คุณป้าใจดีสอนอีกรอบ

ใครจะเสร็จใคร

 

การเรียนรู้ที่ดีของนัท

ค่อยๆสอน

 

ขยับอีกขั้น

โดนป้าเปิดซิงแน่

ขอบคุณมากครับ

เปนกำลใจให้คับ✌️✌️✌️

ความลับและความรู้สึกที่ปั่นป่วน

หลังจากสิ้นเสียงของนัท ป้านวลรับรู้ได้ถึงสัญญาณแห่งการปลดปล่อย เธอผละริมฝีปากออกจากท่อนเอ็น แล้วเร่งจังหวะมือขึ้นลงอย่างรวดเร็ว นัทครางกระเส่าด้วยความเสียวซ่านที่ทวีความรุนแรงขึ้น "ป้าครับ... มีบางอย่าง... มีบางอย่างกำลังออกมา... มันเสียวมากครับ!"
แล้วสายน้ำสีขาวขุ่นก็พุ่งกระฉูดออกจากปลายองคชาตของนัท กลิ่นคาวคลุ้งเคล้าความเย้ายวนจาง ๆ ลอยแตะจมูก ป้านวลยังคงใช้มือชักต่อไปจนกระทั่งหยาดสุดท้ายไหลออกมาจนหมด เธอกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเฝื่อน พลางคิดในใจด้วยความตกตะลึง ทำไมนี่มันถึงได้เยอะขนาดนี้...
"น้ำที่มันไหลออกมา... ผมอั้นไว้ไม่ได้ครับป้า..." นัทพูดด้วยความเหนื่อยหอบ
"ป้ารู้... ป้าเข้าใจ" ป้านวลตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนผิดปกติ เธอใช้กางเกงชั้นในของนัทซับมือตัวเอง แล้วเช็ดไปที่ท่อนเนื้อที่ยังคงสั่นระริกของเขา
"ที่ป้าทำให้นัทวันนี้... เราเรียกว่าการช่วยตัวเอง" ป้านวลอธิบายเสียงแผ่ว
"เราต้องทำทุกวันไหมครับ? ผู้ใหญ่เค้าทำกันแบบนี้เหรอครับ?" นัทถามด้วยความสงสัยใคร่รู้
ป้านวลส่ายหน้าเบา ๆ "มันไม่ต้องทำทุกวันหรอกจ้ะ แต่มันต้องทำให้ถูกวิธี หลานสามารถทำได้ด้วยตัวคนเดียว มันเป็นการระบายอารมณ์ วันนี้ป้าแค่สอนนัทเท่านั้น... และเรื่องนี้... เรารู้กันแค่สองคนเท่านั้นนะ ห้ามบอกใครเด็ดขาด ป้าไว้ใจนัทมากนะ"
หลังจากนั้น ป้านวลก็ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว เดินออกจากห้องนอนของนัทกลับไปยังห้องของตัวเอง ทิ้งให้นัทนอนหอบหายใจอยู่บนเตียงตามลำพัง ในใจของเธอเต็มไปด้วยความสับสนและคำถาม สิ่งที่ฉันทำ... มันถูกต้องจริง ๆ เหรอ?
เมื่อถึงห้องนอน ป้านวลทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างหมดแรง ความคิดถึงสัมผัสร้อนผ่าวและขนาดที่น่าตกตะลึงขององคชาตนัทวนเวียนอยู่ในหัว ฉันก็คิดว่าเค้าเป็นเด็ก... แต่ดุ้นของเค้า... ภาพลำเอ็นที่แข็งขืนและใหญ่โตยังคงติดตรึงอยู่ในความทรงจำของเธอ

ความอึดอัดและความปรารถนาที่หวนคืน
เช้าวันใหม่ พี่มายลูกสาวคนโตของป้านวล เธอเดินลงบันไดมาจากชั้นสอง ตรงไปยังห้องครัว "แม่คะ พ่อไปประชุมต่างจังหวัด จะกลับวันไหนเหรอคะ?" เธอถามพลางเปิดตู้เย็นหาน้ำดื่ม
ป้านวลที่กำลังล้างจานอยู่ตอบกลับมาโดยไม่สบตา "อีกสองวันจ้ะมาย"
ระหว่างนั้นเอง นัทก็ก้มหน้าเดินเข้ามาในห้องครัวอย่างเงียบ ๆ ทรุดตัวนั่งลงที่โต๊ะอาหารโดยไม่พูดจา ป้านวลเหลือบมองหลานชายที่ดวงตาคล้ำเหมือนคนอดนอนก็อดไม่ได้ที่จะทัก "นัท... ทำไมนัทดูเหมือนคนไม่ได้นอนเลยล่ะ?"
นัทเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ตอบเสียงแผ่ว "ผมหลับสบายดีครับป้า" แต่ในใจของเขากลับเต็มไปด้วยความรู้สึกแปลกใหม่และความทรงจำที่ยังคงแจ่มชัด
ป้านวลก้มหน้าลงมองจานข้าวในมือ ความรู้สึกอับอายและประหลาดใจเมื่อนึกถึงสิ่งที่เธอทำลงไปเมื่อคืนวานยังคงวนเวียนอยู่ในหัว ทำไมฉันถึงรู้สึกอายกับนัทแบบนี้... เธอคิดอย่างสับสน
หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ ทุกคนก็แยกย้ายกันไปทำกิจกรรมส่วนตัว ตกเย็นวันนั้น นัทนอนอยู่บนเตียงในห้องของตัวเอง ความคิดถึงลุงไก่ที่กำลังจะกลับมาในอีกสองวันก็ผุดขึ้นมาในสมอง แล้วภาพที่เขาเห็นลุงกับป้าทำกันก็ซ้อนทับเข้ามาในความทรงจำ มันไม่เหมือนกับตอนที่ป้าทำให้ฉันเลย...

ในขณะที่ความคิดนั้นแล่นอยู่ในหัว ความรู้สึกบางอย่างก็เริ่มก่อตัวขึ้นในร่างกายของนัท องคชาตของเขาเริ่มขยายตัวขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ นัทตกใจกับปฏิกิริยาของร่างกายตัวเอง รีบเอามือกุมไว้แน่น พลางคิดอย่างร้อนรน ช่วยตัวเอง... เราต้องช่วยตัวเองเพื่อสุขภาพ... แต่เขาก็ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร

นัทเดินไปยังห้องนอนของป้านวล ค่อย ๆ แง้มประตูห้องออก ป้านวลที่กำลังเอนหลังพิงหัวเตียงหันไปมองด้วยความสงสัย "นัท... นัทมีอะไรหรอลูก?"


หลังจากสิ้นเสียงของป้า นัทก็เดินเข้ามาในห้องด้วยท่าทางกระมิดกระเมี้ยน "ป้าครับ... ผมพยายามที่จะช่วยตัวเองแล้ว แต่มันทำไม่ได้ครับ... มันแข็ง... แล้วก็ไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มยังไง..."
ป้านวลมองหน้านัทด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งตกใจ สงสาร และความปรารถนาที่ซ่อนลึก "โถ่นัท..." เธอถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาแต่หนักแน่น "เดี๋ยวป้าจะสอนให้นัทอีกครั้งนะ..."