ท็อปวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะทำงาน เขาหันมองออกไปนอกผนังกระจก มองเห็นวิวเมืองหลวงกว้างไกล โค้งแม่น้ำอยู่ด้านขวา ขณะที่ถนนทางด่วนที่ทอดยาวเหยียดอยู่ทางซ้าย แสงสุดท้ายของวันลับขอบฟ้าไปเรียบร้อยแล้ว แทนที่ด้วยแสงไฟจากอาคารสูงรอบข้าง

ชายหนุ่มวัย 30 ปีคลายปมเน็กไท แล้วพับแขนเสื้อขึ้นมาถึงข้อศอก ก่อนจะตรวจเช็คอีเมล์บนคอมพิวเตอร์ตรงหน้าและเขียนตอบอีเมล์หลายฉบับ พร้อมกับสั่งการลูกน้องในแผนกให้ดูแลจัดการโปรเจคต์การตลาดที่เขารับผิดชอบอยู่

การทำงานในตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายการตลาดของบริษัทยักษ์ใหญ่แห่งนี้ทำให้ท็อปมีงานยุ่งตลอดเวลา ลูกน้องภายใต้การดูแลของเขามีทั้งหนุ่มสาวรุ่นน้องที่อายุน้อยกว่าและพนักงานรุ่นพี่ที่ท็อปเติบโตก้าวหน้าแซงไปเรียบร้อยแล้ว

ประตูห้องทำงานเปิดออก สาวน้อยหน้าแฉล้มถือแฟ้มเอกสารเดินเข้ามาเอ่ยขอลายเซ็นของเขา เสื้อแขนกุดที่เธอสวมใส่นั้นเผยผิวต้นแขนขาวเนียนละเอียด

"รบกวนเซ็นตรงนี้ด้วยค่ะ...พี่ท็อป" เธอเอ่ยแล้วชี้ปลายนิ้วเรียวไปที่ช่องว่าง

ท็อปอ่านรายละเอียดของเอกสารตรงหน้าแวบเดียว แล้วเขาก็จรดปากกาเซ็นแกร๊ก ก่อนจะเงยหน้าแล้วยิ้มให้ลูกน้องหน้าสวย

"มีตรงไหนต้องเซ็นอีกมั้ย...น้องแป้ง" ท็อปถาม

"ไม่มีแล้วค่ะ พี่ท็อป ขอบคุณค่ะ" สาวแป้งเอ่ยด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะหมุนตัวแล้วเดินออกไป สะโพกบิดซ้ายบิดขวา ชายกระโปรงบานสั้นพลิ้วไหว

ชายหนุ่มมองตามสะโพกกลมกลึงนั้น แล้วเช็คอีเมล์บนหน้าจอต่อไป แต่สมาธิเริ่มจะสั่นคลอน เขาถอนหายใจออกมา เอนหลังพิงเก้าอี้ทำงาน เหม่อมองออกไปด้านนอก

มโนภาพในหัวล่องลอยไปถึงสาวน้อยคนรัก ขิมยอมเปิดใจคบกับเขามานานกว่า 3 เดือนแล้ว หลังจากเขาเฝ้าเพียรจีบเธอมานานเกือบครึ่งปี ท็อปเจอเธอครั้งแรกในช่วงเกือบจะสิ้นสุดภาคการเรียนของปีที่แล้ว ตอนที่เธอยังเป็นนักศึกษาปี 1

คณะนิเทศศาสตร์ของมหาลัยที่ขิมเรียนอยู่นั้นเชิญท็อปไปบรรยายพิเศษเกี่ยวกับเรื่องการตลาดให้นักศึกษาปี 1 และปี 2 ได้รับฟัง ตอนนั้น เขาเกือบจะปฏิเสธไปอยู่แล้วเพราะมันตรงกับช่วงเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่พอดี แต่สุดท้าย เขาก็ตอบรับซึ่งทำให้เขารู้สึกว่าคิดถูกอย่างยิ่ง

ครั้งแรกที่ท็อปเห็นหน้าขิมซึ่งนั่งอยู่เกือบจะหน้าสุดในคลาสเรียน เขาถึงกับลืมสิ่งที่จะพูดไปชั่วขณะ สายตาของเขาสบเข้ากับดวงตากลมโตของเธอ แววตาของสาวน้อยนักศึกษาดูตั้งอกตั้งใจฟัง มันเต็มไปด้วยความใสซื่อซึ่งขัดกับหน้าสวยหวานอมเปรี้ยวของเธออย่างยิ่ง

ท็อปต้องรวบรวมความคิดใหม่ด้วยการกระแอมหลายครั้ง ก่อนจะเริ่มบรรยายข้อมูลด้านมาร์เก็ตติ้งต่อไปโดยอิงจากประสบการณ์จริง มอบทั้งความรู้และความสนุกจนเรียกเสียงหัวเราะได้เป็นระยะ ซึ่งทำให้นักศึกษาหลายคนประทับใจ รวมถึงตัวขิมเองด้วย

แต่สาวน้อยก็ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าแค่รู้ว่าชายหนุ่มรุ่นพี่ที่ชื่อ 'ธัชวิน' หรือ 'ท็อป' เป็นผู้บริหารนักการตลาดดาวรุ่งพุ่งแรงในวงการ ชื่อของเขาปรากฏอยู่บนสไลด์ในช่วงท้ายของการบรรยาย ควบคู่กับตำแหน่ง 'ผู้อำนวยการฝ่ายการตลาด – บริษัท อินโนมาร์เก็ต โกลบอล จำกัด (มหาชน) ' และอีเมลสำหรับติดต่อสอบถามข้อมูลเพิ่มเติม

ธัชวิน — ชื่อที่ตอนแรกเธออ่านแล้วก็รู้สึกว่า "แปลกหูและดูเป็นทางการจังเลย" แต่พอได้ฟังเขาพูด ได้เห็นรอยยิ้มบาง ๆ ที่มุมปากเวลาเขาเล่าเรื่องสนุก ๆ เกี่ยวกับตลาดทั้งออนไลน์และออฟไลน์ ในประเทศและต่างประเทศ รวมถึงความสำเร็จและการล้มเหลวของแคมเปญโฆษณาบางตัว เธอกลับรู้สึกว่า...มันก็เข้ากันดีอย่างประหลาด

ยังไม่ต้องพูดถึงรูปลักษณ์ของเขา วงหน้าหล่อเหลาแบบหนุ่มตี๋ ตัวสูงและหนาสไตล์หนุ่มออฟฟิศที่ชอบออกกำลังกาย และการแต่งตัวที่ดูดีเหมือนหลุดมาจากซีรีส์เกาหลี กว่าที่เขาจะพูดจบก็ทำให้หัวใจสาวน้อยหลายดวงในคลาสสั่นสะเทือนไปตาม ๆ กัน

หลังจบคลาสการบรรยายพิเศษ นักศึกษาหลายคนเดินเข้าไปพูดคุยและสอบถามข้อมูลเพิ่มเติม ท็อปแจกนามบัตรให้ทุกคนอย่างเป็นกันเอง พร้อมกับบอกบัญชีโซเชียลมีเดียของเขาเพื่อให้ติดตามกัน ก่อนจะขอบัญชีของนักศึกษาหลายคนไว้ด้วย...รวมถึงขิม

ท็อปยังจำได้ตอนที่เขาสะกดตัวอักษรภาษาอังกฤษชื่อบัญชีของขิม เขาได้เห็นเธอยิ้มเขิน ๆ ซึ่งนั่นเป็นรอยยิ้มที่ทำให้ชายหนุ่มนักการตลาดรู้ว่าเขาไม่สามารถปล่อยเธอให้ไปอยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายคนอื่นได้

คำทักทายสั้น ๆ ถูกส่งหาขิมทางกล่องข้อความในอีกไม่กี่วันต่อมา หลังจากนั้นก็กลายเป็นบทสนทนาสั้น ๆ ที่เริ่มยาวขึ้นทีละนิด จากสวัสดีตอนเช้า กลายเป็นแลกเปลี่ยนมุมมองเรื่องการตลาด และสอบถามถึงความเป็นไปในชีวิตประจำวัน

ตอนแรกขิมก็ไม่แน่ใจเท่าใดนักว่าชายหนุ่มผู้ประสบความสำเร็จในด้านการงานจะมาสนใจในนักศึกษาปี 1 อย่างเธอ กระทั่งเขาเอ่ยชวนเธอไปทานข้าวกันสองคน

ด้วยความที่จบการศึกษาจากโรงเรียนสตรีคอนแวนต์ ขิมไม่ค่อยมีคนเข้าหามากนักตอนเรียนมัธยมแต่เมื่อเข้าเรียนในระดับมหาลัย มีชายหนุ่มมากหน้าหลายตาผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันมาจีบชนิดที่หัวบันไดบ้านไม่แห้งเลยทีเดียว แต่เธอยังไม่เปิดใจ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะพ่อกับแม่ที่พร่ำสอนมาอย่างดีและอยากให้เธอครองตัวให้เรียบร้อยจนเรียนจบปริญญาตรีเสียก่อน

แต่อย่างไรก็ตาม เพื่อนรอบข้างของเธอมีคนรักกันหมดแล้ว รวมถึงยัยแอน เพื่อนร่วมคณะที่มาร่วมเป็นเชียร์ลีดเดอร์ด้วยกันนั้นก็มีแฟนเป็นชายหนุ่มรุ่นพี่เช่นกัน

"พี่ท็อปเพอร์เฟคจะตาย หล่อ รวย ทำงานเก่ง ถ้าชั้นเป็นแกนะ...ชั้นตอบรับเป็นแฟนเค้าไปนานแล้ว"

แอนบอกอย่างนั้น เมื่อขิมเล่าให้เพื่อนฟังว่าพี่ท็อปพูดเปรยถึงการยกระดับความสัมพันธ์จากพี่น้องสู่คนรัก แต่ขิมยังไม่กล้าตอบรับ

"อืมม" ขิมงึมงำในลำคอ

"แกไม่ชอบพี่ท็อปเค้าเหรอไง...แล้วไปกินข้าวกับเค้าบ่อย ๆ ทำไม" แอนถาม

"พี่เค้าก็น่ารักดี" ขิมบอกเช่นนั้น

แอนหัวเราะแล้วบอกว่าถ้าชอบพี่เค้า ก็ยอมตกลงเป็นแฟนกับเค้าเสียทีสิ เดี๋ยวเค้าถอดใจแล้วไปจีบคนอื่นก็ไม่รู้ด้วยนะ

นั่นทำให้ขิมลองเปิดใจรับไมตรีของชายหนุ่มรุ่นพี่ที่เขาหยิบยื่นให้ หลังจากรู้จักกันมาได้เกือบ 6 เดือน ขิมก็ยอมเป็นแฟนกับท็อปในที่สุด ซึ่งทำให้เขาดีใจจนเนื้อเต้น ก้าวแรกสำเร็จแล้ว อย่างที่รู้กัน ผู้ชายวัยอย่างเขาจะหยุดแค่นี้ได้อย่างไรกัน เมื่อได้ถึงคืบแล้วก็ต้องเอาให้ถึงศอกด้วย

ท็อปไม่ใช่หนุ่มเนิร์ด เขาไม่ได้เป็นผู้ชายเรียบร้อยที่ปราศจากความต้องการทางเพศ ตรงกันข้ามเลยทีเดียว เขาผ่านผู้หญิงมาชนิดที่ต้องใช้หลายมือคนนับถึงจะไล่เรียงได้ครบ นับตั้งแต่การขึ้นครูครั้งแรกตอนยังเรียนมัธยมปลาย เขาโลดแล่นผ่านยุทธจักรสตรีมามากมาย ทั้งสาวรุ่นน้อง รุ่นเดียวกัน และรุ่นพี่

แต่กระนั้น ขิมไม่ใช่ผู้หญิงง่ายอย่างที่เขาเคยคิด แม้จะพยายามแสวงหาโอกาสที่จะอยู่กับตามลำพัง แต่สาวน้อยคนรักใหม่หมาดของเขาก็มีความระวังตัวกว่าที่คิด จนเขาใช้อุบายขอเข้าสวัสดีพ่อกับแม่ของเธอ เพื่อที่จะทำให้เธอไว้วางใจมากขึ้น แต่ขิมปฏิเสธ

"ขิมยังไม่ได้บอกพ่อกับแม่เลยว่า...ขิมคบกับพี่ท็อปน่ะค่ะ" ขิมบอก

"อ้าว ทำไมล่ะ" ท็อปถาม

"เอาไว้ ขิมหาโอกาสเหมาะ ๆ ก่อนนะ...แล้วจะพาพี่ท็อปไปสวัสดีพ่อกับแม่"

สาวน้อยตอบเช่นนั้นโดยที่ยังไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกันว่าจะเป็นเมื่อไหร่ เธอไม่กล้าบอกพ่อกับแม่เรื่องการคบหากับเพศตรงข้าม

นั่นทำให้ท็อปเกิดความหงุดหงิดผสมความงุ่นง่าน ยิ่งเขาเจอหน้าขิมเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกเหมือนไฟปรารถนากำลังเผาผลาญสติของเขาอย่างรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น มันเหมือนมีระเบิดเวลาแห่งตัณหาที่เดินถอยหลังอยู่ในหัวใจ

วันรุ่งขึ้น ท็อปขับรถสปอร์ตยุโรปคันงามไปรับขิมที่หน้ามหาลัยในช่วงบ่ายอ่อน ๆ สาวน้อยคนรักเลิกเรียนเร็วในวันพุธกลางสัปดาห์ เขามักจะมารับเธอในวันนี้เพื่อไปหาของอร่อยกินกัน แต่วันนี้ ไม่รู้ด้วยสาเหตุใด เขาจึงรู้สึกเหมือนอัดอั้นมากกว่าปกติ

คงเป็นเพราะไม่เคยมีสาวคนไหนที่รอดพ้นจากเงื้อมมือของเขาเกินเดือนเดียว แต่นี่ปาเข้าไปกว่า 3 เดือนแล้ว สิ่งเดียวที่เขาได้ทำคือการกุมมือขิมเท่านั้น

สาวน้อยรวบกระโปรงพลีทที่สวมใส่ในวันนี้ ก่อนย่างเท้าเข้ามานั่งในรถสปอร์ตของท็อป เขาชำเลืองมองหัวเข่าเนียนขาวสะอาดตาแวบหนึ่ง ก่อนจะมองหน้างามงดที่เขาไม่มีวันเบื่อเลย กลิ่นหอมเจือจางลอยมาเข้าโสตประสาท ปลุกกำหนัดจนลำเอ็นกระดิกหัวขึ้นมาแล้ว

........................................

อ่านต่อ e-book ฉบับเต็มได้ที่นี่ค่ะ







หรือติดตามเป็นตอนได้ที่นี่







ขอบคุณมากค่ะ  :-*

คิดรวบหัวรวบหางแบบนี้ หวังแต่งมั้ย

พี่ท็อปใจเย็น ต้องรอจังหวะ