ตอนที่ 3  สามประหลาดชังโลก

     "..พี่ใหญ่ท่านก็ใจอ่อนเกินไป..."
เสียงสนทนาแว่วๆเข้ามาในหู  ยูอันเริ่มได้สติกลับมาอีกครั้ง ศีรษะยังปวดๆมึนๆเล็กน้อย
     "รอเจ้านี่ฟื้นขึ้นมา แล้วลองถามความสมัครใจมันดู  ถ้ามันไม่ยินยอม
ก็ จัดการ แล้วโยนศพลงไปในเหวหลังถ้ำซะก็จบเรื่อง.."อีกเสียงหนึ่งพูดขึ้นมาอย่างไร้อารมณ์  
ทำเอายูอันที่กำลังจะลืมตา  ต้องแกล้งทำเป็นยังไม่ฟื้นคืนสติต่อไป

    "เจ้าสองคนก็เกินไป  ถ้าเค้าไม่สมัครใจก็ปล่อยเค้าไปเถอะ  
เป็นแค่เด็กหนุ่มที่ไม่มีวรยุทธ คงไม่ทำให้พวกเราสามคนเดือดร้อนได้หรอก "

    "ถึงเราไม่ลงมือ  มันก็ไม่รอดไปได้อยู่แล้ว  ถูกแดงน้อย กัดเข้าไปแบบนั้น
ไม่เกินสามวันชีพจรก็ต้องแข็งไปทั้งตัว นอนตายไปเองอยู่แล้ว..."อีกเสียงหนึ่งพูดขึ้น  
จากเสียงที่ได้ยินยูอันพอจะทราบแล้วว่าน่าจะมีคนสนทนากันอยู่สามคน
แดงน้อย ที่พูดกัน หรือจะเป็นเจ้างูประหลาดสีชมพูสดตัวนั้น  
พอนึกถึงก็อดใจเต้นตึกตักๆขึ้นมาไม่ได้  
นี่พิษมันจะทำให้เราต้องตายในสามวันหรือเนี่ย
สมัยนี้เค้ามีเซรุ่มขายบ้างมั้ย -*-

    "ได้สติแล้วก็ลุกขึ้นมาเจ้าหนุ่ม" เพราะหัวใจที่เต้นแรง ลมหายใจเลยแรงขึ้น
ไม่อาจรอดจากโสตประสาทของอีกสามคนที่อยู่ใกล้ๆได้

    ไม่ๆๆ แกล้งสลบต่อดีกว่า ยูอันยังทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้  กลัวว่าถ้าตื่นแล้วจะถูกเชือด - -
   "ถ้ายังไม่ลุก  เดี๋ยวบิดาจะแทงเข้าสักมีดให้ตาสว่างดีมั้ย"
    "ยะ อย่า นะ ผู้มีอาวุโส   ลุกๆแล้ว ลุกแล้ว " ยูอันรีบยันกายลุกขึ้นนั่ง สายตารีบสำรวจไปรอบๆ  
ที่แท้ตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียงขาวสะอาด  ที่ตั้งอยู่ในถ้ำแห่งหนึ่ง ไม่ไกลมีโต๊ะกลม
ที่มีชายสามคนนั่งสนทนากันอยู่
    ชายคนแรกสูงวัยที่สุดอายุประมาณ 50-60 ปี  ร่างกายท้วมเล็กน้อยแต่ขาวสะอาด สีหน้าดูเป็นคนใจดีไม่น้อย
    คนที่สอง อายุน่าจะประมาณ 40 ปี ใบหน้าเรียว หนวด เคราเรียงเป็นเส้นสวยงาม แต่งกายเหมือนพวกนักศึกษา
ส่วนคนที่สาม อายุประมาณ 30 ปี หน้าตาดูหล่อเหลา ผิวกายขาวสะอาด สวมใส่ชุดขาวในมือมีพัดสีขาวอันหนึ่ง

   ยูอันเอามือเท้าที่ขอบเตียง ยันกายเพื่อจะลุกขึ้น แต่ทว่าตั้งแต่บั้นเอวลงไปเหมือนกับไม่มีความรู้สึก
ไม่สามารถงอเข่าหรือบังคับเอวได้สักนิดร่างที่กำลังจะลุกขึ้นต้องหล่นตุบ
ลงไปนอนบนเตียงอีกครั้ง  นี่มันอะไรกันเนี่ย  ขา เอว เราเป็นอะไรไป  

   "ไม่ต้องตกใจไปเจ้าหนุ่มน้อย..."เสียงชายที่แต่งกายเหมือนนักศึกษาพูดปนหัวเราะเล็กน้อย
-*- มีหน้ามาบอกว่าไม่ต้องตกใจ  ลองอยู่ดีๆขาก็ไม่รับคำสั่งแบบเรามั่งสิ -*-

   "เจ้ามีชื่อแซ่ว่าอะไร แล้วเป็นไงมาไงถึงได้ไปนอนหมดสติอยู่ที่น้ำตกกลางป่านั่นได้ละ "
ชายสูงวัยที่สุด ถามด้วยเสียงอ่อนโยน

   "เรียนผู้มีอาวุโส ผู้เยาว์ยูอัน  เนื่องจาก......" จากนั้นยูอันก็ได้เล่าเรื่องนับตั้งแต่ถูก อ๋องยูซัว ทำร้าย
จนเดินเข้ามาถึงน้ำตก  ถูกงูประหลาดกัด
แล้วกลิ้งลงมาหัวฟาดพื้นหมดสติ  อย่างละเอียด แต่ก็ได้ข้ามช่วงที่แอบดูสาวสวยอาบน้ำเอาไว้

   หลังเล่าจบในห้องก็เงียบกริบสักครู่ แต่แล้วชายที่สูงวัยที่สุดก็เอ่ยปากขึ้นมาทำลายความเงียบว่า
"ไม่ถูกๆ เจ้าแดงน้อย ไม่น่าจะเข้ากัดตรงส่วนนั้นของเจ้าได้นี่นา ...
บอกตามตรง งูสีชมพูตัวนั้น เป็นงูที่พวกเราเลี้ยงไว้เอง.."

"  อ่าวๆๆ  -*-  ที่แท้เป็นงูมีเจ้าของ  มิน่า ตั้งชื่อสะน่ารักว่า แดงน้อย -*-  
แต่ก็คงมีหวัง ถ้าเป็นคนเลี้ยงก็น่าจะมียาแก้"สมองอันฉับไวของยูอันคิดไปมาๆอย่างรวดเร็ว  แต่ปากก็พูดไปว่า

  "ที่แท้เป็นเช่นนี้...มิทราบว่า...ผู้มีอาวุโส มียาแก้พิษของมันหรือไม่ ?"

   ทั้งสามคนมองหน้ากันไปมาสักครู่ ก่อนที่ชายที่แต่งกายแบบนักศึกษาจะตอบว่า
"จะว่ามี  ก็ได้  หรือจะไม่มี ก็ได้เช่นกัน..."
  
   "ผู้มีอาวุโสหมายความว่าอย่างไร "ความหวังที่จะรอดชีวิตจากชีพจรแข็งทั่วตัว
เหมือนไฟที่จุดมาท่ามกลางความมืด
แต่แล้วกลับมอดลงในพริบตา -*-

    "เอาละ  ไหนๆก็ไหนๆ เราจะบอกเจ้าก็แล้วกัน..."ชายชุดนักศึกษาขยับเก้าอี้เข้ามาใกล้เตียง
พร้อมเอนตัวไปพิงกับพนักเก้าอี้
"งูที่พวกเราเลี้ยงไว้ตัวนั้น มีชื่อว่า ปล้องแดงสู่สม  ...พวกเราเรียกมันว่า เจ้าแดงน้อย..."

"แดงสู่สม...หรือผู้มีอาวุโส หมายถึงงูที่นำไปผลิตเป็น ยากระตุ้นสวาท ...."
ยูอันที่ขยันอ่านหนังสือมาไม่น้อย รู้สึกคุ้นๆขึ้นมาจึงอดถามไม่ได้

"ฮ่าๆๆ ไม่เลวๆเจ้าหนุ่มพอมีความรู้ไม่เลว  ใช่แล้ว  น้ำลายของงูชนิดนี้
ถ้าสกัดเอาส่วนที่เป็นพิษออกไป แล้วนำไปผสมกับตัวยาบางชนิด
ก็จะกลายเป็นยากระตุ้นสวาท ที่ทำให้คนที่กินเข้าไป เกิดความต้องการอย่างรุนแรงนั่นเอง"

"กำละ  นี่เรามาเจอกับแก้งผลิตยาปลุกเซ็กส์เข้ารึเนี่ย  -*- " ยูอันนึกในใจ  
ตามหน้าผากเริ่มเหงื่อซึมๆออกมา   ใจคอไม่ค่อยจะดี

"แต่ทว่า  หากนำไปผสมกับตัวยาบางชนิด ก็สามารถใช้เป็นยาแก้พิษ ของยากระตุ้นสวาทได้เช่นกัน "
ผู้สูงวัยที่สุดกล่าวขึ้นยิ้มๆ เมื่อเห็นยูอันมีสีหน้าตกใจ  จากนั้นชายในชุดนักศึกษาก็พูดต่อว่า

"งูชนิดนี้ หาได้ไม่ง่ายนัก มันจะหลบซ่อนตัวจากผู้คนเสมอ  แต่จะออกมาเฉพาะเวลา
ที่มันได้กลิ่นของคน หรือสัตว์ที่กำลังมีความต้องการทางเพศเท่านั้น  
ที่จริง เจ้าแดงน้อย ตัวนี้ไม่ใช่ปล้องแดงสู่สมธรรมดา  แต่เป็นราชาของพวกมันด้วยซ้ำ
ทั่วทั้งแผ่นดิน คงหาไม่ได้อีกแล้ว รับความรู้สึกได้ไกลมากกว่าปล้องแดงสู่สมธรรมดามากนัก
ดังนั้น มันถึงหลบหนีออกจากที่เลี้ยง ไปกัดเจ้าที่อยู่บริเวณน้ำตกสได้..."

  "เอ่อ  แล้ว...ยาแก้..." ยูอัน เริ่มใจแป้วเมื่อรู้ว่า เจ้าตัวที่กัด ไม่ใช่ลูกจ๊อกทั่วๆไป
แต่เป็นถึง ราชาปล้องแดงสู่สม  ความหวังเรื่องยาแก้เริ่มริบหรี่ๆ

   "ใจเย็นๆหนุ่มน้อย ... งูพิเศษพันธุ์นี้ หากถูกเอาน้ำลายออกมา  มันก็จะตายลงในไม่ช้า
หนึ่งตัวจึงสามารถเอาน้ำลายมันออกมาได้ครั้งเดียว  แต่สำหรับเจ้าแดงน้อย  
ผ่านการเลี้ยงดูด้วยสมุนไพรมีค่ามานับสิบปี  พวกเราสกัดเอาน้ำลายมันออกมาได้ปีละครั้งๆ
มันก็ยังมีชีวิตอยู่ได้  ...แต่ทว่านั่นก็เพราะเราเอาน้ำลายของมันออกมาครั้งละไม่มาก
แต่ครั้งนี้....แดงน้อยกัดเจ้าแล้วปล่อยน้ำลายทั้งหมดเข้าไปในตัวเจ้าไม่เหลือสักนิด..."

   "นั่นไง ๆๆ ว่าละๆๆ -*-" ยูอันคิดในใจ  หน้าซีดเป็นไก่ต้ม  อะไรมันจะอนาจขนาดนี้  
เพิ่งจะ 18 ก็จะมาตายเพราะโดนงูกัดเอาง่ายๆ  -*-
   "แปลว่า ผู้เยาว์คงไม่มีทางรอดแล้ว...." ยูอันพูดขึ้นมา  รู้สึกปลงๆในชีวิต
ทีแรกจะโดนสาวสวยฆ่าด้วยกระบี่   แต่ก็รอดมาได้ สุดท้ายสงสัยตายกะเจ้างูเซ็กส์นี่ละ -*-

  "ก็ใช่ว่าจะไม่มีทางรอด...แต่ทว่า...."ชายชุดนักศึกษาพูดแล้วหันสบตากับอีกสองคนเล็กน้อย
  "ผู้มีอาวุโส  โปรดช่วยผู้เยาว์สักครั้ง  ผู้เยาว์จะสำนึกบุญคุณผู้มีอาวุโสทั้งสามไปจนวันตาย..."

"ยาแก้พิษ ก็คือ เลือดของ เจ้าแดงน้อย สดๆ นั่นเอง...แต่ทว่าหลังกัดเจ้าแล้ว
แดงน้อยก็มีชีวิตอีกสามวัน  เช่นเดียวกับเจ้านั่นละ..."

"แปลว่า ผู้เยาว์ยังเหลือเวลาอีกสามวันใช่มั้ยผู้มีอาวุโส..."
"ไม่ใช่ ....เจ้าคิดว่าเจ้าสลบไปนานเท่าไหร่กัน...สองวันเต็มๆแล้ว"คำตอบของชายชุดนักศึกษา
ทำเอายูอันใจหล่นตุบ  แปลว่าเหลืออีกแค่1วัน ถ้าไม่ได้ซดเลือดเจ้างูนั่นสดๆ ได้ตัวแข็งทื่อตายแน่ๆ

"แล้วตอนนี้ เจ้างูเซ็ก....เอ้ย เจ้าแดงน้อย  ยังอยู่ดี...อยู่ใช่มั้ยผู้มีอาวุโส"ยูอันถามแล้วรอคำตอบอย่างลุ้น

    แทนคำตอบ ชายชุดนักศึกษาเดินไปเปิดผ้า ที่คลุมๆอะไรบางอย่างบนโต๊ะ  
พอเปิดขึ้นมาก็พบเจ้าแดงน้อยนอนร่อแร่ๆอยู่ในกรง  สภาพมันดูน่าเป็นห่วงจริงๆ
ไม่น่ารอดเกินคืนนี้ได้  -*- กลายเป็นว่า อยากให้มันคึกคักแข็งแรงกว่านี้
อย่าเพิ่งถอดใจตายไปก่อนละเจ้างูเซ็กส์
ไฟติ้งๆๆ  ยูอันนึกในใจ -*-

    "ถ้าเช่นนั้น....เลือดของแดงน้อย  ผู้มีอาวุโส พอจะแบ่งให้ผู้เยาว์สักชามได้หรือไม่"
ยูอันเอ่ยปากขออ้อมแอ้มๆ
   "ไม่ง่ายดายเช่นนั้น  เจ้ารู้รึเปล่า  เลือดของเจ้าแดงน้อย เต็มไปด้วยสมุนไพรมีค่ามากมาย  
หากผู้ฝึกยุทธได้ดื่มเข้าไปนอกจากจะมีร่างกายสามารถต้านทานความร้อนและเย็นได้แล้ว  
ยังเพิ่มกำลังภายในให้อีก 20ปี ไม่ด้อยไปกว่ายาเซียนหนานฮวาของบู๊ตึ้งสักนิด  "

   ยูอันยิ่งฟังยิ่งรู้สึกว่า เลือดของเจ้างูเซ็กส์นี่ คงซด ได้ไม่ง่ายสะแล้ว สมัยนี้การได้กินของวิเศษ
เพิ่มพลังฝึกปรือเป็นสิ่งที่ทุกคนล้วนใฝ่ฝัน  ถึงกับแก่งแย่ง ฆ่าฟันกัน
เพื่อให้ได้มา  อย่าว่าแต่นี่เพิ่มกำลังภายในให้ถึง 20 ปี
สามารถเปลี่ยนให้ชาวยุทธธรรมดาๆให้กลายเป็นยอดฝีมือได้เลย
และยิ่งเป็นยอดฝีมือหากได้กำลังภายในเพิ่มมาอีก20ปี นี่.....
แค่คิดก็รู้สึกว่าคงอด ซดเลือดเจ้างูนี่แน่ๆ -*-

  "ใช่แล้ว  ...พวกเราคงไม่ให้เจ้าดื่มของมีค่าเช่นนี้เปล่าๆ...นอกจากว่า...
เจ้าจะกราบเราทั้งสามคนเป็นอาจารย์ ..."
ชายชุดนักศึกษาพูดขึ้น  ทำเอายูอันถึงกับอึ้งไปในทันที  แต่คิดๆดูก็ไม่เสียหายอะไร
มีอาจารย์ทีเดียวสามคน  อาจจะสอนเราจนกลายเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งเลยก็ได้
ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกดี  ไม่งั้นก็ตัวแข็งตายแหงๆ แถมได้ กำลังภายใน มาฟรีๆ 20 ปี
น่าจะมากกว่าคุณหนูจางด้วยซ้ำ  หลังคิดไปๆมาๆหลายตลบในที่สุด

  "ผู้เยาว์ตกลง..."ยูอันเงยหน้ากล่าวออกมา จะยังไงก็ขอรอดตายไว้ก่อนละ
  "ฮ่าๆๆ ดีๆ เตรียมพิธีกราบอาจารย์กันได้  สามประหลาดชังโลก มีศิษย์สืบทอดจนได้..."
ชายสูงอายุที่สุดหัวเราะอย่างดีใจ  อีกสองคนก็ยิ้มแย้ม ลุกขึ้นไปเตรียมพิธีกราบอาจารย์
แต่ยูอัน พอได้ยินคำว่า สามประหลาดชังโลก  ก็ถึงกับสะดุ้งเฮือก
เพราะทำงานอยู่สำนักคุ้มกันภัย  จึงได้ยินชื่อของชาวยุทธไม่น้อย
  "สามประหลาดชังโลก"  เป็นพี่น้องร่วมสาบานสามคน ประกอบด้วย
พี่ใหญ่ แพทย์ปีศาจ ต้วนอู่คัง
พี่รอง เหนือจอหงวน  อู๋จื่อตัน
และน้องสาม คุณชายสู่สม  ม่อหยงชิ้ว

พี่ใหญ่ ต้วนอู่คัง มีวิชาการแพทย์ปานเทพปีศาจ ว่ากันว่ากระทั่งชุบคนตายให้ฟื้นกลับมาได้
พี่รอง อู๋จื่อตัน สติปัญญาเป็นเลิศ แตกฉานศิลปะทุกชนิด เชี่ยวชาญค่ายกล
ส่วนน้องสาม ม่อหยงชิ้ว  กลับเป็นโจรปล้นสวาท ที่ชาวยุทธทั้งหลายต่างตามล่า เนื่องจากได้ทำการ
ปล้นสวาท บรรดาหญิงงาม ไปทั่ว ไม่ว่าจะเป็นหญิงสาวที่ยังไม่แต่งงาน หรือแต่งแล้ว
ถ้ามีความสวยงามเป็นที่เลื่องลือ ก็ไม่รอดมือของ ม่อหยงชิ้วไปได้ แต่ทว่า
จากที่ทราบ ม่อหยงชิ้ว น่าจะอายุเกือบ 50ปีแล้ว แต่ทำไมดูเหมือนคนเพิ่งจะ 30ได้

   ช่วงที่กำลังคิดๆอยู่  สามประหลาดชังโลกก็ได้จัดเตรียมโต๊ะ สำหรับกราบอาจารย์เรียบร้อย
ม่อหยงชิ้ว เดินเข้ามาประคอง ยูอันที่ ไม่สามารถลุกเดินได้เอง มาที่พื้น
จากนั้นก็เดินไปนั่งบนเก้าอี้ ข้างๆต้วนอู่คังและอู๋จื่อตัน

  "กราบอาจารย์ได้แล้ว  "ม่อหยงชิ้ว พูดขึ้น ยูอันไม่กล้าปฏิเสธ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว
เอาตัวให้รอดชีวิตก่อนดีกว่า ว่าแล้วก็โขกศีรษะกับพื้น 9 ครั้ง แล้วพูดว่า
"ขออาจารย์ทั้งสามโปรดรับการกราบ จากศิษย์ "

   "ฮ่าๆๆๆ "เสียงหัวเราะของทั้งสามดังขึ้นอย่างสาสมใจ  ผิดกับยูอันที่ไม่รู้ว่าคิดถูกหรือคิดผิด -*-
จากนิยายที่อ่านๆมา พวกที่ข้ามเวลามามักได้เป็นศิษย์ของมือกระบี่ ไม่ก็ยอดฝีมือ
แต่นี่ เหมือนเราได้เป็นพวกตัวโกงไงไม่รู้ -*-

  "ศิษย์เราวางใจได้    พวกเราจะสร้างให้เจ้า เป็นโจรปล้นสวาทอันดับหนึ่งของยุทธภพ  "
อู๋จื่อตัน กล่าวขึ้นมาด้วยเสียงคึกคักๆ  ผิดกับยูอันลิบลับที่พอได้ยินก็ได้แต่นึกในใจว่า

  "โจรปล้นสวาทอันดับ 1 -*- "

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

สำหรับการโพสขอผมนั้น จะโพสตอนเที่ยงคืนของทุกวันครับ ไม่ใช่ว่าผมโพสช้านะครับ เเต่ผมต้องการให้ไปติดตามที่บอร์ดคุณ ยูจัง มากกว่าครับ

แล้วบอร์ดนี้จะไวกว่าาทุกบอร์ดครึ่งวัน ใครอยากอ่านเร็วๆก็เข้าไปติดตามกันนะครับ

ตอนที่ 3  สามประหลาดชังโลก

     "..พี่ใหญ่ท่านก็ใจอ่อนเกินไป..."
เสียงสนทนาแว่วๆเข้ามาในหู  ยูอันเริ่มได้สติกลับมาอีกครั้ง ศีรษะยังปวดๆมึนๆเล็กน้อย
     "รอเจ้านี่ฟื้นขึ้นมา แล้วลองถามความสมัครใจมันดู  ถ้ามันไม่ยินยอม
ก็ จัดการ แล้วโยนศพลงไปในเหวหลังถ้ำซะก็จบเรื่อง.."อีกเสียงหนึ่งพูดขึ้นมาอย่างไร้อารมณ์  
ทำเอายูอันที่กำลังจะลืมตา  ต้องแกล้งทำเป็นยังไม่ฟื้นคืนสติต่อไป

    "เจ้าสองคนก็เกินไป  ถ้าเค้าไม่สมัครใจก็ปล่อยเค้าไปเถอะ  
เป็นแค่เด็กหนุ่มที่ไม่มีวรยุทธ คงไม่ทำให้พวกเราสามคนเดือดร้อนได้หรอก "

    "ถึงเราไม่ลงมือ  มันก็ไม่รอดไปได้อยู่แล้ว  ถูกแดงน้อย กัดเข้าไปแบบนั้น
ไม่เกินสามวันชีพจรก็ต้องแข็งไปทั้งตัว นอนตายไปเองอยู่แล้ว..."อีกเสียงหนึ่งพูดขึ้น  
จากเสียงที่ได้ยินยูอันพอจะทราบแล้วว่าน่าจะมีคนสนทนากันอยู่สามคน
แดงน้อย ที่พูดกัน หรือจะเป็นเจ้างูประหลาดสีชมพูสดตัวนั้น  
พอนึกถึงก็อดใจเต้นตึกตักๆขึ้นมาไม่ได้  
นี่พิษมันจะทำให้เราต้องตายในสามวันหรือเนี่ย
สมัยนี้เค้ามีเซรุ่มขายบ้างมั้ย -*-

    "ได้สติแล้วก็ลุกขึ้นมาเจ้าหนุ่ม" เพราะหัวใจที่เต้นแรง ลมหายใจเลยแรงขึ้น
ไม่อาจรอดจากโสตประสาทของอีกสามคนที่อยู่ใกล้ๆได้

    ไม่ๆๆ แกล้งสลบต่อดีกว่า ยูอันยังทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้  กลัวว่าถ้าตื่นแล้วจะถูกเชือด - -
   "ถ้ายังไม่ลุก  เดี๋ยวบิดาจะแทงเข้าสักมีดให้ตาสว่างดีมั้ย"
    "ยะ อย่า นะ ผู้มีอาวุโส   ลุกๆแล้ว ลุกแล้ว " ยูอันรีบยันกายลุกขึ้นนั่ง สายตารีบสำรวจไปรอบๆ  
ที่แท้ตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียงขาวสะอาด  ที่ตั้งอยู่ในถ้ำแห่งหนึ่ง ไม่ไกลมีโต๊ะกลม
ที่มีชายสามคนนั่งสนทนากันอยู่
    ชายคนแรกสูงวัยที่สุดอายุประมาณ 50-60 ปี  ร่างกายท้วมเล็กน้อยแต่ขาวสะอาด สีหน้าดูเป็นคนใจดีไม่น้อย
    คนที่สอง อายุน่าจะประมาณ 40 ปี ใบหน้าเรียว หนวด เคราเรียงเป็นเส้นสวยงาม แต่งกายเหมือนพวกนักศึกษา
ส่วนคนที่สาม อายุประมาณ 30 ปี หน้าตาดูหล่อเหลา ผิวกายขาวสะอาด สวมใส่ชุดขาวในมือมีพัดสีขาวอันหนึ่ง

   ยูอันเอามือเท้าที่ขอบเตียง ยันกายเพื่อจะลุกขึ้น แต่ทว่าตั้งแต่บั้นเอวลงไปเหมือนกับไม่มีความรู้สึก
ไม่สามารถงอเข่าหรือบังคับเอวได้สักนิดร่างที่กำลังจะลุกขึ้นต้องหล่นตุบ
ลงไปนอนบนเตียงอีกครั้ง  นี่มันอะไรกันเนี่ย  ขา เอว เราเป็นอะไรไป  

   "ไม่ต้องตกใจไปเจ้าหนุ่มน้อย..."เสียงชายที่แต่งกายเหมือนนักศึกษาพูดปนหัวเราะเล็กน้อย
-*- มีหน้ามาบอกว่าไม่ต้องตกใจ  ลองอยู่ดีๆขาก็ไม่รับคำสั่งแบบเรามั่งสิ -*-

   "เจ้ามีชื่อแซ่ว่าอะไร แล้วเป็นไงมาไงถึงได้ไปนอนหมดสติอยู่ที่น้ำตกกลางป่านั่นได้ละ "
ชายสูงวัยที่สุด ถามด้วยเสียงอ่อนโยน

   "เรียนผู้มีอาวุโส ผู้เยาว์ยูอัน  เนื่องจาก......" จากนั้นยูอันก็ได้เล่าเรื่องนับตั้งแต่ถูก อ๋องยูซัว ทำร้าย
จนเดินเข้ามาถึงน้ำตก  ถูกงูประหลาดกัด
แล้วกลิ้งลงมาหัวฟาดพื้นหมดสติ  อย่างละเอียด แต่ก็ได้ข้ามช่วงที่แอบดูสาวสวยอาบน้ำเอาไว้

   หลังเล่าจบในห้องก็เงียบกริบสักครู่ แต่แล้วชายที่สูงวัยที่สุดก็เอ่ยปากขึ้นมาทำลายความเงียบว่า
"ไม่ถูกๆ เจ้าแดงน้อย ไม่น่าจะเข้ากัดตรงส่วนนั้นของเจ้าได้นี่นา ...
บอกตามตรง งูสีชมพูตัวนั้น เป็นงูที่พวกเราเลี้ยงไว้เอง.."

"  อ่าวๆๆ  -*-  ที่แท้เป็นงูมีเจ้าของ  มิน่า ตั้งชื่อสะน่ารักว่า แดงน้อย -*-  
แต่ก็คงมีหวัง ถ้าเป็นคนเลี้ยงก็น่าจะมียาแก้"สมองอันฉับไวของยูอันคิดไปมาๆอย่างรวดเร็ว  แต่ปากก็พูดไปว่า

  "ที่แท้เป็นเช่นนี้...มิทราบว่า...ผู้มีอาวุโส มียาแก้พิษของมันหรือไม่ ?"

   ทั้งสามคนมองหน้ากันไปมาสักครู่ ก่อนที่ชายที่แต่งกายแบบนักศึกษาจะตอบว่า
"จะว่ามี  ก็ได้  หรือจะไม่มี ก็ได้เช่นกัน..."
  
   "ผู้มีอาวุโสหมายความว่าอย่างไร "ความหวังที่จะรอดชีวิตจากชีพจรแข็งทั่วตัว
เหมือนไฟที่จุดมาท่ามกลางความมืด
แต่แล้วกลับมอดลงในพริบตา -*-

    "เอาละ  ไหนๆก็ไหนๆ เราจะบอกเจ้าก็แล้วกัน..."ชายชุดนักศึกษาขยับเก้าอี้เข้ามาใกล้เตียง
พร้อมเอนตัวไปพิงกับพนักเก้าอี้
"งูที่พวกเราเลี้ยงไว้ตัวนั้น มีชื่อว่า ปล้องแดงสู่สม  ...พวกเราเรียกมันว่า เจ้าแดงน้อย..."

"แดงสู่สม...หรือผู้มีอาวุโส หมายถึงงูที่นำไปผลิตเป็น ยากระตุ้นสวาท ...."
ยูอันที่ขยันอ่านหนังสือมาไม่น้อย รู้สึกคุ้นๆขึ้นมาจึงอดถามไม่ได้

"ฮ่าๆๆ ไม่เลวๆเจ้าหนุ่มพอมีความรู้ไม่เลว  ใช่แล้ว  น้ำลายของงูชนิดนี้
ถ้าสกัดเอาส่วนที่เป็นพิษออกไป แล้วนำไปผสมกับตัวยาบางชนิด
ก็จะกลายเป็นยากระตุ้นสวาท ที่ทำให้คนที่กินเข้าไป เกิดความต้องการอย่างรุนแรงนั่นเอง"

"กำละ  นี่เรามาเจอกับแก้งผลิตยาปลุกเซ็กส์เข้ารึเนี่ย  -*- " ยูอันนึกในใจ  
ตามหน้าผากเริ่มเหงื่อซึมๆออกมา   ใจคอไม่ค่อยจะดี

"แต่ทว่า  หากนำไปผสมกับตัวยาบางชนิด ก็สามารถใช้เป็นยาแก้พิษ ของยากระตุ้นสวาทได้เช่นกัน "
ผู้สูงวัยที่สุดกล่าวขึ้นยิ้มๆ เมื่อเห็นยูอันมีสีหน้าตกใจ  จากนั้นชายในชุดนักศึกษาก็พูดต่อว่า

"งูชนิดนี้ หาได้ไม่ง่ายนัก มันจะหลบซ่อนตัวจากผู้คนเสมอ  แต่จะออกมาเฉพาะเวลา
ที่มันได้กลิ่นของคน หรือสัตว์ที่กำลังมีความต้องการทางเพศเท่านั้น  
ที่จริง เจ้าแดงน้อย ตัวนี้ไม่ใช่ปล้องแดงสู่สมธรรมดา  แต่เป็นราชาของพวกมันด้วยซ้ำ
ทั่วทั้งแผ่นดิน คงหาไม่ได้อีกแล้ว รับความรู้สึกได้ไกลมากกว่าปล้องแดงสู่สมธรรมดามากนัก
ดังนั้น มันถึงหลบหนีออกจากที่เลี้ยง ไปกัดเจ้าที่อยู่บริเวณน้ำตกสได้..."

  "เอ่อ  แล้ว...ยาแก้..." ยูอัน เริ่มใจแป้วเมื่อรู้ว่า เจ้าตัวที่กัด ไม่ใช่ลูกจ๊อกทั่วๆไป
แต่เป็นถึง ราชาปล้องแดงสู่สม  ความหวังเรื่องยาแก้เริ่มริบหรี่ๆ

   "ใจเย็นๆหนุ่มน้อย ... งูพิเศษพันธุ์นี้ หากถูกเอาน้ำลายออกมา  มันก็จะตายลงในไม่ช้า
หนึ่งตัวจึงสามารถเอาน้ำลายมันออกมาได้ครั้งเดียว  แต่สำหรับเจ้าแดงน้อย  
ผ่านการเลี้ยงดูด้วยสมุนไพรมีค่ามานับสิบปี  พวกเราสกัดเอาน้ำลายมันออกมาได้ปีละครั้งๆ
มันก็ยังมีชีวิตอยู่ได้  ...แต่ทว่านั่นก็เพราะเราเอาน้ำลายของมันออกมาครั้งละไม่มาก
แต่ครั้งนี้....แดงน้อยกัดเจ้าแล้วปล่อยน้ำลายทั้งหมดเข้าไปในตัวเจ้าไม่เหลือสักนิด..."

   "นั่นไง ๆๆ ว่าละๆๆ -*-" ยูอันคิดในใจ  หน้าซีดเป็นไก่ต้ม  อะไรมันจะอนาจขนาดนี้  
เพิ่งจะ 18 ก็จะมาตายเพราะโดนงูกัดเอาง่ายๆ  -*-
   "แปลว่า ผู้เยาว์คงไม่มีทางรอดแล้ว...." ยูอันพูดขึ้นมา  รู้สึกปลงๆในชีวิต
ทีแรกจะโดนสาวสวยฆ่าด้วยกระบี่   แต่ก็รอดมาได้ สุดท้ายสงสัยตายกะเจ้างูเซ็กส์นี่ละ -*-

  "ก็ใช่ว่าจะไม่มีทางรอด...แต่ทว่า...."ชายชุดนักศึกษาพูดแล้วหันสบตากับอีกสองคนเล็กน้อย
  "ผู้มีอาวุโส  โปรดช่วยผู้เยาว์สักครั้ง  ผู้เยาว์จะสำนึกบุญคุณผู้มีอาวุโสทั้งสามไปจนวันตาย..."

"ยาแก้พิษ ก็คือ เลือดของ เจ้าแดงน้อย สดๆ นั่นเอง...แต่ทว่าหลังกัดเจ้าแล้ว
แดงน้อยก็มีชีวิตอีกสามวัน  เช่นเดียวกับเจ้านั่นละ..."

"แปลว่า ผู้เยาว์ยังเหลือเวลาอีกสามวันใช่มั้ยผู้มีอาวุโส..."
"ไม่ใช่ ....เจ้าคิดว่าเจ้าสลบไปนานเท่าไหร่กัน...สองวันเต็มๆแล้ว"คำตอบของชายชุดนักศึกษา
ทำเอายูอันใจหล่นตุบ  แปลว่าเหลืออีกแค่1วัน ถ้าไม่ได้ซดเลือดเจ้างูนั่นสดๆ ได้ตัวแข็งทื่อตายแน่ๆ

"แล้วตอนนี้ เจ้างูเซ็ก....เอ้ย เจ้าแดงน้อย  ยังอยู่ดี...อยู่ใช่มั้ยผู้มีอาวุโส"ยูอันถามแล้วรอคำตอบอย่างลุ้น

    แทนคำตอบ ชายชุดนักศึกษาเดินไปเปิดผ้า ที่คลุมๆอะไรบางอย่างบนโต๊ะ  
พอเปิดขึ้นมาก็พบเจ้าแดงน้อยนอนร่อแร่ๆอยู่ในกรง  สภาพมันดูน่าเป็นห่วงจริงๆ
ไม่น่ารอดเกินคืนนี้ได้  -*- กลายเป็นว่า อยากให้มันคึกคักแข็งแรงกว่านี้
อย่าเพิ่งถอดใจตายไปก่อนละเจ้างูเซ็กส์
ไฟติ้งๆๆ  ยูอันนึกในใจ -*-

    "ถ้าเช่นนั้น....เลือดของแดงน้อย  ผู้มีอาวุโส พอจะแบ่งให้ผู้เยาว์สักชามได้หรือไม่"
ยูอันเอ่ยปากขออ้อมแอ้มๆ
   "ไม่ง่ายดายเช่นนั้น  เจ้ารู้รึเปล่า  เลือดของเจ้าแดงน้อย เต็มไปด้วยสมุนไพรมีค่ามากมาย  
หากผู้ฝึกยุทธได้ดื่มเข้าไปนอกจากจะมีร่างกายสามารถต้านทานความร้อนและเย็นได้แล้ว  
ยังเพิ่มกำลังภายในให้อีก 20ปี ไม่ด้อยไปกว่ายาเซียนหนานฮวาของบู๊ตึ้งสักนิด  "

   ยูอันยิ่งฟังยิ่งรู้สึกว่า เลือดของเจ้างูเซ็กส์นี่ คงซด ได้ไม่ง่ายสะแล้ว สมัยนี้การได้กินของวิเศษ
เพิ่มพลังฝึกปรือเป็นสิ่งที่ทุกคนล้วนใฝ่ฝัน  ถึงกับแก่งแย่ง ฆ่าฟันกัน
เพื่อให้ได้มา  อย่าว่าแต่นี่เพิ่มกำลังภายในให้ถึง 20 ปี
สามารถเปลี่ยนให้ชาวยุทธธรรมดาๆให้กลายเป็นยอดฝีมือได้เลย
และยิ่งเป็นยอดฝีมือหากได้กำลังภายในเพิ่มมาอีก20ปี นี่.....
แค่คิดก็รู้สึกว่าคงอด ซดเลือดเจ้างูนี่แน่ๆ -*-

  "ใช่แล้ว  ...พวกเราคงไม่ให้เจ้าดื่มของมีค่าเช่นนี้เปล่าๆ...นอกจากว่า...
เจ้าจะกราบเราทั้งสามคนเป็นอาจารย์ ..."
ชายชุดนักศึกษาพูดขึ้น  ทำเอายูอันถึงกับอึ้งไปในทันที  แต่คิดๆดูก็ไม่เสียหายอะไร
มีอาจารย์ทีเดียวสามคน  อาจจะสอนเราจนกลายเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งเลยก็ได้
ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกดี  ไม่งั้นก็ตัวแข็งตายแหงๆ แถมได้ กำลังภายใน มาฟรีๆ 20 ปี
น่าจะมากกว่าคุณหนูจางด้วยซ้ำ  หลังคิดไปๆมาๆหลายตลบในที่สุด

  "ผู้เยาว์ตกลง..."ยูอันเงยหน้ากล่าวออกมา จะยังไงก็ขอรอดตายไว้ก่อนละ
  "ฮ่าๆๆ ดีๆ เตรียมพิธีกราบอาจารย์กันได้  สามประหลาดชังโลก มีศิษย์สืบทอดจนได้..."
ชายสูงอายุที่สุดหัวเราะอย่างดีใจ  อีกสองคนก็ยิ้มแย้ม ลุกขึ้นไปเตรียมพิธีกราบอาจารย์
แต่ยูอัน พอได้ยินคำว่า สามประหลาดชังโลก  ก็ถึงกับสะดุ้งเฮือก
เพราะทำงานอยู่สำนักคุ้มกันภัย  จึงได้ยินชื่อของชาวยุทธไม่น้อย
  "สามประหลาดชังโลก"  เป็นพี่น้องร่วมสาบานสามคน ประกอบด้วย
พี่ใหญ่ แพทย์ปีศาจ ต้วนอู่คัง
พี่รอง เหนือจอหงวน  อู๋จื่อตัน
และน้องสาม คุณชายสู่สม  ม่อหยงชิ้ว

พี่ใหญ่ ต้วนอู่คัง มีวิชาการแพทย์ปานเทพปีศาจ ว่ากันว่ากระทั่งชุบคนตายให้ฟื้นกลับมาได้
พี่รอง อู๋จื่อตัน สติปัญญาเป็นเลิศ แตกฉานศิลปะทุกชนิด เชี่ยวชาญค่ายกล
ส่วนน้องสาม ม่อหยงชิ้ว  กลับเป็นโจรปล้นสวาท ที่ชาวยุทธทั้งหลายต่างตามล่า เนื่องจากได้ทำการ
ปล้นสวาท บรรดาหญิงงาม ไปทั่ว ไม่ว่าจะเป็นหญิงสาวที่ยังไม่แต่งงาน หรือแต่งแล้ว
ถ้ามีความสวยงามเป็นที่เลื่องลือ ก็ไม่รอดมือของ ม่อหยงชิ้วไปได้ แต่ทว่า
จากที่ทราบ ม่อหยงชิ้ว น่าจะอายุเกือบ 50ปีแล้ว แต่ทำไมดูเหมือนคนเพิ่งจะ 30ได้

   ช่วงที่กำลังคิดๆอยู่  สามประหลาดชังโลกก็ได้จัดเตรียมโต๊ะ สำหรับกราบอาจารย์เรียบร้อย
ม่อหยงชิ้ว เดินเข้ามาประคอง ยูอันที่ ไม่สามารถลุกเดินได้เอง มาที่พื้น
จากนั้นก็เดินไปนั่งบนเก้าอี้ ข้างๆต้วนอู่คังและอู๋จื่อตัน

  "กราบอาจารย์ได้แล้ว  "ม่อหยงชิ้ว พูดขึ้น ยูอันไม่กล้าปฏิเสธ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว
เอาตัวให้รอดชีวิตก่อนดีกว่า ว่าแล้วก็โขกศีรษะกับพื้น 9 ครั้ง แล้วพูดว่า
"ขออาจารย์ทั้งสามโปรดรับการกราบ จากศิษย์ "

   "ฮ่าๆๆๆ "เสียงหัวเราะของทั้งสามดังขึ้นอย่างสาสมใจ  ผิดกับยูอันที่ไม่รู้ว่าคิดถูกหรือคิดผิด -*-
จากนิยายที่อ่านๆมา พวกที่ข้ามเวลามามักได้เป็นศิษย์ของมือกระบี่ ไม่ก็ยอดฝีมือ
แต่นี่ เหมือนเราได้เป็นพวกตัวโกงไงไม่รู้ -*-

  "ศิษย์เราวางใจได้    พวกเราจะสร้างให้เจ้า เป็นโจรปล้นสวาทอันดับหนึ่งของยุทธภพ  "
อู๋จื่อตัน กล่าวขึ้นมาด้วยเสียงคึกคักๆ  ผิดกับยูอันลิบลับที่พอได้ยินก็ได้แต่นึกในใจว่า

  "โจรปล้นสวาทอันดับ 1 -*- "

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

สำหรับการโพสขอผมนั้น จะโพสตอนเที่ยงคืนของทุกวันครับ ไม่ใช่ว่าผมโพสช้านะครับ เเต่ผมต้องการให้ไปติดตามที่บอร์ดคุณ ยูจัง มากกว่าครับ

แล้วบอร์ดนี้จะไวกว่าาทุกบอร์ดครึ่งวัน ใครอยากอ่านเร็วๆก็เข้าไปติดตามกันนะครับ