ต้องรอนิดหน่อย

พยาบาลสาวไม่ยอมแน่นอน

ฝากติดตามทางช่องทางด้านล่างหน่อยครับ
อัพเดตตอนใหม่ได้ก่อนใคร^^

ReadAwrite :

Tunwalai :

Fictionlog :

มีซ่อนข้อความนะครับ
อย่าลืม comment แล้วกลับมาอ่านเพิ่มนะครับ



ในที่สุดรุ่งเช้าแห่งการเดินทางก็มาถึง และมันเต็มด้วยความรู้สึกทั้งตื่นเต้นและกังวลปะปนกันไป เพราะหลังจากตอนนั้นผมก็ไม่ได้ถามเธออีกเลยว่าได้คุยตกลงกับแฟนไปแล้วหรือยัง

เนื่องจากสถานที่ที่เราจะไปกันมันไม่ได้ใกล้มากผมก็เลยออกเดินทางสายหน่อยกะว่าไปถึงสักเที่ยงก็คงทัน

แล้วเบื้องต้นผมได้ตกลงกับหมอกิ๊ฟไว้ว่าเราจะเจอกันที่โรงแรมช่วงเวลาประมาณบ่ายสามโมงหลังจากที่หมอกิ๊ฟและแฟนเช็คอินเข้าพักเรียบร้อยแล้ว

ผมเดินทางมาถึงพัทยาช่วงประมาณเที่ยงๆก็ขับรถเล่นหาข้าวกินรอไปพลางๆ แต่เหมือนว่าเวลาจะผ่านไปช้าจริงๆ จนถึงตอนนี้เพิ่งจะบ่ายโมงครึ่งเอง แล้วอากาศประเทศไทยก็เหมาะเหลือเกิ๊น~ ที่จะทำกิจกรรมกลางแจ้งตอนกลางวัน

ผมด้วยความที่ร้อนและขี้เกียจ บวกกับอยากรู้ว่าแฟนคุณหมอกิ๊ฟเป็นยังไง เลยตัดสินใจแอบไปนั่งหลบมุมรออยู่ที่บริเวณล็อบบี้ โดยทำเป็นนั่งเล่นโทรศัพท์บังหน้าตัวเองเอาไว้

หมอกิ๊ฟ

ผมนั่งแอบสังเกตอยู่ได้ไม่นานก็เห็นหมอกิ๊ฟเดินเข้ามาปะปนกับผู้เข้าพักคนอื่นๆอีก สาม-สี่ คน ผมก็นั่งมองดูว่าคนไหนจะเป็นแฟนของหมอกิ๊ฟนะ แต่ผมก็ต้องแปลกใจเพราะปรากฏว่าในกลุ่มคนที่รอเช็คอิน ดูแล้วไม่มีใครเหมือนจะเป็นผู้ชายเลย

พอลองมองดูดีๆเพื่อแยกว่าคุณหมอมากับใครแล้ว ผมก็คุ้นหน้าขึ้นมาทันที นั้นมัน...คุณพยาบาลในห้องตรวจของคุณหมอกิ๊ฟนี่นา สมองผมประมวลผลอยู่ครู่หนึ่ง หรือว่า...เธอสองคนเป็นคู่ขาเลสเบี้ยนกันหรอ แล้วพอคิดย้อนๆไป ตอนที่คุยกันกับหมอกิ๊ฟเธอไม่เคยบอกเลยนี่ว่าแฟนเธอเป็นผู้ชาย ก็ว่าอยู่ว่าทำไมเธอบอกไม่เคยอมให้ผู้ชาย

พยาบาลสาว

นั่งคิดไปเพลินๆ เอ๊ะ! นี่มันหมายความว่าคุณหมอกิ๊ฟเรียกเรามากินแซนด์วิชหรอเนี่ย อูยยยยย แค่คิดก็สยิวแล้ว คุณพยาบาลตามจริงก็สวยน่าเจี๊ยะไม่ธรรมดาเหมือนกัน จริงๆผมก็เคยแอบๆมองเธอตั้งแต่ตอนผมนอนอยู่ในโรงพยาบาลแล้ว ไม่เลยว่าจะได้มามีโอกาสลองลิ้มชิมรสของเธอในเร็วๆนี้ แหนมน้อยของผมก็ตื่นไว้เท่าความคิดเลยทีเดียว ใจเย็นไว้ลูกกก 'วันนี้ถ้าทุกอย่างเป็นใจเราจะได้ชิมสองสาวสวยด้วยกันนะลูกกก' ผมคิด

ดูเหมือนว่าคุณหมอกิ๊ฟจะเช็คอินเรียบร้อยแล้ว เพราะเธอกับคุณพยาบาลกำลังเดินไปขึ้นลิฟต์กันแล้ว ตามจริงผมอยากวิ่งตามขึ้นไปตอนนี้เลยด้วยซ้ำ ทำไมรู้สึกว่ากว่าจะถึงบ่ายสามนี่มันช่างนานเหลือเกิน

และแล้วหมอกิ๊ฟก็เมสเสจมาหาผมสักที

หมอกิ๊ฟ : คุณทรีถึงหรือยังคะ
ผม : ถึงแล้วครับ ผมนั่งอยู่ที่ล็อบบี้ครับคุณหมอ
หมอกิ๊ฟ : อุ้ย! มารอนานแล้วหรือยังคะเนี่ย
มาก่อนคุณหมออี๊กกก แต่นั่นก็แค่ความคิดในใจ : เพิ่งจะถึงครับคุณหมอ
หมอกิ๊ฟ : โอเคค่ะ เดี๋ยวกิ๊ฟลงไปนะคะ

โอ๊ยตื่นเต้น โอ๊ยตื่นเต้น ครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกเลยนะเนี่ยที่จะต้องมามีอะไรกับคนแปลกหน้าที่ไม่ได้เคยรู้จักกันมาก่อน แถมมาแบบแพ็คคู่ซะด้วย ผมสูดหายใจเข้าออกช้าๆเพื่อดึงสติ ครู่เดียวก็เห็นคุณหมอเดินออกมาจากลิฟต์ ผมรีบลุกขึ้นเดินไปหาเธอทันที

ผมทักทายก่อน : สวัสดีครับคุณหมอคนสวย

หมอกิ๊ฟยิ้มให้ แต่รีบดึงมือผมเดินไปหาที่นั่ง : เรามีปัญหานิดหน่อยค่ะคุณทรี

ให้ตายเถอะ คำนี้มันเป็นคำที่ผมไม่อยากได้ยินเลยจริงๆ หมอกิ๊ฟพาผมไปนั่งสุดมุมล็อบบี้ ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองไหม แต่หมอกิ๊ฟดูหน้าตากังวลอยู่นิด

หมอกิ๊ฟเริ่มพูด : คือ...เรามีเรื่องขัดข้องนิดหน่อยแล้วน่ะค่ะตอนนี้...(เธอนิ่งไป)