copy Lay's ตอนที่ 7 พี่รหัส.....บทประพันธ์ ท่าน  

[table=100%][tr][td]แก้ไขล่าสุด X-SOZE เมื่อ 2012-3-10 23:20 [/b]

สวัสดีครับ สำหรับตอนที่7นี้ ผมขอบอกเลยว่าเป็นตอนที่ยาวที่สุดเท่าที่เคยเขียนมา ถ้าใครไม่อยากอ่านรักซึ้งๆตามเนื้อหา ก็ข้ามไปอ่านบทเซ็กได้ที่ตอนท้ายเลยนะครับ ขอบอกเลยว่า ผมนั่งเขียนเรื่องนี้ทั้งวันจนเมื่อยหลังไปหมดแล้ว เพราะฉะนั้นถ้าผู้อ่านจะตอบแทนผมด้วยการโพสตอบบ้างก็จะดีมากครับ อ่านกันเป็นพัน โพสตอบแค่ไม่กี่สิบ มันน่าน้อยใจนะครับ ใครที่โพสตอบผมประจำ ผมก็ขอขอบคุณครับ

Lay's ตอนที่ 7   พี่รหัส.....
"เรย์....เรย์จะไม่ลองคิดดูให้ดีๆอีกทีหรอลูก?" เสียงคุณพ่อบุญธรรมพูดกับผมในยามเช้าตรู่ขณะที่่พวกเรากำลังสนทนากันอย่าง ลับๆในห้องนั่งเล่น
"ครับ...ผมตัดสินใจแล้ว..." ผมตอบด้วยความแน่ใจ
"เอาล่ะ...ในเมื่อลูกตัดสินใจแล้วพ่อก็จะไม่ขัดอีก...แล้วไปดูที่ดูทางมารึยังล่ะ?" พ่อพลถาม
"ครับ..ผมก็ดูไว้หลายที่...เอาไว้ผมจะค่อยติดสินอีกที" ผมตอบ
"อืม...งั้นก็ดีแล้ว...เฮ้อออ!!....ถ้ายัยหนูรู้เรื่องนี้เข้าละก็....มีหวังบ้านแตกแน่!!"
"อะไรแตกหรอค้ะ!!....ไหนๆ...ใครทำอะไรแตก???" ผมกับพ่อพลถึงกับสะดุ้งโหยงเมื่อได้ยินเสียงเจื้อยแจ้วของหญิงสาววัย18ดังมา จากข้างหลังพวกเรา
"เอ่อ...คือ...." พ่อพลถึงกับพูดอะไรไม่ออก
"ปล่าวหรอกจ้ะ..ไปมหาลัยกันได้แล้ว" ผมพูดตัดบททันทีเพื่อความปลอยภัยพร้อมกับลากยัยน้องสาวตัวแสบไปที่รถ
"ได้ไงอ่า?....คุยอะไรกันทำไมไม่ให้ฝ้ายรู้เรื่องด้วยล่ะ?" น้องฝ้ายพูดพร้อมกับทำหน้างอ
"จะไปมัีย?...มหาลัยเนี่ย?" ผมถามขณะเราเดินมาถึงหน้าประตูบ้าน
"ไปจิ!!....วันนี้ฝ้ายมีสอบด้วย" ฝ้ายตอบ
"งั้นก็เลิกถามแล้วไปกันได้แล้ว" ผมตอบพร้อมกับเดินนำหน้าเธอไปที่รถ
"ชิ!!...นี่ฝ้ายเป็นแฟนพี่อยู่รึปล่าวเนี่ย?...ไม่เห็นสนใจกันมั่งเลย" น้องฝ้ายพูดอย่างน้อยใจทำหน้างุด
"หืม??....อยากให้สนใจใช่มั๊ย?...ได้....จัดให้!!" ผมพูดก่อนจะเดินกลับไปหาแฟนสาว....
"ว๊ายย!!!...ป..ปล่อยฝ้ายนะ!!" น้องฝ้ายกรี๊ดด้วยความตกใจเมื่อผมเดินเข้าไปก่อนที่จะใช้มือนึงโอบไปที่หลัง ของเธอและอีกมือนึงช้อนขาเธอขึ้น ทำให้เรือนร่างอันแสนจะบอบบางของเธอตกอยู่อ้อมแขนของผม
"พี่เรย์บ้า!!...ชอบแกล้งฝ้าย" น้องฝ้ายตัดพ้อต่อว่าอย่างน่ารัก
"ชอบก็บอกมาเถอะ..." ผมพูดอย่างรู้ทันพร้อมกับอุ้มเธอมาที่รถ
"......................." น้องฝ้ายไม่ได้ตอบอะไรนอกจากอมยิ้มจนแก้มแดง คนในบ้านต่างก็ไม่แปลกใจครับ เพราะผมกับฝ้ายเล่นกันแบบนี้มาตลอด แล้วหลังจากนั้นผมก็มาส่งฝ้ายที่คณะของเธอ
"ตั้งใจเรียนล่ะ...ตอนเย็นพี่มารับ" ผมพูดขณะจอดรถส่งแฟนสาวที่ตึกเรียน
"ค่าา..รู้แล้วเจ้าค่าา...แล้วก็...วันนี้อย่ามารับสายอีกนะเจ้าค้ะ..ฝ้าย ขี้เกียจยืนรอแฟนแล้วเจอคนอื่นมาชวนกลับบ้านอีก" น้องฝ้ายพูดเตือนแกมประชดผมครับ
"รู้แล้วค้าบ...นี่ตกลงเป็นแฟนหรือแม่กันแน่เนี่ย?" ผมถามกลับ
"ก็ทั้งสองอย่างแหละค้ะ...ฝ้ายน่ะเป็นทั้งแม่แล้วก็เมียนั่นแหละ!!!" น้องฝ้ายตอบเสียงเข้ม
"หรอจ้ะ...ถ้างั้น...พี่เรย์คนนี้ก็เป็นทั้งพี่แล้วก็...ผัวเลยสิ!!" ผมตอบ
"พี่เรย์อ่ะ!!....ทะลึ่ง!!" น้องฝ้ายพูดพร้อมกับตีแขนผมเบาๆ
"ฮ่าๆ..." ผมหัวเราะเมื่อเห็นแฟนสาวอายจนหน้าแดง
"ฝ้ายไม่คุยด้วยแล่ว!!...บ้ายบายค่ะ....ฝ้ายรักพี่เรย์นะ" น้องฝ้ายพูดด้วยความร่าเริงพร้อมกับโบกมือให้ผมก่อนที่เธอจะเดินขึ้นตึกไป
..........................................................
"ไอ้เรย์ทำไมมึงมาช้านักวะ!!.......เค้าจะเริ่มจับสายรหัสกันแล้วนะเว้ย!!" ไอ้พีทพูดกับผมขณะที่ผมพึ่งจะวิ่งเข้ามาในห้องประชุมอย่างหอบแดก
"แฮ่ก...แฮ่ก...ขอโทษทีวะ..กูไปส่งน้องฝ้ายมา" ผมตอบอย่างหอบเหนื่อย
"อ่อ...ไปส่งแฟน..." ไอ้พีทพูดต่อ
"มึงไปรู้มาจากไหนเนี่ย?" ผมถามพร้อมกับมองหน้ามัน
"เอ้า...ถ้ากูไม่รู้กูจะเป็นเพื่อนมึงได้ไงวะ?" ไอ้พีทตอบ
"แล้วนี่ใครรู้มั่งเนี่ย?" ผมถาม
"เค้ารู้กันจะทั้งคณะทั้งมหาลัยอยู่และ...แฟนมึงเป็นดาวคณะนะเว้ย..เรื่องแบบนี้ปิดกันไม่อยู่หรอก" ไอ้โยพูดแซก
"ขนาดนั้นเลยหรอวะ?...." ผมถาม
"โถ่...เพื่อนน้องฝ้ายเล่นป่าวประกาศซะขนาดนั้น...คนหูหนวกยังรู้เลย" ไอ้เต้พูดขึ้นอีกคน
"หรอวะ...อื้ม...แต่ก็ดีเหมือนกัน...ได้ไม่ต้องปิดบัง" ผมตอบ
"เออ...เชิญมึงสวีทหวานกับแฟนคนสวยของมึงตามสบาย ส่วนพวกกู...จะขอเป็นพี่ที่แสนดีคอยดูแลน้องรหัสน่ารักๆดีกว่าเว้ย" ไอ้พีทพูดอย่างตาเยิ้ม
"อ่ะ...ตอนที่มึงยังไม่มาอ่ะ เค้าจับเบอร์กันเรียบร้อยแล้ว...กูก็เลยแอบจับมาให้มึงด้วย...นี่เบอร์ของ มึง..." ไอ้พีทพูดกับผมพร้อมกับยื่นกระดาษแแผ่นเล็กๆที่เขียนหมายเลขสามหลักเอาไว้ คือมันเป็นประเพณีของคณะผมครับ การจะได้เป็นน้องรหัสพี่รหัสกันนั้น ต้องจับเบอร์กันครับ โดยที่เค้าจะให้รุ่นน้องปี1ซึ่งพวกเราปี2ยังไม่เคยเจอหน้าเลยขึ้นไปจับเบอร์ บนเวทีครับ ถ้าหากน้องคนไหนจับได้เบอร์ของพี่คนไหน ก็แสดงว่าได้เป็นพี่รหัสกับน้องรหัสกันครับ พี่รหัสก็ต้องขึ้นไปรับน้องบนเวทีแล้วก็ต้องพาน้องไปเทคครับ นั่นก็คือพาน้องไปเลี้ยงข้าว เลี้ยงขนม อะไรประมาณนั้นครับ ถือเป็นธรรมเนียมของคณะเราครับ
"103 พี่คนไหนเบอร์103ขึ้นมารับน้องรหัสด้วยค่ะ" เสียงพีธีกรบนเวทีประกาศเรียก
"YES!!....กูได้แล้วเว้ย!!!" เสียงไอ้เต้พูดพร้อมกับเดินขึ้นไปหน้าเวทีเพื่อรับน้องรหัสของตัวเอง
"แม่งเสือกได้น้องผู้หญิงด้วย!!" ไอ้พีทบ่นนิดๆครับ เฮ้อออ...ไอ้พวกนี้แม่งบ้าผู้หญิงครับ
"145...พี่เบอร์145ขึ้นมารับน้องรหัสด้วยค่ะ" เสียงพิธีการประกาศต่อ
"อ้าวเห้ย!!....145เบอร์กูนี่หว่า" ผมกับตัวเองอย่างลืมตัว
"โหยย...ดูจากไกลๆแล้วผู้หญิงด้วยวะ!!...ไอ้เรย์ก็ได้น้องรหัสผู้หญิงอีกคนและ!!" ไอ้พีทยังบ่นไม่หยุด
"เออน่า...เด๋วมึงก็ได้..กูไปและ" ผมพูดพร้อมกับเดินไปที่เวที จะได้มีน้องรหัสกับเค้าซักทีแล้วโว้ยยยย....คิดแล้วก็ตื่นเต้นครับ เคยเป็นแต่น้องรหัสคนอื่น...คราวนี้จะได้เป็นพี่รหัสกับเค้าซะที ผมนึกในใจขณะเดินไปหน้าเวทีของหอประชุม
"เฮ้ย!!....ไอ้โย!!....น้องคนนั้นมันใช่.......?" ไอ้พีทพูดพร้อมกับสะกิดไอ้โยเมื่อเพ่งมองน้องรหัสของเรย์อย่างพินิจพิเคราะห์
"เห้ย!!....งานงอกแล้วไอ้เรย์!!!!!....นั่นมัน....!!" ไอ้โยพูดอย่างตื่นตะลึงตามไอ้พีท
ผมเดินมาหน้าเวทีเพื่อจะมาหาน้องรหัสของผม แต่ว่า...คนมันเยอะแออัดเต็มหน้าเวทีเหลือเกินนี่ครับ...แล้วน้องคนไหนวะที่ เป็นน้องรหัสผมเนี่ย? เมื่อกี้ตอนเดินมาผมก็มองไม่ชัดซะด้วย.........คนไหนละเนี่ย?
"พี่เรย์...." เสียงเด็กสาวคนนึงเรียกผมจากด้านหลังครับ ผมจึงหันไปตามเสียงเรียกนั้น แล้วก็....
"ไม่!!.....ไม่จริงน่า......นี่มันเรื่องตลกอะไรกันเนี่ย?......เธอมาอยู่ นี่ได้ยังไงกัน!!!" นี่คือสิ่งที่ผมคิดในหัวครับ ผมพูดอะไรไม่ออก ผมได้แต่ยืนตะลึงอ้าปากค้าง มือไม้ของผมรู้สึกอ่อนแรงแม้แต่กระดาษจับเบอร์ชิ้นเล็กๆแค่นั้น ผมยังรู้สึกว่ามันหนักอึ้งจนผมต้องปล่อยมันทิ้งลงกับพื้นอย่างไม่รู้ตัว คำพูดคำเดียวที่ออกจากปากของผมในตอนนั้นก็คือ....
"ฝน....." ผมพูดกับตัวเองเบาๆอย่างไม่รู้ตัว เหมือนกับว่าคำๆนี้มันฝังอยู่ในส่วนทีลึกที่สุดของหัวใจผม
"พี่เรย์....เป็นอะไรรึปล่าวค้ะ" ฝนพูดกับผมในขณะที่ผมกำลังอึ้ง ทึ่ง งงอยู่กับสิ่งที่เห็น
"..ป..ปล่าว...ไม่เป็นไร" ผมพูดเหมือนคนติดอ่าง
"คิกๆ..พี่เรย์ยังตลกเหมือนเดิม" ฝนหัวเราะคิกๆก่อนจะพูดกับผม
"เอ่อ...คือ..เราออกไปข้างกันดีกว่านะ...เด๋วพี่พาไปเทค" ผมพยายามฝืนพูดอย่างรุ่นพี่ แต่ในใจผมตอนนี้น่ะ...มันปั่นป่่วนจนจะอวกแตกอยู่แล้วววว ผมพาน้องฝนน้องรหัสของผมเดินออกมาจากน้องประชุม แล้งก็พาเธอไปร้านการ์แฟในมหาลัยครับ
"ฝนอยากทานอะไรก็สั่งได้เลยนะ...." ผมพูดขณะที่เรากำลังนั่งอยู่ในร้านการ์แฟ
"ไม่เป็นไรค่ะ...ฝนเกรงใจ" น้องฝนตอบอย่างยิ้มแย้ม ไม่ว่าจะเป็นท่าทางการเดิน....ท่าทางการนั่ง หรือแม้แต่ท่าทางกิริยาการพูดของเธอ ไม่ต่างจากเมื่อ2ปีก่อนเลยแม้แต่น้อย....เธอยังคงเป็นน้องฝนคนเดิมที่ผมเคย รู้จัก...เธอยังเป็นน้องฝนคนเดิมที่ผมเคย.....หลงรัก
......................................................
"ยัยฝ้าย...เด๋วเลิกเรียนชั้นจะไปดูดวงแหละแก...ไปด้วยกันป่าว?" เสียงใสๆของเพื่อนสาวคนนึงพูดกับน้องฝ้าย
"ไม่แหละยัยเดือน...ชั้นไม่ชอบพวกหมอดู..." น้องฝ้ายตอบขณะนั่งเรียนอยู่ในห้องเรียน
"โถ่แก...เค้าลือกันว่าหมอดูคนนี้ดูแม่นมากเลยนะ..แถมยังดูดวงให้แค่วัน ละ3คนเอง...ยัยพรกับยัยกาญไปดูมาแล้ว...พวกมันบอกว่าแม่นมาก!!" น้องเดือนยังคงตื้อน้ต่อ
"ชั้นขอผ่านดีกว่า....แต่ถ้าให้ชั้นไปเป็นเพื่อนละก็...น่าจะได้อยู่นะ" น้องฝ้ายพูดพร้อมกับจดที่อาจารย์สอน
"หรอ..ถ้างั้นเลิกเรียนแล้วเราไปกันเลยนะ..ชั้นอยากจะรู้นักว่า..จะแม่นจริง รึปล่าว?" น้องเดือนพูดด้วยแววตาเป็นประกาย ไม่นานหลังจากนั้นก็หมดคาบเรียนและเข้าคาบพักกลางวัน น้องเดือนก็รีบฉุดน้องฝ้ายไปที่บริเวณข้างรั้วมหาวิทยาลัยซึ่งเป็นที่ตั้ง ของตลาดคนเดิน
"ขอโทษค่ะ..หนูจะมาดูดวงอ่ะค่ะ...ไม่ทราบว่าวันนี้คุณตาดูให้ครบ3คนรึยัง ค้ะ?" น้องเดือนถามชายแก่ที่อายุน่าจะซัก 60-70ได้ละมั้ง ก็อย่างที่เคยบอก ผมไม่แน่ใจเรื่องตัวเลข
"อืมม...พึ่งดูไป2คน...นั่งสิ..อยากจะดูเรื่องอะไรล่ะ?" เสียงชายชราถามพร้อมกับหยิบไพ่ขึ้นมาสำรับหนึ่ง ในขณะนั้นน้องฝ้ายก็พยามสำรวจการแต่งกายของชายชราที่เป็นหมอดู น้องฝ้ายคิดในใจว่าการแต่งกายของเขาช่างดูไม่เหมือนหมอดูเลยซักนิด เขาไว้หนวดเคราขาวโพลนยาวเหมือนกับคนจีน ใส่กางเกงเลที่ทอจากผ้าแพรดูเป็นมันวาว ใส่เสื้อตามแบบคนจีนสมัยก่อน ดูเหมือนอากงอาแปะแถวๆบ้านเธอเลยด้วยซ้ำ
"คิดอะไรอยู่ล่ะ?...." เสียงชายชราพูดขึ้นพร้อมกับหันขึ้นมามองน้องฝ้ายที่ยืนอยู่ข้างๆเพื่อนสาว
"ป..ปล่าวนี่ค้ะ.." น้องฝ้ายตอบ
"อื้มม...โหงวเฮ้งไม่ธรรมมา....อายุเท่าไหร่?" ชายชราถามพร้อมกับลูบเคราที่ขาวโพลนและยาวเฟื้อย
"18ค่ะ..." น้องฝ้ายตอบสั้นๆ
"นั่งลงสิ..." หมอดูชราพูดก่อนจะหันไปดูดวงให้เพื่อนสาวของน้องฝ้ายต่อ ไม่นานนักเขาก็ดูดวงให้น้องเดือนเสร็จเรียบร้อย
"ป่ะฝ้าย..เรากลับกันเถอะ" น้องเดือนพูดพร้อมกับลุกขึ้นจากโต๊ะ
"หนูจะไม่ดูดวงซักหน่อยหรอ?" เสียงหมอดูชราพูดขึ้น
"ไม่ละค่ะ..." น้องฝ้ายพูดพร้อมกับส่ายหน้า
"เอาซะหน่อยสิยัยฝ้าย...คุณตาดูให้แค่วันละ3คนไม่ใช่หรอค้ะ" น้องเดือนถาม
"ปกติน่ะใช่...แต่ถ้าเจอคนที่ไม่ธรรมดาอย่างหนูคนนี้...ตาจะยอมแหกกฏซักวันนึง..." ชายชราพูด
"ถ้างั้น....ก็ได้ค่ะ..." น้องฝ้ายพูดพร้อมกับนั่งลงด้วยความเกรงใจผู้อาวุโสกว่า
"อยากจะดูเรื่องอะไรล่ะ?..." คุณตาชราถาม
"เอ่อ........ความรักค่ะ!!" น้องฝ้ายตอบ
........................................................
"พี่เรย์สบายดีใช่มั๊ยค้ะ....เราไม่ได้เจอกันตั้งนาน" เสียงหวานๆของน้องฝนพูดกับผมขณะอยู่ในร้านกาแฟร้านเดิม
"อื้ม.พี่ก็สบายดี..ว่าแต่ฝนเถอะ..ทำไมถึงมาเรียนที่นี่ได้...?" ผมถามก่อนจะยกแก้วกาแฟร์ขึ้นดื่ม
"ก็....ไม่รู้สิค้ะ...คงเป็นเพราะว่าที่นี่น่ะ....มีพี่เรย์อยู่ละมั้ง?" น้องฝนตอบ
"พรวด!!!..." ผมสำลักกาแฟเมื่อได้ยินคำตอบของฝน
"ฮ่าๆ...พี่เรย์ชอบทำอะไรตลกอยู่เรื่อยเลย..ฮ่าๆ" น้องฝนหัวเราะอย่างน่ารัก รอยยิ้มกับเสียงหัวเราะของเธอมันยังคงไม่เปลี่ยนไปเลยจริงๆ
"น้องฝนอย่าพูดเล่นสิ...." ผมพูดพร้อมกับหยิงทิชชูมาเช็ดกาแฟที่ทำหก
"แล้วถ้า....ฝนพูดจริงๆล่ะค้ะ" น้องฝนพูดพร้อมกับสบตาผม
"เอ่อ....." ผมได้แต่นิ่งอึ้งพูดอะไรไม่ออก
"คิกๆ...ฝนพูดเล่นค่ะ..." น้องหัวเราะคิกๆอย่างชอบใจก่อนจะพูดกับผม
"แล้ว..คุณพ่อกับคุณแม่ฝนเป็นยังไงบ้าง?...ตั้งแต่จบม.ปลายมาก็ไม่ได้เจอพวกท่านเลย" ผมถาม
"คุณพ่อคุณแม่สบายดีค่ะ...พวกท่านยังเคยบ่นคิดถึงพี่เรย์เลยด้วย" น้องฝนตอบอย่างยิ้มแย้ม
"หรอ...แล้ว.....แล้วฝนกับแฟนไปถึงไหนกันแล้วล่ะ...ยังคบกันอยู่ใช่........"
"เลิกกันแล้วค่ะ!!....เลิกกันตั้งนานแล้ว" น้องฝนพูดตัดคำถามผม
"ร...หรอ....เอ่อ...ทำไมล่ะ?" ผมถาม
"เข้ากันไม่ได้มั้งค้ะ...แล้วอีกอย่างก็คงเป็นเพราะ....ไม่มีใครดีกับฝนเท่า กับพี่เรย์" น้องฝนตอบอย่างหลบสายตาผม คำตอบของเธอมันช่าง......หวานซึ้งดีจริงๆ ผมรู้สึกหัวใจพองโตอย่างบอกไม่ถูกครับ ทันทีที่น้องฝนบอกว่าเธอเลิกกับแฟนแล้ว ในใจลึกๆของผมมันรู้สึกดีใจครับ มันเกิดอะไรขึ้นกับผมกันแน่?
"อย่าพูดเล่นเลยนะ..เด๋วพี่ก็ลอยหรอก" ผมพูดกลบเกลื่อนความรู้สึกดีใจของตัวเอง
"แล้วพี่เรย์ล่ะค้ะ...ฝนได้ข่าวเหมือนกันว่าพี่เรย์มีแฟนแล้ว" น้องฝนถามผมพร้อมกับมองมาที่ผม
"ก็...ใช่จ้ะ...พี่พึ่งคบกันแฟนไม่นานนี้เอง" ผมตอบตามความจริง
"งั้นหรอค้ะ...ผู้หญิงคนนั้นคงจะสวยมากแน่ๆ...คงต้องทั้งสวยทั้งโชคดีที่ได้พี่เป็นแฟน" น้องฝนพูดพร้อมกับรอยยิ้มน้อยๆ
"ไม่ขนาดนั้นหรอกจ้ะ...ฝนจำน้องฝ้ายได้ใช่มั๊ยล่ะ?...คือ...พี่กับน้องฝ้ายพึ่งคบเป็นแฟนกันน่ะ" ผมตอบ
"ยัยฝ้ายหรอค้ะ!!...พี่เรย์คบกับฝ้ายหรอ?" น้องฝนถามอย่างไม่เชือในคำตอบของผม
"จ้ะ...พึ่งคบกันได้ไม่นานนี้เอง" ผมตอบ
"เอ่อ....ถ้าอย่างงั้น.....ฝนก็ดีใจด้วยนะค้ะ.....ฝนคงผิดเองที่มาช้าเกิน ไป!!......." น้องฝนพูดพร้อมกับทอดสายตาลงที่โต๊ะ เธอพยายามปิดบังคราบน้ำตาที่ค่อยๆไหลเอ่อออกมาจากดวงตาแวววาว
"อย่าพูดแบบนั้นสิ...เรายังเป็นพี่น้องกันนะ...ตอนนี้พี่ก็เป็นพี่รหัสฝน ด้วย...ต่อไปถ้าฝนอยากให้พี่ช่วยอะไร...ก็บอกพี่ได้เลยนะ" ผมพยามยามฝืนยิ้มพูดกับฝน ทั้งๆที่ในใจผมตอนนี้มันอยากจะร้องไห้อยู่แล้ว
"นั่นสิเนอะ.....ถึงยังไงฝนก็ยังมีพี่ชายคนนี้อยู่ทั้งคนนี่เนอะ....." น้องฝนพูดพร้อมกับพยายามยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาโดยไม่ให้ผมเห็น ไม่มีใครรู้หรอกว่า..........ตอนนี้น่ะ....ในใจของผมมันเจ็บปวดแค่ไหนทีต้อง ทนเห็นผู้หญิงคนนี้..........ร้องไห้................
............................................................
"อืม.....ลิขิตฟ้า!!...ลิขิตสวรรค์!!!..." เสียงชายชราพูดขึ้นเมื่อพินิจพิเคราะไพ่และลายมือที่ฝ้ายเขียนให้หมอดูเฒ่าดู
"หมายความว่ายังไงค้ะ?" น้องฝ้ายถาม
"หนูพึ่งจะคบกับแฟนใช่มั๊ย?" ชายชราถาม
"ใช่ค่ะ...ซักอาทิตย์นึงได้" น้องฝ้ายตอบ
"อืม....ลิขิตสวรรค์มิอาจฝืน...ผู้ชายของหนูน่ะ..ไม่ใช่ของหนู....หนูจะต้อง สูญเสียเค้าไป" หมอดูชราพูดพร้อมกับเอามือลูบเครายาวสลวยของตัวเองเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไร บางอย่าง
"ไม่มีทาง!!....เป็นไปไม่ได้!!!" น้องฝ้ายพูดอย่างใส่อารมเมื่อได้ยินคำตอบ
"ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้...ทุกสิ่งในจักรวาลที่ทางของมันเสมอ" ชายชราพูดอย่างเป็นปริศนา
"ฝ้ายไม่เชื่อ!!...ยังไงฝ้ายก็ไม่เชื่อ!!" น้องฝ้ายพูดเสียงแข็งก่อนจะลุกขึ้นจากโต๊ะและหันหลังเดินออกจากร้าน
"หนูฝืนโชคชะตาไม่ได้หรอก...สวรรค์สร้างโชคชะตาขึ้นมาเพื่อให้มันคอยลิขิต ชีวิตมนุษย์...หนูฝืนโชคชะตาก็เท่ากับว่าหนูฝืนลิขิตสวรรค์...เปลืองแรงปล่า ว" หมอดูชราพูดอย่างเป็นปรัชญาราวกับนักปราชญ์สมัยโบราณ
"ยัยเดือน!!...เรากลับกันเถอะ!!" น้องฝ้ายพูดพร้อมกับจับมือเพื่อนสาว
"ใจเย็นๆสิยัยฝ้าย...แล้วมันจะไม่มีทางแก้ไข้ได้เลยหรอค้ะ" เดือนเพื่อนสาวของน้องฝ้ายถามหมอดูเฒ่า
"อืมมมม...เส้นขนานคือเส้นตรงสองเส้นที่ไม่มีวันจะมาบรรจบกันได้....นอกซะ จากว่า...สายน้ำไหลจากที่ต่ำขึ้นที่สูง ดวงตะวันขึ้นทางทิศตะวันตกเท่านั้นจึงจะมีอำนาจมากพอจะแปรผันลิขิตสวรรค์ เปลี่ยนให้เส้นขนานทั้งสองรวมตัวกันเป็นเส้นตรงเส้นเดียวได้" หมอดูชราหลับตาลูบเครายาวก่อนจะพูดอย่างเป็นปริศนา จนทำให้ฝนถึงกับอารมเสียสุดขีด
"พอเถอะเดือน!!....ฝ้ายจะกลับแล้ว!!"  น้องฝ้ายพูดพร้อมกับหันหลังเดินออกมา จากร้านหมอดูด้วยความฉุนเฉียว อันที่จริง....เธอไม่ได้โกรธชายชราคนนั้นเลยแม้แต่น้อย เธอเป็นคนที่มีจิตใจดีเกินกว่าจะโกรธเกลียดใครๆได้ง่ายขนาดนั้น แต่เธอสิ่งที่เธอกำลังเป็นอยู่ตอนนี้ก็คือ....กลัว...ต่างหาก................................
...........................................................................................
"พี่พีทขาาาา....อ๊อยยย...แรงอีกสิค้ะ...โอ๊ยย..เย็ดมาแรงๆเลยค่ะ!!" เสียงน้องรหัสสาวครางกระเส่าในท่าหมาโดยที่มีไอ้พีทนักล่าสวาทกำลังกระแทก โพรงรักเธอจากด้านหลัง
"อ้าา...ครีมจ๋าาา...อื้มมม...ขมิบหีอีกสิจ้ะ..อู้วววว...ตอดควยพี่แรงๆเลย จ้ะ" ไอ้พีทครางเสียงหลงพร้อมกับตะบี้ตะบันท่อนควยกระทำชำเราช่องคลอดของน้องรหัส คนสวยอย่างไม่ปราณี มันเอามือทั้งสองข้างจับบั้นท้ายของน้องครีมแน่นก่อนที่มันจะรวบรวมกำลัง เร่งซอยควยรัวเข้าออกรูหีของฝ่ายหญิงจนเธอได้แต่ร้องครางกระเส่าเพราะความ เสียวซ่านที่ได้รับ
"โอ๊ยยย...แรงอีกค่ะ...อื้มมม...แรงๆอีก...เย็ดครีมแรงๆเลยค่ะ!!" น้องครีมครางอย่างได้อารมจากลีลาเย็ดขึ้นเทพของไอ้พีท เธอแอ่นตูดแอ่นหีตอบรับการร่วมรักของพี่รหัสอย่างออกถึงพริกถึงขิง ความเร่าร้อนจากการมีเพศสัมพันในครั้งนี้ยิ่งทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้นที่สุด เท่าที่เคยโดนผู้ชายเย็ดมา ถึงแม้ว่าเธอจะผ่านควยมาหลายดุ้น ผ่านผู้ชายมาหลายคน แม้แต่โดนประกบแซนวิชเธอก็เคยโดนมาแล้ว แต่ก็ไม่มีครั้งไหนที่ทำให้เธอเร่าร้อนและเงี่ยนได้เท่าครั้งนี้
"อื้มม...ครีมเงี่ยน...อ๊อยยย...ครีมเงี่ยนถึงขนาดยอมให้พี่รหัสเย็ด ครีม..โอ๊ยยยย" น้องครีมพร่ำเพ้ออย่างสุขสมกับรสรักที่ไอ้พีทนักล่าหีประเคนให้
"อ้าาา...พี่ขอเปลี่ยนท่าหน่อยนะจ้ะ...น้องครีมขึ้นขย่มเองเลยจ้ะ...อู้ ววว....พี่จะนอนให้ครีมขย่ม" ไอ้พีทพูดพร้อมกับถอนท่อนควยลำใหญ่ของมันออกจากหี น้องครีมถึงกับแอ่นหีตามอย่างเสียดาย
"ครีมจะขย่มให้ควยหักเลยค่ะ...เงี่ยนเหลือเกิน" น้องครีมพูดพร้อมกับค่อยๆขึ้นคร่อมบนตัวไอ้พีท เธอค่อยๆจับท่อนเอ็นไอ้มันตั้งขึ้นชี้ฟ้า แต่ในขณะที่เธอกำลังเผลอ ไอ้พีทก็กระแทกควยเข้าไปในรูหีของเธออย่างเต็มแรง
"โอ๊ยยยย!!!.....พี่พีทอ่ะ!!!....อ๊อยยย...พี่พีทแกล้งครีมอ่ะ!....โอ๊ยยย" น้องครีมถึงกับครางเสียงหลงเมื่อรู้สึกถึงท่อนควยที่ทิ่มเข้าไปในอวัยวะ เพศอย่างรุนแรง เธอค่อยๆออกแรงขย่มควยไอ้พีทอย่างชำนาญ ก็แน่ล่ะ...เธอผ่านเกมกามสนามรักมาแล้วไม่รู้กี่ครั้ง ไม่ว่าจะเป็นควยใครก็ตาม...ถ้าหากเธอเงี่ยนขึ้นมาล่ะก็...เธอก็ไม่สนทั้ง นั้น ยอมนอนถ่างขาให้เย็ดแต่โดยดี เธอทั้งส่ายร่อนทั้งขย่มขึ้นลงอย่างมืออาชีพจนกะหรี่ตัวจริงยังต้องอายเมื่อ เจอลีลาอันเร้าร้อนของเธอ
"อ้าาาา....หีตอดดีเหลือเกิน.....อู้ววว....ส..สุดยอดดดด" ไอ้พีทได้แต่นอนครางเสียงหลงกับลีลาการร่วมเพศของน้องรหัสตัวเอง มือของมันทั้งสองข้างก็บีบขยำเต้านมของฝ่ายหญิงอย่างมันมือ มันทั้งบีบทั้งเค้นอย่างไม่กลัวว่านมจะแหลกคามือเลยทีเดียว
"โอ้ววว....พี่พีทของครีม...อ๊อยยย...หีครีมพังหมดแล้ว....โอ๊ยยยย" น้องครีมหลับตาปี๋เร่งสะโพกส่ายร่อนบดหัวควยไอ้พีทเข้ากับปากมดลูกของเธอจน หีเธอสั่นระริก ไอ้พีทได้แต่อ้าปากครางอย่างเสียวซ่าน ไอ้พีทกระดกเอวกระแทกควยสวนกับจังหวะการขย่มของน้องรหัสอย่างรุนแรง เสียงเนื้อปะทะกันดังป๊าบ ป๊าบ ป๊าบ ดังไปทั่วทั้งห้อง น้องครีมเงยหน้าเชิดซูดปากอย่างเสียวกระสัน
"โอียย....ห..หีครีม...โอ๊ยยยย....หีครีมฉีกหมดแล้ววว....อ๊อยยยย...ครีมน้ำ หีแตกแล้ว...อุ๊ยยยย!!" ครีมครางเสียงลากยาวก่อนที่รูหีของเธอจะขมิบอย่างรุนแรงบีบหัวควยไอ้พีทจน แทบระเบิด เมื่อไอ้พีทเห็นคู่ขาของตัวเอกถึงจุดสุดยอดของการร่วมเพศไปแล้ว มันก็พลิกตัวจับน้องครีมลงมานอนกับเตียงและซอยควยกระเดาเธอต่ออย่างเมามัน
"อ๊อยยย....โอ๊ยยย...คนอะไรอึดเป็นบ้า!!...โอ๊ยยยย...หีครีม...." น้องครีมได้แต่นอนถ่างขาให้ไอ้พีทกระเด้าเย็ดอย่างบ้าคลั่งจนกระทั่งน้อง ครีมแทบเป็นลม ไอ้พีทกระแทกเน้นๆอีกหลายทีกว่าที่มันจะระเบิดน้ำเชื้อล็อตใหญ่ออกมา
"อ้าาาา.....เย็ดมันควยฉิบหาย...อู้ววว" ไอ้พีทสถบอย่างซะใจในลีลาการเย็ดของมันก่อนที่มันจะล้มลงนอนกอดน้องรหัสสุด ที่รักจนกระทั่งหลับไปทั้งคู่เพราะความเหนื่อยอ่อน......
ผมก็ไม่อยากบอกหรอกนะ.......แต่นี่แหละ....เพื่อนผมล่ะ............
............................................
โปรดติดตามตอนต่อไป
ขอบคุณครับ   (ปล.อ่านจบแล้วก็โพสตอบด้วยนะครับ แค่พิมไม่กี่คำคงไม่ลำบากเกินไปนะครับ)

[/td][/tr][/table]สารจากผู้ประพันธ์ ถึง สมาชิกที่อ่าน ( 2012-3-24 23:34 X-SOZE  )

ฝากบอกผู้อ่าน บอร์ดxonly4ด้วยว่าอย่าหมกมุ่นกับเรื่องผมนัก มันก็แค่เรื่องแต่งลวกๆ อย่าไปซีเรียสกับมันครับ แล้วผมจะแวะเข้าไปดูเสียงตอบรับกับการโพสตอบของผู้อ่านนะครับ ขอบคุณครับ

อ่อๆ...ลืมบอกพี่ไป ผมฝากบอกผู้อ่านบอร์ดนู้นด้วยนะครับ เรื่องของผม ขอย้ำนะครับ เรื่องของผมไม่เน้นบทเซ็กมากมายนะครับ ฝากขอโทษที่ทำให้ผิดหวังด้วยครับ แล้วอีกเรื่องที่อยากจะขอนะครับ ขอให้พี่ช่วยลงแค่วันละตอนหรือสองตอนก็พอนะครับ ขอบคุณและขอโทษที่รบกวนครับ
*ก๊อป ไปอ่านได้  แต่ ห้าม! นำไปเผยแพร่นะคะ ต้อง การหาอ่าน   แว่น นำไปลงไว้หลาย ที่ มีรูปโปรไฟล์  นี่ ที่ไหน ที่นั้น ก็มีงาน ของ  แว่น นะคะ  ขอบคุณคออ่านจ๊ะ*

เรื่องสนุกดีครับ เอาใจช่วยน้องฝ้าย ^^