ตอนที่ 5: ความจริงที่เปิดเผย
แม่ ยังคงนั่งนิ่งเงียบ ดวงตาที่เคยเต็มไปด้วยความสงบ บัดนี้กลับฉายแววเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส ราวกับกำลังเผชิญหน้ากับปีศาจร้ายในอดีต ต้นสัมผัสได้ถึงแรงสั่นเทาจากร่างกายของเธอ ความตึงเครียดในอากาศบีบรัดหัวใจของต้นจนแทบหยุดเต้น
แล้วในที่สุด แม่ก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ปล่อยให้กำแพงที่สร้างขึ้นมาตลอด 16 ปีพังทลายลง พร้อมกับความจริงที่หลั่งไหลออกมาจากริมฝีปากที่สั่นระริกของเธอ
"เขา... เขาทิ้งแม่ไป... ทิ้งแม่ให้ท้อง... แล้วหนีไป..." แม่กล่าวเสียงสั่นเครือ หยาดน้ำตาไหลรินอาบแก้มไม่หยุด ภาพในอดีตผุดขึ้นมาในดวงตาของเธอราวกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน
ต้นตัวแข็งทื่อกับคำสารภาพนั้น ความจริงที่เขาเพิ่งล่วงรู้เมื่อครู่ ทำให้ทุกอย่างกระจ่างชัด สุ ที่เขานอนด้วยเมื่อคืนนี้ เธอคือแม่ของเขาเอง... ในวัยสาว... และเธอตั้งท้อง... ท้องกับเขา
ต้นไม่รู้จะพูดอะไร เขาได้แต่กอดแม่แน่นขึ้น ปล่อยให้แม่ได้ระบายความเจ็บปวดที่อัดอั้นมาตลอด 16 ปี น้ำตาของต้นไหลรินตามไปด้วย ไม่ใช่เพียงความเสียใจในสิ่งที่เขาได้ทำลงไป แต่เป็นความเจ็บปวดแทนแม่ ผู้หญิงคนนี้ต้องแบกรับความทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสเพียงลำพัง
เมื่อเสียงสะอื้นของแม่เริ่มเบาลง ต้นรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี เงยหน้าขึ้นสบตาแม่ด้วยดวงตาที่แดงก่ำและเต็มไปด้วยความเจ็บปวดแต่ก็หนักแน่น
"แม่ครับ... ต้นก็คือ... ต้นคนนั้นครับ..."
ต้นกอดแม่แน่นขึ้นอีก เขาเงยหน้าขึ้นสบตากับแม่ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาและคำขอโทษอันแสนเจ็บปวด "ผมไม่ได้ทิ้งแม่นะครับ... ผมไม่ได้ทิ้ง..." ต้นปฏิเสธเสียงรัว "ผม... ผมย้อนเวลากลับมาครับแม่... ผมขอโทษ... ต้นขอโทษครับ..."
คำว่า "ย้อนเวลา" ทำให้แม่เบิกตากว้าง เธอพยายามประมวลผลคำพูดของต้น ร่างกายของเธอยังคงสั่นเทา ความทรงจำในอดีตที่เธอพยายามจะลืมเลือนค่อยๆ ผุดขึ้นมาทีละน้อย เรื่องราวในวันนั้น... วันที่คนรักของเธอจากไปอย่างกะทันหัน...
ใบหน้าที่คุ้นเคย... แววตาที่เต็มไปด้วยความรักและความเจ็บปวด... คือต้นคนนั้นจริงๆ แม่สัมผัสใบหน้าของต้นอย่างแผ่วเบาด้วยมือที่สั่นเทา เธอจำได้แล้ว... ทุกอย่างแจ่มชัดในใจ ดวงตาของต้น... เหมือนกับแววตาของผู้ชายคนนั้นไม่มีผิด นั่นคือแววตาที่เธอหลงรัก และเป็นแววตาที่ทิ้งเธอไปในวันนั้น
แม่ จ้องมอง ต้น ด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง ความสับสนและความเจ็บปวดถาโถมเข้าใส่ เธอพยายามประมวลผลความจริงที่โหดร้ายและเหนือความคาดหมายนี้ ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้ คือลูกชายที่เธอเลี้ยงดูมาตลอดชีวิต และยังเป็นผู้ชายที่เธอร่วมรักด้วยเมื่อคืนนั้น และผู้ชายคนเดียวกันนี้ ก็คือ...
"ถ้าต้น... คือผู้ชายคนนั้น... ที่ทำเธอท้อง... แล้ว..." คำพูดขาดหายไปกลางคัน ใบหน้าของแม่ซีดเผือดลงอย่างเห็นได้ชัด เธอตัวสั่นเทา พยายามหาคำพูดมาเรียบเรียง แต่ก็ไม่มีคำใดที่เหมาะสมจะอธิบายความรู้สึกที่ตีวนอยู่ในใจของเธอได้
ความเงียบเข้าปกคลุมอีกครั้ง เป็นความเงียบที่หนักอึ้งกว่าครั้งไหนๆ ต้นเองก็ทำอะไรไม่ถูก เขาได้แต่กอดแม่แน่นขึ้น ปล่อยให้แม่ได้เผชิญหน้ากับความจริงที่เจ็บปวดที่สุดในชีวิต ความจริงที่ว่าเขาคือพ่อของตัวเอง...

คำสาบานที่ไม่อาจลืม
แม่ ก้มหน้าน้ำตาหยดเป็นสาย ความจริงที่ว่า ต้น คือผู้ชายที่ทิ้งเธอไปเมื่อ 16 ปีก่อน นั้นมันเกินกว่าที่เธอจะรับไหว ต้นมองเห็นความเจ็บปวดบนใบหน้าของแม่ เขาค่อย ๆ จับคางของแม่ให้เงยขึ้น ใบหน้าของทั้งคู่จ้องมองกันและกันผ่านม่านน้ำตา
ต้นใช้ปลายนิ้วเกลี่ยหยดน้ำตาออกจากแก้มของแม่ช้าๆ "แม่ครับ... ต้นขอโทษครับ" เสียงของเขาสั่นเครือ แต่แววตาเต็มไปด้วยความจริงใจ "ต้นไม่ได้ทิ้งแม่ไปไหนเลยนะครับ... มัน... มันควบคุมไม่ได้จริงๆ ครับแม่... มันเกิดขึ้นมาเอง..."
แม่มองต้นด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเข้าใจระคนเศร้าสร้อย เธอพยักหน้าช้าๆ เป็นเชิงว่าเข้าใจ ทั้งคู่นั่งเงียบ ไม่มีคำพูดใดหลุดออกมา มีเพียงสายตาที่สื่อถึงความรู้สึกนับล้าน ต้นยังคงจับแก้มของแม่ไว้ สัมผัสความอบอุ่นที่แผ่ซ่านจากปลายนิ้ว
ต้นค่อยๆ ก้มหน้าลงช้าๆ หวังจะจูบริมฝีปากของแม่ แต่แม่กลับหันหน้าหลบเล็กน้อย "อย่าต้น... มันไม่เหมาะ..." เสียงของแม่แผ่วเบา แต่ก็มีแววห้ามปราม
ต้นไม่ลดละ เขาประคองแก้มทั้งสองข้างของแม่มั่นไว้ แล้วมองลึกเข้าไปในดวงตาของแม่ "แม่ลืมที่ผมสาบานไว้แล้วหรือครับ"
คำพูดของต้นทำให้แม่ชะงักงัน ดวงตาของเธอเบิกกว้างขึ้นอีกครั้ง ภาพในอดีตพลันย้อนกลับมาในห้วงความคิดของเธอ คืนนั้น... เมื่อ 16 ปีก่อน...

คำสาบานในคืนหวาน (ความทรงจำของแม่)
แม่หลับตาลง ภาพเหตุการณ์ในคืนนั้นผุดขึ้นมาในความทรงจำอย่างชัดเจน...
คืนนั้น หลังจากที่ทั้งคู่ร่วมรักกันเป็นครั้งแรก สุ นอนร้องไห้อย่างเงียบงันอยู่บนอกของต้น น้ำตาไหลรินไม่หยุด เธอรู้สึกเสียดายความสาว และหวาดกลัวว่าต้นจะหาว่าเธอเป็นคนใจง่าย ที่ยอมมอบกายให้เขาเร็วเพียงนี้ ต้นกอดเธอแน่น ลูบหลังปลอบโยนอย่างอ่อนโยน
"สุ... ไม่เป็นไรนะ... อย่าร้องไห้เลย" ต้นกระซิบข้างหู "ผมจะรับผิดชอบสุเองครับ... ไม่ต้องกลัวนะ"
แล้วต้นก็ยกมือขึ้น ชูนิ้วสาบาน "ถ้าต้นไม่รับผิดชอบสุ... ขอให้ฟ้าผ่า..."
"อย่า!!!!" สุรีบเอามือเล็กๆ มาปิดปากต้นไว้ทันที เธอร้องบอกเสียงหลง ใบหน้าซีดเผือด "อย่าสาบานแบบนั้นนะ! ไม่เอานะต้น!"
ต้นยิ้มขำ เขาเอามือของสุออกจากปากอย่างช้าๆ แล้วพูดต่อด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ "งั้นขอให้ตายด้าน... หนอนน้อยใช้งานไม่ได้ไปตลอดชีวิต..." ต้นพูดพลางขยับท่อนเอ็นที่ยังคงเสียบคาอยู่ในร่องเสียวของสุไปมาเบาๆ สุถึงกับสะดุ้งเฮือก แต่แล้วรอยยิ้มก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ เธอหัวเราะออกมาเบาๆ ด้วยความโล่งใจและเอ็นดูปนเขินอาย
ภาพความทรงจำนั้นจบลง แม่ลืมตาขึ้นช้าๆ แม่หลุดหัวเราะออกมา เป็นเสียงหัวเราะที่คลอด้วยน้ำตา และเต็มไปด้วยความเข้าใจ ต้นมองแม่ด้วยความประหลาดใจระคนโล่งใจ ที่เห็นแม่ยิ้มได้อีกครั้ง

จูบในห้วงเวลาที่บรรจบ
เมื่อ แม่ หลุดหัวเราะออกมาทั้งน้ำตา ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเข้าใจระคนเศร้าสร้อย ต้น มองแม่ด้วยความโล่งใจอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน การที่แม่จำคำสาบานนั้นได้ ทำให้กำแพงบางอย่างพังทลายลง
ต้นค่อย ๆ โน้มใบหน้าลงช้า ๆ สายตาของเขายังคงจับจ้องไปที่ดวงตาของแม่ ใบหน้าที่เขาเคยเห็นในยามวัยเยาว์เมื่อคืนนี้ และใบหน้าเดียวกันที่เขาเห็นมาตลอดชีวิตในฐานะแม่เลี้ยง
ต้นบรรจงจูบริมฝีปากแม่อย่างนุ่มนวล เป็นจูบที่เต็มไปด้วยความรัก ความขอโทษ และความปรารถนาที่ซับซ้อน แม่หลับตาลงช้า ๆ ปล่อยตัวตามใจปรารถนาที่ถูกเก็บกดมานาน เธอค่อย ๆ จูบตอบต้นไป อย่างอ่อนโยนแต่เร่าร้อน
ริมฝีปากของทั้งคู่ประกบติดกันอย่างแนบแน่น ลิ้นของทั้งคู่สอดใส่ไปมาในช่องปาก สัมผัสถึงความอ่อนนุ่มและความร้อนรุ่มของกันและกัน จูบนั้นไม่ใช่แค่การแสดงความรักของคนรัก แต่ยังเป็นการเชื่อมโยงอดีตและปัจจุบัน การให้อภัย และการเริ่มต้นใหม่ในความสัมพันธ์ที่เหนือความคาดหมาย

บทรักที่บรรจบ
เมื่อจูบอันแสนลึกซึ้งสิ้นสุดลง ต้น และ แม่ ต่างจ้องมองกันและกันด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนาและความเข้าใจที่ยากจะอธิบาย ความรู้สึกที่อัดอั้นมานานนับสิบปี ผสมผสานกับความเร่าร้อนในปัจจุบัน ทำให้ทั้งคู่ไม่สามารถต้านทานแรงดึงดูดระหว่างกันได้อีกต่อไป
ทั้งสองคนรีบช่วยกัน ถอดเสื้อผ้าออกจนเปลือยเปล่า ต้นประคองร่างของแม่ลงบนพื้นอย่างแผ่วเบา ก่อนจะก้มลงจูบริมฝีปากของแม่อย่างดูดดื่มอีกครั้ง ลิ้นของทั้งคู่เกี่ยวพันกันอย่างร้อนแรง สลับกับการดูดเม้มริมฝีปากที่บวมเจ่อด้วยแรงอารมณ์
มือของต้นไม่ได้หยุดนิ่ง เขาบีบเค้น เต้านมของแม่ ที่บัดนี้มันใหญ่เต็มไม้เต็มมือตามวัย แต่ยังคงเต่งตึงน่าสัมผัส หัวนมที่พองโตและคล้ำขึ้น ตามกาลเวลา ต้นใช้นิ้วเรียวเขี่ยคลึงเบาๆ จนมันแข็งชูช่อขึ้นมาด้วยความกระสัน
"อ๊าาา... ต้น..." แม่ครางในลำคอ เสียงหวานปนหอบ เธอแอ่นทรวงอกขึ้นรับสัมผัสจากมือของต้น ต้นค่อยๆ เลื่อนใบหน้าลงไป ใช้ปากและลิ้นดูดเลียหัวนมที่เขาเคยดูดดื่มในอดีตก่อน สลับกับการใช้ลิ้นร้อนๆ ตวัดเลียไปทั่วเต้านมอย่างกระหาย
มืออีกข้างหนึ่งของต้นไม่ได้ว่างเว้น มันลูบไล้ผ่านหน้าท้องที่แบนราบ ลงไปที่ เนินหีที่อวบอูม ก่อนที่ปลายนิ้วของเขาจะกรีดและเขี่ยไปมาที่ ร่องเสียวตรงหว่างขา ของแม่อย่างช่ำชอง
แม่อ้าขาออกเล็กน้อย เพื่อให้ต้นได้ใช้มือได้อย่างสะดวก ร่างกายของเธอสั่นสะท้านไปทั้งตัวด้วยความเสียวซ่านที่ถาโถมเข้ามาไม่หยุดหย่อน
"อ๊าาา... ต้น... แม่เสียว..." แม่ครางเสียงกระเส่า ใบหน้าแดงก่ำ ดวงตาปิดพริ้มไปกับความสุขสมที่ลูกชาย (และอดีตคนรัก) มอบให้
เมื่อ ต้น เห็นว่า แม่ เคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสของเขาแล้ว ต้นค่อย ๆ ขยับตัวมาอยู่ตรงหว่างขาของแม่ที่อ้ากว้าง ดวงตาของเขาทอดมองไปยัง ร่องเสียวของแม่ที่ยังคงปิดเรียบและดูอวบอิ่มเหมือนเดิม แม้เวลาจะผ่านไป 16 ปี
แม่เห็นสายตาของต้นที่จ้องมองมายังจุดซ่อนเร้นของเธอ เธอก็รีบยกมือขึ้นมาปิดหว่างขาไว้ด้วยความเอียงอาย ใบหน้าแดงระเรื่อ "มองอะไร..." แม่พยายามพูดให้เสียงดูดุ แต่ก็เต็มไปด้วยความเขินอาย
ต้นยิ้มอย่างอ่อนโยน เขาค่อย ๆ เอามือของแม่ออก จากหว่างขาของเธอ เผยให้เห็น ร่องเสียวที่เปียกแฉะ อยู่แล้วจากสัมผัสก่อนหน้า ต้นมองร่องรักของแม่ด้วยแววตาพราวระยับ
"มองหีเมียสิครับ" ต้นตอบกลับพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ "มันสวย... น่าเย็ดจริงๆ เลย"
"ใครเมีย..." แม่ทำเสียงดุ แต่แววตาของเธอกลับมีความหวามไหวซ่อนอยู่ ต้นไม่รอช้า ค่อยๆ โน้มตัวลงไป สอดใส่ท่อนเอ็นที่แข็งขึงเข้าร่องเสียวที่หว่างขาของแม่ ช้าๆ "สวบ!"
"อุ๊บบบ... อ๊ายยย..." แม่ร้องครางเสียงหวาน ดวงตาเบิกกว้างด้วยความเสียวซ่านที่พุ่งพล่านไปทั่วร่าง
ต้นโน้มตัวลงกระซิบข้างหูแม่ด้วยน้ำเสียงพร่า "ก็ควยต้นเข้าหีคนไหน... คนนั้นก็เป็นเมียต้นไงครับ..."

ความผูกพันที่ไม่อาจปฏิเสธ
แม่ เบือนหน้าหลบด้วยความเอียงอาย ใบหน้าของเธอแดงก่ำจากคำพูดและสัมผัสของ ต้น ต้นไม่รอช้า ขยับท่อนเอ็นเข้าไปในช่องคลอดของแม่จนมิดด้าม
"สวบ!" เสียงเสียดสีของเนื้อกระทบกันดังขึ้น พร้อมกับเสียงครางที่หลุดรอดจากริมฝีปากของแม่ "อ๊าาา... ต้น..."
ช่องคลอดของแม่แน่นตอดควยของต้น ตุ๊บ... ตุ๊บ... ต้นรับรู้ได้ถึงแรงบีบรัดนั้น หัวใจของเขาสั่นสะท้านไปด้วยความสุขสมและอิ่มเอมใจ ต้นเงยหน้าขึ้นมองแม่ที่กำลังหายใจหอบถี่ ดวงตาของเธอฉ่ำปรือด้วยแรงอารมณ์ที่พุ่งพล่าน
"หีแม่... แน่นจังเลยครับ" ต้นกระซิบเสียงพร่า พร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
แม่ไม่ได้ตอบอะไร เธอเพียงแต่โอบกอดต้นแน่นขึ้น พลางจิกเล็บลงบนแผ่นหลังของเขาเบาๆ ความอายที่เคยมีจางหายไป ถูกแทนที่ด้วยความปรารถนาที่ยากจะควบคุม
ต้น ไม่รอช้า เมื่อท่อนเอ็นเสียบคาอยู่ในช่องคลอดที่คับแน่นของ แม่ เขาก็เริ่มขยับสะโพกทันที "ตั๊บ... ตั๊บ..." เสียงเนื้อกระทบกันดังสนั่นไปทั่วห้อง ต้นกระแทกซอยถี่ๆ อย่างเร่าร้อน แม่ร้องครางด้วยความเสียวซ่าน ร่างกายของเธอแอ่นรับทุกจังหวะอย่างเป็นธรรมชาติ
"เสียวไหมเมียจ๋า..." ต้นกระซิบถามเสียงพร่า ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหื่นกระหายและเสน่หา
"เสียวค่ะ... แม่เสียว..." แม่ครางตอบ เสียงหวานปนหอบ ดวงตาปิดพริ้มด้วยความสุขสมที่ถาโถมเข้ามาไม่หยุดยั้ง
ต้นแกล้ง รัวท่อนเอว ใส่แม่อย่างหนักหน่วงและรวดเร็ว ทำให้แม่บิดเร้า ร่างกายสั่นสะท้านไปทั้งตัว เธอจิกเล็บลงบนแผ่นหลังของต้นแน่น
"เสียวไหมเมียจ๋า..." ต้นถามย้ำอีกครั้ง เสียงกระซิบพร่าข้างหูแม่
"เสียวค่ะ... เมียเสียว..." แม่ตอบรับอย่างไม่ทันคิด คำว่า "เมีย" หลุดออกจากปากของเธออย่างเป็นธรรมชาติ ราวกับเธอได้กลับไปเป็นสุคนเดิมเมื่อ 16 ปีก่อน และต้นก็คือชายคนรักของเธอ
เสียงครวญครางของแม่กับเสียงกระแทกของต้นดังระงมไปทั่วห้อง "อ๊าาา... แรงอีกค่ะ... ต้น... อื้ออออ... แม่จะขาดใจแล้ว..." แม่ร้องครวญครางเสียงหลง เธอโอบรัดต้นแน่นขึ้น ปล่อยให้ร่างกายได้สัมผัสกับความสุขที่คุ้นเคย ต้นกระแทกซอยถี่รัวอย่างไม่ลดละ อัดเข้าไปลึกสุด จนแม่ร้องครางไม่เป็นศัพท์ ร่างของเธอเกร็งกระตุกถี่ๆ เมื่อถึงจุดสุดยอด น้ำรักไหลเยิ้มออกมาเปรอะเปื้อนเต็มหว่างขา ต้นเองก็ปลดปล่อยตามออกมาติดๆ น้ำสีขาวขุ่นพุ่งเข้าไปในช่องคลอดของแม่จนเต็ม
ทั้งคู่หอบหายใจอย่างหนัก กอดกันแน่น ปล่อยให้ร่างกายที่เหนื่อยล้าได้พักผ่อนในอ้อมกอดของกันและกัน บทรักที่เกิดขึ้นนี้ไม่ได้เป็นเพียงแค่ความใคร่ แต่ยังเป็นการปลดปล่อยความรู้สึกที่ถูกเก็บกดมานาน การเยียวยาบาดแผลในอดีต และการเชื่อมโยงความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนของคนสองคนเข้าไว้ด้วยกัน

คำมั่นสัญญาที่ไม่อาจแยกจาก
หลังจากบทรักที่เร่าร้อนและยาวนาน แม่ นอนนิ่งอยู่ในอ้อมกอดของ ต้น ใบหน้าของเธอสงบลง แต่แล้วต้นก็สังเกตเห็น หยาดน้ำตาไหลรินออกมาจากหางตาของแม่ ต้นตกใจเล็กน้อย รีบใช้ปลายนิ้วเช็ดน้ำตาให้แม่อย่างอ่อนโยน
"แม่ครับ... แม่ร้องไห้ทำไมครับ..." ต้นถามเสียงแผ่ว ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความห่วงใย
แม่ลืมตาขึ้นมองต้น แววตาของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งสุข เศร้า และหวาดหวั่น "แม่... แม่ดีใจค่ะ... ดีใจเหลือเกิน" เธอพูดเสียงสั่นเครือ "แต่แม่ก็... รู้สึกกลัว..."
ต้นรับรู้ได้ถึงความสับสนในใจของแม่ เขากระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น ซบหน้าลงกับผมของแม่ แล้วค่อยๆ บรรจงจูบไปที่หน้าผาก เปลือกตา ปลายจมูก และริมฝีปากของแม่อย่างแผ่วเบา เป็นจูบที่เต็มไปด้วยความรัก ความเข้าใจ และคำมั่นสัญญาจากก้นบึ้งของหัวใจ
"เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไปนะครับแม่..." ต้นกระซิบเสียงพร่า "ผมจะไม่ทิ้งแม่ไปไหนอีกแล้ว... เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป..."
คำพูดของต้นทำให้แม่รู้สึกอบอุ่นในหัวใจ เธอโอบกอดต้นแน่นขึ้น ปล่อยให้ตัวเองจมดิ่งลงไปในความรู้สึกที่เธอโหยหามาตลอด 16 ปี คืนนี้คือจุดเริ่มต้นของบทใหม่ในชีวิตของพวกเขา บทที่เต็มไปด้วยความรัก ความผูกพัน และความจริงที่ซับซ้อนเกินกว่าใครจะเข้าใจ



ปล. แปะชื่อเรื่องที่คิดไว้ก่อนหน้านี้แล้วนะครับ แต่ที่ไม่แปะตั้งแต่แรกเพราะไม่อยากให้นึกแนวออกตั้งแต่แรกน่ะ 
แล้วชอบกันบ้างหรือเปล่า บอกกันหน่อยอย่าให้คนแปะอ้าวว้างเด้อ 

อืม..ต้นก็คือพ่อของตัวเองซินะนี่ Back to the Future จะจบลงเลยไหมครับ หรือจะไปต่ออีก

ชอบอะอยาก ได้เป็นพล็อคเรื่องจัง

แนวนี้สนุกดี ตัวลูกมากลายเป็นพ่อตัวเอง ลูกเป็นพ่อของตัวเอง งงดี  ส่วนเเม่่นี้ น่าจะโคตรซ็อค จะเรียกผัวหรือลูกดึ

บทสรุปที่ลบล้างความค้างคาใจของแม่กับลูก

   ค้างคามา กว่า 16 ปี ได้ปลดปล่อยกันเต็มที่ ท่วงทำนองการเขียนดี น่าสนใจ ชอบเลยครับ 

   เป็นพ่อตัวเองก็ได้ ความลี้ลับของกาลเวลา ข้ามเวลามาเป็นพ่อของตัวเอง 

แต่งเรื่องได้ดีจริงๆ