการเขียนงาน และอ่านตอนใหม่ ๆ ล่วงหน้าได้ตามช่องทางดังนี้ครับ

)




EBOOK






***ท่านใดติดขัด ไม่สะดวกในการอ่านผ่านเว็บอื่นๆ หรือทำไม่เป็น สามารถเข้ากลุ่ม Line OPENCHAT มาสอบถามหรือพูดคุยเรื่องอื่นๆ ได้ครับ (ไม่ระบุตัวตน)***
กดเข้ากลุ่มที่ Link นี้ >>>


อย่าลืมเข้าไปพูดคุยกันได้ที่เพจนะครับ




เพียงไม่นานหลังจากที่มาถึงที่ปลอดภัย เสื้อผ้าอาภรณ์ที่ถูกถอดทิ้งของเด็กสาว ก็ถูกกระรอกตัวน้อยๆ ฉกฉวยไปจนหมดสิ้น
เขาใช้ประโยชน์จากพลังที่เพิ่งได้รับมาอย่างเต็มที่ เพราะตลอดการเดินทางมายังกระท่อมของเด็กสาว เรเวนก็ได้สอดนิ้วล้วงลึกเข้าไปในช่องทางรักของนางถึงสามนิ้ว ก่อนที่พวกเขาจะข้ามผ่านป่ารกชัฏนี่เสียอีก
และตอนนี้ ขณะเขากำลังทาบทับอยู่บนร่างของนาง ร่างกายของนางก็นอนบิดเร้าอยู่ใต้ร่างของเขาอย่างง่ายดาย สิ่งที่เขาสามารถคิดได้ก็คือ เขาหลงรักพลังใหม่นี้มากเพียงใด

ร่างเปลือยเปล่าของเด็กสาวทอดกายอยู่บนระเบียงไม้โล่งแจ้งข้างสวน มือของเขาประคองทรวงอกที่กำลังผลิบานของนางอย่างทะนุถนอม พลางคลึงเคล้นยอดปทุมสีชมพูที่แข็งชูชันขึ้นมาเบาๆ
ขณะที่ลิ้นของเขากำลังต่อสู้กับลิ้นของนางเพื่อแย่งชิงความเป็นใหญ่ในโพรงปากหวานฉ่ำ แต่รสชาติของริมฝีปากบริสุทธิ์ของนางกลับยิ่งกระตุ้นความหิวโหยของเขาให้มากขึ้นอีก

ด้วยความปรารถนาอันท่วมท้น เขาแหวกเรียวขาทั้งสองของนางออกจากกัน เผยให้เห็นกลีบกุหลาบอวบอิ่มเกลี้ยงเกลาที่ซ่อนอยู่ภายใน
เด็กสาวปิดใบหน้าของนางด้วยความอับอาย แต่ก็แอบมองผู้ช่วยชีวิตของนางจากระหว่างนิ้วของตนเอง และแม้ว่านางจะถูกบิดาหมั้นหมายไว้กับชายอื่นแล้ว นางก็ไม่ได้ต่อต้านขัดขืนเขาเลยแม้แต่น้อย

ท้ายที่สุด หัวใจของนางก็ลุกโชนด้วยไฟปรารถนาที่เพิ่งค้นพบ เป็นความปรารถนาต่อชายหนุ่มที่เพิ่งช่วยชีวิตนางไว้
และด้วยเหตุนี้ เมื่อรู้สึกว่าแท่งเนื้อของเขากำลังสลักเส้นทางของมันเข้ามาในปากทางอันบอบบางของนาง นางก็เพียงแต่เงียบงันและเชื้อเชิญให้เขาเข้ามาอย่างเต็มใจ

"อ๊าา..าาา.าา!" นางครางออกมาอย่างแผ่วเบา เมื่อเรเวนพรากพรหมจรรย์ของนางไปอย่างนุ่มนวลแต่ก็หนักแน่น

เล็บของนางกดลึกลงไปในแผ่นหลังกำยำของเขา ขณะที่ผู้ช่วยชีวิตของนางโน้มตัวลงมาใกล้ขึ้น และดูดดึงทรวงอกที่ตั้งชันของนางอย่างใคร่กระหาย
เมื่อได้สัมผัสกับครั้งแรก ร่างกายของนางก็เกร็งรับไปกับการกระแทกแต่ละครั้ง แต่เมื่อแท่งรักของเรเวนขยายเส้นทางลึกเข้าไป ความรู้สึกสุขล้ำอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนก็พุ่งพล่านไปทั่วร่างกายของนาง
สำหรับเรเวน เขาเคยร่วมรักกับสตรีมามากมายก่อนเด็กสาวคนนี้ แต่นี่เป็นครั้งแรกของเขาเช่นกันที่ได้ลิ้มลองรสชาติของพรหมจรรย์

ราวกับมีกระแสไฟฟ้าแล่นผ่าน ทุทุกเซลล์ในร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านด้วยความตื่นเต้นและสุขสมอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน
ทุกการกระแทกสะโพกของเขา ทุกการบิดรัดของโพรงอุ่นภายในตัวนางรอบๆ แก่นลำของเขา และทุกความพยายามของโพรงภายในของนางที่จะรัดตัวรอบๆ แท่งเนื้อของเขาให้แน่นขึ้น ทั้งหมดนั้นส่งความเสียวซ่านวาบหวามไปทั่วจิตใจของพวกเขาทั้งคู่

เสียงนกร้องเจื้อยแจ้วบนต้นไม้ถูกแทนที่ด้วยเสียงครางกระเส่าของเด็กสาว และเสียงลั่นเอี๊ยดอ๊าดบนพื้นไม้ก็ยิ่งรบกวนความเงียบงันมากขึ้นไปอีก
แต่กระนั้น มันกลับยิ่งกระตุ้นอารมณ์ของเรเวนให้พลุ่งพล่านมากขึ้นไปอีก ด้วยแรงบิดเร่าของนาง เสียงครางของนาง และกลิ่นกายจากร่างอันชุ่มไปด้วยเหงื่อของนาง
เรเวนจึงยิ่งถอยสะโพกของเขากลับไปมากขึ้น และเริ่มกระแทกแท่งเนื้อใหญ่โตของตนเข้าไปในตัวนางอย่างไม่ยั้ง จนกระทั่งเสียงกระทบกันของพวงอันแกว่งไกวของเขากับก้นของนาง ฟังคล้ายกับเสียงของการปรบมืออย่างต่อเนื่อง

"อ-อูยยย! ซี๊ดด..ดด.ดดดส์" ร่างบางโก่งตัวขึ้น ก่อนจะเริ่มสั่นเทิ้มจากความรู้สึกนั้น "อ๊าาาาาาาาา!"

นางครางออกมาดังขึ้นเรื่อยๆ จ้องมองเข้าไปในดวงตาของเรเวนด้วยแววตาพร่าพรายด้วยความปรารถนา เมื่อเรเวนนำใบหน้าของเขาเข้าไปใกล้ ประทับริมฝีปากของเขากับนางอีกครั้งอย่างดูดดื่มและรุนแรง
ในขณะเดียวกัน ผู้ช่วยชีวิตของนางก็ยังคงกระแทกกระทั้นประตูที่ลึกที่สุดของนางต่อไปอย่างไม่ยั้ง

"ข-ข้ารักท่าน! ข้ารักท่าน! ข้ารักท่าน!" นางตะโกนออกมาสุดเสียง ประกาศความรักของนางต่อเรเวน และบิดเร่าไปพร้อมๆ กับการถึงจุดสุดยอดอย่างรุนแรงและยาวนาน

สำหรับเรเวน แม้ว่าแท่งเนื้อของเขาจะเปียกชุ่มไปด้วยน้ำรักแรกของเด็กสาวแล้วก็ตาม เขาก็ยังห่างไกลจากคำว่าพอใจ
หลังวางนางลงบนพื้นไม้ เขาก็เคลื่อนท่อนล่างไปหาปากที่กำลังหอบหายใจของนาง โดยให้เข่าทั้งสองข้างของเขาคร่อมอยู่ข้างลำตัวของนาง

เมื่อทาบทับท่อนลำอันเปียกชุ่มไปด้วยน้ำรักบนใบหน้าของเด็กสาว เขาก็มองนางด้วยรอยยิ้มอันเจ้าเล่ห์และท้าทาย
หลังจากจ้องมองกันอยู่ครู่หนึ่ง เด็กสาวก็กลืนความลังเลลงคออย่างยากลำบาก ก่อนจะเชิญชวนให้แท่งเนื้อของเขาเข้าไปในริมฝีปากอวบอิ่มของนาง

เช่นเดียวกับโพรงสวาทของนาง ในตอนแรก ปากของนางไม่สามารถรองรับแท่งเนื้อขนาดมหึมาของเรเวนได้ในคราวเดียว ปากเล็กๆ ของนางสามารถรับมันได้เพียงแค่ส่วนปลายเท่านั้น
นางขดลิ้นวนรอบๆ เลียทำความสะอาดราวกับเชี่ยวชาญ อย่างไรก็ตาม เรเวนก็บังคับดันมันเข้าไปลึกกว่าเดิม และถึงแม้ว่าในตอนแรกเด็กสาวจะดิ้นรนและพยายามขัดขืน แต่ปากของนางก็ปรับตัวได้อย่างรวดเร็ว

"ให้ตายสิ..." เรเวนกัดฟันแน่น เมื่อแท่งเนื้อของเขาถูกโอบล้อมไปด้วยพื้นผิวที่อุ่นและเปียกชื้นจากโพรงปากของนาง ก็คว้าศีรษะของนางจากด้านหลัง และเริ่มกระแทกเข้าออกอย่างช้าๆ
"ข้าพนันได้เลยว่าไม่มีใครเคยใช้ปากของเจ้าแบบนี้มาก่อน คนอื่นๆ ที่ได้ใช้ต่อจากนี้ก็จะได้แค่ของเหลือเดนของข้าเท่านั้น"

ด้วยความสุขที่ได้จากการกระทำอันเร่าร้อนและดิบเถื่อนนี้ เรเวนเร่งจังหวะของเขาให้เร็วขึ้นในทุกการกระแทกที่ตามต่อมา
ลำยาวของเขาเข้าไปลึกขึ้นเรื่อยๆ จนทำให้นางสำลักไปสองสามครั้ง แต่ในที่สุดเมื่อแท่งเนื้อของเขาทะลวงไปถึงคอหอยของนาง เขาก็กระแทกเข้าไปจนกระทั่งริมฝีปากของนางจูบพวงอันแกว่งไกวของเขา

"อือออออออ!" เด็กสาวพยายามหายใจอย่างยากลำบาก และทุบไปที่ต้นขาของเรเวนอย่างสิ้นหวัง แต่เขาไม่สนใจความสิ้นหวังของนางเลยแม้แต่น้อย และยังคงใช้ปากของนางเหมือนเป็นของเล่นต่อไป

เมื่อรู้สึกว่าตัวเองใกล้จะถึงจุดสุดยอด เรเวนก็ยิ่งเร่งจังหวะของเขาให้เร็วขึ้นไปอีก เมื่อยึดได้ทั้งโพรงคับและปากของนาง ความรู้สึกภาคภูมิใจก็เติมเชื้อเพลิงให้กับการกระแทกทุกครั้งของเขา

"สาวบริสุทธิ์น่ะดีที่สุดแล้ว!" ในที่สุด เมื่อรู้สึกว่าท่อนล่างของตนกำลังกระตุกอย่างควบคุมไม่ได้ เขาก็ดันกระแทกแก่นลำของเขาเข้าไปลึกถึงคอหอยของนาง

"ข-ข้ากำลังจะเสร็จแล้ว ดื่มด่ำทุกหยาดหยดของข้าซะ!!"

ด้วยคำพูดเหล่านั้น เขาก็ปล่อยความยับยั้งชั่งใจทั้งหมด และป้อนน้ำกามของเขาลงไปในปากของนางโดยตรง เติมเต็มภายในโพรงปากคับด้วยน้ำรักของเขาอย่างล้นหลาม
ก่อนเขาจะค่อยๆ ถอนตัวออกจากปากของนาง และล้มตัวลงนอนอยู่ข้างๆ กายเด็กสาว หันมองดูนางกลืนกินมันทั้งหมดด้วยความขอบคุณต่อผู้ช่วยชีวิตของนาง
เด็กสาวหอบหายใจในความสุขสม จ้องมองไปยังท้องฟ้าสีครามใสอยู่ครู่หนึ่ง

"ข้า... ข้าทำไปแล้วจริงๆ เหรอเนี่ย?"

ในที่สุดเมื่อตระหนักได้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป นางก็เอามือทาบอก

"ข้ามี... เซ็กส์แล้ว..."

เมื่อหันศีรษะไปมองเรเวน ดวงตาของนางสั่นระริกด้วยความประหม่าอยู่ครู่หนึ่ง แต่แล้วก็ค่อยๆ สงบลง

"ขอบคุณนะ"  เมื่อมีความสุขกับทุกช่วงเวลาที่ผ่านมา นางจึงรู้สึกดีใจที่คนๆ นั้นเป็นคนที่ช่วยนางจากฝูงหมาป่า แทนที่จะเป็นใครก็ตามที่พ่อของนางขายนางไปเพื่อเงิน

เด็กสาวหลบตาด้วยใบหน้าอันแดงก่ำ ก่อนนางจะกล่าวเสริม

"มัน... มันดีกว่าที่ข้าคิดว่าครั้งแรกของข้าจะเป็นเสียอีก"

เรเวนปั้นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์อันน่าหลงใหลอีกครั้ง ยื่นมือไปลูบไล้แก้มของนางเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้น
ขณะมองเมื่อมองหาเสื้อผ้าของเขา เขาก็นึกขึ้นได้ถึงบางสิ่งที่สำคัญ สิ่งที่เขาควรจะถามก่อนปล่อยน้ำกามเข้าไปในร่างเธอ

"ข้ายังไม่รู้ชื่อของเจ้าเลย" เขาถาม พลางหันกลับไปมองนาง

เมื่อรวบรวมสติได้ นางก็นั่งตัวตรง ดวงตาของนางกะพริบด้วยความงุนงง นางก็เพิ่งตระหนักได้เช่นกันว่านางไม่เคยแนะนำตัวเองด้วยชื่อของนางเลยเช่นกัน

"ข้า... ข้าชื่อแอรีน เป็นนักเก็บสมุนไพร" เมื่อแนะนำตัวเองเสร็จ นางก็เริ่มมองหาเสื้อผ้าของนางเช่นกัน

"เอาล่ะ ข้ามีช่วงเวลาที่ดีเจ้ามากเลยนะ แอรีน แต่ข้ากำลังจะมุ่งหน้าไปที่เมืองแล้ว ตามหาข้าถ้าเจ้าต้องการความสุขแบบนี้อีก" เรเวนกล่าวขณะหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาส่วมใส่ พลางจ้องมองไปที่แอรีนด้วยรอยยิ้มทะเล้น

ในเสี้ยววินาทีนั้น นางจ้องมองไปที่เขา แต่แล้วก็หันหน้าหนีไป และพยักหน้าตอบอย่างเงียบๆ

"เฮ้! แอรีน!" เสียงผู้หญิงอีกคนจากในป่าที่กำลังกรีดร้องเรียกชื่อของแอรีน ดึงทั้งสองออกจากช่วงเวลานั้น

"แม่ข้า!" แอรีนผุดลุกขึ้นยืนราวกระโดด รีบคว้าเสื้อผ้าของนางขึ้นมาสวมใส่ "ข้าลืมไปเลยว่านางมากับข้าในป่า เพื่อมาหาสมุนไพรด้วยกัน!"

เมื่อหันไปตามเสียงเรียกนั้น เรเวนก็ครุ่นคิดในใจ เขาได้ทดสอบความสามารถนี้มากพอแล้ว และพลังของมันก็ดูเหมือนจะแข็งแกร่งมาก แต่การเสียเวลาอยู่ที่นี่มากเกินไป อาจจะทำให้เขาตามเพื่อนขี้ขลาดของเขาไม่ทัน

"ฟังดูเหมือนนางกำลังมาที่นี่" เมื่อประเมินระยะทางจากเสียงฝีเท้า เรเวนก็เริ่มแต่งตัวอย่างรวดเร็ว "ข้าคงต้องไปแล้วล่ะ"

หลังแต่งตัวเสร็จภายในไม่กี่วินาที เขาก็หันไปมองแอรีนที่ยังคงดึงกางเกงในอันเปียกชื้นของนางขึ้นมาอย่างทุลักทุเล
เขาโน้มตัวลงไปใกล้เธอ ประทับจูบลงบนหน้าผากของนางอย่างอ่อนโยนและรวดเร็ว พลางกระซิบ

"เจ้าเป็นผู้หญิงแล้วนะ ผู้หญิงของข้า ดังนั้น จงเลือกทางเดินของเจ้าเอง" 
เมื่อได้เห็นเด็กผู้หญิงจำนวนมากที่ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับนาง เรเวนก็รู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อนางเอ่ยว่านางดีใจที่เขาเป็นคนที่พรากพรหมจรรย์ของนางไป

'อาจจะเป็นคู่หมั้น หรือไม่ก็เป็นแค่คนเถื่อน แต่ไม่ว่าใครก็ตาม ฟังดูเหมือนว่านางรู้ว่าใครจะเป็นคนแรกของนาง แต่ข้าก็ได้ครอบครองร่างกายของนางไปก่อนใครแล้ว'
ขณะส่งยิ้มอีกครั้ง เขาก็มองไปยังดวงตาสีมรกตของนางเป็นครั้งสุดท้าย

"เจอกันในเมืองนะ แอรีน แต่ก็อย่าเศร้าไปล่ะ ถ้าข้าต้องไปช่วยสาวๆ อีกสักสองสามคน"
หลังเติมรอยยิ้มลงบนใบหน้าของนางด้วยคำพูดเหล่านั้น เรเวนก็มุ่งหน้าไปยังทิศทางของเมือง ก่อนที่มารดาของแอรีนจะมาถึง..

มีหลายเล่มแล้วด้วย
ไว้จะไปติดตามในธัญวลัย

ขอบคุณครับ