บทที่ 8: รสชาติแห่งรุ่งอรุณ
แสงแรกของอรุณรุ่งสาดส่องผ่านช่องว่างของผนังไม้เข้ามาในกระท่อม แยงตาโจจนต้องขยับตัวเล็กน้อย เขาสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นและนุ่มนวลที่กำลังโอบล้อมกาย แต่ยังไม่ทันที่เปลือกตาจะเปิดออก ปากอุ่นร้อนก็ครอบคลุมลงบนแก่นกายที่กำลังผงาดตื่นขึ้นอย่างเชื่องช้า ความชื้นและแรงดูดดึงที่คุ้นเคยทำให้โจสะดุ้งเฮือก ร่างกายของเขาสั่นสะท้านไปทั้งตัว

นั่นคือ สมพร ผู้เป็นแม่ ที่กำลังปลุกเขาในแบบฉบับของชาวสามโคก ไม่มีเสียงเรียก ไม่มีสัมผัสปลุกที่เรียบง่าย หากแต่เป็นสัมผัสที่ปลุกเร้าทุกโสตประสาทให้ตื่นขึ้นอย่างสมบูรณ์แบบ

สมพรใช้ริมฝีปากและลิ้นของเธอปรนเปรอโจอย่างช่ำชอง ดูดดึงและไล้เลียไปทั่วลำควยของลูกชาย เสียงครางต่ำในลำคอของโจดังขึ้นเมื่อความเสียวซ่านแล่นพล่านไปทั่วกาย เขาเอนศีรษะซบกับหมอน ปล่อยให้แม่ของเขาทำหน้าที่อย่างเต็มที่

แรงดูดดึงเพิ่มความหนักหน่วงและรวดเร็วขึ้น สมพรใช้มือเรียวสวยของเธอกุมรอบโคนควยของโจ ไล่ขึ้นลงเป็นจังหวะประสานกับการใช้ปากและลิ้น จนโจเริ่มหายใจหอบถี่ เขารู้ดีว่าตนเองใกล้จะถึงจุดปลดปล่อยเต็มที

"อื้อออ...แม่...เสียว...ผมไม่ไหวแล้ว..." โจครางออกมาสุดเสียง ร่างกายของเขากระตุกเกร็งอย่างรุนแรงเมื่อความสุขสมถึงขีดสุด

น้ำเงี่ยนสีขาวข้นพุ่งทะลักเข้าสู่โพรงปากของสมพร เธอรับมันไว้ทั้งหมด ไม่มีการสำลักหรือแสดงความรังเกียจแม้แต่น้อย สมพรกลืนกินน้ำเงี่ยนของโจลงไปอย่างเชื่องช้าและละเมียดละไม ราวกับกำลังลิ้มรสอาหารโปรดที่สุด

เมื่อทุกหยดหมดสิ้นไป สมพรเงยหน้าขึ้นมองโจ ดวงตาของเธอเป็นประกายระยับด้วยความพึงพอใจ เธอยิ้มบางๆ ที่มุมปาก แล้วใช้ปลายลิ้นเลียริมฝีปากที่เปื้อนคราบน้ำเงี่ยนของลูกชายอย่างเอร็ดอร่อย

"รสชาติดีเหมือนเดิมเลยนะโจ" สมพรเอ่ยเสียงกระซิบเบาๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปลูบผมของลูกชายอย่างอ่อนโยน "ไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวจะสายไปโรงเรียน"

โจพยักหน้าเล็กน้อย แม้ร่างกายจะอ่อนเปลี้ยแต่เขากลับรู้สึกสดชื่นอย่างประหลาด นี่คือการเริ่มต้นวันใหม่ในแบบของชาวสามโคก ที่ซึ่งความปรารถนาและความรักถูกหลอมรวมกันอย่างไม่มีขอบเขต ทุกสัมผัสคือการยืนยันถึงการมีอยู่และการเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน

วิธีปลุกนี่เข้าท่าดีจริงๆเลย

ชอบมาก