วันต่อมาที่ มหาลัย สาวแว่นหน้าตาน่ารัก ใส่ชุดนักศึกษารัดติ้วเน้นหน้าอกโต นุ่งกระโปรงสั้น เดินแหวกฝ่ากลุ่มนักศึกษาชายคณะบริหารอย่างมั่นใจจนทำให้สายตาหนุ่มๆทั้งหลายหันไปมองตามเป็นจุดเดียว
             'เฮ้ยยัยคนนั้นใครวะ ไม่เคยเห็น น่าตาน่ารักดีวะ แถมนมแม่งใหญ่น่าจับจริงๆเลย" นักศึกษาชายคนหนึ่งถามเพื่อนที่จับกลุ่มยื่นมองอยู่ข้างๆกัน
            "ไม่รู้ แต่หน้าคุ้นๆ ตามไปดูมั๊ย" คนที่ถูกถามบอก แล้วชวนให้เดินตาม พอขยับ ก็มีคนอื่นวิ่งตามไปอีก 2-3คนเพราะอยากรู้จักเหมือนกัน เมื่อเข้าไปใกล้ๆ เห็นหน้าชัดๆ ก็ทำให้ บรรดาหนุ่มๆพวกนั้นยิ้มอย่างฉงนสนเท่ห์
            "เฮ้ย ไอ้ปอนี่หว่า ไปทำอะไรมาวะ หน้าใสจนจำไม่ได้เลยแล้วนึกเฮี้ยนอะไรขึ้นมาถึงแต่งตัวอย่างนี้วะเนี่ย"คนหนึ่งร้องทักขึ้นอย่างปิติชื่นชม
            "เฮ้ย นม แกจริงป่าววะ แต่ก่อนดูไม่ใหญ่ขนาดนี้นี่หว่า" อีกคนหนึ่งถาม
            "นมมันนะแหละ แต่ก่อนชอบใส่เสื้อตัวใหญ่ เลยมองไม่ค่อยออกไง"คนหนึ่งบอก
            "ไอ้ปอ แกหยุดเรียนไป 3 วัน ทำไมเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้วะไปรักษาสิวที่ไหน บอกมาเลย ฉันจะไปมั่ง"
          ปอได้แต่ยิ้มไม่รู้จะตอบหรือพูดกับใครก่อนแต่ละคนรุมล้อมถามกันฟังไม่ได้ศัพท์ แล้วตอนนั้นยุทธกำลังเดินผ่านมาเพื่อนคนหนึ่งตะโกนเรียก
            "ไอ้ยุทธ มึงมาดูนี่เลย ทายสิว่าใคร" เพื่อนคนนั้นดันปอออกไปข้างหน้าให้ยุทธเห็น ปอหัวใจเต้นตูมตามแอบยิ้มในใจว่ายุทธจะต้องชอบ แต่ยุทธก็แค่พยักหน้าแล้วเดินขึ้นตึกเรียนไปเหมือนไม่มีอะไรน่าสนใจปอรู้สึกเสียหน้าอย่างมาก รีบเดินตามขึ้นไป จนเข้าไปนั่งในชั้นเรียนนั่งลงข้างๆยุทธ และตอนนั้นเอ้ก็เข้าห้องมาพอดี และนั่งลงข้างปออีกด้านหนึ่ง
            ทั้งสองคุยกันถึงเรื่องที่ถูกหนุ่มๆตามจีบและเอ้ก็บอกว่า มีคนหลายคนพูดว่าปอแต่งตัวได้น่ารักมากวันนี้
            ยุทธนั่งฟังอยู่นาน จนอดไม่ได้ต้องพูดเปรยลอยๆ ว่า
            "จะใส่รัดอะไรขนาดนั้น หายใจออกมั๊ยละนั้น"
            ปอต้องเหล่หางตามอง มีอาการค้อนและตอบสั้นๆว่า
            "ยุ่งไรด้วย"
          เอ้ ก็พูดต่อว่า แต่กระโปรงมันยาวไปหน่อย ต้องไปแก้ให้สั้นกว่านี้ยุทธก็พูดเปรยเหมือนเดิมว่า
            "เอาเสมอหูเลยมั๊ยละ"
          สองสาวก็หันมามองยุทธแล้วพูดพร้อมกันใส่ยุทธว่า
            "เสือก"
            ยุทธฟังจนรู้สึกโมโหจึงลุกขึ้นออกไปนั่งไกลๆ
            ปอรู้สึกว่ายุทธจะโกรธจริงกระซิบถามเอ้ ว่า
            "เราแรงไปหรือป่าว"
          "นั่นแหละดีแล้ว ให้รู้สำนึกซะบ้าง" เอ้ บอก
          ยุทธความจริงควรจะดีใจ ที่ปอเลิกยุ่งกับเขา แต่การถูกเพิกเฉยแบบนี้ทำให้เขาไม่สบอารมณ์เหมือนกัน แล้วตอนที่เขาอยู่ใกล้ปอ เขาก็ไม่ได้กลิ่นพิศวาสจากตัวปออีกแล้วด้วยทำให้ยุทะเข้าใจว่าปอ เลิกพิศวาสในตัวเขาแล้ว  
            แต่ยุทธเข้าใจผิดเพราะยังไม่เข้าใจความสามารถของตัวเองดีพอ การที่ยุทธไม่ได้กลิ่นไม่ใช่ว่าปอเลิกพิศวาสในตัวยุทธเพียงแต่นะตอนนั้น ปอยังไม่มีอารมณ์พิศวาสต่างหาก ฟีโรโมนจึงไม่ได้ปลดปล่อยออกมา ทำให้ยุทธไม่ได้กลิ่น
            ตอนนั้น ทั้งคู่นั่งเรียนข้างกันโดยไม่สนใจมองกันและกัน พอหมดชั่วโมงเรียน
            2 สาว เอ้และปอก็จะถูกห้อมล้อมเข้ามาคุยจากบรรดาเพื่อนผู้ชายๆในห้องจนผู้หญิงในห้องหลายคนรู้สึกอิจฉาและมันไส้ ล้วนแต่คิดว่า แต่ก่อนมี เอ้คนเดียวยังพอทำเนา เพราะสวยนำโด่งมาก่อนอยู่แล้ว แต่ยัยแว่นหน้าสิว ทำไมจู่ๆถึงสวยน่ารักขึ้นมาได้พัฒนาได้รวดเร็วปานฟ้าผ่า อันนี้มันเป็นเรื่องที่ยอมรับกันได้ลำบากเหลือเกินในหมู่ผู้หญิงที่พยายามจะประชันความสวยกันในห้อง
            จนพักเที่ยง กำลังจะลงไปกินข้าวต้นก็โพล่มาห้องเรียนของยุทธ แต่ก็ไม่ได้กะมาหายุทธจริงๆ เพียงแต่อาศัยบังหน้าเพื่อมาหาเอ้
            "เอ้ .. ไปกินข้าวกัน"
          ต้นเอ่ยปากชวนทันที ที่เข้ามาเจอ แต่แล้วก็ต้องสะดุดสายตากับสาวน่ารักนมโตที่นั่งข้างๆ ต้องถามเอ้ ว่า คนนี้ใคร เพราะไม่เคยเห็นหน้า เอ้หัวเราะอย่างเสียมิได้  บอกว่า
            "ดูไม่ออกก็ปล่อยให้โง่อย่างนั้นแหละ" เอ้บอกพร้อมชวนปอให้ลุกขึ้น แล้วเดินออกจากห้องโดยไม่สนว่าจะมีใครเดินตามหรือไม่ต้นถึงรู้ว่าเป็นปอและแปลกใจที่เธอสวยน่ารักขึ้นมาก ก็รีบเดินตามไปแต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงเพื่อนกระแอมไอ เหมือนเตือนให้รู้ว่า เฮ้ยกูอยู่นี่
          ต้นจึงยิ้มและคว้าคอเพื่อน เดินตามเอ้และปอไปโรงอาหาร ระหว่างทางต้นกระซิบบอกยุทธว่า
"ปอมันสวยน่ารักขึ้นเยอะเลยนะเว้ย ไม่ใช่ยัยแว่นสิ้วเขรอะอีกแล้วแถมดูแต่งตัวสิ ยั่วน้ำลายชะมัด เขาก็ชอบมึงด้วย มึงก็สานต่อเลยสิวะ น่านะเดี๋ยวกูช่วย"
          ยุทธก็ไม่รู้จะพูดอะไร เพราะรู้สึกตัวเองเกิดการลังเลก็ปล่อยให้เพื่อนลากไปโรงอาหาร
            ทั้ง 4 คนนั่งกินข้าวโต๊ะเดียวกันแต่ยุทธเหมือนเป็นอากาศธาตุ ที่ไร้คนสนใจ สาเหตุมาจาก 2สาวแกล้งทำเป็นไม่สนใจยุทธและคุยอยู่กับต้นคนเดียว จนยุทธควบคุมอารมณ์โมโหไม่ได้ ที่ถูกทำเหมือนเป็นส่วนเกินลุกขึ้นแล้วบอก ต้นว่า กูไปละ
            "อ่าว จะรีบไปไหน ยังไม่ถึงเวลาเรียนเลย"
            ต้นรั้งเพื่อนไว้แต่สองสาวกับไม่แสดงท่าทีอะไร ยุทธรู้สึกเสียหน้าเสียศักดิ์ศรีก็ตัดสินใจเดินออกไปเลย
          ต้นไม่ใช่คนโง่ที่ดูไม่ออกว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ไม่ได้รู้ลึกซึ้งถึงที่ว่ายุทธกับปอมีอะไรกันแล้ว คิดว่าปอชอบไอ้ยุทธแล้วแล้วไอ้ยุทธไม่รับรักตอบเท่านั้น เมื่อเห็นเพื่อนโดนหยามถึงขนาดนี้ก็รู้สึกไม่พอใจทำเสียงจริงจังบอกเอ้ว่า
            "เอ้ ไม่คิดว่า พวกเอ้ แกล้งไอ้ยุทธมันแรงไปเหรอ ดูมันโกรธเอามากๆเลยนะ"
          "ก็ช่างสิ" เอ้ บอก แล้วพูดต่อ
            "ถ้าเทียบกับสิ่งที่ยุทธทำกับปอแล้ว นี่ถือว่าน้อยไป"
          "กะไอ้แค่ ไอ้ยุทธมันไม่รับรักปอเนี่ยะนะมันต้องโดนขนาดนี้เลยเหรอ ถึงขนาดเป็นเพื่อนธรรมดาต่อกันก็ไม่ได้"
            "คิดว่าแค่นั้น เหรอ..." เอ้ ขึ้นเสียง ท่าทางโมโห ปอต้องรีบห้าม
            "พอแล้ว เอ้ ช่างมันเถอะ อย่าพูดเลย เราไปกันเถอะ นะ นะ"
            ปอรีบดึงเอ้ ออกมาเพราะกลัวเอ้หลุดปากบอกต้น ว่ายุทธทำอะไรกับปอบ้าง ต้นเลยงงสงสัยว่าไอ้ยุทธคงไม่ใช่ไม่รับรักปอธรรมดาแล้ว มันจะต้องมีอะไรมากกว่านั้น หรือว่าไอ้ยุทธมันฟันยัยปอแล้วไม่รับผิดชอบวะต้นคิดถูกเผง เพราะโดยนิสัยต้น เป็นคนคาดการณ์เก่งและอ่านเหตุการณ์ได้แม่นยำเพียงแต่ชอบทำตัวไร้สาระแค่นั้น
            เย็นวันนั้น หลังจากกลับมหาลัยมาหอพักต้นไปคาดครั้นถามเอากับยุทธ โดยมีวุฒินั่งฟังอยู่ด้วย วุฒิเลยรู้ว่าต้นแอบดอดไปชวนเอ้กินข้าวโดยไม่บอกมัน ต้องนึกเคืองอยู่ในใจแต่ตอนนี้เรื่องของยุทธน่าสนใจกว่า เพราะอยากรู้ว่าไอ้ยุทธไปทำอะไรปอเอ้มันถึงได้ตั้งป้อมโกรธจะเป็นจะตาย จนในที่สุดยุทธต้องยอมรับว่ามีอะไรกับปอจริงแถมยังเป็นผู้ชายคนแรกของปอด้วย
            วุฒิฟังจนตาค้าง บอกว่า
            "มึงเอาลงไปได้ยังไงวะ ยัยแว่นสิวเขรอะนั้นอ่ะนะ"
          "ตอนนี้ไม่เขรอะแล้วนะมึง แถมน่ารักอีกด้วย" ต้นบอกในความคลาดเคลื่อน ตกข่าวของไอ้วุฒิ
            วุฒิเลยถามต่อ ว่า ไปได้กันยังไงแน่นอนว่ายุทธ ย่อมไม่บอกเรื่องที่ตัวเองได้กลิ่น แต่บอกว่าปล้ำเลย ทุกคนฟังจนไม่อยากเชื่อ ต้นบอกว่า
            "กูว่าแล้ว เอ้กับปอ มันถึงโกรธฉิบหายมึงปล้ำเขาแล้วก็เสือกไม่รับผิดชอบ เขาไม่เอามึงติดคุกก็บุญตายหาแล้ว"
          "นั้นนะสิ แล้วต่อไปพวกกูจะเข้าไปจีบ เอ้ได้เหรอว่ะ ไม่ถูกมองว่า เป็นไอ้หื่นเหมือนมึงเหรอเนี่ยะ มึงรีบกลับไปง้อยัยสิวนั้นเลย" ไอ้วุฒิบอกเสริม
            ยุทธหนักใจไม่รู้จะทำยังไงดีก็บอกตัดรำคาญว่า
            "เออๆ เดี๋ยวกูจัดการเอง ไม่ให้เดือดร้อนพวกมึงหรอก"
            ตอนนั้นพี่แพรวก็มาเคาะห้องพอดีบอกว่ามีคนมาหายุทธ เมื่อยุทธลงไปเจอคนที่มา ยุทธถึงกับ งง คิดไม่ถึงว่าคนที่มาหาจะเป็นหมอสุ
            หมอสุ หรือสุจิตรา หมอจิตเวชคิดอย่างไรถึงต้องมาหาคนไข้อย่างยุทธถึงที่หอ ในเวลา 1 ทุ่ม ยุทธเองก็ไม่เข้าใจแต่วินาทีนั้นบอกเลยว่า ยุทธใจไม่ดีเท่าไหร่นักเพราะกลัวว่าเรื่องที่ตัวเองเป็นโรคแปลกประหลาดจะรู้ถึงหูคนอื่น
            "เราไปคุยกันข้างนอกมั๊ย"
            หมอสุบอก ยุทธรีบพยักหน้าหมอสุเลยพายุทธขึ้นรถแล้วขับออกไป
            "หมอจะพาผมไปไหนครับ" ยุทธถาม
            "ก็ว่าจะพาไปตรวจอะไรบางอย่างเกี่ยวกับอาการที่เธอเป็น"
          "แต่ว่าหมอ ตอน 1 ทุ่ม นี่อ่ะนะ"
          "ใช่ "
          ยุทธ ไม่รู้ทำไปต้องไปตอนนี้ แต่ก็ไม่อยากถามอะไรมาก
            หมอสุพายุทธมาสถานที่หนึ่ง ซึ่งเหมือนสถานวิจัยตอนนี้ปิดเลิกงานกันไปหมดแล้ว เหลือแต่ยามที่อยู่หน้าป้อม หมอสุบอกยามว่ามาหา ดรเจษฎา ยามก็ปล่อยให้เข้าไป
            จากนั้นหมอสุก็จอดรถแล้วพายุทธไปยังห้องแล็ปพบกับผู้ชายคนหนึ่ง คือ ดร เจษฎา หรือเจษ เจษพอเจอยุทธก็ยิ้มรับและมีท่าทางคันไม้คันมือเหมือนอยากจะทำอะไรเต็มแก่ เจษถามยุทธว่า
            "เธอใช่มั๊ยที่ได้กลิ่น จากตัวผู้หญิง"
          ยุทธยังไม่ตอบ แต่หันไปมองหมอสุ หมอสุก็พยักหน้าให้บอก บอกว่า
            "เขาอาจเป็นคนที่ช่วยเธอได้"
          ยุทธจึงรับว่า ครับ เจษยิ้มและมองยุทธ บอกว่า
            "ไหนลองเล่าอาการของเธอให้ฟังอย่างละเอียดอีกทีสิ"
          ยุทธก็เล่าทั้งหมดให้ฟัง เหมือนที่เล่าให้หมอสุฟัง เจษพอฟังจบแล้วแววตาก็มีแววลิงโลดอย่างเห็นได้ชัด บอกว่า
            "ไหนๆ เธอลองดม หลอด 3 หลอดนี่สิ แล้วเธอลองบอกว่ามันคืออะไร"
          เจษหยิบเอาหลอดทดลอง ที่มีน้ำใสๆ อยู่ข้างใน 3 หลอด แล้วเอามาเปิดฝาให้ยุทธดม
            หลอดแรก มันมีกลิ่นจริงๆแต่เป็นกลิ่นที่จางมาก ถ้าใครดมก็ไม่รู้ว่ากลิ่นอะไร แต่ยุทธกลับบอกว่า           "กลิ่นเหมือนมด ใช้มดแน่ๆ ผมเคยได้กลิ่นนี้ตอนมันมาตอมขนม"
          เจษยิ้มอย่างดีใจ แล้วบอกว่า
            "ถูกต้อง แล้วอีกหลอกหนึ่งหละ"
          หลอดที่สอง ยุทธขมวดคิ้ว เหมือนไม่รู้ ต้องส่ายหน้า บอก
            "ไม่รู้"
          "เธอไม่ได้กลิ่นเหรอ"
          "ได้กลิ่น แต่ไม่รู้กลิ่นอะไรผมไม่เคยได้กลิ่นนี้มาก่อน"
          ยุทธบอก เจษขอหลอดนั้นคืนมา แล้วส่งให้หมอสุ บอกว่า
            "สุ เธอลองดมสิ"
          หมอสุจึงหยิบมาดม แต่แล้วเธอก็ต้องขมวดคิ้ว แล้วบอกว่ามันไม่มีกลิ่นอะไรเลย เจษเลยหัวเราะบอกว่า
            "มันมีกลิ่น เป็นกลิ่นของแมงมุมตัวเมียชนิดหนึ่ง ที่จะปล่อยฟีโรโมนออกมาเพื่อล่อตัวผู้เข้ามาผสมพันธ์แล้วมันก็จะกินตัวผู้หลังจากผสมพันธ์เสร็จ เพียงแต่จมูกมนุษย์ธรรมดาจะไม่ได้กลิ่นหรอกแต่เธอได้กลิ่น เธอลองบอกสิ เธอรู้สึกยังไงบ้าง"
          ยุทธส่ายศีรษะ บอกว่า
            "ผมไม่ได้รู้สึกอะไรเลยเหมือนดมกลิ่นธรรมดา"
          เจษต้องเกาคางคิดแล้วพูดพึมพำว่า
            "นั่นสินะ เธอไม่ได้แมงมุมฟีโรโมนของแมงมุงจึงไม่มีผลต่อสภาวะนึกคิดและจิตใจเธอ แต่แค่นี้ก็ยืนยันได้แล้วว่าเธอได้กลิ่นฟีโรโมนจริงๆ ................... เอาละ หลอดสุดท้าย ลองดมดู"
          ยุทธหยิบหลอดสุดท้ายขึ้นมาดม และรู้สึกเคยชินกลับกลิ่นพวกนี้มากเพราะมันเป็นกลิ่นของคน แต่ไม่ใช่กลิ่นปารถนายั่วเย้ารัญจวนที่ทำให้ยุทธเกิดอารมณ์แต่มันเป็นกลิ่นคนธรรมดาที่ออกมาจากทุกผู้ทุกคนซึ่งยุทธคิดว่ากลิ่นพวกนี่มันเป็นเรื่องปกติ
            "ผมว่าอันนี้กลิ่นคน เป็นกลิ่นหมอสุ"
          ยุทธบอก หมอสุจึงรีบหยิบมาดม แต่เธอต้องมีสีหน้าฉงนเพราะไม่ได้กลิ่น จึงบอกว่า
            "ฉันไม่เห็นได้กลิ่นเลยนะ ใช่กลิ่นของฉันเหรอแล้วเธอไปเอากลิ่นฉันมาตอนไหน"
            "กลิ่นของเธอจริงๆ สุ ฉันเอามาจากกระดาษที่ให้เธอซับเหงื่อแค่นี้ก็บ่งบอกได้แล้วว่า เด็กคนนี้ได้กลิ่นจริงๆ เพราะเขาระบุได้ชัดเลยว่าเป็นกลิ่นใครและไม่ได้เป็นโรคประสาทหลอนหรือคิดไปเอง เขาไม่ได้เป็นโรคจิตเวชแต่เขามีความผิดปกติทางกายภาพที่แตกต่างจากมนุษย์ธรรมดา"
          เจษยิ้มบอก
          ยุทธต้องเบิกตาโต ร้อง อ่าว
            "แล้วผมจะทำยังไง จะรักษาให้หายได้มั๊ยครับ"
          "เบื้องต้นฉันยังไม่รู้ แต่ฉันอาจจะต้องเก็บตัวอย่างเหงื่อของเธอหน่อยเธอจะสะดวกมั๊ย"
          ยุทธรีบพยักหน้า
          ----------------------  
            วันรุ่งขึ้น ต้นกำลังคิดแผนการ 2 ขั้นขั้นแรกทำยังไงให้ยุทธกลับไปง้อปอ ขั้น 2 ทำยังไงจะได้มีโอกาสใกล้ชิดเอ้มากกว่าเดิมต้นเลยหลอกนัดทุกคนไปเที่ยวพัทยา โดยบอกยุทธว่าอยากไปเที่ยวเกาะล้าน เมื่อยุทธโอเคก็ไปชวนปอ บอกว่ายุทธอยากคืนดีโดยจะพาไปเที่ยวพัทยา ปอก็แอบดีใจและตอบตกลง ส่วนเอ้ต้นไม่ต้องทำอะไรเลย เพราะถ้าปอไป เอ้ก็ต้องไปด้วย
            และเมื่อเจอกันที่พัทยายุทธถึงกับงงเมื่อเจอปอกับเอ้ รีบถามต้นว่า
            "มึงชวนพวกเขามาด้วยเหรอ"
          "เออ"ต้นบอก
          "แล้วทำไมมึงไม่บอกกูแต่แรก"
          "อ่าว บอกแล้วมึงจะมาเหรอ เอาน่าช่วยกูหน่อย นานๆกูจะได้มาเที่ยวกับยัยเอ้นะเว้ย ข้อร้องเว้ยเพื่อน นะเพื่อนนะ"
          ยุทธจนใจ ก็ยอมไอ้ต้น ก็พากันขึ้นเรือไปเกาะล้านพอถึงเกาะเข้าที่พักที่ต้นจองไว้ก่อนแล้ว ต้นก็เป็นตัวตั้งตัวตี ชวนทุกคนไปลงเล่นน้ำทะเลไอ้ยุทธก็ต้องไป เมื่อออกจากห้อง ก็ไปเจอ 2 สาวที่ลานระเบียงทางเดินกำลังเดินมาหาพอดี
            ทั้ง 2 คนใส่ชุดบีกินี่ที่โชว์สัดส่วนชวนน้ำลายไหล ปอมีสีหน้าอายยุทธอยู่มากที่ต้องโชว์เรือนร่างให้ยุทธดูในชุดนี้เลยเผลอนึกถึงคืนแรกที่ได้กลับยุทธ ที่ยุทธได้เห็นรูปร่างของเธอครั้งแรกทันทีที่ปอคิด ยุทธก็เริ่มได้กลิ่นรัญจวนจากตัวเธออีกแล้ว ทำให้ยุทธต้องรีบเดินนำบอกทุกคนว่าไปกันเถอะ แล้วก็เดินจ่ำเอาๆ แบบไม่รอเพื่อน
            พอถึงชายหาด แกล้งชวนเอ้ไปซื้อเครื่องดื่มมากินกันตอนแรกเอ้บอกไม่ไป ให้ไปซื้อมาคนเดียวจะเล่นน้ำกับปอ ต้นเลยต้องลากเอ้ออกมาให้ไปด้วยกันเอ้ก็บ่นว่า
            "เครื่องดื่มแค่นี้ถือคนเดียวไม่ได้หรือไงนะเป็นผู้ชายตัวใหญ่เสียเปล่า"
          "ไอ้แค่นี้นะมันถือได้ แต่จะไปอยู่เป็นก้างขวางคอเขาทำไมไม่ทราบ"
          เอ้ถึงรู้ว่า ต้น หาทางเปิดโอกาสให้ยุทธอยู่กับปอ ยิ่งไม่ชอบใจใหญ่เพราะไม่ไว้ใจยุทธ ที่ปอจะมานี่ก็ไม่ได้เห็นด้วย แต่ปออยากมาก็ห้ามไม่ได้ ก็เลยตามมาคุ้มกันเลยพูดดักคอไว้ก่อนว่า
            "ต้นฉันไม่รู้หรอกนะ ว่าเธอกับไอ้ยุทธวางแผนอะไรกันมา แต่ถ้าคิดมิดีมิร้ายกับฉันและปอละก็ฉันสู้ตายแน่คอยดู แล้วอย่าหาว่าไม่เตือน"
          "จ้า..แม่คนเก่ง แม่ทูลหัว หุ่นอ้อนแอ้นแบบนี้อะนะแต่ทำอย่างกับแรงเยอะเหลือเกิน...  เอาถือ"
          ต้นพูดพร้อมส่งถุงหูหิ้วที่ใส่น้ำแข็งยัดไว้ให้ในมือเอ้แล้วเดินนำขึ้นไปเลย เอ้เลยด่าตามหลังว่า อีตาบ้า แล้วหยิบเอาน้ำแข็งเควี้ยงใส่หลัง ต้นร้องโอ้ยหันมา เมื่อเจอเอ้กำลังหยิบก้อนใหม่ก็ท้าว่า เควี้ยงมาอีกดิ เควี้ยงมาดิเอ้ก็เควี้ยงจริง ต้นก็ทำเป็นหลบ หัวเราะวิ่งหนี เอ้ก็ตามไล่เควี้ยงใส่กลายเป็นสนุกมือ
            ตอนนั้นปออยู่กับยุทธ 2 คนตรงชายหาดปูเสื่อรอต้นกับเอ้ไปซื้อของมากินกัน ปอก็รออยู่ว่าเมื่อไหร่ยุทธจะพูด แต่ก็ยังเฉยอยู่ตัวเองก็ทนไม่ได้ขยับเข้าไปใกล้ๆ ถามตรงๆว่า
            "ยุทธมีอะไรจะพูดกับปอหรือเปล่า"
          "เรื่องอะไร" ยุทธตอบแบบยังนึกไม่ทัน จนปอรู้สึกไม่พอใจ บอกว่า
            "ก็ต้นบอกว่า ยุทธนัดปอมาเที่ยวเพราะเรื่องจะบอกไงหละแล้วนี่ก็มาแล้วทำไมไม่บอกหละ"
          ยุทธเลยนึกออก แต่ตอนนั้นก็ไม่รู้จะพูดยังไง ก็เลยตัดสินใจพูดไปตามตรงว่า
            "ปอ วันนั้นฉันขอโทษจริงๆ ฉันไม่ได้อยากให้มันเกิดขึ้นแบบนี้ฉันหวังว่าเธอจะให้อภัย และเรากลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะ"
          ปอไม่คิดว่า สิ่งที่ยุทธจะบอก จะเป็นแบบนี้ มันผิดกับที่หวังเอาไว้เธอทำใจไม่ได้ ต้องรีบก้มหน้าเดินร้องไห้ออกไป ยุทธตอนนั้นก็รู้สึกผิดและใจหวิวไปเหมือนกัน อยากจะตามไปง้อแต่ก็ลังเล ทำให้ไม่ได้ขยับลุกไปไหน
            ปอเดินร้องไห้ผ่านวงเหล้ากลุ่มวัยรุ่นอีกกลุ่มหนึ่งที่อยู่มาไม่ไกลวัยรุ่นกลุ่มนั้นพอเห็นหน้าตาและหุ่นรูปร่างปอในชุดบีกินี่ก็มองกันตาเป็นมันผิวปากแซวกันไม่ขาด แล้วชวนให้มากินเหล้าด้วยกัน ปอแอบเหลือบมองไปทางยุทธที่ไม่ตามมาง้อก็ประชดโดยการนั่งกินเหล้ากับกลุ่มวัยรุ่นกลุ่มทำให้วัยรุ่นกลุ่มนั้น เฮกันใหญ่
          ยุทธใจร้อนดังไฟเมื่อเห็นรูปการณ์ว่าวัยรุ่นกลุ่มนั้นกะเครมปอแน่ๆเลยตัดสินใจลุกขึ้นไปตาม แต่วัยรุ่นกลุ่มนั้นกันท่าไว้ บอกว่า
            "เอ้ยมึงเป็นใครวะ ยุ่งอะไรด้วย ผู้หญิงเขาจะนั่งกินแหล้ากับกลุ่มกูมึงก็อย่ามาเสือก"
          ยุทธเลยบอกว่า
            "นั่นแฟนกู กูมาตามแฟนกูกลับ"
            "แฟนมึงจะมาอยู่กับพวกกูได้ไง นี่แฟนกูโว้ย"
          คนหนึ่งท่าทางเมาหนักบอกพร้อมกับกอดปอจะจูบปอเห็นท่าไม่ดีก็ผลักออกและลุกขึ้นจะไปกับยุทธ แต่พวกนั้นไม่ยอมให้ไปพากันรุมกระทืบยุทธ แต่ยุทธเป็นนักมวย ก็ต่อยร่วงไป 2 คน ตอนนั้นพวกมันเลยลุกกันมาทั้งวง จะมารุม พอดีต้นกับเอ้มาพอดี ต้นรีบเข้าไปช่วย เอ้ก็รีบไปดึงปอออกมาให้พ้นรัศมี
            2 ต่อ 5 ซัดกันนั่วเนีย แต่สุดท้ายหกสู้ไม่ได้เพราะมีขี้เมาเยอะเจอนักมวยต่อยหมัด 2 มัดก็ร่วง แถมไอ้ต้นก็ไม่ธรรมดา บู้เก่งเหมือนกันมีคนหนึ่งพยายามจะตีด้วยขวดเหล้า แต่เจอไอ้ต้นใช้ท่าเตะเทควันโด้กระโดนเตะขวดหลุดมือก่อนจะหมุนตัวถีบมันไปจนหงายท้องจุกจนลุกไม่ขึ้น ส่วนอีกคนจะเข้ามาด้านหลังต้น ก็เจอยุทธใช้แม่ไม่มวยไทยเตะกวาดลาน จนตัวมันลอยเสียหลักหน้าทิ่มไปกับพื้นทราย
            พอพวกมันสู้ไม่ได้ก็หนี ตะโกนว่า ฝากไว้ก่อนก่อนจะไป ไอ้ต้นกับไอ้ยุทธแม้จะชนะแต่ก็ได้เลือดมาไม่น้อยปอรีบเข้ามาถามยุทธว่าเป็นอะไรหรือเปล่า ยุทธกลับตะคอกใส่ว่า
          "เพราะเธอนั่นแหละทำตัวงี่เงา เรื่องมันถึงได้เป็นแบบนี้"
          ปอสะเทือนใจจนน้ำตาไหล ร้องสวนว่า
            "ก็แล้วใครทำให้ฉันงี่เง่าหละ ไม่ใช่เธอหรอกเหรอต้องให้ฉันทำยังไงเธอถึงจะรักฉัน ฉันไม่รู้จะทำยังไงแล้วนะ"
          แล้วปอก็วิ่งร้องไห้หนีออกไป เอ้กลัวว่าจะไปเจอไอ้พวกนั้นอีกก็ชวนต้นให้ตามปอไป แต่ยุทธบอกว่า
            "ฉันจะไปเอง"
---------------------------------

ติดตามผลงานได้ที่นี้ ไล่ตามที่ลงจากล่างขึ้นบนนะ...


Reply 2003 สามหนุ่มสามมุม ตอนที่ 5
Reply 2003 สามหนุ่มสามมุม ตอนที่ 4
Reply 2003 สามหนุ่มสามมุม ตอนที่ 3
Reply 2003 สามหนุ่มสามมุม ตอนที่ 2
Reply 2003 สามหนุ่มสามมุม ตอนที่ 1
ลูกพี่ลูกน้อง 2
Reply 1994 ย้อนเล่าประสบการณ์ sex 8 บทส่งท้าย
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex7
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex6
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex5
ลูกพี่ลูกน้อง 1
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex4
ลูกกระหรี่
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex3
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex2
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex1
สวัสดีครับคุณครู แอม ฟราย แต็งค์กิ้ว ฟักยู
[/size]

          วันต่อมาที่ มหาลัย สาวแว่นหน้าตาน่ารัก ใส่ชุดนักศึกษารัดติ้วเน้นหน้าอกโต นุ่งกระโปรงสั้น เดินแหวกฝ่ากลุ่มนักศึกษาชายคณะบริหารอย่างมั่นใจจนทำให้สายตาหนุ่มๆทั้งหลายหันไปมองตามเป็นจุดเดียว
             'เฮ้ยยัยคนนั้นใครวะ ไม่เคยเห็น น่าตาน่ารักดีวะ แถมนมแม่งใหญ่น่าจับจริงๆเลย" นักศึกษาชายคนหนึ่งถามเพื่อนที่จับกลุ่มยื่นมองอยู่ข้างๆกัน
            "ไม่รู้ แต่หน้าคุ้นๆ ตามไปดูมั๊ย" คนที่ถูกถามบอก แล้วชวนให้เดินตาม พอขยับ ก็มีคนอื่นวิ่งตามไปอีก 2-3คนเพราะอยากรู้จักเหมือนกัน เมื่อเข้าไปใกล้ๆ เห็นหน้าชัดๆ ก็ทำให้ บรรดาหนุ่มๆพวกนั้นยิ้มอย่างฉงนสนเท่ห์
            "เฮ้ย ไอ้ปอนี่หว่า ไปทำอะไรมาวะ หน้าใสจนจำไม่ได้เลยแล้วนึกเฮี้ยนอะไรขึ้นมาถึงแต่งตัวอย่างนี้วะเนี่ย"คนหนึ่งร้องทักขึ้นอย่างปิติชื่นชม
            "เฮ้ย นม แกจริงป่าววะ แต่ก่อนดูไม่ใหญ่ขนาดนี้นี่หว่า" อีกคนหนึ่งถาม
            "นมมันนะแหละ แต่ก่อนชอบใส่เสื้อตัวใหญ่ เลยมองไม่ค่อยออกไง"คนหนึ่งบอก
            "ไอ้ปอ แกหยุดเรียนไป 3 วัน ทำไมเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้วะไปรักษาสิวที่ไหน บอกมาเลย ฉันจะไปมั่ง"
          ปอได้แต่ยิ้มไม่รู้จะตอบหรือพูดกับใครก่อนแต่ละคนรุมล้อมถามกันฟังไม่ได้ศัพท์ แล้วตอนนั้นยุทธกำลังเดินผ่านมาเพื่อนคนหนึ่งตะโกนเรียก
            "ไอ้ยุทธ มึงมาดูนี่เลย ทายสิว่าใคร" เพื่อนคนนั้นดันปอออกไปข้างหน้าให้ยุทธเห็น ปอหัวใจเต้นตูมตามแอบยิ้มในใจว่ายุทธจะต้องชอบ แต่ยุทธก็แค่พยักหน้าแล้วเดินขึ้นตึกเรียนไปเหมือนไม่มีอะไรน่าสนใจปอรู้สึกเสียหน้าอย่างมาก รีบเดินตามขึ้นไป จนเข้าไปนั่งในชั้นเรียนนั่งลงข้างๆยุทธ และตอนนั้นเอ้ก็เข้าห้องมาพอดี และนั่งลงข้างปออีกด้านหนึ่ง
            ทั้งสองคุยกันถึงเรื่องที่ถูกหนุ่มๆตามจีบและเอ้ก็บอกว่า มีคนหลายคนพูดว่าปอแต่งตัวได้น่ารักมากวันนี้
            ยุทธนั่งฟังอยู่นาน จนอดไม่ได้ต้องพูดเปรยลอยๆ ว่า
            "จะใส่รัดอะไรขนาดนั้น หายใจออกมั๊ยละนั้น"
            ปอต้องเหล่หางตามอง มีอาการค้อนและตอบสั้นๆว่า
            "ยุ่งไรด้วย"
          เอ้ ก็พูดต่อว่า แต่กระโปรงมันยาวไปหน่อย ต้องไปแก้ให้สั้นกว่านี้ยุทธก็พูดเปรยเหมือนเดิมว่า
            "เอาเสมอหูเลยมั๊ยละ"
          สองสาวก็หันมามองยุทธแล้วพูดพร้อมกันใส่ยุทธว่า
            "เสือก"
            ยุทธฟังจนรู้สึกโมโหจึงลุกขึ้นออกไปนั่งไกลๆ
            ปอรู้สึกว่ายุทธจะโกรธจริงกระซิบถามเอ้ ว่า
            "เราแรงไปหรือป่าว"
          "นั่นแหละดีแล้ว ให้รู้สำนึกซะบ้าง" เอ้ บอก
          ยุทธความจริงควรจะดีใจ ที่ปอเลิกยุ่งกับเขา แต่การถูกเพิกเฉยแบบนี้ทำให้เขาไม่สบอารมณ์เหมือนกัน แล้วตอนที่เขาอยู่ใกล้ปอ เขาก็ไม่ได้กลิ่นพิศวาสจากตัวปออีกแล้วด้วยทำให้ยุทะเข้าใจว่าปอ เลิกพิศวาสในตัวเขาแล้ว  
            แต่ยุทธเข้าใจผิดเพราะยังไม่เข้าใจความสามารถของตัวเองดีพอ การที่ยุทธไม่ได้กลิ่นไม่ใช่ว่าปอเลิกพิศวาสในตัวยุทธเพียงแต่นะตอนนั้น ปอยังไม่มีอารมณ์พิศวาสต่างหาก ฟีโรโมนจึงไม่ได้ปลดปล่อยออกมา ทำให้ยุทธไม่ได้กลิ่น
            ตอนนั้น ทั้งคู่นั่งเรียนข้างกันโดยไม่สนใจมองกันและกัน พอหมดชั่วโมงเรียน
            2 สาว เอ้และปอก็จะถูกห้อมล้อมเข้ามาคุยจากบรรดาเพื่อนผู้ชายๆในห้องจนผู้หญิงในห้องหลายคนรู้สึกอิจฉาและมันไส้ ล้วนแต่คิดว่า แต่ก่อนมี เอ้คนเดียวยังพอทำเนา เพราะสวยนำโด่งมาก่อนอยู่แล้ว แต่ยัยแว่นหน้าสิว ทำไมจู่ๆถึงสวยน่ารักขึ้นมาได้พัฒนาได้รวดเร็วปานฟ้าผ่า อันนี้มันเป็นเรื่องที่ยอมรับกันได้ลำบากเหลือเกินในหมู่ผู้หญิงที่พยายามจะประชันความสวยกันในห้อง
            จนพักเที่ยง กำลังจะลงไปกินข้าวต้นก็โพล่มาห้องเรียนของยุทธ แต่ก็ไม่ได้กะมาหายุทธจริงๆ เพียงแต่อาศัยบังหน้าเพื่อมาหาเอ้
            "เอ้ .. ไปกินข้าวกัน"
          ต้นเอ่ยปากชวนทันที ที่เข้ามาเจอ แต่แล้วก็ต้องสะดุดสายตากับสาวน่ารักนมโตที่นั่งข้างๆ ต้องถามเอ้ ว่า คนนี้ใคร เพราะไม่เคยเห็นหน้า เอ้หัวเราะอย่างเสียมิได้  บอกว่า
            "ดูไม่ออกก็ปล่อยให้โง่อย่างนั้นแหละ" เอ้บอกพร้อมชวนปอให้ลุกขึ้น แล้วเดินออกจากห้องโดยไม่สนว่าจะมีใครเดินตามหรือไม่ต้นถึงรู้ว่าเป็นปอและแปลกใจที่เธอสวยน่ารักขึ้นมาก ก็รีบเดินตามไปแต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงเพื่อนกระแอมไอ เหมือนเตือนให้รู้ว่า เฮ้ยกูอยู่นี่
          ต้นจึงยิ้มและคว้าคอเพื่อน เดินตามเอ้และปอไปโรงอาหาร ระหว่างทางต้นกระซิบบอกยุทธว่า
"ปอมันสวยน่ารักขึ้นเยอะเลยนะเว้ย ไม่ใช่ยัยแว่นสิ้วเขรอะอีกแล้วแถมดูแต่งตัวสิ ยั่วน้ำลายชะมัด เขาก็ชอบมึงด้วย มึงก็สานต่อเลยสิวะ น่านะเดี๋ยวกูช่วย"
          ยุทธก็ไม่รู้จะพูดอะไร เพราะรู้สึกตัวเองเกิดการลังเลก็ปล่อยให้เพื่อนลากไปโรงอาหาร
            ทั้ง 4 คนนั่งกินข้าวโต๊ะเดียวกันแต่ยุทธเหมือนเป็นอากาศธาตุ ที่ไร้คนสนใจ สาเหตุมาจาก 2สาวแกล้งทำเป็นไม่สนใจยุทธและคุยอยู่กับต้นคนเดียว จนยุทธควบคุมอารมณ์โมโหไม่ได้ ที่ถูกทำเหมือนเป็นส่วนเกินลุกขึ้นแล้วบอก ต้นว่า กูไปละ
            "อ่าว จะรีบไปไหน ยังไม่ถึงเวลาเรียนเลย"
            ต้นรั้งเพื่อนไว้แต่สองสาวกับไม่แสดงท่าทีอะไร ยุทธรู้สึกเสียหน้าเสียศักดิ์ศรีก็ตัดสินใจเดินออกไปเลย
          ต้นไม่ใช่คนโง่ที่ดูไม่ออกว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ไม่ได้รู้ลึกซึ้งถึงที่ว่ายุทธกับปอมีอะไรกันแล้ว คิดว่าปอชอบไอ้ยุทธแล้วแล้วไอ้ยุทธไม่รับรักตอบเท่านั้น เมื่อเห็นเพื่อนโดนหยามถึงขนาดนี้ก็รู้สึกไม่พอใจทำเสียงจริงจังบอกเอ้ว่า
            "เอ้ ไม่คิดว่า พวกเอ้ แกล้งไอ้ยุทธมันแรงไปเหรอ ดูมันโกรธเอามากๆเลยนะ"
          "ก็ช่างสิ" เอ้ บอก แล้วพูดต่อ
            "ถ้าเทียบกับสิ่งที่ยุทธทำกับปอแล้ว นี่ถือว่าน้อยไป"
          "กะไอ้แค่ ไอ้ยุทธมันไม่รับรักปอเนี่ยะนะมันต้องโดนขนาดนี้เลยเหรอ ถึงขนาดเป็นเพื่อนธรรมดาต่อกันก็ไม่ได้"
            "คิดว่าแค่นั้น เหรอ..." เอ้ ขึ้นเสียง ท่าทางโมโห ปอต้องรีบห้าม
            "พอแล้ว เอ้ ช่างมันเถอะ อย่าพูดเลย เราไปกันเถอะ นะ นะ"
            ปอรีบดึงเอ้ ออกมาเพราะกลัวเอ้หลุดปากบอกต้น ว่ายุทธทำอะไรกับปอบ้าง ต้นเลยงงสงสัยว่าไอ้ยุทธคงไม่ใช่ไม่รับรักปอธรรมดาแล้ว มันจะต้องมีอะไรมากกว่านั้น หรือว่าไอ้ยุทธมันฟันยัยปอแล้วไม่รับผิดชอบวะต้นคิดถูกเผง เพราะโดยนิสัยต้น เป็นคนคาดการณ์เก่งและอ่านเหตุการณ์ได้แม่นยำเพียงแต่ชอบทำตัวไร้สาระแค่นั้น
            เย็นวันนั้น หลังจากกลับมหาลัยมาหอพักต้นไปคาดครั้นถามเอากับยุทธ โดยมีวุฒินั่งฟังอยู่ด้วย วุฒิเลยรู้ว่าต้นแอบดอดไปชวนเอ้กินข้าวโดยไม่บอกมัน ต้องนึกเคืองอยู่ในใจแต่ตอนนี้เรื่องของยุทธน่าสนใจกว่า เพราะอยากรู้ว่าไอ้ยุทธไปทำอะไรปอเอ้มันถึงได้ตั้งป้อมโกรธจะเป็นจะตาย จนในที่สุดยุทธต้องยอมรับว่ามีอะไรกับปอจริงแถมยังเป็นผู้ชายคนแรกของปอด้วย
            วุฒิฟังจนตาค้าง บอกว่า
            "มึงเอาลงไปได้ยังไงวะ ยัยแว่นสิวเขรอะนั้นอ่ะนะ"
          "ตอนนี้ไม่เขรอะแล้วนะมึง แถมน่ารักอีกด้วย" ต้นบอกในความคลาดเคลื่อน ตกข่าวของไอ้วุฒิ
            วุฒิเลยถามต่อ ว่า ไปได้กันยังไงแน่นอนว่ายุทธ ย่อมไม่บอกเรื่องที่ตัวเองได้กลิ่น แต่บอกว่าปล้ำเลย ทุกคนฟังจนไม่อยากเชื่อ ต้นบอกว่า
            "กูว่าแล้ว เอ้กับปอ มันถึงโกรธฉิบหายมึงปล้ำเขาแล้วก็เสือกไม่รับผิดชอบ เขาไม่เอามึงติดคุกก็บุญตายหาแล้ว"
          "นั้นนะสิ แล้วต่อไปพวกกูจะเข้าไปจีบ เอ้ได้เหรอว่ะ ไม่ถูกมองว่า เป็นไอ้หื่นเหมือนมึงเหรอเนี่ยะ มึงรีบกลับไปง้อยัยสิวนั้นเลย" ไอ้วุฒิบอกเสริม
            ยุทธหนักใจไม่รู้จะทำยังไงดีก็บอกตัดรำคาญว่า
            "เออๆ เดี๋ยวกูจัดการเอง ไม่ให้เดือดร้อนพวกมึงหรอก"
            ตอนนั้นพี่แพรวก็มาเคาะห้องพอดีบอกว่ามีคนมาหายุทธ เมื่อยุทธลงไปเจอคนที่มา ยุทธถึงกับ งง คิดไม่ถึงว่าคนที่มาหาจะเป็นหมอสุ
            หมอสุ หรือสุจิตรา หมอจิตเวชคิดอย่างไรถึงต้องมาหาคนไข้อย่างยุทธถึงที่หอ ในเวลา 1 ทุ่ม ยุทธเองก็ไม่เข้าใจแต่วินาทีนั้นบอกเลยว่า ยุทธใจไม่ดีเท่าไหร่นักเพราะกลัวว่าเรื่องที่ตัวเองเป็นโรคแปลกประหลาดจะรู้ถึงหูคนอื่น
            "เราไปคุยกันข้างนอกมั๊ย"
            หมอสุบอก ยุทธรีบพยักหน้าหมอสุเลยพายุทธขึ้นรถแล้วขับออกไป
            "หมอจะพาผมไปไหนครับ" ยุทธถาม
            "ก็ว่าจะพาไปตรวจอะไรบางอย่างเกี่ยวกับอาการที่เธอเป็น"
          "แต่ว่าหมอ ตอน 1 ทุ่ม นี่อ่ะนะ"
          "ใช่ "
          ยุทธ ไม่รู้ทำไปต้องไปตอนนี้ แต่ก็ไม่อยากถามอะไรมาก
            หมอสุพายุทธมาสถานที่หนึ่ง ซึ่งเหมือนสถานวิจัยตอนนี้ปิดเลิกงานกันไปหมดแล้ว เหลือแต่ยามที่อยู่หน้าป้อม หมอสุบอกยามว่ามาหา ดรเจษฎา ยามก็ปล่อยให้เข้าไป
            จากนั้นหมอสุก็จอดรถแล้วพายุทธไปยังห้องแล็ปพบกับผู้ชายคนหนึ่ง คือ ดร เจษฎา หรือเจษ เจษพอเจอยุทธก็ยิ้มรับและมีท่าทางคันไม้คันมือเหมือนอยากจะทำอะไรเต็มแก่ เจษถามยุทธว่า
            "เธอใช่มั๊ยที่ได้กลิ่น จากตัวผู้หญิง"
          ยุทธยังไม่ตอบ แต่หันไปมองหมอสุ หมอสุก็พยักหน้าให้บอก บอกว่า
            "เขาอาจเป็นคนที่ช่วยเธอได้"
          ยุทธจึงรับว่า ครับ เจษยิ้มและมองยุทธ บอกว่า
            "ไหนลองเล่าอาการของเธอให้ฟังอย่างละเอียดอีกทีสิ"
          ยุทธก็เล่าทั้งหมดให้ฟัง เหมือนที่เล่าให้หมอสุฟัง เจษพอฟังจบแล้วแววตาก็มีแววลิงโลดอย่างเห็นได้ชัด บอกว่า
            "ไหนๆ เธอลองดม หลอด 3 หลอดนี่สิ แล้วเธอลองบอกว่ามันคืออะไร"
          เจษหยิบเอาหลอดทดลอง ที่มีน้ำใสๆ อยู่ข้างใน 3 หลอด แล้วเอามาเปิดฝาให้ยุทธดม
            หลอดแรก มันมีกลิ่นจริงๆแต่เป็นกลิ่นที่จางมาก ถ้าใครดมก็ไม่รู้ว่ากลิ่นอะไร แต่ยุทธกลับบอกว่า           "กลิ่นเหมือนมด ใช้มดแน่ๆ ผมเคยได้กลิ่นนี้ตอนมันมาตอมขนม"
          เจษยิ้มอย่างดีใจ แล้วบอกว่า
            "ถูกต้อง แล้วอีกหลอกหนึ่งหละ"
          หลอดที่สอง ยุทธขมวดคิ้ว เหมือนไม่รู้ ต้องส่ายหน้า บอก
            "ไม่รู้"
          "เธอไม่ได้กลิ่นเหรอ"
          "ได้กลิ่น แต่ไม่รู้กลิ่นอะไรผมไม่เคยได้กลิ่นนี้มาก่อน"
          ยุทธบอก เจษขอหลอดนั้นคืนมา แล้วส่งให้หมอสุ บอกว่า
            "สุ เธอลองดมสิ"
          หมอสุจึงหยิบมาดม แต่แล้วเธอก็ต้องขมวดคิ้ว แล้วบอกว่ามันไม่มีกลิ่นอะไรเลย เจษเลยหัวเราะบอกว่า
            "มันมีกลิ่น เป็นกลิ่นของแมงมุมตัวเมียชนิดหนึ่ง ที่จะปล่อยฟีโรโมนออกมาเพื่อล่อตัวผู้เข้ามาผสมพันธ์แล้วมันก็จะกินตัวผู้หลังจากผสมพันธ์เสร็จ เพียงแต่จมูกมนุษย์ธรรมดาจะไม่ได้กลิ่นหรอกแต่เธอได้กลิ่น เธอลองบอกสิ เธอรู้สึกยังไงบ้าง"
          ยุทธส่ายศีรษะ บอกว่า
            "ผมไม่ได้รู้สึกอะไรเลยเหมือนดมกลิ่นธรรมดา"
          เจษต้องเกาคางคิดแล้วพูดพึมพำว่า
            "นั่นสินะ เธอไม่ได้แมงมุมฟีโรโมนของแมงมุงจึงไม่มีผลต่อสภาวะนึกคิดและจิตใจเธอ แต่แค่นี้ก็ยืนยันได้แล้วว่าเธอได้กลิ่นฟีโรโมนจริงๆ ................... เอาละ หลอดสุดท้าย ลองดมดู"
          ยุทธหยิบหลอดสุดท้ายขึ้นมาดม และรู้สึกเคยชินกลับกลิ่นพวกนี้มากเพราะมันเป็นกลิ่นของคน แต่ไม่ใช่กลิ่นปารถนายั่วเย้ารัญจวนที่ทำให้ยุทธเกิดอารมณ์แต่มันเป็นกลิ่นคนธรรมดาที่ออกมาจากทุกผู้ทุกคนซึ่งยุทธคิดว่ากลิ่นพวกนี่มันเป็นเรื่องปกติ
            "ผมว่าอันนี้กลิ่นคน เป็นกลิ่นหมอสุ"
          ยุทธบอก หมอสุจึงรีบหยิบมาดม แต่เธอต้องมีสีหน้าฉงนเพราะไม่ได้กลิ่น จึงบอกว่า
            "ฉันไม่เห็นได้กลิ่นเลยนะ ใช่กลิ่นของฉันเหรอแล้วเธอไปเอากลิ่นฉันมาตอนไหน"
            "กลิ่นของเธอจริงๆ สุ ฉันเอามาจากกระดาษที่ให้เธอซับเหงื่อแค่นี้ก็บ่งบอกได้แล้วว่า เด็กคนนี้ได้กลิ่นจริงๆ เพราะเขาระบุได้ชัดเลยว่าเป็นกลิ่นใครและไม่ได้เป็นโรคประสาทหลอนหรือคิดไปเอง เขาไม่ได้เป็นโรคจิตเวชแต่เขามีความผิดปกติทางกายภาพที่แตกต่างจากมนุษย์ธรรมดา"
          เจษยิ้มบอก
          ยุทธต้องเบิกตาโต ร้อง อ่าว
            "แล้วผมจะทำยังไง จะรักษาให้หายได้มั๊ยครับ"
          "เบื้องต้นฉันยังไม่รู้ แต่ฉันอาจจะต้องเก็บตัวอย่างเหงื่อของเธอหน่อยเธอจะสะดวกมั๊ย"
          ยุทธรีบพยักหน้า
          ----------------------  
            วันรุ่งขึ้น ต้นกำลังคิดแผนการ 2 ขั้นขั้นแรกทำยังไงให้ยุทธกลับไปง้อปอ ขั้น 2 ทำยังไงจะได้มีโอกาสใกล้ชิดเอ้มากกว่าเดิมต้นเลยหลอกนัดทุกคนไปเที่ยวพัทยา โดยบอกยุทธว่าอยากไปเที่ยวเกาะล้าน เมื่อยุทธโอเคก็ไปชวนปอ บอกว่ายุทธอยากคืนดีโดยจะพาไปเที่ยวพัทยา ปอก็แอบดีใจและตอบตกลง ส่วนเอ้ต้นไม่ต้องทำอะไรเลย เพราะถ้าปอไป เอ้ก็ต้องไปด้วย
            และเมื่อเจอกันที่พัทยายุทธถึงกับงงเมื่อเจอปอกับเอ้ รีบถามต้นว่า
            "มึงชวนพวกเขามาด้วยเหรอ"
          "เออ"ต้นบอก
          "แล้วทำไมมึงไม่บอกกูแต่แรก"
          "อ่าว บอกแล้วมึงจะมาเหรอ เอาน่าช่วยกูหน่อย นานๆกูจะได้มาเที่ยวกับยัยเอ้นะเว้ย ข้อร้องเว้ยเพื่อน นะเพื่อนนะ"
          ยุทธจนใจ ก็ยอมไอ้ต้น ก็พากันขึ้นเรือไปเกาะล้านพอถึงเกาะเข้าที่พักที่ต้นจองไว้ก่อนแล้ว ต้นก็เป็นตัวตั้งตัวตี ชวนทุกคนไปลงเล่นน้ำทะเลไอ้ยุทธก็ต้องไป เมื่อออกจากห้อง ก็ไปเจอ 2 สาวที่ลานระเบียงทางเดินกำลังเดินมาหาพอดี
            ทั้ง 2 คนใส่ชุดบีกินี่ที่โชว์สัดส่วนชวนน้ำลายไหล ปอมีสีหน้าอายยุทธอยู่มากที่ต้องโชว์เรือนร่างให้ยุทธดูในชุดนี้เลยเผลอนึกถึงคืนแรกที่ได้กลับยุทธ ที่ยุทธได้เห็นรูปร่างของเธอครั้งแรกทันทีที่ปอคิด ยุทธก็เริ่มได้กลิ่นรัญจวนจากตัวเธออีกแล้ว ทำให้ยุทธต้องรีบเดินนำบอกทุกคนว่าไปกันเถอะ แล้วก็เดินจ่ำเอาๆ แบบไม่รอเพื่อน
            พอถึงชายหาด แกล้งชวนเอ้ไปซื้อเครื่องดื่มมากินกันตอนแรกเอ้บอกไม่ไป ให้ไปซื้อมาคนเดียวจะเล่นน้ำกับปอ ต้นเลยต้องลากเอ้ออกมาให้ไปด้วยกันเอ้ก็บ่นว่า
            "เครื่องดื่มแค่นี้ถือคนเดียวไม่ได้หรือไงนะเป็นผู้ชายตัวใหญ่เสียเปล่า"
          "ไอ้แค่นี้นะมันถือได้ แต่จะไปอยู่เป็นก้างขวางคอเขาทำไมไม่ทราบ"
          เอ้ถึงรู้ว่า ต้น หาทางเปิดโอกาสให้ยุทธอยู่กับปอ ยิ่งไม่ชอบใจใหญ่เพราะไม่ไว้ใจยุทธ ที่ปอจะมานี่ก็ไม่ได้เห็นด้วย แต่ปออยากมาก็ห้ามไม่ได้ ก็เลยตามมาคุ้มกันเลยพูดดักคอไว้ก่อนว่า
            "ต้นฉันไม่รู้หรอกนะ ว่าเธอกับไอ้ยุทธวางแผนอะไรกันมา แต่ถ้าคิดมิดีมิร้ายกับฉันและปอละก็ฉันสู้ตายแน่คอยดู แล้วอย่าหาว่าไม่เตือน"
          "จ้า..แม่คนเก่ง แม่ทูลหัว หุ่นอ้อนแอ้นแบบนี้อะนะแต่ทำอย่างกับแรงเยอะเหลือเกิน...  เอาถือ"
          ต้นพูดพร้อมส่งถุงหูหิ้วที่ใส่น้ำแข็งยัดไว้ให้ในมือเอ้แล้วเดินนำขึ้นไปเลย เอ้เลยด่าตามหลังว่า อีตาบ้า แล้วหยิบเอาน้ำแข็งเควี้ยงใส่หลัง ต้นร้องโอ้ยหันมา เมื่อเจอเอ้กำลังหยิบก้อนใหม่ก็ท้าว่า เควี้ยงมาอีกดิ เควี้ยงมาดิเอ้ก็เควี้ยงจริง ต้นก็ทำเป็นหลบ หัวเราะวิ่งหนี เอ้ก็ตามไล่เควี้ยงใส่กลายเป็นสนุกมือ
            ตอนนั้นปออยู่กับยุทธ 2 คนตรงชายหาดปูเสื่อรอต้นกับเอ้ไปซื้อของมากินกัน ปอก็รออยู่ว่าเมื่อไหร่ยุทธจะพูด แต่ก็ยังเฉยอยู่ตัวเองก็ทนไม่ได้ขยับเข้าไปใกล้ๆ ถามตรงๆว่า
            "ยุทธมีอะไรจะพูดกับปอหรือเปล่า"
          "เรื่องอะไร" ยุทธตอบแบบยังนึกไม่ทัน จนปอรู้สึกไม่พอใจ บอกว่า
            "ก็ต้นบอกว่า ยุทธนัดปอมาเที่ยวเพราะเรื่องจะบอกไงหละแล้วนี่ก็มาแล้วทำไมไม่บอกหละ"
          ยุทธเลยนึกออก แต่ตอนนั้นก็ไม่รู้จะพูดยังไง ก็เลยตัดสินใจพูดไปตามตรงว่า
            "ปอ วันนั้นฉันขอโทษจริงๆ ฉันไม่ได้อยากให้มันเกิดขึ้นแบบนี้ฉันหวังว่าเธอจะให้อภัย และเรากลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะ"
          ปอไม่คิดว่า สิ่งที่ยุทธจะบอก จะเป็นแบบนี้ มันผิดกับที่หวังเอาไว้เธอทำใจไม่ได้ ต้องรีบก้มหน้าเดินร้องไห้ออกไป ยุทธตอนนั้นก็รู้สึกผิดและใจหวิวไปเหมือนกัน อยากจะตามไปง้อแต่ก็ลังเล ทำให้ไม่ได้ขยับลุกไปไหน
            ปอเดินร้องไห้ผ่านวงเหล้ากลุ่มวัยรุ่นอีกกลุ่มหนึ่งที่อยู่มาไม่ไกลวัยรุ่นกลุ่มนั้นพอเห็นหน้าตาและหุ่นรูปร่างปอในชุดบีกินี่ก็มองกันตาเป็นมันผิวปากแซวกันไม่ขาด แล้วชวนให้มากินเหล้าด้วยกัน ปอแอบเหลือบมองไปทางยุทธที่ไม่ตามมาง้อก็ประชดโดยการนั่งกินเหล้ากับกลุ่มวัยรุ่นกลุ่มทำให้วัยรุ่นกลุ่มนั้น เฮกันใหญ่
          ยุทธใจร้อนดังไฟเมื่อเห็นรูปการณ์ว่าวัยรุ่นกลุ่มนั้นกะเครมปอแน่ๆเลยตัดสินใจลุกขึ้นไปตาม แต่วัยรุ่นกลุ่มนั้นกันท่าไว้ บอกว่า
            "เอ้ยมึงเป็นใครวะ ยุ่งอะไรด้วย ผู้หญิงเขาจะนั่งกินแหล้ากับกลุ่มกูมึงก็อย่ามาเสือก"
          ยุทธเลยบอกว่า
            "นั่นแฟนกู กูมาตามแฟนกูกลับ"
            "แฟนมึงจะมาอยู่กับพวกกูได้ไง นี่แฟนกูโว้ย"
          คนหนึ่งท่าทางเมาหนักบอกพร้อมกับกอดปอจะจูบปอเห็นท่าไม่ดีก็ผลักออกและลุกขึ้นจะไปกับยุทธ แต่พวกนั้นไม่ยอมให้ไปพากันรุมกระทืบยุทธ แต่ยุทธเป็นนักมวย ก็ต่อยร่วงไป 2 คน ตอนนั้นพวกมันเลยลุกกันมาทั้งวง จะมารุม พอดีต้นกับเอ้มาพอดี ต้นรีบเข้าไปช่วย เอ้ก็รีบไปดึงปอออกมาให้พ้นรัศมี
            2 ต่อ 5 ซัดกันนั่วเนีย แต่สุดท้ายหกสู้ไม่ได้เพราะมีขี้เมาเยอะเจอนักมวยต่อยหมัด 2 มัดก็ร่วง แถมไอ้ต้นก็ไม่ธรรมดา บู้เก่งเหมือนกันมีคนหนึ่งพยายามจะตีด้วยขวดเหล้า แต่เจอไอ้ต้นใช้ท่าเตะเทควันโด้กระโดนเตะขวดหลุดมือก่อนจะหมุนตัวถีบมันไปจนหงายท้องจุกจนลุกไม่ขึ้น ส่วนอีกคนจะเข้ามาด้านหลังต้น ก็เจอยุทธใช้แม่ไม่มวยไทยเตะกวาดลาน จนตัวมันลอยเสียหลักหน้าทิ่มไปกับพื้นทราย
            พอพวกมันสู้ไม่ได้ก็หนี ตะโกนว่า ฝากไว้ก่อนก่อนจะไป ไอ้ต้นกับไอ้ยุทธแม้จะชนะแต่ก็ได้เลือดมาไม่น้อยปอรีบเข้ามาถามยุทธว่าเป็นอะไรหรือเปล่า ยุทธกลับตะคอกใส่ว่า
          "เพราะเธอนั่นแหละทำตัวงี่เงา เรื่องมันถึงได้เป็นแบบนี้"
          ปอสะเทือนใจจนน้ำตาไหล ร้องสวนว่า
            "ก็แล้วใครทำให้ฉันงี่เง่าหละ ไม่ใช่เธอหรอกเหรอต้องให้ฉันทำยังไงเธอถึงจะรักฉัน ฉันไม่รู้จะทำยังไงแล้วนะ"
          แล้วปอก็วิ่งร้องไห้หนีออกไป เอ้กลัวว่าจะไปเจอไอ้พวกนั้นอีกก็ชวนต้นให้ตามปอไป แต่ยุทธบอกว่า
            "ฉันจะไปเอง"
---------------------------------

ติดตามผลงานได้ที่นี้ ไล่ตามที่ลงจากล่างขึ้นบนนะ...


Reply 2003 สามหนุ่มสามมุม ตอนที่ 5
Reply 2003 สามหนุ่มสามมุม ตอนที่ 4
Reply 2003 สามหนุ่มสามมุม ตอนที่ 3
Reply 2003 สามหนุ่มสามมุม ตอนที่ 2
Reply 2003 สามหนุ่มสามมุม ตอนที่ 1
ลูกพี่ลูกน้อง 2
Reply 1994 ย้อนเล่าประสบการณ์ sex 8 บทส่งท้าย
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex7
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex6
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex5
ลูกพี่ลูกน้อง 1
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex4
ลูกกระหรี่
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex3
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex2
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex1
สวัสดีครับคุณครู แอม ฟราย แต็งค์กิ้ว ฟักยู
[/size]