รายการสนทนานอกรอบ ครั้งที่ 3 (หยาดฝน)
ลงตอน 7 แล้วจะเลียนแบบท่านซุ่ม...หายจ้อย

adslman   Posted: Apr 19 2006, 09:58 PM   

เอาสักนิดเพราะตอนหน้าเป็นตอนที่ฝนมีบทบาท....ลงตอน 7 แล้วก็จะหายตัวยาวเพราะต้นฉบับมีแค่นี้แถมไม่ค่อยมีเวลาว่างเหมือนก่อน...ท่านผู้อ่านจงรอด้วยความสุขสนุกสนานนะครับ ไม่หายแล้วหายเลยจะเข้ามาดูความเป็นไปบ้างน่ะ

รายการสนทนานอกรอบ ครั้งที่ 3

"สาออกไปไหนมา?..."
"ไปห้องสมุดยืมหนังสือมาอ่าน...ฝนล่ะทําอะไรอยู่เหงื่องี้โชกเชียว..."
"...ฝนกะลังทบทวนความรู้เก่าเรียนรู้ความรู้ใหม่กับพี่...ตอนนี่เป็นเวลาพัก 15 นาทีจ๊ะ..."
"หืม...ตอนรู้ทีแรกสาก็ประหลาดใจไม่นึกว่าเธอจะมีหัวทางนี้ด้วย...เก็บงำไว้มิดชิดเชียวนะ..."
"...ยังเทียบพี่แคทไม่ได้หรอกเพราะคนนั้นน่ะคือของจริงไม่มีเทียมเจือปนแต่ฝนก็ไม่ได้กระจอกนะจะบอกให้"
"...ใครต่อใครรู้คงแปลกใจไปตามๆกันแต่ไม่บอกบอลหน่อยหรือ?..."
"ยังก่อน...ฝนกะจะให้ตาเฉิ่มนั่นตกใจเล่นๆทีหลัง...อ้าว!!...พี่แคทจะเลิกแล้ว?..."
"...วันนี้พอแค่นี้ก่อนวันหลังค่อยเริ่มใหม่...หักโหมมากไปมันไม่ดีต่อร่างกาย..."
"...ทุกเย็นวันจันทร์ถึงวันศุกร์ฝนต้องซ้อมร้องเพลงเชียร์นะแล้วจะเอาเวลาไหนมาล่ะพี่...วันหยุดพักผ่อนก็ไม่เอาด้วยแน่นอน..."
"...เวลาเช้าก็ได้นี่นา...ต่อไปนี้เราจะนอนตื่นสายไม่ได้ต้องตื่นแต่เช้ามาออกกำลังกายกับพี่ทุกวัน...นี่คือคำสั่ง..."
"ม่ายอ๊าว~~!!...เดี๋ยวบอลมาเห็นความลับก็แตกพอดีสิ...เดี๋ยว!!...สาอย่าเพิ่งไป...วันนี้มีรายการสนทนานอกรอบ..."
"ทีเรื่องนี้ล่ะไม่ยอมพลาด...อื๋อ!!...นี่เพราะไม่ได้ทำติดต่อกันเส้นสายตึงเปรี๊ยะไปหมด...อาบน้ำเสร็จต้องหายาทานวดซะแล้วสิ..."
"วันนี้จะสนทนาเรื่องของใคร?..."
"ป้ากวางกับอ้อยไปข้างนอกยังไม่กลับ...พี่แคทคงจะไปอาบน้ำ...สาเอาไว้ก่อน...บอล?...ฮึ่ยๆๆ!!...
วันนี้โกยแน่บอีกแล้ว...นึกถึงหน้าเจ้าพี่บ้านั่นทีไรเจ็บใจ...แค้นใจทุกที...ถ้าจับตัวได้ล่ะก็ไม่ปล่อยไว้แน่...ฝนจะสวมวิญญาณเฟร็ดดี้นิ้วเขมือบ...ฮี่ๆๆๆๆๆๆ..."
"ฉันยังนึกขําตอนเธอวิ่งไล่กวดรถของบอลอยู่ไม่หายแต่เธอจะไปตามรถมอไซด์ทันได้ยังไงกัน..."
"...คิดถึงแล้วก็ปวดขาขึ้นมาเลยอ่ะ...รู้มั้ยฝนวิ่งเกือบไปถึงปากซอยแน่ะ...สุดท้ายก็เดินหอบแฮ่กๆแทบจะคลานไม่เป็นท่ากลับมาแถมโดนพี่แคทลากมาเคี่ยวอีกตอนนี้ไม่มีแรงจะไปฉุดกระชากใคร...มาดสาวน้อยแสนสวยไม่มีเหลือหลอ...เอาละ!!...วันนี้คุยเรื่องฝนแหละ...ช่วยหน่อยนะสา"
"เอางั้นนะ...สาจะถามเองก็ได้...เริ่มจาก...ชื่อจริงและนามสกุลของคุณค่ะ?"
"ค่า...สวัสดีท่านผู้ชมทางบ้านทุกท่านค่ะ...ดิฉัน...หยาดฝน เทวกรนันท์...ชื่อเล่นฝน... หน้าตาน่ารักมีเสน่ห์นิสัยสดใสร่าเริง...ยังใช้คำนําหน้าเป็นนางสาวอยู่นะเคอะ..."
"...ยังไม่มีใครถามสักหน่อยกลัวคนอื่นไม่รู้ว่าตัวยังโสดหรืองาย?..."
"วู้...นิดๆหน่อยๆ...วันเดือนปีเกิด...1 มิถุนายน 2530 กรุ๊ปเลือด O เหมือนพี่แคทจ้า...สัดส่วน...ว๊า!!...อายเหมือนกันนะเนี้ย...คิกๆๆ...แต่ถ้าอยากรู้กันมากจะบอกให้ก็ได้...จุ๊ๆๆ...รู้แล้วห้ามเอาไปบอกใครอีกนาไม่งั้นฝนโป้งด้วยละ..."
"ยัยคนนี้นี่...เอ้า!!...รีบๆบอกมาสิ...ตัวผอมๆหุ่นก็อย่างกับหุ่นไล่กาแบบนี้น่ะ..."
"วี้ด!!...31 – 23 – 32 นี่หรือหุ่นไล่กา...ทรวดทรงออกเพรียวน่ารักจะตาย...งั้นสาเล่า?..."
"บอกไม่ได้หรอกเพราะยังไม่ถึงคิวของสา...เฮอะ!!...แต่ยังไงก็มีมากกว่าฝนแน่อยู่แล้ว..."
"หึย~~~ไม่ยอม!!!...ฝนต้องโตยิ่งกว่านี้อีก...คอยดูเถอะ...จะเอาให้ใหญ่กว่าสาและก็พี่แคทให้ได้..."
"ความสูงกับน้ำหนักล่ะ?..."
"...หึๆๆจดเลยว่า...ฝนสูง 163 ซม. หนัก 42 กิโล...ยอดมั้ย?"
"อืมยอด...แต่ผอมนา...งั้นทำไมเวลาใส่เสื้อหน้าอกถึงนูนนักก็ไม่รู้...ที่เธอบอกมานั่นน่ะวัดผิดหรือเปล่า?..."
"ไม่ผิดเพิ่งวัดเมื่อเดือนก่อน...ถ้างั้นตอนนี้ฝนต้องใหญ่กว่าเดิม...สูงกว่าเดิม...หุ่นเพรียวกว่าเดิมสิ..."
"ยังไงก็แพ้สาอยู่ดีแหละ...แค่ส่วนสูงฝนก็แพ้แล้ว...สาสูง 164 เฉือนไปเซ็นต์เดียว...ฮะๆ..."
"ไม่จริ๊ง!!...สาขี้จุ๊..."
"ถ้าไม่เชื่อไปวัดตอนนี้เลยก็ยังได้...กระดาษวัดส่วนสูงกับเครื่องชั่งน้ำหนักอยู่หน้าห้องน้ำ..."
(.........พักชมโฆษณาก่อนกําหนดเพราะพิธีกรกับแขกรับเชิญดันมาเถียงกันซะเอง.........)
........................................................................................................................

เริ่มช่วงที่ 2 ...พิธีกรหน้าตาชื่นบานแต่แขกรับเชิญทําหน้าเหมือนจะร้องให้??...

"แง~~~แพ้ไปแค่เซ็นต์เดียว...ฝนไม่เอาๆๆ...ทําไมถึงไม่สูงเท่าพี่แคทไปเลยน๊า..."
"ส่วนสัดก็สู้สาไม่ได้...หน้าอกยังเท่าเดิม...เอวก็ด้วย...แต่สะโพกใหญ่ขึ้นนิด...31 – 23 – 33..."
"ฝนยังไม่หยุดโตแค่นี้หรอก...สาอย่าเพิ่งได้ใจไปนัก..."
"แค่นี้ก็ดีแล้ว...พี่กุนเองรู้สึกจะ 167 ซม.มั้ง...บอลก็น่าจะ...176 ซม...ถ้าจำไม่ผิด..."
"ชิ!!...หมายความว่าฝนเตี้ยสุดงั้นเรอะ...โอ้!!...ไม่ใช่ๆ...หนูอ้อยคงแค่ 150 กว่าๆแน่นอน...ฮ่าๆๆ ..."
"พาลเขาไปทั่ว...เธอเนี่ยไม่ยอมใครง่ายๆเลย...อ้อยเธอเพิ่งจะอายุ 13 ปีเอามาเปรียบกันได้หรอ?"
"ไม่รวมอ้อยก็ได้เพราะมันยังไม่แน่แต่ที่แน่ๆ...ความสวยของฝนเป็นอันดับ 2 รองแค่พี่แคทเท่านั้น..."
"อาฮ่าย!!...พูดจาเข้าข้างตัวเองหน้าตาเฉย...เรื่องนี้สาไม่ยอมง่ายๆหรอก..."
"ทำไมไม่ยอม?...ในคณะใครๆต่างก็บอกว่าพี่แคทสวยที่สุดรองมาก็คือฝน...ไม่เชื่อไปถามสิ..."
"โฮะ...สาไม่ได้เรียนมหาลัยเดียวกับเธอนี่...พูดมัดมือชกแบบนั้นไม่ได้ๆ..."
"งั้นหรอ?...จะว่าไปมันก็จริง...เราต่างเป็นผู้หญิงจะมาเถียงกันว่าใครสวยกว่ามันคงจะไม่เข้าท่าสักเท่าไหร่เพราะงั้นควรให้ผู้ชายอย่างบอลตัดสินคงจะดี..."
"บอลก็คงจะตอบไม่ได้หรอก...บางทีอาจจะตอบแบบเข้าข้างว่าพี่กุนสวยที่สุดก็ได้เพราะเธอคือผู้หญิงที่เขารักมากยิ่งกว่าใครๆ..."
"...อืม...งั้นเรื่องนี้ข้ามไปก่อนล่ะกันแต่สารู้ได้ไงว่าบอลรักพี่กุนที่สุด...ตานั่นบอกหรอ?..."
"เปล่า...ใครๆต่างก็ดูออกกันทั้งนั้นแต่สาไม่ได้น้อยใจอะไรหรอกนะเพราะรู้ตัวเองดีว่ามาทีหลังและสาก็ยอมรับความรู้สึกของบอลอย่างเต็มใจ...เอ๊ะ??...นอกเรื่องแล้ว!!...ยัยนี่หลอกให้ฉันพูดจนได้นะ..."
"เอ๊อ!!...ก็สาหลวมตัวบอกเองนี่นาฝนแค่หลอกถามเท่านั้น...ฮิๆๆ...มาๆ...เข้าเรื่องเดิมกันดีกว่า..."
"ฮึ!!...ของกินที่ชอบกับไม่ชอบล่ะยะ?..."
"ถามถึงของกินที่ชอบ...โอ้ย!!...เยอะแยะบอกไม่หวาดไม่ไหวแต่ถ้าจะให้พูดก็มี...ข้าวหมูทอด...ผัดไทย...ไส้อั่ว...แค๊บหมู...น้ำพริกอ่อง...น้ำพริกหนุ่ม...คั่วตับหมู...ขนมจีนน้ำเงี้ยว...ชาเย็น...น้ำอัดลม...เอ...มีอะไรอีก?...เออ...ของที่ไม่ชอบก็คงเป็นแป๊ะซะมั้ง..."
"ไอ้มั้งนี่หมายความยังไง...ตกลงชอบหรือไม่ชอบ?..."
"ก็ไม่เชิงว่าไม่ชอบแต่ตอนเด็กฝนเคยกินปลาแป๊ะซะแล้วเกิดคลื่นไส้...นับแต่นั้นเลยแหยงๆน่ะ"
"...เยอะแยะจริงๆแถมของแต่ละอย่างนี้พาหะโรคอ้วนทั้งนั้น...แค๊บหมูเงี้ย...ผัดไทยเงี้ย..."
"นี่สา!!...อย่าดูถูกแค๊บหมูนะ...ยิ่งแค๊บหมูของลำปางด้วยแล้ว...สุดยอดหาที่ไหนเทียมและถ้ากินพร้อมกับน้ำพริกหนุ่มอันขึ้นชื่อที่ขายในตลาดทุ่งเกวียน...โอ้ย~~~...น้ามยายมานจาใหย...อ้อ!!...กุนเชียงก็อร่อย...แน่ะ!!...นั่งนิ่งเชียวน้าอยากกินละซี่??..."
"เอาแต่พูดยั่วกัน...เวลากลับไปบ้านก็ไม่เห็นจะถือติดมือมาฝาก...พวกน้ำพริกหนุ่ม...ไส้อั่วน่ะ..."
"ไมต้องเอามาฝาก?...ฝนทําเป็นนี่นาถึงจะไม่อร่อยมากก็เถอะ...ไว้วันหลังจะทำให้กินจนร้องเบื่อเลย"
"สารู้มาตั้งนานว่าเธอทำอาหารเก่งแต่ไม่เห็นเคยทําให้กินสักที..."
"เอาน่า...ถ้ามีโอกาสจะทําให้ทานกันแน่ๆ...รับรองว่าต้องอึ้งแด๊กส์ไปเลยล่ะค่า..."
"มั่นใจเสียจริงนะว่าจะอร่อย..."
"มั่นใจสิเพราะนี่คือความสามารถที่ฝนภูมิใจที่สุดซึ่งแม้แต่พี่แคทก็ยังไม่อาจเทียบเคียงฝนได้..."
"แล้วพี่แคททำอาหารเก่งมั้ย?"
"เอ่อ...จะว่ายังไงดีล่ะ?...คือ...พี่เขา..."
"...นินทาพี่สนุกสนานเชียว...เนื้อตัวมอมแมมขนาดนี้ยังไม่รีบไปอาบน้ำอีก..."
"แฮะๆ...ไปก็ได้จ้า...สา...ไว้เรามาคุยกันใหม่...ยังมีอีกหลายอย่างที่ฝนเหนือล้ำกว่าพี่แคท..."
"นี่ 2 คนคุยอะไรกันอยู่?..."
"ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะพี่...สาแค่นั่งฟังฝนระบายความขับข้องใจที่ตัวเธอสวยสู้พี่ไม่ได้..."
"ไม่ใช่สักกะหน่อยสา...แบร่!!...นี่พี่แคท...พี่น่ะมีหน้าตาสะสวยน่ารักเอามากๆ...แน่ใจใช่มั้ย?"
"เราถามคำถามนี้กับพี่หลายครั้งแล้วนะซึ่งพี่ก็บอกอยู่ทุกครั้งว่าพี่ไม่ใช่คนสวยที่สุด...มีคนหน้าตาดีกว่าอีกตั้งเยอะและ 1 ในนั้นก็คือพี่กุน..."
"ฝนเห็นมั้ย?...สาว่าความสวยน่ารักของพี่กุนกับพี่แคทนี่สูสีกันเลยนะ..."
"เศร้าจัง...งั้นเรา 2 คนต้องมาแย่งชิงที่ 3 กันน่ะสิ..."
"จะที่ 1 หรือที่ 3 ก็ช่างมันเถอะฝนรีบไปอาบน้ำได้แล้ว...เนื้อตัวเหม็นเหงื่อยังจะทนอยู่ได้...เด็กคนนี้นี่ยังไงกัน...เนี่ยหรือจะเป็นเด็กสาวที่สวยน่ารักกว่าใคร...ตอนเด็กเป็นยังไงตอนโตก็เป็นยังงั้น...ไม่เห็นจะเปลี่ยนไปเท่าไหร่..."
"พี่คอยดูต่อไปเถอะว่าฝนจะโตเป็นหญิงสาวที่เพียบพร้อมได้หรือไม่?...มาลองลุ้นกันก็ได้ค่ะ"
........................................................................................................................

สุดยอดชอบมาก