Copy Lay's ตอนที่ 10 ฝ้าย VS ฝน (ยกที่1) ....บทประพันธ์ X-SOZE

[areja]

Copy Lay's ตอนที่ 10 ฝ้าย VS ฝน (ยกที่1) ....บทประพันธ์ X-SOZE

แก้ไขล่าสุด X-SOZE เมื่อ 2012-3-14 00:15

สวัสดีครับ สำหรับตอนนี้นะครับ ผมคิดว่าน่าจะถูกใจใครหลายคนที่ชอบบทกุ๊กกิ๊กและบทเซ็กส์เลยล่ะครับ เพราะมันมีทั้งสองอย่าง แล้วก็ใครที่ได้อ่านตอนที่แล้วนะครับ ไม่ต้องงงที่มันไม่มีบทอย่างว่า เพราะผมตั้งใจให้มันเป็นความรักระหว่างเพื่อนครับ และอย่าลืมนะครับ ช่วยตอบกันด้วย จะติหรือจะชมยังไงก็ได้ครับ ไม่ว่ากัน แค่ขอบคุณแค่นี้คงไม่ลำบากเกินไปใช่มั๊ยครับ? ขอบคุณครับ
Lay's ตอนที่ 10   ฝ้าย Vs  ฝน (ยกที่1) ....
"อ่ะ...กูช่วยเต็มที่แล้ววะ!!" ไอ้เต้พูดพร้อมกับยื่นเงินก้อนหนึ่งที่พึ่งกดออกมาจากบัญชีตัวเองให้ผม
"5พัน...ยังอีกห่างไกลเลยวะ" ผมนับก่อนจะพูดอย่างท้อใจ
"ได้เท่าไหร่แล้วล่ะ?" ไอ้โยถาม
"ก็...เงินเก็บกู2หมื่น...เงินเก็บไอ้พีทอีกหมื่่นนึง...ของมึงอีก5พันแล้ว ก็ของไอ้เต้อีก5พัน...พึ่งจะได้4หมื่น" ผมพูดพร้อมกับดูเงินในมือ
"นี่เราทุ่มกันหมดตูดแล้วนะเว้ย...ยังไม่พออีกหรอวะ?" ไอ้พีทพูดด้วยความเหนื่อยใจ พวกเราได้แต่นั่งกันอยู่ตรงหน้าธนาคารครับ
"ไม่มีทางอื่นแล้วหรอวะ?" ไอ้โยถาม
"ก็...ลองไปต่อรองกับพวกโต๊ะบอลดูดิวะ" ไอ้พีทพูด
"กูไม่เอาด้วยคนนึงอ่ะ!!...กูยังไม่อยากตาย!!" ไอ้เต้พูดพร้อมกับกอดโน๊ตบุ๊คคู่ใจแน่น
"ไอ้เชี้ยเต้!!...มึงจะพกโน๊ตบุ๊คติดตัวทำไมวะ?" ไอ้พีทถาม
"อ้าว!!....กูเป็นโปรแกรมเมอร์นะเว้ย!!...โน๊ตบุ๊คมันคือปัจจัยที่5ของกู เว้ย" ไอ้เต้พูด จริงๆเล้ย เพื่อนผมแต่ะคน ไอ้สองตัวนั่นก็บ้าผู้หญิง ส่วนไอ้เต้วันๆก็เอาแต่คลุกอยู่กับไอ้โน๊ตบุ๊คนี่.....เอ๊ะเด๋วก่อน!!..... โน๊ตบุ๊ค...หรอ?
"ไอ้พีท...มึงคิดอย่างที่กูคิดรึปล่าว?" ผมพูดพร้อมกับมองไอ้พีท
"ไม่น่าถาม?" ไอ้พีทตอบพร้อมกับยิ้มมองไปทางไอ้เต้อย่างมีเลศนัย
"เห้ย!!...พวกมึงมองอะไรกันวะ?..." ไอ้เต้พูดขึ้นพร้อมกับถอยหนีสายตาพวกเรา
"ไอ้เต้...กูขอยืมโน๊ตบุ๊คมึงหน่อย..." ไอ้พีทพูดพร้อมกับเดินเข้าไปหาไอ้เต้
"ไอ้เชี้ย!!...กูรู้นะเว้ยว่ามึงจะเอาโน๊ตบุ๊คกูไปทำอะไรอ่ะ?...ฝันไปเหอะมึง...กูไม่ยอม!!!!!!" ไอ้เต้แหกปากพูดอย่างหนักแน่น!!
"ได้ละเว้ย...เค้าให้ตั้ง3หมื่น..โน๊ตบุ๊คไอ้เต้แม่งราคาดีฉิบหาย" ไอ้โยพูดขณะเดินออกมาจากโรงรับจำนำ
"ไอ้เชี่้ย!!......ไอ้พวกไม่มีหัวใจ!!...โน๊ตบุ๊คลูกพ่อ!!" ไอ้เต้แหกปากโวยวายเมื่อต้องเห็นโน้ตบุ๊คสุดที่รักของมันถูกเอาไปจำนำ
"เออน่า!...เด๋วอาทิตย์หน้าแม่กูก็โอนตังมาให้แล้ว...เด๋วกูมาไถ่คืนให้..โวยวายทำซากอ้อยอะไรวะ?" ไอ้พีทพูดด่าไอ้เต้จนไอ้เต้ยอมสงบ
"คราวนี้เราก็ไปช่วยก้อยได้แล้ว" ผมพูดอย่างดีใจก่อนที่พวกเราจะรีบที่โต๊ะพนันบอลเพื่อเคลียปัญหาวุ่นวายนี่ให้เรียบร้อยซะที
"พวกลื้อเป็นเพื่อนไอ้เจมหรอวะ?...ฝากบอกมันด้วยนะ..ถ้าทีหลังไม่มีตังก็ไม่ ต้องมาเล่นโต๊ะอั๊ว!!..แล้วถ้าอั๊วเห็นมันมาเหยียบโต๊ะบอลอั๊วอีกเมื่อไหร่ ล่ะก็...อั๊วเอาตายแน่!!.." เฮียเจ้าของโต๊ะบอลตวาดเสียงโหดใส่พวกเรา
"ไม่ต้องห่วงครับ...ไอ้เจมมันไม่กล้ามาอีกแล้ว" ผมตอบก่อนที่พวกเราจะหันหลังเดินออกจากร้านที่เปิดเป็นร้านขายหมูบังหน้า ตำรวจแต่ที่จริงแล้วข้างในมีการพนันสารพัด ในขณะที่พวกเรากำลังเดินออกมาผมก็เห็นผู้ชายร่างสูงใหญ่ราวกับยักษ์ผิวดำราว กับนิโกรยืนอยู่ครับ
"เห้ยพวกมึง!...กูฝากไปบอกไอ้เจมด้วยนะว่า...เมียมันเย็ดมันสุดยอด...รูแม่ง ฟิตฉิบหาย..ฮ่าๆ..." ไอ้ยักษ์ร่างดำพูดก่อนจะหัวเราะคำรามเสียงดังกึกก้อง เป็นไอ้ชาติชั่วนี่เองที่มันขืนใจก้อย...
"ไอ้ชั่วเอ้ย!!" ผมเผลอหลุดปากด่ามันอย่างลืมตัว
"มึงว่าไงนะ!!" ไอ้เวรนั่นมันพูดพร้อมกับกระชากคอเสื้อนิสิตผม
"ปล่อยนะเว้ย!!..." ไอ้พีทพูดพร้อมกับจะเข้าไปเอาเรื่องไอ้ยักษ์ดำนี่แต่ไม่ทันเข้าไปถึงตัว ไอ้พีทก็โดนมันยกขาถีบเข้าที่หน้าท้องเต็มๆจนต้องฟุบกับพื้น
"เห้ย!!ไอ้ยอด!!..ปล่อยพวกมันไป...เด๋วลูกค้าอั๊วตกใจหมด...อั๊วบอกให้ปล่อยไม่ได้ยินหรอวะ!!" เสียงเฮียตวาดไอ้ยักษ์จากข้างในร้าน
"อย่าให้กูเจอมึงอีกนะไอ้เด็กนรก...ไม่แน่ซักวันนึง...มึงอาจจะโดนแบบไอ้เจ มก็ได้!!...ไสหัวไปให้พ้นหน้ากู!!!" ไอ้ดำพูดพร้อมกับจับผมโยนออกมาข้างนอกก่อนที่มันจะเดินเข้าไปข้างใน
"ไอ้สัตว์!!" ไอ้โยพูดขึ้นอย่างเจ็บใจ
"ช่างมันเหอะ...ที่นี่ไม่ใช่ถิ่นของเรา...แม่งเอ้ย!!..ถ้าเกิดที่นี่เป็น บ้านกูล่ะก็....พวกมันตายไปนานแล้ว!!" ไอ้พีทพูดพร้อมมองค้อนตามไอ้ยักษ์ที่ชื่อไอ้ยอดอย่างเคียดแค้น
"กลับกันเหอะวะ..." ผมพูดก่อนที่พวกเราจะกลับมาที่หอไอ้เจมครับ พอกลับมาถึงผมก็เห็นไอ้เจมกับก้อยกำลังรอเราอยู่พอดี
"ไอ้เจม...ที่พวกกูช่วยมึงครั้งนี้เพราะว่ากูไม่อยากเห็นเพื่อนกูตายเพราะ การพนัน...เพราะฉะนั้นมึงอย่าได้คิดกลับไปหามันอีก" ไอ้พีทพูดขณะที่พวกเราอยู่ในห้องไอ้เจม
"กู....คือ..กูไม่รู้จะพูดกับพวกมึงยังไง..แต่กูก็..ขอบใจวะ!!" ไอ้เจมพูดพร้อมกับเข้ามากอดไอ้พีทและร้องไห้ด้วยความโล่งอกและดีใจ
"ก้อย...ก้อยไม่เป็นอะไรแล้วนะ...ลืมเรื่องแย่ๆที่เกิดขึ้นไปซะ..แล้ว...เริ่มต้นใหม่นะ" ผมพูดปลอบเพื่อนสาวของผม
"เรย์...คือ...ก้อยขอบคุณมากนะสำหรับทุกอย่าง...เรย์เป็นเพื่อนที่ดึที่สุด สำหรับก้อยนะ" ก้อยพูดพร้อมกับโผลเข้ามากอดผมด้วยความปลื้มปิติ เธอต้องใช้ชีวิตอยู่ในห้องสีเหลี่ยมเล็กๆนี่มันเป็นอาทิตย์ อยู่กับความหวาดผว่า ทรมานเหมือนกับตาย เพราะความเข้าใจความรู้สึกของเธอ ทำให้ผมถึงกับร้องไห้ออกมาด้วย
"เห้ย..วันนี้วันดีนะเว้ย..มึงจะร้องไห้กันทำไมวะ?" เสียงไอ้โยพูด
"แล้วน้ำตามึงไหลได้ไงวะ?" ไอ้เต้ถามไอ้โย
"ฮ่าๆ...ฮ่าๆ" เสียงหัวเราะของพวกเราดังขึ้นพร้อมกันครับ รอยยิ้มกลับเข้ามาในห้องนี้อีกครั้ง
"ไอ้เรย์...มึงว่าพวกเราลืมอะไรไปรึปล่าววะ?" ไอ้โยถามผมขณะที่พวกเรากำลังเดินลงบันไดมาจากห้องของไอ้เจม
"เออวะ...มันคับคล้ายคับคลาว่าวันนี้พวกเราต้องอะไรซักอย่าง" ผมพูดอย่างครุ่นคิด
"จริงด้วยวะ...กูก็รู้สึกเหมือนกัน...แต่กูก็นึกไม่ออก" ไอ้พีทพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว
"อะไรของพวกมึงเนี่ย? กูไม่เห็นเป็น" ไอ้เต้พูดอย่างสงสัย
"เอาลูกบอลของหนูมานะ...เอาลูกบอลของหนูมา!!" เสียงเด็กน้อยเล่นกันอยู่ตรงทางเดินครับ พอผมกับไอ้พีทแล้วก็ไอ้โยเห็นลูกฟุตบอลเท่านั้นแหละครับ....
"ฟุตบอล!!!!"
..........................................................
ณ สนามฟุตบอลของมหาวิทยาลัย
"พวกมันหายหัวไปไหนกันวะ!!!...โทรไปก็ไม่รับ!!" เสียงไอ้นัทเพื่อนร่วมทีมบ่นขึ้นเมื่อยังไม่เห็นพวกผมมาที่สนามทั้งๆที่จะ ถึงเวลาแข่งอยู่แล้ว
"พี่นัทสวัสดีค้ะ...." เสียงหวานๆของสาวน้อยนางนึงพูดทักทายรุ่นพี่
"อ้าวน้องฝ้าย!!...สวัสดีจ้ะ" ไอ้นัทพูดตอบ
"แล้ว...พวกพี่เรย์ละค้ะ?" น้องฝ้ายถามพร้อมกับกวาดสายตามองหาแฟนหนุ่ม
"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันเนี่ย?...น้องฝ้ายช่วยตามแฟนน้องฝ้ายให้หน่อยสิ...พี่ติดต่อไม่ได้เลย" ไอ้นัทพูด
"อ๋อได้ค้ะ...เด๋วฝ้ายจะลองโทรตามดู" น้องฝ้ายพูดอย่างเกรงใจรุ่นพี่
"ชิ!!...หายไปไหนของเค้านะ!!...ถ้ากลับมาเมื่อไหร่...จะงอนให้เข็ดเลย!!" น้องฝ้ายพูดกับตัวเองเบาๆ ผมรู้นิสัยแฟนตัวเองดีครับ ถึงปากเธอจะบอกว่างอน แต่ในใจเธอน่ะ...กำลังเป็นห่วงผมจะแย่อยู่แล้ว
"กูมาแล้ว!!...มาแล้วๆ!!!" ผมพูดก่อนจะลงจากรถตัวเองและรีบวิ่งเข้ามาที่ข้างสนามพร้อมกับไอ้โยกับไอ้พี ท ส่วนไอ้เต้มันไม่ได้ลงแข่งเหมือนพวกเราครับ เชื่อมั๊ยละครับ?...พวกเรา3คนนึกขึ้นได้ว่าวันนี้มีแข่งฟุตบอล เราก็รีบบิดมอเตอร์ไซค์หน้าตั้งกันมาเลยครับ เล่นเอาเกือบตาย
"แฮ่ก..แฮ่ก...เหนื่อยฉิบเป๋ง" ผมกับไอ้โยไอ้พีทมายืนหอบกันข้างสนามครับ
"ทำไมไม่รอให้แข่งเสร็จแล้วค่อยมาล่ะ!!...ชิ!!..." น้องฝ้ายพูดอย่างงอนๆ
"คือ..แฮ่ก...แฮ่ก...เรื่องมันยาวววววน่ะจ้ะ...ไว้จะเล่าให้ฟังนะ..." ผมตอบขณะหอบแดก
"ครั้งนี้ฝ้ายฝากไว้ก่อนนะ...มานี่ซิ" น้องฝ้ายพูดพร้อมกับจูงมือผมเดินออกมาจากกลุ่มคน
"ฝ้ายมีอะไรหรอ?..." ผมถาม
"สู้ๆนะค้ะ...ฝ้ายเป็นกำลังใจให้" น้องฝ้ายพูดก่อนจะมองซ้ายขวาแล้วก็..หอมแก้มผมเบาๆทีนึงครับ
".........." ผมไม่ได้ตอบอะไร นอกจากอ้าปากค้างอึ้งกับวิธีการให้กำลังของแฟนสาวครับ
"ทุกคน...มารวมกันเลย!" เสียงไอ้ปาร์มหัวหน้าทีมเรียกพวกเราครับ
"เห้ออ...ทำไมกองเชียร์กับคนดูฝั่งเรามันน้อยอย่างงี้วะ...มึงดูฝั่งนู้น ดิ...แม่ง!!..สาวๆเพียบ!!" ไอ้นัทพูดพร้อมกับมองไปทางกองเชียร์ของทีมคู่แข่งครับ
"เห้ย...ทีมนั้นเค้าทีมเดือนนะเว้ย...เราจะไปเทียบได้ไงวะ" ผมพูดพร้อมกับมองไปทางอีกฝั่ง
"เฮ้อออ...ถ้าพวกเรามีผู้หญิงมาเชียร์เป็นกองทัพแบบฝั่งนั้นบ้างก็ดีดิวะ" ไอ้ปาร์มกัปตันทีมพูดอย่างเสียดาย
"เห้ยไอ้เรย์!!...ดูสิว่ากูพาใครมาเชียร์ทีมเรา!!" เสียงไอ้เต้ดังขึ้นจากด้านหลังผมครับ แล้วพอผมมหันไปดูก็.....
"น้องฝน!!" ผมพูดชื่อเธอออกมาอย่างลืมตัวเมื่อเห็นน้องฝนกำลังเดินมากับไอ้เต้
"ห..หะ!!..ย...ยัยฝน!!!...น.นี่เธอ.....???" น้องฝ้ายถึงกับยืนงงอยู่พักนึง เพราะเธอไม่คิดว่าแฟนเก่าของแฟนเธอจะมาเรียนที่นี่
"อ้าวฝ้าย!!...เป็นไงบ้าง?...." น้องฝนยิ้นก่อนจะทักน้องฝ้ายอย่างเป็นกันเอง
"น้องฝนมายังไงละเนี่ย?..." ผมถาม
"ก็...ฝนเจอพี่ต้นข้างหน้าน่ะค่ะ...พี่ต้นบอกว่าวันนี้พี่เรย์แข่งบอล..ฝนก็ เลยให้พี่ต้นพามาเชียร์พี่เรย์" น้องฝนตอบอย่างยิ้มแย้มดูแล้วน่ารักมากๆครับ
"นี่พี่เรย์รู้อยู่ก่อนแล้วหรอว่ายัยฝนมาเรียนที่นี่?" น้องฝ้ายถาม
"อื้ม...ฝนเป็นน้องรหัสพี่เอง" ผมตอบ
"ห..หะ!!...เป็นไปไม่ได้!!" น้องฝ้ายถึงกับอึ้งเมื่อได้ยินคำตอบ สีหน้าของเธอเหมือนกับกำลังเรียบเรียงเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่
"อะไรวะเนี่ย!!!!...นี่เราอุตส่าได้เป็นแฟนกับพี่เรย์แล้วแท้ๆ!!....แล้วยัย นี่ของโผล่มาได้วะ!!!....ยัยมารร้าย!!!" นี่คือสิ่งที่แฟนสาวของผมคิดในหัวครับ
"ร..หรอ...อ..เอ่อ...บังเอิญจังเน๊อะ..เหอๆ.." น้องฝ้ายพยายามฝืนยิ้มพูดกับน้องฝนเพื่อนรักของเธอครับ
"งานงอกแล้วไอ้เรย์..." ไอ้พีทกระซิบข้างหูไอ้โยครับ
"แฟนใหม่เจอแฟนเก่า....ฉิบหายแล้วเพื่อนกู" ไอ้นัทกระซิบข้างหูไอ้ปาร์มครับ
"นักฟุตบอลลงสนาม!!" เสียงกรรมการเรียกพวกเราครับ
"งั้นพี่ไปก่อนะ...คุยกันให้หายคิดถึงไปก่อนนะ" ผมพูดกับน้องฝ้ายแล้วก็น้องฝนก่อนที่ผมจะวิ่งลงสนามไป
"พวกเราสุมหัว.." ไอ้ปาร์มพูดก่อนที่พวกเราจะไปสุมหัวกัน
"คราวนี้อัดไอ้พวกเดือนหน้าตาดีให้เละกันไปเลยพวกเรา" ไอ้พีทพูด
"เออ..กูรอมานานแล้ว..ไอ้พวกนี้มีดีแค่หน้าตาแหละวะ...คอยดู...กูจะซัดแม่งซัก3ลูก" ไอ้นัทพูดอย่างลำพอง
"เออ...งั้นเรามาอัดมันให้เละ!!..เฮ้!!!!" ผมพูดพร้อมกับประสานมืออย่างฮึกเหิม
"เฮ้!!!!!"
............................................
"7-0!!!...นี่พวกมึงเตะบอลหรือเป่ากบวะ!!!" เสียงไอ้เต้โวยวายอยู่ทีข้างสนามขณะที่พวกเรากำลังนอนหมดแรงเมื่อหมดเวลาการแข่งขัน
"ไอ้เชี้ย...ใครจะไปรู้วะว่าไอ้พวกนั้นไม่ได้มีดีแค่หน้าตาอ่ะ" ไอ้พีทตอบด้วยสภาพที่สบักสบอมดูไม่ได้
"แม่งโคตรเก่งเลย...ยิงแต่ละลูกกูแทบไม่กล้ารับ" ไอ้ต้าผู้รักษาประตูพูดอย่างทอนใจ
"เออน่า!!...คิดซะว่าแข่งเอาสนุกน่า..." ผมตอบ
"นี่มันฟุตบอล7คนเว้ย...ถ้าลองเจอฟุตบอล11คนกับพวกเราหน่อยนะมึง..มันเละแน่!!" ไอ้โยพูดอย่างเจ็บใจครับ
"ไอ้เชี้ยโย!!...นี่ขนาดบอล7คนยังเละขนาดนี้...ถ้าเป็นบอล11คนพวกเราคงตายห่าคาสนามไปแล้ว" ไอ้พีทพูด
"หวาย!!...ให้เรามาเชียร์ก็นึกว่าจะชนะ...ที่ไหนได้..แพ้ซะงั้น!!" น้องฝ้ายพูดอย่างไม่รู้ไม่ชี้ซ้ำเติมพวกเราครับ
"นี่น้องฝ้าย...แทนที่จะให้กำลังใจกลับซ้ำเติม..ไม่น่ารักเลยนะน้อง" ไอ้นัทพูดตัดพ้อน้องฝ้ายครับ
"แต่ฝนว่าพวกพี่ก็ทำเต็มที่แล้วนะค้ะ..อย่าเสียใจเลยค่ะ" น้องฝนพูดอย่างอ่อนหวานฟังดูสบายดูกว่าน้องฝ้ายครับ
"นั่นไง!!...ต้องแบบน้องฝนนี่!!...พูดจาอ่อนหวานดูเป็นกุลสตรีอย่างงี้สิ" ไอ้ต้าพูดชมน้องฝนครับ
"ถูกต้องแล้วคร้าบ!!...น้องฝนนี่น่ารักจริงๆ" ไอ้โยพูดชมน้องฝนซึ้งๆหน้า
"เออ!!...ใช่สิ!!...ถ้างั้นฝ้ายไม่อยู่กวนใจพวกพี่ก็ด้าย!!..." น้องฝ้ายพูดอย่างน้อยใจก่อนจะหันหลังเดินออกจากสนามไป
"ฝ้ายจะไปไหน?...." ผมตะโกนตามหลังเธอไป
"เรื่องของฝ้าย!!...ฝ้ายกลับบ้านเองได้!!" น้องฝ้ายตอบกลับโดยไม่หันมามองผม สงสัยจะงอนผมเข้าให้แล้วสิ....เฮ้อออ...เธอเนี่ยน้าา
"งั้นพวกเราก็แยกย้ายกันกลับได้แล้ว...กูกลับก่อนแล้วกัน...แล้วฝนกลับยังไงล่ะ?" ผมหันมาถามน้องฝน
"อ๋อ...ฝนเอารถมาค่ะ..พี่เรย์กลับบ้านดีๆนะค้ะ..." น้องฝนพูดก่อนจะยิ้มให้ผมอย่างน่ารัก
"จ้ะ...ไว้เจอกันนะ..." ผมบอกลาฝนก่อนจะรีบวิ่งตามน้องฝ้ายออกมา
"ฝ้ายรอพี่ด้วยสิ!!" ผมวิ่งมาหาน้องฝ้ายก่อนจะจับมือเธอ
"ปล่อยนะ!!" น้องฝ้ายพูดพร้อมกับสะบัดมือผมออก
"นี่เป็นอะไรอีกล่ะ?" ผมถาม
"อยากรู้งั้นหรอ?...ก็ได้...ตอนนี้ฝ้ายเป็นอยู่3อย่าง..1.ฝ้ายน้อยใจที่พี่ ไม่ยอมบอกฝ้ายว่ายัยฝนมาเรียนที่นี่....2.ฝ้ายน้อยใจที่พี่ไม่ยอมบอกฝ้ายว่า ยัยนั่นเป็นน้องรหัสพี่...ส่วนข้อ3.ฝ้ายเจ็บ!!...เจ็บที่ต้องเห็นพี่กับยัย ฝนอยู่ด้วยกัน...เจ็บเวลาที่ฝ้ายคิดว่าพี่ยังชอบยัยฝนอยู่!!" น้องฝ้ายพูดกับผมด้วยน้ำตาที่เอ่อล้นออกมาจนเธอต้องเอามือขึ้นมาปาดน้ำตา
"ฝ้าย...." ผมได้แต่เรียกชื่อเธอเบาๆด้วยความตกตะลึง ผมลืมนึกถึงความรู้สึกของเธอไปเลยว่าเธอจะรู้สึกยังไง? ผมคิดแค่ว่า ในเมื่อผมไม่ได้รักน้องฝนแล้ว ผมก็สามารถคุยกับฝนหยอกล้อกับฝนได้โดยบริสุทธิ์ใจ แต่....ผมลืมไปเลยว่า...สำหรับน้องฝ้ายแล้ว.....เธอจะเจ็บแค่ไหนกับสิ่งที่ ผมคิดว่าไม่ผิด
"ฝ้ายจะบ้านเอง...พี่ไม่ต้องไปส่งหรอก" น้องฝ้ายพูดกับผมด้วยเสียงสะอื้น ในขณะที่เธอกำลังจะเดินหันหลังจากผมไป ผมก็รีบคว้าแขนของเธอไว้และดึงเธอเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของผม
"ฝ้าย...พี่ขอโทษ...พี่ลืมนึกถึงความรู้สึกของฝ้าย...พี่ไม่ดีเอง..พี่ขอโทษ" ผมพูดที่ข้างหูของน้องฝ้ายในขณะที่กอดเธออยู่
"พี่เรย์...ฝ้ายแค่อยากให้พี่เรย์นึกถึงความรู้สึกของฝ้ายบ้าง...ได้มั๊ยค้ะ?" น้องฝ้ายพูดเบาๆตอบผมพร้อมกับกอดผมตอบ
"จ้ะ...ได้สิ..ต่อไปพี่จะนึกถึงความรู้สึกของฝ้ายให้มาก..พี่สัญญา" ผมพูดตอบด้วยความดีใจที่น้องฝ้ายเข้าใจผม
"ถ้างั้น....เราก็กลับบ้านกันเถอะค่ะ...มีอะไรพี่ฝ้ายจะต้องถามพี่เยอะแยะเลย" น้องฝ้ายพูดพร้อมกับผละออกจากแขนผม
"อื้ม...พี่สัญญานะ...ไม่ว่าฝ้ายจะถามอะไร?...พี่ก็จะตอบตามความจริง..ไม่มีโกหก" ผมพูดพร้อมกับยกมือสาบาน
"ก็ลองโกหกฝ้ายดูสิ...เจ็บตัวแน่!!..." น้องฝ้ายทำหน้าดุขู่ผมครับ
"จร้า...กลัวจังเลย" ผมพูดล้อเลี่ยนเธอพร้อมกับจับมือของเธอและเดินไปด้วยกัน....สองคน..... ในขณะที่คู่รักของเรากำลังเคลียปัญหาหัวใจและแสดงความรักให้กันอยู่นั้น เอง...พวกเขาไม่รู้เลยว่า....กำลังมีสายตาคู่หนึ่ง....จับจ้องดูการกระทำของ เขาและเธออยู่....ด้วยความเจ็บปวด................
...................................................
ณ ห้องนอนสีชมพูของน้องฝ้าย ยามจันทราสาดแสง
"เอ๋...แล้วพี่หาเงินเพิ่มยังไงล่ะ?...เงินตั้งหมื่นนึง..หรือว่าพี่เสกเงินได้?" น้องฝ้ายถามขณะนอนหนุนตักผมอยู่บนเตียงนอนของเธอเอง
"อืมก็..น้องฝ้ายเคยเห็นโน๊ตบุ๊คของไอ้ต้นรึปล่าวล่ะ..อันที่มันชอบติดตัวตลอดน่ะ?" ผมถาม
"อ๋อๆ...ฝ้ายเคยเห็น...ทำไมหรอค้ะ?..เอ๋...หรือว่าพวกพี่....?" น้องฝ้ายถามผมด้วยความสงสัย
"ก็อย่างที่ฝ้ายคิดนั่นแหละ...พวกพี่ก็เลยเอามันไปจำนำซะเลย..แล้วกว่าจะ เคลียเรื่องกันได้เรียบร้อยก็เลยไปแข่งบอลช้าอย่างที่เห็น" ผมเล่าให้แฟนสาวของผมฟัง
"อ๋อ...อย่างนี้นี่เอง...แบบนี้สิถึงสมเป็นพี่เรย์ของฝ้ายหน่อย" น้องฝ้ายพูดพร้อมกับจับมือผม
"หืม.?...ยังไงล่ะ?" ผมก้มมองหน้าเธออย่างสงสัย
"ก็...พี่เรย์ของฝ้ายจะต้องเป็นผู้ชายที่ใจดี..ชอบช่วยคนอื่น..แล้วก็ไม่ทิ้งเพื่อนด้วย" น้องฝ้ายเอ่ยพร้อมกับสบตาผม
"อื้อหือ.!!...ชมพี่ก็เป็นด้วยแหะ..อย่างนี้ต้องให้รางวัลหน่อยแล้ว" ผมพูดก่อนจะก้มลงไปหอมแก้มเธอฟอดใหญ่ไปหนึ่งที
"พี่เรย์อ่า...มาหอมฝ้ายแบบนี้ถ้าหน้าฝ้ายสิวขึ้นนะ...!!" น้องฝ้ายดุผมเบาๆแต่ปากเธอกลับยิ้มครับ
"งั้น...ถ้าไม่ให้พี่หอมแก้มแล้ว....จะให้พี่หอมตรงไหนดีล่ะ?...ตรงนี้!!... หรือว่าตรงนี้!!" ผมพูดพร้อมกับชี้ที่หน้าอกกับบริเวณหว่างขาของเธอ
"พี่เรยลามก!!..." ฝ้ายพูดพร้อมกับเอามือปิดหน้าอกกับตรงหว่างขาด้วยความอาย
"อ้าว!!...แล้วจะให้พี่ทำไงล่ะ?..ตรงนั้นก็ไม่ได้...ตรงนี้ก็ไม่ได้..ชิ!!" ผมแกล้งน้อยใจน้องฝ้าย
"โอ๋ๆ...พี่เรย์มานี่สิค้ะ.." น้องฝ้ายพูดก่อนจะจับหน้าผมให้ก้มลงไปหาเธอ เธอค่อยๆประกบริมฝีปากนุ่มนวลของเธอเข้ากับปากของผมอย่างแผ่วเบาเพียงครู่ เดียวเราก็ถอนปากออกจากกัน เป็นการจูบแบบโรแมนติกครับ เราสองคนสบตากันอย่างหวานซึ้ง แค่มองตาเราก็รู้ถึงความต้องการของอีกฝ่ายครับ อาจจะเป็นเพราะว่าเราแอบหลงรักกันและกันโดยไม่รู้ตัวมานานเป็นสิบปีก็เป็น ได้ครับ ผมค่อยๆพลิกตัวมานอนอยู่ข้างๆเธอ เราสองคนมองตากันอีกครั้ง แววตาของเธอมันช่างดูเป็นประกายราวกับดวงดาวนับล้านที่ลอยอยุ่บนท้องฟ้า ผมค่อยๆจูบน้องฝ้ายอีกครั้งอย่างนุ่มนวลที่สุด น้องฝ้ายหลับตาพริ้มรอรับการแสดงความรักจากแฟนหนุ่มอย่างผม ผมจูบน้องฝ้ายอย่างดูดดื่ม รสจูบอันแสนหวานของเธอ มันไม่เคยจางลงไปเลย....แต่มันกลับหวานขึ้น มือของผมค่อยๆสอดเข้าภายในเสื้อกล้ามสีน้ำตาลอ่อนๆ มือของผมเกาะกุมเข้ากับหน้าอกคู่งานที่นับวันจะยิ่งอวบอิ่มขึ้น ผมค่อยๆออกแรงบีบมันเบาๆ
"อุ๊ยย!!...ซี๊ดดส" น้องฝ้ายครางเบาๆในขณะที่ผมยังจูบปากเธออยู่ มือของผมค่อยๆเลื่อนลงเปลี่ยนเป้าหลายจากหน้าอกของเธอลงมาเป็นใต้กางเกง นอนขาสั้นของเธอ ผมค่อยๆล้วงมือไปตามหน้าท้องผ่านขอบกางเกงขาสั้นของเธอเข้าไป แล้วผมก็ได้สัมผัสกับกางเกงชั้นในผิวลื่น ผมค่อยๆสอดนิ้วผ่านขอบกางเกงตัวนั้นเข้าไป สุดท้าย...ผมก็ได้เจอกับสิ่งที่ผมตามหา ผมรู้สึกได้ถึงเนินสวาทที่มีขนขึ้นปกคลุมอยู่พองาม ผมค่อยๆใช้นิ้วลากไปตามร่องรักที่เคยถูกผมล่วงล้ำมาแล้วถึง2ครั้ง ผมค่อยๆใช้นิ้วแหย่เข้าไปเล็กน้อยจนรู้สึกถึงความอับชื้นภายใน
"อ้าาา...ซี๊สสส...อือออ" น้องฝ้ายครางออกมาเบาๆอย่างเคลิบเคลิ้ม ผมค่อยๆสอดนิ้วกลางแหย่เข้าไปในร่องรักเธอลึกขึ้นและลึกขึ้นทีละนิด
"อ๊อยยย!!...พี่เรย์...อื้มมม" น้องฝ้ายครางเสียงอ่อนเมื่อเธอรับรู้ถึงนิ้วของผมที่กำลังล่วงล้ำอวัยวะเพศ ของเธอ ผมค่อยๆสอดจนมันเข้าไปได้สุดนิ้ว ก่อนที่จะผมค่อยๆดึงมันออกมา
"อ๊อยยย...ซี๊สส...ฝ้ายเสียวนะ..." น้องฝ้ายครางเสียงแหบด้วยความเคลิบเคลิ้มจากการเล้าโลมของผม ผมค่อยๆสอดใส่นิ้วกลับเข้าไปอีกครั้ง แต่คราวนี้แรงกว่าเดิม
"อุ๊ยย!!..ซี๊ดดดส" น้องฝ้ายถึงกับสะดุ้งเมื่อผมสอดนิ้วกลับพรวดเดียวจนมิด ผมรับรู้ได้ถึงปฏิกิริยาเพศหญิงของน้องฝ้ายที่กำลังมีความต้องการ รูรักของเธอขับน้ำเมือกใสๆออกมาจนแฉะ เมื่อผมเห็นว่าแฟนสาวของผมพร้อมกับการเล่นบทรักของเราสองคนแล้ว ผมจึงเลื่อนตัวขึ้นไปปลดเปลื้องอาภรต่างๆของเธอออกจนหมด
"พี่เรย์อ่า!!...ฝ้ายอายนะ!..ปิดไฟก่อนนะ...ให้ฝ้ายนอนแก้ผ้าต่อหน้าพี่ฝ้าย ก็อายแย่สิ!!" น้องฝ้ายพูดพร้อมกับเอาผ้าห่มขึ้นปิดบังเรือนร่าง
"ทำอย่างกับพี่ไม่เคยเห็นงั้นแหละ" ผมตอบ
"พี่เรย์อ่ะ!!...พูดแบบนี้ฝ้ายอายนะ!!" น้องฝ้ายอายจนหน้าแดงไม่กล้ามองผมเลยครับ
"งั้นพี่ขอเปิดแค่ไฟหัวเตียงนะ...จะได้เห็นหน้าฝ้ายเวลาเสียว" ผมแกล้งตอบยั่วเธอครับ
"ฝ้ายไม่พูดด้วยแล้ว!!" น้องฝ้ายอายจนหันหน้าหนีไม่มองผมเลยครับ ผมเดินไปปิดไฟห้องและมาเปิดไฟหัวเตียงแทนก่อนที่จะขึ้นมานอนคร่อมตัวเธอไว้
"พี่จะทำแล้วนะ...แล้วก็อย่าร้องดังนักละ...เด๋วคนอื่นได้ยินหมด" ผมพูดยั่วเธออย่างสนุกก่อนที่ผมจะเสื้อผ้าออกและเลื่อนตัวมาอยู่ตรงหว่างขา เธอและค่อยๆจับขาเธอถ่างออก
"พี่เรย์...ฝ้ายดีใจนะที่พี่เรย์ทำแบบนี้กับฝ้าย" น้องฝ้ายหันมาพูดกับผมอย่างอายๆ เธอคงอยากจะบอกว่าชอบที่ผมทำอย่างงี้กับเธอ แต่เธอไม่กล้าบอกตรงๆนั่นแหละครับ ผมยิ้มตอบก่อนที่จะจับท่อนควยของตัวเองจ่อเข้ากับปากรูที่กำลังฉ่ำเยิ้มและ ค่อยๆออกแรงกดมันเข้าไปช้าๆ
"อุ๊ยย!!...โอ๊ยยย!...ยังเจ็บอยู่เลย...อ๊อยย" น้องฝ้ายครางเพราะความเจ็บปวดเล็กๆ จนกระทั่งผมค่อยๆดันจนมันเข้าไปทั้งลำ เธอจึงค่อยหายเจ็บขึ้นครับ ผมยังคงแช่กระบอกปืนของผมไว้ในนั้นอยู่พักนึง มือของผมก็ช่วยบีบขยำนมอวบๆของน้องฝ้ายอย่างมันมือเหมือนกับมันเป็นฟองน้ำก็ ไม่ปาน
"อ้าาา...ซี๊สสส...อื้มมม" น้องฝ้ายหลับตาครางเสียงอ่อนเสียงหวานจากความเสียวซ่านที่ได้รับ ผมค่อยๆขยับเอวช้าๆถอนท่อนเอ็นกลับออกมาและก็ดันกลับเข้าไปช้าๆ น้องฝ้ายได้แต่ซู๊ดปากเพราะความเสียวมือจิกผ้าปูที่นอนแน่น ผมค่อยๆโน้มตัวไปข้างหน้าเอามือยันที่นอนเอาไว้ก่อนที่ผมจะค่อยๆขยับซอยเอว เร็วขึ้นเป็นลำดับ
"อูยยย...ฝ้ายจ๋าา...อ้าาาา" ผมครางเสียงกระเส่าเมื่อรู้สึกถึงว่าน้องฝ้ายแกล้งขมิบรูหีของเธอให้รัดท่อน ควยผมจนผมแทบแตก น้องฝ้ายอมยิ้มเมื่อเห็นสีหน้าของผมที่เสียวจากการขมิบหีของเธอ ผมจึงแก้แค้นเธอกลับด้วยการกระแทกควยแรงๆเน้นๆไปหนึ่งดอก เสียงดังตับ!!
"โอ๊ยยย!!!..พ..พี่เรย์แกล้งฝ้าย...อ๊อยยย...มันเสียวนะ!!..ซี๊สสส" น้องฝ้ายต่อว่าผมแต่เธอกลับขมิบรูรักตอดรัดท่อนเนื้อผมจนผมแทบจะดันไม่เข้า ผมจับขาเธอถ่างออกกว้างๆก่อนที่ผมจะเริ่มกระหน่ำไม่ยั้ง ผมรั้งเอวดึงท่อนควยออกมาก่อนที่จะกระแทกกลับเข้าไปทีเดียวมิดรู ตัวของฝ้ายถึงกับสะเทือนขึ้นลงตามแรงกระแทก น้องฝ้ายหลับตาปี๋กัดริมฝีปากแน่นเพราะความเสียวซ่านที่ผมปรนเปรอให้จนเธอ แทบสำลักความสุข
"อู้ววว...ขมิบแรงๆเลยจ้ะ..อ้าาา...ตอดควยพี่แรงๆสิ" ผมครางพร้อมกับสั่งให้เธอขมิบหีแรงๆ น้องฝ้ายก็ทำตามอย่างว่าง่าย เธอเกร็งกล้ามเนื้อภายในช่องคลอดให้บีบรัดท่อนควยผมอย่างแรงจนผมน้ำแทบแตก รูหีของสาวมหาลัยปี1นี่มันช่างวิเศษจริงๆ ผมซอยเอวกระเด้าเธอเน้นจนนบครั้งไม่ถ้วน ปากเธอก็ครางอย่างมีความสุขกับรสรักที่ผมประเคนให้เธอ ทันใดนั้น...ผมก็คิดอะไรออก.....ผมรั้งควยจนมันเกือบจะหลุดออกจากรูรักของ น้องฝ้าย น้องฝ้ายหันขมวดคิ้วมองผมอย่างไม่พอใจ
"เอาออกทำไมละค้ะ...ไม่ทำต่อล่ะ?" น้องฝ้ายถามเสียงแหบแห้งฟังแล้วเซ็กซี่ยั่วยวนมากครับ
"พี่เอาอะไรออกหรอ?...แล้วให้พี่ทำอะไรต่อ?" ผมแกล้งถามเธอ
"พี่เรย์อย่าแกล้งฝ้ายสิ...ก็รู้ว่าฝ้ายอาย" น้องฝ้ายตัดพ้อต่อว่าผมนิดๆครับ แต่ผมยังไม่ยอมแพ้หรอก
"ถ้าไม่ยอมพูด..พี่ก็ไม่ทำ" ผมแกล้งขู่เธอ
"พี่เรย์อ่ะ!!..ก็.....ช่วยเย็ดฝ้ายต่อสิค้ะ!!!....ฝ้ายเงี่ยนแล้ว!!...พอใจ ยังค้ะ?...โอ๊ยยย!!...อ๊อยยย..!!" ทันทีที่น้องฝ้ายพูดจบผมก็แกล้งกระแทกควยกลับเข้าไปจนมิดด้าม น้องฝ้ายถึงกลับผวาร้องครางอย่างลืมความเป็นกุลสตรี
"พี่เรย์ชอบรังแกฝ้าย....โอ๊ยยย...ซี๊สสส" น้องฝ้ายครางเสียงหลงเมื่อผมเร่งเครื่องตะบี้ตะบันประเคนท่อนควยให้รูรักเธอ อย่างต่อเนื่องจนน้องฝ้ายถึงจุดสุดยอดน้ำแตกไปรอบนึงแล้วครับ เธอเกร็งไปทั้งตัวก่อนจะนอนหมดแรง เธอทำอะไรไม่ได้นอกจากนอนถ่างขาให้ผมเย็ดเธอต่อ น้องฝ้ายตาปรือเพราะความเสี่ยวที่ผมมอบให้ กลิ่นกายของเรายิ่งเพิ่มรสชาติของการร่วมเพศครั้งนี้   
"อ้าาา...พี่ขอเปลี่ยนท่าหน่อยนะคนดี...อูยย" ผมพูดก่อนจะจับน้องฝ้ายให้คว่ำหน้าลงเอาหัวติดหมอน แล้วผมก็เริ่มมีเพศสัมพันธุ์กับเธอจากด้านหลังแทน ผมเล่นเธอในท่าหมาเป็นครั้งแรก ขอบอกเลบครับว่า สุดยอดมาก!!!
"โอ๊ยยย...พี่เรย์...อ๊อยยย...ของพี่เรย์มัน...อ๊อยย...ชนมดลูกฝ้าย!" น้องฝ้ายได้แต่นอนก้มหน้าครางเสียงหลงขณะที่ถูกผมกระแทกบั้นท้ายเธอ เสียงดังตับ ตับฟังชัดแจ๋ว ผมเอมือข้างนึงจับเอวเธอไว้ส่วนอีกข้างหนึ่งก็เอื้อมไปบีบนมเธออย่างสนุกมือ
"อื้มมม...ซีสสส..." น้องฝ้ายครางออกมาเบาๆเมื่อผมแกล้งบีบหัวนมสีชมพูน่าดูดของเธอ ผมจับเอวเธอเป็นหลัก่อนที่ผมจะเร่งกระแทกควยอย่างไม่คิดชีวิตส่งน้องฝ้ายไป ถึงสวรรค์อีกเป็นรอบที่สองส่วนผมเองก็ใกล้แล้วครับ ผมซอยเอวยึกๆเย็ดรูหีของเธอต่ออีกหลายทีผมก็สุดจะกลั้นครับ
"อ..อย่าปล่อยในนะค้ะ...อ๊อยยย...ซี๊สส" น้องฝ้ายร้องห้ามผมเมื่อรู้ว่าผมกำลังจะแตกในใส่เธอ ผมรั้งเอวกระแทกควยใส่เธอเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะรีบดึงมันออกมาและจับให้ เธอนอนหงาย ผมชักควยอีกสองสามทีผมก็น้ำแตกใส่หน้าท้องของเธอครับ ผมรู้สึกว่าน้ำของผมครั้งนี้จะเยอะกว่าทุกครั้งครับ อาจจะเป็นเพราะว่าครั้งนี้มันตื่นเต้นกว่าทุกครั้งก็ได้
"ขอโทษนะค้ะ..ที่ช่วงนี้ฝ้ายให้ปล่อยในไม่ได้น่ะ..." น้องฝ้ายพูดขอโทษผมด้วยกลัวว่าผมจะไม่พอใจ คืนก่อนที่เรามีอะไรกัน เธอก็ไม่ให้ผมแตกในครับ คือช่วงนี้เธอคงไม่ปลอดภัยน่ะ น้องฝ้ายหยิบทิชชูขึ้นมาเช็ดคราบน้ำกามที่ผมปล่อยรดหน้าท้องเธอจนหมด
"กอดฝ้ายหน่อยสิค้ะ" น้องฝ้ายพูด
"...." ผมไม่ได้ตอบนอกจากยิ้มให้เธอก่อนจะดึงเธอเข้าในอ้อมแขน ผมให้น้องฝ้ายนอนหนุนแขนผมจนเช้าเลยครับ ตื่นมารู้สึกชาไปทั้งแขนเลย
"ฝ้ายรักพี่เรย์นะ..." น้องฝ้ายพูดอย่างเหนื่อยอ่อนก่อนจะผล่อยหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย
"ยัยบ๋อง...หลับซะแล้วหรอ?...พี่ก็รักฝ้ายนะ.." ผมกระซิบที่ข้างหูของเธอเบาๆก่อนจะจุบหน้าผากฝ้ายแทนการบอกฝันดี แล้วผมก็ค่อยๆหลับตาลงนอนกอดยัยตัวแสบนี่ไปถึงเช้าเลยครับ ถึงบางครั้งเธอจะเป็นยัยตัวแสบสำหรับผม เป็นตัวยุ่งสำหรับเพื่อนๆ แต่ไม่ว่ายังไง.....ทั้งหมดนั้นมันก็ทำให้เธอคือน้องฝ้ายที่ผมรัก ครับ..........ฝันดีนะยัยบ๋อง.......
........................................
โปรดติดตามตอนต่อไป
ขอบคุณครับ
สารจากผู้ประพันธ์ ถึง สมาชิกที่อ่าน ( 2012-3-24 23:34 X-SOZE  )

ฝากบอกผู้อ่าน บอร์ดxonly4ด้วยว่าอย่าหมกมุ่นกับเรื่องผมนัก มันก็แค่เรื่องแต่งลวกๆ อย่าไปซีเรียสกับมันครับ แล้วผมจะแวะเข้าไปดูเสียงตอบรับกับการโพสตอบของผู้อ่านนะครับ ขอบคุณครับ

อ่อๆ...ลืมบอกพี่ไป ผมฝากบอกผู้อ่านบอร์ดนู้นด้วยนะครับ เรื่องของผม ขอย้ำนะครับ เรื่องของผมไม่เน้นบทเซ็กมากมายนะครับ ฝากขอโทษที่ทำให้ผิดหวังด้วยครับ แล้วอีกเรื่องที่อยากจะขอนะครับ ขอให้พี่ช่วยลงแค่วันละตอนหรือสองตอนก็พอนะครับ ขอบคุณและขอโทษที่รบกวนครับ

*ก๊อป ไปอ่านได้  แต่ ห้าม ! นำไปเผยแพร่นะคะ ต้อง การหาอ่าน   แว่น นำไปลงไว้หลาย ที่ มีรูปโปรไฟล์  นี่ ที่ไหน ที่นั้น ก็มีงาน ของ  แว่น นะคะ  ขอบคุณคออ่านจ๊ะ *

[armfine]

หวานเจี๊ยบเลยครับ...ไม่รู้ว่าจะอิจฉารึสงสารพระเอกดี ^^