ผมกลัวว่าการที่กิ๊ปชอบมาที่มหาลัยอีก ทั้งๆ ที่เลิกกับไอ้แว่นไปแล้ว จะทำให้ผมกับบีทะเลาะกัน แต่โชคดีครับ บีดันเอ็นดูกิ๊ปขึ้นมา แล้วชอบเรียกเป็นลูก กิ๊ปก็เนียนเป็นลูกบี เพื่อให้ได้อยู่ใกล้ผมโดยที่บีไม่หึงหวง ที่บีเรียกกิ๊ปว่าลูก ก็เพราะว่ามีหนุ่มๆ มารุมจีบกิ๊ป แต่กิ๊ปไม่สนใจใครเลย

   ก็แน่หละครับ ก็กิ๊ปเป็นเมียผมเธอก็ไม่ยอมรับขนมจีบหนุ่มคนไหน บีรำคาญที่มีหนุ่มๆ มาจีบกิ๊ป เธอก็เลยเอากิ๊ปเป็นลูกสาว แล้วใครอยากจีบกิ๊ป ก็ต้องผ่านเธอก่อน ใครจะกล้าหละครับ ใครมาลองขอก็โดนด่าจนกระเจิงกลับไป บีเองก็เอ็นดูกิ๊ปมากจนชวนให้มาเรียนที่มหาลัยจะได้เป็นรุ่นน้องเธอ

   หลายๆ คนคงสงสัยว่า บีปากร้ายมาก และดุมาก ทำไมผมถึงจีบเธอได้ เรื่องมันเริ่มจากตอนเราอยู่ ม.6 คน บี ย้ายมาอย่างกระทันหันจากโรงเรียนอื่น ถึงจะไม่มีใครรู้ว่าเพราะอะไร แต่ว่าก็เดาได้ว่าเธอน่าจะสร้างเรื่องใหญ่ที่โรงเรียนเก่าจนโดนย้ายมาแบบนี้

   บีเป็นสาวผิวแทนหุ่นดีหน้าคมผมดำยาว เธอสวยจนได้ทำงาน MC พริตตี้ตั้งแต่ มอปลาย ผมได้รู้ว่าพ่อแม่บีทะเลาะกัน เธอยู่กับแม่และพ่อเลี้ยง แต่เธอแทบไม่เคยอยู่บ้านเลย บีนอนตามบ้านเพื่อนตลอด แม้แต่ผู้ชาย เธอยอมเป็นแฟนกับผู้ชายที่มีห้องให้เธอนอน แต่ด้วยนิสัยของเธอ ทำให้อยู่กับผู้ชายไม่ค่อยได้นาน

   พออยู่กับใครไม่ได้บีก็เริ่มทำงานเยอะขึ้นเพื่อยู่คนเดียว เธอจะไม่ค่อยมาเรียน จนวันนึง เธอกลับมาเรียนหลังจากไม่มาเป็นอาทิตย์ อยู่ๆ บีก็มานั่งข้างผม จริงๆ มันเป็นที่ไอ้วินนะ แต่มันก็ยอมไปนั่งตรงอื่นเพื่อให้ผมได้โดนบีด่า

   "นี่นาย ขอยืมหนังสือของนายหน่อยสิ นายจดที่อาจารย์สอนไว้ทุกวิชาใช่ไหม" บี
   "อืม จดไว้" ผมยืนหนังสือให้
   บีก็รีบจดเหมือนเธอคงกลัวจะเรียนไม่ทัน
   "นี่เธอจดไปเข้าใจหรือเปล่า"
   บีหันมามองหน้าผมเหมือนกำลังจะด่า แต่เธอก็ไม่ได้พูดออกมา อาจจะเพราะกลัวผมไม่ให้ยืมหนังสือ
   "ถ้ามีเวลา ให้เราสอนไหม สอนสั้นๆ จำง่าย แล้วก็จดเองน่าจะเข้าใจกว่า"
   บีมองหน้าผม "จะจีบเราหรอ ไม่กล้วเราด่าหรอ"
   "เราจะสอนหนังสือ ไม่ได้จะจีบ ไม่เอาก็ตามใจ"
   บีทำหน้าคิด "ก็ได้ แต่เราก็ไม่ค่อยมีเวลา ถ้าจะให้เราไปเรียน เราไปเรียนที่ห้องนายได้ไหม นายอยู่คนเดียวหรือเปล่า จะได้สอนเราให้เรียนทันเพื่อน อ้อแล้วเราขอนอนที่ห้องนายด้วยไม่ต้องเสียเวลาไปๆ มาๆ"
   "ได้สิ"
   บียิ้ม "แหม สุดท้ายก็คิดอยากจะฟันเรานี่เอง ทำเป็นมาเป็นห่วงเรา"
   "เราไม่ทำอะไรเธอหรอก ถ้าเธอไม่เต็มใจ คิดว่าอย่างเราแค่หาสาวมานอนด้วยยังทำไม่ได้หรอ"
   "อืม นายก็หล่อดีนะ แต่ว่าชั้นก็ไม่ได้ใจจ่ายหรอกหนะ" บี
   "งั้นก็ดี งั้นก็ไปค้างได้อย่างสบายใจแล้วนะ"

   เย็นนั้นบีก็ไปห้องผม ผมก็เพิ่งรู้ว่าเธอเอากระเป๋าเสื้อผ้ามาด้วยแต่แอบไว้ที่ร้านคอมที่หน้าโรงเรียน เย็นนั้นผมก็สอนหนังสือบีอย่างที่บอก บีขอซักเสื้อผ้า ชักชั้นใน เธอดูไม่อายผมเลย พอถึงตอนนอน

   "เธอมาอาศัย เธอนอนที่โซฟาแล้วกัน ชั้นจะนอนในห้อง"
   "ชั้นนอนตรงไหนก็ได้ ขอแค่มีที่ซุกหัวนอนก็พอ" บี
   "ถ้าเป็นแบบนี้ ทำไมกลับบ้านหรอ"
   พอพูดถึงบ้าน บีก็โกรธขึ้นมาทันที
   "ขอโทษ ไม่คิดว่าเธอจะโกรธแบบนี้"
   "อืม ชั้นก็ขอโทษนายด้วย คือพอคิดถึงบ้านแล้วมันปรี๊ดหนะ" บี

   คืนนั้นบีก็นอนที่โซฟา ผมก็ต้องเอาผ้าห่มออกให้เพราะว่าแอร์มันเย็น ตอนเช้าบีก็มาเรียนกับผม เย็นก็กลับไปนอนห้องผม

   "นี่เมื่อไหร่แฟนนาจะกลับมาหละ เราจะได้เตรียมตัวหาที่อื่นนอน" บี
   "ชั้นไม่มีแฟน"
   "ไม่จริงมั้ง ตอนนายเดินกับชั้น ผู้หญิงในห้องมองชั้นตาเขียวเลย เนื้อหอมขนาดนี้ไม่มีแฟนได้ยังไง" บี
   "ก็มีๆ เลิกๆ ตอนนี้โสด"
   "งัันนายมาเป็นแฟนชั้นไหมหละ" บี
   "ไม่หละ ถ้าเธอจะมาเป็นแฟนเพราะอยากมีที่นอน"
   บีก็เงียบเหมือนผมไปพูดโดนจุดอะไรของเธอเข้า
   "ก็ไม่ต้องเป็นแฟนก็มานอนได้ ไม่ต้องลงทุนเอาตัวเข้าแลกหรอก"
   พอได้ฟังบีถึงกลับมายิ้ม บีก็มากอดแขนผมจนนมเบียด
   "นายเป็นผู้ชายคนแรกเลยนะ ที่อยู่กับชั้นสองต่อสองแล้วไม่ทำอะไรชั้น" บี
   "ชั้นไม่ได้หื่นเหมือนผู้ชายที่เธอเคยเจอมานี่"
   บีหัวเราะชอบใจ

   ตอนนี้กลายเป็นว่าบีอยู่กับผม จากนอนโซฟา ก็มานอนเตียงกับผมเพราะเห็นว่าผมไม่ทำอะไรเธอ เตียงนอนผมใหญ่ ผมไม่เบียดให้ผมอึดอัดผมก็ไม่ว่าอะไรบี ดีด้วยประหยัดค่าแอร์ลงไอ้ตั้งเยอะ ไม่งั้นต้องเปิดแอร์สองตัวในห้องกับนอกห้องนอน

   แต่ว่าเพื่อนคนอื่นคิดว่าผมกับบีเป็นแฟนกันและมีอะไรกันแล้ว แม้แต่ไอ้วินก็คิดแบบนั้น
   "ช่วงนี้ไม่เห็นเธอไปทำงานเลย เมื่อก่อนเห็นไปแทบทุกอาทิตย์"
   "ก็ชั้นไม่ต้องหาค่าเช่าห้อง เงินที่ทำงานไว้ก็เอามาไว้กินก็เลยยังไม่ต้องทำงาน" บี
   "แล้วบ้านเธอเค้าไม่ส่งเงินให้เลยหรอ"
   บีเงียบเหมือนไม่อยากตอบ ทุกครั้งที่พูดเรื่องพ่อแม่เรื่องบ้าน บีจะเหมือนไม่อยากตอบ
   "ขอโทษนะ ต่อไปชั้นจะไม่ถามเรื่องส่วนตัวของเธออีก"
   "ไม่เป็นไร เราบอกก็ได้ เมื่อก่อนเค้าก็ให้เงินเราใช้แหละ พ่อเลี้ยงอะ แต่ว่าตอนนี้เค้าไม่ให้เงินเราแล้ว เค้าบอกว่าถ้าอยากได้เงินก็หให้เรากลับบ้าน แต่สำหรับเรา เราไม่มีบ้านอีกแล้ว" บี
   
   ผมก็ได้แค่เดาๆ ว่าพ่อเลี้ยงต้องทำอะไรบีแน่ๆ เธอถึงไม่ยอมกลับไปหา ถึงแม้จะไม่มีเงินก็ยอมนอนกับบ้านผู้ชายอื่น พอเงินบีใกล้หมดเธอก็กลับมาทำงาน แต่ก็พยายามจะทำแค่คืนวันศุกร์ วันเสาร์ วันอาทติย์ เธอพยายามจะไม่รับงานวันธรรมดา บีบอกว่าอยากเรียนมหาลัย และอยากเรียนมหาลัยเดียวกับผม

   ผมคิดว่าบีก็คงแค่อยากอยู่ห้องผมต่อก็เลยอยากเรียนที่เดียวกัน เพราะถ้าเรียนคนละที เธอก็อาจจะต้องไปหาห้องอยู่ใหม่แทน หลังๆ ผมก็ไม่ค่อยได้สอนหนังสือบี เพราะเธอก็เริ่มเรียนทันแล้ว เธอเองก็เรียนเก่งด้วย ถ้าได้เข้าเรียนผมก็ไม่ต้องสอนเธอซ้ำ

   บีไม่มีเพื่อนผู้หญิง เธอก็เลยกลายเป็นเพื่อนในกลุ่มผู้ชายของผมอีกคน แต่นิสัยเธอก็ห้าวๆ ปากร้าย ก็เลยไม่มีใครกล้าแซวกล้าจีบก็เลยไม่มีปัญหา จนวันนึง เปิ้ลแฟนเก่าผมที่เรียนอยู่ห้องอื่น ก็กลับมาหาผมหลังจากผิดหวังกับแฟนคนใหม่ที่เธอคบแล้วทิ้งผมไป

   เปิ้ลมาดักรอผมที่หน้าห้องเรียน
   "สวัสดี แมน ขอคุยหน่อยได้ไหม" เปิ้ล
   "มีอะไร เราไม่อะไรต้องคุยกันแล้วนี่" ผม

   บีที่อยู่ในห้องเป็นมีสาวมาคุยกับผมเธอก็ถามวินว่าสาวคนนี้่เป็นใคร
   "แฟนเก่าไอ้แมนมัน ทิ้งไอ้แมนไปหาหนุ่มวิศวะ นี่กลับมาสงสัยโดนฟันแล้วทิ้ง เลยซมซานกลับมาหามันหละมั้ง" วิน

   บีรู้สึกไม่ชอบใจ ไม่ใช่ว่าเพราะถ้าผมกลับไปคบกับเปิ้ลแล้วเธอจะไม่มีที่อยู่ แต่เธอไม่ชอบที่เปิ้ลทิ้งผมไปแล้วเพราะเห็นว่าไม่มีค่า อยู่ๆ จะกลับมาแบบนี้มันไม่ได้ และเธอเองก็ แอบชอบผมแล้วแต่ไม่เคยพูดแค่นั้น อย่างที่บอก บีไม่เคยด่าผมเลยตั้งแต่มาอยู่กับผม เธอคิดว่าเจอผู้ชายที่เข้ากับเธอได้แล้ว

   เปิ้ลชวนผมไปคุยที่้ข้างตึก พอไม่มีใครเปิ้ลก็เข้ามากอดผม ผมต้องผลักเธอออกเพราะกลัวคนมาเห็น แต่บีก็แอบตามมาฟังว่าผมกับเปิ้ลคุยอะไรกัน
   "จะทำอะไร เดี๋ยวคนมาเห็นจะเข้าใจผิดนะ"
   "ทำไมหละ เราก็เคยเป็นแฟนกัน มากกว่านี้ก็ทำมาแล้ว แค่นี้จะอายทำไม" เปิ้ล
   "แต่เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว เธอเลือกคนอื่นแล้ว"
   "คือ เปิ้ลโง่เอง ที่เลิกคนแบบนั้น ตอนนี้เปิ้ลรู้แล้วว่าใครดีกับเปิ้ลมากที่สุด" เปิ้ล
   "แต่เราไม่ได้รักเปิ้ลแล้ว เราคงกลับมาเหมือนเดิมไม่ได้หรอก"
   "ทำไมหละ เพราะแมนคบกับอี กระหรี่นั่นหรอ มันก็แค่ผู้หญิงที่ยอมมีอะไรกับผู้ชายแลกกับที่นอน แมนคิดว่ามันดีกว่าเรางั้นหรอ เราก็กลับไปอยู่กับแมนได้นะถ้าแมนต้องการ" เปิ้ล
   "อย่าไปว่าบีนะ เค้าไม่ได้เป็นแบบที่เปิ้ลพูด และเรากับบีก็อยู่ด้วยกันโดยไม่ได้มีอะไรกันด้วย"
   บีที่แอบฟังอยู่เรื่องใจสั่นที่ผมปกป้องเธอ เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับผู้ชายคนไหนมาก่อน
   "ทำไมแมนต้องปกป้องมันด้วย เปิ้ลไม่เชื่อหรอกว่าแมนให้มันนอนที่ห้องโดยไม่ทำอะไร มันออกจะชอบยั่วผู้ชายขนาดนั้น เปิ้ลไม่โกรธหรอกนะที่แมนเคยเอากับมัน แต่ว่าหลังจากนี้ แมนต้องไล่มันไปนะ เปิ้ลจะไปอยู่แทน เปิ้ลไม่อยากเห็นหน้ามัน" เปิ้ล
   "ใครบอกว่าเราจะให้เปิ้ลอยู่กับเราอีก เปิ้ลนี่พูดไม่รู้เรื่องนะ แมนบอกแล้วไงว่าเราไม่มีวันจะกลับมาเหมือนเดิมอีกแล้ว"
   เปิ้ลเข้ามากอดแมนอีก "เปิ้ลรู้ว่าเปิ้ลทำให้แมนโกรธ แมนให้โอกาสเปิ้ลแก้ตัวนะ นะแมน"
   บีที่แอบดูอยู่นานจนทนไม่ไหวก็เดินมาดึงแขนเปิ้ลที่กอดผมออก
   "นี่ ทำอะไรกับผัวชั้น" บี
   "อ้าว ไนหว่าแมนไม่ได้คบกับมันไง ทำไมมันเรียกแมนว่าผัวหละ" เปิ้ล
   "แล้วเธอเรียนคนที่แตกในใส่ทุกคืนว่าอะไรหละ ถ้าไม่ใช่ผัว" บี
   เปิ้ลโกรธมาก "ฟังไว้นะ แมนต้องกลับมาหาชั้น กระหรี่อย่างแกเค้าไม่รักจริงหรอก" เปิ้ล

   เปิ้ลหันหลังเดินหนีไป
   "ขอบใจนะ ที่ช่วย แต่เธอไม่ต้องพูดแบบนั้นหรอก เธอจะเสียหายเปล่าๆ"
   "ชั้นไม่กลัวเสียหาย หรือนายจะกลัวเสียหายที่มีคนคิดว่าเป็นผัวชั้น" บี
   "ไม่หรอก"
   บีหน้าแดงเลย
   "เป็นอะไรหน้าแดง" ผม
   "ปะ เปล่า กลับบ้านเถอะ" บี

   ตอนนี้บียอมเรียกห้องผมว่าบ้านแล้ว

   แต่พอกลับมาบ้าน บีก็ดูหงุดหงิดตลอดเวลา พูดอะไรก็โกรธก็ประชดกลับ ผม่ไม่รู้เธอเป็นอะไรจนเธอเป็นเปิดเผยมาให้ผมรู้ว่าเธอไม่พอใจที่ไปคุยกับเปิ้ล ผมก็นึกว่าบีน่าจะไม่ติดใจเรื่องเปิ้ล แต่เธอกลับมาคิดมากอีกตอนอยู่ที่ห้อง

   "เป็นอะไร หงุดหงิดอะไรของเธอเนี่ย"
   "แล้วทำไมหละ อ้อใช่สิ ก็เรามันไม่ใช่แฟนเก่าเธอนี่ ทำอะไรก็ดี ยืนกอดกันในโรงเรียนก็ไม่เป็นไร" บี
   ผมงงทำไมบีถึงวกกลับมาชวนผมทะเลาะเรื่องเปิ้ลได้หละเนี่ย ก็บอกว่าไม่มีทางจะกลับไปคบเปิ้ลได้อีกต่อหน้าเธอแล้วนี่ หรือว่า
   "เธอหึงเราหรอ"
   บีสะดุ้งหน้าแดง ไม่ยอมพูดตอบผม พอผมจะเข้าไปหาเธอก็รีบเดินหนี บีชอบผมหรอ ผมก็ชอบเธอนะอยู่กับเธอก็สบายใจไม่ได้รู้สึกว่าอึดอัดอะไรเลยทั้งๆ ที่ก็ไม่ได้เป็นแฟนกันด้วยซ้ำ ผมเข้ากอดบีทางด้านหลัง
   "อย่าเพิ่งหนีสิมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน"
   "ทำอะไรปล่อยนะ มากอดเราแบบนี้ เดี๋ยวแฟนนายรู้เค้าจะมาด่าเรานะ" บี
   "เธอกลัวโดนคนอื่นด่าด้วยหรอ นึกว่าเธอเก่งจนไม่กลัวใครแล้วซะอีก"
   "อ้อใช่ชิ ชั้นมันหยาบ สู้น้องเปิ้ลแสนหวานของนายไม่ได้หรอก นี่ถ้าจะพากันกลับมาอยู่ก็บอกด้วยนะ ชั้นจะได้รีบๆ หาที่อยู่ใหม่" บี
   "จะไม่มีใครมาแทนทีเธอทั้งนั้นแหละ ชั้นอยู่กับชั้นตลอดไปนะ"
   บีเงียบไปพักนึง
   "จะให้ชั้นอยู่ทำไม ชั้นไม่ใช่แฟนนายซะหน่อย" บี
   "งั้นเรามาเป็นแฟนกันนะ บีจะได้อยู่กับเราตลอดไป"

อยากรู้ปมในใจของบีเลยว่าเจออะไรมาบ้างถึงได้ไม่ยอมกลับบ้านซักที 

พ่อเลี้ยงต้องตวบๆบีแน่ๆ เลย     แต่ เอ๊ไรท์ ให้บี เป็นนางเอก  หรือ กิ๊บ เป็นนางเอก เนี้ย    ภาษี เหมาะกับ แมนทั้งคู่ 

   เบื้องหลังบี ต้องมีอะไรเกิดขึ้น แน่ๆ บีถึงได้ ต้องออกมาจากบ้าน,แต่ก็เป็นโอกาสได้เจอรักแท้กับแมนนะ 

หรือบีอาจจะโดนลวงละเมิดากพ่อเลี้ยง เลยทำให้ต้องออกจากบ้าน

ย้อนอดีตเรื่องบีซะหน่อย

บี ปากไม่ตรงกับใจนะ เราอาะ

บียั่วให้อยากหรือรักจริง

ท่อนสุดท้าย ซึ่งเลย    "งั้นเรามาเป็นแฟนกันนะ บีจะได้อยู่กับเราตลอดไป" มองหน้าแล้วค่อย ๆ จูบ