Once Upon A Time...กาล ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว...ณ เมืองที่สงบสุขแห่งหนึ่ง มีพระราชา นามว่า 'จอร์จ' และพระราชินีผู้ที่มีสิริโฉมงดงาม นามว่า 'ซาร่า' ทั้งสองพระองค์ปกครองเมืองและครองรักร่วมกันมาอย่างยาวนาน...แต่ก็น่าแปลก ที่พระราชินีซาร่าไม่มีทีท่าว่าจะประสูติพระโอรสหรือพระธิดาให้เป็นที่ชื่น ชมแม้แต่พระองค์เดียว ทั้งๆ ที่พระราชาจอร์จก็ทรงขยันทำการบ้านไม่ได้ขาด นำมาซึ่งความโทมนัสแก่พระราชินีซาร่าเป็นอันมาก
พระราชินีซาร่าได้แต่ เฝ้าภาวนาและอ้อนวอนขอบุตรจากพระผู้เป็นเจ้าไม่เว้นแต่ละวัน .. จนกระทั่งเช้าวันหนึ่งพระนางได้ทอดพระเนตรเห็นหิมะสีขาวบริสุทธิ์ที่ตกพร่าง พรายลงมาจากท้องฟ้าจนเต็มสวนหลวง พระราชินีซาร่าทรงพึงพอพระทัยในความงดงามของหิมะต้นฤดูเป็นอันมาก
"ข้า แต่พระผู้เป็นเจ้า... ฉันอยากได้ลูกสาวที่มีผิวขาวสะอาดดั่งหิมะ ขอให้มีริมฝีปากสีแดงเหมือนดอกกุหลาบ มีผมดำขลับดุจไม้มะเกลือ สลวยเหมือนเส้นไหม ไว้ชื่นชมสักคน...ถ้าหากฉันยังมีบุญวาสนาอยู่ ขอให้ฉันได้สมหวังด้วยเถิด.."
คำอธิษฐานของพระราชินีซาร่าได้แว่วดัง ขึ้นไปถึงพระเนตรพระกรรณของพระผู้เป็นเจ้าซึ่งเป็นใหญ่ในสรวงสวรรค์ พระผู้เป็นเจ้ารู้สึกเห็นใจ จึงได้ประทานพรให้พระนางสมหวังตามที่ประสงค์...คืนนั้นพระราชาจอร์จทรง คึกคักเป็นพิเศษ องคชาตแข็งโด่ไม่รู้ล้มถึงแม้ว่าจะหลั่งน้ำกามออกมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ ครั้งก็ตาม.. พระองค์ทรงยินดีเป็นอันมาก จึงฉวยโอกาสทองนี้ร่วมรักกับพระราชินีซาร่าอย่างเมามันส์ตลอดทั้งคืนจวบจน รุ่งสาง...

หลังจากนั้นไม่นาน พระราชินีซาร่าก็ทรงพระครรภ์ และประสูติพระธิดา สมตามความปรารถนาและคำอธิฐานของพระนาง...ด้วยพระธิดาองค์น้อยนั้นช่างสวยงาม น่ารัก ผิวกายขาวดุจดั่งหิมะ ริมฝีปากรูปกระจับน้อยๆ เป็นสีแดงเหมือนมีชาดมาเติมแต้มเอาไว้ เรือนผมก็สลวยดำขลับดุจสีนิล เป็นมันเงาเหมือนเส้นไหม ...พระราชาจอร์จ และพระราชินีซาร่าทรงปิติยินดีเป็นอย่างมาก ทรงตั้งชื่อให้กับเจ้าหญิงองค์น้อยว่า 'สโนว์ไวท์' ซึ่งมีความหมายว่า หิมะสีขาว ตามผิวกายของพระธิดาที่ขาวสล้างดุจดั่งหิมะต้นฤดู
แต่ความสุข โสมนัสก็เกิดขึ้นเพียงชั่ววูบเหมือนไฟที่ไหม้ฟาง..หลังจากที่พระราชินีซาร่า ประสูติพระธิดาได้ไม่นาน พระนางก็ทรงพระประชวรด้วยโรคร้ายอย่างกะทันหัน ด้วยมิได้พักผ่อนพระวรกายเพียงพอ และได้ทรงสิ้นพระชนม์ ในเวลาไม่นานหลังจากนั้น.....

พระราชาจอร์จทรงโศกเศร้าเสียพระทัย เป็นอันมาก เบื้องแรกพระองค์ตั้งใจว่า เพื่อระลึกถึงพระราชินีคู่พระทัย พระองค์จะไม่อภิเษกสมรสใหม่อย่างเด็ดขาด... แต่เมื่อเวลาผ่านไปนานวัน ความเหงากับความเงี่ยนตามประสาหนุ่มใหญ่ซึ่งมีพลังมากล้น จากที่เคยอิ่มเอมได้เสพสุขทุกวันคืน กลับต้องมาทนอยู่อย่างอดๆ อยากๆ..พระราชาจอร์จจึงกลับคำ ยอมกลืนน้ำลายตัวเอง พระองค์ทรงอภิเษกสมรสใหม่อีกครั้ง กับ 'แอนนา' หญิงสาวแสนสวยหุ่นเซ็กส์ซี่นางหนึ่งที่ได้ช่วยเหลือพระองค์ให้พ้นภัยเมื่อ ครั้งที่พระองค์เสร็จประพาสป่าล่าสัตว์...
แต่พระราชาจอร์จไม่ได้รับรู้ เลยว่า แอนนานั้นถึงจะมีความงามเป็นเลิศ บทรักบนเตียงก็เร่าร้อน รองรับความหื่นของพระองค์ได้เป็นอย่างดี แต่แท้ที่จริงแล้ว แอนนาเป็นนางแม่มดใจร้ายซึ่งปลอมตัวมา เพราะนางต้องการครอบครองเมืองที่สวยงามแห่งนี้ เพื่อใช้เป็นรากฐานในการขยายอำนาจ
นางแม่มดแอนนาเป็นผู้ที่หลงใหลในความ งามของตนเองอย่างที่สุด นางมีกระจกวิเศษบานใหญ่บานหนึ่ง ทุกๆ เช้านางแม่มดแอนนาจะไปยืนอยู่หน้ากระจกวิเศษนั้นเพื่อชื่นชมกับความงามของ ตัวเอง และทุกครั้งนางก็จะตั้งคำถามกับกระจกวิเศษบานนั้นว่า
"โอ...กระจกวิเศษเอ๋ย บอกข้าเถิด ว่าใครงามเลิศในปฐพี"
"โอ พระนางผู้งามเลิศ..ทั่วปฐพีนี้ ..จะหาผู้ใดมีความงามเทียบเท่าพระนางเป็นไม่มี.." กระจกวิเศษตอบกลับมาในทันใด และคำตอบก็จะเป็นเช่นนี้เรื่อยมา..สร้างความพึงพอใจให้กับนางแม่มดแอนนายิ่ง นัก....

จวบจนเจ้าหญิงสโนว์ไวท์เติบโตขึ้น จากเจ้าหญิงตัวน้อยๆ น่ารักน่าชังกลับกลายเป็นเจ้าหญิงที่มีสิริโฉมงดงามหาใครเปรียบได้ สร้างความปลาบปลื้มปิติแก่พระราชาจอร์จเป็นอย่างยิ่ง แต่นั่นกลับทำให้นางแม่มดแอนนาแอบไม่พอใจอยู่ลึกๆ ด้วยเกรงว่าสักวันหนึ่ง สโนว์ไวท์จะเติบโตและงดงามยิ่งกว่า..
จนกระทั่งเช้าวันหนึ่ง ความวิตกกังวลของนางแม่มดแอนนาก็เป็นจริง..เมื่อนางได้เอ่ยถามกระจกวิเศษด้วยคำถามเดิมเฉกเช่นทุกวัน
"โอ...กระจกวิเศษเอ๋ย บอกข้าเถิด ว่าใครงามเลิศในปฐพี"
แต่ ครั้งนี้กระจกวิเศษไม่ได้ตอบกลับมาในทันทีเหมือนเช่นเคย กระจกวิเศษหยุดนิ่งคิดไปหลายอึดใจ ..นางแม่มดแอนนาอดทนรอไม่ไหว จึงกล่าวถามซ้ำ
"กระจกวิเศษ เจ้าบอกข้าเถิด ว่าใครกันที่งามเลิศในปฐพี..ยังคงเป็นข้า พระนางแอนนา ใช่หรือไม่?"
"หามิได้พระนาง...ทั่วปฐพีนี้ ..จะหาใครมีความงามเลิศเทียบเท่าเจ้าหญิงสโนว์ไวท์เป็นไม่มี"
"อุเม่..มันเป็นอย่างนั้นไปได้ยังไง!! .. นังสโนว์ไวท์ มันงามเลิศเหนือกว่าข้าอีกหรือนี่"
คำ ตอบของกระจกวิเศษนั้น ทำให้นางแม่มดแอนนาสบถออกมาอย่างเคียดแค้น...ใบหน้าอันงดงามของนางบึ้งตึง กราดเกรี้ยว..ความอิจฉาริษยาในความสวยความงามของเจ้าหญิงสโนว์ไวท์ที่แฝง อยู่ในใจแตกปะทุออกมาราวกับภูเขาไฟระเบิด..

นางแม่มดแอนนาครุ่นคิด วางแผนหาทางกำจัดเจ้าหญิงสโนว์ไวท์ เพื่อให้นางนั้นกลับมางามเลิศเหนือกว่าหญิงอื่นใดในปฐพีนี้... นางแม่มดใจร้ายได้วางยาพิษทำให้พระราชาจอร์จล้มป่วย และออกคำสั่งให้เจ้าหญิงสโนว์ไวท์ไปหาสมุนไพรในป่าเพื่อนำมารักษาอาการป่วย ของพระราชา... ด้วยความเป็นลูกกตัญญู เจ้าหญิงสโนว์ไวท์จึงรับอาสาทำหน้าที่นี้โดยไม่ลังเล..ถึงแม้ว่าในป่าแห่ง นั้นจะมีเสียงร่ำลือว่าเต็มไปด้วยสัตว์ร้ายก็ตาม

"ฆ่าเจ้าหญิงสโนว์ไวท์เสีย" นางแม่มดแอนนาออกคำสั่งกับนายพราน 'มอนตี้' ลูกน้องคนสนิท
"แก จะใช้วิธีไหนจัดการกับเจ้าหญิงก็ได้ แต่อย่าลืมนำหัวใจของนางมาให้ข้าด้วย" พระนางแอนนาสั่งสำทับด้วยน้ำเสียงที่เหี้ยมเกรียม ดวงตาถมึงทึงแดงก่ำแทบจะมีเปลวไฟพวยพุ่งออกมา
"เป็นไปตามพระประสงค์ของพระนาง พระเจ้าข้า" มอนตี้รับคำเสาวนีย์อย่างเต็มใจ..ใบหน้าเหี้ยมฉายแววหื่นกระหายออกมาจนเห็นได้ชัด..
มอน ตี้นั้นเป็นคนที่บ้าเซ็กส์ขึ้นสมอง เห็นลูกเมียใครสวยก็จะฉุดคร่าเข้ามาเก็บไว้ในฮาเร็มส่วนตัว เมื่อได้รับคำสั่งให้ลงมือฆ่าเจ้าหญิงสโนว์ไวท์ นายพรานบ้ากามก็รู้สึกเสียดาย ด้วยเจ้าหญิงสโนว์ไวท์นั้นสวยหยาดเยิ้มปานนางฟ้า..มอนตี้หัวร่อหึๆ อย่างคนลามกจกเปรต คิดอยู่ในใจว่า จะฆ่าทิ้งให้เสียของทำไมกันเล่า สู้เก็บตัวองค์หญิงเอาไว้ทำเมีย เอาไว้เย็ดสามเวลาหลังอาหารยังจะดีเสียกว่าอีก..

เช้าวันต่อมา เจ้าหญิงสโนว์ไวท์พร้อมกับผู้ติดตามก็ออกเดินทางไปหาสมุนไพรในป่า โดยมีมอนตี้เป็นผู้นำทาง...ช่วงแรกของการเดินทางเจ้าหญิงรู้สึกรื่นรมย์ไป กับเดินทางไกล เนื่องจากสองข้างทางเต็มไปด้วยมวลหมู่ดอกไม้นานาพรรณ...ครั้นตกค่ำขบวนเสด็จ ของเจ้าหญิงก็มาถึงทางแยกในป่า มอนตี้ก็ออกอุบายหลอกให้ขบวนผู้ติดตามไปทางหนึ่ง ส่วนตัวเจ้าหญิงนั้น เขากลับพาไปอีกทางหนึ่ง โดยบอกกับเจ้าหญิงว่า นี่เป็นเส้นทางลัด
มอนตี้ เดินนำทางเจ้าหญิงเข้าไปในป่าลึกรกชัฏ เมื่อสบโอกาสได้อยู่กับเจ้าหญิงสโนว์ไวท์สองต่อสอง นายพรานจอมหื่นก็แสดงธาตุแท้ออกมาให้เห็น
"มอนตี้ นั่นเจ้าจะทำอะไร?" เจ้าหญิงสโนว์ไวท์เอ่ยถามมอนตี้ที่กำลังเดินสามขุม ก้าวย่างเข้ามาหาพระองค์อย่างช้าๆ อย่างหวาดหวั่น ด้วยในมือของมอนตี้นั้นถือมีดปลายแหลมอยู่
"ขอประทานอภัย พระเจ้าข้า องค์หญิงสโนว์ไวท์...พระนางแอนนามีรับสั่งให้ข้ากระหม่อมสังหารพระองค์เสีย ข้ากระหม่อมเสียใจ ข้ากระหม่อมขัดรับสั่งไม่ได้จริงๆ"
"ไม่จริง เป็นไปไม่ได้ เสด็จแม่ทรงรักฉันยิ่งกว่าสิ่งใด" เจ้าหญิงสโนว์ไวท์แทบไม่อยากจะเชื่อในคำกล่าวอ้างของมอนตี้ เพราะพระนางแอนนา แม่เลี้ยงของพระองค์นั้นก็ทรงรักใคร่ในตัวพระองค์ ไม่เคยแสดงออกเลยว่าจงเกลียดจงชังให้เห็นแม้แต่นิดเดียว
"ข้ากระหม่อมจะ เพ็ดทูลองค์หญิงไปทำไม พระเจ้าข้า พระนางแอนนารับสั่งให้ข้ากระหม่อมทำเช่นนั้นจริงๆ และยังรับสั่งให้ข้ากระหม่อมควักหัวใจของพระองค์ไปให้พระนางดูด้วยพระเจ้า ข้า" มอนตี้ยิ้มเยาะในความไร้เดียงสาของเจ้าหญิงที่ไม่เท่าทันเหตุเหลี่ยมของพระ นางแอนนา
"โอ้...ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงๆ ... มอนตี้ เจ้าอย่าได้ฆ่าฉันเลย ปล่อยฉันไปเถิด นึกว่าสงสารฉันเถิดนะ"
"คง ไม่ได้หรอก พระเจ้าข้า...ถ้าข้ากระหม่อมปล่อยองค์หญิงไป ข้ากระหม่อมก็คงถูกพระนางแอนนาลงโทษอย่างหนักเป็นแน่...ยกเว้นแต่องค์หญิงจะ ..." มอนตี้ยิ้มอย่างมีเลศนัย
"เจ้าต้องการสิ่งใดเป็นการตอบแทน ก็ขอจงโปรดแจ้งให้ฉันทราบ.. ขอเพียงเจ้าปล่อยฉันไป ฉันยินดีจะตอบแทนเจ้าทุกอย่าง" เจ้าหญิงสโนว์ไวท์รีบถามกลับในทันใด ที่เห็นช่องทางรอดที่มอนตี้เผยแง้มให้ทราบ
"เรื่องที่ข้ากระหม่อมจะขอ นั้น ไม่เหลือบ่ากว่าแรงขององค์หญิงแน่นอนพระเจ้าข้า...ขอเพียงพระองค์หญิงยอมให้ ข้ากระหม่อมเย็ดเพียงหนึ่งคืน ข้ากระหม่อมก็จะปล่อยองค์หญิงไป พระจ้าข้า" มอนตี้เผยความต้องการออกมา .. ที่แท้เขาต้องการจะเก็บเจ้าหญิงเอาไว้ในฮาเร็มส่วนตัวนี่เอง จึงทำการต่อรอง ไม่ยอมฆ่าเจ้าหญิงตามคำสั่งที่ได้รับมา
"เจ้า...!!" เจ้าหญิงสโนว์ไวท์ตกพระทัย ด้วยไม่คาดคิดว่า มอนตี้ซึ่งเป็นแค่เพียงนายพรานธรรมดาๆ คนหนึ่งเท่านั้น จะต้องการเย็ดเธอ แทนที่จะเป็นทรัพย์สินเงินทองหรือยศถาบรรดาศักดิ์
"องค์หญิงทรงคิดให้ดี พระจ้าข้า ...แค่คืนเดียวเท่านั้น แล้วข้ากระหม่อมก็จะปล่อยองค์หญิงไป" มอนตี้เน้นย้ำ ขอมีความสัมพันธ์เพียงแค่คืนเดียว แลกกับการปลดปล่อยตัวเจ้าหญิงไป...
"ก็ได้...ฉันยอมเป็นเมียของเจ้า แต่เพียงแค่หนึ่งคืนเท่านั้นนะ" เจ้าหญิงสโนว์ไวท์ตกลงยอมรับข้อเสนอของมอนตี้ แต่ในพระทัยของพระองค์นั้นได้วางแผนที่จะหลบหนีไว้แล้ว ขอเพียงมีจังหวะเหมาะๆ เท่านั้น

อันที่จริงแล้ว มีหรือที่คนลามกอย่างมอนตี้จะปล่อยให้เจ้าหญิงแสนสวยหลุดมือไปง่ายๆ..การบอก ว่า ขอเย็ดแค่คืนเดียวนั้นเป็นเพียงกลอุบายที่จะหลอกล่อให้เจ้าหญิงตายใจ ยอมเป็นของเขาเท่านั้นเอง แต่เจ้าหญิงสโนว์ไวท์ก็ใช่ว่าจะไร้เดียงสา อ่านดูแผนร้ายของมอนตี้ไม่ออก พระองค์จึงทรงแกล้งรับปากยอมรับข้อเสนอของนายพรานจอมหื่น แต่ในพระทัยนั้นก็กำหนดแผนในการหลบหนีขึ้นมาเช่นกัน....ต่างฝ่ายต่างวางกล ยุทธ ต่างปรับแผนเข้าหากัน ใครวางแผนได้เหนือชั้นกว่า..ก็จะเป็นฝ่ายชนะ..
"ถ้า องค์หญิงตัดสินพระทัยได้แล้ว เราก็มาเริ่มต้นกันเถอะ...ก่อนอื่นข้ากระหม่อมขอให้องค์หญิงทรงเปลื้องฉลอง พระองค์ออกเสียก่อน พระเจ้าข้า" มอนตี้ยิ้มอย่างยินดี..คิดในใจว่า ปลาติดเบ็ดแล้ว...
มอนตี้สั่งให้เจ้าหญิงสโนว์ไวท์เปลื้องผ้าจนเปลือย เปล่าล่อนจ้อน...พระวรกายที่ขาวผ่องปานหิมะ เต้านมที่อวบอิ่ม สะโพกที่โค้งเว้า เนินสวรรค์โหนกนูนที่มีขนไหมสีดำขลับแผ่คลุมบางๆ ก็ปรากฏต่อหน้าต่อตา..มอนตี้กลืนน้ำลายลงคอดังเฮือกใหญ่ หายใจแรงเฮือกๆ ลำควยกระดกหงึกๆ ด้วยความเงี่ยนสุดขีด
"สวย...สวยเหลือเกิน...เดินมาหา ข้ากระหม่อมพระเจ้าข้า องค์หญิง...ช้าๆ..ช้าๆ ไม่ต้องรีบ พระเจ้าข้า...ขอให้ข้ากระหม่อมได้ชื่นชมพระวรกายขององค์หญิงให้เต็มตา...อืม มม..สวยจริงๆ..."
"โอ้...องค์หญิงได้โปรดใช้มือนุ่มๆ ขององค์หญิงช่วยปลดปล่อยควยของข้ากระหม่อมออกมาที..มันแข็งโด่ดันกางเกงจน ข้ากระหม่อมปวดไปหมดแล้ว..โอ๊วววว...ดีจริงๆ...อู๊วววว..อุ้งมือขององค์หญิง นุ่มมากๆ พระเจ้าข้า...อู๊ยยยยสสส์..ข้ากระหม่อมเสียวควยจริงๆ...ซี๊ดดด์..ถอกควยให้ ข้ากระหม่อมด้วย พระเจ้าข้า...อูยยยยยสสส์.." มอนตี้ครางกระเส่าอย่างสุดเสียว เมื่อเจ้าหญิงสโนว์ไวท์ทรงใช้พระหัตถ์ปลดเปลื้องความใคร่ให้กับเขา..

นาย พรานลามกแทบไม่อยากจะเชื่อว่า นี่คือความจริง เมื่อเจ้าหญิงสโนว์ไวท์ทรงเดินมายืนหยุดต่อหน้าเขาตามคำสั่ง แล้วทรุดพระวรกายลง ใช้สองพระหัตถ์ดึงกางเกงที่เขาสวมใส่อยู่ลงมา..และในเสี้ยววินาทีที่ชายขอบ กางเกงหลุดพ้น เจ้าแท่งควยลำใหญ่ของเขาก็ดีดผึงขึ้นมาในทันที...เฉียดพวงแก้มอันแดงฝาดของ เจ้าหญิงไปนิดเดียว
หัวใจของพรานป่าจอมหื่นแทบจะกระดอนออกมานอกอก เมื่อเจ้าหญิงสโนว์ไวท์เอื้อมพระหัตถ์ขึ้นมากำลำควยของเขาเอาไว้ แล้วถอกขึ้นถอกลง ...โอ้...เพียงแค่ถูกอุ้งพระหัตถ์นุ่มกำๆ ถอกๆ ไม่กี่ครั้ง มอนตี้พรานป่าบ้ากามก็แทบหลั่งน้ำเสียวออกมาในทันใด
"โอย ยยย...อูยยยยย...เสียวควยเหลือเกิน พระเจ้าข้า...องค์หญิงทรงทำดี... อูยยยย..เห็นหงิมๆ อย่างนี้ ทำไมถึงเชี่ยวชาญเหลือเกิน...ซี๊ดดดด...ข้ากระหม่อม..จวนจะทนไม่ไหวแล้ว.... ซี๊ดดดดดด...เร็วๆ พระเจ้าข้า...โอ๊ววววว...ข้ากระหม่อม..จะ..จะถึงแล้ว....ซี๊ดดดดด...อะ.อ๊าก ..อ๊ากกกกกกกกกสสสส์"
แต่ก่อนที่มอนตี้จะถึงฝากฝั่งฝัน...น้ำกามที่กำลัง จะแตกก็มีอันสะดุดลง...นายพรานบ้ากามแหกปากร้องลั่นป่าด้วยความเจ็บปวดแสน สาหัส มือที่ถือมีดปลายแหลมอยู่พลันอ่อนแรง ปล่อยมีดให้ตกหล่นหลุดมืออย่างไม่ใยดี ด้วยเจ้าหญิงสโนว์ไวท์ทรงใช้พระหัตถ์บีบลำควยของเขาอย่างแรง..พระหัตถ์ที่ เคยอ่อนนุ่มชวนสยิวนั้น บัดนี้มอนตี้กลับรู้สึกว่ามันแข็งราวกับคีมเหล็ก
"ได้โปรด...องค์หญิง...ได้โปรดปล่อยมือ..ข้ากระหม่อมยอมแล้ว..ขอพระองค์ทรงได้โปรด"
คำ ขอร้องของมอนตี้ดูเหมือนจะไม่เป็นผล เพราะเจ้าหญิงสโนว์ไวท์สวมหัวใจนางสิงห์ร้ายออกแรงบีบควยเต็มเหนี่ยวสุดแรง เกิด..นายพรานบ้ากามถึงกับตาเหลือก น้ำลายฟูมปาก ดิ้นชักกระตุกหงึกๆ ทุรนทุรายอยู่หลายอึดใจ ก่อนที่จะสลบล้มทั้งยืนด้วยความเจ็บปวดเกินจะทน
"ฮึ..สม น้ำหน้า..คิดจะหลอกฉันทำเมียรึ..ฝันไปเถอะ..." เจ้าหญิงสโนว์ไวท์เหลือบตามองร่างของมอนตี้อย่างสมเพช ลำควยที่เคยตั้งโด่เป็นลำยาว บัดนี้หักหงิกงอไม่เหลือเค้าเดิม

เจ้า หญิงสโนว์ไวท์ฉวยโอกาสที่มอนตี้สลบ รีบสวมเสื้อผ้าอย่างลวกๆ แล้วหลบหนีเข้าไปในป่า..พระองค์คิดอยู่แต่เพียงอย่างเดียวเท่านั้นว่า จะต้องหนีไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้...หนีไปให้ไกล ไปให้ไกลจากพระนางแอนนา พระมารดาเลี้ยงของพระองค์ซึ่งอยู่เบื้องหลัง และออกคำสั่งต้องการเอาชีวิตของพระองค์...คืนนั้นเจ้าหญิงสโนว์ไวท์ได้อาศัย โพรงไม้ในป่าเพื่อหลบภัย และทรงผล็อยหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อน

Once Upon A Time...กาล ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว...ณ เมืองที่สงบสุขแห่งหนึ่ง มีพระราชา นามว่า 'จอร์จ' และพระราชินีผู้ที่มีสิริโฉมงดงาม นามว่า 'ซาร่า' ทั้งสองพระองค์ปกครองเมืองและครองรักร่วมกันมาอย่างยาวนาน...แต่ก็น่าแปลก ที่พระราชินีซาร่าไม่มีทีท่าว่าจะประสูติพระโอรสหรือพระธิดาให้เป็นที่ชื่น ชมแม้แต่พระองค์เดียว ทั้งๆ ที่พระราชาจอร์จก็ทรงขยันทำการบ้านไม่ได้ขาด นำมาซึ่งความโทมนัสแก่พระราชินีซาร่าเป็นอันมาก
พระราชินีซาร่าได้แต่ เฝ้าภาวนาและอ้อนวอนขอบุตรจากพระผู้เป็นเจ้าไม่เว้นแต่ละวัน .. จนกระทั่งเช้าวันหนึ่งพระนางได้ทอดพระเนตรเห็นหิมะสีขาวบริสุทธิ์ที่ตกพร่าง พรายลงมาจากท้องฟ้าจนเต็มสวนหลวง พระราชินีซาร่าทรงพึงพอพระทัยในความงดงามของหิมะต้นฤดูเป็นอันมาก
"ข้า แต่พระผู้เป็นเจ้า... ฉันอยากได้ลูกสาวที่มีผิวขาวสะอาดดั่งหิมะ ขอให้มีริมฝีปากสีแดงเหมือนดอกกุหลาบ มีผมดำขลับดุจไม้มะเกลือ สลวยเหมือนเส้นไหม ไว้ชื่นชมสักคน...ถ้าหากฉันยังมีบุญวาสนาอยู่ ขอให้ฉันได้สมหวังด้วยเถิด.."
คำอธิษฐานของพระราชินีซาร่าได้แว่วดัง ขึ้นไปถึงพระเนตรพระกรรณของพระผู้เป็นเจ้าซึ่งเป็นใหญ่ในสรวงสวรรค์ พระผู้เป็นเจ้ารู้สึกเห็นใจ จึงได้ประทานพรให้พระนางสมหวังตามที่ประสงค์...คืนนั้นพระราชาจอร์จทรง คึกคักเป็นพิเศษ องคชาตแข็งโด่ไม่รู้ล้มถึงแม้ว่าจะหลั่งน้ำกามออกมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ ครั้งก็ตาม.. พระองค์ทรงยินดีเป็นอันมาก จึงฉวยโอกาสทองนี้ร่วมรักกับพระราชินีซาร่าอย่างเมามันส์ตลอดทั้งคืนจวบจน รุ่งสาง...

หลังจากนั้นไม่นาน พระราชินีซาร่าก็ทรงพระครรภ์ และประสูติพระธิดา สมตามความปรารถนาและคำอธิฐานของพระนาง...ด้วยพระธิดาองค์น้อยนั้นช่างสวยงาม น่ารัก ผิวกายขาวดุจดั่งหิมะ ริมฝีปากรูปกระจับน้อยๆ เป็นสีแดงเหมือนมีชาดมาเติมแต้มเอาไว้ เรือนผมก็สลวยดำขลับดุจสีนิล เป็นมันเงาเหมือนเส้นไหม ...พระราชาจอร์จ และพระราชินีซาร่าทรงปิติยินดีเป็นอย่างมาก ทรงตั้งชื่อให้กับเจ้าหญิงองค์น้อยว่า 'สโนว์ไวท์' ซึ่งมีความหมายว่า หิมะสีขาว ตามผิวกายของพระธิดาที่ขาวสล้างดุจดั่งหิมะต้นฤดู
แต่ความสุข โสมนัสก็เกิดขึ้นเพียงชั่ววูบเหมือนไฟที่ไหม้ฟาง..หลังจากที่พระราชินีซาร่า ประสูติพระธิดาได้ไม่นาน พระนางก็ทรงพระประชวรด้วยโรคร้ายอย่างกะทันหัน ด้วยมิได้พักผ่อนพระวรกายเพียงพอ และได้ทรงสิ้นพระชนม์ ในเวลาไม่นานหลังจากนั้น.....

พระราชาจอร์จทรงโศกเศร้าเสียพระทัย เป็นอันมาก เบื้องแรกพระองค์ตั้งใจว่า เพื่อระลึกถึงพระราชินีคู่พระทัย พระองค์จะไม่อภิเษกสมรสใหม่อย่างเด็ดขาด... แต่เมื่อเวลาผ่านไปนานวัน ความเหงากับความเงี่ยนตามประสาหนุ่มใหญ่ซึ่งมีพลังมากล้น จากที่เคยอิ่มเอมได้เสพสุขทุกวันคืน กลับต้องมาทนอยู่อย่างอดๆ อยากๆ..พระราชาจอร์จจึงกลับคำ ยอมกลืนน้ำลายตัวเอง พระองค์ทรงอภิเษกสมรสใหม่อีกครั้ง กับ 'แอนนา' หญิงสาวแสนสวยหุ่นเซ็กส์ซี่นางหนึ่งที่ได้ช่วยเหลือพระองค์ให้พ้นภัยเมื่อ ครั้งที่พระองค์เสร็จประพาสป่าล่าสัตว์...
แต่พระราชาจอร์จไม่ได้รับรู้ เลยว่า แอนนานั้นถึงจะมีความงามเป็นเลิศ บทรักบนเตียงก็เร่าร้อน รองรับความหื่นของพระองค์ได้เป็นอย่างดี แต่แท้ที่จริงแล้ว แอนนาเป็นนางแม่มดใจร้ายซึ่งปลอมตัวมา เพราะนางต้องการครอบครองเมืองที่สวยงามแห่งนี้ เพื่อใช้เป็นรากฐานในการขยายอำนาจ
นางแม่มดแอนนาเป็นผู้ที่หลงใหลในความ งามของตนเองอย่างที่สุด นางมีกระจกวิเศษบานใหญ่บานหนึ่ง ทุกๆ เช้านางแม่มดแอนนาจะไปยืนอยู่หน้ากระจกวิเศษนั้นเพื่อชื่นชมกับความงามของ ตัวเอง และทุกครั้งนางก็จะตั้งคำถามกับกระจกวิเศษบานนั้นว่า
"โอ...กระจกวิเศษเอ๋ย บอกข้าเถิด ว่าใครงามเลิศในปฐพี"
"โอ พระนางผู้งามเลิศ..ทั่วปฐพีนี้ ..จะหาผู้ใดมีความงามเทียบเท่าพระนางเป็นไม่มี.." กระจกวิเศษตอบกลับมาในทันใด และคำตอบก็จะเป็นเช่นนี้เรื่อยมา..สร้างความพึงพอใจให้กับนางแม่มดแอนนายิ่ง นัก....

จวบจนเจ้าหญิงสโนว์ไวท์เติบโตขึ้น จากเจ้าหญิงตัวน้อยๆ น่ารักน่าชังกลับกลายเป็นเจ้าหญิงที่มีสิริโฉมงดงามหาใครเปรียบได้ สร้างความปลาบปลื้มปิติแก่พระราชาจอร์จเป็นอย่างยิ่ง แต่นั่นกลับทำให้นางแม่มดแอนนาแอบไม่พอใจอยู่ลึกๆ ด้วยเกรงว่าสักวันหนึ่ง สโนว์ไวท์จะเติบโตและงดงามยิ่งกว่า..
จนกระทั่งเช้าวันหนึ่ง ความวิตกกังวลของนางแม่มดแอนนาก็เป็นจริง..เมื่อนางได้เอ่ยถามกระจกวิเศษด้วยคำถามเดิมเฉกเช่นทุกวัน
"โอ...กระจกวิเศษเอ๋ย บอกข้าเถิด ว่าใครงามเลิศในปฐพี"
แต่ ครั้งนี้กระจกวิเศษไม่ได้ตอบกลับมาในทันทีเหมือนเช่นเคย กระจกวิเศษหยุดนิ่งคิดไปหลายอึดใจ ..นางแม่มดแอนนาอดทนรอไม่ไหว จึงกล่าวถามซ้ำ
"กระจกวิเศษ เจ้าบอกข้าเถิด ว่าใครกันที่งามเลิศในปฐพี..ยังคงเป็นข้า พระนางแอนนา ใช่หรือไม่?"
"หามิได้พระนาง...ทั่วปฐพีนี้ ..จะหาใครมีความงามเลิศเทียบเท่าเจ้าหญิงสโนว์ไวท์เป็นไม่มี"
"อุเม่..มันเป็นอย่างนั้นไปได้ยังไง!! .. นังสโนว์ไวท์ มันงามเลิศเหนือกว่าข้าอีกหรือนี่"
คำ ตอบของกระจกวิเศษนั้น ทำให้นางแม่มดแอนนาสบถออกมาอย่างเคียดแค้น...ใบหน้าอันงดงามของนางบึ้งตึง กราดเกรี้ยว..ความอิจฉาริษยาในความสวยความงามของเจ้าหญิงสโนว์ไวท์ที่แฝง อยู่ในใจแตกปะทุออกมาราวกับภูเขาไฟระเบิด..

นางแม่มดแอนนาครุ่นคิด วางแผนหาทางกำจัดเจ้าหญิงสโนว์ไวท์ เพื่อให้นางนั้นกลับมางามเลิศเหนือกว่าหญิงอื่นใดในปฐพีนี้... นางแม่มดใจร้ายได้วางยาพิษทำให้พระราชาจอร์จล้มป่วย และออกคำสั่งให้เจ้าหญิงสโนว์ไวท์ไปหาสมุนไพรในป่าเพื่อนำมารักษาอาการป่วย ของพระราชา... ด้วยความเป็นลูกกตัญญู เจ้าหญิงสโนว์ไวท์จึงรับอาสาทำหน้าที่นี้โดยไม่ลังเล..ถึงแม้ว่าในป่าแห่ง นั้นจะมีเสียงร่ำลือว่าเต็มไปด้วยสัตว์ร้ายก็ตาม

"ฆ่าเจ้าหญิงสโนว์ไวท์เสีย" นางแม่มดแอนนาออกคำสั่งกับนายพราน 'มอนตี้' ลูกน้องคนสนิท
"แก จะใช้วิธีไหนจัดการกับเจ้าหญิงก็ได้ แต่อย่าลืมนำหัวใจของนางมาให้ข้าด้วย" พระนางแอนนาสั่งสำทับด้วยน้ำเสียงที่เหี้ยมเกรียม ดวงตาถมึงทึงแดงก่ำแทบจะมีเปลวไฟพวยพุ่งออกมา
"เป็นไปตามพระประสงค์ของพระนาง พระเจ้าข้า" มอนตี้รับคำเสาวนีย์อย่างเต็มใจ..ใบหน้าเหี้ยมฉายแววหื่นกระหายออกมาจนเห็นได้ชัด..
มอน ตี้นั้นเป็นคนที่บ้าเซ็กส์ขึ้นสมอง เห็นลูกเมียใครสวยก็จะฉุดคร่าเข้ามาเก็บไว้ในฮาเร็มส่วนตัว เมื่อได้รับคำสั่งให้ลงมือฆ่าเจ้าหญิงสโนว์ไวท์ นายพรานบ้ากามก็รู้สึกเสียดาย ด้วยเจ้าหญิงสโนว์ไวท์นั้นสวยหยาดเยิ้มปานนางฟ้า..มอนตี้หัวร่อหึๆ อย่างคนลามกจกเปรต คิดอยู่ในใจว่า จะฆ่าทิ้งให้เสียของทำไมกันเล่า สู้เก็บตัวองค์หญิงเอาไว้ทำเมีย เอาไว้เย็ดสามเวลาหลังอาหารยังจะดีเสียกว่าอีก..

เช้าวันต่อมา เจ้าหญิงสโนว์ไวท์พร้อมกับผู้ติดตามก็ออกเดินทางไปหาสมุนไพรในป่า โดยมีมอนตี้เป็นผู้นำทาง...ช่วงแรกของการเดินทางเจ้าหญิงรู้สึกรื่นรมย์ไป กับเดินทางไกล เนื่องจากสองข้างทางเต็มไปด้วยมวลหมู่ดอกไม้นานาพรรณ...ครั้นตกค่ำขบวนเสด็จ ของเจ้าหญิงก็มาถึงทางแยกในป่า มอนตี้ก็ออกอุบายหลอกให้ขบวนผู้ติดตามไปทางหนึ่ง ส่วนตัวเจ้าหญิงนั้น เขากลับพาไปอีกทางหนึ่ง โดยบอกกับเจ้าหญิงว่า นี่เป็นเส้นทางลัด
มอนตี้ เดินนำทางเจ้าหญิงเข้าไปในป่าลึกรกชัฏ เมื่อสบโอกาสได้อยู่กับเจ้าหญิงสโนว์ไวท์สองต่อสอง นายพรานจอมหื่นก็แสดงธาตุแท้ออกมาให้เห็น
"มอนตี้ นั่นเจ้าจะทำอะไร?" เจ้าหญิงสโนว์ไวท์เอ่ยถามมอนตี้ที่กำลังเดินสามขุม ก้าวย่างเข้ามาหาพระองค์อย่างช้าๆ อย่างหวาดหวั่น ด้วยในมือของมอนตี้นั้นถือมีดปลายแหลมอยู่
"ขอประทานอภัย พระเจ้าข้า องค์หญิงสโนว์ไวท์...พระนางแอนนามีรับสั่งให้ข้ากระหม่อมสังหารพระองค์เสีย ข้ากระหม่อมเสียใจ ข้ากระหม่อมขัดรับสั่งไม่ได้จริงๆ"
"ไม่จริง เป็นไปไม่ได้ เสด็จแม่ทรงรักฉันยิ่งกว่าสิ่งใด" เจ้าหญิงสโนว์ไวท์แทบไม่อยากจะเชื่อในคำกล่าวอ้างของมอนตี้ เพราะพระนางแอนนา แม่เลี้ยงของพระองค์นั้นก็ทรงรักใคร่ในตัวพระองค์ ไม่เคยแสดงออกเลยว่าจงเกลียดจงชังให้เห็นแม้แต่นิดเดียว
"ข้ากระหม่อมจะ เพ็ดทูลองค์หญิงไปทำไม พระเจ้าข้า พระนางแอนนารับสั่งให้ข้ากระหม่อมทำเช่นนั้นจริงๆ และยังรับสั่งให้ข้ากระหม่อมควักหัวใจของพระองค์ไปให้พระนางดูด้วยพระเจ้า ข้า" มอนตี้ยิ้มเยาะในความไร้เดียงสาของเจ้าหญิงที่ไม่เท่าทันเหตุเหลี่ยมของพระ นางแอนนา
"โอ้...ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงๆ ... มอนตี้ เจ้าอย่าได้ฆ่าฉันเลย ปล่อยฉันไปเถิด นึกว่าสงสารฉันเถิดนะ"
"คง ไม่ได้หรอก พระเจ้าข้า...ถ้าข้ากระหม่อมปล่อยองค์หญิงไป ข้ากระหม่อมก็คงถูกพระนางแอนนาลงโทษอย่างหนักเป็นแน่...ยกเว้นแต่องค์หญิงจะ ..." มอนตี้ยิ้มอย่างมีเลศนัย
"เจ้าต้องการสิ่งใดเป็นการตอบแทน ก็ขอจงโปรดแจ้งให้ฉันทราบ.. ขอเพียงเจ้าปล่อยฉันไป ฉันยินดีจะตอบแทนเจ้าทุกอย่าง" เจ้าหญิงสโนว์ไวท์รีบถามกลับในทันใด ที่เห็นช่องทางรอดที่มอนตี้เผยแง้มให้ทราบ
"เรื่องที่ข้ากระหม่อมจะขอ นั้น ไม่เหลือบ่ากว่าแรงขององค์หญิงแน่นอนพระเจ้าข้า...ขอเพียงพระองค์หญิงยอมให้ ข้ากระหม่อมเย็ดเพียงหนึ่งคืน ข้ากระหม่อมก็จะปล่อยองค์หญิงไป พระจ้าข้า" มอนตี้เผยความต้องการออกมา .. ที่แท้เขาต้องการจะเก็บเจ้าหญิงเอาไว้ในฮาเร็มส่วนตัวนี่เอง จึงทำการต่อรอง ไม่ยอมฆ่าเจ้าหญิงตามคำสั่งที่ได้รับมา
"เจ้า...!!" เจ้าหญิงสโนว์ไวท์ตกพระทัย ด้วยไม่คาดคิดว่า มอนตี้ซึ่งเป็นแค่เพียงนายพรานธรรมดาๆ คนหนึ่งเท่านั้น จะต้องการเย็ดเธอ แทนที่จะเป็นทรัพย์สินเงินทองหรือยศถาบรรดาศักดิ์
"องค์หญิงทรงคิดให้ดี พระจ้าข้า ...แค่คืนเดียวเท่านั้น แล้วข้ากระหม่อมก็จะปล่อยองค์หญิงไป" มอนตี้เน้นย้ำ ขอมีความสัมพันธ์เพียงแค่คืนเดียว แลกกับการปลดปล่อยตัวเจ้าหญิงไป...
"ก็ได้...ฉันยอมเป็นเมียของเจ้า แต่เพียงแค่หนึ่งคืนเท่านั้นนะ" เจ้าหญิงสโนว์ไวท์ตกลงยอมรับข้อเสนอของมอนตี้ แต่ในพระทัยของพระองค์นั้นได้วางแผนที่จะหลบหนีไว้แล้ว ขอเพียงมีจังหวะเหมาะๆ เท่านั้น

อันที่จริงแล้ว มีหรือที่คนลามกอย่างมอนตี้จะปล่อยให้เจ้าหญิงแสนสวยหลุดมือไปง่ายๆ..การบอก ว่า ขอเย็ดแค่คืนเดียวนั้นเป็นเพียงกลอุบายที่จะหลอกล่อให้เจ้าหญิงตายใจ ยอมเป็นของเขาเท่านั้นเอง แต่เจ้าหญิงสโนว์ไวท์ก็ใช่ว่าจะไร้เดียงสา อ่านดูแผนร้ายของมอนตี้ไม่ออก พระองค์จึงทรงแกล้งรับปากยอมรับข้อเสนอของนายพรานจอมหื่น แต่ในพระทัยนั้นก็กำหนดแผนในการหลบหนีขึ้นมาเช่นกัน....ต่างฝ่ายต่างวางกล ยุทธ ต่างปรับแผนเข้าหากัน ใครวางแผนได้เหนือชั้นกว่า..ก็จะเป็นฝ่ายชนะ..
"ถ้า องค์หญิงตัดสินพระทัยได้แล้ว เราก็มาเริ่มต้นกันเถอะ...ก่อนอื่นข้ากระหม่อมขอให้องค์หญิงทรงเปลื้องฉลอง พระองค์ออกเสียก่อน พระเจ้าข้า" มอนตี้ยิ้มอย่างยินดี..คิดในใจว่า ปลาติดเบ็ดแล้ว...
มอนตี้สั่งให้เจ้าหญิงสโนว์ไวท์เปลื้องผ้าจนเปลือย เปล่าล่อนจ้อน...พระวรกายที่ขาวผ่องปานหิมะ เต้านมที่อวบอิ่ม สะโพกที่โค้งเว้า เนินสวรรค์โหนกนูนที่มีขนไหมสีดำขลับแผ่คลุมบางๆ ก็ปรากฏต่อหน้าต่อตา..มอนตี้กลืนน้ำลายลงคอดังเฮือกใหญ่ หายใจแรงเฮือกๆ ลำควยกระดกหงึกๆ ด้วยความเงี่ยนสุดขีด
"สวย...สวยเหลือเกิน...เดินมาหา ข้ากระหม่อมพระเจ้าข้า องค์หญิง...ช้าๆ..ช้าๆ ไม่ต้องรีบ พระเจ้าข้า...ขอให้ข้ากระหม่อมได้ชื่นชมพระวรกายขององค์หญิงให้เต็มตา...อืม มม..สวยจริงๆ..."
"โอ้...องค์หญิงได้โปรดใช้มือนุ่มๆ ขององค์หญิงช่วยปลดปล่อยควยของข้ากระหม่อมออกมาที..มันแข็งโด่ดันกางเกงจน ข้ากระหม่อมปวดไปหมดแล้ว..โอ๊วววว...ดีจริงๆ...อู๊วววว..อุ้งมือขององค์หญิง นุ่มมากๆ พระเจ้าข้า...อู๊ยยยยสสส์..ข้ากระหม่อมเสียวควยจริงๆ...ซี๊ดดด์..ถอกควยให้ ข้ากระหม่อมด้วย พระเจ้าข้า...อูยยยยยสสส์.." มอนตี้ครางกระเส่าอย่างสุดเสียว เมื่อเจ้าหญิงสโนว์ไวท์ทรงใช้พระหัตถ์ปลดเปลื้องความใคร่ให้กับเขา..

นาย พรานลามกแทบไม่อยากจะเชื่อว่า นี่คือความจริง เมื่อเจ้าหญิงสโนว์ไวท์ทรงเดินมายืนหยุดต่อหน้าเขาตามคำสั่ง แล้วทรุดพระวรกายลง ใช้สองพระหัตถ์ดึงกางเกงที่เขาสวมใส่อยู่ลงมา..และในเสี้ยววินาทีที่ชายขอบ กางเกงหลุดพ้น เจ้าแท่งควยลำใหญ่ของเขาก็ดีดผึงขึ้นมาในทันที...เฉียดพวงแก้มอันแดงฝาดของ เจ้าหญิงไปนิดเดียว
หัวใจของพรานป่าจอมหื่นแทบจะกระดอนออกมานอกอก เมื่อเจ้าหญิงสโนว์ไวท์เอื้อมพระหัตถ์ขึ้นมากำลำควยของเขาเอาไว้ แล้วถอกขึ้นถอกลง ...โอ้...เพียงแค่ถูกอุ้งพระหัตถ์นุ่มกำๆ ถอกๆ ไม่กี่ครั้ง มอนตี้พรานป่าบ้ากามก็แทบหลั่งน้ำเสียวออกมาในทันใด
"โอย ยยย...อูยยยยย...เสียวควยเหลือเกิน พระเจ้าข้า...องค์หญิงทรงทำดี... อูยยยย..เห็นหงิมๆ อย่างนี้ ทำไมถึงเชี่ยวชาญเหลือเกิน...ซี๊ดดดด...ข้ากระหม่อม..จวนจะทนไม่ไหวแล้ว.... ซี๊ดดดดดด...เร็วๆ พระเจ้าข้า...โอ๊ววววว...ข้ากระหม่อม..จะ..จะถึงแล้ว....ซี๊ดดดดด...อะ.อ๊าก ..อ๊ากกกกกกกกกสสสส์"
แต่ก่อนที่มอนตี้จะถึงฝากฝั่งฝัน...น้ำกามที่กำลัง จะแตกก็มีอันสะดุดลง...นายพรานบ้ากามแหกปากร้องลั่นป่าด้วยความเจ็บปวดแสน สาหัส มือที่ถือมีดปลายแหลมอยู่พลันอ่อนแรง ปล่อยมีดให้ตกหล่นหลุดมืออย่างไม่ใยดี ด้วยเจ้าหญิงสโนว์ไวท์ทรงใช้พระหัตถ์บีบลำควยของเขาอย่างแรง..พระหัตถ์ที่ เคยอ่อนนุ่มชวนสยิวนั้น บัดนี้มอนตี้กลับรู้สึกว่ามันแข็งราวกับคีมเหล็ก
"ได้โปรด...องค์หญิง...ได้โปรดปล่อยมือ..ข้ากระหม่อมยอมแล้ว..ขอพระองค์ทรงได้โปรด"
คำ ขอร้องของมอนตี้ดูเหมือนจะไม่เป็นผล เพราะเจ้าหญิงสโนว์ไวท์สวมหัวใจนางสิงห์ร้ายออกแรงบีบควยเต็มเหนี่ยวสุดแรง เกิด..นายพรานบ้ากามถึงกับตาเหลือก น้ำลายฟูมปาก ดิ้นชักกระตุกหงึกๆ ทุรนทุรายอยู่หลายอึดใจ ก่อนที่จะสลบล้มทั้งยืนด้วยความเจ็บปวดเกินจะทน
"ฮึ..สม น้ำหน้า..คิดจะหลอกฉันทำเมียรึ..ฝันไปเถอะ..." เจ้าหญิงสโนว์ไวท์เหลือบตามองร่างของมอนตี้อย่างสมเพช ลำควยที่เคยตั้งโด่เป็นลำยาว บัดนี้หักหงิกงอไม่เหลือเค้าเดิม

เจ้า หญิงสโนว์ไวท์ฉวยโอกาสที่มอนตี้สลบ รีบสวมเสื้อผ้าอย่างลวกๆ แล้วหลบหนีเข้าไปในป่า..พระองค์คิดอยู่แต่เพียงอย่างเดียวเท่านั้นว่า จะต้องหนีไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้...หนีไปให้ไกล ไปให้ไกลจากพระนางแอนนา พระมารดาเลี้ยงของพระองค์ซึ่งอยู่เบื้องหลัง และออกคำสั่งต้องการเอาชีวิตของพระองค์...คืนนั้นเจ้าหญิงสโนว์ไวท์ได้อาศัย โพรงไม้ในป่าเพื่อหลบภัย และทรงผล็อยหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อน