เช้าวันอาทิตย์ที่ 1,000... หรือมากกว่านั้น
แสงแดดอ่อนๆ สาดส่องผ่านม่านลูกไม้สีครีมลงบนใบหน้าที่เรียบเฉยของ แพร หญิงสาววัย 28 ปี ผู้มีผมยาวดำขลับถักเปียหลวมๆ ใบหน้าหวานใสไร้เครื่องสำอาง ดวงตากลมโตที่มักหลบสายตาคนอื่น เธอลุกขึ้นจากเตียงนุ่มสีขาวสะอาดตา ยืดตัวเบาๆ ราวกับนกตัวน้อยที่ไม่เคยรู้จักโลกกว้าง
"วันอาทิตย์อีกแล้ว..." เธอพึมพำกับตัวเอง ขณะเดินเท้าเปล่าไปที่กระจกบานใหญ่ในห้องนอน ร่างสูงโปร่งในชุดนอนผ้าฝ้ายเรียบง่ายสะท้อนกลับมา—เรียบร้อย บริสุทธิ์ สงบสุขในแบบที่เธอรัก
แต่เช้านี้... มีบางอย่างผิดปกติ
แพรเอียงคอมองคอตัวเองในกระจก แล้วเธอก็ชะงัก
ที่โคนคอขวา ตรงรอยต่อไหล่กับลำคอ มีรอยสักดาวห้าแฉกสีดำสนิท มันไม่ใช่รอยหมึกธรรมดา—แต่ละแฉกดูเหมือนมีประกายอ่อนๆ ราวกับดวงดาวที่กำลังหลับไหล 5 ดวงเรียงตัวเป็นรูปดาว มืดมิดสนิท ไม่สว่างแม้แต่นิด
"นี่มัน... อะไรกันคะ?" เธอเอื้อมมือลูบ รอยสักเย็นเฉียบราวน้ำแข็ง แต่ไม่เจ็บ ไม่มีรอยแผล "เมื่อวานไม่มีนี่นา..."
เธอสะบัดหน้า ไม่ใส่ใจ ลูบครีมบำรุงผิวตามปกติ แล้วเดินไปที่ครัวเล็กๆ ของคอนโดหรูใจกลางเมือง เธอชงกาแฟดำร้อนๆ กลิ่นหอมฟุ้งกระจาย หยิบหนังสือคลาสสิกเล่มโปรด—ความรักในยุคใหม่ ของจีน มorris—มานั่งอ่านที่โซฟา
นาฬิกาเดินช้าๆ ตลอดวัน

10:00 น. เพื่อนสาวโทรชวนไปสวน "แพร ไปเดินเล่นกันไหม? มีหนุ่มหล่อเยอะเลย!"
"ไม่เป็นไรค่ะ อยู่บ้านดีกว่า" เธอตอบยิ้มๆ วางสาย
12:00 น. ข้อความจาก ต้น เพื่อนสนิทชายสมัยมหาลัย "วันนี้ว่างไหม? ชวนกินข้าว"
"ขอโทษนะคะ วันนี้เหนื่อยๆ" เธอพิมพ์กลับ หัวใจเต้นแรงนิดๆ แต่กลัว... กลัวผู้ชาย กลัวการสัมผัส กลัวทุกอย่างที่ไม่ใช่ "เรียบร้อย"
15:00 น. เธอทำความสะอาดห้อง ซักผ้า พับผ้าอย่างประณีต ชีวิตสมบูรณ์แบบในกรงทองของตัวเอง

เย็นย่ำค่ำ
แพรอาบน้ำอุ่น กลิ่นลาเวนเดอร์อบอวล เธอสวมชุดนอน เปิดทีวีดูสารคดีธรรมชาติ แล้วนั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง—กรุงเทพฯ สว่างไสวด้วยแสงไฟนีออน แต่โลกของเธอเงียบสงบดั่งป่าลึก
ก่อนนอน เธอเดินไปหน้ากระจกอีกครั้ง ลูบรอยสักดาวห้าแฉก มันยังมืดสนิท
"แปลกจริงๆ..." เธอถอนหายใจ "พรุ่งนี้คงหายไปเองมั้ง"
ค่ำคืนที่เงียบสงบ... หรือไม่?
แพรหลับสนิทในห้องมืดสนิท แต่ในห้วงนิทรา...
ภาพลวงตาปรากฏ—ผู้ชายรูปงามผมดำยาว สวมเสื้อคลุมแดงเข้ม ดวงตาแดงก่ำยิ้มเจ้าเล่ห์
"แพร... ชีวิตต้องมีรสชาติ" เสียงทุ้มนุ่มกระซิบในหัวเธอ "เจ้ากลัวอะไรนักหนา? วันอาทิตย์นี้... ใช้ชีวิตให้เป็น แล้วเจ้าจะได้เริ่มวันจันทร์"
"คุณคือใคร?" แพรในฝันถาม ตัวสั่นเทา
"ลูซิเฟอร์ เทวดาแห่งการทดลอง" เขาหัวเราะเบาๆ ชี้ที่คอเธอ "ดาวห้าแฉกนั่น... คือกุญแจ ถ้าเจ้าเติมเต็มมันทั้งห้าแฉกในวันเดียว เจ้าจะหลุดพ้น ใช้ชีวิตให้สมดุล แล้ววันจันทร์จะมา"
"สมดุล... อะไรคะ?" เธอถาม แต่ภาพกระจาย
ตื่นเช้า...
แพรสะดุ้งลุกจากเตียง แสงแดดสาดส่องม่านลูกไม้ เหมือนทุกเช้าวันอาทิตย์
"ฝันร้ายอีกแล้ว..." เธอพึมพำ เดินไปกระจก
แล้วเธอก็ชะงัก—รอยสักดาวห้าแฉกยังอยู่! มืดสนิททั้งห้าแฉก
"ไม่จริง..." เธอรีบคว้าโทรศัพท์ วันอาทิตย์ที่ 1 ตุลาคม 2568 ... วันเดียวกัน!
หัวใจเธอเต้นแรง "นี่มัน... วนลูป?!"
แพรวิ่งไปที่ครัว—กาแฟยังอยู่บนโต๊ะ หนังสือยังเปิดหน้าครึ่งเดียว ทุกอย่างเหมือนเดิมเป๊ะ!
เธอทรุดลงนั่งที่พื้น น้ำตาคลอ "ลูซิเฟอร์... คุณพูดจริงเหรอ? ดาวห้าแฉกนี่... ต้องเติมเต็มยังไง?"
ในหัวเธอ เสียงทุ้มนุ่มดังก้องอีกครั้ง
"ลองผิดลองถูกซะ แพร... วันนี้เจ้าจะได้แฉกแรกหรือไม่? หรือจะวนลูปต่อไป... ตลอดกาล?"
แพรเงยหน้ามองกระจก ดาวห้าแฉกมืดมิดเยาะเย้ยเธอ
0% ทุกดวง
⭐⭐⭐⭐⭐ (มืดสนิท)
"ฉัน... จะลองค่ะ" เธอพึมพำ กำหมัดแน่น "วันนี้... ฉันจะใช้ชีวิตให้เป็น!"
จบตอนที่ 1
สถานะดาว: 0/5 (มืดทั้งดาว)
บทเรียน: แพรค้นพบวนลูป + ระบบดาว → พร้อมลุยตอน 2!

'ลูซิเฟอร์' นี่เป็นเทวดาที่ทำผิดถูกถีบตกจากสวรรค์ลงมาเป็น Satan มิใช่รึ   นี่จะมาหลอกลวง ครอบงำ ชักจูงอะไรกับหนูแพรล่ะนี่  เรื่องน่าสนใจ ชวนติดตามคับ

5 แฉกแห่งความเสียวแน่ๆ

น่าสนใจฮะ บังคับให้ใช้ชีวิต ไม่งั้นก็ไม่ต้องไปไหน วนลูปไปเรื่อย เจอปีศาจมาบังคับขนาดนี้ จะไปสุดที่ไหนกันนะ

ผูกเรื่องได้น่าอ่าน  ทำไมลูซิเฟอร์ถึงเลือกแพร

ชีวิตต่อไปที่ไม่เงียบสงบอีกแล้ว

ลูซิเฟอร์มาเอง​ แพรจะต้องทำยังไงนะถึงจะหลุดพ้นได้​ มีห้าแฉกนี่แสดงว่าต้องผ่านห้าด่านรึเปล่านะ

เปิดเรื่องมาดี เงื่อนไข ก็น่าสนใจอยู่ครับ