อาจาง ย้อนเวลา ตอนที่ 8 แก้ไขแล้วครบตอนละจ้า V2

[nonstopper]

        ในห้องอาบน้ำตระกูลเยี่ยอบอวนไปด้วยไอน้ำบางๆ ลอยขึ้นมาจากน้ำเนื่องด้วยห้องน้ำนี้ถูกอุ่นน้ำเอาไว้ตลอดเวลาให้สามารถใช้งานได้ทุกเมื่อตามประสาของบ้านตระกูลใหญ่ที่มีอันจะกินอันที่จริงสำหรับอาจางแล้วห้องอาบน้ำแบบนี้น่าจะเรียกว่าสระว่ายน้ำในร่มซะมากกว่าเพราะห้องอาบน้ำนี้มีขนาดใหญ่มากกลางห้องเป็นบ่อน้ำร้อนขนาดใหญ่พอให้ลงไปว่ายได้ระยะทางหนึ่ง

     อันที่จริงที่บ้านอาจางก็มีอยู่แต่อาจางเห็นว่าการอาบแบบนี้เปลืองน้ำมากเพราะพอเขาอาบเสร็จรอบหนึ่งก็จะมีคนรับใช้เข้ามาเปลี่ยนน้ำใหม่ทันทีทำเอาอาจางไม่เข้าไปอาบที่ห้องนั้นอีกเลย ฮูหยินจางเองก็ไม่ค่อยได้ใช้งานเห็นเวลากลับมาจากงานเลี้ยงถึงจะค่อยใช้งานนานๆ ครั้งโดยมีหญิงรับใช้ 4-5 คนเข้าไปช่วยปรนนิบัติ

     อาจางพอเข้ามาวางเสื้อที่จะเปลี่ยนกลับออกไปบนราวเรียบร้อยแล้วกำลังจะถอดเสื้อผ้าก็ถูก 2 สาวเข้ามาประกบ ซ้ายขวาเสียก่อนแล้ว

     "ท่านอยู่เฉยๆ เถอะให้พวกข้าช่วยท่านเอง" ทั้งคู่กล่าวออกมาหน้าแดงๆ

     อาจางเห็นว่าทั้งคู่เห็นตนเป็นสามีเรียบร้อยแล้วจริงต้องการจะทำตามหน้าที่ของภรรยาที่ดีจึงไม่ได้ว่าอะไรยืนเฉยๆ ให้ทั้ง 2 ค่อยๆ ถอดเสื้อของเขาช้าๆ

     อาจางพอมีสองสาวมารุมถอดเสื้อผ้าให้ก็ไม่วายมืออยู่ไม่สุขเอื้อมมือออกไปโอบกอดให้ทั้งสอง เข้ามาชิดตนมากขึ้นก่อนจะใช้มือไปถอดเสื้อผ้าให้พวกนางบ้างทั้งสองอยู่ในชุดคลุมเบาบางเพียงชิ้นเดียวไม่ได้สวมเอี๊ยมกับกระโปรงไว้ด้านใน ทำให้ชุดแนบลู่ไปกับเรือนร่าง เม็ดบัวทั้ง 4 เม็ดดันออกมาให้เห็นนอกร่มผ้า

     อาจางเพียงกระตุกปลายเชือกที่ผูกไว้คนละ 2- 3 แห่ง เสื้อคลุมพวกเธอก็ค่อยๆร่วงลงพื้นแยกออกจากกันให้เห็นเนื้อแท้เป็นช่องว่างเล็กๆ เผยให้เห็นร่องปทุมถันที่ขยับขึ้นลงเบาๆ ตามการหายใจลงมาเป็นสะดือน้อยๆ อยู่กลางหน้าท้องขาวราบเรียบ ก่อนจะเป็นช่อดอกไม้ไร้แพรไหมประดับที่มีคราบขาว แห้งกรังติดอยู่เต็มไปหมด เกสรดอกไม้ยื่นชูขึ้นมาให้เห็นอยู่ถนัดตากลีบดอกไม้ยังปิดไม่สนิทดีนักเพราะพึ่งถูกใช้งานตามโคนขาเรียวขาวมีคราบน้ำแก้งเป็นทางยาวจนถึงปลายเท้า

    อาจางยืนชมอย่างไม่รู้จักเบื่อ รอจนทั้ง 2 ช่วยกันถอดเสื้อผ้าอาจางออกหมดแล้วทั้งคู่ถึงค่อยยืนขึ้นมาจับปกเสื้อแบะออกอวดเรืองร่างสวยงามดังภาพวาดออกมาให้อาจางชมเต็มๆตา

    ทั้งเยี่ยหนี่และเยี่ยหลิงค่อยๆ ถอดเสื้อช้าๆให้อาจางชมดูตาค้างอย่างพอใจที่เห็นอาจางจ้องมองหลงใหลเรือนร่างพวกเธอขนาดนี้กว่าเสื้อผ้าพวกเธอจะค่อยๆ ไหลหลุดออกจากไหล่กลมมลเลื่อนผ่านแผ่นหลังขาวและสะโพกอวบอัดก่อนจะลงไปกองอยู่ที่พื้นมังกรของอาจางก็กลับมาผงาดชี้ไปหาทั้ง 2 อีกครั้งอย่างไม่รู้ตัว

    ทั้งเยี่ยหนี่เยี่ยหลิงเห็นมังกรของอาจางฟื้นขึ้นมาได้อีกถุงกับตาลุกวาวแต่ยังพยายามเก็บอาการไว้อาจางค่อยเดินเข้าไปโอบเอวบางทั้งคู่เดินไปยังสระน้ำกลางห้องซึ่งทั้งคู่ก็เดินไปตามอาจางแต่โดยดี

     อาจางค่อยๆเดินลงสระเป็นบันไดไล่ระดับลงไปเรื่อยๆ จนถึงพื้นสระอาจางเดินไปจนถึงฝั่งตรงข้ามที่หน้าหน้าเข้าหาประตูห้องอาบน้ำก่อนค่อยๆ นั่งลงบนเก้าอี้ยาวที่ถูกสร้างเอาไว้ในน้ำเมื่ออาจางนั่งลงไปแล้วระดับน้ำก็สูงประมาณหน้าอกของเขาพอดีเพราะเก้าอี้นี้ถูกสร้างมาตามระดับความสูงของผู้ใหญ่

     อาบจางปล่อยให้ 2 สาวค่อยๆ กวักน้ำขึ้นมาลูบไล้ทั่วหน้าอกของเขาอย่างสบายอุรา แต่มืออาจางเองก็ไม่ได้อยู่เฉยๆ ค่อยๆ ลูบไล้ไปตามหน้าท้องเนียนราบนุ่มมือทำความสะอาดให้ สองสาวฝาแฝดเช่นกัน

    อาจางที่ถูกมือนุ่มนิ่มลูบไล้สัมผัสเบาๆไปทั่วถึงกับครางอย่างมีความสุขเคลิบเคลิ้มปล่อยให้ทั้ง 2 ลูบไล้ไปทั่วทั้งตัวเช่นเดียวกับตัวเองที่ลูบไล้ไปทั่วตัวทั้ง 2 เช่นกันแต่เน้นตามจุดกระสันของพวกเธอเป็นพิเศษจนทั้ง2 ต้องสะดุ้งเป็นระยะๆ ก่อนอาจางจะจับมือทั้ง 2 มากุมมังกรที่ผงาดเต็มที่เอาไว้แต่มังกรของอาจางยังเป็นเพียงมังกรหนุ่มเพียงมือเดียวของเยี่ยหนี่ก็แทบไม่เหลือพื้นที่ให้เยี่ยหลิงจับส่วนที่เหลือแล้วอาจางจึงให้ทั้ง 2 ช่วยกันกุมคนละครึ่งก่อนค่อยๆ จับมือพวกเธอขึ้นลงเบาๆจนอาจางต้องครางออกมาอย่างมีความสุข
     .....
     .....
     ในห้องโถงเรือนรับรองชุยถงที่นั่งรออาจางอยู่ในห้องตอนนี้เปลี่ยนมาลุกขึ้นยืนอยู่ด้านข้างอย่างสงบเสงี่ยมเพราะตอนนี้ในห้องที่ตำแหน่งเจ้าบ้านถูกนั่งอยู่โดย เยี่ยฮูหยิน ที่อาจางและ 2 ฝาแฝดเข้าใจว่าออกไปทำธุระข้างนอก

     อันที่จริงแล้วตั้งแต่ฮูหยินเยี่ยเดินออกมาจากตึกในก็ไม่ได้ออกไปที่ไหนเพียงออกมานั่งรอใครบางคนอยู่ที่เรือนรับรองแห่งนี้อยู่ในชุดเดิมที่อาจางแอบมองดู ฮูหยินเยี่ยเปลี่ยนชุด ในชุดคลุมสีชมพูอ่อน ปทุมถันเต่งตึงขนาดใหญ่ถูกปกปิดด้วยเอี๊ยมสีขาวก่อนจะถูกห่อด้วยผ้าขาวรัดพันไว้ลงไปจนถึงหน้าท้องก่อนจะมัดปมเป็นรูปดอกไม้เอาไว้กลางหน้าอกอวดสะโพกขาวเหนือกระโปรงเล็กน้อย   และเนินอกที่ล้นทะลักออกมาเนื่องจากไม่สามารถรัดพันได้มากไปกว่านี้

    ใบหน้าที่ถูกประทินโฉมด้วยแป้งฝุ่นเพียงอย่างเดียว ด้วยขนตางามงอนและสายตาประดุดพญาหงส์ คิ้วเรียวยาว ที่รับกับดวงตา ริมฝีปากแดงอวบอิ่มรับกับจมูกน้อยๆ แก้มทั้ง 2 ประดับไปด้วยลักยิ้มให้เห็นเมื่อยามเยี่ยฮูหยินส่งยิ้มออกมายังคงงามล้ำกว่าหญิงงามใดๆ ที่แต่งหน้าทาปากเต็มที่อยู่มากมายนักและบุคคลที่เยี่ยฮูหยินส่งยิ้มให้นั้นกำลังเดินเข้าในห้องด้วยท่าทางกิริยา อ่อนช้อยแต่แฝงไปด้วยความสง่างามน่าเกรงขามดังพญาหงส์อีกตัวที่ประชันขันแข่งกับ เยี่ยฮูหยินที่นั่งรออยู่กลางห้อง

    เส้นผมงางามสะท้อนแสงดังแพรไหมของผู้ที่เดินเข้ามาถูกจับม้วยขึ้นไปเสียบปิ่นปักผมอยู่กลางศีรษะก่อนปล่อยผมยาวสีดำขลับที่เหลือทิ้งลงกลางหลังจนถึงสะโพกอวบใหญ่ขนคิ้วหนาเรียวยาวคมเข้มกับดวงตาใสดังพญาหงส์อีกคู่หนึ่งไม่แพ้เยี่ยฮูหยิน กับริมฝีปากชมพูสวยรับใบหน้า ด้วยผิวเนียนขาวดังหิมะ ไม่จำเป็นต้องพอกแป้งแต้มชาดเพิ่มเติมให้ความงามลดลงก็สวยสง่าไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าเยี่ยฮูหยินที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว

    ผู้มาใหม่ยังคงก้าวเดินเข้ามาช้าๆ ในชุดน้ำเงินสดใสลายหงส์ ขอบสีแดงรัดเป็นรูปตัววีเผยให้เห็นเนินอกขาวอวบอิ่มล้นทะลักไม่แพ้เยี่ยฮูหยินถูกรัดอยู่ภายใต้เอี๊ยมสีน้ำเงินเข้าชุดลายดอกเอวบางอ้อนแอ่นเพียบหยิบมือ ก่อนจะเป็นสะโพกผายคาดคะเนจากสายตาแล้ว สมควรอวบใหญ่ยิ่งกว่าเยี่ยฮูหยินอยู่เล็กน้อย

    ก่อนที่จะเดินลงไปนั่งอยู่ด้านข้างของเยี่ยฮูหยินที่นั่งรออยู่ก่อนแล้ว

     "คารวะ ฮูหยินจาง" ชุยถงที่ยืนอยู่ด้านหลังรอจนฮูหยินจางนั่งที่เรียบร้อยแล้วก็เดินออกมาทำความเคารพอีกครั้งหลังจากเคารพรอบแรกไปแล้วก่อนที่ฮูหยินจางจะเดินเข้ามาให้ห้องโถง
     "ฮิฮิ ท่านสบายดีกระมัง" เยี่ยฮูหยินกล่าวทักทายหลังจากทั้งสองนั่งจิบน้ำชามาได้สักพักแล้วด้วยท่าทีสนิทสนม
     "เฮ้อ ข้าสบายดีหรอกหากไม่ใช่ลูกชายตัวดีของข้าทำตัวเช่นนี้" ฮูหยินจางอดบ่นออกมาไม่ได้ตั้งแต่ฮูหยินจางได้ข่าวจากทหารหญิงที่อาจางใช้ให้มาแจ้งข่าวก็รีบเดินทางมายังตึกตระกูลเยี่ยทันทีโดยใช้ให้คนมาเรียนเยี่ยฮูหยินก่อนล่วงหน้าแล้วว่าจนจะมาขอพบโดยไม่ให้บอกอาจางรู้
     "ท่านไม่ต้องเป็นกังวลไปหรอกยังไงข้าก็รู้จักอาจางมาตั้งแต่ยังเล็ก นิสัยใจคอเป็นอย่างไรก็ทราบดีพอๆกับท่าน"
     "ถึงท่านจะพูดเช่นนี้ข้าก็ยังกังวลใจอยู่ดีถึงต้องรีบมาหาท่านเช่นนี้"
     "ท่านจะกังวลไปทำไมยังไงข้าก็สัญญากับท่านไปแล้วว่าจะยกเยี่ยหนี่หรือเยี่ยหลิงคนใดคนหนึ่งให้แต่งกับอาจางยิ่งทั้ง 3 ก็สนิทสนมกันดีเช่นนี้ท่านไม่ต้องกังวลไปหรอก"
     "ข้าไม่ได้กังวลเรื่องนั้นแต่ข้าเกรงว่าอาจางจะ....." ฮูหยินจางยังไม่ทันพูดจบก็มีคนแต่งกายชุดดำปิดบังหน้าตามิดชิดกระโดดลงมาจากหลังคาห้องโถงอยู่ด้านหน้าของทั้ง 2 คนทั้งห้องตกอยู่ในความตระหนก

      ทหารหญิงของฮูหยินจางที่อยู่ด้านหลังรีบออกมายืนขวางเอาไว้ระหว่าง 2 ฮูหยินกับ คนชุดดำนั้น เนื่องจากในเรือนรับรองไม่อนุญาตให้พกอาวุธเข้ามาทหารหญิงได้แต่ยกมือยกไม้ตั้งท่าเตรียมรับมือกับผู้บุกรุกคนนี้

     แต่ยังไม่ทันเกิดการปะทะคนชุดดำนั้นก็ชิงลงไปคุกเข่าอยู่กับพื้นก่อนแล้ว ก่อนจะมีเสียงเยี่ยฮูหยินสั่งออกมาเบาๆ

     "พวกท่านอย่าได้ตื่นตระหนกนี่เป็นคนของเราเอง โปรดกลับไปที่เดินเถิด" เยี่ยฮูหยินรีบพูดออกมาหลังจากสังเกตเห็นสัญลักษณ์ดอกกล้วยไม้สีดำกลืนไปกับชุดที่หน้าอกด้ายซ้ายที่นูนออกมา ทำให้พอคาดเดาได้ว่าบุคคลชุดดำนี้คงเป็นสตรีนางหนึ่ง
     "ต้องของอภัยฮูหยินจางแล้วที่ทำให้ท่านเกิดความตื่นตระหนกเช่นนี้" เยี่ยฮูหยินรีบลุกขึ้นมาประสามือขอขมาต่อฮูหยินจาง ฮูหยินจางก็ไม่ได้ว่าอะไรกล่าวไม่เป็นอะไรๆ ก่อนลุกขึ้นไปประคองเยี่ยฮูหยินกลับไปนั่งเช่นเดิม

    สตรีชุดดำนั่นเห็นทุกอย่างกลับมาเป็นปกติแล้วก็รีบขออนุญาตรายงานต่อเยี่ยฮูหยิน ซึ่งเยี่ยฮูหยินก็ผงกศีรษะรับ

    สตรีชุดดำพอได้รับอนุญาตก็ลุกขึ้นไปกระซิบอะไรบางอย่างให้เยี่ยฮูหยินได้ยินเพียงผู้เดียวซึ่งข้อความที่เยี่ยฮูหยินได้ยินคงสร้างความตกใจให้เยี่ยฮูหยินมากมายนักเพราะฮูหยินจางที่มองดูอยู่เห็นหน้าตาและแววตาของเยี่ยฮูหยินสับสนเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาเหมือนตื่นตกใจ

     รอจนสตรีชุดดำรายงานเสร็จเยี่ยฮูหยินขบคิดอยู่นานก่อนจะกระซิบบางอย่างให้สตรีชุดดำได้ยินก่อนที่สตรีชุดดำนั้นจะคุกเข่าลงไปทำความคารวะอีกครั้งก่อนวิ่งออกไปทางประตูหลังหายตัวออกไป

    อันที่จริงสตรีชุดดำนางนั้นเป็นถึงหัวหน้าหน่วยป้องกันผู้บุกรุกของเยี่ยฮูหยินปกติจะซ่อนตัวอยู่ระหว่างตึกนอกและตึกใน ไม่ให้มีผู้ใดบุกเข้ามาได้และจะไม่เปิดเผยตัวให้ผู้ใดรับทราบถึงการมีตัวตนอยู่ของพวกเขา ขนาดคนรับใช้ในบ้านยังไม่มีผู้ใดทราบนอกจากเยี่ยฮูหยินและ 2 ฝาแฝด การที่อยู่ๆ หัวหน้าหน่วยปรากฏตัวออกมานั้นถือเป็นเรื่องผิดปกติอย่างมากยิ่งปรากฏตัวขึ้นมาต่อหน้าของคนนอกเช่นฮูหยินจางแสดงว่าต้องเป็นเรื่องใหญ่มากถึงขนาดต้องแจ้งให้ทราบเดี๋ยวนั้น

     เยี่ยฮูหยินหลังขบคิดอยู่นานก็สั่งให้คนออกไปจากเรือนรับรองให้หมดเหลือเพียงฮูหยินจางกับคนของนางแต่ฮูหยินจางก็ออกปากสั่งคนของตนออกไปรอข้างนอกเช่นกันทำให้เยี่ยฮูหยินผงกศีรษะขอบคุณเล็กน้อย

      รอจนในห้องโถงเหลือเพียงเยี่ยฮูหยินและฮูหยินจาง ตอนนี้ทั้งห้องเงียบสงบแต่บรรยากาศเริ่มอึดอัดขึ้นทีละน้อยก่อนที่เยี่ยฮูหยินจะเริ่มพูดขึ้นมาก่อน

     "ท่านพี่จาง พอทราบหรือไม่ว่าคนของข้ามาแจ้งข่าวเรื่องใด" เยี่ยฮูหยินเหมือนจะหยั่งเชิงฮูหยินจางว่าเรื่องที่นางจะมาพูดกับเรื่องที่ได้รับแจ้งมานั้นเป็นเรื่องเดียวกันหรือไม่
    "เฮ้อใช่เรื่องอาจางหรือไม่" ฮูหยินจางถึงกับเอามือกุมขมับตนเองก่อนส่ายหัวไปมาทำเอาปทุมถันพองโตขึ้นลงตามการถอนหายใจ
     "ใช่แล้วแสดงว่าท่านทราบเรื่องนี้อยู่ก่อนแล้วใช่หรือไม่ แล้วเช่นใดท่านถึงได้ปล่อยเรื่องเอาไว้เช่นนี้โดยไม่บอกข้า" เยี่ยฮูหยินพอได้ยินถึงกับระเบิดอารมณ์โกรธออกมาไม่ไว้หน้าฮูหยินจางต่างจากตอนแรกที่พบหน้าฮูหยินจางที่ยิ้มแย้มอยู่ตลอดโดยสิ้นเชิง
     "เฮ้อ... เรื่องนี้ข้าไม่ได้รู้อยู่ก่อนแล้วข้าเพียงแต่สงสัยเท่านั้นเป็นพียงการคาดเดาของข้าเท่านั้นแต่ข้าก็กังวลเรื่องนี้อยู่จึงต้องการมาบอกเรื่องนี้กับท่าน"
     "ท่านสงสัย สงสัยตั้งแต่เมื่อใดเหตุใดถึงรอจนตอนนี้ถึงพึ่งจะมาบอกข้า" เยี่ยฮูหยินยังคงจ้องจับผิดฮูหยินจางไม่วางตา
     "ฮูหยินเยี่ยโปรดใจเย็นลงก่อนเรื่องนี้ข้าอธิบายได้" ฮูหยินจางรีบเอามือไปกุมมือของฮูหยินเยี่ยเอาไว้เพราะเรื่องแบบนี้หากปล่อยให้อารมณ์โกรธบดบังมีแต่จะทำให้เรื่องราวบานปลายใหญ่โตแม้ฮูหยินจางจะสนิทกับฮูหยินเยี่ยมากขนาดไหนแต่เรื่องบางเรื่องก็ไม่สามารถจบลงแค่ลมปาก

     ฮูหยินจางรอจนฮูหยินเยี่ยสงบสติลงผ้าที่รัดหน้าอกของฮูหยินเยี่ยที่แทบจะหลุดเพราะถูกปทุมถันของฮูหยินจางดันขึ้นมาอย่างรุนแรงเพราะอาการโกรธตามการหายใจอย่างหนักหน่วยยังดีที่ถูกเม็ดบัวเม็ดใหญ่เกี่ยวเอาไว้อยู่ไม่เช่นนั้นปทุมถันของเยี่ยฮูหยินคงเด้งหลุดออกมาจากผ้าที่รัดเอาไว้แล้วแต่ถึงอย่างนั้นเอี๊ยมที่ใส่อยู่ก็ถูกดันขึ้นมาหลุดออกจากผ้าที่รัดเอาไว้อยู่มิใช่น้อย

     "ข้าพึ่งจะสงสัยเมื่อไม่กี่วันมาก่อนเท่านั้นท่านจำตอนที่โจรปล้นม้าบุกมาได้หรือไม่"

     เยี่ยฮูหยินเพียงผงกศีรษะเป็นเชิงตอบรับว่ายังจำได้

     "ในตอนนั้นอาจางกลับมาพร้อมกับเยี่ยหนี่โดยที่เยี่ยหนี่เดินขากระเผลกมาจนข้าสงสัย เพราะทั้งคู่อยู่ด้วยกันตลอดคืน เมื่อข้าถามอาจางบอกข้าเพียงว่าเยี่ยหนี่ถูกงูกัดจึงต้องรักษาให้นางเท่านั้น" เยี่ยฮูหยินผงกศีรษะรับอีกครั้งเพราะนางก็สังเกตเห็นเช่นกันและได้ถามเยี่ยหนี่แล้วซึ่งนางก็ตอบแบบนี้เช่นกันทั้งยังโชว์ให้ดูรอยที่ถูกงูกัดและบอกว่าอาจางเป็นผู้ดูดพิษออกไปให้นางจนนางไม่มีแรงเดินไม่ไหวเท่านั้นและอาจางมีมาบอกนางให้ทำของร้อนๆ ให้เยี่ยหนี่ดื่ม

     นางให้ซินแสมาตรวจก็บอกทำนองเดียวกันว่าเยี่ยหนี่ถูกพิษไอเย็นแทรกซึมต้องเพิ่มธาตุร้อนให้นางเท่านั้นนางจึงไม่ได้คิดอะไร

     "เรื่องนี้ข้าให้ซินแสมาตรวจแล้วไม่มีปัญหาอะไรเยี่ยหนี่ถูกงูพิษกัดจริงๆ และอาจางได้ช่วยดูดพาออกให้เยี่ยหนี่เท่านั้น" เยี่ยฮูหยินตอบตามความมั่นใจของตน
     "มันไม่เพียงแค่นั้นนะสิ"

     เยี่ยฮูหยินได้ยินก็ยิ่งจ้องฮูหยินจางไม่วางตา

     "หลังจากวันนั้นเยี่ยหนี่ก็มาหาอาจางที่บ้านของข้า"
     "ท่านว่าอะไรนะ" เยี่ยฮูหยินได้ฟังก็รีบถามขึ้นมาเพราะเธอมั่นใจว่าเยี่ยหนี่อยู่บ้านของเธอเพราะเธอเป็นคนป้อนข้าวให้เยี่ยหนี่ที่นอนซมเองกับมือมีเพียงเยี่ยหลิงที่นางไม่รู้ว่าอยู่ไหนเพราะกำลังเป็นห่วงเยี่ยหนี่
     "นั่นสมควรเป็นเยี่ยหลิงเพราะข้าอยู่กับเยี่ยหนี่ทั้งวัน"

    ฮูหยินจางได้ฟังก็ยิ่งคุ้นคิดหนักเข้าไปอีกก่อนจะเล่าต่อ

     "วันนั้นที่เยี่ยหลิงมาหาเกือบยามเที่ยงอาจางยังนอนอยู่ในห้องข้าจึงใช้ให้ชุยถงเข้าไปปลุกอาจางขึ้นมาหา"
     "แต่ว่าผ่านไปตั้งนานข้าก็ไม่เห็นอาจางและชุยถงออกมาสักทีเยี่ยหลิงที่คอยอยู่ทนไม่ไหวจึงเดินไปที่ห้องอาจางอีกคน ก่อนที่ชุยถงจะออกมาคนเดียวจนข้าแปลกใจ แต่ตอนนั้นข้ากำลังจะออกมาหาท่านพอดีจึงไม่ทันได้สนใจเพียงบอกให้ชุยถงดูแลทั้ง 2 คนให้ดีๆ ก่อนออกมา ซึ่งท่านก็เจอข้าวันนั้น"

    เยี่ยฮูหยินที่ฟังตามก็ผงกศีรษะรับ นางเจอฮูหยินจางจริงๆแต่ก็ยังไม่รู้ว่าฮูหยินจางสงสัยตอนไหนเพราะปกติ ทั้ง 3 ก็วิ่งเล่นด้วยกันประจำอยู่แล้วไม่ว่าจะเป็นบ้านของอาจางหรือของเธอเองต่างเข้าออกห้องอีกฝ่ายกันเป็นว่าเล่น จนได้ยินฮูหยินจางเล่นต่อ

     "พอข้ากลับมาถึงบ้านตอนสายแล้วถามชุยถงถึงทั้ง 2 คน ชุยถงก็บอกว่าพึ่งยกข้าวเข้าไปให้ทั้ง 2 คนทำเอาข้าแปลกใจเพราะปกติอาจางจะไม่กินข้าวในห้องตัวเองแต่ข้าเห็นว่าเยี่ยหลิงอยู่ด้วยคงเล่นกันเพลินไม่อยากออกมาแต่พอเยี่ยหลิงกำลังจะกลับจึงมาลาข้านั้นข้าถึงเห็นว่าเยี่ยหลิง นั้นท่าทางเหน็ดเหนื่อยเหมือนจะหลับๆและด้วยท่าเดินของนางที่คล้ายกับเยี่ยหนี่วันนั้นจนข้าต้องให้คนพาเยี่ยหลิงขึ้นรถม้าไปส่ง ทำให้ข้าสงสัยขึ้นมา"

     เยี่ยฮูหยินได้ฟังถึงกับตาโตเพราะเรื่องที่ได้ยินจากฮูหยินจางประกอบกับเรื่องที่สตรีชุดดำนำมาแจ้งนั้นมันรวมกันได้เป็นอย่างดี

     เรื่องที่สตรีชุดดำนำมาแจ้งนั้นใจความหลักๆ คือหลังจากพวกอาจางเข้าไปในห้องของ 2 ฝาแฝดแล้วมีเสียวครวญครางออกมาจนได้ยินไปทั่วพวกเธอไม่รู้จะทำยังไงดีจีบรีบมาแจ้งให้เยี่ยฮูหยินทราบ

     ตอนนี้ต่อให้ไม่ต้องไปดูกับตาเยี่ยฮูหยินก็มั่นใจแล้วว่าบุตรสาวทั้ง 2 ของเธอคงเสร็จอาจางไปหมดแล้วแน่ๆ ยิ่งคนรับใช้ได้ยินไปทั่วแบบนี้ข่าวต้องหลุดออกไปให้บุคคลภายนอกรับรู้แน่นอน

    เยี่ยฮูหยินตอนนี้คิดจนหัวแทบระเบิดไม่รู้จะทำยังไงดีรีบลุกขึ้นก่อนเดินเข้าตึกในทันทีฮูหยินจางเองเห็นเยี่ยฮูหยินรีบร้อนเดินเข้าตึกในไปก็รีบลุกเดินตามไปทันที

     เยี่ยฮูหยินตอนนี่รีบร้อนเดินเข้าตึกในไปไม่สนใจกริยาท่าทางอันใดแล้วแทบคิดจะโผวิ่งไปหาบุตรสาวทั้ง2 โดยเร็วที่สุด ฮูหยินจางเองก็กลัวว่าเยี่ยฮูหยินจะโมโหจนลงมือทำร้ายอาจางรีบวิ่งตามมาพูดรั้งเยี่ยฮูหยินให้ใจเย็นลงตลอดเวลาทั้งฉุกแขนเอาไว้แต่เยี่ยฮูหยินไม่สนใจสะบัดแขนทิ้งก่อนวิ่งต่อจนถึงห้องของบุตรสาวตนทันทีที่เปิดประตูห้องเข้ามาก็พบกับความว่างเปล่าแต่กลิ่นที่ลอยอบอวนอยู่ภายในห้องนั้นไม่ต้องบอกเยี่ยฮูหยินก็พอทราบเพราะเธอเองก็เคยดมกลิ่มแบบนี้มาแล้วในขณะที่สามียังมีชีวิตอยู่

     เยี่ยฮูหยินเดินไปจนถึงเตียงที่ถูกผ้าห่มคลุมไว้เยี่ยฮูหยินรีบกระชากผ้าห่มออกมาทันทีเห็นผ้าปูที่นอนที่ถูกเปลี่ยนใหม่แต่ผ้าปูเตียงกลับมีรอยเปียกน้ำเป็นดวงให้เห็นเพราะซึมซับน้ำที่ซึมอยู่ในเตียงเอาไว้ฮูหยินจางที่พึ่งตามมาถึงรีบเดินเข้าห้องมายืนเคียงข้างเยี่ยฮูหยินจางฮูหยินทั้งเห็นทั้งได้กลิ่นก็รับรู้แล้วว่าอาจางลงมือทำอะไรไปบ้าง

    ยังไม่ทันที่ฮูหยินจางจะพูด ให้เยี่ยฮูหยินใจเย็นลงเยี่ยฮูหยินก็รีบเดินออกไปจากห้องเราทำเอาฮูหยินจางต้องรีบวิ่งตามไปไม่ห่างเยี่ยฮูหยินถึงกับเดินตามหาอาจางจนทั่วก่อนตระโกนเรียกเสียงดัง

     "'กล้วยไม้ดำ'ออกมาเดี๋ยวนี้!!!" ทันทีที่เยี่ยฮูหยินตระโกนออกไปสตรีชุดดำหลายสิบนางต่างโผล่ออกมาจากที่ไหนไม่ทราบจนเต็มไปหมดตามหลังคาตึกต่างๆก่อนจะกระโดดมาคุกเข่าตรงหน้าของเยี่ยฮูหยิน

     "คารวะ ฮูหยิน 'กล้วยไม้ดำ'พร้อมรับคำสั่ง" ทั้งหมดต่างประสานมือคารวะส่งเสียงพร้อมเพียงกันจนฮูหยินจางที่ตามมาเห็นถึงกับหน้าซีดแทบไม่มีสีเลือด
     "ฮูหยินเยี่ยโปรดอย่าทำให้เรื่องเล็กเป็นเรื่องใหญ่เลยสิ่งที่อาจางทำผิดไปข้ายินดีรับผิดชอบทุกอย่างเต็มที่ขอเพียงเยี่ยฮูหยินบอกมาคำเดียวต่อให้ต้องบุกน้ำลุยไฟข้ายินดีทำให้ขอเพียงอย่าทำร้ายอาจางเลย" ฮูหยินจางรีบเข้าไปกอดแขนของเยี่ยฮูหยินไว้ น้ำตาเริ่มไหลออกมาจากดวงตาคู่งาม
     "เยี่ยหนี่กับเยี่ยหลิงและอาจางตอนนี้อยู่ที่ไหน" เยี่ยฮูหยินไม่สนใจฮูหยินจางที่เข้ามากอดตนไว้กลับไปถามสตรีชุดดำที่คุกเข่าอยู่ด้านหน้าก่อนจะมีสตรีผู้หนึ่งเงยหน้าขึ้นมาตอบ
     "เรียน ฮูหยินตอนนี้ทั้ง 3 คนอยู่ในห้องอาบน้ำทางทิศตะวันออกค่ะ" สตรีนางนั้นตอบคำถามเสร็จก็กลับลงไปก้มหน้ารอรับคำสั่งตามเดิม
     "กลับไปประจำที่พวกเจ้า" เยี่ยฮูหยินสะบัดมือครานึงก่อนรีบเดินไปยังห้องอาบน้ำทันทีฮูหยินจางเห็นว่าเยี่ยฮูหยินไม่ได้สั่งให้ 'กล้วยไม้ดำ'ตามมาด้วยก็โล่งใจขึ้นระดับหนึ่งแต่ก็ยังคงตื้อเยี่ยฮูหยินไปตลอดทาง

    ทันทีที่เยี่ยฮูหยินเดินทางมาถึงห้องอาบน้ำก็รีบเปิดประตูเข้าไปทันทีแต่มันถูกแขวนกลอนอยู่ทำให้เปิดไม่ได้ จนเยี่ยฮูหยินต้องกระทืบเท้าขัดใจก่อนเดินถอยออกมา โดยไม่ต้องตะโกนเรียกสตรีชุดดำคนหนึ่งออกมาจากหลังคาห้องอาบน้ำก่อนลงมาคุกเข่าคารวะเยี่ยฮูหยินรอรับคำสั่ง

     "เปิดประตูให้ข้าเดี๋ยวนี้"เยี่ยฮูหยินสั่งสตรีชุดดำทันทีซึ่งสตรีชุดดำนั้นพอได้รับคำสั่งก็รับคำสั่งพร้อมชักกระบี่ออกมาจากฝักก่อนฟันลงไปที่ร่องประตูเต็มแรงจนได้ยินเสียงกลอนด้านในหักก่อนเก็บกระบี่เข้าฝักลงไปคุกเข่าตามเดิม

    เยี่ยฮูหยินก็รีบไล่สตรีชุดดำไปก่อนเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำพร้อมฮูหยินจางทันทีที่เข้ามาถึงทำให้ฮูหยินทั้ง 2 ถึงกับตาโตเพราะภาพที่เห็นถึงกับทำให้เยี่ยฮูหยินแทบจะเข้าไปหักคออาจางซะเดี่ยวนั้น

    อาจางตอนนี้ขึ้นมาจากสระแล้ว แต่เพราะความรีบร้อนก่อนเข้ามาจึงไม่มีคนหยิบผ้าเช็ดตัวเข้ามาด้วยจะให้ใส่ชุดใหม่ออกไปเลยก็ไม่ได้อาจางจึงค่อยๆใช้มือลูบน้ำออกไปจากตัวช้าๆ แต่เพราะไม่ได้มีเพียงอาจางยังมี 2ฝาแฝดที่ยืนอวดเรือนร่างให้เข้าชมดูในระยะประชิดจึงทำให้อาจางเกิดหื่นขึ้นมาอีก

     อาจางจึงจับทั้ง 2ลงไปคุกเข่าหันหน้ามาทางเข้าก่อนจะสั่งให้พวกเธอแลบลิ้นออกมาตอนแรกพวกเธอก็ไม่เข้าใจว่าอาจางต้องการอะไรแต่ก็ยอมทำตามแต่โดยดีก่อนอาจางจะแอ่นมังกรเข้าไปอยู่ระหว่างใบหน้าทั้งคู่แล้วสั่งให้พวกเธอค่อยๆ เลียทำความสะอาดมังกรของเขา

     ตอนแรก ทั่งคู่ต่างอิดออดไม่กล้าเลียมังกรของอาจางแต่เป็นเยี่ยหนี่ที่กล้ามากกว่าจับมังกรของอาจางมาเลียตามแนวยาวก่อนจนอาจางรู้สึกได้ถึงลิ้นนุ่มๆที่ค่อยๆ เลียตามมังกรของเขาจน หลุดครางออกมาเยี่ยหนี่เห็นว่าพอตัวเองเลียมังกรของอาจางแล้วทำให้อาจางเสียวได้ก็รีบลงลิ้นเร็วขึ้นทันทีหวังจะแก้แค้นที่ตัวเองถูกอาจางลงลิ้นจนขึ้นสวรรค์ไปไม่รู้ตั้งกี่รอบ

     เยี่ยหลิงพอเห็นเยี่ยหนี่เลียอยู่นานและเห็นอาการของอาจางก็ค่อยๆ กล้าเข้ามาลองเลียบ้างแต่ก็ทำเพียงเลียนิดๆจุดเดิมๆ ซ้ำๆ ไม่ได้เลื่อนลิ้นไปที่ไหนอาจางเห็นแล้วก็กดหัวเยี่ยหลิงลงไปยังถุงมังกรก่อนบอกให้เยี่ยหลิงอมเข้าปากไปเยี่ยหลิงเองมองหน้าอาจางเหมือนจะถามเพื่อความแน่ใจก่อนจะค่อยๆ ปิดตาอ้าปากน้อยๆ งับถุงมังกรข้างหนึ่งเข้าไปในปากจนอาจางสะดุ้งเล็กน้อยก่อนส่งเสียงครางออกมา สองมือก็ลูบหัวทั้ง 2เหมือนจะบอกว่าทำได้ดีแล้ว

    เยี่ยหนี่ที่ยิ่งเลียก็ยิ่งได้ใจเห็นอาจางสั่งให้เยี่ยหลิงงับถุงมังกรเข้าปากไปตนเองก็เปลี่ยนมาอ้าปากอมหัวมังกรเข้าปากไปบ้าง อาจางๆเองจู่ๆถูกเยี่ยหนี่ดูดหัวมังกรเข้าถึงกับต้องถอยสะโพกหนีแต่เยี่ยหนี่เห็นแล้วถึงกับยิ้มในใจรีบเลื่อนหน้าตามเข้าไปดูดมังกรเข้าปากลึกขึ้นไปอีกครึ่งตัว

     "อู้วววววววววว เบาๆก่อนเยี่ยหนี่ ซีสสสสสสสสสสสสสสสสส อย่าดูดแรงแบบนั้นนนนนนนนนน เสียวจริงโว้ยยยยยยยยยย"

   ตอนนี้อาจางรู้แล้วเวลาที่เขาแกล้ง 2 สาวพวกเธอรู้สึกยังไงตอนนี้ได้แต่กัดฟันทนรับการดูดเลียของพวกเธอทั้ง2 ไม่หยุดอาจางเห็นว่าถ้าปล่อยเอาไว้ไม่ทำอะไรเลยไม่ช้ามังกรของเขาต้องคายพิษออกมาแน่ๆแต่มันอาจไม่ใช่แค่ครั้งเดียวเพราะดูแล้วพวกเธอต้องเอาคือเขาทั้งต้นทั้งดอกแน่ๆ

    อาจางรีบเลื่อนมือเข้าไปหาช่อดอกไม้ของพวกเธอก่อนจะค่อยๆ ดันนิ้วเข้าไปคว้านในช่อดอกไม้ของพวกเธอที่มีน้ำหวานเอ่อรออยู่ก่อนแล้วทำให้นิ้วของอาจางดันเข้าไปได้อย่างง่ายดายก่อนจะรีบคว้านนิ้วจนทั้ง 2 สะดุ้งหยุดการดูดเลียมังกรของอาจางชั่วคราว

     แต่เหมือนเยี่ยหนี่จะไม่ยอมแพ้เงยหน้าขึ้นมามองอาจางทั้งๆที่ยังมีมังกรอยู่เต็มปากส่งสายตาท้าสู้มาให้ก่อนจะแสดงฝีปากดูดมังกรเข้าไปลึกขึ้นเรื่อยๆจนเต็มปากเกือบถึงคอหอยแต่มังกรของอาจางยังเหลืออยู่ข้างนอกนิดหนึ่งอาจางจึงส่งยิ้มเยาะไปให้ เยี่ยหนี่ที่เห็นก็ไม่ยอมแพ้พยายามดันมังกรที่เหลือเข้าปากมาให้หมดจนหัวมังกรอาจางทะลวงเข้าไปจนถึงคอหอยของเยี่ยหนี่จนเธอน้ำตาไหลออกมาก่อนสำลักต้องคายมังกรของอาจางออกมา

    อาจางเห็นแล้วก็ยิ้มขำที่เห็นเยี่ยหนี่ชอบทำอะไรเกินตัวอยู่เรื่อยเยี่ยหนี่เห็นแล้วก็ยิ่งมีไฟขึ้นมาในดวงตายังมังกรอาจางเข้าปากไปอีกครั้งก่อนพยายามดันเข้าไปจนสุดเยี่ยหนี่เริ่มเรียนรู้ที่จะกลั้นหายใจเอาไว้ในจังหวะที่ดันมังกรเข้ามาในหอคอยจนหายใจไม่ได้ก่อนถอนปากออกมาหายใจแล้วดูดเข้าไปใหม่ซ้ำไปซ้ำมาจนอาจางปั้นหน้าไม่ถูกมันทั้งเสียวซ่านไปทั้งลำมังกรยิ่งถุงมังกรทั้ง 2 ถูกเยี่ยหลิงสลับกันดูดไปมาทำเอาอาจางได้แต่โยกมังกรหนี

     จนสุดที่อาจางจะทนไหวอาจางรีบจับศีรษะเยี่ยหนี่เอาไว้แน่นก่อนจะโยกศีรษะเข้าออกอย่างรวดเร็วจนเยี่ยหนี่ปรับตัวไม่ทันพยายามใช้ 2 มือดันหน้าขาอาจางเอาไว้แต่ก็สู้แรงไม่ไหวถูกอาจางดันเข้าไปเต็มคอหอยทุกครั้งจนเยี่ยหนี่น้ำตาไหลไม่หยุด

    ก่อนที่อาจางจะคายพิษออกมานั้นเองประตูก็ถูกเปิดออกเพราะอาจางกำลังเสียวสุดๆ อยู่จึงไม่ทันรู้ว่ามีคนมาเปิดประตู จนเมื่อเห็นเยี่ยฮูหยินกับ ฮูหยินจางยืนอยู่หน้าประตูนั้นแหละอาจางที่เห็นถึงกับตาค้างมือที่จับศีรษะเยี่ยหนี่อยู่ถึงกับปล่อยออกมาทันทีจนเยี่ยหนี่ดันออกมาได้สำเร็จ

     แต่มังกรของอาจางเหมือนจะไม่ยอมทันทีที่เยี่ยหนี่ละปากออกไปได้แล้วมังกรของอาจางที่อัดอั้นเอาไว้พร้อมระเบิดเต็มที่ก็คายพาออกมาเป็นเส้นยาวไปทางฮูหยินทั้งสองโดยพิษแรกที่ออกมานั้นลอยไปทางหน้าของเยี่ยฮูหยินที่เปิดประตูนำเข้ามาก่อนก่อนที่จะราดรดเข้าไปเต็มหน้าเข้าปากของเยี่ยฮูหยินที่เตรียมจะส่งเสียงเรียกเข้าไปอึกใหญ่จนเยี่ยฮูหยินพูดอะไรไม่ออก

    อาจางเห็นแบบนั้นถึงกับหน้าซีดแต่มังกรของอาจางทำท่าจะคายพิษที่เหลืออกมาอีกรอบอาจางจึงรีบจับมังกรชี้ไปทางด้านข้างแต่โชคร้ายซะเหลือเกินฮูหยินจางที่เดินเข้ามาทีหลังกำลังจะมายืนด้านข้างของเยี่ยฮูหยินเป็นตำแหน่งเดียวกับที่อาจางพ่นพิษใส่พอดีพิษของอาจางจึงราดรดเข้าใส่เต็มหน้าเต็มปากของฮูหยินจางอีกคน

    ทั้งเยี่ยหนี่และเยี่ยหลิงที่หันหลังให้กับประตูอยู่ไม่ได้รับรู้เลยว่ามีคนเข้ามาให้ห้องอาบน้ำนี้อีก 2 คน เห็นว่าอาจางพ่นพิษออกมาได้แล้วเลยยิ่งได้ใจรีบเข้ามาดูดเลียมังกรของอาจางอย่างหื่นกระหายทันที  อาจางที่เห็นรีบจับศีรษะทั้ง 2 ดันออกไปแต่ทั้งคู่ไม่ยอมคิดแต่จะเอาคืนอาจาง จึงก้มหน้าก้มตาดูดอมมังกรอาจางต่อจนทั้งคู่ได้ยินเสียงของเยี่ยฮูหยินที่ตระโกนออกมานั้นแหละถึงกับสะดุ้งรีบหันหน้ากลับไปมอง

     "พวกเจ้าคิดว่ากำลังทำอะไรกันในบ้านของข้าหะ" เยี่ยฮูหยินที่เผลอกลืนพิษของอาจางเข้าไปเต็มปากเต็มคำรีบตระโกนออกมาหยุดทั้ง 3 คนที่นัวเนียกันอยู่ทันที

     เยี่ยหนี่เยี่ยหลิงที่เห็นมารดายืนอยู่หน้าประตูหน้าตาโกรธจัดที่พวกเธอไม่เคยเห็นมาก่อนถึงกับหน้าซ๊ดรีบคลานไปหลบอยู่ด้านหลังอาจางกันทั้งคู่

    "ไม่ต้องหลบออกมาเดี๋ยวนี้" เยี่ยหนี่เยี่ยหลิงที่ได้ยินมารตาตระโกนใส่ถึงกับชะงักก่อนค่อยๆ หันหน้ากลับมาแต่ยังไม่กล้าสู้หน้ามารดาต่างก้มหน้านิ่งตัวสั่นไปหมด
     "ฮูหยินเยี่ย คือข้าอธิบายได้" อาจางพยายามพูดแก้ตัว
     "ใครให้เจ้าเรียกข้าฮูหยินข้าไม่สั่งคนมาเชือดเจ้าซะตอนนี้ก็ดีเท่าไหร่แล้ว" เยี่ยฮูหยินตอนนี้หน้าแดงกล่ำเพราะความโกรธแม้ตอนแรกเธอตั้งใจจะยกลูกสาวให้อาจางแต่งอยู่แล้วก็ตาม แต่อาจางกลับเข้ามาลักลูกสาวเธอไปเสียก่อนทั้ง 2 คนแบบนี้โดยที่เธอไม่รู้เรื่องอะไรเลยทำให้เธอรับไม่ได้

     อาจางเองถูกว่ามาก็ได้แน่นิ่งไม่กล้าพูดอะไรออกมาอีกเพราะตัวเองผิดเต็มๆ อยู่แล้วยิ่งเมื่อสักครู่ถึงกับพ่นพิษใส่หน้าของ 2 ฮูหยินนี้จนยังเห็นคาบเต็มอยู่บนใบหน้าของทั่งคู่อยู่ตอนนี้แถมยังมีบางส่วนเข้าปากของทั้งคู่อีกซึ่งอาจางไม่เห็นใครคายออกมาสักคนจึงแน่ใจว่าทั้งคู่คงกลืนลงท้องเข้าไปแล้วเพียงแค่คิดถึงตอนนี้มังกรที่ใจฝ่อหดลงไปเมื่อครู่ถึงกับกล้าที่จะผงาดขึ้นมาอีกรอบ

    ทั้งเยี่ยฮูหยินกับฮูหยินจางเองก็เหลือบเห็นมังกรของอาจางที่ผงาดขึ้นมาอีกครั้งแต่ไม่ได้พูดอะไรเป็นเยี่ยฮูหยินที่พูดออกมาอีกครั้ง

     "พวกเจ้ารีบแต่งตัวแล้วออกไปหาข้าที่ห้องโถงใหญ่เดี๋ยวนี้" เยี่ยฮูหยินพูดจบก็รีบสะบัดหน้าจากไปฮูหยินจางที่เห็นเยี่ยฮูหยินเดินออกไปแล้วค่อยหันมามอง อาจางกับ 2 สาวฝาแฝดอีกครั้ง
     "ยังจะยืนเฉยอยู่อีกรีบแต่งตัวเร็วเข้าแล้วรีบออกมา มารดาจะไปช่วยพูดให้ก่อน" ฮูหยินจางรีบพูดแล้วรีบวิ่งตามเยี่ยฮูหยินออกไปอีกคน

    อาจางได้ฟังก็รีบคว้าเสื้อมาใส่แต่ 2 สาวตอนนี้ค่อยๆปล่อยน้ำตาไหลออกมาร้องไห้เสียงดังไม่หยุด อาจางได้แต่เข้าไปปลอบว่าต้องไม่เป็นอะไรอาจางช่วยพวกเธอใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนค่อยๆ จูงมือพวกเธอไปยังห้องโถงใหญ่ที่ 2 ฮูหยินนั่งรออยู่ก่อนแล้ว

     อาจางค่อยๆเดินไปห้องโถงใหญ่ช้าๆ เขาต้องการดึงเวลาให้นานที่สุด  อย่างน้อยก็ให้ฮูหยินจางช่วยพูดช่วยเหลือเขาสักหน่อยก็ยังดี 2 สาวเองยังคงไม่หยุดร้องไห้จนตอนนี้ ตาของทั้งคู่เริ่มบวมแดง จนอาจางรู้สึกสงสารจับใจ อาจางได้แต่บีบมือทั้งคู่แน่นให้กำลังใจ

     แต่ถึงแม้อาจางจะพยายามเดินช้ายังไงไม่ถึงชั่วน้ำเดือดก็มาถึงหน้าโถงใหญ่แล้ว เพราะระ

[Somchai Sudsakhorn]

นี่อาจางยังอยู่ร่างของเด็กใช่ไหม

[golfja2526]

เล่นลูกสาวเขาในบ้านเขา แน่จริงๆ นับถือๆ

[kornchate auesongthum]

สนุกมาก อ่านแล้วได้อารมย์เลย

[poraris]

ล่อแต่เด็กเลย

[้hellraiser]

 

[Sbw27]

อาจางจะทำอย่างไรละทีนี้อดแน่ๆ

[tan.sit]

 ::Horror::เนื้อเรื่องหาย

[phet.79]

ควบสองเลย สุดยอดจริงๆอาจาง

[thanyathep084]

ทำไงทีนี่

[mpong17]

สนุกมากๆ