ตอนที่ 1   สะคราญแห่งลี่เจียง จางซินถง

    สายลมเบาๆที่พัดผ่าน  ต้นไม้ใบหญ้าสีเขียวขจี  ดอกไม้หลากสีบานสะพรั่ง เป็นฤดูใบไม้ผลิ
ที่แสนจะอบอุ่นและสดใส

     ลี่เจียง ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของยูนนาน  โดยอยู่ทางเหนือของเมืองต้าลี่ ในสมัยของหยวน

ฮุ่ยจงฮ่องเต้ นับได้ว่า ลี่เจียง มีความเจริญรุ่งเรืองไม่น้อย
     ด้วยความสวยงามของทิวทัศน์ที่เลื่องชื่อลือชาไปทั่ว บวกกับสาวงามลี่เจียงมีนามเลื่องลือไปทั่วแผ่นดิน

ทำให้เหล่าลูกเศรษฐี ขุนนาง ต่างเดินทางเข้ามาท่องเที่ยวที่ลี่เจียงกันอย่างคึกคัก
โดยเฉพาะย่านตลาดในตัวเมือง  ยิ่งคึกคัก ผู้คนเบียดเสียดจนหนาแน่น  โรงเตี้ยม  เหลาอาหาร แผงลอย

โรงน้ำชา ต่างเรียกเชิญลูกค้ากันไม่ขาดปาก

     "คุณหนูจางออกมาแล้ว  คุณหนูจางมาแล้ว..ๆๆๆ" เสียงหนึ่งตะโกนดังขึ้น  ทำเอาเสียงที่ดังจอแจอยู่

เงียบกริบไปในทันที ที่มุมถนนไกลๆเห็น สาวน้อยอายุประมาณ 16-17 ในชุดสีแดงชมพู  เดินจูงม้าออก

มา  ชุดอันรัดกุมเผยให้เห็นส่วนสัดอันสวยงามน่าถนุถนอม  ผิวอันขาวผ่องเหมือนเปล่งประกายยามต้อง

แสงแดด  เอวบอบบาง สะโพกผายสวยงอนงามเต่งตึง  ผมยาวสลวย ดวงตากลมโตหวายหยาดเยิ้ม
ขณะเดินทรวงอกสวยเต่งตึงขยับขึ้นลงนิดๆ  ดึงดูดสายตาของผู้คนเหมือนวิญญานออกจากร่าง
   ที่แท้หลายๆคน มาเฝ้ารอชม สาวสวยของลี่เจียงคนนี้นี่เอง  แค่เดินผ่าน ผู้คนก็ต่างเบี่ยงตัว ขยับเข้า

ข้างทาง  เพื่อให้สาวสวยคนนี้ได้เดินอย่างสะดวก  หนุ่มๆหลายคนแทบลืมหายใจเมื่อสาวน้อยเดินเฉียด

เข้ามาใกล้
     คุณหนูจาง หรือจางซินถง เป็นบุตรสาวของ จางไท่ เจ้าของสำนักคุ้มกันภัยตระกูลจาง มีชื่อเสียงใน

ยุทธจักรไม่น้อย  จางไท่เริ่มจากสำนักคุ้มกันภัยเล็กๆ  จนขยายกิจการเป็นสำนักคุ้มกันภัยขนาดใหญ่ มี

ชื่อเสียง  รับคุ้มกันสินค้าที่ส่งไปยังเมืองต่างๆ จนถึงรับคุ้มกันสินค้าให้กับทางการ  มีคนในสังกัดหลาย

ร้อยคน ต่างเป็นผู้คุ้มกันที่ถูกฝึกมาเป็นอย่างดี  ยิ่งมีลูกสาวที่สวยงามเป็นที่เลื่องลือไปทั่วยุทธภพ ทำให้

หลายตระกูลต่างอยากเกี่ยวดองด้วย  ส่งแม่สื่อมาทาบทามกันไม่ขาด  แต่ทุกครั้งก็ถูกจางไท่ บอกปฏิเสธ

ไปด้วยความเกรงใจเสมอ

     พอจูงม้าผ่านย่านตลาดออกมาได้ สาวน้อยก็เอื้อมมือแตะลำตัวม้าตัวโปรด พร้อมพริ้วตัวขึ้นขี่ สะกิด

เบาๆ ม้าก็รู้ใจผู้เป็นนาย วิ่งเหยาะๆในทันที  สายลมที่ผัดผ่าน ทำเอาผมยาวสลวยพริ้วไปทางด้านหลัง
ยิ่งงามสะคราญ  ใบหน้ามีรอยยิ้มขึ้นเล็กน้อย ดวงตาหวานหยดย้อยเหมือนกำลังคิดถึงเรื่องเบิกบานใจ
บางอย่าง
     ไม่ช้าม้าก็วิ่งออกจากเขตที่อยู่อาศัย  ข้างหน้ามองเห็นบึงน้ำขนาดใหญ่อยู่ไกลๆ เป้าหมายของสาว

น้อยในวันนี้ก็คือบึงเบื้องหน้านี่เอง

    บึงมังกรดำ หรือสระมังกรดำ ตั้งอยู่ไม่ไกลจากตัวเมืองมากนัก ทิวทัศน์ที่โดดเด่นของสระมังกรดำ โดย

เฉพาะในวันที่ฟ้าเปิด บึงน้ำที่ใสบริสุทธิ์จะสะท้อนทิวทัศน์ของภูเขาหิมะมังกรหยกทางด้านหลัง เป็น

ทิวทัศน์ที่งดงามมาก ต้นไม้เขียวชอุ่มร่มรื่น ดอกไม้สีสวยบานสะพรั่ง

    พอเข้าใกล้บริเวณสาวสวยพริ้วกายลงจากม้า พร้อมจูงม้าเข้าไปตรงริมสระอย่างเงียบๆ   จากนั้นผูกม้า

ตัวโปรดไว้กับต้นไม้ขนาดปานกลางต้นหนึ่ง  ก่อนจะค่อยๆเดินเบาๆเข้าไปยังริมสระ  

    แสงแดดอ่อนๆที่ส่องลอดต้นไม้ใหญ่ริมสระ  ทำให้เห็น ชายหนุ่มคนหนึ่ง กำลังครึ่งนั่งครึ่งนอน
อ่านหนังสืออยู่อย่างเพลิดเพลิน  รูปร่างที่งามสง่าสมชายชาตรี คิ้วที่เข้มเรียงตัวแทบจะเป็นเส้นตรง
ดวงตาที่ลึกล้ำทำให้รู้ว่าเจ้าของเป็นผู้ที่มีความคิดลึกล้ำสติปัญญาเป็นเลิศ  ใบหน้าแม้ไม่จัดว่างามสง่า

หล่อเหลา  แต่ก็เหมือนมีสเน่ห์ชวนให้มอง  

    สาวน้อยขยับตัวพริ้ว จนขายหนุ่มยังไม่รู้ตัวว่ามี แขก เข้ามาใกล้ๆ  หรืออาจเป็นเพราะว่าวิชาตัวเบา

ของคุณหนูจางผู้นี้ ได้ฝึกฝนจนถึงระดับสูงไม่น้อยก็เป็นได้
   สาวน้อยยิ้มขึ้นที่มุมปาก  รู้สึกพอใจที่ตัวเอง แอบ เข้ามาใกล้ถึงขนาดนี้ แต่ เค้า กลับยังไม่รู้ตัวสักนิด

   ขณะกำลังจะร้องทัก  เสียงวัตถุฝ่าอากาศจากทางด้านหลัง เฉียดผ่านข้างตัวไปอย่างรวดเร็ว สาวสวย

เบี่ยงตัวหลบตามสัญชาตญาน แต่เพิ่งขยับตัวก็ทราบว่า ผิดแล้ว  เป้าหมายของวัตถุที่ถูกขว้างมาจากทาง

ด้านหลัง ไม่ใช่ตัวเอง กลับเป็นชายหนุ่มที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ใต้ต้นไม้ริมสระต่างหาก จะคว้าวัตถุนั้นไว้

ก็ไม่ทันสะแล้ว

   เสียงดัง บึ๊ก  ดังขึ้นเมื่อวัตถุนั้นกระทบกับหลังของชายหนุ่มริมสระ  หน้าล้มคะมำลงไปฟาดพื้นทันที
ด้านหลังเหมือนถูกทุบด้วยท่อนไม้  เจ็บปวดจนแทบสิ้นสติ ใบหน้าจิ้มลงกับพื้นดินนุ่มริวสระ  ทำให้ไม่บาด

เจ็บเพิ่มมากเท่าที่ควร แต่ตามใบหน้า ปาก จมูกก็มีเศษดินเข้าไปอุดเต็มไปหมด

    "ฮ่าๆๆๆ  " เสียงหัวเราะขำๆดังขึ้น พร้อมกับร่างชายหนุ่มอายุประมาณ 19.-20 ปี  พริ้วมายืนตรงหน้า
ดูจากท่วงท่า ก็ทราบว่าเป็นผู้มีวรยุทธไม่ต่ำ  

    "ท่านทำอะไรน่ะ  "   คุณหนูจางตะโกนด้วยความไม่พอใจ  พร้อมก้าวเข้าไปประคองชายหนุ่มที่
พยายามขยับตัวขึ้นยืน  มองเห็น วัตถุ ที่ถูกปาเข้ามาเมื่อครู่ ที่แท้เป็นถุงมือ ข้างหนึ่ง  

     ถุงมือที่อ่อนนุ่ม และถูกซัดมาจากทางด้านหลัง ระยะทางไกลไม่น้อย แต่กลับทำให้คนบาดเจ็บได้

ขนาดนี้ แถมควบคุมกระแสพลังได้อย่างพอดี
แน่นอนว่าผู้ซัดต้องมีกำลังภายในไม่ต่ำกว่า  30 ปี
แต่ดูจากวัย ไม่น่าจะเกิน 20-21 ปี เท่านั้น
มันจะเป็นไปได้เช่นไร  ต่อให้ฝึกเดินลมปราณตั้งแต่เด็ก ก็ไม่น่าจะมีกำลังภายในเกิน 18-19 ปีไปได้

    ชายหนุ่มผู้ถูกลอบทำร้าย  ขยับตัวเบี่ยงหลบการประคองของสาวสวย  พร้อมเหยียดเข่า ยืดตัวขึ้น
ทรวงอกยังจุกแน่นเหมือนโดนทุบ  หันหน้าไปมอง แขก ที่ลอบทำร้ายและหัวเราะอยู่ขณะนี้
ก็พบว่า ผู้มาใหม่ เป็นชายหนุ่มอายุประมาณ 19-20 ปี หน้าตางามสง่า แต่งกายด้วยเสื้อผ้างดงามเอวมี

กระบี่ยาวเหน็บอยู่  

   "บังอาญนัก   นี่เจ้ากล้าจ้องหน้าของเราเชียวเรอะ " ชายหนุ่มหน้างามสง่า  ตะโกนขึ้นมาอย่างโมโห
"เป็นแค่เด็กรับใช้   กล้าเข้ามานั่ง นอน ในพื้นที่ของเรา  ถ้าไม่สั่งสอนเสียบ้าง คงไม่รู้สำนึก..."ชายหนุ่ม

หน้างามสง่า  ยังพูดไม่ทันจบ  ก็มีอันต้องหยุดพูด ตาค้าง หัวใจเต้นรัว เมื่อเพิ่งหันมาพบว่า  สาวน้อยที่

เห็นแต่เพียงด้านหลังเมื่อกี้  กลับมีใบหน้า และทรวดทรงที่สุดจะสวยงามกระชากวิญญานขนาดนี้
เนื่องจากเป็นบุตรชายของนายอำเภอลี่เจียง ถูกตามใจมาตั้งแต่เด็ก ยิ่งได้เข้าไปเป็นศิษย์เอกของบู๊ตึ้ง
ฝึกได้วรยุทธระดับสูง  ยิ่งสร้างความหึกเหิม  บวกกับมีใบหน้าที่งามสง่า  ดังนั้นจึงได้พิชิตสตรีงามมาไม่

น้อย  ทั้งคุณหนูตระกูลขุนนาง  หรือสาวงามสำนักต่างๆ หรือสาวงามตามหมู่บ้าน ก็จัดการ มานับไม่ถ้วน
แต่ สาวน้อยเบื้องหน้า กลับทำให้สาวๆที่เคยผ่านมาไร้ค่าไปหมด
   เพราะเป็นผู้ชำนาญการ ด้านสตรีมาไม่น้อย สายตามจึงกวาดมองบริเวญหน้าอก ช่วงเอว สะโพกของ

สาวสวยนานเป็นพิเศษ  แอบกลืนน้ำลายไปหลายอึก
  "สาวสวยคนนี้....สุดยอดที่สุด...ไม่มีที่ติๆๆ...โอโห...อะไรจะขนาดนี้นะ" ชายหนุ่มหน้างามสง่าแอบนึกใน

ใจ

   "ท่านเป็นใคร  ทำไม อยู่ดีๆถึงทำร้ายคนขึ้นมา  "สาวสวยถามเสียงเข้ม ถึงแม้จะรู้สึกว่าชายหนุ่มคนนี้

หน้าตา น่าดู ไม่น้อย  แต่รู้สึกไม่ชอบแววตาที่ดูหลุกหลิก  กวาดกลิ้งไปๆมาๆนี่เลย

    "อ่าา  ข้าน้อย อ๋องยู่ซัว  เป็นบุตรชายของเจ้าเมืองลี่เจียง  และเป็นศิษย์ของนักพรตไต้เม้ง  แห่งบู๊ตึ้ง...
ไม่ทราบว่า  คุณหนู....." อ๋องยู่ซัว ตอบด้วยความฉะฉานภาคภูมิใจ แค่เพียงบอกว่าเป็นลูกเต้าเหล่าใคร

กอรปกับเป็นศิษย์ของนักพรตไต้เม้ง ที่มีชื่อเสียงโด่งดังในยุทธจักร  สาวๆที่ได้ฟังต่างก็ทอดไมตรีให้แล้ว

    ไม่ทันที่จางซินถง จะเอ่ยปาก  อ๋องยู่ซัว ก็เหมือนนึกอะไรขึ้นได้  เบิกตากว้าง ยิ้มแย้มแล้วพูดต่อทันที

  "ใช่แล้วๆๆๆๆ ข้าน้อยนี่ช่างเป็นไปได้  เพราะมัวตะลึงในความงามปานเทพธิดาของคุณหนู  ทำให้

สมองหยุดทำงานไปสะได้  ฮ่าฮ่า....ด้วยความงามของคุณหนู จะเป็นใครไปได้ นอกจาก หนึ่งในสอง

สะคราญลี่เจียง   คุณหนูจาง ใช่หรือไม่..."

   สาวสวยประหลาดใจไม่น้อย เมื่อทราบว่า ชายหนุ่มผู้นี้ คือผู้ที่มีชื่อเสียงในยุทธจักรไม่น้อย
อ๋องยู่ซัว  ศิษย์เอกแห่งบู๊ตึ้ง ฉายากระบี่ล่าวิญญาน ใบหน้าที่งามสง่ากอรปกับเพลงกระบี่ที่ดุดัน ทำให้มีชื่อ

เสียงโด่งดังอย่างรวดเร็ว   เพียงแต่ไม่ทราบมาก่อนว่าที่แท้เป็นบุตรชายของเจ้าเมืองลี่เจียงนี่เอง  
ครอบครัวของนางเปิดกิจการสำนักคุ้มภัย  ย่อมต้องพบปะอาศัยทางการและสำนักต่างๆ อยู่เสมอ  ถึงแม้

จะไม่พอใจที่หนุ่มผู้นี้ มาทำร้าย เค้า  แต่ก็ต้องพยายามอดกลั้นเอาไว้

   "ข้าน้อยจางซินถง.....ทำไมคุณชาย อยู่ดีๆถึงมาทำร้าย คนของสำนักคุ้มกันภัยตระกูลจางเช่นนี้
หรือเห็นว่า สำนักคุ้มกันภัยตระกูลจางของเรารังแกได้ง่ายๆหรืออย่างไร "สาวสวยเงยหน้า จ้องรอคำตอบ

จากอ่องยู่ซัว  แต่การทำเช่นนี้กลับทำให้ทรวงอกอวบอูม ยกตัวเด่นขึ้นอีก  อ่องยู่ซัวมองไปต้องกลืนน้ำลาย

ลงคออึกใหญ่ ในใจมันคันๆปั่นป่วนไปหมด  ทั้งรูปทรงทั้งขนาด ช่างโดดเด่นสวยงามไม่มีที่ติจริงๆ

   "อ่ออ  ข้าน้อยต้องขออภัยคุณหนูมา ณ ที่นี้ "อ๋องยู่ซัว  โค้มตัวขออภัยอย่างสง่างาม
"ข้าน้อยไม่ทราบมาก่อน ว่าหนุ่มผู้นี้เป็นคนของคุณหนู  เพียงเห็นว่า มาลุกล้ำพื้นที่บึงมังกร  ที่ข้าน้อย

ชอบมาเป็นประจำ....เลยลงมือ สั่งสอน ไปเล็กน้อย ...โอววว ถ้าข้าน้อยทราบก่อนว่า  เป็นคนของคุณหนู
ข้าน้อยไหนเลยจะกล้า..."อ๋องยู่ซัว ตอบอย่างฉะฉานใบหน้าแสดงให้เห็นว่าจริงใจ แต่ในใจกลับนึกโมโห

เจ้าหนุ่มหน้าตาธรรมดาๆคนนี้ ถ้าไม่เพราะสาวสวยปานเทพธิดาคนนี้ละก็ คนอย่างอ๋องยู่ซัว ไม่ปาดให้

หนึ่งกระบี่ แล้วถีบลงบึงไปก็แปลกละ

    "ฮึ.."สาวสวยแม้จะไม่พอใจ แต่เมื่ออ๋องยู่ซัว  ขออภัยมาเช่นนี้ก็ไม่รู้จะทำอะไรได้อีก  หันหน้ามา
เพื่อจะ ดูว่า เค้า เป็นอย่างไรบ้าง แต่ด้านหลัง ไม่มีร่างของ เค้า สะแล้ว

    "เอ๊ะ..."ไปไหนสะแล้วละ
    "อ่อ..ถ้าคุณหนูจะมองหาหนุ่มคนนั้น  เค้าจากไปสักครู่หนึ่งแล้ว.."
    "แล้วทำไมท่านไม่.....-*-" สาวสวยขยี้เท้าเล็กน้อยด้วยความหงุดหงิดแล้วรีบพริ้วกายออกตามหาใน

แนวป่าด้านหลังทันที  ปากก็ตะโกนเรียกหาเป็นระยะๆ
     "ยู...ยูอัน  ท่านอยู่ไหนน่ะ...ออกมานะ"

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

จากผู้เขียน
      ในที่สุดก็คลอด ตอนแรก ออกมาจนได้ เย่ *-*
มันเหมือนว่า ตอนแรก นี่มันเขียนยากๆเนอะ  พอเขียนตอนแรกจบแล้ว
ก็รู้สึกว่า เขียนต่อได้อีกหลายๆตอนเลย
       หลายๆคน อาจพอสังเกตุว่า ลักษณะการเขียน พัฒนาขึ้นจาก ภาคแรก นิดนึง(รึเปล่า -.-)
ตั้งใจพิถีพิถันขึ้น  แต่ไม่รู้จะได้สักกี่น้ำ -.-

      ขอบคุณที่ให้กำลังใจกันอย่างต่อเนื่องครับ  ผมจำชื่อหลายๆคนที่มาคอมเม้นให้กำลังใจบ่อยๆได้บ้าง

แล้ว  *-*

    สำหรับตัวละคร หลักๆในเรื่อง ผมจะอัพเดทข้อมูล รูป ให้เป็นระยะๆนะครับ โดยเฉพาะสาวๆ
คาดว่าจะลงให้เกือบทุกคนในเรื่องเลยละ  ไงก็ติดตามในกระทู้  ตอนที่ 0 แนะนำตัวละครได้เรื่อยๆครับ
ลิ้งนี้  
ต้อง copy ชื่อลิ้งแล้วไปเปิดเข้าเองนะครับ กดตรงลิ้งเลยไม่ได้ - -ไหงเป็นงี้หว่า

ตอนที่ 1   สะคราญแห่งลี่เจียง จางซินถง

    สายลมเบาๆที่พัดผ่าน  ต้นไม้ใบหญ้าสีเขียวขจี  ดอกไม้หลากสีบานสะพรั่ง เป็นฤดูใบไม้ผลิ
ที่แสนจะอบอุ่นและสดใส

     ลี่เจียง ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของยูนนาน  โดยอยู่ทางเหนือของเมืองต้าลี่ ในสมัยของหยวน

ฮุ่ยจงฮ่องเต้ นับได้ว่า ลี่เจียง มีความเจริญรุ่งเรืองไม่น้อย
     ด้วยความสวยงามของทิวทัศน์ที่เลื่องชื่อลือชาไปทั่ว บวกกับสาวงามลี่เจียงมีนามเลื่องลือไปทั่วแผ่นดิน

ทำให้เหล่าลูกเศรษฐี ขุนนาง ต่างเดินทางเข้ามาท่องเที่ยวที่ลี่เจียงกันอย่างคึกคัก
โดยเฉพาะย่านตลาดในตัวเมือง  ยิ่งคึกคัก ผู้คนเบียดเสียดจนหนาแน่น  โรงเตี้ยม  เหลาอาหาร แผงลอย

โรงน้ำชา ต่างเรียกเชิญลูกค้ากันไม่ขาดปาก

     "คุณหนูจางออกมาแล้ว  คุณหนูจางมาแล้ว..ๆๆๆ" เสียงหนึ่งตะโกนดังขึ้น  ทำเอาเสียงที่ดังจอแจอยู่

เงียบกริบไปในทันที ที่มุมถนนไกลๆเห็น สาวน้อยอายุประมาณ 16-17 ในชุดสีแดงชมพู  เดินจูงม้าออก

มา  ชุดอันรัดกุมเผยให้เห็นส่วนสัดอันสวยงามน่าถนุถนอม  ผิวอันขาวผ่องเหมือนเปล่งประกายยามต้อง

แสงแดด  เอวบอบบาง สะโพกผายสวยงอนงามเต่งตึง  ผมยาวสลวย ดวงตากลมโตหวายหยาดเยิ้ม
ขณะเดินทรวงอกสวยเต่งตึงขยับขึ้นลงนิดๆ  ดึงดูดสายตาของผู้คนเหมือนวิญญานออกจากร่าง
   ที่แท้หลายๆคน มาเฝ้ารอชม สาวสวยของลี่เจียงคนนี้นี่เอง  แค่เดินผ่าน ผู้คนก็ต่างเบี่ยงตัว ขยับเข้า

ข้างทาง  เพื่อให้สาวสวยคนนี้ได้เดินอย่างสะดวก  หนุ่มๆหลายคนแทบลืมหายใจเมื่อสาวน้อยเดินเฉียด

เข้ามาใกล้
     คุณหนูจาง หรือจางซินถง เป็นบุตรสาวของ จางไท่ เจ้าของสำนักคุ้มกันภัยตระกูลจาง มีชื่อเสียงใน

ยุทธจักรไม่น้อย  จางไท่เริ่มจากสำนักคุ้มกันภัยเล็กๆ  จนขยายกิจการเป็นสำนักคุ้มกันภัยขนาดใหญ่ มี

ชื่อเสียง  รับคุ้มกันสินค้าที่ส่งไปยังเมืองต่างๆ จนถึงรับคุ้มกันสินค้าให้กับทางการ  มีคนในสังกัดหลาย

ร้อยคน ต่างเป็นผู้คุ้มกันที่ถูกฝึกมาเป็นอย่างดี  ยิ่งมีลูกสาวที่สวยงามเป็นที่เลื่องลือไปทั่วยุทธภพ ทำให้

หลายตระกูลต่างอยากเกี่ยวดองด้วย  ส่งแม่สื่อมาทาบทามกันไม่ขาด  แต่ทุกครั้งก็ถูกจางไท่ บอกปฏิเสธ

ไปด้วยความเกรงใจเสมอ

     พอจูงม้าผ่านย่านตลาดออกมาได้ สาวน้อยก็เอื้อมมือแตะลำตัวม้าตัวโปรด พร้อมพริ้วตัวขึ้นขี่ สะกิด

เบาๆ ม้าก็รู้ใจผู้เป็นนาย วิ่งเหยาะๆในทันที  สายลมที่ผัดผ่าน ทำเอาผมยาวสลวยพริ้วไปทางด้านหลัง
ยิ่งงามสะคราญ  ใบหน้ามีรอยยิ้มขึ้นเล็กน้อย ดวงตาหวานหยดย้อยเหมือนกำลังคิดถึงเรื่องเบิกบานใจ
บางอย่าง
     ไม่ช้าม้าก็วิ่งออกจากเขตที่อยู่อาศัย  ข้างหน้ามองเห็นบึงน้ำขนาดใหญ่อยู่ไกลๆ เป้าหมายของสาว

น้อยในวันนี้ก็คือบึงเบื้องหน้านี่เอง

    บึงมังกรดำ หรือสระมังกรดำ ตั้งอยู่ไม่ไกลจากตัวเมืองมากนัก ทิวทัศน์ที่โดดเด่นของสระมังกรดำ โดย

เฉพาะในวันที่ฟ้าเปิด บึงน้ำที่ใสบริสุทธิ์จะสะท้อนทิวทัศน์ของภูเขาหิมะมังกรหยกทางด้านหลัง เป็น

ทิวทัศน์ที่งดงามมาก ต้นไม้เขียวชอุ่มร่มรื่น ดอกไม้สีสวยบานสะพรั่ง

    พอเข้าใกล้บริเวณสาวสวยพริ้วกายลงจากม้า พร้อมจูงม้าเข้าไปตรงริมสระอย่างเงียบๆ   จากนั้นผูกม้า

ตัวโปรดไว้กับต้นไม้ขนาดปานกลางต้นหนึ่ง  ก่อนจะค่อยๆเดินเบาๆเข้าไปยังริมสระ  

    แสงแดดอ่อนๆที่ส่องลอดต้นไม้ใหญ่ริมสระ  ทำให้เห็น ชายหนุ่มคนหนึ่ง กำลังครึ่งนั่งครึ่งนอน
อ่านหนังสืออยู่อย่างเพลิดเพลิน  รูปร่างที่งามสง่าสมชายชาตรี คิ้วที่เข้มเรียงตัวแทบจะเป็นเส้นตรง
ดวงตาที่ลึกล้ำทำให้รู้ว่าเจ้าของเป็นผู้ที่มีความคิดลึกล้ำสติปัญญาเป็นเลิศ  ใบหน้าแม้ไม่จัดว่างามสง่า

หล่อเหลา  แต่ก็เหมือนมีสเน่ห์ชวนให้มอง  

    สาวน้อยขยับตัวพริ้ว จนขายหนุ่มยังไม่รู้ตัวว่ามี แขก เข้ามาใกล้ๆ  หรืออาจเป็นเพราะว่าวิชาตัวเบา

ของคุณหนูจางผู้นี้ ได้ฝึกฝนจนถึงระดับสูงไม่น้อยก็เป็นได้
   สาวน้อยยิ้มขึ้นที่มุมปาก  รู้สึกพอใจที่ตัวเอง แอบ เข้ามาใกล้ถึงขนาดนี้ แต่ เค้า กลับยังไม่รู้ตัวสักนิด

   ขณะกำลังจะร้องทัก  เสียงวัตถุฝ่าอากาศจากทางด้านหลัง เฉียดผ่านข้างตัวไปอย่างรวดเร็ว สาวสวย

เบี่ยงตัวหลบตามสัญชาตญาน แต่เพิ่งขยับตัวก็ทราบว่า ผิดแล้ว  เป้าหมายของวัตถุที่ถูกขว้างมาจากทาง

ด้านหลัง ไม่ใช่ตัวเอง กลับเป็นชายหนุ่มที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ใต้ต้นไม้ริมสระต่างหาก จะคว้าวัตถุนั้นไว้

ก็ไม่ทันสะแล้ว

   เสียงดัง บึ๊ก  ดังขึ้นเมื่อวัตถุนั้นกระทบกับหลังของชายหนุ่มริมสระ  หน้าล้มคะมำลงไปฟาดพื้นทันที
ด้านหลังเหมือนถูกทุบด้วยท่อนไม้  เจ็บปวดจนแทบสิ้นสติ ใบหน้าจิ้มลงกับพื้นดินนุ่มริวสระ  ทำให้ไม่บาด

เจ็บเพิ่มมากเท่าที่ควร แต่ตามใบหน้า ปาก จมูกก็มีเศษดินเข้าไปอุดเต็มไปหมด

    "ฮ่าๆๆๆ  " เสียงหัวเราะขำๆดังขึ้น พร้อมกับร่างชายหนุ่มอายุประมาณ 19.-20 ปี  พริ้วมายืนตรงหน้า
ดูจากท่วงท่า ก็ทราบว่าเป็นผู้มีวรยุทธไม่ต่ำ  

    "ท่านทำอะไรน่ะ  "   คุณหนูจางตะโกนด้วยความไม่พอใจ  พร้อมก้าวเข้าไปประคองชายหนุ่มที่
พยายามขยับตัวขึ้นยืน  มองเห็น วัตถุ ที่ถูกปาเข้ามาเมื่อครู่ ที่แท้เป็นถุงมือ ข้างหนึ่ง  

     ถุงมือที่อ่อนนุ่ม และถูกซัดมาจากทางด้านหลัง ระยะทางไกลไม่น้อย แต่กลับทำให้คนบาดเจ็บได้

ขนาดนี้ แถมควบคุมกระแสพลังได้อย่างพอดี
แน่นอนว่าผู้ซัดต้องมีกำลังภายในไม่ต่ำกว่า  30 ปี
แต่ดูจากวัย ไม่น่าจะเกิน 20-21 ปี เท่านั้น
มันจะเป็นไปได้เช่นไร  ต่อให้ฝึกเดินลมปราณตั้งแต่เด็ก ก็ไม่น่าจะมีกำลังภายในเกิน 18-19 ปีไปได้

    ชายหนุ่มผู้ถูกลอบทำร้าย  ขยับตัวเบี่ยงหลบการประคองของสาวสวย  พร้อมเหยียดเข่า ยืดตัวขึ้น
ทรวงอกยังจุกแน่นเหมือนโดนทุบ  หันหน้าไปมอง แขก ที่ลอบทำร้ายและหัวเราะอยู่ขณะนี้
ก็พบว่า ผู้มาใหม่ เป็นชายหนุ่มอายุประมาณ 19-20 ปี หน้าตางามสง่า แต่งกายด้วยเสื้อผ้างดงามเอวมี

กระบี่ยาวเหน็บอยู่  

   "บังอาญนัก   นี่เจ้ากล้าจ้องหน้าของเราเชียวเรอะ " ชายหนุ่มหน้างามสง่า  ตะโกนขึ้นมาอย่างโมโห
"เป็นแค่เด็กรับใช้   กล้าเข้ามานั่ง นอน ในพื้นที่ของเรา  ถ้าไม่สั่งสอนเสียบ้าง คงไม่รู้สำนึก..."ชายหนุ่ม

หน้างามสง่า  ยังพูดไม่ทันจบ  ก็มีอันต้องหยุดพูด ตาค้าง หัวใจเต้นรัว เมื่อเพิ่งหันมาพบว่า  สาวน้อยที่

เห็นแต่เพียงด้านหลังเมื่อกี้  กลับมีใบหน้า และทรวดทรงที่สุดจะสวยงามกระชากวิญญานขนาดนี้
เนื่องจากเป็นบุตรชายของนายอำเภอลี่เจียง ถูกตามใจมาตั้งแต่เด็ก ยิ่งได้เข้าไปเป็นศิษย์เอกของบู๊ตึ้ง
ฝึกได้วรยุทธระดับสูง  ยิ่งสร้างความหึกเหิม  บวกกับมีใบหน้าที่งามสง่า  ดังนั้นจึงได้พิชิตสตรีงามมาไม่

น้อย  ทั้งคุณหนูตระกูลขุนนาง  หรือสาวงามสำนักต่างๆ หรือสาวงามตามหมู่บ้าน ก็จัดการ มานับไม่ถ้วน
แต่ สาวน้อยเบื้องหน้า กลับทำให้สาวๆที่เคยผ่านมาไร้ค่าไปหมด
   เพราะเป็นผู้ชำนาญการ ด้านสตรีมาไม่น้อย สายตามจึงกวาดมองบริเวญหน้าอก ช่วงเอว สะโพกของ

สาวสวยนานเป็นพิเศษ  แอบกลืนน้ำลายไปหลายอึก
  "สาวสวยคนนี้....สุดยอดที่สุด...ไม่มีที่ติๆๆ...โอโห...อะไรจะขนาดนี้นะ" ชายหนุ่มหน้างามสง่าแอบนึกใน

ใจ

   "ท่านเป็นใคร  ทำไม อยู่ดีๆถึงทำร้ายคนขึ้นมา  "สาวสวยถามเสียงเข้ม ถึงแม้จะรู้สึกว่าชายหนุ่มคนนี้

หน้าตา น่าดู ไม่น้อย  แต่รู้สึกไม่ชอบแววตาที่ดูหลุกหลิก  กวาดกลิ้งไปๆมาๆนี่เลย

    "อ่าา  ข้าน้อย อ๋องยู่ซัว  เป็นบุตรชายของเจ้าเมืองลี่เจียง  และเป็นศิษย์ของนักพรตไต้เม้ง  แห่งบู๊ตึ้ง...
ไม่ทราบว่า  คุณหนู....." อ๋องยู่ซัว ตอบด้วยความฉะฉานภาคภูมิใจ แค่เพียงบอกว่าเป็นลูกเต้าเหล่าใคร

กอรปกับเป็นศิษย์ของนักพรตไต้เม้ง ที่มีชื่อเสียงโด่งดังในยุทธจักร  สาวๆที่ได้ฟังต่างก็ทอดไมตรีให้แล้ว

    ไม่ทันที่จางซินถง จะเอ่ยปาก  อ๋องยู่ซัว ก็เหมือนนึกอะไรขึ้นได้  เบิกตากว้าง ยิ้มแย้มแล้วพูดต่อทันที

  "ใช่แล้วๆๆๆๆ ข้าน้อยนี่ช่างเป็นไปได้  เพราะมัวตะลึงในความงามปานเทพธิดาของคุณหนู  ทำให้

สมองหยุดทำงานไปสะได้  ฮ่าฮ่า....ด้วยความงามของคุณหนู จะเป็นใครไปได้ นอกจาก หนึ่งในสอง

สะคราญลี่เจียง   คุณหนูจาง ใช่หรือไม่..."

   สาวสวยประหลาดใจไม่น้อย เมื่อทราบว่า ชายหนุ่มผู้นี้ คือผู้ที่มีชื่อเสียงในยุทธจักรไม่น้อย
อ๋องยู่ซัว  ศิษย์เอกแห่งบู๊ตึ้ง ฉายากระบี่ล่าวิญญาน ใบหน้าที่งามสง่ากอรปกับเพลงกระบี่ที่ดุดัน ทำให้มีชื่อ

เสียงโด่งดังอย่างรวดเร็ว   เพียงแต่ไม่ทราบมาก่อนว่าที่แท้เป็นบุตรชายของเจ้าเมืองลี่เจียงนี่เอง  
ครอบครัวของนางเปิดกิจการสำนักคุ้มภัย  ย่อมต้องพบปะอาศัยทางการและสำนักต่างๆ อยู่เสมอ  ถึงแม้

จะไม่พอใจที่หนุ่มผู้นี้ มาทำร้าย เค้า  แต่ก็ต้องพยายามอดกลั้นเอาไว้

   "ข้าน้อยจางซินถง.....ทำไมคุณชาย อยู่ดีๆถึงมาทำร้าย คนของสำนักคุ้มกันภัยตระกูลจางเช่นนี้
หรือเห็นว่า สำนักคุ้มกันภัยตระกูลจางของเรารังแกได้ง่ายๆหรืออย่างไร "สาวสวยเงยหน้า จ้องรอคำตอบ

จากอ่องยู่ซัว  แต่การทำเช่นนี้กลับทำให้ทรวงอกอวบอูม ยกตัวเด่นขึ้นอีก  อ่องยู่ซัวมองไปต้องกลืนน้ำลาย

ลงคออึกใหญ่ ในใจมันคันๆปั่นป่วนไปหมด  ทั้งรูปทรงทั้งขนาด ช่างโดดเด่นสวยงามไม่มีที่ติจริงๆ

   "อ่ออ  ข้าน้อยต้องขออภัยคุณหนูมา ณ ที่นี้ "อ๋องยู่ซัว  โค้มตัวขออภัยอย่างสง่างาม
"ข้าน้อยไม่ทราบมาก่อน ว่าหนุ่มผู้นี้เป็นคนของคุณหนู  เพียงเห็นว่า มาลุกล้ำพื้นที่บึงมังกร  ที่ข้าน้อย

ชอบมาเป็นประจำ....เลยลงมือ สั่งสอน ไปเล็กน้อย ...โอววว ถ้าข้าน้อยทราบก่อนว่า  เป็นคนของคุณหนู
ข้าน้อยไหนเลยจะกล้า..."อ๋องยู่ซัว ตอบอย่างฉะฉานใบหน้าแสดงให้เห็นว่าจริงใจ แต่ในใจกลับนึกโมโห

เจ้าหนุ่มหน้าตาธรรมดาๆคนนี้ ถ้าไม่เพราะสาวสวยปานเทพธิดาคนนี้ละก็ คนอย่างอ๋องยู่ซัว ไม่ปาดให้

หนึ่งกระบี่ แล้วถีบลงบึงไปก็แปลกละ

    "ฮึ.."สาวสวยแม้จะไม่พอใจ แต่เมื่ออ๋องยู่ซัว  ขออภัยมาเช่นนี้ก็ไม่รู้จะทำอะไรได้อีก  หันหน้ามา
เพื่อจะ ดูว่า เค้า เป็นอย่างไรบ้าง แต่ด้านหลัง ไม่มีร่างของ เค้า สะแล้ว

    "เอ๊ะ..."ไปไหนสะแล้วละ
    "อ่อ..ถ้าคุณหนูจะมองหาหนุ่มคนนั้น  เค้าจากไปสักครู่หนึ่งแล้ว.."
    "แล้วทำไมท่านไม่.....-*-" สาวสวยขยี้เท้าเล็กน้อยด้วยความหงุดหงิดแล้วรีบพริ้วกายออกตามหาใน

แนวป่าด้านหลังทันที  ปากก็ตะโกนเรียกหาเป็นระยะๆ
     "ยู...ยูอัน  ท่านอยู่ไหนน่ะ...ออกมานะ"

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

จากผู้เขียน
      ในที่สุดก็คลอด ตอนแรก ออกมาจนได้ เย่ *-*
มันเหมือนว่า ตอนแรก นี่มันเขียนยากๆเนอะ  พอเขียนตอนแรกจบแล้ว
ก็รู้สึกว่า เขียนต่อได้อีกหลายๆตอนเลย
       หลายๆคน อาจพอสังเกตุว่า ลักษณะการเขียน พัฒนาขึ้นจาก ภาคแรก นิดนึง(รึเปล่า -.-)
ตั้งใจพิถีพิถันขึ้น  แต่ไม่รู้จะได้สักกี่น้ำ -.-

      ขอบคุณที่ให้กำลังใจกันอย่างต่อเนื่องครับ  ผมจำชื่อหลายๆคนที่มาคอมเม้นให้กำลังใจบ่อยๆได้บ้าง

แล้ว  *-*

    สำหรับตัวละคร หลักๆในเรื่อง ผมจะอัพเดทข้อมูล รูป ให้เป็นระยะๆนะครับ โดยเฉพาะสาวๆ
คาดว่าจะลงให้เกือบทุกคนในเรื่องเลยละ  ไงก็ติดตามในกระทู้  ตอนที่ 0 แนะนำตัวละครได้เรื่อยๆครับ
ลิ้งนี้  
ต้อง copy ชื่อลิ้งแล้วไปเปิดเข้าเองนะครับ กดตรงลิ้งเลยไม่ได้ - -ไหงเป็นงี้หว่า