นายสาวกับคนแก่  

หนีตามกันไป 

เป็นเบอร์ของไม้คนงานในไร่ ปรางเธอก็กดรับ "ฮัลโหลไม้มีอะไรึเปล่า"
"คุณปรางคับ...คุณอยู่ไหนเฒ่าแก่กำลังตามตัวคุณอยู่ครับ...ถ้าคุณปรางอยู่กับลุงสัก...ให้ลุงสักรีบหนีเลยครับ...เฒ่าแก่กำลังไปที่แคมป์ของลุงสัก"

น้ำเสียงของนายไม้สั่นเครือ พอไม้วางหูไปปรางก็รีบบอก

"พ่อกำลังมาที่นี้ค่ะลุง...ลุงหนีไปเถอะค่ะ...ปรางไม่อยากให้ลุงเดือดร้อน"

ลุงสัก เป็นคนห้าวหาญไม่ยอมคน แกก็เลยตอบว่า

"ทำไมผมต้องหนีด้วยครับ...ผมทำอะไรผิด...ถึงเฒ่าแก่จะฆ่าผม"

"หนีไปค่ะลุง...ก่อนที่พ่อจะมาถึงแคมป์คนงาน...หนีไป"

ปรางเธอดึงแขนลุงสักให้ออกไป

"ก็ได้ครับ...ถ้าจะให้ลุงไป...คุณปรางต้องไปกับลุงด้วยครับ...ลุงไม่อาจจะทิ้งให้คุณปรางเผชิญปัญหาคนเดียวไม่ได้ลุงสัก"

ปรางเธอก็ตัดสินใจอยู่ครู่หนึ่ง

"ได้ค่ะลุง...ปรางจะไปกับลุงสัก..."

 ลุงสักแกเก็บกระเป๋าสิ่งของที่จำเป็นใส่กระเป๋าเป้ แกไม่ลืมที่จะหยิบปืนลูกโม่ที่อยู่ในลิ้นชักมาด้วย หลังจากนั้นทั้งสองก็ขี่มอไซค์คู่ใจของแก ออกไปจากนอกไร่ เพื่อมุ่งหน้าไปบนเขา ปรางเธอเอื้อมมือโอบกอดลุงสัก พร้อมกับเอาหน้าแนบกับแผ่นหลังลุงสัก อย่างอบอุ่น

"ไม่ต้องกลัวนะครับ...ไอ้สักคนนี้จะดูแลคุณปรางเองครับ"

พอทั้งคู่ออกพ้นจากไร่ เฒ่าแก่ดนัยก็มาพอดี พร้อมลูกสมุนของแก เฒ่าแก่ดนัยให้คนทุกที่ ทุกตารางนิ้ว

"ไอ้สักมึงอยู่ไหน...มึงจะเอื้อมเด็ดดอกฟ้าเชียวรึไอ้สัก"

"ไม่เจอเลยครับเฒ่าแก่...สงสัยจะหนีไปกันแล้ว...ทางรอยรถมันมุ่งหน้าออกจากไร่ครับ..เฒ่าแก่"

เฒ่าแก่ดนัยก็โทรหาปรางอิกครั้ง แต่เธอปิดโทรศัพท์

ดวงตะวันนั้นใกล้จะลับขอบฟ้าเสียแล้ว จากนั้นทั้งคู่ก็ถึงที่พักที่เป็นกระท่อม ที่ลุงสักทำใว้ พักผิง แต่ก็ไกลจากไร่พอสมควร

"ถึงแล้วครับคุณปราง..."
ปรางเธอก็ลงจากมอไซค์ เเล้วเธอก็ถามลุงสักว่า"พ่อคงไม่ตามเรามาเเล้วมั้งลุงสัก" ลุงสักมองใบหน้าสวยของปรางก็ยิ้มแล้วพูดว่า

"ทำไม...คุณปรางกลัวหรือครับ...ระดับคุณปรางไม่น่ากลัวเฒ่าแก่"

"ปรางไม่ได้กลัวเลยค่ะ...แต่ปรางกลัวพ่อจะทำร้ายลุงค่ะ"

ลุงสักได้ยินแบบนี้ก็ทำหน้าไปไม่ถูกเลย ที่ปรางเธอพูดกับแกแบบนี้ ลุงสักแก้อาการจะพูดว่าเขินก็ได้ เลยชวนคุยเรื่องอื่น

"ลุงว่าคุณปรางเข้าไปในกระท่อมดีกว่านะครับ...เดี๋ยวลุงจะหาฟืนมาก่อไฟให้...ในป่าแบบนี้อากาศมันหนาวมากเลยครับ" ปรางเธอก็เดินเข้าไปในกระท่อม ส่วนลุงสักก็รีบไปหาไม้ มาทำเป็นฟืน

เดี๋ยวมันจะมืดเสียก่อน หลังจากที่ลุงสักไปหาฟืนได้ตามต้องการ ก็กลับมาที่พัก เพื่อมาก่อไฟ ให้คุณปรางได้ผิงไฟ ปรางเธอก็ออกมาผิงไฟข้างนอกกระท่อม ที่มีลุงสักนั่งอยู่

ปรางตอนเธอมีอาการหนาวสั่น ลุงสักก็ถอดเสื้อนอกแล้วคุมให้ปรางใส่

 "คุณปรางใส่เสื้อลุงนะครับ...เผื่อจะคลายหนาวได้"ที่ลุงสักไปหาฟืนมา ก็ได้กล้วยป่า มาปิ้งให้ปรางกิน

"พอจะกินได้ไหมครับ...ลุงหาอาหารไม่ทันจริงๆครับ" ปรางเธอก็หยิบกล้วยที่ลุงสักปิ้ง มากิน

"หื้มๆๆอร่อยมากเลยค่ะลุง...พอประทังหิวได้ลุง...ลุงสุดยอดๆๆ"

ลุงสักเห็นคุณปรางยิ้มได้ เขาก็มีความสุขเหลือเกิน ปรางเธอกินอิ่มแล้วก็ขอตัวพักผ่อน เพื่อเก็บแรงไว้วันพรุ่งนี้ โดยมีลุงสักคอยเฝ้ายามอยู่ข้างนอก สักพักลุงสัก ก็เดินเข้าไปในกระท่อม

 "คุณปรางหนาวหรือครับ...ทำไมนอนคดตัวแบบนั้น" ปรางเธอก็บอกว่า "ใช่ค่ะลุง...ปรางหนาว...หนาวมากเลยค่ะลุง"

พอดีมันไม่มีผ้าห่มขอลุงนอนข้างๆนะครับ ไอตัวลุงคงทำให้คุณปรางได้อุ่นขึ้นบ้าง"

ปรางเธอลืมตาขึ้นยิ้มอนุญาต ลุงสักแกถอนใจด้วยความโล่งอกแล้วล้มตัวลงนอนข้างร่างของปรางแล้วเลื่อนกระเป๋าเป้ที่เธอทำเป็นหมอนให้ลุงสัก ลุงสักก็ทำหน้างง


"แล้วคุณปรางจะหนุนอะไรล่ะครับทีนี้" ปรางดึงแขนซ้ายกำยำของลุงสักมาหนุนแทนหมอน กลิ่นหอมอ่อนๆจากร่างเปลือยของสาวสวยที่นอนแนบชิดทำให้ลุงสักเริ่มจะตื่นตัว ลุงสักเลยพยายามเขยิบร่างกายท่อนล่างออกให้ห่างจากกลางตัวคุณปรางเมื่อได้นอนหนุนแขนกำยำ

แต่ยิ่งพยายามขยับออกห่างเท่าไหร่ ร่างขาวละมุนนั้นก็เข้ามาแนบชิดแกใกล้ขึ้นทุกที จนหัวนมสีชมพูสัมผัสเข้ากับหน้าอกรกขนหยาบ ปรางเธอหลับตาพริ้ม

ก่อนที่จะทันรู้ตัว ลุงสักก็เริ่มเป็นฝ่ายลุกเธอก่อน ก้มลงจูบปากบางสวยของปรางที่เผยอแย้มเชิญชวน ปากดูดจ๊วบๆๆ ลิ้นยาวสากคว้านแทงลงไปในโพรงปากหอมกรุ่น แล้วเกี่ยวรัดพันกับลิ้นเล็กบาง

"อืม...อาาา..."


ปรางเธอครางเมื่อปากรกหนวดของลุงสักนั้นจูบไซร้ไปที่ซอกคอขาวและใบหูน่ารัก ตอนนี้เหมือนความยับยั้งชั่งใจของลุงสักจะทลายลง เมื่อกริยาปรางเหมือนจะชวนเชิญ มือหยาบใหญ่ข้างขวาที่ว่างอยู่บีบเคล้นเต้าเต่งอย่างเบามือ สลับกันซ้ายขวา

สาวแอ่นอกขึ้นรับมือกร้านอย่างสุดสยิว ลุงสักโหย่งยกตัวขึ้น แล้วมองร่างงามอย่างเต็มตา ปรางเธอหลับตาพริ้มส่งเสียงครางเบาๆ มือน้อยๆทั้งสอง

เป็นเบอร์ของไม้คนงานในไร่ ปรางเธอก็กดรับ "ฮัลโหลไม้มีอะไรึเปล่า"
"คุณปรางคับ...คุณอยู่ไหนเฒ่าแก่กำลังตามตัวคุณอยู่ครับ...ถ้าคุณปรางอยู่กับลุงสัก...ให้ลุงสักรีบหนีเลยครับ...เฒ่าแก่กำลังไปที่แคมป์ของลุงสัก"

น้ำเสียงของนายไม้สั่นเครือ พอไม้วางหูไปปรางก็รีบบอก

"พ่อกำลังมาที่นี้ค่ะลุง...ลุงหนีไปเถอะค่ะ...ปรางไม่อยากให้ลุงเดือดร้อน"

ลุงสัก เป็นคนห้าวหาญไม่ยอมคน แกก็เลยตอบว่า

"ทำไมผมต้องหนีด้วยครับ...ผมทำอะไรผิด...ถึงเฒ่าแก่จะฆ่าผม"

"หนีไปค่ะลุง...ก่อนที่พ่อจะมาถึงแคมป์คนงาน...หนีไป"

ปรางเธอดึงแขนลุงสักให้ออกไป

"ก็ได้ครับ...ถ้าจะให้ลุงไป...คุณปรางต้องไปกับลุงด้วยครับ...ลุงไม่อาจจะทิ้งให้คุณปรางเผชิญปัญหาคนเดียวไม่ได้ลุงสัก"

ปรางเธอก็ตัดสินใจอยู่ครู่หนึ่ง

"ได้ค่ะลุง...ปรางจะไปกับลุงสัก..."

 ลุงสักแกเก็บกระเป๋าสิ่งของที่จำเป็นใส่กระเป๋าเป้ แกไม่ลืมที่จะหยิบปืนลูกโม่ที่อยู่ในลิ้นชักมาด้วย หลังจากนั้นทั้งสองก็ขี่มอไซค์คู่ใจของแก ออกไปจากนอกไร่ เพื่อมุ่งหน้าไปบนเขา ปรางเธอเอื้อมมือโอบกอดลุงสัก พร้อมกับเอาหน้าแนบกับแผ่นหลังลุงสัก อย่างอบอุ่น

"ไม่ต้องกลัวนะครับ...ไอ้สักคนนี้จะดูแลคุณปรางเองครับ"

พอทั้งคู่ออกพ้นจากไร่ เฒ่าแก่ดนัยก็มาพอดี พร้อมลูกสมุนของแก เฒ่าแก่ดนัยให้คนทุกที่ ทุกตารางนิ้ว

"ไอ้สักมึงอยู่ไหน...มึงจะเอื้อมเด็ดดอกฟ้าเชียวรึไอ้สัก"

"ไม่เจอเลยครับเฒ่าแก่...สงสัยจะหนีไปกันแล้ว...ทางรอยรถมันมุ่งหน้าออกจากไร่ครับ..เฒ่าแก่"

เฒ่าแก่ดนัยก็โทรหาปรางอิกครั้ง แต่เธอปิดโทรศัพท์

ดวงตะวันนั้นใกล้จะลับขอบฟ้าเสียแล้ว จากนั้นทั้งคู่ก็ถึงที่พักที่เป็นกระท่อม ที่ลุงสักทำใว้ พักผิง แต่ก็ไกลจากไร่พอสมควร

"ถึงแล้วครับคุณปราง..."
ปรางเธอก็ลงจากมอไซค์ เเล้วเธอก็ถามลุงสักว่า"พ่อคงไม่ตามเรามาเเล้วมั้งลุงสัก" ลุงสักมองใบหน้าสวยของปรางก็ยิ้มแล้วพูดว่า

"ทำไม...คุณปรางกลัวหรือครับ...ระดับคุณปรางไม่น่ากลัวเฒ่าแก่"

"ปรางไม่ได้กลัวเลยค่ะ...แต่ปรางกลัวพ่อจะทำร้ายลุงค่ะ"

ลุงสักได้ยินแบบนี้ก็ทำหน้าไปไม่ถูกเลย ที่ปรางเธอพูดกับแกแบบนี้ ลุงสักแก้อาการจะพูดว่าเขินก็ได้ เลยชวนคุยเรื่องอื่น

"ลุงว่าคุณปรางเข้าไปในกระท่อมดีกว่านะครับ...เดี๋ยวลุงจะหาฟืนมาก่อไฟให้...ในป่าแบบนี้อากาศมันหนาวมากเลยครับ" ปรางเธอก็เดินเข้าไปในกระท่อม ส่วนลุงสักก็รีบไปหาไม้ มาทำเป็นฟืน

เดี๋ยวมันจะมืดเสียก่อน หลังจากที่ลุงสักไปหาฟืนได้ตามต้องการ ก็กลับมาที่พัก เพื่อมาก่อไฟ ให้คุณปรางได้ผิงไฟ ปรางเธอก็ออกมาผิงไฟข้างนอกกระท่อม ที่มีลุงสักนั่งอยู่

ปรางตอนเธอมีอาการหนาวสั่น ลุงสักก็ถอดเสื้อนอกแล้วคุมให้ปรางใส่

 "คุณปรางใส่เสื้อลุงนะครับ...เผื่อจะคลายหนาวได้"ที่ลุงสักไปหาฟืนมา ก็ได้กล้วยป่า มาปิ้งให้ปรางกิน

"พอจะกินได้ไหมครับ...ลุงหาอาหารไม่ทันจริงๆครับ" ปรางเธอก็หยิบกล้วยที่ลุงสักปิ้ง มากิน

"หื้มๆๆอร่อยมากเลยค่ะลุง...พอประทังหิวได้ลุง...ลุงสุดยอดๆๆ"

ลุงสักเห็นคุณปรางยิ้มได้ เขาก็มีความสุขเหลือเกิน ปรางเธอกินอิ่มแล้วก็ขอตัวพักผ่อน เพื่อเก็บแรงไว้วันพรุ่งนี้ โดยมีลุงสักคอยเฝ้ายามอยู่ข้างนอก สักพักลุงสัก ก็เดินเข้าไปในกระท่อม

 "คุณปรางหนาวหรือครับ...ทำไมนอนคดตัวแบบนั้น" ปรางเธอก็บอกว่า "ใช่ค่ะลุง...ปรางหนาว...หนาวมากเลยค่ะลุง"

พอดีมันไม่มีผ้าห่มขอลุงนอนข้างๆนะครับ ไอตัวลุงคงทำให้คุณปรางได้อุ่นขึ้นบ้าง"

ปรางเธอลืมตาขึ้นยิ้มอนุญาต ลุงสักแกถอนใจด้วยความโล่งอกแล้วล้มตัวลงนอนข้างร่างของปรางแล้วเลื่อนกระเป๋าเป้ที่เธอทำเป็นหมอนให้ลุงสัก ลุงสักก็ทำหน้างง


"แล้วคุณปรางจะหนุนอะไรล่ะครับทีนี้" ปรางดึงแขนซ้ายกำยำของลุงสักมาหนุนแทนหมอน กลิ่นหอมอ่อนๆจากร่างเปลือยของสาวสวยที่นอนแนบชิดทำให้ลุงสักเริ่มจะตื่นตัว ลุงสักเลยพยายามเขยิบร่างกายท่อนล่างออกให้ห่างจากกลางตัวคุณปรางเมื่อได้นอนหนุนแขนกำยำ

แต่ยิ่งพยายามขยับออกห่างเท่าไหร่ ร่างขาวละมุนนั้นก็เข้ามาแนบชิดแกใกล้ขึ้นทุกที จนหัวนมสีชมพูสัมผัสเข้ากับหน้าอกรกขนหยาบ ปรางเธอหลับตาพริ้ม

ก่อนที่จะทันรู้ตัว ลุงสักก็เริ่มเป็นฝ่ายลุกเธอก่อน ก้มลงจูบปากบางสวยของปรางที่เผยอแย้มเชิญชวน ปากดูดจ๊วบๆๆ ลิ้นยาวสากคว้านแทงลงไปในโพรงปากหอมกรุ่น แล้วเกี่ยวรัดพันกับลิ้นเล็กบาง

"อืม...อาาา..."


ปรางเธอครางเมื่อปากรกหนวดของลุงสักนั้นจูบไซร้ไปที่ซอกคอขาวและใบหูน่ารัก ตอนนี้เหมือนความยับยั้งชั่งใจของลุงสักจะทลายลง เมื่อกริยาปรางเหมือนจะชวนเชิญ มือหยาบใหญ่ข้างขวาที่ว่างอยู่บีบเคล้นเต้าเต่งอย่างเบามือ สลับกันซ้ายขวา

สาวแอ่นอกขึ้นรับมือกร้านอย่างสุดสยิว ลุงสักโหย่งยกตัวขึ้น แล้วมองร่างงามอย่างเต็มตา ปรางเธอหลับตาพริ้มส่งเสียงครางเบาๆ มือน้อยๆทั้งสอง

สมหวังแล้ว

ตามหาห้วใจเจอแล้วสิน้องเอย

สมหวังสมรัก