[backcolor=#FF0000] เห็น ท่าน u ลงนานแล้วไม่มีใครเอามาลงก็เลยเอามาลงครับ [/backcolor]




ตอนที่ 32 ความเปลี่ยนแปลง


          เช้าแล้ว


          ยูอันตื่นขึ้นมาก่อนด้วยความสดชื่น ร่างงดงามนุ่มนิ่มหอมกรุ่นของคุณหนูเจ็ดยังนอนขดอยู่ในอ้อมแขน นึกถึงบทรักที่ต่างฝ่ายต่างหยิบยื่นและตอบสนองให้กันมาทั้งคืนทำเอายูอันที่อยู่ในช่วงคึกคักยามเช้า ต้องรีบหันหน้าหลบไปทางอื่น หากยังมองร่างงามในอ้อมแขนต่อ กลัวว่าจะมีการจัดรอบเช้าอีกรอบ


          แหวกม่านตรงหน้าต่างออก ดูจากแสงสว่างภายนอก คาดว่าคงประมาณหกโมงเช้า แสดงว่าทั้งตนและคุณหนูเจ็ดเพิ่งได้นอนกันไม่ถึงสี่ชั่วโมง แต่สีหน้ายามหลับของคุณหนูแห่งตึกโบตั๋นยังเปี่ยมไปด้วยความสุขสม ยูอันหยิบหมอนมาให้สาวสวยหนุนแล้วชักแขนของตนออกมา ก่อนจะค่อยๆหยิบผ้าห่มมาคลุมร่างงดงามที่เปลือยเปล่าเอาไว้ หลังจ้องมองใบหน้างดงามอยู่ครู่หนึ่ง ก็อดก้มหน้าลงไปประทับจูบกับแก้มขาวผ่องไม่ได้ ยูอันไม่ทราบเหมือนกันว่าทำไมรู้สึกผูกพันกับสาวงามตรงหน้าขึ้นมา


          หลังแต่งกายเรียบร้อย ยูอันก้าวเท้าออกจากรถม้า เพื่อรับอากาศบริสุทธิ์ยามเช้า ดวงอาทิตย์ยังซ่อนอยู่ในก้อนเมฆ สายลมที่พัดเอาหมอกบางๆมากระทบกาย เสียงนกที่ร้องกันอยู่เบาๆ กระทั่งเสียงน้ำในลำธารที่ไหลกระทบโขดหินก็ฟังดูไพเราะ ใบหน้ายูอันมีรอยยิ้มน้อยๆอยู่ที่มุมปาก อารมณ์ดีจนแทบอยากฮัมเพลงออกมา


          ศิษย์วังร้อยบุปผาทั้งสองคนแอบมองยูอันแล้วกระซิบกระซาบอยู่ไม่ไกล เรื่องสนทนาก็ไม่พ้นบทรักเสียงครวญครางที่ดังลั่นป่าเมื่อคืน ยูอันได้ยินก็อดหน้าแดงไม่ได้ ต้องนึกในใจว่าทำไมสองสาวถึงกระซิบกันให้ตนได้ยินชัดเจนอย่างนี้ ต้องรีบก้าวเท้ายาวๆไปทางลำธาร ขณะเดินเห็นศิษย์วังร้อยบุปผาหลายนางที่กำลังเตรียมอาหารเช้า กลิ่นหอมของอาหารที่ลอยมาแตะจมูกก็ทำให้รู้สึกหิวไม่น้อย


          " เราว่าแล้วไม่มีผิด มันยอดเยี่ยมจริงๆใช่หรือไม่ ? "


          " ถือว่าเรานับถือท่านแล้ว แต่พวกเราก็ทำดีต่อมันมาตลอดทาง หากมันได้ดี คงไม่ลืมพวกเรากระมัง "


          เสียงสนทนาเบาๆ แต่ยูอันยังได้ยิน และยังรู้อีกว่าเสียงดังมาจากหลังต้นไม้ใหญ่ทางด้านขวามือที่อยู่ไกลๆ


          " เห็นหรือไม่ คุณหนูเจ็ดยังไม่มีเรี่ยวแรงจะออกจากรถม้า แต่มันกลับออกมาเดินได้แล้ว แสดงว่าพละกำลังของมันดียิ่ง ยิ่งเสียงครวญครางของคุณหนูที่ดังมาทั้งคืน เพิ่งจะมาเงียบลงก็เกือบเช้า ถ้ามันไม่ได้เป็นบุรุษพู่กันคงประหลาดมากแล้ว "


          " ที่แท้พวกมันพูดถึงเราอยู่ "


          ยูอันนึกแล้วก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ตอนทำก็ไม่ทันได้คิดว่าเสียงจะดังไปถึงไหน นี่ไม่รู้ว่าจะดังไปถึงรถม้าของคุณหนูคนอื่นๆหรือไม่ - -


          ในที่สุดก็มาถึงริมลำธาร ยูอันหาพงหน้าข้างๆลำธาร ก่อนจะเลือกมุมเหมาะๆเพื่อยิงกระต่าย - - พอได้ทำเลเหมาะสม มือก็ปลดสายรัดเอว ควักเจ้ายูน้อยที่คึกคักแข็งขันยามเช้าออกมา


          " หือออ "


          มันรู้สึกแปลกๆอยู่บ้าง ที่ได้สัมผัส ทำเอายูอันต้องก้มลงมองยูน้อยของตนอย่างไม่รู้ตัว


          " เฮ่ย !!! "


          ยูอันอุทานออกมา ไม่รู้เพราะคิดไปเองหรือเปล่า ดูเจ้ายูน้อยมันจะเติบโตกว่าเดิม ลองเอามือกุมดูก็แน่ใจว่าใหญ่ขึ้นจริงๆ ต้องยืนนิ่งฉุกคิดอะไรอยู่พักหนึ่งแล้วก็จำได้ว่าอาจารย์สามเคยบอกว่า หากหลั่งเข้าไปในร่างกายของหญิงสาวครั้งแรกเมื่อใด ร่างกายของเราจะมีการเปลี่ยนแปลงบ้าง หรือที่เปลี่ยนแปลงหมายถึงขนาดของอวัยวะส่วนนี้ - - นึกแล้วก็ไม่รู้จะดีใจดีมั้ย เพราะรู้สึกว่าเท่าเดิมน่ะก็ดีจนเกินพออยู่แล้ว มาดูตอนนี้มันจะใหญ่จนเกินงามมากไปแล้ว หวังว่ามันคงจะหยุดโตเท่านี้ - -


          ยูอันก้าวไปยังลำธาร ก้มหน้าลงล้างหน้าล้างตาจนสดชื่น จากนั้นถอดรองเท้านั่งเอาเท้าแช่น้ำอย่างผ่อนคลาย กำลังซึมซับความสดชื่นยามเช้าอยู่เพลินๆหูก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้นมาเบาๆ ต้องหันหน้าขึ้นไปดู เห็นคุณหนูรอง คุณหนูห้าและท่านอาอี้ กำลังเดินมาแต่ไกล ต้องรีบลุกขึ้นใส่รองเท้าก่อนจะเดินออกมาจากลำธาร


          " ท่านถึงกับตื่นเช้าได้อีก "


          คุณหนูห้าทักทายมาอย่างยิ้มแย้ม แต่ยูอันฟังแล้วกลับรู้สึกอายจนหน้าแดง


          " คุณหนูรอง คุณหนูห้า ท่านอาอี้ "


          ยูอันทักทายหญิงทั้งสาม หญิงทั้งสามเหมือนตะลึงไปชั่วอึดใจ จ้องมองยูอันกันเขม็ง ยูอันก็รู้สึกแปลกๆอยู่บ้าง แต่ก็คิดไปว่าคงเพราะ เสียงตอนทำกิจกรรมกับคุณหนูเจ็ดเมื่อคืน จึงได้แต่ก้มหน้าด้วยความอาย ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า


          " ผู้น้อยขอตัว "


          จากนั้นสาวเท้ายาวๆกลับไปยังรถม้าของตน


          " ที่แท้ถึงกับน่าดูกว่าที่คิด พี่รองว่าใช่หรือไม่ ? "


          คุณหนูห้าพูดออกมา หลังเห็นยูอันเดินจากไปไกลแล้ว


          " อืมม..."


          คุณหนูรองแห่งตึกโบตั๋นตอบมาเบาๆ  ภาพความสง่างามขณะเดิน ใบหน้าที่ดูเปล่งพลังเพศชายของยูอัน ทำเอาใจเต้นตึกตักแบบแปลกๆ


          " บ่าวว่าเจ้าเด็กยูอันเช้านี้ ดูแปลกไปจากวันก่อนๆ "


          ท่านอาอี้ที่ช่างสังเกตเอ่ยออกมาบ้าง


          " อื้มม ดูน่ามองกว่าเดิมมาก หรือว่าเป็นเพราะแต่เดิมที่ดูไม่น่ามองเท่านี้ เพราะยังไม่หายจากอาการบาดเจ็บ "


          คุณหนูห้าแสดงความเห็น


          " ไม่เพียงเท่านั้น บ่าวรู้สึกว่ามันยังสูงกว่าที่เคยเห็นอยู่บ้าง มิหนำซ้ำ มันสามารถได้ยินเสียงฝีเท้าของเราทั้งสามตั้งแต่ไกล ดูน่าแปลกมากสำหรับคนไม่มีวรยุทธ "


          ท่านอาอี้พูด


          " ท่านอาหมายถึงมันแสร้งทำเป็นไม่มีวรยุทธ ตบตาพวกเราอย่างนั้นหรือ ? "


          คุณหนูรองเอ่ยถาม


          " บ่าวกับแพทย์มือวิเศษ ตรวจสอบอย่างละเอียดแล้วก็ไม่พบอะไรผิดปรกติ..."


          ท่านอาอี้ก็ยังหาข้อสรุปอะไรไม่ได้เช่นกัน





          เมื่อยูอันเดินกลับมาถึงรถม้า คุณหนูเจ็ดก็กำลังจะเดินออกมาพอดี สองหนุ่มสาวสบตากันอย่างลึกซึ้ง ก่อนที่คุณหนูเจ็ดจะก้มหน้าลงอย่างเอียงอาย


          " คุณหนูตื่นแล้ว ? "


          ยูอันทักทายสาวงามที่ผ่านการทำกิจกรรมรักด้วยกันมาทั้งคืน ไม่รู้เป็นเพราะอะไร ยูอันเห็นร่างงดงามตรงหน้าแล้วนึกอยากจะชวนกลับเข้ารถม้าด้วยกันอีกรอบ


          " อื้มม..."


          สาวงามรับคำอายๆ


          " หลับสบายหรือไม่ ? "


          ยูอันถามต่อยิ้มๆ


          " ท่าน -*- "


          สาวสวยแทบอยากจะเดินเข้ามาทุบชายหนุ่มตรงหน้าสักทีสองที รู้ทั้งรู้ยังมีหน้ามาถาม แต่ก่อนจะได้คุยกันมากกว่านั้น เสียงศิษย์สาวของวังร้อยบุปผาก็ดังขึ้นมาก่อน


          " เรียนคุณหนู คุณหนูรองรอท่านอยู่ที่ริมลำธาร "


          " อืมม "


          คุณหนูเจ็ดตอบคำ ก่อนจะหันมาทางยูอัน ปากสวยเหมือนอยากจะพูดอะไร แต่สุดท้ายก็หันกาย เดินไปทางลำธาร ยูอันมองตามสะโพกสวยแล้วรู้สึกคันที่หัวใจ ต้องเดินตามมาแล้วเรียกว่า


          " คุณหนู "


          เสียงเรียกของยูอัน หยุดร่างงดงามที่กำลังจะเดินให้หยุดอยู่กับที่


          ยูอันเห็นสาวงามหยุดรอฟัง จึงถามว่า


          " คืนนี้...ท่าน จะมาอีกหรือไม่ ? "


          คุณหนูเจ็ดได้ยินคำถามถึงกับสะท้านเล็กน้อย ก่อนจะตอบออกมาเบาๆ


          " อื้มม "





++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


คุยกันท้ายตอน


          ขอบคุณผู้อ่านทุกคนที่ให้กำลังใจครับ พร้อมๆกับตอนนี้ ตอนที่ 16 ฉบับปรับปรุง ก็อัพลงแล้วเหมือนกัน แถมตอนที่ 33 ก็กำลังจะเสร็จแล้ว


          สำหรับผู้อ่านที่สงสัยสำหรับชื่อตัวละคร ผมเคยตอบคอมเม้นท์ไปแล้ว แต่ก็บอกอีกครั้งก็ได้ครับว่า ชื่อตัวละคร บางตัวอาจจะดูแปลกๆ -.- ไม่คุ้นหู เพราะผมดัดแปลงมาจากเพื่อนๆ พี่ๆน้องๆ ที่สนิทๆกันนั่นเอง อย่างเช่น กระบี่ล่าวิญญาณ อ๋องยู่ซัว ก็มาจากเพื่อนรุ่นน้องของผมที่มีชื่อเล่นว่า อ๋อง  อาจารย์ของอ๋องยู่ซัว คือนักพรตไต้เม้ง ก็มาจากเพื่อนรุ่นน้องที่ชื่อ เม้ง -.-  ขนเพื่อนๆพี่ๆน้องๆมาเล่นกันคึกคักเลยทีเดียว


          อ่อ สำหรับ บางคนที่หลงเข้าไปเจอ ตอนที่ 1 ของภาคใหม่ ก็ไม่ต้องตกใจอะไรไปครับ จริงๆก็แค่อารมณ์คนเขียนมันผุดขึ้นมาตอนดึกๆดื่นๆ ไม่อยากให้อารมณ์ตอนนั้นมันหายไป เลยเขียนมันออกมา -.- แถมอยากลองใส่เพลงประกอบลงไปด้วยว่ามันจะทำได้มั้ย ก็เลยออกมาแบบนั้น จริงๆก็ยังไม่คิดจะเปิดตัวภาคใหม่ด้วย แค่แอบๆเขียนแค่นั้น -.- อาจจะเดือนสองเดือนโผล่มาตอนหนึ่งไรงั้น

[backcolor=#FF0000] เห็น ท่าน u ลงนานแล้วไม่มีใครเอามาลงก็เลยเอามาลงครับ [/backcolor]




ตอนที่ 32 ความเปลี่ยนแปลง


          เช้าแล้ว


          ยูอันตื่นขึ้นมาก่อนด้วยความสดชื่น ร่างงดงามนุ่มนิ่มหอมกรุ่นของคุณหนูเจ็ดยังนอนขดอยู่ในอ้อมแขน นึกถึงบทรักที่ต่างฝ่ายต่างหยิบยื่นและตอบสนองให้กันมาทั้งคืนทำเอายูอันที่อยู่ในช่วงคึกคักยามเช้า ต้องรีบหันหน้าหลบไปทางอื่น หากยังมองร่างงามในอ้อมแขนต่อ กลัวว่าจะมีการจัดรอบเช้าอีกรอบ


          แหวกม่านตรงหน้าต่างออก ดูจากแสงสว่างภายนอก คาดว่าคงประมาณหกโมงเช้า แสดงว่าทั้งตนและคุณหนูเจ็ดเพิ่งได้นอนกันไม่ถึงสี่ชั่วโมง แต่สีหน้ายามหลับของคุณหนูแห่งตึกโบตั๋นยังเปี่ยมไปด้วยความสุขสม ยูอันหยิบหมอนมาให้สาวสวยหนุนแล้วชักแขนของตนออกมา ก่อนจะค่อยๆหยิบผ้าห่มมาคลุมร่างงดงามที่เปลือยเปล่าเอาไว้ หลังจ้องมองใบหน้างดงามอยู่ครู่หนึ่ง ก็อดก้มหน้าลงไปประทับจูบกับแก้มขาวผ่องไม่ได้ ยูอันไม่ทราบเหมือนกันว่าทำไมรู้สึกผูกพันกับสาวงามตรงหน้าขึ้นมา


          หลังแต่งกายเรียบร้อย ยูอันก้าวเท้าออกจากรถม้า เพื่อรับอากาศบริสุทธิ์ยามเช้า ดวงอาทิตย์ยังซ่อนอยู่ในก้อนเมฆ สายลมที่พัดเอาหมอกบางๆมากระทบกาย เสียงนกที่ร้องกันอยู่เบาๆ กระทั่งเสียงน้ำในลำธารที่ไหลกระทบโขดหินก็ฟังดูไพเราะ ใบหน้ายูอันมีรอยยิ้มน้อยๆอยู่ที่มุมปาก อารมณ์ดีจนแทบอยากฮัมเพลงออกมา


          ศิษย์วังร้อยบุปผาทั้งสองคนแอบมองยูอันแล้วกระซิบกระซาบอยู่ไม่ไกล เรื่องสนทนาก็ไม่พ้นบทรักเสียงครวญครางที่ดังลั่นป่าเมื่อคืน ยูอันได้ยินก็อดหน้าแดงไม่ได้ ต้องนึกในใจว่าทำไมสองสาวถึงกระซิบกันให้ตนได้ยินชัดเจนอย่างนี้ ต้องรีบก้าวเท้ายาวๆไปทางลำธาร ขณะเดินเห็นศิษย์วังร้อยบุปผาหลายนางที่กำลังเตรียมอาหารเช้า กลิ่นหอมของอาหารที่ลอยมาแตะจมูกก็ทำให้รู้สึกหิวไม่น้อย


          " เราว่าแล้วไม่มีผิด มันยอดเยี่ยมจริงๆใช่หรือไม่ ? "


          " ถือว่าเรานับถือท่านแล้ว แต่พวกเราก็ทำดีต่อมันมาตลอดทาง หากมันได้ดี คงไม่ลืมพวกเรากระมัง "


          เสียงสนทนาเบาๆ แต่ยูอันยังได้ยิน และยังรู้อีกว่าเสียงดังมาจากหลังต้นไม้ใหญ่ทางด้านขวามือที่อยู่ไกลๆ


          " เห็นหรือไม่ คุณหนูเจ็ดยังไม่มีเรี่ยวแรงจะออกจากรถม้า แต่มันกลับออกมาเดินได้แล้ว แสดงว่าพละกำลังของมันดียิ่ง ยิ่งเสียงครวญครางของคุณหนูที่ดังมาทั้งคืน เพิ่งจะมาเงียบลงก็เกือบเช้า ถ้ามันไม่ได้เป็นบุรุษพู่กันคงประหลาดมากแล้ว "


          " ที่แท้พวกมันพูดถึงเราอยู่ "


          ยูอันนึกแล้วก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ตอนทำก็ไม่ทันได้คิดว่าเสียงจะดังไปถึงไหน นี่ไม่รู้ว่าจะดังไปถึงรถม้าของคุณหนูคนอื่นๆหรือไม่ - -


          ในที่สุดก็มาถึงริมลำธาร ยูอันหาพงหน้าข้างๆลำธาร ก่อนจะเลือกมุมเหมาะๆเพื่อยิงกระต่าย - - พอได้ทำเลเหมาะสม มือก็ปลดสายรัดเอว ควักเจ้ายูน้อยที่คึกคักแข็งขันยามเช้าออกมา


          " หือออ "


          มันรู้สึกแปลกๆอยู่บ้าง ที่ได้สัมผัส ทำเอายูอันต้องก้มลงมองยูน้อยของตนอย่างไม่รู้ตัว


          " เฮ่ย !!! "


          ยูอันอุทานออกมา ไม่รู้เพราะคิดไปเองหรือเปล่า ดูเจ้ายูน้อยมันจะเติบโตกว่าเดิม ลองเอามือกุมดูก็แน่ใจว่าใหญ่ขึ้นจริงๆ ต้องยืนนิ่งฉุกคิดอะไรอยู่พักหนึ่งแล้วก็จำได้ว่าอาจารย์สามเคยบอกว่า หากหลั่งเข้าไปในร่างกายของหญิงสาวครั้งแรกเมื่อใด ร่างกายของเราจะมีการเปลี่ยนแปลงบ้าง หรือที่เปลี่ยนแปลงหมายถึงขนาดของอวัยวะส่วนนี้ - - นึกแล้วก็ไม่รู้จะดีใจดีมั้ย เพราะรู้สึกว่าเท่าเดิมน่ะก็ดีจนเกินพออยู่แล้ว มาดูตอนนี้มันจะใหญ่จนเกินงามมากไปแล้ว หวังว่ามันคงจะหยุดโตเท่านี้ - -


          ยูอันก้าวไปยังลำธาร ก้มหน้าลงล้างหน้าล้างตาจนสดชื่น จากนั้นถอดรองเท้านั่งเอาเท้าแช่น้ำอย่างผ่อนคลาย กำลังซึมซับความสดชื่นยามเช้าอยู่เพลินๆหูก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้นมาเบาๆ ต้องหันหน้าขึ้นไปดู เห็นคุณหนูรอง คุณหนูห้าและท่านอาอี้ กำลังเดินมาแต่ไกล ต้องรีบลุกขึ้นใส่รองเท้าก่อนจะเดินออกมาจากลำธาร


          " ท่านถึงกับตื่นเช้าได้อีก "


          คุณหนูห้าทักทายมาอย่างยิ้มแย้ม แต่ยูอันฟังแล้วกลับรู้สึกอายจนหน้าแดง


          " คุณหนูรอง คุณหนูห้า ท่านอาอี้ "


          ยูอันทักทายหญิงทั้งสาม หญิงทั้งสามเหมือนตะลึงไปชั่วอึดใจ จ้องมองยูอันกันเขม็ง ยูอันก็รู้สึกแปลกๆอยู่บ้าง แต่ก็คิดไปว่าคงเพราะ เสียงตอนทำกิจกรรมกับคุณหนูเจ็ดเมื่อคืน จึงได้แต่ก้มหน้าด้วยความอาย ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า


          " ผู้น้อยขอตัว "


          จากนั้นสาวเท้ายาวๆกลับไปยังรถม้าของตน


          " ที่แท้ถึงกับน่าดูกว่าที่คิด พี่รองว่าใช่หรือไม่ ? "


          คุณหนูห้าพูดออกมา หลังเห็นยูอันเดินจากไปไกลแล้ว


          " อืมม..."


          คุณหนูรองแห่งตึกโบตั๋นตอบมาเบาๆ  ภาพความสง่างามขณะเดิน ใบหน้าที่ดูเปล่งพลังเพศชายของยูอัน ทำเอาใจเต้นตึกตักแบบแปลกๆ


          " บ่าวว่าเจ้าเด็กยูอันเช้านี้ ดูแปลกไปจากวันก่อนๆ "


          ท่านอาอี้ที่ช่างสังเกตเอ่ยออกมาบ้าง


          " อื้มม ดูน่ามองกว่าเดิมมาก หรือว่าเป็นเพราะแต่เดิมที่ดูไม่น่ามองเท่านี้ เพราะยังไม่หายจากอาการบาดเจ็บ "


          คุณหนูห้าแสดงความเห็น


          " ไม่เพียงเท่านั้น บ่าวรู้สึกว่ามันยังสูงกว่าที่เคยเห็นอยู่บ้าง มิหนำซ้ำ มันสามารถได้ยินเสียงฝีเท้าของเราทั้งสามตั้งแต่ไกล ดูน่าแปลกมากสำหรับคนไม่มีวรยุทธ "


          ท่านอาอี้พูด


          " ท่านอาหมายถึงมันแสร้งทำเป็นไม่มีวรยุทธ ตบตาพวกเราอย่างนั้นหรือ ? "


          คุณหนูรองเอ่ยถาม


          " บ่าวกับแพทย์มือวิเศษ ตรวจสอบอย่างละเอียดแล้วก็ไม่พบอะไรผิดปรกติ..."


          ท่านอาอี้ก็ยังหาข้อสรุปอะไรไม่ได้เช่นกัน





          เมื่อยูอันเดินกลับมาถึงรถม้า คุณหนูเจ็ดก็กำลังจะเดินออกมาพอดี สองหนุ่มสาวสบตากันอย่างลึกซึ้ง ก่อนที่คุณหนูเจ็ดจะก้มหน้าลงอย่างเอียงอาย


          " คุณหนูตื่นแล้ว ? "


          ยูอันทักทายสาวงามที่ผ่านการทำกิจกรรมรักด้วยกันมาทั้งคืน ไม่รู้เป็นเพราะอะไร ยูอันเห็นร่างงดงามตรงหน้าแล้วนึกอยากจะชวนกลับเข้ารถม้าด้วยกันอีกรอบ


          " อื้มม..."


          สาวงามรับคำอายๆ


          " หลับสบายหรือไม่ ? "


          ยูอันถามต่อยิ้มๆ


          " ท่าน -*- "


          สาวสวยแทบอยากจะเดินเข้ามาทุบชายหนุ่มตรงหน้าสักทีสองที รู้ทั้งรู้ยังมีหน้ามาถาม แต่ก่อนจะได้คุยกันมากกว่านั้น เสียงศิษย์สาวของวังร้อยบุปผาก็ดังขึ้นมาก่อน


          " เรียนคุณหนู คุณหนูรองรอท่านอยู่ที่ริมลำธาร "


          " อืมม "


          คุณหนูเจ็ดตอบคำ ก่อนจะหันมาทางยูอัน ปากสวยเหมือนอยากจะพูดอะไร แต่สุดท้ายก็หันกาย เดินไปทางลำธาร ยูอันมองตามสะโพกสวยแล้วรู้สึกคันที่หัวใจ ต้องเดินตามมาแล้วเรียกว่า


          " คุณหนู "


          เสียงเรียกของยูอัน หยุดร่างงดงามที่กำลังจะเดินให้หยุดอยู่กับที่


          ยูอันเห็นสาวงามหยุดรอฟัง จึงถามว่า


          " คืนนี้...ท่าน จะมาอีกหรือไม่ ? "


          คุณหนูเจ็ดได้ยินคำถามถึงกับสะท้านเล็กน้อย ก่อนจะตอบออกมาเบาๆ


          " อื้มม "





++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


คุยกันท้ายตอน


          ขอบคุณผู้อ่านทุกคนที่ให้กำลังใจครับ พร้อมๆกับตอนนี้ ตอนที่ 16 ฉบับปรับปรุง ก็อัพลงแล้วเหมือนกัน แถมตอนที่ 33 ก็กำลังจะเสร็จแล้ว


          สำหรับผู้อ่านที่สงสัยสำหรับชื่อตัวละคร ผมเคยตอบคอมเม้นท์ไปแล้ว แต่ก็บอกอีกครั้งก็ได้ครับว่า ชื่อตัวละคร บางตัวอาจจะดูแปลกๆ -.- ไม่คุ้นหู เพราะผมดัดแปลงมาจากเพื่อนๆ พี่ๆน้องๆ ที่สนิทๆกันนั่นเอง อย่างเช่น กระบี่ล่าวิญญาณ อ๋องยู่ซัว ก็มาจากเพื่อนรุ่นน้องของผมที่มีชื่อเล่นว่า อ๋อง  อาจารย์ของอ๋องยู่ซัว คือนักพรตไต้เม้ง ก็มาจากเพื่อนรุ่นน้องที่ชื่อ เม้ง -.-  ขนเพื่อนๆพี่ๆน้องๆมาเล่นกันคึกคักเลยทีเดียว


          อ่อ สำหรับ บางคนที่หลงเข้าไปเจอ ตอนที่ 1 ของภาคใหม่ ก็ไม่ต้องตกใจอะไรไปครับ จริงๆก็แค่อารมณ์คนเขียนมันผุดขึ้นมาตอนดึกๆดื่นๆ ไม่อยากให้อารมณ์ตอนนั้นมันหายไป เลยเขียนมันออกมา -.- แถมอยากลองใส่เพลงประกอบลงไปด้วยว่ามันจะทำได้มั้ย ก็เลยออกมาแบบนั้น จริงๆก็ยังไม่คิดจะเปิดตัวภาคใหม่ด้วย แค่แอบๆเขียนแค่นั้น -.- อาจจะเดือนสองเดือนโผล่มาตอนหนึ่งไรงั้น