นี้สินะที่เขาเรียกว่า กะทิ ตอนที่ 1 by zero2

นี้สินะที่เขาเรียกว่า กะทิ ตอนที่ 1

บนเส้นทางของชีวิตที่แน่นอนและไม่แน่นอน ทำให้ชีวิตผมต้องหกระเหินเดินทางเข้ามาทำงานในกรุงเทพเมืองหลวง
เมืองใหญ่ เมืองแห่งความวุ่นวาย!! และทันสมัย

ผมชื่อโฟม อายุ 19 ปี เรียนจบระดับ ปวส.เป็นช่างไฟฟ้า ในโรงงานแห่งหนึ่งแถวพระราม 2 เรื่องเงินเดือนนั้นไม่ต้องเอ่ยถึง
หรอกครับ แค่หลักพัน

การที่จะมีแฟนมีสาวมาชอบกับเขานั้น ยิ่งทำให้ยากเข้าไปใหญ่โดยเฉพาะสาวๆ ในออฟฟิตที่ผมแอบมองแอบทอดสะพานผุๆ
เหอๆๆ แต่ก็มีรุ่นพี่มากมายในที่ทำงานต่างๆ ก็มาหยอกล้อแซ่วเล่น เข้ามาเกี่ยวพัน วุ่นวายในชีวิตผมเป็นพักๆ แต่ไม่เดินตาม
สะพานที่ทอดมาสักคน ด้วยอะไรนั้นเหรอ? คำนี้ผมก็ยังไม่สามารถหาคำตอบได้ แต่ก็เข้ามาให้อยากและจากไป และทิ้งไว้แต่
ความทรงจำฝังลึก เป็นจินตนาการให้กลับไปช่วยตัวเองทุกครั้งไป...

โดยเฉพาะพี่ใหม่ สาวเลขา ชอบใส่เสื้อคอกว้างๆ และทำนมหกให้ผมได้เห็นประจำ อวดเสื้อในที่สวยสดใสของวัย 24
และหน้าอกกะทัดรัดขนาด 32 คับ A ผิวสีแทน หุ่นเพรียวสวย ดูบอบบาง ปากจัดๆ มันชั่งทำให้น่าสัมผัสน่าไปสำรวจจริงๆ

ยังมีพี่กิ่ง พี่สาวหน้าหวานของแผนกบัญชี อวบท้วมผิวขาว อก 36 เวลาเดินแล้วมันเด้งดึ๋งๆๆ ดีจริงๆๆ ยิ่งได้คุยด้วยและอยู่ใกล้
กลิ่นน้ำหอมลอยออกมาเลย

และยังมีตัวแรงอีกคนที่ขาดไม่ได้นั้นก็คือพี่จิ๋ม จากการเงิน ที่ตัวเล็กกระทัดรัด ทำตัวซุ่มซ่ามและไม่อาย มันช่างน่าเอาควย
ตีปากซะจริงๆๆ เสียงครางคงน่าสะใจดี

และพี่นาฝ่ายขาย แม้จะอายุเยอะแล้วมีลูกแล้ว แต่หุ่นนี้อัดแน่นและแน่นเปรี๊ยะ ยิ่งวันไหนใส่กางเกงรัดๆ
เวลามองนี้อยากจะบอกว่า ผมมองแต่ตรงนั้นจริงๆๆๆ มันดูออกจะโดดเด่นเลย เหอๆๆๆๆ

พอจะนึกภาพออกนะครับ แล้วในนั้นและนั้น ก็เป็นส่วนหนึ่งในบรรดาที่ผมพูดมานั้น ล้วนแล้วแต่เสร็จผมในระดับจิตนาการแล้วทั้งสิ้น...

เมื่อผมมาสะดุดที่ผู้จัดการฝ่ายการเงินชื่อพี่นุช เรียกได้ว่าพี่สาวคนโตเลยละครับ ด้วยผิวที่ขาวเรืองแสง แต่งหน้านิดๆ ริมฝีปากแดง
ระรื่น สวมชุดเสื้อผ้าที่ทันสมัย บางวันก็ดูเป็นคุณหนูที่สูงศักดิ์ บางวันก็ดูเป็นนางมารร้ายชัดๆ และเสื้อผ้าที่เปลี่ยนใหม่ไม่ช้ำกัน
วันไหนใส่สั้นก็ทำเอาแอบคิดแบบนั้นไม่ได้ วันไหนใส่ยาวรัดรูปอวดก้นงอนๆ มันน่านัก ทุกสิ่งที่พูดมาไม่อยากบอกเลยว่ามีลูกแล้ว

และนั้นก็ไม่วายเมื่อรู้อายุที่ปาเข้าไปเลข 4 แล้ว แต่นั้นก็ทำเอาบรรดาสาวๆพี่ๆคนอื่น เป็นดาวไม่มีแสงไป หลบลงข้างทางหมด
อย่าได้มาเทียบรัศมีและยิ่งมาทำตัวเหมือนเด็กไม่สนใจใคร ไม่แคร์สื่อด้วย และไม่มีใครกล้ายุ่งด้วย ยิ่งทำให้ผมนั้นอยากคุยด้วย
เข้าไปใหญ่ แต่เมื่อได้คุยได้พูดด้วย พี่นุชแทบไม่ถือตัวเลย แต่กับหยอกล้อผม ทำเอาผมหูร้อนทุกที และสั่นไปหมด

ก็พี่นุชสิครับ พี่เจ้า เธอชอบแกล้งและยังมาเรียกผมอีกนะ "โฟมมี่....." ทำเอาต้องหันไปมองและยิ้มให้ตลอดทุกครั้งที่เจอ
ที่เห็นผมไม่รู้คิดอะไรกับผมหรือเปล่านะ หรือผมเองที่คิดแบบนั้นกับพี่นุชเขา และผมเองก็ล้อเล่นกับพี่นุชเหมือนกัน "น้องนุช"
ซะงั้นแหละพี่เธอก็ดูจะชอบระริกระรี้เข้าไปอีกขั้น มันชั่งน่านัก!!! น่ายัดเยียดความเป็นผัวให้จริงๆๆๆๆๆๆ

ยิ่งตอนไปเปลี่ยนไฟ ไปทำอะไรที่แผนกการเงินนั้น ผมก็แอบมองพี่นุชบ่อยๆๆ และเวลาพี่นุชนั่งนั้นก็ไม่ระวังตัวด้วย
ทำเอามองเห็นแค่ซับในที่พี่นุชใส่ ไม่มีทางได้เห็นกางเกงในเลย แต่กระนั้นผมก็ยังเพ่งจิตมองทะลุทะลวงเอากับการคิดไปเอง
ขาขาวๆยาวๆหุ่นสวยๆเสื้อสวยๆกับไม้แขวนสวยๆ และเมื่อผมมองพี่นุชบ่อย เธอก็หันมามองผมซะงั้น

"มีอะไรจ๊ะ โฟมมี่ๆๆ มีปัญหากับพี่เหรอจ๊ะ"เสียงพุดออกจากปากอย่างไม่คิดว่าจะพูดออกมา ทำเอาผมต้องยิ้มตอบแทนและตอบไปว่า
"ไม่มีอะไรครับ น้องนุชคนสวย" ทำเอาลูกน้องพี่เขา 5 คนในห้อง หันมาโห่ผมที่ผมชมพี่นุชคนเดียว.... ผมก็ไม่รู้สินะ

ด้วยพี่นุชคุยเล่นกับผมเท่าไร ไม่ถือตัวเท่าไร ก็ยิ่งทำให้ผมสนิทกับพี่นุชมากขึ้น ทำให้พี่นุชไว้ใจผม ไปเที่ยวไหนมาไหน
เธอก็จะมีของฝากติดมือมาให้ผมด้วยเสมอ อาจจะดูราคาไม่แพง แต่ก็เป็นน้ำใจที่พี่นุชหยิบยื่นให้ ทำเอาช่างคนอื่นๆ มองผม
และเตือนผมอย่าไปยุงกับพี่นุช เพราะพี่นุชปากจัด และเป็นเด็กเจ้านาย พูดอะไรเจ้านายก็เชื่อไปหมด เรียกได้ว่าพี่นุชเป็น
ตัวอันตรายเลยนั้นล่ะ แต่ผมเองกลับไม่คิดแบบนั้นสิ เพราะเห็นพี่นุช ดีกับทุกคนหรือเพราะผมแอบชอบหรือเปล่าเลยตาบอด
เหอๆๆๆ และจริงๆครอบครัวพี่นุชก็มีธุรกิจ มีกิจการใหญ่โตของตนเอง แต่กลับมาทำงานเล่นๆๆฆ่าเวลา นั้นคือสิ่งที่พี่นุช
คุยกับผมและผมก็เชื่อด้วยสิ...นะเอ่อ

วันที่แน่นอนและไม่แน่นอนก็มาเกิดขึ้นกับผมจนได้ เมื่อพี่นุชชวนผมไปดูไฟที่คอนโดพี่นุช เลิกงานผมก็นั่งรถไปกับพี่นุช
เชื่อไหมว่าผมเองแอบมองขาอ่อนๆของพี่นุช แอบมองริมฝีปากสีแดงๆ ของลิบสติก

แต่ก่อนไปคอนโด พี่นุชก็แวะรับลูกสาวซื่อน้องเกรซซี่ ดูอายุน่าจะ 11 ขวบได้
"สวัสดีพี่โฟมสิจ๊ะน้องเกรซซี่" ดูแล้วก็น่ารักเหมือนแม่นะเนี่ย เหอๆ

ระหว่างทางที่ผมนั่งรถไปด้วย พี่นุชก็ชวนคุยตลอดทาง ผมเองที่เกร็งๆ เพราะต้องมากับคนที่ผมแอบคิดและช่วยตัวเอง
ถึงบ่อยๆๆ เหอๆๆๆ ก้าวแรกที่เท้าผมเหยียบลงบนพื้นห้องพี่นุช และพี่นุชก็บอกผมตามสบายเลยนะ โฟมมี่ และบอกจุด
ที่จะให้ผมทำให้และดูให้ ผมนั่งทำไปและมีน้องเกรซซี่นั่งบนโซฟาดูทีวีไป ส่วนพี่นุชเข้าไปในห้อง และอาบน้ำ ไม่นาน
น้องเกรซซี่ก็เข้าไปอาบด้วย

ผมเองก็เลยนั่งทำไปดูทีวีจอใหญ่ไป...และคิดอะไรเรื่อยเปื่อยตามนิสัยนักช่างฝันและจินตนาการไป จนพี่นุชเดินออกมา
ด้วยผ้าเช็ดตัวผืนจ้อย ทำเอาใจนี้เต้นโครมๆๆ เลย กำเดาแทบไหล และยังมายืนอยู่ข้างๆ เช็ดผมที่เปียกอีก ในหัวคิดว่า
อ่ะ พี่นุชยั่วเราเปล่าเนี่ย หรือไง จะเอาไงดี
"โฟมมี่ นี่น้ำไม่ต้องเกรงใจน้องนุชหรอก หยิบกินได้ ซื้อมากิน ไม่หวงหรอก"

คำพูดขี้เล่นและจริงใจของพี่นุชทำเอาผมคิดในหัว และตอบกลับไปในหัว "กินน้องนุชได้ไหมจ๊ะ"
นั้นมันยิ่งทำให้ผมเองเริ่มมีอาการประหม่าแล้วสิเนี่ย แต่ก็ตอบกลับไป
"ครับน้องนุช" และหันไปมอง ในใจนั้นอยากจะกระตุกผ้านั้นออก หรือกระตุกให้หลุดจริงๆๆๆ

อึดใจต่อมา ก็มีคนมาเคาะประตู พี่นุชก็เดินเข้าห้องไป ผมก็เลยรีบไปเปิด เป็นคนมาส่งกับข้าว ผมก็รับและเดินเข้ามา
พี่นุชก็เดินออกมาจากในห้องด้วยกางเกงสีชมพูสั้นแนบเนื้อ และเสื้อสั้นขาวแขนกุดรัดรูป มันทำให้หัวใจผมพองโตนัก
"พี่โฟมมี่เอาตังค์ไปให้เขาสิจ๊ะ"

มันทำให้อดคิดแบบนั้นไม่ได้จริงๆ แต่ก็รับเงินไปจ่ายและหันกลับมามองพี่นุชตาค้างอย่างลืมตัว
"คิดอะไรเปล่าเนี่ย มองด้วยสายตาแบบนั้น" พี่นุชพูดออกมาทำเอาผมหน้าแดง แต่ตอบปัดออกไป
"ไม่ ไม่ ไม่ ครับ จริงๆๆ ไม่คิดจริงๆๆ" แต่นั้นพี่นุชก็ยังถามผมอีก
"แน่นะ แน่นะ" แล้วก็หัวเราะ

ผมที่มีอาการเกร็งๆ และประหม่าเกิดขึ้นต่อหน้าพี่นุช ไม่ต่างจากเด็กและลูกน้องพี่นุชเมื่อโดนถามเลย
"มองพี่แบบนี้พี่ก็อายนะ แล้วโฟมมี่ไม่มีแฟนเหรอ" ยังมาถามคำถามนี้กับผม ทำเอาผมต้องรีบตอบออกไป
"ไม่มีหรอกครับ ทำไมเหรอน้องนุช" ผมย้อนคำถามกลับ พี่นุชก็พูดออกมา
"ไม่มีอะไรหรอก แค่ถามดูเฉยๆ เห็นแอบมองน้องนุชบ่อยๆ สารภาพมาซะโดยดี ว่าคิดอะไรจริงๆ"

พี่นุชเล่นมาไม้นี้ผมเองทำเอาพูดไม่ออก แต่พี่นุชก็คงรู้และเดาออกละ เพราะสิ่งที่พี่นุชพูดออกมาคือ
"คิดเรื่องแบบนั้นกับพี่ใช่ไหม"

มันก็ถูกต้อง 100% เลยละครับ ผมไม่ได้แก้ตัวอะไรและพยักหน้าด้วยความอายและรู้สึกผิด เลยไม่ตอบออกมา...

ทุกอย่างก็ทำท่าเหมือนจะหมดหนทางสำหรับผมเมื่อพี่นุชรู้ความจริง และจับความรู้สึกผมได้
"ปกติละผู้ชายนะ แต่พี่ไม่คิดว่า โฟมมี่จะคิดแบบนั้นกับพี่นี้สิ ที่พี่ตกใจน่ะ พี่ไม่ได้ว่าอะไรนะ พี่อายขอไม่พูดต่อแล้วกัน"

พี่นุชพูดออกมาเป็นนัยๆๆ ทำเอาผมยิ่งคิดหนัก และไม่กล้าเงยสู้หน้าพี่นุชด้วยสิ พี่นุชกับผมเงียบ ผมก็รีบทำต่อให้เสร็จ
ส่วนน้องเกรซซี่ก็อยู่ในห้องยังไม่ออกมา พี่นุชลุกเดินเข้าไปดูสักพัก ทำให้ผมลดอาการเกร็งลงได้หน่อย และเดินออกมาใหม่
ความรู้สึกผิดก็ยังวกกลับมาอีกและพี่นุชก็เดินมายืนตรงหน้าผม ทำให้ผมต้องค่อยๆมองตั้งแต่นิ้วเท้าพี่นุชไล่ขึ้นไปเรื่อยช้าๆ
จนไปถึงต้นขา หัวใจผมเริ่มเต้นแรงขึ้นและมองขึ้นไปอีกนิดทำเอาผมนี้ตกใจ ถ้าเป็นในการ์ตูนกำเดาคงไหล ...

เมื่อสิ่งที่ผมเห็นในตอนนี้ มันไม่เหมือนตอนนั้น? มันเป็นพี่นุชที่ใส่ชุดนอนตัวบางๆๆ ข้างในไม่ได้ใส่อะไร มองทะลุเข้าไปจน
เห็นเนื้อใน จนเห็นขนรำไรบริเวณเนินหีพี่นุช และเมื่อเลื่อนขึ้นไปอีก หน้าท้องที่ราบเรียบ ที่บอกว่ามีลูกทำไมไม่มีร่องรอยเลย
และผมมองเลื่อนไปตรงไฟหน้าของพี่นุชขนาด 33 หัวนมสีชมพูเข้ากับชุดนอนสีชมพูยิ่งนัก และเมื่อมองไปที่หน้าพี่นุช
ริมฝีปากสีแดงที่เพิ่งทาลิบสติกออกมา และทาหน้าอ่อนๆ ผมออกแดงๆ บิดเกรียวอยู่แล้ว มันทำให้ควยผมลุกแทบอยากจะ
กระโดดเข้าไป ขยำๆๆๆๆๆๆพี่นุชจริงๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าพี่นุชจะมาไม้ไหน ทำให้ผมได้แต่กลืนน้ำลายตัวเองกับหัวใจที่เต้นรัว...

ผมมองพี่นุชตาค้าง อ้าปากหวอ จนพี่นุชเอามือมา จุ๊ จุ๊ ปากตัวเอง ประมาณว่าอย่าส่งเสียงดัง ทำให้ผมต้องพยักหน้าเหมือน
โดนมนต์สะกดจากนางฟ้า สิ่งหนึ่งที่แวบเข้ามาในหัวผมคือ มันบอกผมว่าได้เย็ดพี่นุชจริงๆๆแน่ละงานนี้ ทำเอามือเริ่มสั่น
เพราะเคยแต่จินตนาการแบบเถื่อนๆและรุนแรงกับพี่นุช เมื่อเจอเข้ากับสถานการณ์จริง กลับทำไม่ได้อย่างที่เคยจิตนาการไว้
ต้องบอกตัวเองเอาไว้ เอาแล้วสิ นี้สินะฝันที่เป็นจริง !!???

ด้วยรูปร่างที่บอบบางและยังมายิ้มสดใสให้อีก และหัวเราะผมอีก เหมือนกำลังสนุกที่ได้แกล้งผมและยั่วยวนผม
และแค่นั้นยังไม่พอ ยังนั่งลงตรงหน้าผมอีก ทำให้ชุดนอนที่ใส่ร่นขึ้นไปและส่งกลิ่นตัวหอมๆๆมาแตะเข้าจมูกผมอีก
หน้าห่างผมแค่ไม่กี่เซ็น ยังมาฉีกยิ้มหรา สายตาล่อกแล่กไปมาเหมือนเด็ก...

ผมวางมือจากอุปกรณ์และจะคว้าไปที่ตัวพี่นุช แต่พี่นุชก็ถอยหนีผม ทำให้ก้นลงไปนั่งลงกับพื้น ขาแยกออกส่งยิ้มให้ผม
ทั้งข้างบนและข้างล่าง เมื่อผมมองไปที่ข้างล่างที่กำลังส่งยิ้มให้ผม พี่นุชก็หุบขาและเอามือมาปิด และ เอามืออีกข้างมา
จุ๊ จุ๊ ปากอีก และชี้นิ้วประมาณว่าอย่านะ ผมก็เริ่มได้ใจเลยสิครับเมื่อพี่นุชเล่นแนวนี้ มาแนวนี้ เป็นเด็กแบบไม่รู้จักโตนี่...

ผมทำท่าคลานไปหา พี่นุชก็ถอยหลังหนีผมไปอย่างช้าๆๆ มันชั่งน่ารักซะจริงๆๆๆ

พี่นุชถอยไปชนเข้ากับผนังห้อง และผมค่อยคลานตามมาอย่างช้าๆๆ และคลานเข้ามาอยู่ระหว่างตัวพี่นุช และตาผมก็
มองไปที่นมที่หีพี่นุช เพราะไม่กี่อึดใจผมก็จะได้ชิมและลิ้มลองจริงๆจังๆซักที ยิ่งคิดแบบนั้นก็ยิ่งทำให้อยากทำแบบนั้นเร็วๆ

ผมคลานเข้าไปจนหน้าผมจะชนหน้าพี่นุช โดยที่พี่นุชอยู่ข้างล่างตัวผม ตาสองข้างพี่นุชหลับลง ผมสำรวจไปที่หน้าพี่นุชอีกครั้ง
และมาหยุดที่ริมฝีปากแดงๆระรื่น แล้วก้มลงไปจูบอย่างแผ่วเบา...

-----------

ข่าว:

นี้สินะที่เขาเรียกว่า กะทิ ตอนที่ 1 by zero2