...................................................THE Time.. valentine..forever..( เวลา วาเลนไทน์ นิรันดร ) แว่น.....By.....areja
....................แว่น ก้าวเดินไปผ่านสวนอันร่มลื่น ที่ จัดแต่งสวยงาม มันถูกดูแลมานาน และ ถูกตบแต่งสวนไม้พรรณ ไม้ดอก กล้วยไม้สารพัดชนิด โดย คุณพ่อ ของเธอ    เธอ เดินเรื่อยมาจน มาหยุด ที่ เรือนกระจก ที่นี้ เป็นห้อง เก็บ อุปกรณ์การวาด ที่ คุณแม่ ของ เธอ รัก และ มีภาพวาด ของ ความรัก ของ คุณพ่อเธอ และ คุณแม่เธอ  แต่ มันถูกปิดตายมาเป็นเวลานาน................................... 
........................................................

 ........................................................

..........................แว่น เอื้อมมือจับกล่องไปรษณีย์ ที่ ไม่เคยเปิด เพื่อนำไปส่ง  แต่ คุณพ่อเธอ เขียนถึง คุณแม่เธอ และ มาใส่ไว้ ทุก วาเลนไทน์ แว่น  ปัดใบไม้ ที่ ตกอยู่บนหลังตู้ออก  ตู้ส่งจดหมายนี้ คุณพ่อ ทำขึ้นมาตั้งแต่ วาเลนไทน์ แรก ที่ครบกันกับ คุณแม่ ของเธอ ในฐานะคู่ชีวิต และ ทั้งสอง จะเขียนการ์ดมาใส่  และ นำมาเปิดหลังจากนั้นหนึ่งปี และ จะหย่อนการ์ดใบใหม่ลงไปอีก รอ อีกปี ก่อนจะมาเปิดอ่าน และ เขียนการ์ดฉบับต่อไป ท่าน ทั้งสองทำเช่นนี้ตลอดเวลา ที่ แต่งงานอยู่ด้วยกัน  แต่บัดนี้ กล่องไปรษณีย์ ของ คนทั้งคู่ ไม่เคยเปิด ออกอีกเลย  แต่ คุณพ่อ ของเธอ ก็ ยังเอาการ์ด ที่ เขียนถึงคุณแม่เธอ มาหย่อนลง ทุก วาเลนไทน์ แว่น ปัดใบไม้ ที่ เกาะอยู่บนกล่องไปรษณีย์ออกอีกครั้ง  ก่อนไขกุญแจประตูเรือนกระจก เปิดเข้าไป สภาพในห้อง ทุกอย่างถูกวางไว้เหมือนสมัย คุณแม่เธอ ยังอยู่ พู่กัน และ สีแปลง ที่เปื้อน ยังค้างวางบนโต๊ะ ถาดสี ที่แห้งเลอะ ยัง มิได้ล้างทำความสะอาด  ผ้าดิบที่ขึง ตั้งรอคนป้ายแต่งประดิษฐ์ให้เสร็จ  มีเพียง แบล็คกราวเท่านั้น  ที่ ถูกพรมวาดค้างไว้      ข้างกัน มีอีกภาพที่คุมผ้าไว้  แว่น เดินไปลูบคำ กรอบภาพ ก่อนกระตุกดึงผ้าเลื่อนออกเปิดผ้าคุม    ภาพวาดสีน้ำมัน รูป ที่ คุณแม่เธอ วาดเป็นภาพสุดท้ายแล้วเสร็จสมบูรณ์ ของ คุณแม่เธอ ชื่อรูปกาลเวลา ในภาพมีแบล็คกราว คือ บ้าน และสวนดอกไม้ กล้วยไม้ต่างพันธุ์ สลับสี สลับพันธุ์ ซ้อนลายลานตาไปทั้งภาพ เธอ อยู่บนอ้อมแขน ที่ โอบอุ้มเธอ ไว้ มี คุณพ่อเธอ สวมกอด ตอนนั้น แว่น มีอายุเพียงสองขวบพอดี หลังภาพนี้วาดเสร็จ อีกหนึ่งปีต่อมา วันวาเลนไทน์  ภาพนี้ ก็ถูกคลุมไว้ เมื่อ เธอ อายุ 3 ขวบหนึ่งวัน  และ ภาพนี้ ก็ไม่เคยเปิดผ้าคลุมออกอีกเลย ................................
.................................

....................บัดนี้ กาลเวลาล่วงมาอีกเกือบ 17 ปี  แว่น จะมีอายุครบ 20 ปี เต็ม ในวัน ที่ 13 ภุมภาพันธ์ นี้ และ อีกหนึ่งวัน หลังวันเกิด เธอ ก็จะเป็นวันที่เธอสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิต แว่น    เธอ เสีย คุณแม่ ไปหลังวันเกิด เธอหนึ่งวัน นั้นก็คือ วัน วาเลนไทน์ เธอ ต้องอยู่กับ คุณพ่อ เพียงลำพังสองคน คุณพ่อ เลี้ยง เธอ มาด้วยไออุ่น แห่งความรักถนอม เธอ และ ปลูกสร้างสวนดอกไม้ ที่ คุณแม่ ได้สร้างไว้ แต่แรก คุณพ่อ เธอ ดูแลถนอมสวนที่ คุณแม่ รักยาวนานมาจนบัดนี้  และ หน้าห้องนี้ คุณพ่อ ทำซุ้มดอกไม้เพิ่มล้อมรอบเรือนกระจก มีน้ำพุ ที่ แตกฝอยละอองสะท้อนแสงอาทิตย์ ที่ รอดผ่านต้นไม้ใหญ่ มากระทบละอองน้ำ มวลแมลงภูผึ้ง และ นกตัว เล็กบินจิบน้ำหวานตามเกสรดอกไม้ แว่น มองไปโดย รอบตัว ก่อน เธอ จะคลุมผ้าปิดภาพเขียน ของ คุณแม่ เธอ และ เดินออกมาตามเสียงเรียก ของ คุณพ่อเธอ    แว่น  งับปิดห้อง ล๊อก ไว้ดั่งเดิม   พรุ่งนี้แล้วซินะ วาเลนไทน์..........................
..........................................................................................................................................
................................................................................................THE Time.. .................................................

....................ความรักที่เริ่มต้น แก้วฟ้า เกิดจากความรักของ คุณพ่อ และ คุณแม่ คุณพ่อเธอ มาเสียไป เมื่อ เธอ ขึ้นชั้น ม.2  เธอ คุณแม่ ที่มีอาชีพ เดียวกับ คุณพ่อ จึงต้องรับหนี้สิ้น ต่าง ๆ ที่เอามาสร้างบ้าน และ เครื่องอำนวยความสะดวก แต่ คุณแม่ ไม่เคยบ่นซะคำให้ แก้วฟ้าได้ยิน ด้วย รู้ว่าสิ่งที่ คุณพ่อ พยายามสร้างนั้น เพื่อครอบครัวเพื่อ คุณแม่ และ แก้วฟ้า ท่านทำ เพื่อคนที่ท่านรัก  แต่ เมื่อเกิดเหตุการณ์ นี้ขึ้น คุณแม่ จึงรับภาระหนัก เพียงคนเดียว การใช้-จ่าย ก็ขัดสน แต่ ก็ยังดี ที่ ยังพอมีรายได้  จากการสอนพิเศษ มาช่วยเสริม จึง ไม่ขัดสนมาก  ซอย สรรพากร คือ ซอยเล็กกลาง เมือง พิจิตร คือ ที่พักอาศัย โดย ก่อนเสีย คุณพ่อ ได้ซื้อต่อจากเพื่อนข้าราชการ และ ทำเรื่องขอส่ง กับ ธนาคาร เธอ และ คุณแม่ จึงไม่คิดโยกย้าย หรือ ไปหาที่อยู่ใหม่ คนอื่นอาจคิดหนีภาพเก่ามุมต่าง ๆ เมื่อ คนรักจากไป อาจอยากลบภาพเหล่านั้น  แต่ คุณแม่ และ เธอ กับ อยากมองทุกส่วนของ บ้าน แม้ คุณพ่อเธอ ซื้อมาไม่นาน ( ก่อนหน้าอยู่ แต่ บ้านพักครู ของโรงเรียน ) ก็มีภาพสองปีหลังก่อน คุณพ่อเธอ เสียตลอด บางคนอาจทนอยู่ไม่ได้  ว่าคนที่รักเคยทำอะไรตรงนั้น ที่นั้น คนที่เรารักทำอย่างนั้น อย่างนี้ แต่ สำหรับ เธอ และ คุณแม่ กลับ เห็น ว่านั้นคือความทรงจำอันมีค่า สำหรับ คุณแม่ และ แก้วฟ้า มักคุยกัน และ ยิ้มเสมอว่าพ่อนั่งทานข้าวที่เก้าอี้ตัวโปรด  นั้น ต้นไม้สุดหวง ของ คุณพ่อ  คุณแม่-คุณพ่อกอดกัน หอมแก้มกัน และ หอมเธอ ตรงประตู ก่อนไปทำงานทุกครั้ง และ เมื่อถึงบ้าน พ่อเธอ ก็จะดึง เธอ มาหอม และ เดินไปกอด คุณแม่ และ หอมกัน และ กัน ทุกวัน สิ่งเหล่านี้คือภาพความทรงจำ ดีดี ที่ คุณแม่ เธอ และ เธอ จะเอามาพูดเสมอ บางคราวน้ำตาไหลออกมาทั้งสองแม่ลูก แต่ หาใช่เป็นน้ำตาแห่งความเสียใจไม่ เพราะรู้อย่างไร เธอ และ คุณแม่ ก็ไม่อาจ นำพาคนรักกลับมา จากสถานที่แห่งความนิรันดรนั้นได้  แต่ หยาดน้ำตานั้น คือ   ความประทับใจ ของสองแม่ลูก ที่ผู้ชายคนหนึ่งทำไว้ให้คนสองคน ที่รักที่สุด ในชีวิต................

..........................................................[...

.........ภาพคือสถานที่จริง ที่ แก้วฟ้า ลงรถไฟ สถานีรถไฟจังหวัดพิษณุโลก ภาพ 1 หัวรถจักรไอน้ำโบราณหน้าสถานีรถไฟ ภาพ 2 จุดที่ แก้วฟ้า ต้องเดินข้ามไปอีกฝั่งเพื่อ รีบเดินไป โรงเรียน............

....................สองปีมาแล้ว ที่เธอ เสีย คุณพ่อไป...................แก้วฟ้า ยกกระเป๋าเป้ใส่บ่า และ ลุกขึ้นก้าวลงรถไฟ สถานีจังหวัดพิษณุโลก เธอ ต้องรีบลง เพราะ เหลือไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เธอ ต้องเข้าแถวเคารพชาติ พร้อมคนอื่น   ที่ เธอ มาเรียน โรงเรียนพาณิชย์ ดังระดับต้น ๆ  ของ จังหวัดพิษณุโลก ในตอนนั้น  ถามว่าทำไม? ไม่ เรียน พิจิต มาเรียน พิษณุโลก ทำไม ?? ......ก็เพราะ จังหวัดนี้คือศูนย์กลางความเจริญใหม่ในตอนนั้น หนทางโครงการสี่แยกอินโดจีน ที่เริ่มสร้าง จะนำพาความเจริญมาสู่ เมืองสองแคว และ นั้นคือทางที่ เธอ คิดไว้ว่าจะเรียนพาณิชย์ที่นี้ และ ดูช่องทาง ที่จะทำงาน เพราะ กลุ่มนักลงทุน ต้องเทมาลงทุน เมืองนี้ อย่างแน่นอน  วันนั้นคือวัน วาเลนไทน์ เพื่อนกลุ่ม เธอ เลยไม่ได้มารับ เพราะ ต่างก็ไปหาของมอบแก่คนที่ชอบ แก้วฟ้า จึงต้องพึ่งความเร็วในการเดิน ของ ตนเอง  เธอ ก้าวข้ามรางรถไฟ และ เดินลัดเลาะ อีกเกือบ กิโลเมตร จึงจะถึงโรงเรียนด้วยความรีบ เธอ เดินด้วยความเร็ว แต่ ทางลัดเละตามซอยที่พา เธอ ไปถึงจุดหมายนี้ มันเป็นถนนด้วย โค้งไปมาเป็นรู้ตัวS บางโค้งในซอย จึง โดนมุมตึกบังทัศนะวิสัยบ้าง ด้วยความรีบเร่ง เธอ เดินจนขาดความระวัง มั่วมองแต่ด้านหน้า จึงไม่ทันระวังรถที่มาจากด้านหลัง  เธอ หันไปพอดี !!  ทั้งที่รถก็ยังอยู่ห่าง แต่ด้วยอาการตกใจ !!  เธอ เสียหลักขาพันกัน เพราะใจหนึ่งก็จะหลบ แต่ อีกใจก็จะรีบเดินไปอีกทางเพื่อหลีก  เธอ ล้มลงหัวเข่าแตก เธอ ลุกขยับตัวชิดขอบตึง ของทางโค้งในซอยนั้น แล้ว ก็มีชายคนหนึ่ง จอดมอเตอร์ไซด์ ส่งผ้าเช็ดหน้าให้.......

 

.......... " เอาเช็ดเลือดซะ แล้วขึ้นมาบนรถพี่เร็ว เดียวไม่ทันนะ เหลือ 5 นาที่เอง .".....ชายหนุ่มมองนาฬิกา
.......... แก้วฟ้า " พี่ชาญ เดียวผ้าเปื้อน นะคะ แก้ว ไม่กล้าใช่หรอก .".....เธอ กล่าวอย่างเกรงใจ และ ทำท่าจะคืนผ้าเช็ดหน้าคืนเจ้าของ.
.......... ชาญ  " เถอะน่า เร็ว ขึ้นรถก่อน ตรงนี้อันตรายโค้งตึกมันบังมองไม่เห็นรถ  แล้วก็ จะสองโมงแล้วนะ  ."
 

...................ชาญ เร่ง เธอ  ไม่มีคำใดต่อจากนั้น เธอ นั่งซ้อนท้าย มือหนึ่งเกาะเอวของ เขา ไว้ อีกมือ เอาผ้าเช็ดหน้ากดแผล  ไปไม่ทัน จริงๆ เกิน 3 นาที ต้องยืนรอจนพวก นักเรียนแยกย้ายไปหมด และ รอเหล่าคนมาสาย ที่เพิ่มจำนวนอีกหลายคน ต้องมายืนร้องเพลงชาติ พร้อมกันจนโดนเหล่าเพื่อนๆ ที่ขึ้นอาคารเรียน โห่เล่นบ้าง หัวเราะกันบ้าง ต้อนแรก แก้วฟ้า รู้สึกแย่จัง ที่ทำให้ รุ่นพี่ พี่ชาญ ต้องมาถึงช้ากว่ากำหนด เธอ ก้มหน้ารู้สึกไม่ดีแถมผ้าเช็ดหน้า รุ่นพี่ก็เปื้อนเลือด เธอ ด้วยเลยก้มหน้าอย่างเดียว ชาญ เห็นจึงเดินมากระซิบใกล้ ๆ.......
 

.......... ชาญ " มาสายซะวันจะเป็นไร นิ ส่วนผ้านั้น เธอ ซัก แล้วค่อยมาคืนพี่ ก็ได้ ...หรือไง ปีหน้า วาเลนไทน์ เธอ ก็ถักใหม่  เอามาคืนพี่ ก็ได้นะ แก้วฟ้า .".....เขา พูดปลอบใจไม่ให้ แก้วฟ้า กังวล
.......... แก้วฟ้า " ค่ะ ปีหน้าคืน ฮิ ฮิ ."
 

....................เธอ พูดทั้งยิ้ม ๆ ก้มหน้าแดง  จะไม่ให้ยิ้ม ได้ไง พี่ชาญ คนนี้คือคนที่ ฮ๊อต ที่สุดในโรงเรียนสาว ๆ รุมจีบไม่ซ้ำหน้า และ มักเปลี่ยนสาว บ่อยครั้งที่สุดของโรงเรียน  แต่วันนี้ เธอ อยู่ใกล้ เขา แค่คืบ แถม เมื่อครู่ เธอ ยังได้นั่งรถเขา และ จับเอว เขา มาด้วยมันเป็นอะไรที่ปลื้ม ของ แก้วฟ้า อย่างมาก   พอร้องเพลงชาติเสร็จ เธอ ก็แยกย้ายไปห้องเรียนแต่ครั้งนี้ เธอ ยิ้มตลอดทางจนถึงห้อง......ชาญ คนนี้เป็นลูกตำรวจ  ยศตำรวจร้อยเอก เขา จึงมักมีกลุ่มเพื่อนที่ค่อนข้างจะเที่ยวเตร่  แต่ ชาญ ก็ไม่เคยขาดเรียน และ มาก่อนเวลาเล็กน้อยเสมอ วันนี้ที่มาช้า เพราะ มัวไปซื้อกุหลาบ ไว้แจกสาว ใน วันวาเลนไทน์ ที่ จะเอา ช็อกโกแลต มาให้ เขา ก็จะให้ดอกไม้คืน แต่ ตอนนี้ กุหลาบช่อนั้นได้ หมอบให้  แก้วฟ้า และ นั้นคือกุหลาบ ช่อแรกใน วาเลนไทน์ แรก ที่ คุณพ่อ กับ คุณแม่ของ แว่น ได้มีไมตรีต่อกัน ชะตาแห่งรัก เกิดขึ้นแล้ว...................
 

   .......... กลุ่มเพื่อน  " เอ้ย แก้วฟ้า มีคนจะบอกอะไร เธอ นะ ."
 

.................เธอ หลุดจากภวังค์ที่กำลังคิดอะไรเพลิน ๆ  เธอ นั่งกินขนมอยู่คนเดียวตรงม้าหินอ่อน เพื่อหลบกระแส วัน วาเลน์ไทน์ ที่วุ่นวายไปทั้งโรงเรียน เสียงเล่น และ กรีดร้องเฮฮา แทบทั้งทุกมุมทั่วไป ของโรงเรียน สาว-หนุ่ม แลก ช็อกโกแลต กันบ้าง ดอกกุหลาบกันบ้างแปะ สติ๊กเกอร์ รูปหัวใจบ้าง เธอ จึงหลบเอาขนมมารับลมเย็น ๆ ใต้ต้นหูกว้าง ที่ปลูกไว้หลายต้นในโรงเรียน และ มีโต๊ะหินอ่อน ตั้งเกือบทุกต้น  แก้วฟ้า เธอ เงยหน้ามองกลุ่มเพื่อน และ สะดุด ชายคนหนึ่ง ที่ยืนหลังเพื่อน เธอ...................................

.............................................................................................................................................

..............................................................................valentine.....................................................

 

.......... แก้วฟ้า "  อ้าว ไวไฟ เองหรือ จ๊ะ."......เธอ ยิ้มกับ เด็กหนุ่มรุ่นเดียวกัน ที่เริ่มครบหามาสองเดือนกลุ่มเพื่อน ๆ ถอยไปนั่งอีกโต๊ะหนึ่งที่อยู่ห่างกัน 3-4 เมตร ..........
.......... ไวไฟ  "  แก้ว  เรามีเรื่องจะบอก เธอ นะ .".......เขา มีสีหน้ากังวล.......

 ..........แก้วฟ้า " มีอะไรหรือ? บอกมาซี่  ไหนดอกไม้ วาเลนไทน์ เรานะ .".....เธอ ถามยิ้ม ๆ และ ยื่นมือแบบออก......
.......... ไวไฟ  "  เออ คือ เออ เรา มาขอเลิกนะ แก้ว ."......เขา บอก แต่ก้มหน้าไม่ยอมสบตา  แก้วฟ้า .......
..........แก้วฟ้า "  จ๊ะ จะ ได้จ๊ะ ไม่เป็นไร .".......เธอ  หน้าถอดยิ้ม มือที่ยื่นเมื่อครู่ตกลงบนหน้าขา เรี่ยวแรงหายไปโดยพลัน น้ำตาซึมเอ่อคลอเบ้า ทำท่าจะเอ่อล้นเบ้าตาออกมา แต่ แก้ว ก็ฝืนยิ้มออกไป.......
..........ไวไฟ  "  เรา เรา ขอโทษ นะ  แต่ นิสัยเราต่างกันเยอะ เรา สองคน คงไปกันไม่รอดหรอก .".......เขา พูดเท่านั้น และ หันหลังเดินจากไป โดย ทำเหมือนไม่เคยเกิดอะไรขึ้น ..........

..........แก้วฟ้า "  เอ่อ ......................." .....เธอ จะพูดบางสิ่ง แต่เสียงมันจุกที่คอหอยจนไม่อาจเอื้อนเอยคำใด.....
 

...........................น้ำตาซึมคลอเบ้า กลุ่ม เพื่อนเดินมาหาปลอบใจ แก้วฟ้า  เธอขอเพื่อนอยู่คนเดียว เธอ นั่งอยู่ตรงนั้น จนเสียง อ๊อด ดังให้เข้าห้องเรียน อีกสองคาบเรียนช่างทรมานนานมาก เธอ เหม่อลอย แต่ ก็ไม่ได้ซึม หรือ คิดอะไรมากจนหมดเวลาเรียนพอดี      เธอ คิดได้ ว่า... "... เอ่อ เมื่อไม่ใช่ก็คือไม่ใช่นิ เอ่อ อกหัก วันวาเลนไทน์ ซะแล้ว...."  .... เพื่อนเธอ ไปส่งที่สถานีรถไฟ   ขณะรถไฟกำลังเคลื่อนออก เธอ กำลังมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างคิดอะไรวุ่นวายจับเป็นเรื่องไม่ได้ ก็มีปลายนิ้วมาสะกิดที่แขน เธอ หันมา ( อุทยาน!!!!  อิอิ ) อุทาน ! ...

 

..........แก้วฟ้า "  พี่ชาญ อ้าวจะไปไหน หรือ คะ ." .....เธอ พูดกับ ชาญ ยิ้มแบบเขิน ๆ.....
..........ชาญ " มาบอก ดอกไม้เมื่อเช้า นะ แก้วฟ้า ทานไม่ได้  นี่ดีกว่า ช็อกโกแลต พอทานได้ จ๊ะ ."......เขา บอก และ ยิ้มที่มุมปากยื่นช็อกโกแลต รูปหัวใจส่งให้ ......
..........แก้วฟ้า "  ขอบคุณคะ ถามจริง ๆ พี่ชาญ จะไปไหนเนี๊ยะ." .....เธอ รับไม่ตรี และ ยิ้มอาย ๆ รับ ช็อกโกแลต และ เก็บเข้ากระเป๋าเป้ เธอ.......
.............ชาญ "  มานั่งรถไฟเล่น  ไปส่งคนที่ พิจิตร นะ แก้วฟ้า คง ไม่ว่านะ  หรือไง ?  ".......เขา  จองแววตาที่มองออกไป แม้จะมีรอยยิ้ม แต่ แววตาช่างค้านกับรอยยิ้มแสนหวาน นั้นเหลือเกินยิ้มเศร้า ๆ.....
 

...........................ชาญ คุยกับ แก้วฟ้า ไม่กี่คำตลอดเกือบชั่วโมงที่รถไฟวิ่งจากต้นทาง - สู่ปลายทาง เธอ คงมีเรื่องคิด และ ทบทวน  ชาญ จึงได้แต่นั่งมอง แก้วฟ้า ตลอดทาง จนถึงสถานีรถไฟตัว จังหวัดพิจิต เขา ลงรถไฟพร้อม แก้วฟ้า และ โดดขึ้นรถไฟเที่ยวขึ้นสวน.............
 

.............ชาญ "  พี่ ไปก่อนนะ แก้วฟ้า ถ้าไม่ว่า พี่ จะไปรับที่สถานีตอนเช้า และ จะมาส่ง แก้วฟ้า อย่างนี้ ทุกวันได้ไหม."......เขา บอก และ ยิ้มรอคำตอบ...
.............แก้วฟ้า " ตามใจซี่คะ แต่ แฟนคลับ พี่ชาญ ไม่มาตามเล่นงานแก้ว แน่นะ." ......เธอ ตอบอาย ๆ ยิ้ม ๆ...........
.............ชาญ "  ไม่มีแล้ว วันนี้ โดนบอกเลิกไปเหมือนกัน เอ่อ .ตกลงพรุ่งนี้ พี่ไปรับตอนเช้าที่สถานี นะครับ  แก้วฟ้า."........เขา บอกยิ้ม ๆ เพราะ การบอกเลิกจากสาว ๆ ถือ เป็นเรื่องปกติ สำหรับ เขา ........
.............แก้วฟ้า " คะ ขอบคุณนะคะ พี่ชาญ ."......เธอ รับไมตรี จาก ชาญ ด้วยยิ้มที่หวานและ แววตาที่ขอบคุณ........
 

.............................การปลอบใจด้วยการกระทำของ ชาญ ทำให้ เธอ ยิ้ม ในใจคิดว่า ..."..พี่ชาญ นี่ก็บ้านิ นั่งรถมาส่งได้ ตลกจริง......"....เสียง หวูดรถไฟส่ง !! สัญญาณบอก ว่ารถไฟจะเคลื่อนออกจากชานชาลา  ทำให้ เธอ หัน ไปหา ชาญ อีกครั้ง สองสายตาประสาน และ มองกันรถไฟเคลื่อนออก แต่ สายต่างของคนทั้งคู่ยังไม่ละจากกันต่างมองกัน และ กันจนลับตา  ......จุดเริ่มความสัมพันธ์ เริ่มขึ้น ใน valentine...........ทั้งสองถักสานความรักค่อย ๆ พัฒนาจนเบ่งบาน ชาญ ยังไปส่ง แก้วฟ้า ทุกวันเช้ามารับที่สถานีไปโรงเรียน พร้อมกัน เย็นมาส่ง และ ชาญ ก็โดดขึ้นรถไฟไปพร้อม แก้วฟ้า ทั้งสองแทบไม่ห่างกัน เมื่อพบหน้า และ อยู่ด้วยกัน มีสารพัดเรื่องที่บอก และ เป็นกำลังใจ  ชาญ มาบอกเป็น แฟน กับ แก้วฟ้า วันวาเลนไทน์ ปีที่สอง และ บอกทุกปีต่อ ๆ มา ว่ารัก ทั้งคู่มีความสุข จากความรัก และ ต่างไว้ใจกัน อีกทั้ง ชาญ ก็ไม่เคย ล่วงเกินเธอ เลยตลอดการคบกัน ชาญ จบ ป ว ส ออกไป และ ทำงานในธนาคารแห่งหนึ่งในตัวจังหวัด พิษณุโลก เข้าตั้งใจกับสิ่งที่เรียนมา และ แก้วฟ้า คือ แรงบันดาลใจ เช่นเดียวกับ แก้วฟ้า ที่ก็ยืด คุณแม่ เป็นแรงใจ และ ชาญ เป็นกำลังใจ เธอ เรียนเก่ง จนเธอ เรียนจบ ป ว ส เช่นกันและ ทำงานที่เดียวกับ ชาญ      แก้วฟ้า ยังเทียวไป-มาระหว่าง พิจิตร – พิษณุโลก จนวันหนึ่ง ชาญ พร้อมแล้วทั้งความรักที่มีต่อ แก้วฟ้า และ แก้วฟ้า มีตอบกลับมา แก่ ชาญ ทั้งคู่ แต่งงานกันด้วย รัก  ใน วันวาเลนไทน์ พ.ศ.2533  คุณพ่อ และ คุณแม่ ของ ชาญ มอบเงินให้เป็นสินสอด และ ทองหยอง รับขวัญอีกเซตใหญ่ คุณแม่แก้วฟ้า รับไว้ และ มอบแก่ ทั้ง ชาญ และ แก้วฟ้า เพื่อสร้างครอบครัว หลังแต่งงานไม่นานทั้งสองถูกส่งมาทำงานที่ สาขาใหญ่ในกรุงเทพ ฯ แก้วฟ้า รู้สึกห่วง คุณแม่ เธอ มากไม่อยากจากไป  แต่ ท่านบอก ไม่เป็นไร สอนหนังสือก็ยังเป็นอาชีพที่ท่านชอบ และ สนุกอยู่กับงานนี้อยู่  และ บอก แก้วฟ้า มีหลานเมื่อไรเดียว คุณแม่ จะมาอยู่ด้วย และ ช่วยเลี้ยงหลาน ..ชาญ ซื้อบ้านที่ถูกชะตาหลังหนึ่งในซอยลาดพร้าว 42 เนื้อที่เกือบ 200 ตารางวา มีบ้านสองชั้นหลังงามไม่ใหญ่มาก 3 ห้องนอน 2 ห้องน้ำ  1 ห้องครัว และ 1 ห้องรับแขก เขา ใช่เงินเก็บที่มี และ เงินสินสอด ที่ คุณแม่ของ แก้วฟ้า ให้ทั้งสองรับขวัญครองคู่      เขา ผ่อนบ้านต่อ กับ ธนาคาร เพราะ เงินส่วนหนึ่ง ชาญ นำไปซื้อรถไว้ใช้เดินทางไปทำงาน  ทั้งคู่ออกไปทำงานพร้อมกันทุกวัน  เมื่อเข้ามาอยู่ สองสามี-ภรรยา เริ่มปลูกต้นไม้ และ สวนดอกไม้ พร้อม เริ่มสร้างห้องเรือนกระจก ที่สร้างด้วยไม้ทาสีขาวทั้งหลัง อยู่กลางสวนดอกไม้ เพื่อเอาไว้พักผ่อนกลางสวนดอกไม้นานาพันธุ์   เธอ สร้างห้องเรือนกระจกนี้ ก็ด้วย เจตนา   ไว้นั่งเขียนภาพที่ เธอ รัก และ นั่งมองดอกไม้รวมถึง นั่งทำงานอดิเรก เล็ก ๆ น้อย ๆ  ทั้งคู่มักอยู่ ด้วยกันใน เรือนกระจก หลังเลิกงานเสมอ สองกายแทบไม่ห่างกัน คุณพ่อ-คุณแม่ ชาญ จะแวะมาเสมอเมื่อมีวันหยุดยาว หรือ บางครั้งเขา ก็ขึ้นไปเยี่ยม คุณพ่อ-คุณแม่ ส่วน คุณแม่ แก้วฟ้า ก็นั่งรถไฟขึ้นมาเสมอแทบทุกเดือน ขนอาหาร และ ผลไม้ มาแทบทุกเที่ยว เพราะ นั่งรถไฟจาก พิจิตร นอนยาว มาลง สถานีรถไฟย่อยดอนเมือง และ ต่อแท็กซี่ไปบ้าน ลูกสาว เธอ มีความสุขเมื่อเห็น แก้วฟ้า มีความสุข ทั้งสองอยู่กันด้วยความรัก และ ถนอมน้ำใจเอื้อไมตรีกันไม่ขาด เรื่องความหวาน ก็ต่างมอบให้กันอย่างไม่สิ้น.............
..
.......................................................................

.............แก้วฟ้า "  พ่อ พ่อ จ๊ะ มาดูบาร์ ตัวใหม่ ให้ แม่หน่อย ตะขอมันทำไม เกี่ยวหลุดตลอดไม่รู้ ."......เธอ อยู่ในชุดชั้นใน สีครีมฉลุลายลูกไม้ ........

.............ชาญ  " ไหนดูซิ .".......เขา ประกบด้านหลังมืออ้อมมาโอบเต้างามด้านหน้าอย่างซุกซน.....
.............แก้วฟ้า "  ว้าย ! พ่อ ให้มาดูตะขอบาร์นะ ไม่ได้ให้มาจับ ของคนอื่น..".....เธอ ตอบพร้อมมวนตัวหลบ ........

 

....................ชาญ ประกบตามพรมจูบ-พรมหอม และ กอดจากด้านหลังกลิ่นกายที่ฟุ้งหอมทำให้ ชาญ ไล้จมูกซุกซอกคอ และ เลียตวัดละเลียดลิ้นไปทั่ว แก้วฟ้า ตัวอ่อนปล่อยมือจากบาร์ และ หันกลับมาโอบรัด ประกบปาก ทั้งคู่แลกลิ้นดูดดุนความหวานของน้ำลายที่ต่างดูด แต่ ไม่หมดปากของทั้งคู่ มือ ชาญ รุกไล่ ยอดอก  ก่อนไล้มืออีกข้างลูบเบา ๆ  ด้านหลังลงมาจนถึงขอบกางเกงในตัวน้อยลายลูกไม้ เขา คลึงมือ ที่แก้มก้นลูบที่สะโพก และ ซุกมือลงไปกับเนื้อแก้มก้นขาวเนียน แก้วฟ้า ก็โอบเอว ชาญ  มือ เธอ เลื่อนขยำคลึงหนั่นกล้ามแก้มก้น และ แก้วฟ้า ก็ปลดผ้าขนหนู ที่พันเอว ชาญ ออก เขา พึ่งอาบน้ำออกมา หยดน้ำที่เกาะพราวถูก แก้วฟ้า ไล้มือลูบ ปากทั้งสองดูดแลกลิ้นอยู่พักใหญ่ ชาญ ก็อุ้ม แก้วฟ้า จากหน้ากระจก ไปยังเตียงนอนปูผ้าขาว  ชาญ วางร่างที่พริ้มเปลือกตาหลับ  ชาญ วาง เธอ อย่างทะนุถนอมปากตามประกบปลายยอดถัน นมชมพูซีด ปานนมตุ่มไต ลุกชั้น ขนกายลุกเกรียว ชาญ นาบปากห่อลิ้นเลียดูดไปทั้งสองเต้า มือเบียดโน้มเนื้อเบียดเข้าหากัน เขา ปาดมือลงล่างเช็คความพร้อมโหนกโคก  ร่องแคมอูมน้ำยืดใสเจิ่งโคก ขนที่บางไม่มากซับน้ำล่อลื่น  แก้วฟ้า จนชุ่มแฉะ ชาญ ปาดมือบดปลายนิ้วขยำคลึงแป้นโหนกเนื้อ ปลายนิ้วแซะสะกิดเขี่ยยอดติ่งเสียว จน แก้วฟ้า บิดร่างคราง แดะ อกครวญความเสียวซ่าน เรียวนิ้วยังยัดแหวกแทรกนิ้ว เข้าจีบเนื้ออ่อน ก่อนกดนิ้วพ้นขอบ และ แยกนิ้วควานจก ควงนิ้วกับลืบเนื้ออ่อน มือ แก้วฟ้า เกาะเกร็งต้นแขนปลายเล็บจิกเข้าไปในเนื้อ....... อ้า อา อา ซีด ด ด ด เสียงซูดปาก เริ่มถี่ต่อเนื่องสะโพกที่ยกส่ายร่อน ตามนิ้ว ที่แซะควาน และ ซอยเบ็ดช่องเสียว.......
............................ฉ๊อก ฉอก ฉ๊อก ฉอกแฉะแจะแฉะ แฉะ แจะ ฉอกฉอก ฉอก ฉอก........
 

 

 .............แก้วฟ้า " พ่อจ๋า พ่อ แม่ แม่ไม่ไหวแล้ว ทำอะไรก็ทำเถอะ แม่ใกล้แล้ว ว ว ว อ้า อา ซีด พ่อ ขา ขา า า า า.".....เธอ ครางร้องขอ เพราะ แรงกระสวกนิ้วเร็ว และ แรงเร่งเสียวจน เธอ ต้องแอ่นโหนกโคกร่อนส่าย......
.............ชาญ  "  จ๊ะ แม่ ." ......
 

.......................ชาญ ตอบ แต่ เรียวนิ้วไม่หยุดซอยชัก น้ำเสียวยืดที่เอ่อล้นปากแคม กระฉอก กระเดน กระจาย เปรอะโคกอวบอูม นิ้วที่งอรูดลืบรั้งขอบจีบปากรูง้างงัดด้วยปลายนิ้วขยายช่อง พอนิ้วกระชากออก............. กรี๊ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด.......... น้ำฉี่สีอัมเหลืองพ้นทะลัก กะปริบกะปอย ทะเล็ดออกมา เป็นระยะ เสียงพ่นลมหายใจจากปาก แก้วฟ้า ดังหอบถี่ ร่างเกร็งนิ่ง มือจิกดึงที่นอน  ชาญ รีบขยับตัวขึ้นทาบทับเรือนกายเล็กงามระหงส์ เนื้อเนียนขาวผ่อง เหงื่อพราวผุดเม็ดเล็ก ๆ  ชาญ จับด้านโคนที่หงำผงาด โกงตัว ให้ปลายหัวลึงค์ ปาดเขี่ยยอดติ่งเสียว  ชาญ รูดปลายหัวหอกยาวรูดขึ้น -รูดลง แถไถทั่วกลีบแคมนอก ปลายหัวถอก กดยู่ เซาะสะบัดตวัดเนื้ออ่อน แคมใน ก่อนจรดหัวลึงค์ ที่ รูจีบช่องเสียว ชาญ ถ่ายน้ำหนักตัวที่เอว ยัดเงี่ยงบานแทรกยัดผ่าน ช่องเนื้ออ่อน เข้าไป ขอบจีบปากรูยังตอดอย่างต่อเนื่อง เมื่อหัวเงี่ยงพ้น ปากช่องทางร่างเล็กเพรียวบางก็เกร็ง แดะโคกรับ การรุก ชาญ สอดมือใต้แขน แก้วฟ้า รั้งบ่าเหนี่ยวร่าง แก้วฟ้า  ชาญ ก้มหน้าลง ซบซุกร่องอกอวบ เอวเสยยัดแกนลำโตพรวด เข้าไปสุดความยาว 8 นิ้ว ลมเป่าที่กลั่นหายใจ แก้วฟ้า พ่นสวนดุ้นเอนที่กระสวกจมหายที่เดียวสุดทาง เธอ จุกแน่นท้องน้อยเสียดนิด ๆ กับ ความยาว ที่พรวดพาดเข้ามา แต่ น้ำเสียว เธอ ก็ช่วย เธอ ได้มากลืบอ่อน บีบตอดขมิบรัดด้ามลำขนาดอ้วน 8 นิ้วอวบแข็งโปก ที่โปนปูดด้วยเส้นเลือด ชาญ เกร็งกระดกดุ้นลำ ขยายสู้อาการบีบรัด จาดช่องโยนี  พอหัวถอกยัดผนังมดลูก ชาญ ก็ดึงเอวโกงโหย่งตัวถอนลำเคลื่อนออกมาเกือบครึ่ง และ กระตุกร่างแก้วฟ้า เหนี่ยว กระดกดุ้นงัดเสย เข้าไปซ้ำอีก ซ้ำแล้ว-ซ้ำอีกซ้ำแล้ว-ซ้ำเล่า จนอัตราเร่งคงที่ เรียวปาก ชาญ ประกบดูดขบไปทั่วเรือนกาย มือที่รั้งกระชาก แก้วฟ้า กระเด้าดุ้นใสเร่งเหนี่ยวเร็วขึ้น เสียงคราง แก้วฟ้า ดังระงม..........
 

 .............แก้วฟ้า " ที่รัก ที่รัก แม่ แม่จะเสร็จ อีกแล้วนะ อึม  อึบ อึบ อา อา อ้า ."......เธอ สะบัดหน้าไป-มาครางกระเซาะเสียงรวยรินหอบถี่......
 

.......................ชาญ กดด้ามสุดลำแล้วคลึง กก โคนเบียดบด โหนกโคกอวบ ที่ร่อนยกส่าย อัดกระตุกเสย เสย เสยงัด งัด  ปากแคมแดงระเรื่อ จากแรงกระเด้า ตะบัดซอยดุ้นลำ   ชาญ ยกขา แก้วฟ้า ฟาดบ่าแล้วก็อัดโยก ลำควงซ้ายอัดขวาโยกขวากระทุงซ้าย  หัวถอกครูด รูดผนังลืบเนื้ออ่อนภายใน  ชาญ โอบหลังดึง แก้วฟ้า ให้นั่งขึ้น  แก้วฟ้า ดีดตัว มือท้าวฟูกด้านหลัง ร่อนสะโพกส่าย รับ แรงโยกแก่วงที่โหย่งงัดโยกเสย ไม่ขาด แก้วฟ้า ขมิบร่องน้ำ เธอ เกร็งพยายามขมิบอั่น แต่ ไม่ไหว เธอ เธอ เธอแดะอกแดะโคกเงยหน้า กรี๊ดร้องออกมาอีกครั้ง...........
 

..................... ตับ ตั๊บ ตับ ตั๊บ ปั๊บ ปั๊บปับ แฉะแฉะ ฉอกฉอก ฉอก แจะ แจะ แจะแฉะแฉะ ฉอกฉ๊อก ฉอก ฉ๊อก แฉะแจะ..ป๊าบ ปาบ ปั๊บ ตั๊บตั๊บตับตับ......กรี๊ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด  ซี๊ด ด ด ด ด อ๊าค ค ค ค ค ค ค ค ค ค ค ค ค ค ...................
 

.........................ชาญ วางมือรั้งเอวขอด กระดกดุ้นเสยเสยงัด งัด และ ดึงดุ้นลำโตออกมา ....บล็อก.....  เสียงดึงที่ถูกแรงช่องคลอดดูดรัดดึงตอด  พอหัวถอกหลุดน้ำเสียว แก้วฟ้า ก็ย้อยยืด เธอ แอ่นโคกกระตุก รูฉี่รูเปิด เพราะ แรงขมิบเสียว น้ำฉี่พุ่งกระเซ็นปะทะหน้าท้อง ชาญ  กระจายไปทั่ว ภาพน้ำฉีดกระจาย ทั้งสองมองหน้ากันยิ้ม ๆ  ก่อน ชาญ จะกดหัวดุ้นกลับเข้าร่องเสียว และ อุ้มต้อนแก้มก้นให้ แก้วฟ้า ลอยขึ้น  แก้วฟ้า โอบคอช่วย เธอ ถูก ชาญ ยกกระทุ่งกระเด้าเดิน ไป-มา ทั่วห้อง เธอ โยกตัวโขยกกายแดะกระแทก กก เอนเหงื่อกาฬที่ไหลย้อยผสมกลิ่น โคโลนที่ เธอ พรมไว้ทั่วร่างสร้างอารมณ์ ของทั้งคู่อย่างต่อเนื่อง แก้วฟ้า ร่อนส่ายโคกแป้นบดบี้ กก ลำดุ้นโตเนื้ออ่อนโพรงลืบเสียว กับ แกนเอนแข็งนาบควงบดภายในโตกรช่องคลอด............
 

..............อึบ อึบ อ้า อึบ ตั๊บ ตับ ตับ  แบะ แบะ แฉะแจะ   แจะ         ตับ     ตับ......
 

..............................ชาญ โกงตัวกระเด้างัด แก้วฟ้า แอ่นแดะตัวโยงกระแทก...............
 

....................ตั๊บผั๊บ ผับ ผั๊บผั๊บ    ผับ     ตับ         ตับ.อ้า อา อา า า า า  ซีด ด ด ด ด ด.......
 

.................ชาญ พา แก้วฟ้า เดินขย่ม เข้าไปในห้องน้ำ  เธอ เหยียดขาที่ตวัดเอว ชาญไว้ ลงเตะพื้น ทั้งสองยืน กระเด้าใส่กัน เสียงลั่นห้องน้ำ................
 

.........................................ผับ ผาบ ผาบ ปั๊บ ปับ ปับ ตับตับตับ.....
 

.......................ปากประกบแลกดูดหนัก ๆ ส่งอารมณ์กัน และ กัน สะโพกเอว ถูกเกร็งขมิบ กระแทกเข้าหากันมือ ชาญ บี้ขยี้ บดกอบเต้าโกยเนื้ออวบขาว จนแดงเป็นปื้น ๆ  ชาญ  จับ แก้วฟ้า หันหลัง เธอ เกาะอ่างมองไปในกระจก ขาข้างหนึ่งยกขึ้นพาดขอบบนอ่างล้างหน้าที่ก่อยาวปูหินอ่อนขาว ขาอีกข้างยืนเบียดขอบด้านหน้าขอบอ่าง โคกอวบโหนกอูม เนื้อกลีบแคมปลิ้นยื่นเปล่งแดงออกมา ชาญ หงายมือปาดรูด  3- 4 ที่ก็จับหัวเงี่ยงยัดโกงตัวย่อตัวนิด ก็อัดด้ามเอน..... ตับ ตับ... ยันผนังมดลูก ลืบโดนหัวถอกครูดรั้ง กลีบแคมนอกในลู่ยุบหลุบเข้าไปในรู ตามเอนที่ดันเข้า พอ เอวซอยถอนออกมากลีบเนื้อแคมก็อ้าปลิ้น ออกมา น้ำเสียว แก้วฟ้า เริ่มทะเล็ดไหลล้นเออ ออกมาอีก  ชาญ เร่งซอยถี่ เขา ตะบัดงัด จนเสียงคราง แก้วฟ้า เริ่มด

เนื้อเรื่องขาดหาย

ติดตามตลอดเลยครับ นักเขียนในดวงใจ