รุมทึ้งวิศวกรสาวกลางไซต์งานเถื่อน 9

[wachira123]

ตอนที่ 9 ความโกรธของกรรมกรหนุ่ม NC

เช้าแสงแดดยามแรกเริ่มส่องเข้ามาผ่านม่านที่เปิดทิ้งไว้ในห้องนอนของบ้านหลังเล็ก แก้วลืมตาตื่นขึ้นมาในขณะที่นพแฟนหนุ่มยังคงหลับอยู่ข้างๆ เธอเอามือปัดผมที่รุงรังออกจากหน้าผาก ก่อนจะลุกขึ้นนั่งข้างเตียง รู้สึกถึงความอึดอัดอยู่ภายในใจเรื่องของเมื่อคืน เป็นเรื่องที่ไม่อยากจะบอกให้กับนพได้รู้

เสียงหายใจของนพที่ดังขึ้นมา ทำให้แก้วรู้สึกว่าเธอไม่ได้อยู่คนเดียว นพขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะลืมตาขึ้นและหันมองแก้วด้วยความงงงวย

"ตื่นแล้วเหรอ?"

นพพูดถามด้วยเสียงแหบๆ เพราะเพิ่งตื่นนอน

"อืม... ตื่นแล้ว"

แก้วตอบพลางยิ้มบางๆ ทว่าในใจกลับรู้สึกไม่สบาย

นพยังคงมองเธออย่างไม่เข้าใจ เขาสังเกตเห็นว่าแก้วยังคงดูเครียดๆ อยู่ เขาจึงนั่งขึ้นและหันไปถามด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง

"แก้ว... เกิดอะไรขึ้น? ทำไมเมื่อวานถึงกลับดึกจัง พอจะบอกนพได้ไหมว่ามีเรื่องอะไรหรือเปล่าในไซต์งาน"

คำถามนี้ทำให้แก้วสะอึกและไม่รู้จะตอบยังไง ความทรงจำเมื่อคืนที่เกิดขึ้นมาในหัว ร่างกายของเธอสั่นเล็กน้อย รู้สึกถึงความรู้สึกที่ทั้งแปลกใจและหนักใจ แต่เธอก็พยายามจะเก็บเรื่องนี้เอาไว้ในใจ

"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ... แค่... มีเรื่องนิดหน่อยในไซต์น่ะ..."

แก้วตอบออกไปพร้อมส่ายหน้าอย่างปฏิเสธ

นพยังคงไม่แน่ใจ แต่เขาก็ไม่อยากซักไซ้ให้แก้วรู้สึกอึดอัดมากกว่านี้ จึงเปลี่ยนเรื่องไป

"อืม... งั้น... เราไปแต่งตัวเถอะ เดี๋ยวจะสาย"

แก้วพยักหน้าอย่างเงียบๆ ก่อนจะลุกขึ้นไปหยิบเสื้อผ้าแล้วเดินไปที่ห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนชุดออกไปทำงาน

หลังจากที่ทั้งคู่แต่งตัวเสร็จแล้ว นพเดินไปหาชุดของตัวเองและยิ้มให้กับแก้วที่ยืนมองเขาด้วยสายตาที่ซ่อนความรู้สึกหลายๆ อย่าง

"รักแก้วนะ"

นพพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มและเดินไปกอดแก้วจากข้างหลัง

แก้วรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย แม้ว่าจะรู้สึกว่าอะไรบางอย่างในใจยังค้างคา แต่เธอก็รู้ว่าตัวเองยังรักนพ

"รักเหมือนกันค่ะ"

แก้วตอบกลับแล้วหันไปยิ้มให้เขา ก่อนจะจูบเบาๆ ที่แก้มของเขา

"ไปทำงานกันเถอะนะ"

นพกล่าวเสียงหวาน ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินออกจากบ้านไปทำงานพร้อมกัน มือของพวกเขายังจับกันไว้แน่น ราวกับเป็นการให้กำลังใจกันและกันในวันใหม่ที่เริ่มต้นขึ้น แต่หลังจากนพหันหลังไปเธอก็ถอนหายใจออกมาลากยาวด้วยความเหนื่อยหน่าย

เมื่อถึงไซต์งานแก้วเดินเข้ามาด้วยท่าทางขึงขัง สายตาของเธอมุ่งมั่นแต่แววตาก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคือง

ภาพในหัวยังคงนึกถึงสารพัดเรื่องราวที่เกิดขึ้นตลอดทั้งวัน ทำเธอเดาะปากอย่างไม่พอใจเมื่อมองไปเห็นคนงานที่ทำงานอย่างขี้เกียจ

"มัวนั่งพักผ่อนอะไรกันอยู่! คิดว่าเงินเดือนที่จ่ายไปให้พวกแกมานั่งหายใจเล่นหรือไง!"

เธอดุด่าอย่างหนักกับคนงานที่ยืนจับกลุ่มคุยกันหน้าไซต์งาน

"โธ่... คุณแก้ว พวกเราพึ่งจะเข้างานเองนะครับ ขอเตรียมตัวเตรียมใจสักหน่อยไม่ได้เหรอครับ"

"ไม่ได้! รีบเข้าไปทำงานเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่ทำงานก็ลาออกไป!"

เธอสะบัดนิ้วชี้ให้พวกเขาเข้าไป ทำกลุ่มคนงานไม่มีทางเลือกเดินเข้าไซต์งานไปอย่างเซ็งๆ

"อะไรวะวันนี้! คุณแก้วไปโกรธอะไรใครที่ไหนมาเนี้ย!?"

"เหอะๆ แบบนี้ไม่เมนส์มา ไม่ก็ผัวไม่ทำการบ้านละมั้ง"

คนงานกระซิบกระซาบกับเบาๆ แต่มันก็ดังพอทำให้แก้วได้ยิน เธอกัดฟันแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็ปล่อยพวกเขาไปเพราะไม่อยากเซ้าซี้มากนัก ได้แต่เก็บความรู้สึกไว้ในใจ เดินเข้าตามหลังพวกเขาเข้าไป

เมื่อแก้วเดินเข้าไปก็ทำท่าเข้มงวดกับคนช่างอย่างหนัก น้ำเสียงแสบแก้วหูดังสนั่นไปทางนู้นทีทางนี้ที ทำเอาคนงานต้องกุมขมับในทุกที่ที่เธอเดินผ่าน

ก่อนที่แก้วจะเดินไปบ้านหลังเดิมที่กลุ่มของนพได้รับมอบหมายให้สร้างมันจนเสร็จ แต่เมื่อถึงเธอถึงก็ต้องกำหมัดแน่น ความโกรธพุ่งถึงขีดสุดจนตัวสั่น

"นพ...พวกแกหายหัวไปไหนกันหมด!"

เธอกัดฟันแน่นด้วยความหงุดหงิดใจ โกรธจนเลือดขึ้นหน้าเดินบึ่งเข้าไปในแคมป์คนงานมือรีบเปิดประตูสังกะสีของไปเสียงดังลั่นเหมือนกับจะพังลงให้ได้

"นพ!!! แกไปหมุดหัวอยู่ที่ไหน!? ถ้าไม่อยากทำงานทำไมถึงไม่รีบลาออกไปซะ!"

แก้วตะโกนเสียงดังเข้าไปในห้องของนพ พลันสายตากวาดมองไปรอบๆ แต่กลับไม่เห็นนพที่ควรจะอยู่ในห้องนั้นเลย

"หายไปไหนของแกกัน ไอ้พวกไม่มีสมอง มีดีแต่กล้ามโตเอ๊ย!"

เธอสบถด่าระบายความโกรธในใจออกมา ก่อนที่กำลังจะก้าวออกไปค้นหาต่อที่อื่น

แต่ทันใดนั้นแก้วก็ชนเข้าอย่างจังกับบางอย่างที่แข็งแกร่งเหมือนกำแพง แก้วชะงักงัน เงยหน้าขึ้นมองและพบว่าตัวเองชนเข้ากับหน้าอกแข็งๆ ของนพ ที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตู ขวางทางเธอไว้อย่างพอดิบพอดี

นพที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จยังคงเปียกหมาดๆ สวมเพียงแค่ผ้าขาวม้าผืนเดียวที่มัดหลวมๆ พาดเอว แผ่นอกของเขาเปลือยเปล่าเผยกล้ามเนื้อล่ำสันภายใต้ผิวสีแทนและยังมีกลิ่นสบู่จางๆ ลอยแตะจมูก

"หัวหน้ามีอะไรเหรอครับ? โวยวายแต่เช้าเชียว"

นพถามขึ้นด้วยน้ำเสียงสงสัย แววตาของเขาบูดบึ้งเหมือนหงุดหงิดอารมณ์เสียเหมือนกับแก้วไม่มีผิด

"นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว! ทำถึงยังไม่เข้างานกันอีก!? ถ้าอยากทำงานก็เก็บของลาออกกลับบ้านพวกแกไปนู่น!"

แก้วสะบัดมือชี้ไล่ให้นพออกไป ทำเขากัดฟันแน่นเส้นเลือดปูดโปนขึ้นบนขมับ

"สองคำก็ให้ออก... สามคำก็ให้ออก... สั่งงานให้พวกเราทำไม่หยุดพัก ซ้ำยังคอยบ่นดุด่าฉอดๆ จนแสบแก้วหู คิดว่าพวกเราเป็นขี้ข้าเธอหรือไง!!!"

เขาพูดเสียงดังสนั่น ระบายความโกรธเข้าใส่หน้าของแก้วอย่างหนัก ร่างกายที่ใหญ่โตพร้อมด้วยกามเนื้อเป็นมัดๆ ของนพ ยิ่งทำเธอรู้สึกกลัวจนตัวสั่น

"ถะ ถ้าเตรียมตัวเสร็จแล้ว...พวกนายก็ไปเข้างานสิ!"

น้ำเสียงของเธอหดเล็กลง ท่าทางไม่กล้าขึงขังเหมือนเมื่อครู่แล้ว เธอกลัวจนลุกลนพยายามจะเดินหลบนพออกประตูไป

"...อ๊ะ!"

ขณะที่แก้วกำลังจะเดินหนีออกไป มืออันใหญ่ของนพก็ค้ำที่ประตูไว้มั่น ปิดบังทางออกของแก้วจนหมด

"นะ นายจะทำอะไรน่ะ!? ถอยออกไปนะ"

"คิดว่าเธอด่าผมขนาดนั้นแล้วผมจะยอมง่ายๆ เหรอ?"

เขาพูดพลางขยับดันร่างกายเคลื่อนมาข้างหน้า กล้ามอกแผ่นใหญ่พร้อมด้วยกล้ามท้องล่ำสันผลักดันแก้วให้ถอยหลังไป

"หยุดนะ! ถอยออกไปเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันจะไล่นายออก"

พอได้ยินแบบนั้นก็ทำเอานพแสยะยิ้มหัวเราะออกมา

"หึ หึ ไล่ออกก็ไล่ไปสิวะ ลูกพี่บรรจงเขาบอกว่าจบไซต์นี้ให้ผมไปทำงานด้วยอยู่แล้ว"

พูดจบมือหนาๆ ของเขาก็ผลักแก้วลงไปนอนบนฟูกของตัวเอง พร้อมกับเดินเข้ามาอย่างช้าๆ ด้วยแววตาที่เลวร้าย

นพแกะผ้าขาวม้าออกกองลงกับพื้น เผยให้เห็นท่อนล่างที่เปลือยเปล่าเต็มไปด้วยความดูดุดันและทรงพลัง

กล้ามเนื้อต้นขาแน่นเปรี๊ยะ เผยถึงการทำงานหนักหน่วงเป็นเวลานาน ท่อนขาที่แข็งแกร่งนั้นเต็มไปด้วยเส้นเลือดปูดโปนเต็มไปหมด

"...!!!"

ดวงตาของแก้วเบิกกว้าง เมื่อเห็นดุ้นอันใหญ่ยาวของนพชี้ตั้งจ่อมาทางหน้าของเธอ

"เห็นเธอแต่งตัวยั่วๆ แบบนี้ทุกวัน แค่นึกถึงก็ทำเอาดุ้นแข็งขึ้นมาเลยวะ วันนี้แหละจะทำให้เธอได้รู้ว่านอกจากกล้ามโตๆ แล้วฉันมีดีอะไรอีกบ้าง!"

พูดจบนพก็จับศีรษะของแก้วไว้แน่น พยายามบังคับฝืนดันหัวดุ้นเข้าปากของแก้ว

"ไม่นะ! หยุดเดี๋ยวนี้...ฉันไม่อมดุ้นเน่าๆ ของ- "

"สวบ!..."

คำพูดของแก้วต้องหยุดชะงัก เมื่อโดนดุ้นใหญ่ยาวของนพทะลวงพรวดเข้าไปในปาก มันเบียดเสียดคับแน่นทำแก้วพูดอะไรไม่ออก

"อ่า...เป็นไงบ้าง โดนดุ้นแทงเข้าปากแบบนี้อร่อยดีไหมล่ะ? เธอจะได้หยุดพูดมากเสียที อ้า... แต่ตอนนี้ผมเสียวเป็นบ้าเลยวะ"

นพขบฟันลงริมฝีปากแน่น ส่งเสียงร้องซี๊ดซ๊าดไม่หยุด ขณะที่มือจับศีรษะของแก้วไว้แน่น โยกคอเธอเข้าดูดอมดุ้นของตัวเองอย่างพอใจ

กลิ่นดุ้นที่เข้มข้นของนพ พร้อมกับความใหญ่ยาวที่ทะลวงเข้าไปในลำคอเธอจนลึก ทำแก้วแทบขาดสติ ในหัวมันขาวโพลนไปจนหมด

"อู๊ย... แบบนั้นแหละ ใช้ลิ้นของเธอให้มีดีๆ หน่อย อ้า... ปากมันนุ่มดีเป็นบ้าเลยวะ!"

แก้วห่อลิ้นละเลงเลียภายในช่องปากอย่างไม่รู้ตัว ทำเอานพส่งเสียงครางดังไปด้วยความเสียววูบวาบตลอดเวลาที่กดหัวเธอลงไป

ยิ่งทำนพอยากกระเด้าเอวแทงท่อนเอ็นดันเข้าไปลึกสุดลำคอ ทำเอาแก้วดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ มันใหญ่อันแน่นอยู่ในลำคอ เธอทุบขาของนพอย่างรวดเร็วด้วยลมหายใจที่ติดขัด

แต่นพไม่ได้สนใจกระทุ้งเอวเข้าใส่ถี่รัว กระหน่ำแทงดุ้นใส่ปากของเธอหลายระลอก

"อ๊อก!...อ๊อก!...อ๊อก!..."

เสียงดุ้นทะลวงเข้าลำคอเสียงดัง ทำแก้วลมหายใจเริ่มรวยริน ดวงตาเบิกโพลนแทบถลน น้ำตาไหลหยดย้อยออกมาไม่ขาดสาย

"อู๊ย~ ปากของเธอเนี้ยทั้งนุ่มทั้งแทงเข้าไปได้ลึก อ๊า....ทนไม่ไหวแล้ววะ อยากกระแทกให้แตกคาปากไปเลย"

พูดจบนพก็แทงดุ้นระรัวใส่ปากของแก้วรัวเป็นชุด มันรัวเร็วลงลึกทำแก้วแทบจะขาดใจตาย

"พรวด!...พราด!..."

น้ำกามแตกกระจายอย่างแรงเข้าไปในปากของเธอ ไหลทะลักออกมามากมายจนเอ่อล้นไร้ช่องว่างให้เติมเต็ม ซ้ำยังพุ่งกระจายออกไปทางหลอดลม ทำน้ำขาวขุ่นไหลเยิ้มออกจากจมูกทั้งสองข้าง

"แคก!...แคก!..."

เธอสำลักออกมาเสียงดัง ก่อนจะสูดหายใจเฮือกใหญ่กลับมา ราวกับวิญญาณเพิ่งเดินทางกลับมาเข้าร่าง


อ่านต่อก่อนใครเนื้อหาจัดเต็ม
👉คลิกซื้อได้เลย👈
meb :
ตอนใหม่ปล่อยแล้ว

👉หรือรออ่านทุกสัปดาห์👈

readawrite :


fictionlog :

[swss2511]

โดนคนงานแตกปากอีกวันนี้คงรอดยาก

[tantawanjames]

โดนแตกคาปากอีกแล้วจะรอดไหมรอบนี้