บทเรียนที่ไม่คาดฝัน บทที่ 55 (incest)

[agRp17013]

 

[tui]

thank you

[koon04]

 

[ไข่เจียว]

ย้ำรอยเก่า ย้ำแผลเดิมให้ติดใจเลยไอ้หนุ่ม

[in223379]

ช่วยพารินดาขึ้นสวรรค์ที

[singwit]

บทเรียนสัมผัสต้องห้าม (อีกครั้ง)


ในเวลานี้นัทเพิ่งอาบน้ำเสร็จ นัทสวมเพียงผ้าเช็ดตัวพันเอว ผมยังเปียกหมาดๆ นัทกำลังจะเดินกลับห้องของตัวเอง ทันใดนั้นเอง นัทก็ได้ยินเสียงแผ่วเบาเล็ดลอดมาจากห้องของรินดา มันเป็นเสียงที่คุ้นเคย แต่แฝงไปด้วยความทรมานหรือความต้องการบางอย่าง
"...นัท...ทำไมต้องเป็นนาย... อ๊า... นะ... นัท..."
นัทชะงักเท้า ดวงตาเลิกขึ้นเล็กน้อย เขาขมวดคิ้วด้วยความสงสัยและความกังวล น้ำเสียงของรินดาทำให้เขารู้สึกถึงความผิดปกติ ด้วยความสงสัยและความกังวลว่าเกิดอะไรขึ้นกับรินดา ผลักดันให้นัทเดินไปยังหน้าห้องของเธออย่างช้าๆ เมื่อมาถึงหน้าห้องรินดา อาจจะมีความเงียบที่ปกคลุมอยู่ชั่วครู่ ก่อนที่เขาจะได้ยินเสียงบางอย่างแผ่วเบาจากข้างใน โดยเรียกชื่อนัท "เร็วอีก... เร็วอีก...นัท...นัท..." นัทก็ตัดสินใจค่อยๆ เปิดประตูเข้าไปแง้มดู
ภาพที่ปรากฏตรงหน้าจะทำให้เขาตกตะลึง รินดานอนอยู่บนเตียง ใบหน้าแดงก่ำ ดวงตาปิดพริ้ม และมือของเธอกำลังเคลื่อนไหวอยู่ระหว่างเรียวขาอย่างชัดเจน หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นทันที แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็อาจจะเริ่มเข้าใจถึงสาเหตุของน้ำเสียงที่เขาได้ยินก่อนหน้านี้ มันฟื้นความทรงจำถึงเหตุการณ์คืนนั้น ให้หวนกลับมา
นัทค่อยๆ ปิดประตูห้องของรินดาลงเบาๆ ราวกับกลัวว่าเสียงจะรบกวนภาพตรงหน้า หัวใจของเขาเต้นระรัวอยู่ในอก ความร้อนวูบวาบแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย ภาพของรินดาบนเตียงยังคงติดตา เสียงครางแผ่วเบาที่ปนเปกับชื่อของเขายังดังก้องอยู่ในหู
สัญชาตญาณบางอย่างสั่งให้เขาไม่สามารถละสายตาไปจากประตูห้องนั้นได้ นัทเอนหลังพิงผนัง มองไปยังบานประตูไม้สีอ่อนอย่างครุ่นคิด ความสับสนปนความรู้สึกบางอย่างที่ยากจะอธิบายก่อตัวขึ้นในใจ
โดยไม่รู้ตัว มือของนัทเลื่อนลงไปยังปมผ้าเช็ดตัวที่พันรอบเอวอย่างหลวมๆ นิ้วเรียวยาวค่อยๆ คลายปมนั้นออกช้าๆ ปล่อยให้ผืนผ้าหล่นลงสู่พื้นอย่างเงียบเชียบ เผยให้เห็นลำเอ็นที่กำลังตื่นตัวอย่างชัดเจน เส้นเลือดปูดโปนเล็กน้อยตามแรงปรารถนาที่เริ่มก่อตัวขึ้นภายในตัวเขา
สายตาของนัทจับจ้องอยู่ที่ประตูห้องของรินดา ราวกับถูกสะกด เขาจินตนาการถึงสิ่งที่อยู่หลังประตูบานนั้น ภาพใบหน้าแดงก่ำของรินดา เสียงครางกระเส่า และการเคลื่อนไหวของมือที่เขาสังเกตเห็นเมื่อครู่
ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีเริ่มต่อสู้กับแรงปรารถนาที่กำลังก่อตัวอย่างรุนแรงในตัวเขา มันเป็นภาพที่ไม่สมควรเห็น เป็นสิ่งที่เขาไม่ควรรู้ แต่เขาก็ไม่อาจห้ามความคิดที่กำลังโลดแล่นไปในทิศทางนั้นได้
นัทหลับตาลงชั่วครู่ พยายามควบคุมความคิดที่ฟุ้งซ่าน แต่ภาพและเสียงของรินดายังคงวนเวียนอยู่ในหัวอย่างไม่ยอมจางหายไป เขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง มองไปยังประตูห้องนั้นด้วยแววตาที่เปลี่ยนไป... จากความสงสัย กลายเป็นความรู้สึกบางอย่างที่หนักแน่นและแน่วแน่มากขึ้น
นัทอยู่ในห้องของรินดา แสงสลัวลอดผ่านม่านบางเบาต้องร่างที่บิดเร้าอยู่บนเตียง ภาพนั้นกระตุ้นเร้าความปรารถนาในตัวเขาอย่างรุนแรง เขาเอ่ยเสียงแผ่ว ทลายกำแพงแห่งความเป็นพี่น้องลงทีละน้อย
"พี่ริน... ให้ผมช่วยไหมครับ... ช่วยให้พี่... สบายขึ้น"

[manunited68]

ไหนพี่รินบอกจะไม่มีครั้งที่สอง

[Unsai_x]

     ตามๆ

[Buggary]

อยากได้ก็ต้องได้นะริน

[kokkum]

นัทมาช่วยพี่รินแล้ว