"ฝนจะตกอะไรทุกเย็นวะเนี่ย"

ผมสบถโทษฟ้าฝน ก่อนวิ่งเข้าอพาร์ทเมนท์ของตนเอง ตัวเปียกมะล่อกมะแล่กหัวจรดเท้า ขณะกำลังไล่น้ำออกจากรองเท้าอยู่นั้น ก็เห็นสาวสวยนักศึกษาลงมาจากรถยนต์คันหรู...เธอชายตามองผมด้วยหางตา ผมลอบมองหุ่นระทวยตามไปจนเธอเดินขึ้นลิฟต์ไป

ใคร ๆ ก็เรียกผมว่า "ไอ้เป้ง" เพราะผมเป็นพนักงานออฟฟิศจน ๆ คนหนึ่งในฝ่ายเดินเอกสาร หรือเรียกง่าย ๆ ว่าแมสเซนเจอร์แต่ประจำอยู่ในออฟฟิศนั่นล่ะครับ ทำหน้าที่เดินแจกจดหมาย เอกสาร และยังทำงานอื่น ๆ จิปาถะในออฟฟิศ ตั้งแต่ซ่อมเครื่องปรินเตอร์ไปจนถึงช่วยเปลี่ยนหลอดไฟ

ด้วยความที่ตอนเรียนหนังสือผมไม่ได้ตั้งใจสักเท่าไหร่ สอบเข้ามหาลัยดัง ๆ ก็ไม่ได้ จบออกมา 3-4 ปีแล้วก็เลยหางานทำยากหน่อย จนต้องเป็นพนักงานออฟฟิศต๊อกต๋อยไปวัน ๆ

ผมไม่ใช่แค่เป็นพนักงานจน ๆ เท่านั้นนะครับ แต่ยอมรับว่าหน้าตาของผมก็ไม่ได้เรื่องได้ราวเสียด้วย ด้วยความเป็นเด็กต่างจังหวัด รูปร่างหน้าตาสามัญประจำบ้าน ไม่ค่อยมีผู้หญิงเหลียวมอง มีแต่ผมที่ชอบมองสาว ๆ สวย ๆ ขาว ๆ หมวย ๆ และยิ่งเป็นสาวนักศึกษาด้วยแล้ว ผมยิ่งเหลียวมองจนบางครั้งถูกมองกลับด้วยหางตาแบบเหยียดหยามกันเลยทีเดียว

อพาร์ทเมนท์ที่ผมเช่าอยู่นั้นถือว่าไม่หรูแต่ก็ไม่ซ่อมซ่อ ค่าเช่าถือว่าแพงเอาการสำหรับเงินเดือนของผม แต่ก็พอจ่ายได้เพราะหารสองกับเพื่อนร่วมห้องอีกคน มันชื่อ "ไอ้เจ" ซึ่งเป็นเพื่อนของผมตั้งแต่เรียนมหาลัย

ไอ้เจตรงข้ามกับผมหลายด้านเลย หน้าตามันดีใช้ได้ สูง ขาว ตี๋ เล่นเวตจนหุ่นดีสไตล์นายแบบ ไม่แปลกใจที่มีสาว ๆ ติดพัน แถมหน้าที่การงานของมันก็ดีด้วย เรียกว่าตรงข้ามกับผมทุกอย่าง มันชอบหนีบพาผมไปเที่ยวผักเที่ยวบาร์ยามค่ำคืนด้วย แต่ผมก็ไม่เคยได้แอ้มหรอกนะครับ มีแต่มันที่ขอเบอร์สาวคนไหนก็ได้เกือบทุกคน

อพาร์ทเมนท์แห่งนี้มีสาว ๆ อยู่กันเยอะเพราะใกล้มหาวิทยาลัย ผมกับไอ้เจเลือกที่นี่เพราะได้เห็นอาหารตาอยู่ทุกวัน สาวนักศึกษาสวย ๆ ขาว ๆ เดินกันพล่านไปหมดโดยเฉพาะช่วงเปิดเทอม

มีน้องนักศึกษาอยู่คนหนึ่งที่ผมชอบเป็นพิเศษจนต้องแอบมองเธอทุกครั้ง เธอชื่อ "แพม" รูปร่างหน้าตาจัดอยู่ในระดับนางฟ้าในสายตาของผม เส้นผมยาวสลวย ผิวขาวเนียน หุ่นสมส่วน เรียวขางามจนอยากจะลูบไล้ ที่สำคัญ...หน้าอกของเธอดันเสื้อนักศึกษาออกมาเป็นก้อนจนผมกังวลว่ากระดุมของเธอจะปริเข้าสักวัน

ไอ้เจเองไม่ค่อยจะสนใจน้องแพมสักเท่าไหร่ ผมเดาเอาว่า เธอคงไม่ใช่สเปกมันและมันเองก็มีสาว ๆ อยู่ในสต็อกมากมายก่ายกองอยู่แล้ว แพมมีรถยนต์หรูมาส่งเกือบทุกวัน เดาเอาว่าเป็นหนุ่ม ๆ หรือแฟนเธอนั่นล่ะ ก็แน่อยู่แล้ว รูปร่างหน้าตาดึงดูดเพียงนั้นย่อมมีหมู่ภมรมาติดพันเป็นเรื่องธรรมดาใช่ไหมครับ

ผมยอมรับอย่างไม่อายเลยว่า ยิ่งเห็นน้องแพม ผมยิ่งอยากยัดเยียดความเป็นสามีให้สักครั้ง เหมือนที่เขาพูดกันว่า ได้สักครั้งจะตั้งใจทำงาน นั่นล่ะครับ ความรู้สึกของผม ผมยอมรับแบบลูกผู้ชายเลยว่าเคยบันทึกภาพเธอไว้ในหัวแล้วมาช่วยตัวเองอยู่บ้าง โดยเฉพาะเมื่อเธอใส่ชุดนักศึกษา หรือชุดอยู่บ้านที่เป็นกางเกงขาสั้นอวดเรียวขา...เซ็กซี่อย่าบอกใครเลย

ถือว่าผมโชคดีหรือโชคร้ายก็ไม่รู้ที่น้องแพมอยู่ในตึกเดียวกับผม ชั้นเดียวกัน แถมห้องของเธอยังห่างออกไปไม่กี่เมตร ที่ว่าโชคดีก็เพราะผมจะได้เห็นน้องแพมอยู่บ่อย ๆ แต่โชคร้ายก็คือผมได้แต่เห็น เหมือนหมามองเครื่องบินไม่มีผิด

เหตุการณ์ที่พลิกผันชีวิตของผมจนต้องมาเล่าให้พี่ ๆ น้อง ๆ ฟังกันเกิดขึ้นในช่วงหัวค่ำคืนหนึ่ง ผมนั่งจิบเบียร์อยู่คนเดียวในห้อง เปิดประตูหน้าไว้เพื่อให้ลมโกรก ไอ้เจไปเที่ยวกับเพื่อนที่ทำงาน ผมขี้เกียจไปไหนก็เลยดวดเบียร์อยู่ในห้องคนเดียวดีกว่า ผมดื่มไปได้ถึงขวดที่สาม ได้ยินเสียงส้นสูงดังมาจากหน้าลิฟท์ ผมหลับตาฟังก็รู้ได้เลยว่านักศึกษาสาวคนสวยของผมกลับมาถึงห้องแล้ว

ผมขยับตัวไปชะโงกหน้าดู เธอเดินหน้าเชิดผ่านประตูห้องของผม สายตาตวัดมาเล็กน้อยด้วยแววตาที่มีความเหยียด ๆ อยู่ภายใน ผมรู้สึกขุ่นข้องหมองใจขึ้นมาทันใด เบียร์สามขวดทำให้ผมหน้าร้อน เรียวขาขาวนวลเนียนที่โผล่พ้นกระโปรงนักศึกษากระตุ้นความหื่นอยากในตัวผมขึ้นมาเฉย ๆ

ชั่ววินาทีนั้น ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมลุกขึ้นยืน แล้วเดินออกไปหน้าห้อง มองเห็นน้องแพมที่กำลังไขประตูเข้าห้องอยู่ หน้าอกอวบมันชูชันเสื้อนักศึกษาท้าทายสายตาของผมเหลือเกิน ผมกลืนน้ำลายเอื้อก เป็นไงเป็นกันละวะ

ผมสาวเท้าก้าวไปแบบเงียบๆ แล้วยืนอยู่ด้านหลังเธอ กลิ่นน้ำหอมลอยมาแตะจมูก อารมณ์หื่นอยากลุกโชนขึ้นมาทันใด น้องแพมไม่รู้ว่าผมมายืนหื่นอยู่ข้างหลัง เมื่อเธอไขกุญแจได้ ประตูเปิดออก ผมก็สวมกอดเธอไว้จากด้านหลังทันที

"ว๊ายย!!..."

น้องแพมร้องออกมา ผมรีบดันตัวเธอเข้าไปด้านในห้องแล้วปิดประตูทันที แพมดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมแขนของผม เรี่ยวแรงของเธอมากเกินกว่าที่คาดไว้ ตอนนี้ผมใจเต้นระรัว เพิ่งรู้สึกหวาดกลัวคุกตารางขึ้นมาก็ตอนนี้ แต่ผมเข้ามาอยู่ในถ้ำเสือแล้ว จะให้ถอยหนีตอนนี้โดยไม่ได้ลูกเสือออกมาก็คงเผชิญกับโทษไม่ต่างกัน...ขอผมเล่นของสูงสักครั้งเถอะ

"แก...ปล่อยชั้นนะ!..."

แพมพยายามดิ้นให้หลุดพ้นจากอ้อมแขนของผม แต่ผมไม่ปล่อยง่าย ๆ หรอกครับ เนื้อตัวที่นุ่มนิ่มแต่ตึงแน่นทำให้ผมหื่นอยากขึ้นมาแบบสุด ๆ ผมดุนดันร่างอ้อนแอ้นให้นอนลงบนเตียงแล้วทาบทับไว้

น้องแพมมองหน้าผมขมึงทึง แล้วร้องเสียงดังจนผมต้องเอามือปิดปากเธอไว้ ความหื่นกดทับความกลัวเสียชะงัด ผมบีบเคล้นเต้านมบนเสื้อนักศึกษา มันเด้งสู้และใหญ่ล้นมือจนท่อนเอ็นของผมแข็งผงาดตุงอยู่ใต้กางเกง น้องแพมดิ้นพราดๆ ให้หลุดพ้นจากการล้วงเกินของผม แต่ก็ไม่ได้ผล

ผมหน้ามืดแบบสุด ๆ แล้ว ผมก้มลงซอนไซ้ซอกคออันหอมกรุ่น บีบขยำทุกส่วนบนร่างงามของน้องแพมตามที่มือของผมจะเลื่อนไปถึง แพมร้องด่าผมอย่างเสีย ๆ หาย ๆ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจใด ๆ ยังจ้วงตักตวงความเสียวบนเรือนร่านของเธอไม่วางมือ

แพมดิ้นเฮือกสุดท้าย เธอหลุดออกจากอ้อมกอดของผมได้ แล้วพยายามจะลุกหนีจากเตียง ผมผวาเข้ารวบเอวคอดของเธอไว้ แต่ก็เสียหลัก ร่างของเราสองคนถลำไปด้านหน้าที่ขอบเตียง ก่อนจะถลาลงบนพื้นราวกับนกปีกหัก ขมับของผมกระแทกกับพื้นกระเบื้องอย่างจัง

นั่นคือเสี้ยววินาทีสุดท้ายที่ผมจำได้ก่อนทุกอย่างจะมืดดับไป

ขอบคุณคร้าบ ติดตามตอนต่อไป ครับ 

รอตอนต่อไปครับ แนวสลับแบบนี้ชอบเลย