Angel's Item 25 ผู้แต่ง DRACULolitA [email protected]

[jiowani]

### ตอนที่ 25 เพื่อนรัก ###


เย็นฤทัยหายเหนื่อยลืมตาขึ้นก็เห็นครูชัยที่เพิ่งร่วมรักกับเธอ ไปกอดจูบอย่างดูดดื่มกับวิภาวีเพื่อนสาวจอมแก่นของเธอ ภาพที่เห็นทำเอาเด็กสาวใจเสียอยู่ไม่น้อย คนรักที่เพิ่งมีความสัมพันธ์กับตนหันไปหาสาวอื่นทั้งๆที่เธอยังไม่ทันหายเหนื่อยเลยด้วยซ้ำ แต่ด้วยความเป็นคนมีน้ำใจเย็นฤทัยกลับปล่อยให้ทั้งคู่กอดจูบกันอยู่อย่างนั้น เด็กสาวติดกระดุมเสื้อไปพลาง มองรอบๆห้องไปพลาง โดยพยายามไม่เหลือบไปมองบทพิศวาสของคู่ครูกับลูกศิษย์จอมแก่น "อืมมม...ครูชัยขาาาา นิ้วครูชัยหญ่ายยจังเลย" เย็นฤทัยได้ยินเสียงเพื่อนสาวก็ตาลุกวาว < ไม่ได้นะ...หันไปมองไม่ได้ น่าเกลียดจริงๆเรา > ใจเย็นฤทัยเต้นไม่เป็นจังหวะ เธอกำลังเสียใจกับสิ่งที่ครูชัยทำกับเธออยู่แท้ๆ แต่ก็มีแรงมหาศาลบางอย่างในตัวเรียกร้องให้เด็กสาวเจ้าน้ำใจหันไปมองเกมกามของทั้งคู่ "แล้วเสียวดีมั๊ยล่ะแบบเนี๊ยะ?" ครูชัยแกล้งเอ่ยถามเสียงดังให้เย็นฤทัยได้ยิน "เสียวค่าาาครู อย่าเพิ่งหยุดนะคะ" เย็นฤทัยค่อยๆหันหน้าเหลือบไปมองอย่างลืมตัว แต่พอเริ่มเห็นขาของวิภาวีที่กำลังสั่นด้วยความเสียวเธอก็ได้สติซะก่อน < ว๊าย!...ทำไมเราถึงอยากหันๆไปดูล่ะ อย่างงี้ก็เหมือนเราเป็นคนโรคจิตน่ะสิ...ตายแล้ว > เด็กสาวก้มหน้าอันแดงซ่านไปพร้อมกับกังวลในความรู้สึกของตน "อาาา...อาาา ครูชายยยย" < ไม่นะ...ไม่ ไม่มอง เราต้องไม่มอง...ฮือๆๆ ทำไมมันทรมานอย่างงี้เนี่ยะ > เย็นฤทัยนั่งหันหลังให้อีกสองคนด้วยความอึดอัดยิ่ง จนในที่สุด "อาาา...อาาา ครูชัยขา วิ...จะออกแล้ว...อ๊าาาาา" เสียงเพื่อนสาวขึ้นสวรรค์จากด้านหลังทำเอาเย็นฤทัยถอนหายใจเฮื๊อกใหญ่ ความรู้สึกเสียวของวิภาวีคงวิเศษไม่ต่างจากเธอเท่าไหร่นัก


"ครูชัยคะ...หนูจะกลับบ้านแล้วค่ะ ขอกางเกงในหนูคืนได้มั๊ย?" เย็นฤทัยหันมาทวงสมบัติของเธอคืนเมื่อเห็นทั้งสองคนพักผ่อนจนเพียงพอแล้ว ครูชัยพอได้ยินก็หันมาทำหน้าเหรอหราใส่เด็กสาวคืน "โถ่...ครูชัยอ่ะ หนูทำตามสัญญาแล้วนะคะ เอาคืนมาได้แล้ว" เย็นฤทัยยกเรื่องสัญญามาอ้างโดยไม่กล่าวถึงรายละเอียดของมัน เลี่ยงการทำให้วิภาวีอิจฉาเธอ ครูขำเล็กๆก่อนจะหยิบกางเกงในของเธอออกมาจากลิ้นชักโต๊ะ "มานี่...ครูใส่ให้" ครูชัยพูดราวกับเด็กสาวอยู่ชั้นอนุบาล "อุ่ย! แหะๆๆ ไม่เป็นไรค่ะครู หนูใส่เองได้" เย็นฤทัยรีบปฏิเสธ "มาเร็วๆ!" ครูชัยเริ่มทำเสียงดุ เย็นฤทัยหันไปสังเกตปฏิกิริยาของวิภาวีก็เห็นเธอเอาแต่ยิ้ม < โธ่...วิอ่ะ แทนที่จะช่วยกันมั่ง...ไม่มีเลย > เด็กสาวแอบงอนเพื่อนในใจพลางค่อยๆเดินไปหาครูชัยอย่างเชื่องช้า ครูชัยสะบัดกางเกงในพื้นขาวลายกล่องของขวัญสีชมพูให้อยู่ในสภาพพร้อมที่เย็นฤทัยจะใส่ เด็กสาวยกเท้าซ้ายให้ครูชัยสวมขากางเกงในของเธอโดยไม่ยอมจับไหล่เขาเพื่อการทรงตัว กางเกงในตัวน้อยลอดขาของเธอสูงขึ้นเกือบถึงเข่า เห็นได้ชัดว่าครูชัยต้องการแกล้งให้เธอยกขาให้สูงๆ เย็นฤทัยรู้ทันยกขาอีกข้างตามเข้าไปโดยเอามือซุกกระโปรงเธอไว้ "ถกกระโปรงขึ้น!" เสียงครูชัยแฝงอารมณ์หงุดหงิด "โถ่...ครูชัยอ่ะ หนูอายนะ" จุดประสงค์ครูชัยมันน่าอายเกินกว่าที่เย็นฤทัยจะทำลง "เร็วๆ" ครูชัยทำเป็นไม่ได้ยินลูกศิษย์ เย็นฤทัยได้แต่ถอนหายใจพลางถกกระโปรงขึ้นตามคำสั่งครูชัย เธอรวบกระโปรงนักเรียนขึ้นมาอยู่ข้างเอว ปล่อยให้ชายกระโปรงด้านหน้าและด้านหลังห้อยลงมาปิดของลับเธอไว้ โชว์ให้ครูชัยและวิภาวีเห็นแต่เพียงขาอ่อนเรียวงามของเธอ แม้จะผิดไปจากที่ครูชัยหวังนิดหน่อยแต่เขาก็เลื่อนกางเกงในของเย็นฤทัยขึ้นไปจนเข้าที่ตามเดิม ครูชัยแกล้งดึงสูงจนเด็กสาวตัวแทบลอย ขอบขากางเกงในเย็นฤทัยรัดร่องเสียวเธอ ความเสียวแล่นผ่านทำเอาเด็กสาวเสียวแปล๊บๆ "อุ๊ย! ครูชัยอ่ะ...เบาๆสิคะ" ครูชัยหัวเราะอย่างอารมณ์ดี โดยข้างๆเขามีวิภาวีแอบยิ้มเยาะเย้ยเย็นฤทัยอยู่ ทั้งสามคนคุยกันไปอีกซักพักก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับบ้าน...


ครูชัยเป็นครูสอนงานไม้ของโรงเรียนแห่งหนึ่งในกรุงเทพ เพียงเวลาไม่ถึงหนึ่งเดือนที่เขามาทำงานที่นี่ เขาก็ได้เปิดบริสุทธิ์ลูกศิษย์ชั้นประถมไปแล้วถึง 5 คน ซึ่งผลัดกันมาให้เขาเล่นเสียวได้ทุกวัน เขาเคยมีเมียมาก่อน เขาเคยคิดถึงเธอมาก แต่บัดนี้ลูกศิษย์ทั้ง 5 ของเขาทำหน้าที่แทนเธอได้ดีกว่าจนครูชัยไม่มีเวลาไปคิดถึงเธออีกเลย และสิ่งที่ช่วยให้เขามีโอกาสอันงดงามเช่นนี้ก็คือตุ๊กตาผ้าขาวซีดที่เขาได้รับมาจากเทวดาคนหนึ่ง ทีแรกครูชัยเองก็ไม่เชื่อว่าชายคนนั้นเป็นเทวดา แต่หลังจากเหตุการณ์วันนั้นผ่านไป ครูชัยก็ต้องยอมรับว่าการได้พบเทวดาองค์นี้ช่วยให้ชีวิตของเขามีความสุขขึ้นราวกับสวรรค์มาโปรดเลยทีเดียว


วันนี้เป็นวันศุกร์ ครูชัยมีสอนเพียงสองคาบในตอนเช้าเท่านั้น ครูชัยยังไม่ทันเตรียมแผนการสอนเสร็จดีเท่าไหร่ก็มีนักเรียนสาวเข้ามาหาเขาซะแล้ว "ครูชัย...อยู่รึเปล่าคะ?" เสียงเด็กสาวดังเข้ามาก่อนจะเห็นตัว "อยู่ครับ...เข้ามาสิเจ๊ปลา" ครูชัยเชื้อเชิญนักเรียนสาวให้เข้าห้อง "ว่าไง...มาเอายาแต่เช้าเลยนะเรา" ครูชัยแซวเด็กสาวอย่างอารมณ์ดี "ครูชัยอ่ะ...วันนี้หนูจะแข่งแล้วนะคะ ถ้าไม่ได้ยาครูล่ะก็ หนูแย่แน่ๆเลย" ชลดาเดินตามครูชัยที่เดินไปนั่งรอประจำที่ของเขาแล้ว "เร็วๆสิครู เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า" เด็กสาวร้อนรนเมื่อเห็นครูชัยเอาแต่นั่งเฉย "อยากได้ก็เข้ามาเอาเองสิจ๊ะ" ครูชัยตอบอย่างเรียบง่าย "โห่ย...ครูนี่เรื่องมากจัง" ชลดาทำเป็นบ่นว่าแล้วก็ตรงเข้าไปคว้าซิบกางเกงครูชัยรูดลง งัดเอาท่อนเสียวลำเขื่องของเขาออกมาตั้งตรงหน้าเธอ ชลดาจ้องมันไม่นานก็อ้าปากเอาสิ่งที่เธองัดออกมาจากกางเกงในครูชัยใส่ปากเธอทันที สัมผัสของลิ้นและน้ำลายในช่องปากเธอทำให้ท่อนเสียวครูชัยขยายตัวเพิ่มขึ้นอีกจนคับแน่นปากเด็กสาว แต่แทนที่จะบ่นชลดากลับบรรจงโลมเลียท่อนเสียวครูชัยจนครูชัยเสียวไปถึงเส้นผม ทั้งนี้สิ่งเดียวที่เด็กสาวเจ้าปัญญาต้องการก็คือน้ำเสียวของครูชัยที่เปรียบเหมือนยาสำหรับเด็กสาวในการรักษาอาการว่ายน้ำไม่คล่องของเธอ จนกระทั่งตอนนี้ครูชัยยังแทบไม่เชื่อตาตัวเองเลย ว่าเด็กสาวที่แสนฉลาดอย่างชลดาจะถูกเขาหลอกด้วยเรื่องงี่เง่าแบบนี้ "อาาา...ปลาจ๋า" ครูชัยครางอย่างมีความสุข มือของเขาเลื่อนลงกุมหน้าอกที่ไม่ค่อยจะมีของเธอถูไถหัวนมเบาๆจากภายนอกเสื้อนักเรียน กระตุ้นอารมณ์ของเด็กสาวให้เพิ่มขึ้นตามเขา


"ครูชัย!" น้ำเสียงเล็กๆแต่แฝงไปด้วยพลังดังมาจากหน้าห้อง ณัฐนิชาหัวหน้าจอมโวยยืนเท้าสะเอวจังก้าอยู่หน้าประตู สีหน้าของเธอบ่งบอกความโกรธอย่างเห็นได้ชัด ภาพเพื่อนรักของเธอกำลังโลมเลียท่อนเสียวของครูชัยที่เธอสุดรังเกียจ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเธอไม่พอใจแค่ไหน "ครูชัยทำอะไรเพื่อนหนูอ่ะ!?" ณัฐนิชาตะโกนถามเสียงดังกะให้ได้ยินกันทั้งโรงเรียน แต่คนที่ตกใจมากที่สุดกลับเป็นชลดา เธอรีบลุกจากที่ทิ้งงานที่เธอทำค้างไว้แข็งโด่อยู่อย่างนั้น "แน๊พ!...เบาๆสิ เสียงดังอย่างนั้นเดี๋ยวใครเค้าได้ยินกันหมดหรอก" เงือกสาวเจ้าสระห้ามปรามเพื่อนสนิทแทบไม่ทัน ตรงเข้าหาณัฐนิชาเพื่อปรับความเข้าใจ "จะไม่ให้ตะโกนได้ยังไง ไอ้ครูลามกนี่มันบังคับให้เธอทำใช่มั๊ยเจ๊ปลา...ไม่ต้องกลัวนะ เดี๋ยวเราจัดการเอง" หัวหน้าห้องคนเก่งจอมเจ้ากี้เจ้าการหันมามองครูชัยอย่างเอาเรื่อง "ไม่เอาน่า...แน๊พ คือว่า..." ชลดาเห็นท่าไม่ค่อยดีรีบขวางซะก่อนที่เรื่องจะไปกันใหญ่ "คืออะไรเล่า...เห็นอย่างนี้แล้วไม่จัดการไม่ได้แล้ว ไอ้ครูลามกเนี่ยะ" ณัฐนิชาไม่ฟังคำเพื่อน ยังคงจ้องหน้าอาฆาตครูชัยอยู่อย่างนั้น ท่าทางเด็กสาวในตอนนี้ต่างจากตอนที่ครูชัยกำความลับของเธอยิ่งนัก อาจเป็นเพราะความลับนี้ไม่ใช่ของเธอเอง หรือไม่ก็เพราะคนที่ถูกทำเป็นเพื่อนรักของเธอ จึงทำให้ณัฐนิชาโมโหได้ถึงเพียงนี้ "แน๊พ!...ฟังเราก่อน คือ...เรา เอ่อ...เราเป็นคนขอทำเองแหละ" ชลดาพูดเสียงเบาจนณัฐนิชาได้ยินเพียงลางๆเท่านั้น "ว่าไงนะ!" ณัฐนิชาทำตาโตเพราะไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน "คือ...เราเป็นคนขอครูชัยอมไอ้นั่นเอง...แน๊พใจเย็นๆนะ ไม่ใช่ความผิดของครูชัยหรอก" เสียงชลดาสั่นๆ แม้จะเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากแค่ไหน แต่ความลับแบบนี้เป็นใครก็คงอธิบายลำบาก "นี่เธอจะบ้าเหรอ ไปขอไอ้!...เอ่อ...ไปขอครูชัยทำแบบนี้เนี่ยะนะ!" ณัฐนิชาเริ่มควบคุมความโกรธของตัวเองไม่ไหว น้ำเสียงเธอเริ่มดุขึ้นเรื่อยๆ "คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้น่ะ..." ชลดาจูงมือเพื่อนสาวห่างครูชัยออกไปจนเขาไม่ได้ยินเธอทั้งสองคุยกัน ครูชัยนั่งมองไปอมยิ้มไปพลางนึกแผนการณ์เผด็จศึกเพื่อนรักทั้งสองอย่างใจเย็น "จะบ้าเหรอ...เจ๊ปลา! แล้วเธอก็เชื่อเค้าเนี่ยะนะ!" ณัฐนิชาส่งเสียงดังไม่เลิก ฟ้องครูชัยว่าทั้งคู่คุยอะไรกัน เห็นได้ชัดว่าชลดาตกอยู่ในที่นั่งลำบาก ว่าแล้วครูชัยก็เริ่มลุกจากที่นั่งของตนบ้าง เขาเดินตรงเข้าหาสองสาวที่ยังถกเถียงกันไม่เลิก "ไงจ๊ะ...เด็กน้อย คุยอะไรกัน ให้ครูคุยด้วยคนสิ" ลูกศิษย์ทั้งสองหันมองครูชัยเป็นตาเดียวกัน สีหน้าแสดงความไม่พอใจกับคำพูดของครูชัย "โอ้!...ขอโทษที เจ๊ปลาโตแล้วนี่เนอะ เรียกเด็กน้อยไม่ได้แล้ว" ครูชัยแกล้งทำเป็นนึกขึ้นได้ "...แต่ใครบางคนแถวนี้ ยังทำตัวเป็นเด็กๆอยู่เลย..." ครูชัยลากเสียงยาวพลางส่งสายตาไปยังณัฐนิชา "นี่...ครูชัย!" ณัฐนิชาหันไปทำเสียงดุใส่ครูชัยแทน เป็นเสียงดุที่แฝงความรู้สึกกดดันบางอย่าง "อ้าว..หรือว่าไม่จริงล่ะ ก็แน๊พน่ะ...โตป่านนี้แล้วยัง..." ครูชัยงัดเอาไม้ตายลับมาเล่นงานณัฐนิชาซะแล้ว "หว่าย...ครูชัย หยุดนะ ห้ามพูดนะ!" หัวหน้าห้องคนเก่งได้แต่ทุบหน้าท้องครูชัยเพราะเธอกระโดดขึ้นไปปิดปากครูชัยไม่ถึง ครูชัยได้แต่ยิ้มพลางคว้าข้อมือเล็กทั้งสองเอาไว้ เขาก้มลงจ้องหน้าของณัฐนิชาซึ่งห่างจากเขาไม่ถึงฟุต "โตป่านนี้แล้ว...ใครก็ไม่รู้ ยังฉี่ราดในโรงเรียนอยู่เลย ไม่ให้เรียกเด็กแล้วจะเรียกว่าไงดีจ๊ะ?" ณัฐนิชาโกรธสุดขีดที่ครูชัยเผยความลับของเธอแต่ก็ต้องก้มหน้ายอมรับความจริงด้วยความอับอาย "อะไรนะ...แน๊พ นี่เธอ..." ชลดาเองก็ไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยินเหมือนกัน หัวหน้าผู้เปี่ยมไปด้วยความสามารถและความรับผิดชอบที่แท้ก็ไม่ต่างจากเด็กป.1ซักเท่าไหร่ "แถมยังต้องให้ครูมาคอยล้างคอยเช็ดให้อีกต่างหาก" ครูชัยยังแฉณัฐนิชาต่อไม่ยอมจบ "ครูชัยขา...พอทีเถอะค่ะ ปล่อยหนู" เสียงหัวหน้าห้องปากกล้าหงอลงอย่างผิดหูผิดตา "อะไรกันน่ะ! แน๊พ นี่เธอทำไมถึงทำแบบนี้ล่ะ!" ชลดาเริ่มเป็นฝ่ายทำเสียงดังบ้าง "ก็...ก็ นั่นมันเหตุการณ์ฉุกเฉินนี่นา คือ..." หัวหน้าคนเก่งเริ่มอ้ำๆอึ้งๆด้วยไม่รู้จะอธิบายให้เพื่อนรักเข้าใจสถานการณ์ของเธออย่างไรดี "ก็ยังดีกว่าเธอแหละน่า... อยากว่ายน้ำเก่งก็ไม่เห็นต้องยอมไปอมของครูชัยเลยนี่!" ณัฐนิชาไม่ชอบตกเป็นฝ่ายถูกต้อน โต้กลับชลดาด้วยเรื่องน่าอายของเธอแทน "ยัยแน๊พ!" ทั้งคู่เริ่มมีปากมีเสียงหนักขึ้นเรื่อยๆ ต่อหน้าครูชัยที่ฟังทั้งคู่ตอบโต้กันอย่างสบายใจ


เมื่อเห็นว่าได้เวลายุติแล้ว ครูชัยก็เดินเข้าแทรกตรงกลางระหว่างเพื่อนรักทั้งสอง มือของเขาเอามาโอบไหล่ของทั้งสองคน ซ้ายโอบชดลา ขวาโอบณัฐนิชา "เอาน่า...ทั้งสองคน เลิกทะเลาะกันได้แล้ว" ทั้งคู่หยุดส่งเสียงทะเลาะกัน แต่ยังคงจ้องหน้าของอีกฝ่ายด้วยความโกรธ โดยลืมไปว่าครูชัยกำลังลูบไล้ไหล่และต้นแขนของเธอเล่นอย่างสนุกมือ ครูชัยไม่หยุดพฤติกรรมของเขาแค่นั้น เมื่อเห็นทั้งสองไม่มีปฏิกิริยาต่อมือของตน ครูชัยก็ก้มลงหอมแก้มเด็กทั้งสองสลับกันซ้ายทีขวาที เช่นเดียวกับที่เขาทำกับเย็นฤทัยและวิภาวีมาแล้ว น่าแปลกที่เด็กทั้งสองไม่ค่อยตกใจกับการถูกหอมโดยครูชัยซักเท่าไหร่ แต่ทั้งคู่กลับตกใจเมื่อเห็นครูชัยหันไปหอมอีกฝ่ายด้วย "ครูชัยปล่อยหนูนะคะ! / ไอ้ครูชัยบ้า...ปล่อยนะ!" เด็กทั้งสองต่างคนต่างดีดดิ้นในอ้อมแขนของครูชัยเพราะได้สติแล้วว่าโดนเขาทำอะไรอยู่ "ไม่ปล่อยหรอก...ครูชัยรักทั้งแน๊พแล้วก็ปลา เห็นสองคนทะเลาะกันแล้วครูไม่ชอบเลย" ครูชัยพูดให้ทั้งสองใจเย็นลง คำว่า"รัก"ของครูชัยชวนให้ทั้งสองสาวผู้ฉลาดหลักแหลมรู้เป็นนัยๆว่าอีกฝ่ายก็โดนครูชัย"เอา"แล้วเหมือนกัน เพื่อนรักทั้งสองทำตาโตใส่กันราวกับจะยืนยันสิ่งที่พวกเธอสงสัยอยู่ "อย่าบอกนะว่า...เธอ" ในที่สุดทั้งคู่ก็รู้แล้วว่าต่างฝ่ายต่างเสียให้ครูชัยแล้ว "ครูชัย!...ทำไมทำแบบนี้กับ แน๊พ/เจ๊ปลา ปล่อยนะ!" คราวนี้เกือบจะพูดเป็นเสียงเดียวกันเลยทีเดียว ทั้งคู่ออกฤทธิ์ดิ้นแรงขึ้นเพราะรู้ตัวแล้วว่าไม่ปลอดภัย แต่เรี่ยวของทั้งคู่ที่ต่างคนต่างดันไม่อาจหลุดรอดจากอ้อมแขนครูชัยได้ง่ายๆ "เอ...ว่าแต่ คราวนี้ครูจะรักใครก่อนดีน้า...?" สิ้นเสียงครูชัย เด็กทั้งสองจู่ๆก็หยุดดิ้นราวกับกำลังย้อนคิดถึงประสบการณ์ในอดีต "ปลา/แน๊พ ค่ะ!" ต่างคนต่างเสนอชื่อเพื่อนรักให้ครูชัยไป ไม่รู้ว่าเพราะกลัวตัวเองเจ็บซ้ำสองหรืออยากแก้แค้นเพื่อนรักกันแน่ ครูชัยได้ยินก็อดขำไม่ได้ แต่กับเด็กสาวทั้งสองแล้ว เธอละอายใจยิ่งนักที่เผลอผลักไสเพื่อนรักไปให้ครูชัยด้วยอารมณ์ชั่ววูบ "แหม...เล่นพูดพร้อมกันแบบนี้ครูเลือกไม่ถูกเลยแฮะ" ว่าแล้วครูชัยก็กึ่งจูงกึ่งลากเด็กสาวทั้งสองออกจากห้องไป "เฮ้ย! ครูชัย...จะพาพวกหนูไปไหน ไม่เอาน้าาาา"


เด็กสาวทั้งสองถูกปล่อยตัวอยู่ในสวนหลังห้องงานไม้นั่นเอง ที่นี่ณัฐนิชามีประสบการณ์กับครูชัยมาแล้วหลายครั้งจึงรู้สึกถึงความน่ากลัวได้ดีกว่าชลดา "ครูชัย...อย่าทำอะไรบ้าๆนะ ไม่งั้นหนูตะโกนให้คนมาช่วยจริงๆด้วย" ณัฐนิชายกเรื่องมาขู่ครูชัยให้เขาสำนึก "แหม...ถ้าทำอย่างนั้น เพื่อนๆแน๊พได้รู้หมดแน่เลยว่าแน๊พฉี่ราดในโรงเรียนอ่ะ" ครูชัยขู่กลับทำเอาณัฐนิชาแทบสะอึกเลยทีเดียว ความลับน่าอายของเธอแค่เพื่อนรักอย่างชลดารู้เธอก็อายจะแย่อยู่แล้ว ขืนให้รู้กันทั้งโรงเรียนมีหวังมองหน้าเพื่อนไม่ติดอีกแน่นอน "ดีไม่ดี แน๊พอาจไม่ได้เป็นหัวหน้าห้องอีกเลยก็ได้นา" ครูชัยให้เหตุผลเสริมเข้าไปอีก กว่าจะสร้างความเชื่อถือจนมาเป็นหัวห้องหนึ่งในขณะนี้ณัฐนิชาต้องใช้เวลานานถึง 2 ปี เธอไม่ยอมให้ความพยายามของเธอสูญเปล่าเพียงเพราะเรื่องงี่เง่าแบบนี้เด็ดขาด ณัฐนิชาได้แต่หันไปมองชลดาเผื่อว่าเพื่อนรักจะทำอะไรได้บ้าง แต่ชลดาก็ส่งสายตาที่สิ้นหวังกลับมาให้เธอ ชลดาเองก็ตกที่นั่งลำบากไม่ต่างจากณัฐนิชาเท่าไหร่นัก หากเพื่อนๆในชั้นรู้เข้าว่าเธอยอมอมท่อนเสียวครูชัยแลกกับการว่ายน้ำเก่ง เธออาจถูกตัดสิทธิ์แข่งขันว่ายน้ำไปเลยก็ได้ เด็กสาวทั้งสองจึงได้แต่ยืนนิ่งๆอยู่อย่างนั้น ฝ่ายครูชัยพอรู้ว่าคำขู่ของเขาได้ผลก็ถึงเวลาหาความสุขใส่ตัวแล้ว ครูชัยนั่งลงบนกระถางที่ว่างๆอันหนึ่งอยู่ในท่าเหมือนนั่งบนเก้าอี้ "มาหาครูตรงนี้...มา" ครูชัยตบหน้าตักตัวเองบอกเด็กสาวทั้งสองว่าไม่ใช่แค่เข้าไปหาแบบธรรมดาแน่ๆ "เอาไงดีล่ะเจ๊ปลา?" หัวหน้าคนเก่งเริ่มทำเก่งไม่ออกปรึกษาเพื่อนสาวคนสนิทเป็นการใหญ่ "เอาเถอะ...ทำตามที่ครูชัยสั่งดีกว่า ยังไงๆ ครูชัยคงไม่กล้าทำอะไรบ้าๆหรอก นี่มันจะเจ็ดโมงแล้ว" ชลดาตอบเพื่อนรักไปเบาๆ ทั้งคู่พยักหน้าตกลงใจ ค่อยๆเดินเข้าหาครูชัยช้าๆราวกับกลัวว่าเขาจะกระโจนใส่


ครูชัยนั่งถ่างขารอให้เด็กสาวทั้งสองเดินเข้ามาหา เขาจัดท่านั่งให้ทั้งสองสาวนั่งลงบนน่องของเขาคนละข้าง หันหน้าเข้าหากันและกัน มือของครูชัยโอบเอวของทั้งสองไม่ให้หงายหลังไป จากนั้นก็หอมเด็กสาวคนละทีเป็นรางวัล "ต้องอย่างนี้สิคนเก่ง" ทางซ้ายมือครูชัยหอมชลดาอย่างไม่ลำบากมากนัก แต่ด้านขวาณัฐนิชาที่ตัวเตี้ยกว่าทำให้ครูชัยต้องก้มลงมากกว่าปกติ พอทั้งสองคนโดนหอมเสร็จก็รีบเช็ดแก้มตัวเองเป็นการใหญ่ ครูชัยได้แต่แอบขำจากนั้นเขาก็ลงมือต่อ มือที่โอบเอวของเด็กสาวทั้งสองไว้ค่อยๆเลื่อนไปสัมผัสโคนขาของเด็กสาวลูบไล้เล่นอย่างเบามือ "ครูชัยคะ...ถ้าใครมาเห็นเข้า เดี๋ยวจะซวยกันหมดนะ...หนูว่าเลิกเหอะครู" ชลดาพยายามเกลี้ยกล่อมครูชัย แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล เพราะนอกจากเขาจะไม่ยอมหยุดแล้ว แรงนวดของครูชัยยังดึงเอากระโปรงของเธอทั้งสองลอยสูงขึ้นด้วย เพื่อนรักรีบเอามือซุกกระโปรงกันให้วุ่น ต่างฝ่ายต่างปกป้องโคนขาของตัวเองสุดฤทธิ์ "โว้ย!...ไอ้ครูชัยบ้า หยุดนะ!" ณัฐนิชาทนอยู่เฉยไม่ไหวระบายอารมณ์ด้วยการด่าครูชัย "เป็นเด็กเป็นเล็กพูดจาหยาบคายกับครูได้เหรอ นี่แน่ะ!" ครูชัยหันไปหาเจ้าของเสียงด่าระดมหอมแก้มไซร้ซอกคอประหนึ่งจะทำโทษเธอ กลิ่นตัวหอมๆยามเช้าของณัฐนิชารัญจวนใจจนครูชัยไม่อยากหยุด ทิ้งให้ชลดาได้แต่มองเพื่อนรักโดนซุกไซร้อยู่เงียบๆด้วยไม่อยากตกชะตากรรมเดียวกัน <อูยยย...พอซักทีสิครูชัย ฮือๆๆ เจ๊ปลา...ช่วยเราด้วย....อ๊อยยยย> ณัฐนิชาพยายามผลักครูชัยให้ออกห่างจากตัวพลางส่งสายตาละห้อยขอความช่วยเหลือไปยังเพื่อนรักของเธอ แต่ก็ไร้การตอบสนอง เด็กสาวจำต้องหาทางออกด้วยตัวเอง "ครูชัย...พอแล้วๆ พอได้แล้ว หนูจะไม่พูดหยาบแล้วววว...ไม่พูดแล้ว!" ในที่สุดครูชัยก็ยอมหยุดซะที เด็กสาวเงยหน้าแดงๆขึ้นมามองครูชัยให้แน่ใจว่าเขาหยุดแล้วจริงๆพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่ ความเสียวจากการซุกไซร้ของครูชัยเกือบทำเธอควบคุมตัวเองไม่อยู่


แม้ครูชัยจะแข็งแรงกว่าเด็กสาวทั้งสอง แต่มือเดียวของเขาต้องยื้อยุดกับสองมือของลูกศิษย์ทำให้งานของเขาเป็นไปอย่างยากลำบาก "เอามือออกเร็วๆ อย่าดื้อกับครูสิ" ครูชัยออกคำสั่งใหม่ สร้างความไม่พอใจให้สองสาวน้อยยิ่งนัก ความคิดของชลดาที่ว่าครูชัยจะไม่ทำอะไรบ้าๆนั้นผิดถนัด "แต่ว่า...ครูชัยคะ...ว๊าย!" ชลดากำลังจะเอ่ยปากปฏิเสธ แต่ก็ถูกครูชัยหันมาซุกไซ้เล่นงานเธอ ด้วยความที่เป็นคนเรียนรู้เร็ว เด็กสาวรีบแก้เกมก่อนจะสายเกินไป "อุ๊ยๆ! ครูชัยคะ...หนูไม่เถียงแล้ว ไม่เถียงแล้วววว" แม้จะเสียดายอยู่บ้างแต่ครูชัยก็หยุดซุกไซ้ชลดา อย่างน้อยทั้งสองสาวก็ได้บทเรียนแล้วว่าไม่ควรขัดใจเขา เด็กสาวมองหน้ากันและกัน ค่อยๆเอามือออกจากระโปรงของตนพร้อมๆกันด้วยใจระทึก <โว้ย! จะไงดีเนี่ยะ ขัดใจครูชัยก็โดนหอม แต่ถ้าไม่ขัดครูชัยล่ะก็...มีหวังได้เจ็บตัวอีกแน่เลย...> ณัฐนิชาบ่นในใจ ทั้งๆที่รู้ว่าจะเจอกับอะไรแต่ทั้งสองสาวก็เลือกหนทางที่จะเจ็บตัวมากกว่า "เอามือมากอดคอครูไว้ดีกว่า...เร็ว" ครูชัยสั่งเพิ่ม ท่อนแขนเด็กสาวพาดคอครูชัยกอดเอาไว้หลวมๆ "ถ้าใครปล่อยมือออกจากคอครู...จะต้องโดนทำโทษนะจ๊ะ" สิ้นคำสั่งสุดท้ายเด็กสาวทั้งสองหันควับไปมองหน้าครูชัยเหมือนต้องการจะเถียง แต่ในที่สุดก็ไม่มีเสียงใดๆหลุดออกมาจากปากของเด็กทั้งสอง จะมีก็แต่เสียงลมหายใจแห่งความสิ้นหวังเท่านั้น เมื่อเห็นลูกศิษย์โปรดทั้งสองตกอยู่ในกำมือของเขาเช่นนี้แล้วครูชัยก็ไม่ปล่อยโอกาสให้เสียเปล่าไป มือของเขาจับชายกระโปรงนักเรียนของลูกศิษย์ยกสูงขึ้นจนเผยให้เห็นกางเกงในของทั้งสองสาวปรากฏให้เห็นกันทั้งสามคน กางเกงในของณัฐนิชาไม่ผิดไปจากที่ครูชัยคาดหมายไว้เท่าไหร่นัก คอลเล็คชั่นหมีพูห์ตัวสุดท้ายโผล่มาให้ครูชัยได้ยลโฉม ณัฐนิชาก้มหน้าก้มตาด้วยความอาย เพราะตรงข้ามด้านที่เธอนั่งนั้นชลดากำลังโชว์กางเกงในผ้าไหมสีชมพูที่ดูเซ็กซี่ยิ่ง ครูชัยไม่เสียเวลาพิจารณาความแตกต่างของมันมากนัก เขาสนใจความแตกต่างของไอ้ที่อยู่ในกางเกงในมากกว่า หลังจากเลื่อนมือทั้งสองข้างขึ้นจนไปถึงขอบเอวกางเกงในของลูกศิษย์สาวแล้ว ครูชัยค่อยๆเบียดนิ้วแทรกผ่านเนื้อผ้าเข้าไปคว้าสมบัติที่อยู่ภายในท่ามกลางเสียงหัวใจที่เต้นถี่อย่างไม่เป็นจังหวะของเด็กสาวทั้งสอง


นิ้วกลางครูชัยเลื่อนไปสัมผัสปุ่มต้องห้ามของลูกศิษย์ ณัฐนิชามีอาการขากระตุกเล็กน้อย ฝ่ายชลดามีเพียงเสียงซื๊ดเล็กๆหลุดออกมาเท่านั้น เนินเสียวของเงือกสาวที่เริ่มมีขนอ่อนๆขึ้นรำไรให้สัมผัสที่แตกต่างจากเนินเสียวกลมเกลี้ยงของณัฐนิชา แต่กระนั้นก็ไม่ทำให้อารมณ์ใคร่ของครูชัยลดลงไปเลยแม้แต่น้อย ความแตกต่างของสองเพื่อนรักชวนให้ครูชัยอยากรู้อยากลองมากยิ่งขึ้น นิ้วของเขาถูวนบี้บดติ่งเสียวทั้งสอง ณัฐนิชาและชลดาเกาะคอครูชัยแน่นเพราะความเสียวที่ไหลทะลักเข้ามาหาพวกเธอ "อู๊ยยยยสสส์ ครูชายยยย อ...อาาา" ใบหน้าอุ่นๆแดงๆของเด็กสาวทั้งสองซุกซบหน้าอกครูชัยอย่างลืมตัว เสียงครางของพวกเธอดังออกมาปะปนกันจนครูชัยจับไม่ได้ว่าใครร้องว่าไงบ้าง ครูชัยเริ่มรุกไล่หนักขึ้น นิ้วกลางกรีดผ่าร่องเสียวของเพื่อนรักทั้งสองจมหายลงไปเรื่อยๆ ครูชัยหลับตาซึมซับความรู้สึกภายในร่องเสียวทั้งสอง เมื่อเปรียบเทียบพร้อมๆกันเช่นนี้เขาก็ได้ข้อสรุปว่าร่องเสียวของณัฐนิชาคับแน่นและตอดเก่งกว่าชลดาเป็นไหนๆ แต่ถึงแม้จะตอดเก่งมากเท่าไรแต่สัมผัสภายในร่างกายของลูกศิษย์ทั้งสองก็ช่างอ่อนโยนต่อเขายิ่งนัก ชวนให้อารมณ์ใคร่ของครูชัยคุกรุ่นขึ้นเรื่อยๆ เขาเริ่มซอยนิ้วกลางเข้าออกอย่างมีจังหวะ ฝ่ายที่ทนไม่ไหวไม่ใช่ใครอื่น นั่นก็คือณัฐนิชาหัวหน้าห้องที่มีตำแหน่งหน้าที่ใหญ่โตเกินขนาดอวัยวะเพศของตนนั่นเอง นิ้วดุ้นใหญ่ของครูชัยที่แทรกเข้าไปสู่ภายในร่องเสียวเธอ ความอึดอัดและเสียวซ่านดันอารมณ์ใคร่เด็กสาวให้กระเจิดกระเจิงแซงหน้าเพื่อนรัก "ครูชัย...อ๊ออยยยย พอแล้วๆครู ...หนูทนไม่ไหวแล้ววว หยุดก่อนนน!" ณัฐนิชาขอร้องครูชัยด้วยน้ำเสียงที่เสียวซ่านแบบที่ชลดาไม่เคยได้ยินมาก่อน เงือกสาวตัวน้อยได้แต่นั่งเสียวไปพร้อมๆกับเธอ ณัฐนิชาเสียวจนลืมตัว มือที่ใช้เกาะคอครูชัยเธอเอามาจับแขนครูชัย ชลดาทีแรกที่เห็นก็นึกว่าเพื่อนรักจะดึงมือครูชัยออก แต่พอดูๆไปก็เห็นเธอเอาแต่กำข้อมือครูชัยเอาไว้ ดูเหมือนไม่อยากให้ครูชัยถอนมือออกซะมากกว่า ชลดาเองพอเห็นดังนั้นก็อยากจะทำเหมือนเพื่อนของเธอบ้าง แต่ก็ยังพอมีสตินึกขึ้นได้ว่าครูชัยสั่งไว้ยังไง ฝ่ายครูชัยเห็นณัฐนิชาทำผิดกฏที่เขาตั้งเอาไว้แต่เขาก็ไม่ว่าอะไร ยังบรรจงสำเร็จความใคร่ให้เด็กสาวทั้งสองต่อไป จนกระทั่งใกล้ถึงฝั่งฝันของณัฐนิชาแล้ว ครูชัยกลับทำสิ่งที่เด็กสาวไม่คาดฝัน จู่ๆเขาก็ชักมือออกจากร่องเสียวณัฐนิชา นอกจากนี้ยังคว้าข้อมือทั้งสองแล้วกอดเธอไว้อีก "ครูชัย...จะทำอะไรน่ะคะ อย่าเพิ่งหยุดสิปัดโธ่!" ความเสียวที่ไม่สิ้นเสร็จของณัฐนิชาทรมานจิตใจเธอยิ่งนัก มือของเธอไม่สามารถเลื่อนลงไปจับร่องเสียวระบายความใคร่เองได้เพราะครูชัยกอดเธอจนแน่น [อูยยย ครูชัยนะครูชัย! อยู่ๆนึกทำบ้าอะไรขึ้นมาอีกเนี่ยะ...] เด็กสาวผู้น่าสงสารขาสั่นพั่บๆให้ครูชัยมองด้วยความสะใจ "เจ๊ปลา...ช่วยเราด้วย อ๊ออยยยย อาาาา" ณัฐนิชารู้ตัวว่าพึ่งครูชัยไม่ได้ หันไปขอร้องเพื่อนรักแทน "อูยยยย..ไม่ได้หร...หรอก แน๊พ อาาา...เดี๋ยวเราโดนครูชัยทำโทษอาววว" ชลดาให้เหตุผลไปอย่างนั้น จริงๆแล้วเธอก็เสียวไม่แพ้ณัฐนิชา เรี่ยวแรงที่จะไปช่วยเหลือเพื่อนรักจึงแทบไม่มีเลย หัวหน้าห้องคนเก่งหมดที่พึ่ง เธอจำต้องบำบัดความใคร่ด้วยตัวเธอเอง ณัฐนิชาแยกขาออกจากกันนั่งคร่อมน่องขาขวาของครูชัย พอได้ตำแหน่งที่เหมาะสมแล้วเธอก็ไม่รอช้า หัวหน้าคนเก่งบี้บดถูไถติ่งเสียวของเธอกับน่องของครูชัย สะโพกของเธอโยกขึ้นโยกลงหมายจะให้เม็ดสวาทของเธอแหลกคาน่องของเขา ณัฐนิชาตัวสั่นไม่หยุด ใบหน้าเธอแดงซ่าน ลมหายใจเธอดังก้องไปทั่วสวนหลังห้องงานไม้ ทิ้งให้คุณครูและเพื่อนสุดที่รักของเธอได้แต่จ้องมองพฤติกรรมของเธออย่างสนอกสนใจ "ฮือๆๆ...ครูชัยปล่อยหนูนะ ไม่เอาแบบนี้...ไม่...ไม่...ม่ายยยยยย อาาาา" ในที่สุดหัวหน้าห้องตัวน้อยก็ถึงสวรรค์ของเธอด้วยความเหนื่อยอ่อน น้ำเสียวเธอไหลซึมออกมาเปียกกางเกงครูชัยเป็นดวง ณัฐนิชานอนเอนหลังพิงครูชัยอย่างคนหมดแรง ตาเธอเหม่อลอยดื่มด่ำกับความเสียวซ่านที่เพิ่งผ่านพ้นเธอไป เบื้องหน้าเด็กสาวชลดายังคงถูกครูชัยล้วงร่องเสียวอยู่ อาจเป็นเพราะมือข้างที่ไม่ถนัดของครูชัยหรือไม่ก็เพราะชลดาอดทนได้ดีกว่าเธอ "ไง..เจ๊ปลา แน๊พเค้าเสร็จไปก่อนแล้วนะ จะยอมแพ้เค้าเหรอ?" ครูชัยเอ่ยถามเย้าแหย่ชลดา จะเป็นด้วยเหตุใดก็ไม่รู้แต่ณัฐนิชากลับรู้สึกภูมิใจในตัวเองกับคำพูดคำนี้ของครูชัยเหลือเกิน ฝ่ายชลดาราวกับจะนึกขึ้นได้ พอครูชัยพูดจบประโยคเธอก็เริ่มออกอาการทันที สะโพกของเธอเริ่มแอ่นรับการบุกทะลวงของครูชัย มือที่กอดคอครูชัยเริ่มอยู่ไม่นิ่ง ทั้งบีบทั้งเหนี่ยวจนคอครูชัยแดงไปหมด ลมหายใจแรงๆของเธอลอยมาถึงณัฐนิชาที่นอนเหนื่อยอ่อนอยู่ข้างๆ "อื้อออ....อืมมม อาาาาา" และแล้วเสียงของชลดาก็ขาดหายไป กลั้นใจเกร็งร่องเสียวหนีบนิ้วครูชัยแน่นจนกระทั่งเงือกสาวเจ้าปัญญากระโจนขึ้นสู่สวรรค์ของเธอ แต่แม้ว่าเธอจะเหนื่อยอ่อนแค่ไหนแต่เธอก็ยังมีสติเกาะคอครูชัยเอาไว้ได้ ครูชัยปล่อยให้ลูกศิษย์สุดสวาททั้งสองนอนพักซบอกเขาอีกพักใหญ่ โดยมีมือของเขาโอบกอดศิษย์รักทั้งสองอย่างอบอุ่น


ชลดาพอมีแรงลุกขึ้นไหวแล้วแต่ณัฐนิชายังไม่หายเหนื่อยเลย ครูชัยลุกขึ้นยืนโดยประคองณัฐนิชาเอาไว้ไม่ให้ล้มทั้งยืน "เจ๊ปลา...ไปดูลาดเลาให้ครูหน่อยสิ..." ชลดาทำตาโตด้วยความตกใจ "ครูกะว่าจะทำโทษแน๊พซะหน่อย" ครูชัยอธิบายต่อ ไม่ปล่อยให้เด็กสาวถามได้ทัน "ครูชัย...จะบ้าเหรอ นี่มันเจ็ดโมงสิบแล้วนะครู ถ้าใครมาเห็นเข้าล่ะก็...ครูชัยซวยแน่เลย" ชลดาสวมบทเย็นฤทัยเตือนครูชัยด้วยความหวังดี "งั้นเจ๊ปลาก็ดูลาดเลาดีๆสิ ถ้าไม่มีใครเห็น ทุกคนก็สบาย...จริงมั๊ย?" ได้ยินดังนั้นณัฐนิชาก็รีบส่ายหัวใหญ่ แต่เธอไม่ได้อยู่ในมุมที่ชลดากับครูชัยจะมองเห็น ฝ่ายชลดาได้แต่ยืนนึกหนทางอื่นที่จะหยุดครูชัยไม่ให้ได้ทำบ้าๆกับเพื่อนของเธอ "เอาน่า...ดูเสร็จเดี๋ยวครูให้ยา" ครูชัยเสนอรางวัลให้ชลดาทำเอาความตั้งใจของเธอเสียไปเลย "จริงเหรอคะครู?" ชลดาถามเสียงแจ๋ว แต่ฝ่ายณัฐนิชาพอได้ยินก็เอาเรี่ยวแรงที่มีเหลืออยู่น้อยนิดพยายามจะเตือนสติเพื่อน "นี่...เจ๊ปลา แทนที่จะ..อุ๊บ!" ครูชัยเอามือปิดปากณัฐนิชาไม่ให้เธอได้พูดอะไร พอพยักหน้าส่งสัญญาณให้ชลดาเสร็จ ก็ถึงเวลาที่ครูชัยจะทำโทษณัฐนิชาซะที เขารวบขาเด็กสาวรองแผ่นหลังเธอให้นอนลงไปบนพื้นหญ้าบริเวณนั้น "ครูชัย...ครู ปล่อยหนูนะคะ...ขอร้องล่ะ" ณัฐนิชาพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเปี่ยมไปด้วยความสับสน กางเกงในลายหมีพูห์ของเธอถูกรูดออกจากตัวโดยไม่ถามความเห็น "ครูชัยขา...ทำโทษแบบอื่นได้มั๊ยอ่ะ?" ณัฐนิชาถามไปทั้งๆที่รู้ว่าครูชัยต้องการอะไรจากเธอ ท่อนเสียวของครูชัยที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าบ่งบอกว่าเธอเหลือโอกาสทำใจอีกไม่นานแล้ว "ครูชัย....." น้ำเสียงสั่นเครือของเด็กสาวชวนให้ครูชัยเงยหน้าขึ้นมอง "เบาๆนะคะ..." ความหวาดกลัวและสับสนแสดงออกมาทั้งทางสีหน้าและน้ำเสียง ครูชัยลูบหัวณัฐนิชาอย่างอ่อนโยน "อยู่นิ่งๆไม่ต้องเกร็งแล้วจะไม่เจ็บมาก โอเค?" ถึงจะไม่เต็มใจนักแต่เด็กสาวก็พยักหน้าตอบครูชัย ท่อนเสียวพอได้รับคำยินยอมก็เหมือนกับจะขยายตัวขึ้นมาได้อีก ครูชัยนำมันเลื่อนเข้าใกล้ร่องเสียวของหัวหน้าคนเก่งเรื่อยๆ ทิ้งให้ชลดาเพื่อนรักชะโงกหน้าลุ้นไปกับทั้งสองคนด้วยความกังวล


แม้จะมีน้ำเสียวฉ่ำชื้นไปหมด แต่ส่วนหัวของครูชัยก็บุกเข้าสู่ร่องเสียวณัฐนิชายากลำบากไม่ต่างจากครั้งแรกของเธอมากนัก "อืออออ....ครูขา..." ณัฐนิชาพยายามถ่างขาให้กว้างที่สุดแล้วแต่ก็ยังรู้สึกอึดอัดอยู่ดี นี่ถ้าไม่ใช่เพราะเธอยอมรับผิดจริงๆหรืออยากให้ครูชัยทำแบบนี้กับตน เธอคงไม่ยอมให้เรื่องเลยเถิดมาจนถึงตอนนี้แน่ๆ ท่อนเสียวของครูชัยยังคงดันต่อไปส่วนหัวค่อยๆจมหายลงไปทีละนิดๆ ร่องเสียวที่แสนจะตอดเก่งของณัฐนิชาไม่ยอมให้เขาล่วงล้ำเขาไปได้ง่ายๆ "นี่...ครูบอกแล้วไงว่าอย่าเกร็ง" ครูชัยแนะณัฐนิชา "ก็...ก็มันเสียวนี่ครู อื๊ยยย" ครูชัยใช้จังหวะเด็กสาวเผลอ ดันท่อนเสียวของเขาเข้าไปได้อีกระยะหนึ่ง จนกระทั่งจมหายเข้าไปได้แล้วครึ่งอัน "ได้ครึ่งทางแล้ว...คนเก่ง อีกครึ่งเดียวเองนะจ๊ะ" เสียง

[samrong]

 "รุ่นพี่-รุ่นน้อง"
Episode I : Dummy Doll "ครูชัยอ่ะ...ไหนบอกจะให้ยาหนูไงคะ?" ชลดาเดินเข้ามาหาคู่รักทั้งสอง "อ้าว...ก็ยัยแน๊พไม่ยอมให้ครูเอาออกนี่นา ให้ทำไงล่ะ?" ครูชัยโยนความผิดให้เพื่อนรักเธอ ชลดาจึงหันไปค้อนใส่ณัฐนิชาที่ยังนอนหลับตาพริ้มเพราะพิษเสียว "ไม่เป็นไรน่า...เอ้านี่ ยังเหลืออีกนิดหน่อย" ครูชัยยื่นท่อนเสียวที่เหี่ยวเพราะหมดแรงให้ชลดาดู น้ำเสียวบางส่วนยังเหลือค้างอยู่ที่ยอดจรวด แม้จะไม่ค่อยพอใจแต่เด็กสาวก็ก้มลงคว้าดุ้นเนื้อเปื้อนน้ำเสียวเข้าปากเธอ บรรจงดูเลียจนน้ำเสียวที่เหลือเปลี่ยนเป็นน้ำลายของชลดาแทน รสชาติท่อนเสียวของครูชัยเปลี่ยนไปเล็กน้อย อาจเพราะมันเพิ่งออกมาจะโพรงสวาทของณัฐนิชาก็ได้ รสชาติน้ำเสียวของณัฐนิชาที่ติดมานิดหน่อยชวนให้ชลดาชิมอย่างเอร็ดอร่อย ครูชัยยิ้มกับท่าทีนั้นของชลดาพลางลูบหัวเธอเล่นราวกับลูกสุนัขตัวน้อยๆ ฝ่ายณัฐนิชาหลังจากนอนเหน็ดเหนื่อยไม่ได้สติอยู่นาน พอลืมตาขึ้นมาเห็นเพื่อนรักกำลังดูดท่อนเสียวที่เพิ่งทำเธอขึ้นสวรรค์ไปหยกๆ ก็เกิดอาการโมโหขึ้นมาทันที "นี่! เจ๊ปลา...เราบอกแล้วไงว่าอย่าทำแบบนี้อีกอ่ะ" ณัฐนิชาดึงแขนเพื่อนของเธอออกห่างจากครูชัย สร้างความไม่พอใจให้กับชลดาเช่นกัน "อะไรเล่า...ทีเธอยังปล่อยให้ครูชัยทำได้เลย" ชลดาเปิดฉากตอบโต้จนณัฐนิชาไม่กล้าเถียงต่อ "ก็...ก็ นั่นเพราะครูชัย บ...บังคับเรานี่นา..." เด็กสาวเสียงอ่อยลง "เชอะ...บังคับบ้าอะไร แล้วทำไมเมื่อกี้ถึงไม่ยอมให้ครูชัยหยุดทำล่ะ?" ชลดาระเบิดอารมณ์โกรธเต็มที่ ไม่รู้โกรธเพราะเพื่อนโกหก หรือโกรธเพราะเพื่อนแย่งของรางวัลของเธอกันแน่ ครูชัยยืนมองเด็กสาวทั้งสองเถียงกันอีกพักใหญ่ก็ถึงเวลาออกโรงซักที "โธ่...ไม่เอาน่า ทั้งสองคน เรื่องมันแล้วไปแล้วก็ให้แล้วกันไปนะ" ครูชัยโอบไหล่เด็กสาวทั้งสองให้ตัวเขาคั่นอยู่ตรงกลาง ทั้งคู่ยังจ้องตาเขม็งกันอยู่เลย ครูชัยเห็นดังนั้นก็นึกอะไรสนุกๆขึ้นมาได้อีก "เอาอย่างนี้สิเจ๊ปลา..." ชลดาเงยหน้ามองครูชัย "ครูฉีดยาใส่แน๊พไปหมดแล้ว...แต่ถ้าเค้าไม่อยากได้ล่ะก็..." ครูชัยทิ้งส่วนท้ายของประโยคให้ทั้งสองสาวคิดกันเล่นๆ ขณะที่ณัฐนิชากำลังสงสัยอยู่ จู่ๆร่างกายเธอก็ถูกยกลอยสูงขึ้น "เฮ้ย! ครูชัย...จะทำอะไรหนู ปล่อยนะ!" ณัฐนิชาเพิ่งจะหายเหนื่อยก็ต้องหาแรงมาดิ้นในอ้อมแขนครูชัยอีกแล้ว คราวนี้เธอถูกจับนั่งยองๆแบบท่านั่งฉี่ แต่ขาถูกยกสูงขึ้นถึงระดับอกของเธอ โชว์ร่องเสียวที่เพิ่งโดนแทงหันไปหาเพื่อนรัก "เอ้า!นี่ ถ้ายังอยากได้ยาของครูล่ะก็ ดูดเอาจากในนี้ไปละกัน" เด็กสาวทั้งสองได้ยินครูชัยเฉลยความคิดของเขาก็ตาโตลุกวาว ฝ่ายณัฐนิชาพยายามดีดดิ้นสุดชีวิต ส่วนชลดาสายตาเธอจ้องร่องเพศเพื่อนรักตาไม่กระพริบ เนินสวาทกลมเกลี้ยงขาวนวลกระทบแสงแดดยามเช้า กลีบเสียวคลี่บานออกเป็นรูขนาดใหญ่ แต่ชลดามองเข้าไปได้ไม่ลึกนักเพราะน้ำเสียวของครูชัยบางส่วนค้างอยู่บริเวณ นั้นเหมือนใยแมงมุมที่คอยดักแมลงที่บินผ่านไปมา ชลดาค่อยๆเดินเข้าใกล้ณัฐนิชาราวกับโดนสะกดจิต "เจ๊ปลา...เจ๊ปลา! อย่าทำอะไรบ้าๆนะ อย่า..." ณัฐนิชาทำเสียงจริงจังไปอย่างนั้น แต่ในใจเธอกลับรู้สึกตื่นเต้นเมื่อนึกล่วงหน้าไปแล้วว่าจะรู้สึกยังไงเมื่อ โดนเพื่อนรักดูดร่องเสียว หัวใจหัวหน้าคนเก่งเต้นแรงจนครูชัยที่อุ้มเธออยู่รู้สึกได้ ชลดาไม่ปล่อยให้เพื่อนรักเตรียมใจนานนัก ริมฝีปากช่างพูดของเธอเผยออกยื่นลิ้นสีชมพูอ่อนๆออกมา แม้เธอจะต้องการน้ำเสียวครูชัยมากก็ตาม แต่การที่ต้องลดศักดิ์ศรีตัวเองลงไปเลียร่องเสียวเพื่อนก็ทำให้เธอลังเลอยู่ นานเหมือนกัน < เอาน่า...ขนาดของครูชัยเรายังอมมาแล้วเลย...ของแค่นี้เอง > ชลดาปลอบใจตัวเอง < แถมถ้าไม่ได้ยาตอนนี้ล่ะก็มีหวังแพ้เค้าแน่เลย > ลิ้นของเธอสั่นๆเพราะความกล้าๆกลัวๆ เธอค่อยๆเลื่อนใบหน้าแดงๆเพราะความอายเข้าใกล้ร่องเสียวณัฐนิชา ทันทีที่ปลายลิ้นเพื่อนรักสัมผัสร่องเสียวณัฐนิชาก็รู้สึกแสบซ่านไปถึง สันหลัง แม้จะไม่เก่งเท่าลิ้นของครูชัย แต่ความจริงที่ว่าชลดาเพื่อนรักกำลังลิ้มรสชาติร่องเสียวหลังเกมกามของเธอทำ ให้ณัฐนิชารู้สึกตื่นเต้นไม่แพ้กัน ลิ้นอ่อนๆของเพื่อนรักลากจากล่างขึ้นบนกวาดเอาน้ำเสียวที่ค้างอยู่ปากถ้ำออก ไป จังหวะของเธอช้าๆนุ่มนวลยิ่งนัก จนน้ำเสียวบริเวณนั้นหมดเกลี้ยงภายในไม่ถึง 10 ที แต่ดูเหมือนยังไม่พอใจชลดาเท่าไหร่ เด็กสาวเจ้าปัญญาประกบปากเข้ากับร่องเสียวของเพื่อนแล้วเริ่มดูด "อ๊ายยยยย...เจ๊ปลา อยะ...อย่าน๊าาาา" ความเสียวย้อนกลับมาหาณัฐนิชาอีกครั้ง เธอเริ่มดิ้นรนอย่างไร้ประโยชน์ในอ้อมกอดครูชัย ริมฝีปากของชลดาสัมผัสโดนปุ่มเสียวของเธอเข้าพอดี แรงดูดอย่างเอาจริงเอาจังของเพื่อนรักสร้างสัมผัสเสียวประหลาดให้ณัฐนิชาได้ รับรู้ น้ำเสียวที่คั่งค้างอยู่ภายในค่อยๆไหลย้อนกลับออกมาหาชลดา แต่แทนที่จะมีเพียงน้ำเสียวของครูชัยอย่างเดียว ณัฐนิชากลับแอบเจือปนน้ำเสียวของเธอเองลงไปด้วย แม่เงือกสาวรีบแหย่ลิ้นเรียวเล็กของเธอเข้าไปกวาดเอายาที่เธอต้องการ "อูยยย เจ๊ปลาาาา...ฮืออออ" ณัฐนิชาเริ่มครางออกมาอย่างลืมตัว นอกจากนี้สะโพกของเธอยังโยกขยับตามจังหวะลิ้นของชลดาอีก ท่าทีนี้ทำให้ชลดาค่อยๆคลายความกังวลเปลี่ยนเป็นความสนุก เธอเหลือบตาขึ้นมองปฏิกิริยาของเพื่อนรักที่มีต่อลิ้นของเธออย่างสนใจ < ฮิๆๆ ยัยแน๊พนี่ล่ะก็ เสียวจนตัวงอเลยเหรอเนี่ยะ > ณ ตอนนี้ แม้จะมีน้ำเสียวหลงเหลืออยู่หรือไม่ก็ตาม ชลดาก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่แล้ว ด้วยความอยากรู้อยากเห็นเธอกลับอยากรู้ว่าตนเองจะทำให้เพื่อนรักเสียวได้แค่ ไหน "อูยยย...เจ๊ปลา พ...พอได้แล้วววว อยะ...อย่าไปโดนตรงน้านนน....อือออ" ณัฐนิชาทนอายที่ต้องแสดงความเสียวต่อหน้าครูและเพื่อนรักไม่ไหว รีบขอร้องเพื่อนด้วยความเชื่อมั่นว่าเธอจะเข้าใจ แต่ทว่าพอได้ยินคำพูดนั้นเข้า ชลดาก็เกิดการเรียนรู้ขึ้นมาทันที "ตรงนี้เหรอแน๊พ?" ชลดาเลิกสนใจร่องเสียว หันมาเล่นงานแต่ปุ่มสวาทของเพื่อนรักแทน ลิ้นชลดากระดกขึ้นลงตวัดติ่งเสียวณัฐนิชาให้กวัดแกว่งไปมา "อื๊ยยยย....เจ๊ปลา บอกว่าอย่างายยย....อ๊อยยยย" ปากก็พูดไปอย่างนั้นแต่ตอนนี้ก้นณัฐนิชาแอ่นสู้ลิ้นเพื่อนรักสุดตัว หากไม่ได้ครูชัยกอดเอาไว้เธอคงเอาโหนกเสียวเธอกระแทกจมูกชลดาไปแล้ว "อาา...อาาา...อาาาา...อ๊ายยยยย!" หัวหน้าห้องคนเก่งในที่สุดก็โดนเพื่อนรักพาขึ้นสวรรค์ไปเป็นที่เรียบร้อย แรงดันสู่สวรรค์ 3 ครั้งติดๆกัน ทำให้เธอนอนหมดแรงอย่างสิ้นสภาพ ณัฐนิชาปล่อยให้เพื่อนรักดูดน้ำสวรรค์ของเธอ ส่วนครูชัยก็กอดจูบลูบคลำร่างกายเธอเล่นไม่ต่างจากตุ๊กตาที่ไร้เรี่ยวแรง "ครูชัย...งั้นหนูไปก่อนนะ เค้านัดเรียกไปรวมตัวก่อนออกเดินทางตอนเจ็ดโมงครึ่งอ่ะค่ะ" ชลดาพูดไปพลางเช็ดปากไปพลาง "เดี๋ยวก่อนสิ...เจ๊ปลา" ครูชัยหยุดเธอ "มาใกล้ๆครูนี่ เร็ว!" ครูชัยกวักมือเรียกเงือกสาว แม้จะรู้ว่าครูชัยคิดจะทำอะไรบ้าๆอีก แต่ชลดาก็ทำตามคำสั่งของเขาโดยดี เธอขยับเข้าไปอีกจนกระทั่งได้ระยะที่เหมาะสม ครูชัยหอมแก้มเธอหนึ่งครั้งก่อนจะอวยพรเธอ "สู้เค้านะ ครูเอาใจช่วย" ครูชัยให้กำลังใจลูกศิษย์โปรดแบบสั้นๆ "ค่ะ...ครูชัย" ชลดายิ้มให้ครูชัยอย่างสดใส เธอหันหลังเดินออกไปจวนจะลับตาทั้งสองคนอยู่แล้ว แต่ก็อุตส่าห์หันมาทิ้งท้าย "อ่อ...แล้วก็เลิกเล่นได้แล้วนะครู เจ็ดโมงจะครึ่งแล้ว เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า จะซวยไม่รู้ด้วยนะ" พูดจบก็วิ่งแจ้นจากไป ทิ้งให้ทั้งครูและเพื่อนรักอยู่ด้วยกัน 2 ต่อ 2.... ครูชัยเป็นครูสอนงานไม้ของโรงเรียนแห่งหนึ่งในกรุงเทพ เขารับผิดชอบสอนนักเรียนชั้น ป.5-ป.6 ซึ่งตอนนี้เขาทำงานมาได้เกือบเดือนแล้ว ความน่ารักสดใสของเด็กๆที่เขาปกครองอยู่ทำให้ครูชัยอดใจไม่ไหว เขามีเพศสัมพันธ์กับเด็กนักเรียนมาแล้ว 5 คน ทั้งๆที่เขาเพิ่งจะเสียเมียที่รักกันมานานไปก่อนหน้านี้ไม่ถึงปีเท่านั้นเอง ลูกศิษย์ทั้ง 5 คนของเขาก็ต่างคนต่างสไตล์ การที่ครูชัยมีโอกาสที่ดีเช่นนั้นได้ ก็เห็นจะต้องยกความดีความชอบให้กับตุ๊กตาผ้าสีขาวซีดตัวหนึ่งที่เขาได้รับมา จากเทวดาเล่ย ด้วยตุ๊กตาตัวนี้ทำให้เขารู้ความเคลื่อนไหวของใครก็ตามที่เขาอยากรู้ได้ ขอเพียงแค่มีเส้นผมของคนๆนั้นเท่านั้น แต่ในตอนนี้เรื่องราวมันเริ่มจะสลับซับซ้อนมากขึ้น เด็กๆของเขาเริ่มรู้ความจริงกันแล้วว่า เธอไม่ใช่คนๆเดียวที่ครูชัยร่วมรักด้วย และถึงแม้พวกเธอจะไม่ว่าอะไร แต่การต้องรับมือกับเด็กนักเรียนทั้ง 5 ที่แวะเวียนเข้ามาหาครูชัยไม่ขาดสาย ก็ทำให้เขาไม่มีเวลาที่จะสนใจเด็กคนอื่นๆแล้ว ตุ๊กตาผ้าขาวซีดถูกเก็บไว้อย่างดีในลิ้นชักโต๊ะของครูชัย เผื่อว่าเขาต้องการจะใช้มันอีกครั้งก็สามารถหยิบใช้ได้ทันที วันนี้ครูชัยมีคาบสอนสองคาบ ความสนใจของครูชัยดูจะเอนไปทางคาบเรียนที่ 4 ซึ่งเป็นเวลาที่เขาจะต้องสอนเย็นฤทัย สาวน้อยเจ้าน้ำใจที่เขาเพิ่งร่วมรักกับเธอต่อหน้าวิภาวีนักเรียนร่วมชั้นอีก คนไปนั่นเอง เย็นฤทัยเป็นเด็กค่อนข้างเรียบร้อย กิริยามารยาทก็แสนจะน่ารัก จุดเด่นที่เป็นเครื่องมือมัดใจเพื่อยชายหลายต่อหลายคนก็คือความมีน้ำใจของ เธอนั่นเอง เย็นฤทัยจึงถือได้ว่าเป็น 1 ใน 3 สาวสวยที่แสนจะเพียบพร้อมอีกคนทีเดียว การที่ครูชัยได้ร่วมรักกับเด็กสาวทำให้เขารู้สึกภาคภูมิใจยิ่งนัก เพราะนอกจากเธอจะไม่ปากโป้งไปฟ้องใครแล้ว เธอยังยอมให้เขาร่วมรักอีกหลายต่อหลายครั้ง แม้ปากจะบอกว่าไม่ต้องการแต่พอเอาเข้าจริงๆเย็นฤทัยก็ไม่เคยหนีพ้นครูชัยเลย ซักครั้งเดียว แม้กระทั่งครั้งล่าสุดเธอจะรู้ว่าครูชัยมีความสัมพันธ์กับเพื่อนของเธอด้วย แต่เย็นฤทัยก็ไม่รู้สึกรังเกียจเขาเลย ซ้ำยังยอมถูกรุมรังแกจากทั้งครูและเพื่อนของเธออีกต่างหาก ระหว่างที่สอน ครูชัยแอบชำเลืองมองเย็นฤทัยอยู่บ่อยๆ เธอเองก็หันมามองครูชัยหลายครั้งเหมือนกันแต่พอเจอสายตาครูชัยที่จ้องเธอ กลับ เด็กสาวก็รีบก้มหน้าก้มตาหันไปทำงานของตนด้วยความเขินอาย < แล้วกันสิ...ทำไมต้องจ้องมาที่หนูด้วยนะครูชัย เจ้าชู้แล้วยัง...จะ...ขี้เก๊กอีกต่างหาก > ครูชัยเห็นแล้วก็อดขำไม่ได้กับท่าทีของลูกศิษย์เช่นนี้ เขาแกล้งทำเป็นเดินดูความก้าวหน้าของผลงานนักเรียนแต่ละกลุ่มจนกระทั่งมา หยุดยืนอยู่ที่โต๊ะของกลุ่มเย็นฤทัย "ตรงขอบไม้ต้องใช้กระดาษทรายขัดด้วยนะ จะได้เรียบๆ" ครูชัยเสนอแนะไปพลางขยับเข้าใกล้เย็นฤทัยไปพลาง จนมายืนอยู่ข้างๆเด็กสาวเจ้าน้ำใจ "อืม...ตรงนี้ดีแล้ว อีกอันทำให้เหมือนๆกันนะ" เสียงครูชัยพูดแนะนำข้างๆเธอทำให้ใจของเย็นฤทัยเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ ทุกครั้งที่เขาอยู่ใกล้เธอไม่วายต้องมีเรื่องเสียวๆมาฝากเป็นประจำ < เพี้ยง! อย่าทำอะไรหนูเลยนะ ครูชัย... > เย็นฤทัยภาวนาในใจอย่างลุ้นระทึก แต่แล้วครูชัยก็เริ่มออกฤทธิ์ [หมับ!] มือครูชัยเลื่อนไปสัมผัสบั้นท้ายเย็นฤทัยแล้วบีบแบบเต็มๆมือ เย็นฤทัยทำตาโตตกใจสุดขีด เธอไม่คิดว่าครูชัยจะกล้าทำอะไรแผลงๆแบบนี้ในห้องเรียนที่มีเพื่อนของเธอ อยู่เต็มห้อง แม้เธอจะยืนอยู่ริมสุดและไม่มีใครเห็นว่าครูชัยทำอะไรเธอก็ตามที เย็นฤทัยยืนนิ่งไม่กล้าขยับตัวด้วยกลัวว่าเพื่อนของเธอจะเห็นผิดสังเกต เด็กสาวเจ้าน้ำใจไม่อยากให้ครูชัยเดือดร้อน [หมับ!] ครูชัยได้ใจคราวนี้นอกจากบีบแล้วเขายังลูบไล้บั้นท้ายเย็นฤทัยวนเป็นวงกลม < อุ้ย! ครูชัยอ่ะ...ปัดโถ่! คิดจะแกล้งหนูไปถึงไหน...อ๊อย! > ความเสียวเล็กๆแผ่ซ่านไปทั่วตัวจนเย็นฤทัยเริ่มทนยืนเฉยๆไม่ไหว เธอรีบเอามือบังแก้มก้นของตนไม่ให้ถูกลวนลามจากครูชัย ก้มหน้าก้มตาหลบครูชัยเพราะรู้ว่าเขากำลังจ้องเธออยู่ ครูชัยแอบยิ้มกับท่าทีเอียงอายของเย็นฤทัย จากนั้นก็ละความสนใจจากเธอไปดูผลงานของกลุ่มอื่นๆต่อไป < เฮ้อ!...ไปซักที นึกว่าจะแย่แล้วสิเรา > เย็นฤทัยคิดอย่างนั้นในใจแต่สีหน้าของเธอกลับบ่งบอกความรู้สึกผิดหวังเล็ก น้อย เมื่อหมดคาบเรียน ครูชัยปล่อยเด็กนักเรียนไปกินข้าว เย็นฤทัยพยายามเดินเกาะกลุ่มเพื่อนๆของเธอเพราะเป็นหนทางที่น่าจะปลอดภัยจาก ครูชัยที่สุดแล้ว "น้ำฝน!" ครูสอนงานไม้จอมเจ้าเล่ห์เรียกเธอก่อนจะทันเดินออกจากห้องไป เด็กสาวสะดุ้งเฮือกหันหน้ากลับมามองครูชัยแบบช้าๆโดยไม่ลืมที่จะดึงชายเสื้อ เพื่อนสนิทให้อยู่เป็นเพื่อนเธอก่อน "แยม...อยู่กับเราก่อนแป็บนึงสิ อย่าเพิ่งไปไหนนะ" เย็นฤทัยพูดย้ำกับเพื่อนรักอย่างจริงจัง "มีอะไรคะครูชัย?" เด็กสาวถามครูชัยอย่างใจเย็น "ก็ครูอยากจะคุยกับน้ำฝน 2 ต่อ 2 น่ะ...ไม่ได้รึไง?" ครูชัยตอบกลับไปอย่างอารมณ์ดี "ไม่ได้หรอกค่ะครู...หนูต้องไปกินข้าวกับเพื่อนแล้ว...อิอิ" เย็นฤทัยเอาเพื่อนมาอ้างหวังให้ครูชัยเลิกคิดบ้าๆ "อ๋อ...หรือน้ำฝนอยากให้เพื่อนน้ำฝนมาเล่นด้วยอีกคน...อืม หน้าตาก็น่ารักดีเหมือนกันนะนั่น" คำอธิบายครูชัยเปลี่ยนข้อได้เปรียบของเด็กสาวเป็นเสียเปรียบทันที "ครูชัย!" เสียงเย็นฤทัยดังขึ้นอย่างลืมตัวจนประภาวดีหันมามองทั้งคู่ด้วยความสงสัย "ครูชัยจะบ้าเหรอ...อย่าทำอะไรเพื่อนหนูนะ" เย็นฤทัยปรับเสียงตัวเองลงพอให้ได้ยินกันสองคน ครูชัยลุกขึ้นยืนแทนคำตอบ ทำท่าจะเดินตรงไปหาประภาวดี "เฮ้ย! ครูชัย...ไม่เอาน้าาาา" เย็นฤทัยลนลาน รีบเอามือนิ่มๆของเธอผลักหน้าอกครูชัยเอาไว้ "แยม...แยม ไม่มีอะไรแล้วล่ะ...แยมไปกินข้าวก่อนเหอะ เดี๋ยวเราตามไป" เด็กสาวรีบไล่เพื่อนรักด้วยไม่อยากให้เธอตกชะตากรรมเดียวกัน "ไม่มีอะไรแน่นะ?" ประภาวดีอดสงสัยไม่ได้กับท่าทีลนลานของเย็นฤทัย "ไม่มีอะไรจริงๆ...แหะๆๆ รีบไปเหอะ เดี๋ยวไม่มีที่นั่ง" เย็นฤทัยยืนกรานหนักแน่น "งั้น...เราไปก่อนนะ" แม้จะยังสงสัยอยู่แต่ประภาวดีก็ทำตามคำขอเพื่อนรัก เธอเดินออกจากห้องไปทิ้งเย็นฤทัยให้อยู่กับครูชัยเพียงลำพัง ทันทีที่ประภาวดีหายลับประตูไป ครูชัยก็โอบเอวเย็นฤทัยกอดเธออย่างแนบแน่น พลางก้มลงหอมแก้มเด็กสาวชุดใหญ่ "อื๊มมม...น่ารักจริงๆเลยน้ำฝนเนี่ยะ" เย็นฤทัยทำหน้างอนใส่ครูชัย แผนป้องกันตัวเองของเธอนอกจากจะไม่ได้ผลแล้วยังเกือบทำเพื่อนเธอซวยไปด้วย "ครูชัยอ่ะ...ขี้โกงนี่นา" เด็กสาวเจ้าน้ำใจได้แต่บ่นไปโดนหอมไป "ก็ใครใช้ให้เรียกเพื่อนมาอยู่ด้วยล่ะ" ครูชัยพูดจบก็เริ่มลดมือที่กอดเด็กสาวลงไปหากลางหว่างขาเธอ "หว๋ายยยย...เดี๋ยวค่ะครู เดี๋ยวก่อน" หลังจากยืนนิ่งๆให้ครูชัยหอมอยู่นาน เย็นฤทัยเริ่มทนไม่ไหว "เดี๋ยวไม่ไหวแล้ว...เมื่อกี้ก้นน้ำฝนนิ่มมากเลย ครูแทบอดใจไม่อยู่แน่ะ" ครูชัยสารภาพความรู้สึกในใจ ที่แท้ก็เพราะก้นของเธอนี่เองที่ทำให้เย็นฤทัยต้องตกชะตากรรมเช่นนี้ "เฮ้อ...รู้งี้คราวหน้าหนูไม่ให้จับและ!" เย็นฤทัยบ่นพลางผลักตัวเองออกจากอกครูชัยแล้วยืนเว้นระยะห่างจากเขา 2 ก้าว เด็กสาวถูต้นแขนตัวเองเหมือนจะเช็ดรอยนิ้วมือครูชัยออกจากตัวของเธอ "ไม่เป็นไร...น้ำฝนไม่ให้ครูจับ ครูไปจับเพื่อนน้ำฝนแทนก็ได้" ครูชัยจับจุดอ่อนลูกศิษย์โปรดได้ หยิบยกเพื่อนรักของเย็นฤทัยออกมาต่อรอง "ไม่ได้นะคะครู" เด็กสาวเจ้าน้ำใจทำเสียงออดอ้อน "ทำไม? กลัวครูจะไปสนใจเพื่อนมากกว่าน้ำฝนรึไง?" ครูชัยถามสวนกลับ "จะบ้าเหรอ...หนูไม่อยากให้เพื่อนหนูโดยครูชัยรังแกตะหาก!" คำพูดเย็นฤทัยเหมือนไม่เห็นด้วยกับคำพูดของเขา แต่อาการของเธอเอียงอายราวกับโดนครูชัยรู้ทันเธอ "โอเคๆ ถ้างั้นน้ำฝนก็ต้องยอมให้ครูรังแกแทนเพื่อนน้ำฝนแล้วล่ะ เพราะตอนนี้ครูชัยอยากจะรังแกเด็กใจจะขาดอยู่แล้ว" ครูชัยขยับเข้าหาลูกศิษย์โปรด อธิบายความในใจด้วยน้ำเสียงโรคจิตหน่อยๆ เด็กสาวกำลังจะหันมาห้ามปรามก็ดันไปเจอปากครูชัยซะก่อน [จุ๊บ!] เย็นฤทัยทำตาโตพยายามผลักครูชัยออกอีกครั้ง แต่คราวนี้ครูชัยล็อคเอวเธอไว้แน่น < โอยย...โดนอีกจนได้นะเรา...ฮือๆๆ > เด็กสาวพยายามส่ายหน้าหนีแต่ครูชัยก็หันตามเธอได้ทุกที จนรสจูบของครูชัยเริ่มทำให้เด็กสาวอ่อนแรง "อ่ะแฮ่ม!...ใจคอจะเอากันทั้งวันเลยรึไงยะ...ยัยน้ำฝน" เสียงวิภาวีดังมาจากหน้าประตูสะดุดจังหวะการจูบของครูชัย น้ำฝนได้สติรีบดันหน้าอกครูชัยออกเป็นการใหญ่แต่ครูชัยก็ยังล็อคเธอไว้ แน่นอยู่ "ไม่ใช่นะวิ...คือเราจะไปกินข้าวแล้ว แต่ว่าครูชัย....ว๊าย! ครูชัย ปล่อยหนูนะคะ" ครูชัยใช้จังหวะทีเผลอคว้าซาลาเปา 2 ลูกของเย็นฤทัยมานวดเฟ้นเล่นต่อหน้าวิภาวี เล่นเอาเด็กสาวลืมคำแก้ตัวของตัวเองไปเลย "ครูชัยอ่ะ...เห็นน้ำฝนน่ารักกว่าเลยไม่สนหนูแล้วใช่มั๊ย?" วิภาวีเริ่มออกอาการน้อยใจ "แหม...เปล่าซักหน่อย ก็เมื่อกี้ในห้องเรียน น้ำฝนเล่นส่ายก้นยั่วครูทั้งคาบเลย จะให้ครูอดใจไหวได้ไงกัน" ครูชัยกุเรื่องโยนความผิดให้เด็กสาวเจ้าน้ำใจ "ยัยน้ำฝน!" วิภาวีหันมามองเย็นฤทัยด้วยความรู้สึกโกรธ "เฮ้ย! ไม่ใช่นะวิ...เราไม่ได้ทำอย่างนั้นนะ อย่าไปเชื่อครูชัยนะ อูยยยยครูชัย...ปล่อยนะคะ!" เย็นฤทัยเริ่มดิ้นหนักขึ้นแต่ก็ยิ่งจะทำให้ครูชัยบีบนมเธอแน่นจนเสียวมาก ยิ่งขึ้น เด็กสาวเจ้าน้ำใจมองสีหน้าบึ้งตึงของวิภาวีอย่างเป็นกังวล ครูชัยแกล้งเย็นฤทัยจนหน่ำใจแล้วจึงปล่อยเด็กสาวออกจากแขนของเขา "เอางี้ละกัน...เดี๋ยวเรา 3 คนไปกินข้าวด้วยกันนะ มื้อนี้ครูเลี้ยงเอง" ครูชัยกล่าวอย่างอารมณ์ดี พลางจูงเด็กทั้งสองที่ยังไม่ค่อยสามัคคีกันเท่าไหร่ออกจากห้องงานไม้ไป เวลาประมาณเที่ยงสิบห้าแล้ว ทั้งสามคนเดินไปคุยไป จนกระทั่งเห็นใครบางคนเดินสวนทางมา "ไง... 3 สาว ไปไหนกันครับ?" ครูชัยเอ่ยถามเด็กสาวป.5ทั้งสามคน แต่จุดสนใจของเขาอยู่ที่ธนชพรรณคนเดียว วันนี้ธนชพรรณรวบผมของเธอเอาไว้ 2 ช่อ ผูกด้วยโบว์สีขาวสะอาดตาดูน่ารักยิ่ง เห็นแล้วครูชัยก็เกิดอารมณ์ขึ้นมาทันที "ไปเล่นกระโดดยางค่ะ...ครูชัยจะไปเล่นด้วยกันมั๊ยคะ?" เพื่อนของธนชพรรณที่พูดเก่งกว่าตอบกลับครูชัย "โอย...ไม่ไหวหรอก ครูยังไม่ได้กินข้าวเลย" ครูชัยทำท่าลูบท้องแบบหิวๆให้สามสาวดู ทั้ง 3 คนหัวเราะกันใหญ่ "ว่าแต่อิ๊บล่ะ...กินข้าวรึยัง?" ทั้งสามสาวหยุดขำ เพื่อนทั้งสองหันมามองหน้าธนชพรรณด้วยความแปลกใจ เพราะมีครูไม่กี่คนที่เรียกชื่อเล่นเธออย่างสนิทสนมแบบนี้ ธนชพรรณหลบสายตาเพื่อนพลางพยักหน้าตอบรับครูชัยไป ก่อนที่ครูชัยจะทันได้ถามต่อ วิภาวีก็ดึงแขนเสื้อเตือนครูชัยซะก่อนว่ายังมีอีกสองสาวยืนคอยเขาอยู่ สายตาวิภาวีจ้องเด็กสาวรุ่นน้องราวกับเห็นขโมย "อิ๊บจะคุยกับครูชัยเหรอ...งั้นพวกเราไปรอที่เดิมนะ รีบๆตามมาล่ะ" เพื่อนของธนชพรรณทิ้งเธอไปซะแล้ว เด็กสาวหันรีหันขวางไม่รู้จะไปทางไหนดี "วันนี้ทำผมน่ารักดีนี่...น้องอิ๊บ" ครูชัยได้โอกาสชมลูกศิษย์โปรดต่อหน้ารุ่นพี่ทั้งสองที่ยืนหน้างออยู่หลังครู ชัย คนที่ออกอาการมากที่สุดเห็นจะเป็นวิภาวีไม่ใช่ใครอื่น "ครูชัย! ไหนว่าจะไปกินข้าวกันไงคะ?" วิภาวีคว้าแขนครูชัยส่งเสียงดุแสดงความเป็นเจ้าของข่มธนชพรรณทันที สายตาเธอจ้องเขม็งไปยังรุ่นน้องออกอาการหึงหวงครูชัย ฝ่ายธนชพรรณเพิ่งจะรู้สึกดีที่ครูชัยชมอยู่หยกๆ พอเห็นวิภาวีควงครูชัยต่อหน้าเธอ เด็กสาวก็ทำหน้าจ๋อยลงอย่างเห็นได้ชัด ร้อนไปถึงเย็นฤทัยที่ไม่ชอบให้ใครมีเรื่องทะเลาะกัน "ไม่เอาน่าวิ...ใจเย็นๆสิ น้องอิ๊บเค้ากลัวแล้วเห็นมั๊ย? ไปจ้องหน้าน้องเค้าอย่างนั้นทำไม?" เด็กสาวเจ้าน้ำใจกระโดดเข้ามาร่วมวงคอยไกล่เกลี่ยทั้งสองสาว "เชอะ!...น้ำฝน เธอยังไม่รู้อะไร ยัยเด็กนี่น่ะ..." วิภาวีกำลังอธิบายต่อแต่ครูชัยเห็นว่ายังไม่ถึงเวลาอันควร "เอ้อ!...ครูว่าเรารีบไปกินข้าวกันดีกว่า ครูเริ่มหิวแล้วล่ะ อิ๊บ...ไปด้วยกันกับครูนะ" ครูชัยเอ่ยปากชวนธนชพรรณด้วยรอยยิ้ม เด็กสาวหันไปมองเพื่อนรักทั้งสองที่เดินหายลับจากเธอไป จากนั้นก็หันมาจ้องรุ่นพี่ ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจเดินตามครูชัยไปอย่างเงียบๆ ธนชพรรณที่กินข้าวแล้วต้องเป็นคนนั่งเฝ้าโต๊ะไปโดยปริยาย ทั้งครูและรุ่นพี่เดินเป็นกลุ่มไปสั่งกับข้าวมากิน โดยครูชัยเป็นคนออกค่าใช้จ่ายทั้งหมด คนที่เดินกลับมาที่นั่งก่อนก็คือวิภาวี [ปัง!] เด็กสาวจอมแก่นวางจานข้าวกระแทกกับโต๊ะเสียงดังจนธนชพรรณสะดุ้ง < อึ๊ย!...น่ากลัวจัง พี่คนนี้โมโหอะไรเรารึเปล่านะ?> ธนชพรรณเงยหน้ามองวิภาวีด้วยความหวาดระแวง "ไงยะ...วันนี้ทำหน้าตาไร้เดียงสาซะจริงนะ ได้เมื่อวานแล้วยังไม่พอรึไง?" วิภาวีแถลงความในใจ เสียงของเธอไม่ได้ดังมากจนใครได้ยิน แต่กระนั้นก็ทำให้รุ่นน้องผู้ใสซื่อสะดุ้งตกใจไม่แพ้กัน < ตายแล้ว...พี่คนนี้เห็นเรากับครูชัยเหรอ ทำไงดีล่ะทีนี้ > ธนชพรรณเริ่มกลัวจนลนลาน เธอมองหาเย็นฤทัยรุ่นพี่ที่เปี่ยมด้วยน้ำใจ เผื่อว่าเย็นฤทัยจะเข้ามาช่วยเธอก่อนที่จะโดนรุ่นพี่ขี้โมโหคนนี้กินซะก่อน แม้จะอยู่คนละชั้นกันแต่ความเป็นคนน้ำใจงามของเย็นฤทัยก็เผื่อแผ่มาถึงธนช พรรณด้วยเช่นกัน "นี่...วิภาวี ค่อยๆพูดค่อยๆจากันก็ได้น่า ทำไมต้องทำหน้าตาดุๆอย่างนั้นด้วยล่ะ?" เย็นฤทัยมาถึงพอดี เธอมาพร้อมน้ำส้ม 3 น้ำมะพร้าว 1 สำหรับทั้ง 4 คน "เธอไม่รู้อะไร ยัยนี่แหละ...เด็กป.5คนที่ชั้นบอกเมื่อวานว่าไปจึ๊กๆกับครูชัยอ่ะ" วิภาวียังไม่เลิกทำเสียงแข็ง ความลับของธนชพรรณกับครูชัยสุดสวาทของเธอแตกซะแล้ว บ่อน้ำตาสาวน้อยเริ่มแตก "โธ่เอ้ย! เรื่องแค่นี้เอง ไม่เห็นต้องโมโหขนาดนั้นเลยนี่นา" เย็นฤทัยตอบโต้พลางเข้าไปโอ๋รุ่นน้องตามประสาเด็กสาวเจ้าน้ำใจราวกับธนชพรรณ ทำผิดเพียงแค่เหยียบเท้าวิภาวีเท่านั้น เย็นฤทัยช็อคกับสิ่งที่ได้ยินอยู่เหมือนกัน เธอไม่เชื่อว่าธนชพรรณที่ดูเงียบๆ เรียบร้อยอย่างนี้จะยอมให้ครูชัยทำอย่างที่วิภาวีพูดได้ง่ายๆ "เอ่อ...ที่พี่วิพูดมา เป็นความจริงเหรอ...น้องอิ๊บ?" เย็นฤทัยอยากรู้ความจริงจนทนรอไม่ไหว ถามไถ่รุ่นน้องทั้งๆที่เธอยังตกใจอยู่ ธนชพรรณสะอึกสะอื้นในอ้อมกอดเย็นฤทัยอีก 3-4 ทีก่อนจะเงยขึ้นมองรุ่นพี่เจ้าน้ำใจ เด็กสาวพยักหน้ายอมรับ เพราะเชื่อว่ารุ่นพี่ที่ใจดีอย่างเย็นฤทัยคงไม่ทำอะไรเธอแน่ๆ "ฮือๆๆ หนูแค่ทำตามที่ครูชัยบอก ฮือๆ ....เท่านั้นเอง...ฮือๆๆ ขอแค่ครูชัยรักหนูก็พอ...ฮือๆๆ" เย็นฤทัยพอได้รู้ความจริงจากรุ่นน้องก็รู้สึกสงสารเธอยิ่งนัก < ครูชัยนะครูชัย...จะทำบาปทำกรรมไปถึงไหน > เย็นฤทัยปักใจเชื่อว่าธนชพรรณต้องโดนครูชัยจอมกะล่อนหลอกเอาแน่ๆ ตรงกันข้ามกับเพื่อนร่วมชั้นของเธอ "นั่นไง...ยอมรับมาแล้วล่ะสิ เข้าไปให้ท่าครูชัยถึงที่เชียวนะ นึกไม่ถึงจริงๆ...หน้าตาก็ดีไม่น่าทำตัวแบบนี้เลย" วิภาวีพอรู้ว่าจับหัวขโมยได้ก็กดดันเธออย่างหนัก ภาพธนชพรรณขย่มท่อนเสียวครูชัยอย่างเมามันยังติดตาวิภาวีอยู่เลย ช่วยไม่ได้ที่เธอจะคิดเป็นเช่นนั้น "นี่ๆ วิ...พอได้แล้ว น้องเค้าคงไม่ได้ตั้งใจหรอกน่า" เย็นฤทัยยืนข้างธนชพรรณกอดรุ่นน้องขี้แยเอาไว้แน่น... "ไง...สามสาว คุยอะไรกันอยู่เอ่ย?" ครูชัยในที่สุดก็มาซักที เขากล่าวทักทายลูกศิษย์อย่างอารมณ์ดีโดยไม่รู้สถานการณ์ตึงเครียดที่เกิด ขึ้นเลย "ไม่มีอะไรค่ะครู...กินข้าวกันเหอะค่ะ" เย็นฤทัยได้โอกาสสงบศึก ทำตัวให้เป็นปกติที่สุด จัดแจงจัดที่นั่งของทั้ง 4 คนให้พร้อมที่จะกินข้าวเที่ยงร่วมกัน ฝ่ายธนชพรรณเธอก็แอบเช็ดคราบน้ำตาตัวเองไม่ให้ครูชัยเห็น ส่วนวิภาวีก็พาครูชัยมานั่งข้างๆที่นั่งของเธอทันที สามสาวเก็บอาการของตนเอาไว้ในใจด้วยไม่อยากให้ครูชัยต้องเป็นกังวล ทั้ง 4 คนนั่งคุยไปกินไปโดยไม่มีใครสนใจถึงเรื่องที่ทะเลาะกันอีก... "ครูชัยคะ...หนูไปก่อนนะคะ เพื่อนหนูรออยู่" ธนชพรรณเอ่ยปากออกมาเบาๆ หลังจากรอให้ครูชัยกินข้าวคำสุดท้ายเสร็จแล้ว เด็กสาวพยายามหลบสายตาครูชัยด้วยไม่อยากให้เขาเห็นตาแดงๆของเธอ "อะไรกัน...เดี๋ยวสิจ๊ะ ไหนๆก็มาแล้ว จะรีบไปไหนเล่า?" ครูชัยรีบทักท้วง "เล่นกับเพื่อนน่ะ...เมื่อไหร่ก็ได้ วันนี้มาเล่นกับครูดีกว่านะ" ทั้งสามสาวทำตาโตแทบจะพร้อมๆกันทันทีที่ได้ยินคำว่า "เล่น" ของครูชัย "ครูชัยคะ...ถ้าคิดจะทำอะไรน้องอิ๊บล่ะก็...ทำหนูแทนเถอะนะคะ อย่ารังแกน้องอิ๊บเลยนะคะครู...หนูขอร้องล่ะ" เย็นฤทัยรู้สึกเป็นห่วงรุ่นน้องด้วยใจจริง อาสาเป็นฝ่ายรองรับตัญหาของครูชัยซะเอง "เฮ้ย! ได้ไงล่ะยะ...คิดจะเสียวคนเดียวไม่แบ่งเพื่อนเลยรึไง...ยัยน้ำฝน!" วิภาวีเข้าใจเจตนาของเย็นฤทัยผิดประท้วงใหญ่โต "ไปกันใหญ่แล้ววิ...มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะ" เย็นฤทัยหน้าแดงซ่านเมื่อโดนเข้าใจผิด "พอแล้วๆ ทั้งสองคน ไหนๆก็มาอยู่พร้อมกันแล้ว แถมรู้เรื่องทุกอย่างดีแล้วด้วย ครูว่าเรามาเสียวพร้อมกันเลยดีกว่า เอามั๊ย?" ครูชัยเสนอไอเดียสุดบรรเจิด พูดจบก็ลุกขึ้นยืนเตรียมเก็บของ วิภาวีเห็นดังนั้นก็ยิ้มออกช่วยครูชัยเก็บจานข้าวอีกแรง ฝ่ายเย็นฤทัยกำลังยืนทำหน้ามุ่ยอยู่ < โอ้ย! ครูชัยอ่ะ...วันทั้งวันจะไม่คิดถึงเรื่องดีๆมั่งเลยรึไงนะ... > นอกจากเธอจะช่วยรุ่นน้องไม่สำเร็จแล้ว ครูชัยยังคิดจะเล่นเสียวกับเธอพร้อมๆกับอีก 2 สาวอีกด้วย "ครูชัยคะ..." เย็นฤทัยกำลังหาทางหยุดยั้งครูชัย "หึ! ห้ามเถียงครูนะ ใครเถียงครูจะจับหอมแก้มซะตรงนี้เลย" คำพูดครูชัยใช้ขู่ทั้งเย็นฤทัยและธนชพรรณซะเงียบสนิท < เอ้ย! ไม่เอานะครูชัย... > ขืนครูชัยเอาจริงจับพวกเธอหอมต่อหน้านักเรียนคนอื่นๆในโรงอาหารล่ะก็ ไม่รู้จะมองหน้าใครได้อีกดี ครูชัยเดินนำหน้าทั้ง 3 สาวไปยังที่ที่ครูชัยเตรียมเอาไว้ ปล่อยให้ลูกศิษย์โปรดทั้ง 3 สงสัยว่าครูชัยคิดจะทำอะไรกับพวกเธอต่อไป... "ครูชัยขา...หนูว่าอย่าดีกว่านะคะครู ถ้าใครมารู้เข้าล่ะก็..." เย็นฤทัยรีบทักท้วงทันทีเมื่อครูชัยพาพวกเธอมาหยุดยืนที่หน้าห้องเก็บ อุปกรณ์พละ ณ ที่นี้เย็นฤทัยเคยมีประสบการณ์กับครูชัยมาแล้ว เธอจึงรู้ดีเป็นพิเศษ "ก็อย่าให้ใครรู้สิ" ครูชัยพูดสั้นๆแล้วก็ฉวยจังหวะปลอดคน กวาดเด็กทั้งสามเข้าห้องเก็บอุปกรณ์แล้วล็อคกลอนจากด้านใน... บรรยากาศในห้องไม่ต่างจากเช้าวันก่อนที่เย็นฤทัยเห็นมากนัก จะมีก็แต่แสงสว่างที่เพิ่มมากขึ้นกับพื้นที่ที่ให้เธอหนีครูชัยลดลงเท่านั้น เย็นฤทัยและธนชพรรณยืนกอดกันแน่นถอยห่างครูชัยให้มากที่สุด ผิดกับวิภาวีที่แทบจะโผเข้ากอดครูชัยทันทีที่เขาล็อคประตูเสร็จ "ครูชัย...เที่ยงนี้ครูเล่นกับหนูนะ" วิภาวีออดอ้อนครูชัยหวังทำคะแนนสุดฤทธิ์ "ไม่เอาน่า...ครูบอกแล้วไงว่าคราวนี้จะเอาให้เสียวกันทั้ง 3 คนไปเลย" ครูชัยยืนยันเจตนารมณ์ ว่าแล้วก็หันไปมองสองสาวอย่างเจ้าเล่ห์ "โห่ย...ครูชัยอ่ะ พวกหนูไม่เล่นด้วยหรอกนะคะ...เชิญครูชัยเล่นกับวิภาวีกันไป 2 คนก็แล้วกัน พวกหนูไปก่อนดีกว่า" เย็นฤทัยได้ยินคำพูดของวิภาวีก็ถือโอกาสทำเป็นชิ่งหนี เธอรู้ดีว่าครูชัยคงไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ แต่ก็พยายามรักษาฟอร์มต่อหน้ารุ่นน้อง จับมือเธอเดินตามไปที่ประตูห้องประหนึ่งพี่สาวที่แสนดีทั้งๆที่รู้ว่าครูชัย ยืนขวางอยู่ "หืม...จะรีบไปไหนล่ะจ๊ะสาวๆ" ครูชัยคว้าเอวของเด็กทั้งสองเอาไว้อย่างง่ายดาย จริงๆแล้วดูเหมือนทั้งสองคนต่างจงใจเดินช้าๆให้ครูชัยจับได้ง่ายๆซะมากกว่า "ว๊าย! ครูชัย...ปล่อยพวกหนูนะคะ อยากจะทำก็ไปทำคนที่เค้าอยากให้ทำซี่" เย็นฤทัยดีดดิ้นแบบคนหมดแรงในอ้อมกอดครูชัย ฝ่ายธนชพรรณเธอยืนนิ่งเฉยดูรุ่นพี่แก้สถานการณ์อยู่อย่างนั้น "อ้าว!...แล้วน้ำฝนไม่อยากให้ครูชัยทำรึไง?" ครูชัยย้อนถาม "ไม่ค่ะ!" เย็นฤทัยปฏิเสธเสียงหนักแน่นเกินปกติ แถมยังหลบสายตาครูชัยอีกต่างหาก ให้ใครดูก็คงรู้ว่าเธอโกหก "แล้วน้องอิ๊บล่ะ? อยากให้ครูทำให้รึเปล่า?" ครูชัยหันไปถามธนชพรรณบ้าง เด็กสาวรู้ดีว่าโกหกไปก็คงถูกจับได้ เธอเลือกที่จะยืนนิ่งๆก้มหน้าก้มตาไม่ตอบครูชัยแทน ซึ่งก็ฟ้องเขาเป็นนัยๆได้ไม่ต่างจากการโกหกซักเท่าไหร่ ฝ่ายครูชัยพอเห็นท่าทีของทั้ง 2 สาวสวยเช่นนั้นก็ก้มลงหอมแก้มเด็กสาวทั้งสองเป็นรางวัลเป็นการใหญ่ "ครูชัยอ่ะ!" วิภาวีทำหน้าจ๋อยรีบหาช่องว่างแทรกเข้าไปขอให้ครูชัยหอมเธอด้วยอีกคน...
เขียนโดย

[aeadza]

แท็กทีมกันหลากหลายคู่เลยนะครับลองจับมือกันทั้งหมดแล้วมาลุมครูชัยดูสิครับ อยากรู้ว่าใครจะแน่กว่ากัน

[fortwo-hitchhikers.ru]

นัวเนียไปหมด เริ่มสวิงแล้ว