ตอนที่ 13  อ๋องไต้อี้


     ยูอันกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกไปนอกห้อง ปากก็ร้อง อาจารย์ ๆ  ไม่ได้เอะใจเลยว่า ปรกติอาจารย์ทั้งสามท่าน ต่างมีวรยุทธสูง
เวลาเดินยากที่จะได้ยินเสียงฝีเท้า...
     ..เกิดอะไรขึ้น.. เสียงจากในถ้ำดังออกมา ยูอันเหลือบไปก็เห็นอาจารย์สาม คุณชายสู่สมยืนอยู่ 
บนไหล่มีถุงห้อถุงใหญ่แบกอยู่
ดูก็รู้ว่าด้านในเป็นคน


    ..................................................................................................................


   หลังบอกเล่าเหตุการณ์ให้อาจารย์สามฟังอย่างคร่าวๆ  ด้วยความชำนาญ ทางด้านนี้ คุณชายสู่สม  ม่อหยงชิ้ว ก็เข้าใจ
เดินเข้าไปหยิบยาในห้องยาด้านหลังของถ้ำ  ถึงแม้จะไม่มีความชำนาญด้านการรักษาโรคเหมือนแพทย์ปีศาจ 
แต่การรักษาอาการบาดเจ็บจากการร่วมรัก ถือเป็นความชำนาญเฉพาะทาง


   หลังให้ยาทา ให้ยูอันนำไปทา เฉพาะที่ - -(คงคล้ายๆพวกยาแก้อักเสบ - -) และต้มโสมกับตัวยาบางชนิดอยู่ครู่ใหญ่
ให้จางซินถงดื่มเพื่อชดเชยลมปราณที่เสียไป   อาการของสาวงามแห่งลี่เจียงก็ดีขึ้นมาก สีหน้าไม่ซีดเซียวร่อแร่เช่นเดิม


   จากนั้นสองศิษย์ อาจารย์ จึงออกมานั่งพูดคุยกันในถ้ำส่วนกลาง ที่ใช้เป็นที่สนทนากันนั่นเอง
ทั้งสองสนทนากันได้ถูกคอ อาจเนื่องจากคุณชายสู่สมมีใบหน้าที่ยังดูอ่อนกว่าอายุจริง และมีนิสัยที่สบายๆ
ยูอันเองก็มาจากโลกปัจุบัน ที่มีความกล้าพูด กล้าคิด  นั่นเอง


    คุณชายสู่สมเล่าถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาตั้งแต่ ยูอัน ถูกพิษ เสียสติไป ให้ยูอันฟังอย่างละเอียด
แท้จริงแล้ว ผู้ที่แพร่พิษ ก้าวเดียวสะบั้นวิญญาน ใส่ยูอัน ไม่ใช่ เทวราชร้อยพิษ แต่กลับเป็นอาจารย์ใหญ่ แพทย์ปีศาจนั่นเอง
เหตุผลก็เพื่อ สร้างโอกาส ให้คุณหนูจาง ได้ร่วมสัมพันธ์รักกับยูอัน เป็นคนแรก   เพื่อกระตุ้นเลือดของแดงน้อยและตะพาบพันปี
ให้รวมเข้ากับร่างกายของยูอันอย่างแท้จริง


   ที่เลือกจางซินถง ให้ยูอัน ก็เพราะว่า เคยฟังจากยูอันว่า สนิมสนมกับคุณหนูจาง แถมความงามของจางซินถง ยิ่งไม่ต้องพูดถึง
หากได้ร่วมรักกับสาวงามสุดยอดเช่นนี้ ยูอันย่อมได้รับความสุขท่วมท้น นั่นก็หมายถึง การกระตุ้นย่อมได้รับผลดีขึ้นตามไปด้วย
แถมด้วยรูปร่างของจางซินถง ยังเหมาะสมที่จะรองรับ แท่งหยกขนาดใหญ่พิเศษได้ ดังนั้นการวางแผนการนี้จึงเรียกได้ว่า
ทั้งเหมาะสม ทั้งสมบูรณ์แบบ


   แต่คุณชายสู่สมไม่ได้คิดเลยว่า แผนที่สมบูรณ์แบบนี้กลับต้องล้มเหลวลง มิหนำซ้ำเกือบทำให้สาวงามแห่งยุทธจักร
ต้องตายคาเตียงไปอีกด้วย  หากยูอันไม่ได้สติกลับคืนมาเพราะเห็นความบอบช้ำ ฉีกขาด ของส่วนทำการของจางซินถง
 
    และที่ต้องหาทางแก้ต่อไปนั่นก็คือ ทำไม ยูอัน ถึง ไม่เสร็จสักครั้ง  เพราะหากยูอันยังไม่สามารถเสร็จและหลั่งออกมา
กระบวนการกระตุ้นเลือดของแดงน้อยและตะพาบพันปี ก็ยังไม่เกิดขึ้น  เรื่องนี้อาจต้องรอแพทย์ปีศาจกลับมาก่อน


    ม่อหยงชิ้ว ไม่ลืมที่จะบอกยูอันถึงเรื่องการ ทำหมัน ชั่วคราว ให้ยูอัน จากนี้อย่างน้อย 5-10 ปี 
ยูอันจะไม่สามารถทำให้หญิงใดตั้งครรภ์ได้ยูอันก็น้อมรับ นี่ถือเป็นเรื่องดี เพราะหากทำใครท้องแล้วมีลูกอยู่ในยุคนี้ 
ไม่รู้จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรที่คาดไม่ถึงรึเปล่า
และถ้า มีโอกาส ได้กลับไปยังยุคปัจุบัน ....คิดไปคิดมาก็ต้องขอบคุณอาจารย์ทั้งสามที่ทำให้ตัวเอง เป็นหมันเช่นนี้


    แต่จะว่าไป อย่าว่าแต่ทำให้ท้องเลย  แค่ หลั่ง  ออกมา ยังไม่สามารถ - -


   "แล้วในถุงที่อาจารย์แบกมา ในนั้นเป็นใครกัน" ยูอันถามม่อหยงชิ้วเพราะดูก็รู้แล้วว่าในถุงผ้านั่นเป็นคนแน่ๆ


    "เจ้าก็ไปเปิดดู"ม่อหยงชิ้วตอบกลับมา


      ยูอันเดินไปยังมุมห้องที่มีเตียงที่ตัวเองเคยนอนสลบอยู่  ตอนโดนเจ้าแดงน้อย กัดเอา เห็นถุงผ้าสีดำวางอยู่บนเตียง


กะๆดูรูปร่างก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไร  มือเอื้อมไปกระตุกเชือกที่มัดปลายถุงออก แล้วเปิดถุงผ้าออก


     ผมยาวดำคลับเป็นสิ่งที่เห็นเป็นอันดับแรก จากนั้นใบหน้าขาวผ่อง งามผุดผาดน่ารักน่าถนุถนอม ก็ปรากฏแก่สายตา


ยูอันนิ่งเงียบไปสักครู่  กว่าจะพึมพัมออกมาได้... "อ๋องไต้อี้ .... อาจารย์สามนี่มัน...."ก่อนจะหันมาถามว่านี่มันอะไรกัน


    แต่ทว่า ม่อหยงชิ้ว หายไปแล้ว   ยูอันเดินตามหาจนทั่ว ก็ไม่พบอาจารย์สามของตัวเองแม้เงา


    "นี่อาจารย์ออกไปไหนอีกแล้ว.."


     เดินกลับมาดูอ๋องไต้อี้ ที่ยังไม่ได้สติ ไม่รู้ว่าอาจารย์ใช้ยาสลบ หรือจี้สกัดจุด  ดูเผินๆเหมือนกับหลับธรรมดา


ใบหน้าขาวผ่องดูน่าสดใส ริมฝีปากสีชมพูอ่อนตามธรรมชาติ รับกับจมูกน่ารัก ไหนจะคิ้วบางๆที่โค้งเรียว
 
เหมือนกับมีช่างแต่งหน้าฝีมือดีช่วยเขียน  ถ้าเป็นในยุคของตัวเอง คงต้องเรียกว่าน่ารัก ใสกิ๊ก อะไรทำนองนั้น


สมกับที่ได้ชื่อว่าเป็นสองสะคราญแห่งลี่เจียงจริงๆ ....คิดถึงตอนนี้ สมองอันชาญฉลาดก็เริ่ม เดาความคิดของอาจารย์สามได้แล้วว่า


ลักพาตัว  อ๋องไต้อี้มาเพื่ออะไร  คงไม่แคล้ว ให้เรา....เพื่อฝึกลมปราณแน่ๆ


nbsp;   พอคิดก็ถึงกับเครียด  นึกถึงสภาพของจางซินถงตอนนี้...หากเกิดขึ้นกับอ๋องไต้อี้อีกคน....


   "ไม่ได้ ไม่ได้.."  คิดไปคิดมา  ขืนรอให้อาจารย์กลับ คงไม่แคล้ว ถูกจับให้ขึ้นเตียงกับอ๋องไต้อี้แน่นอน


และถ้าเป็นแบบนั้น ไม่มั่นใจว่าตัวเองจะสามารถอดใจไว้ได้ ยิ่งถ้าเข้าสู่โหมดสัตว์ป่าซอยกระหน่ำนั่น - -เฮ่อ


    ต้องพาอ๋องไต้อี้กลับไปส่งบ้าน  จากนั้นค่อยกลับมารับผิดกับอาจารย์  พอตกลงใจได้ ยูอันก็เดินกลับไปดูจางซินถงในห้องพิเศษ - -


เห็นสีหน้า อาการดีขึ้น ก็โล่งใจ  ในใจทั้งรักทั้งสงสาร จะว่าไปก็เหมือนกับจางซินถงเป็นเมียของตัวเองแล้ว


ในสมัยนี้มีการหลับนอนกันเช่นนี้ แปลว่าหญิงสาวไม่อาจแต่งให้กับชายอื่นได้อีก 


ความรักที่สาวงามนางนี้มอบให้ ใครจะไม่ตื้นตันได้ ยอมสละพรมจรรย์เพื่อรักษาพิษให้ชายที่ตัวเองรัก


แถมเป็นชายที่ไม่คู่ควรสักนิด  ก้มลงจูบที่แก้มขาวผ่องเบาๆ ก่อนจะรีบเดินออกมา 


    "รีบไป รีบกลับ "  ยูอันคิดในใจ


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


ตอนนี้ยังจำไอดี พาสเว็บอื่นไม่ได้เลย  ก็คงลงที่นิยายนี่ที่เดียวไปก่อนนะครับ


        ยู

 ::WooWoo::คิดถึงยูอัน มากครับ