Oh!My Angel นางฟ้าอลเวง
Episode I : The Missing Shoe
Chapter X : "รสเสียว"
By DRACULolitA


        เช้าวันเสาร์เวลาประมาณเจ็ดโมง  เบิร์ดตื่นขึ้นมาจากเตียงด้วยสภาพงัวเงียเพราะพักผ่อนไม่เพียงพอ  ภาพที่เขาเห็นเป็นอันดับแรกก็ไม่ต่างจากเช้าวันก่อนมากนัก  นางฟ้าเบลนอนกอดเขาในสภาพเปลือยเปล่าภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน  ใบหน้าที่อมรอยยิ้มเอาไว้บ่งบอกให้เบิร์ดรู้ว่าเขาทำให้นางฟ้าตัวน้อยมีความสุขเพียงใด  

เบิร์ดถอนหายใจเฮือกใหญ่พลางส่ายหน้าด้วยความเบื่อหน่ายในชีวิตที่ไม่สามารถหยุดยั้งตัณหาในตัวของเขาได้เลย  และเมื่อคืนก็เป็นอีกครั้งที่เบิร์ดเผลอใจร่วมรักกับนางฟ้าเบลทั้งๆที่ตั้งใจเอาไว้ว่าจะไม่ทำอีก  < ทำไมเลวอย่างงี้วะเรา >  เบิร์ดคิดในใจพลางแกะแขนของนางฟ้าเบลที่โอบเอวเขาไว้  จากนั้นก็ลุกขึ้นใส่กางเกง

"ค่าาาาแม่...เดี๋ยวเที่ยงๆหนูก็กลับแล้วค่ะ"  เสียงน้ำฝนดังแว่วๆมาจากทางหน้าบ้าน  

     เบิร์ดรีบลุกไปมองเด็กสาวจากทางหน้าต่างห้องของเขาทันที  น้ำฝนในชุดสีเขียวตัวโปรดของเธอ  กระโปรงสั้นสีน้ำเงินที่ทำให้ใจของเบิร์ดแทบละลายทุกทีที่ได้เห็น  เขาไม่ค่อยได้เห็นเธอใส่ชุดนี้บ่อยนัก  เรียกได้ว่าเป็นชุดในโอกาสพิเศษเลยก็ว่าได้  เบิร์ดสงสัยยิ่งนักว่าน้ำฝนของเขาไปช่วยงานอะไรถึงต้องแต่งตัวแบบนั้น

เบิร์ดละสายตาจากน้ำฝนกลับมามองนางฟ้าเบล  พร้อมกับต่อว่าตัวเองอีกหลายครั้งในความอ่อนแอของเขา  คำถามที่เบิร์ดเคยถามเพื่อนๆไว้ก็ดังก้องในหัวเขาอีกครั้ง  เขาควรจะเลือกอะไรดี?  เดินหน้ารักน้ำฝนที่เขาแอบชอบมานานพร้อมกับความรู้สึกผิดในใจไปตลอดชีวิต  หรือจะรับผิดชอบนางฟ้าเบล  น้องสาวชั่วคราวที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะตีจากเขาไป  แต่ไม่ว่าจะเลือกทางไหนก็มีแต่เจ็บกับเจ็บทั้งนั้น < นี่สินะ...ที่เค้าเรียกว่ากรรมตามสนอง >เบิร์ดบ่นพึมพำในใจในจังหวะเดียวกับที่นางฟ้าเบลตื่นขึ้นมาพอดี

"...อารุนซาหวัดค่า...พี่เบิร์ด"  นางฟ้าเบลกึ่งหลับกึ่งตื่นทักทายพี่ชายของเธอ  พร้อมกับลุกขึ้นนั่งโชว์หน้าอกขนาดย่อมๆที่เบิร์ดแอบจับขยำเล่นทั้งคืนให้เขาเห็น  
"น้องเบลครับ  พี่เบิร์ดว่าน้องเบลใส่เสื้อให้เรียบร้อยก่อนดีกว่านะ"  เบิร์ดที่ตัดสินใจได้แล้วพยายามพูดกับนางฟ้าเบลโดยไม่หันไปมองเธอ  
"ทำไมล่ะคะ?"  ท่าทีของเบิร์ดชวนให้นางฟ้าเบลอดสงสัยไม่ได้  
"เอ่อ...คือ  เด็กผู้หญิงบนโลกเค้าจะไม่แก้ผ้าให้ผู้ชายเห็นน่ะครับ  มันไม่สุภาพ" เบิร์ดให้เหตุผลที่แสนเข้าท่า  
"อ้าว...ก็เมื่อวานพี่เบิร์ดบอกหนูว่าเวลาอยู่บ้าน  หนูจะแต่งชุดแบบไหนก็ได้นี่คะ?" นางฟ้าเบลโต้แย้งแต่ก็เชื่อฟังเบิร์ด  เธอค่อยๆหยิบเสื้อมาใส่พร้อมกับรอคำอธิบายของเบิร์ด  
"พี่เบิร์ดหมายถึงใส่ชุดยังไงก็ได้ แต่ไม่ใช่ไม่ใส่ชุดนี่ครับ  น้องเบลเคยเห็นเด็กผู้หญิงบนโลกคนไหนแก้ผ้าเดินบ้างมั๊ยล่ะ?"  เบิร์ดค่อยๆพูดอย่างช้าๆไม่ให้นางฟ้าเบลรู้สึกเหมือนถูกดุ  
"แหะๆๆ  จริงด้วยสินะคะ  งั้น...ก็ได้ค่ะ  เบลจะใส่เสื้อผ้าให้เหมือนเด็กผู้หญิงบนโลกมนุษย์"  

     นางฟ้าเบลรับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ  คลายความกังวลใจให้เบิร์ดไปได้เรื่องนึง  อย่างน้อยถ้าเขาไม่เผลอเห็นนางฟ้าเบลโป๊ก็คงไม่เผลอเกิดตัณหาบ้าๆขึ้นมาอีก  เบิร์ดลูบหัวนางฟ้าเบลอย่างอ่อนโยน  

"ดีมากครับ...งั้นเราลงไปช่วยคุณแม่เปิดร้านกันดีกว่าเนอะ"  ทั้งสองคนช่วยกันเก็บที่นอนแล้วก็ออกจากห้องไป

     สองพี่น้องเดินลงมาถึงชั้นหนึ่งก็เห็นคุณแม่กำลังจัดร้านอยู่พอดี  ทั้งสามคนจึงช่วยกันจัดข้าวของโดยมีเสียงเบิร์ดคอยแนะนำนางฟ้าเบลเป็นระยะๆ  

"แม่ครับ...แม่ทำอะไรกับชั้นวางของอันนี้อ่ะ  ทำไมมันดูเบาๆจัง"  เบิร์ดสงสัยในความเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยที่เกิดขึ้นกับตัว  
"อะไรกันลูก  ชั้นวางมันก็หนักแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว  พูดอะไรแปลกๆนะเรานี่"  แม่ของเบิร์ดตอบ  ซักพักเขาก็รู้สึกตัวว่าที่จริงแล้วเป็นเพราะเรี่ยวแรงของเขาเยอะขึ้นกว่าเดิมต่างหาก  

     ทั้งชั้นวางของ  ตู้  และโต๊ะ  เบิร์ดใช้กำลังไม่มากก็สามารถยกมาวางในตำแหน่งที่ต้องการได้อย่างง่ายดาย  ใช้เวลาไม่ถึง 10 นาทีก็จัดร้านเสร็จ  เบิร์ดได้แต่เก็บความสงสัยนี้เอาไว้ในใจ วันเสาร์-อาทิตย์ที่โรงเรียนหยุดเช่นนี้ทำให้ลูกค้าค่อนข้างมากกว่าวันธรรมดา  เบิร์ดจึงต้องอยู่ช่วยคุณแม่ขายของทั้งวัน  

"แม่ครับ...คือ  พรุ่งนี้ผมจะพาน้องเบลไปซื้อเสื้อผ้านะครับ"  เบิร์ดพูดขึ้นมาระหว่างรับประทานอาหารเช้า  เรียกความสนใจจากทั้งคุณแม่และนางฟ้าเบลได้ไม่แพ้กัน  
"ก็ดีนี่ลูก  แต่อย่าไปกันนานนักล่ะ  วันอาทิตย์ลูกค้าเยอะ"  คำตอบของแม่ของเบิร์ดทำให้เขาประหลาดใจเล็กน้อย  ปกติการขอออกไปนอกบ้านในวันอาทิตย์มักจะโดนห้ามโดนดุเสมอ  

     เบิร์ดหวังว่าอย่างน้อยแม่ของเขาก็น่าจะบ่นซักนิด  แต่เขาก็เข้าใจทุกอย่างได้ไม่ยากเย็นนัก  ทุกสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปในตัวแม่ของเขาอธิบายได้โดยเวทมนตร์แทรกความทรงจำของนางฟ้าเบลนั่นเอง  เบิร์ดหันไปสบตาเจ้าของเวทมนตร์ก็เห็นเธอส่งยิ้มกลับมาให้อย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวพร้อมกับกระดกแก้วส่งนมอึกสุดท้ายไหลลงคอของเธอไป เบิร์ดเริ่มรู้สึกตัวว่าการบังคับใจตัวเองไม่ให้หลงผิดนั้นยากเย็นแสนเข็ญยิ่งนัก  โดยเฉพาะเมื่อถึงเวลาที่นางฟ้าเบลจะต้องอาบน้ำ  

"ทำไมล่ะคะ?...เมื่อคืนเรายังอาบน้ำด้วยกันอยู่เลยอ่ะ"  

     นางฟ้าเบลเริ่มหงุดหงิดกับความเปลี่ยนแปลงกะทันหันที่เธอต้องแบกรับ  ฝ่ายเบิร์ดเองก็ใช่ว่าจะเป็นสุขนักที่ต้องทำแบบนี้  แต่เพื่อความถูกต้อง  เขาจึงตัดสินใจหยุดพฤติกรรมอกุศลกับนางฟ้าเบลโดยสิ้นเชิง  

"ก็มนุษย์โลกเค้าอาบน้ำกันทีละคนนี่ครับ  น่า...นะ  น้องเบลคนเก่ง"  เบิร์ดพูดไปดันน้องสาวแสนรักเข้าห้องน้ำไป  
"มนุษย์โลกนี่เรื่องมากจังเลยแฮะ"  นางฟ้าเบลบ่นพึมพำ  ก่อนจะยอมเข้าห้องน้ำไปคนเดียวแต่โดยดี

     เบิร์ดต้องคอยนั่งเฝ้าอยู่หน้าห้องน้ำเพื่อให้แน่ใจว่าน้องสาวคนดีของเขาอาบน้ำ"แบบมนุษย์"เป็นแล้วจริงๆ   เสียงอาบน้ำของนางฟ้าเบลชวนให้เขาหวนนึกถึงคืนก่อนที่เขาอาบน้ำร่วมกับเธอ  ต่างฝ่ายต่างผลัดกันขัดถูให้อีกฝ่ายกันอย่างเพลิดเพลิน  ท่าทีที่ไม่เคอะเขินของนางฟ้าเบลกระตุ้นอารมณ์ของเบิร์ดยิ่งนัก  ท่อนเสียวของเขาแข็งโด่แทบจะตลอดเวลาที่อาบน้ำร่วมกันเลยทีเดียว  แต่นั่นเป็นเหตุการณ์ก่อนที่เบิร์ดจะตัดสินใจเปลี่ยนแปลงตัวเอง  

ณ ตอนนี้ที่เขาควรทำก็คือสอนนางฟ้าเบลให้คุ้นเคยกับความเป็นมนุษย์ให้มากที่สุด  อย่างน้อยเวลาที่เขาไปโรงเรียนหรืออยู่ห่างจากเธอ  จะได้ไม่ต้องคอยกังวลใจว่านางฟ้าเบลจะทำอะไรแปลกๆให้คนอื่นเห็นอีก  เบิร์ดต้องห้ามใจตัวเองไม่ให้แอบเปิดประตูดูน้องสาวอาบน้ำอยู่หลายครั้งหลายครา  ในที่สุดเขาก็อดทนจนนางฟ้าเบลอาบน้ำเสร็จจนได้

"พี่เบิร์ดคะ"  นางฟ้าเบลเปิดประตูห้องน้ำแบบกะทันหันโชว์เรือนร่างเปียกชุ่มไปด้วยน้ำให้พี่ชายสุดที่รักดู  เบิร์ดรู้สึกตัวหันหน้าหนีได้ทัน  
"เอ่อ...เอ้อ มีอะไรครับน้องเบล?   พี่บอกแล้วไงว่าอย่าแก้ผ้าให้พี่เห็นแบบนี้"  เบิร์ดหันหลังถามเธอด้วยน้ำเสียงสั่นๆ เหมือนเป็นฝ่ายอายซะเอง  มือของเขาพยายามดึงประตูเอาไว้ไม่ให้น้องสาวคนดีโผล่หน้าออกมายั่วยวนเขาได้  
"หนูลืมเอาผ้าเช็ดตัวเข้ามาอ่ะค่ะ...พี่เบิร์ดช่วยหยิบให้หนูทีสิคะ"  เบิร์ดถอนหายใจด้วยความโล่งอกพลางเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวผืนใหม่มาให้น้องสาวคนเก่งเช็ดตัว

     เบิร์ดยืนรอหน้าห้องน้ำอีกไม่นานนางฟ้าเบลก็ออกมาพร้อมกับผ้าเช็ดตัวที่คลุมไหล่เธอ  แม้จะเป็นผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่แต่พอเอามาคลุมตัวในลักษณะนี้  ก็ปกปิดเรือนร่างกำลังพัฒนาของเด็กสาววัยสิบสองเอาไว้ได้ไม่หมด  เบิร์ดเห็นเช่นนั้นก็ส่ายหน้าพลางจับน้องสาวตัวดีมาแต่งตัวซะใหม่  เบิร์ดอ้อมไปด้านหลังนางฟ้าเบลสั่งให้เธอชูมือขึ้น  มือขวาจับปลายข้างหนึ่งของผ้าเช็ดตัวแนบเอาไว้เหนือหน้าอกซ้ายของนางฟ้า  จากนั้นมือซ้ายก็จับอีกปลายของผ้าเช็ดตัวพาดไปทางขวาห่อตัวน้องสาวคนสวยของเขาเอาไว้อย่างมิดชิด  

ด้วยท่าทางเช่นนี้ทำให้เบิร์ดเผลอกอดนางฟ้าเบลเอาไว้โดยที่เขาไม่รู้ตัว  กว่าที่เบิร์ดจะได้สติกลับคืนมาก็หลังจากหอมแก้มนางฟ้าเบลไปหลายฟอดแล้ว  เบิร์ดรีบถอยออกห่างจากเธอทันทีที่รู้สึกตัว  ฝ่ายน้องสาวผู้ใสซื่อ  เธอกลับหันมายิ้มให้กับเบิร์ดอย่างมีความสุข  การที่เบิร์ดเอาใจใส่ดูแลเธอเช่นนี้ทำให้นางฟ้าเบลยิ่งรักเบิร์ดมากขึ้นทุกทีๆ  

"แบบนี้เหรอคะพี่เบิร์ด"  นางฟ้าเบลก้มลงมองผ้าเช็ดตัวที่พันกายของเธอเพื่อศึกษาวิธีแต่งตัวหลังอาบน้ำที่เบิร์ดสอนให้  
"ใช่แล้ว...จำไว้นะครับ  อย่าให้ใครเห็นน้องเบลไม่ใส่เสื้อผ้าเด็ดขาด  มันโป๊...เข้าใจมั๊ย?"  นางฟ้าเบลพยักหน้าตอบรับทั้งๆที่ยังงงอยู่นิดๆ แล้วทั้งคู่ก็พากันเดินเข้าห้องนอนของเบิร์ดไป

      วันนี้เบิร์ดให้นางฟ้าเบลใส่เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงขาสั้นสีเหลือง  แม้จะเป็นเสื้อผ้าเก่าของเบิร์ดแต่มันก็ยังใหญ่กว่าตัวของนางฟ้าเบลอยู่ดี  คอของเสื้อกว้างซะจนถ้าก้มลงแบบไม่ระวังคงได้โชว์เนินอกขนาดย่อมๆให้ลูกค้าดูอีกแน่ๆ  ส่วนกางเกงนั้นก็ไม่ต่างกันมากเท่าไหร่  เอวของเบิร์ดที่ใหญ่กว่านางฟ้าเบลทำให้กางเกงเลื่อนลงมาต่ำจนเกือบจะถึงโหนกเสียวของเธออยู่แล้ว  แต่เบิร์ดไม่มีทางเลือก  จำต้องให้น้องสาวคนโปรดใส่ชุดนี้ไปก่อนอย่างน้อยก็ดีกว่าไม่ได้ใส่อะไรเลย  

"โป๊มั๊ยคะ?"  นางฟ้าเบลลุกขึ้นยืนให้เบิร์ดดูหลังจากแต่งตัวเสร็จแล้ว  เบิร์ดเห็นว่าเรียบร้อยดีจึงส่ายหน้าตอบน้องสาวไป  

"แล้วแบบนี้ล่ะคะ...โป๊มั๊ย?"  นางฟ้าเบลจับชายเสื้อยกขึ้นจนพ้นหน้าอกเธอ  ก่อนที่เบิร์ดจะทันรู้ตัว  หน้าอกนางฟ้าวัยแรกรุ่นก็ปรากฏแก่สายตาของเบิร์ดแบบเต็มๆแล้ว  
"เอ่อ...อ้อ! เอ้ย...น้องเบล!"  เบิร์ดทำหน้าทำตาทำเสียงดุๆใส่น้องสาว  นางฟ้าเบลรีบปล่อยชายเสื้อลงทันที  เธอรู้แล้วว่าการโชว์หน้าอกให้คนอื่นดูมันโป๊  
"อืม...แล้วอย่างนี้..."  
"เฮ้ย!...อันนี้ก็โป๊  ไม่ต้องถอดแล้วน้องเบล"  เบิร์ดรีบห้ามนางสาวแสนซื่อก่อนที่เธอจะทันถอดกางเกงโชว์ร่องเสียวให้เขาดู  

     เบิร์ดต้องรีบตัดสินใจห้ามเพราะไม่รู้ว่าเขาจะทนเห็นเรือนร่างของนางฟ้าตัวน้อยโดยไม่เกิดตัณหาอีกได้หรือเปล่า  นางฟ้าเบลยิ้มแบบขำๆกับท่าทีลุกลี้ลุกลนของเบิร์ด  แต่ที่สุดเธอก็รู้แล้วว่าการโชว์อวัยวะเพศให้คนอื่นดูก็โป๊เหมือนกัน    

ทั้งสองคนลงมาช่วยคุณแม่ขายของ  งานในร้านวันนี้ดูจะราบรื่นดี  จะมีลำบากหน่อยก็ตอนที่ลูกค้าถามราคาสินค้ากับนางฟ้าเบล  กับตอนที่เธอต้องก้มหยิบหรือส่งของให้ลูกค้าเท่านั้น เบิร์ดต้องจับตามองน้องสาวสุดที่รักแบบไม่ให้คลาดสายตาเลยทีเดียว เขาตัดสินใจให้นางฟ้าเบลช่วยงานทั้งๆที่เขาและคุณแม่เองก็ทำได้อยู่แล้ว  เพราะเบิร์ดเห็นว่านางฟ้าเบลสนุกกับการขายของอยู่ไม่ใช่น้อย  รอยยิ้มของนางฟ้าเบลก็ทำให้เบิร์ดรู้สึกมีความสุขไปด้วยเช่นเดียวกัน

"พี่เบิร์ดคะ...โออิชิอยู่ไหนคะ?"  นางฟ้าเบลหันมาถามเบิร์ด  เธอยังจำตำแหน่งของสินค้าไม่ได้ทั้งหมด  
"อ่อ...อยู่ในตู้นี่ไง  มา...พี่หยิบให้"  เบิร์ดเปิดตู้เย็นหยิบชาเขียวโออิชิขึ้นมาดู  ทันทีที่เห็นมันเบิร์ดก็หวนคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืนขึ้นมาอีกครั้ง...

++++++++++

     คืนก่อน  หลังจากที่กลับจากบ้านของน้ำฝนและทานข้าวเย็นแล้ว  ก็ได้เวลาสองพี่น้องต้องอาบน้ำร่วมกัน

"นี่...น้องเบล  พี่บอกให้เช็ดตัวให้แห้งก่อนไง"  เบิร์ดตะโกนไล่หลังน้องสาวคนสวยตามเข้าห้องนอนไป  หลังจากที่อาบน้ำเสร็จแล้ว  นางฟ้าเบลวิ่งออกจากห้องน้ำเปลือยกายล่อนจ้อนเหมือนเป็นเรื่องปกติ  ทำเอาเบิร์ดสับสนไม่รู้จะหยุดน้องสาวจอมซนคนนี้ยังไง  

"จะหนีไปไหน..."  เบิร์ดคว้าข้อมือนางฟ้าเอาไว้ได้ทัน  แต่ทันใดนั้นทั้งคู่ก็เสียหลักล้มลงบนเตียงพอดี  นางฟ้าเบลนอนหงายโดยมีเบิร์ดคลานสี่ขาคร่อมเธออยู่

"ไม่เชื่อฟังพี่เหรอ...นี่แน่ะๆๆๆ"  เบิร์ดแกล้งเอามือจี้เอวนางฟ้าเบลเล่น  นางฟ้าตัวน้อยหัวเราะลั่นพยายามบิดตัวหนีมือของเบิร์ดเป็นการใหญ่  สำหรับเด็กที่บ้าจี้แล้ว  โดนไม้นี้เข้าไปไม่กี่ทีก็หมดแรงจะดิ้น  
"โอ้ย!~ฮิๆๆ  พอแล้ว...พี่เบิร์ด  พอแล้วค่าาาา...เบลไม่ดิ้นแล้ว  พอก่อน"  ได้ยินคำตอบที่น่าพอใจเบิร์ดจึงหยุดจี้เอวเธอ  แต่ยังคงคร่อมน้องสาวจอมป่วนเอาไว้ไม่ปล่อย  
"ทีหลังเช็ดตัวให้เสร็จก่อนออกมาจากห้องน้ำนะครับ  เข้าใจมั๊ย?"  เบิร์ดพูดพลางเช็ดตัวให้น้องสาวสุดที่รัก  สัมผัสของผ้าขนหนูที่เสียดสีอย่างแผ่วเบาไปทั่วตัวของเธอ  เล่นเอานางฟ้าตัวน้อยถึงกับตัวสั่น  
"หนาวเหรอน้องเบล?"  เบิร์ดถามด้วยความห่วงใย  
"เปล่าค่ะ...เสียว" นางฟ้าเบลตอบตามความรู้สึกของเธอ  พลางแยกขาออกให้เบิร์ดเช็ดส่วนสุดท้ายที่ยังไม่แห้ง

      คำตอบของนางฟ้าเบลบวกกับภาพร่องเสียวที่ค่อยๆคลี่บานออกต่อหน้าต่อตา ทำเอาเบิร์ดที่เพิ่งสำเร็จความใคร่ในห้องน้ำไปหมาดๆเกิดอารมณ์ขึ้นมาอีกครั้ง   สติที่คอยควบคุมตัวเองไม่ให้คิดอกุศลกับน้องสาวที่อยู่ตรงหน้าก็มลายหายไปเหลือเพียงแต่ความกระหายใคร่รู้ทางกามารมณ์ของเด็กหนุ่มเท่านั้น  

เบิร์ดเลื่อนมือลงสัมผัสกลางร่องเสียวที่ยังไม่แห้งนั้น  ปลายนิ้วกลางแตะลงกลางร่องสวาทแล้วลากขึ้นหาติ่งเสียวน้องสาว  นางฟ้าเบลเสียววูบวาบขมิบร่องเสียวตอบโต้ไปโดยอัตโนมัติ  เบิร์ดเห็นดังนั้นก็เริ่มสนุก  ความอยากรู้อยากเห็นตามประสาวัยรุ่นกระตุ้นให้เบิร์ดมีอารมณ์  เขาลากวนปลายนิ้วขยี้จุดอ่อนของเพศหญิงอย่างแผ่วเบา  ปลุกอารมณ์เสียวเผื่อแผ่ให้น้องสาวสุดที่รักได้รับรู้  ทั้งคู่นิ่งเงียบปล่อยให้สายลมคอยกระซิบบอกความรู้สึกของอีกฝ่าย

     จากร่องเสียวที่กำลังจะแห้ง  จู่ๆความเสียวที่มีก็ทำให้ร่องรักของนางฟ้าผลิตน้ำออกมาตามธรรมชาติ  หยดน้ำเสียวใสๆติดปลายนิ้วออกมาให้เบิร์ดได้เชยชมอีกครั้ง  เบิร์ดยกมันขึ้นมาดูใกล้ๆก็รู้สึกได้ว่ามันมีกลิ่นที่หอมยั่วยวนเขายิ่งนัก  และด้วยสัญชาตญาณแห่งความคึกคะนอง  เบิร์ดก็ค่อยๆส่งนิ้วที่ชุ่มเมือกเสียวนางฟ้านั้นเข้าปากไป  รสสัมผัสน้ำเสียวนางฟ้าเบลทำเอาเบิร์ดแทบสติแตก  รสชาติที่หวานนุ่มชุ่มลิ้นที่เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อน  ไม่มีความคาว ไม่มีความฝาด  มีแต่รสชาติที่ชวนเคลิบเคลิ้มราวกับชาเขียวชั้นดีที่เพิ่งเปิดขวดกินใหม่ๆ
    
รสชาติของนางฟ้าตัวน้อยไม่หยุดตัณหาของเบิร์ดไว้แค่นั้น  สายตาของเบิร์ดสาดส่องไปที่ร่องเสียว  แหล่งผลิตชาเขียวชั้นยอดที่เขาเฝ้าถวิลหา  เมื่อสบตานางฟ้าตัวน้อยก็ยิ้มให้เขาอย่างอายๆ   โอกาสเป็นใจเช่นนี้เบิร์ดก็ค่อยๆยื่นใบหน้าของเขาเลื่อนเข้าร่องเสียวน้องสาวจนอยู่ห่างจากมันไม่ถึงคืบ  เบิร์ดใช้เวลาตัดสินใจไม่นานก่อนจะประกบปากของเขากับร่องเสียวของนางฟ้าเบลเอาลิ้นฉกน้ำเสียวที่ยังคั่งค้างในตัวเธอออกมา  น้องสาวแสนซื่อกัดริมฝีปากยิ้มกับสัมผัสประหลาดของลิ้นของพี่ชายที่โลมไล้ร่องเสียวเธอ  โดยไม่กล้าเอ่ยคำพูดใดๆไปรบกวนสมาธิของเขา

      นิ้วโป้งจากมือทั้งสองข้างสามัคคีกันจับกลีบเสียวน้องสาวแยกออก  เปิดโอกาสงามๆให้ลิ้นลากผ่านร่องเสียวขึ้นลงเก็บน้ำเสียวจากสวรรค์จนชื่นใจ  ติ่งเสียวที่ถูกกระตุ้นอย่างต่อเนื่องก็ไม่ยอมน้อยหน้าเร่งขับน้ำชาเขียวเอาไว้ให้พี่ชายสุดที่รักไว้ใช้ดับกระหาย  ทว่ายิ่งกินเข้าไปเบิร์ดก็ยิ่งกระหายความใคร่มากขึ้นทุกที  พี่ชายคนโปรดยิ่งรัวลิ้นของเขาเอาใจน้องสาวสุดที่รักให้นางฟ้าเบลได้เสียวจนไม่อาจนั่งนิ่งเฉยได้  เด็กสาวจำต้องบิดตัวไปมาเพื่อระบายความเสียวที่อัดอั้นในตัวเธอ  สะโพกของเธอส่ายไปมารับกับจังหวะลิ้นของเบิร์ด  

"อ๊า....อ๊า....อ๊า....พี่เบิร์ดดดดดขาาาา"  ที่สุดด้วยความร่วมมือของทั้งสองพี่น้อง  เบิร์ดก็ได้พานางฟ้าตัวน้อยของเขาขึ้นสวรรค์อีกครั้ง  ส่วนน้องสาวแสนซื่อก็ตอบแทนพี่ชายสุดที่รักด้วยน้ำเสียวรสชาเขียวที่เธอผลิตด้วยตัวเธอเอง...

++++++++++

"พี่เบิร์ด...พี่เบิร์ด!"  นางฟ้าเบลเขย่าตัวเรียกสติพี่ชายสุดที่รัก  
"อ่ะ...เอ้อ! นี่จ้ะน้องเบล...โออิชิ"  เบิร์ดทำหน้าเหรอหราส่งขวดชาเขียวให้น้องสาว  
"ไม่ต้องแล้วค่ะ...หนูเอาอีกขวดให้ลูกค้าไปแล้ว"  นางฟ้าเบลตอบพลางทำหน้าสงสัยในพฤติกรรมของเบิร์ด  

"พี่เบิร์ดเป็นไรป่าวเนี่ยะ  ใจลอยคิดถึงอะไรอยู่คะ?  ท่าทางจะเป็นเรื่องสนุกๆนะคะ"  นางฟ้าเบลสังเกตุสีหน้าของเบิร์ดอยู่นานจึงถามด้วยความสงสัย  
"อ๋อ...คิด  เอ้ย!ไม่คิด  ไม่ได้คิดถึงอะไรเลย...แหะๆๆ"  เบิร์ดรีบปฏิเสธ  
"หือ...ไม่เชื่อหรอก มีอะไรก็บอกมาดีๆดีกว่านะคะพี่เบิร์ด" ถึงแม้จะไร้เดียงสาแต่ว่าไม่โง่ นางฟ้าเบลดูออกว่าเบิร์ดมีอะไรในใจซักอย่าง 
"อ๋อ...คือ  พี่กำลังงงๆว่าทำไมวันนี้จู่ๆพี่เบิร์ดก็แรงเยอะขึ้นมาน่ะ...แหะๆๆ"  เบิร์ดที่กำลังโดนน้องสาวต้อนจนมุม  ในที่สุดเขาก็นึกเหตุผลแก้ตัวออก  
"โธ่เอ้ย!  นึกว่าเรื่องอะไร"  นางฟ้าเบลทำหน้าเซ็งๆ  เพราะเรื่องที่เบิร์ดสงสัยไม่ได้น่าตื่นเต้นสำหรับเธอเลย  

"วันนี้ทั้งวันพี่เบิร์ดก็จะแรงเยอะแบบนี้แหละค่ะ  จนกว่าพรุ่งนี้แหละถึงจะกลับไปเป็นอย่างเก่า"  คำอธิบายของนางฟ้าเบลทำให้เบิร์ด งง หนักเข้าไปใหญ่  สีหน้าของเขาบอกนางฟ้าเบลให้ต้องอธิบายเพิ่ม  นางฟ้าเบลยกลังขวดเปล่าขึ้นก่อนจะอธิบายเพิ่มเติม  

"...ก็เมื่อคืนพี่เบิร์ดเล่นกินเข้าไปซะเยอะขนาดนั้นนี่คะ"  จบคำอธิบายนางฟ้าเบลก็ยกลังขวดเปล่าๆนั้นเดินหายเข้าไปเก็บหลังบ้าน  ทิ้งให้เบิร์ดได้แต่ยืนอึ้งอยู่ตรงนั้นเพียงลำพัง...

Oh!My Angel นางฟ้าอลเวง
Episode I : The Missing Shoe
Chapter X : "รสเสียว"
By DRACULolitA


        เช้าวันเสาร์เวลาประมาณเจ็ดโมง  เบิร์ดตื่นขึ้นมาจากเตียงด้วยสภาพงัวเงียเพราะพักผ่อนไม่เพียงพอ  ภาพที่เขาเห็นเป็นอันดับแรกก็ไม่ต่างจากเช้าวันก่อนมากนัก  นางฟ้าเบลนอนกอดเขาในสภาพเปลือยเปล่าภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน  ใบหน้าที่อมรอยยิ้มเอาไว้บ่งบอกให้เบิร์ดรู้ว่าเขาทำให้นางฟ้าตัวน้อยมีความสุขเพียงใด  

เบิร์ดถอนหายใจเฮือกใหญ่พลางส่ายหน้าด้วยความเบื่อหน่ายในชีวิตที่ไม่สามารถหยุดยั้งตัณหาในตัวของเขาได้เลย  และเมื่อคืนก็เป็นอีกครั้งที่เบิร์ดเผลอใจร่วมรักกับนางฟ้าเบลทั้งๆที่ตั้งใจเอาไว้ว่าจะไม่ทำอีก  < ทำไมเลวอย่างงี้วะเรา >  เบิร์ดคิดในใจพลางแกะแขนของนางฟ้าเบลที่โอบเอวเขาไว้  จากนั้นก็ลุกขึ้นใส่กางเกง

"ค่าาาาแม่...เดี๋ยวเที่ยงๆหนูก็กลับแล้วค่ะ"  เสียงน้ำฝนดังแว่วๆมาจากทางหน้าบ้าน  

     เบิร์ดรีบลุกไปมองเด็กสาวจากทางหน้าต่างห้องของเขาทันที  น้ำฝนในชุดสีเขียวตัวโปรดของเธอ  กระโปรงสั้นสีน้ำเงินที่ทำให้ใจของเบิร์ดแทบละลายทุกทีที่ได้เห็น  เขาไม่ค่อยได้เห็นเธอใส่ชุดนี้บ่อยนัก  เรียกได้ว่าเป็นชุดในโอกาสพิเศษเลยก็ว่าได้  เบิร์ดสงสัยยิ่งนักว่าน้ำฝนของเขาไปช่วยงานอะไรถึงต้องแต่งตัวแบบนั้น

เบิร์ดละสายตาจากน้ำฝนกลับมามองนางฟ้าเบล  พร้อมกับต่อว่าตัวเองอีกหลายครั้งในความอ่อนแอของเขา  คำถามที่เบิร์ดเคยถามเพื่อนๆไว้ก็ดังก้องในหัวเขาอีกครั้ง  เขาควรจะเลือกอะไรดี?  เดินหน้ารักน้ำฝนที่เขาแอบชอบมานานพร้อมกับความรู้สึกผิดในใจไปตลอดชีวิต  หรือจะรับผิดชอบนางฟ้าเบล  น้องสาวชั่วคราวที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะตีจากเขาไป  แต่ไม่ว่าจะเลือกทางไหนก็มีแต่เจ็บกับเจ็บทั้งนั้น < นี่สินะ...ที่เค้าเรียกว่ากรรมตามสนอง >เบิร์ดบ่นพึมพำในใจในจังหวะเดียวกับที่นางฟ้าเบลตื่นขึ้นมาพอดี

"...อารุนซาหวัดค่า...พี่เบิร์ด"  นางฟ้าเบลกึ่งหลับกึ่งตื่นทักทายพี่ชายของเธอ  พร้อมกับลุกขึ้นนั่งโชว์หน้าอกขนาดย่อมๆที่เบิร์ดแอบจับขยำเล่นทั้งคืนให้เขาเห็น  
"น้องเบลครับ  พี่เบิร์ดว่าน้องเบลใส่เสื้อให้เรียบร้อยก่อนดีกว่านะ"  เบิร์ดที่ตัดสินใจได้แล้วพยายามพูดกับนางฟ้าเบลโดยไม่หันไปมองเธอ  
"ทำไมล่ะคะ?"  ท่าทีของเบิร์ดชวนให้นางฟ้าเบลอดสงสัยไม่ได้  
"เอ่อ...คือ  เด็กผู้หญิงบนโลกเค้าจะไม่แก้ผ้าให้ผู้ชายเห็นน่ะครับ  มันไม่สุภาพ" เบิร์ดให้เหตุผลที่แสนเข้าท่า  
"อ้าว...ก็เมื่อวานพี่เบิร์ดบอกหนูว่าเวลาอยู่บ้าน  หนูจะแต่งชุดแบบไหนก็ได้นี่คะ?" นางฟ้าเบลโต้แย้งแต่ก็เชื่อฟังเบิร์ด  เธอค่อยๆหยิบเสื้อมาใส่พร้อมกับรอคำอธิบายของเบิร์ด  
"พี่เบิร์ดหมายถึงใส่ชุดยังไงก็ได้ แต่ไม่ใช่ไม่ใส่ชุดนี่ครับ  น้องเบลเคยเห็นเด็กผู้หญิงบนโลกคนไหนแก้ผ้าเดินบ้างมั๊ยล่ะ?"  เบิร์ดค่อยๆพูดอย่างช้าๆไม่ให้นางฟ้าเบลรู้สึกเหมือนถูกดุ  
"แหะๆๆ  จริงด้วยสินะคะ  งั้น...ก็ได้ค่ะ  เบลจะใส่เสื้อผ้าให้เหมือนเด็กผู้หญิงบนโลกมนุษย์"  

     นางฟ้าเบลรับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ  คลายความกังวลใจให้เบิร์ดไปได้เรื่องนึง  อย่างน้อยถ้าเขาไม่เผลอเห็นนางฟ้าเบลโป๊ก็คงไม่เผลอเกิดตัณหาบ้าๆขึ้นมาอีก  เบิร์ดลูบหัวนางฟ้าเบลอย่างอ่อนโยน  

"ดีมากครับ...งั้นเราลงไปช่วยคุณแม่เปิดร้านกันดีกว่าเนอะ"  ทั้งสองคนช่วยกันเก็บที่นอนแล้วก็ออกจากห้องไป

     สองพี่น้องเดินลงมาถึงชั้นหนึ่งก็เห็นคุณแม่กำลังจัดร้านอยู่พอดี  ทั้งสามคนจึงช่วยกันจัดข้าวของโดยมีเสียงเบิร์ดคอยแนะนำนางฟ้าเบลเป็นระยะๆ  

"แม่ครับ...แม่ทำอะไรกับชั้นวางของอันนี้อ่ะ  ทำไมมันดูเบาๆจัง"  เบิร์ดสงสัยในความเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยที่เกิดขึ้นกับตัว  
"อะไรกันลูก  ชั้นวางมันก็หนักแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว  พูดอะไรแปลกๆนะเรานี่"  แม่ของเบิร์ดตอบ  ซักพักเขาก็รู้สึกตัวว่าที่จริงแล้วเป็นเพราะเรี่ยวแรงของเขาเยอะขึ้นกว่าเดิมต่างหาก  

     ทั้งชั้นวางของ  ตู้  และโต๊ะ  เบิร์ดใช้กำลังไม่มากก็สามารถยกมาวางในตำแหน่งที่ต้องการได้อย่างง่ายดาย  ใช้เวลาไม่ถึง 10 นาทีก็จัดร้านเสร็จ  เบิร์ดได้แต่เก็บความสงสัยนี้เอาไว้ในใจ วันเสาร์-อาทิตย์ที่โรงเรียนหยุดเช่นนี้ทำให้ลูกค้าค่อนข้างมากกว่าวันธรรมดา  เบิร์ดจึงต้องอยู่ช่วยคุณแม่ขายของทั้งวัน  

"แม่ครับ...คือ  พรุ่งนี้ผมจะพาน้องเบลไปซื้อเสื้อผ้านะครับ"  เบิร์ดพูดขึ้นมาระหว่างรับประทานอาหารเช้า  เรียกความสนใจจากทั้งคุณแม่และนางฟ้าเบลได้ไม่แพ้กัน  
"ก็ดีนี่ลูก  แต่อย่าไปกันนานนักล่ะ  วันอาทิตย์ลูกค้าเยอะ"  คำตอบของแม่ของเบิร์ดทำให้เขาประหลาดใจเล็กน้อย  ปกติการขอออกไปนอกบ้านในวันอาทิตย์มักจะโดนห้ามโดนดุเสมอ  

     เบิร์ดหวังว่าอย่างน้อยแม่ของเขาก็น่าจะบ่นซักนิด  แต่เขาก็เข้าใจทุกอย่างได้ไม่ยากเย็นนัก  ทุกสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปในตัวแม่ของเขาอธิบายได้โดยเวทมนตร์แทรกความทรงจำของนางฟ้าเบลนั่นเอง  เบิร์ดหันไปสบตาเจ้าของเวทมนตร์ก็เห็นเธอส่งยิ้มกลับมาให้อย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวพร้อมกับกระดกแก้วส่งนมอึกสุดท้ายไหลลงคอของเธอไป เบิร์ดเริ่มรู้สึกตัวว่าการบังคับใจตัวเองไม่ให้หลงผิดนั้นยากเย็นแสนเข็ญยิ่งนัก  โดยเฉพาะเมื่อถึงเวลาที่นางฟ้าเบลจะต้องอาบน้ำ  

"ทำไมล่ะคะ?...เมื่อคืนเรายังอาบน้ำด้วยกันอยู่เลยอ่ะ"  

     นางฟ้าเบลเริ่มหงุดหงิดกับความเปลี่ยนแปลงกะทันหันที่เธอต้องแบกรับ  ฝ่ายเบิร์ดเองก็ใช่ว่าจะเป็นสุขนักที่ต้องทำแบบนี้  แต่เพื่อความถูกต้อง  เขาจึงตัดสินใจหยุดพฤติกรรมอกุศลกับนางฟ้าเบลโดยสิ้นเชิง  

"ก็มนุษย์โลกเค้าอาบน้ำกันทีละคนนี่ครับ  น่า...นะ  น้องเบลคนเก่ง"  เบิร์ดพูดไปดันน้องสาวแสนรักเข้าห้องน้ำไป  
"มนุษย์โลกนี่เรื่องมากจังเลยแฮะ"  นางฟ้าเบลบ่นพึมพำ  ก่อนจะยอมเข้าห้องน้ำไปคนเดียวแต่โดยดี

     เบิร์ดต้องคอยนั่งเฝ้าอยู่หน้าห้องน้ำเพื่อให้แน่ใจว่าน้องสาวคนดีของเขาอาบน้ำ"แบบมนุษย์"เป็นแล้วจริงๆ   เสียงอาบน้ำของนางฟ้าเบลชวนให้เขาหวนนึกถึงคืนก่อนที่เขาอาบน้ำร่วมกับเธอ  ต่างฝ่ายต่างผลัดกันขัดถูให้อีกฝ่ายกันอย่างเพลิดเพลิน  ท่าทีที่ไม่เคอะเขินของนางฟ้าเบลกระตุ้นอารมณ์ของเบิร์ดยิ่งนัก  ท่อนเสียวของเขาแข็งโด่แทบจะตลอดเวลาที่อาบน้ำร่วมกันเลยทีเดียว  แต่นั่นเป็นเหตุการณ์ก่อนที่เบิร์ดจะตัดสินใจเปลี่ยนแปลงตัวเอง  

ณ ตอนนี้ที่เขาควรทำก็คือสอนนางฟ้าเบลให้คุ้นเคยกับความเป็นมนุษย์ให้มากที่สุด  อย่างน้อยเวลาที่เขาไปโรงเรียนหรืออยู่ห่างจากเธอ  จะได้ไม่ต้องคอยกังวลใจว่านางฟ้าเบลจะทำอะไรแปลกๆให้คนอื่นเห็นอีก  เบิร์ดต้องห้ามใจตัวเองไม่ให้แอบเปิดประตูดูน้องสาวอาบน้ำอยู่หลายครั้งหลายครา  ในที่สุดเขาก็อดทนจนนางฟ้าเบลอาบน้ำเสร็จจนได้

"พี่เบิร์ดคะ"  นางฟ้าเบลเปิดประตูห้องน้ำแบบกะทันหันโชว์เรือนร่างเปียกชุ่มไปด้วยน้ำให้พี่ชายสุดที่รักดู  เบิร์ดรู้สึกตัวหันหน้าหนีได้ทัน  
"เอ่อ...เอ้อ มีอะไรครับน้องเบล?   พี่บอกแล้วไงว่าอย่าแก้ผ้าให้พี่เห็นแบบนี้"  เบิร์ดหันหลังถามเธอด้วยน้ำเสียงสั่นๆ เหมือนเป็นฝ่ายอายซะเอง  มือของเขาพยายามดึงประตูเอาไว้ไม่ให้น้องสาวคนดีโผล่หน้าออกมายั่วยวนเขาได้  
"หนูลืมเอาผ้าเช็ดตัวเข้ามาอ่ะค่ะ...พี่เบิร์ดช่วยหยิบให้หนูทีสิคะ"  เบิร์ดถอนหายใจด้วยความโล่งอกพลางเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวผืนใหม่มาให้น้องสาวคนเก่งเช็ดตัว

     เบิร์ดยืนรอหน้าห้องน้ำอีกไม่นานนางฟ้าเบลก็ออกมาพร้อมกับผ้าเช็ดตัวที่คลุมไหล่เธอ  แม้จะเป็นผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่แต่พอเอามาคลุมตัวในลักษณะนี้  ก็ปกปิดเรือนร่างกำลังพัฒนาของเด็กสาววัยสิบสองเอาไว้ได้ไม่หมด  เบิร์ดเห็นเช่นนั้นก็ส่ายหน้าพลางจับน้องสาวตัวดีมาแต่งตัวซะใหม่  เบิร์ดอ้อมไปด้านหลังนางฟ้าเบลสั่งให้เธอชูมือขึ้น  มือขวาจับปลายข้างหนึ่งของผ้าเช็ดตัวแนบเอาไว้เหนือหน้าอกซ้ายของนางฟ้า  จากนั้นมือซ้ายก็จับอีกปลายของผ้าเช็ดตัวพาดไปทางขวาห่อตัวน้องสาวคนสวยของเขาเอาไว้อย่างมิดชิด  

ด้วยท่าทางเช่นนี้ทำให้เบิร์ดเผลอกอดนางฟ้าเบลเอาไว้โดยที่เขาไม่รู้ตัว  กว่าที่เบิร์ดจะได้สติกลับคืนมาก็หลังจากหอมแก้มนางฟ้าเบลไปหลายฟอดแล้ว  เบิร์ดรีบถอยออกห่างจากเธอทันทีที่รู้สึกตัว  ฝ่ายน้องสาวผู้ใสซื่อ  เธอกลับหันมายิ้มให้กับเบิร์ดอย่างมีความสุข  การที่เบิร์ดเอาใจใส่ดูแลเธอเช่นนี้ทำให้นางฟ้าเบลยิ่งรักเบิร์ดมากขึ้นทุกทีๆ  

"แบบนี้เหรอคะพี่เบิร์ด"  นางฟ้าเบลก้มลงมองผ้าเช็ดตัวที่พันกายของเธอเพื่อศึกษาวิธีแต่งตัวหลังอาบน้ำที่เบิร์ดสอนให้  
"ใช่แล้ว...จำไว้นะครับ  อย่าให้ใครเห็นน้องเบลไม่ใส่เสื้อผ้าเด็ดขาด  มันโป๊...เข้าใจมั๊ย?"  นางฟ้าเบลพยักหน้าตอบรับทั้งๆที่ยังงงอยู่นิดๆ แล้วทั้งคู่ก็พากันเดินเข้าห้องนอนของเบิร์ดไป

      วันนี้เบิร์ดให้นางฟ้าเบลใส่เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงขาสั้นสีเหลือง  แม้จะเป็นเสื้อผ้าเก่าของเบิร์ดแต่มันก็ยังใหญ่กว่าตัวของนางฟ้าเบลอยู่ดี  คอของเสื้อกว้างซะจนถ้าก้มลงแบบไม่ระวังคงได้โชว์เนินอกขนาดย่อมๆให้ลูกค้าดูอีกแน่ๆ  ส่วนกางเกงนั้นก็ไม่ต่างกันมากเท่าไหร่  เอวของเบิร์ดที่ใหญ่กว่านางฟ้าเบลทำให้กางเกงเลื่อนลงมาต่ำจนเกือบจะถึงโหนกเสียวของเธออยู่แล้ว  แต่เบิร์ดไม่มีทางเลือก  จำต้องให้น้องสาวคนโปรดใส่ชุดนี้ไปก่อนอย่างน้อยก็ดีกว่าไม่ได้ใส่อะไรเลย  

"โป๊มั๊ยคะ?"  นางฟ้าเบลลุกขึ้นยืนให้เบิร์ดดูหลังจากแต่งตัวเสร็จแล้ว  เบิร์ดเห็นว่าเรียบร้อยดีจึงส่ายหน้าตอบน้องสาวไป  

"แล้วแบบนี้ล่ะคะ...โป๊มั๊ย?"  นางฟ้าเบลจับชายเสื้อยกขึ้นจนพ้นหน้าอกเธอ  ก่อนที่เบิร์ดจะทันรู้ตัว  หน้าอกนางฟ้าวัยแรกรุ่นก็ปรากฏแก่สายตาของเบิร์ดแบบเต็มๆแล้ว  
"เอ่อ...อ้อ! เอ้ย...น้องเบล!"  เบิร์ดทำหน้าทำตาทำเสียงดุๆใส่น้องสาว  นางฟ้าเบลรีบปล่อยชายเสื้อลงทันที  เธอรู้แล้วว่าการโชว์หน้าอกให้คนอื่นดูมันโป๊  
"อืม...แล้วอย่างนี้..."  
"เฮ้ย!...อันนี้ก็โป๊  ไม่ต้องถอดแล้วน้องเบล"  เบิร์ดรีบห้ามนางสาวแสนซื่อก่อนที่เธอจะทันถอดกางเกงโชว์ร่องเสียวให้เขาดู  

     เบิร์ดต้องรีบตัดสินใจห้ามเพราะไม่รู้ว่าเขาจะทนเห็นเรือนร่างของนางฟ้าตัวน้อยโดยไม่เกิดตัณหาอีกได้หรือเปล่า  นางฟ้าเบลยิ้มแบบขำๆกับท่าทีลุกลี้ลุกลนของเบิร์ด  แต่ที่สุดเธอก็รู้แล้วว่าการโชว์อวัยวะเพศให้คนอื่นดูก็โป๊เหมือนกัน    

ทั้งสองคนลงมาช่วยคุณแม่ขายของ  งานในร้านวันนี้ดูจะราบรื่นดี  จะมีลำบากหน่อยก็ตอนที่ลูกค้าถามราคาสินค้ากับนางฟ้าเบล  กับตอนที่เธอต้องก้มหยิบหรือส่งของให้ลูกค้าเท่านั้น เบิร์ดต้องจับตามองน้องสาวสุดที่รักแบบไม่ให้คลาดสายตาเลยทีเดียว เขาตัดสินใจให้นางฟ้าเบลช่วยงานทั้งๆที่เขาและคุณแม่เองก็ทำได้อยู่แล้ว  เพราะเบิร์ดเห็นว่านางฟ้าเบลสนุกกับการขายของอยู่ไม่ใช่น้อย  รอยยิ้มของนางฟ้าเบลก็ทำให้เบิร์ดรู้สึกมีความสุขไปด้วยเช่นเดียวกัน

"พี่เบิร์ดคะ...โออิชิอยู่ไหนคะ?"  นางฟ้าเบลหันมาถามเบิร์ด  เธอยังจำตำแหน่งของสินค้าไม่ได้ทั้งหมด  
"อ่อ...อยู่ในตู้นี่ไง  มา...พี่หยิบให้"  เบิร์ดเปิดตู้เย็นหยิบชาเขียวโออิชิขึ้นมาดู  ทันทีที่เห็นมันเบิร์ดก็หวนคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืนขึ้นมาอีกครั้ง...

++++++++++

     คืนก่อน  หลังจากที่กลับจากบ้านของน้ำฝนและทานข้าวเย็นแล้ว  ก็ได้เวลาสองพี่น้องต้องอาบน้ำร่วมกัน

"นี่...น้องเบล  พี่บอกให้เช็ดตัวให้แห้งก่อนไง"  เบิร์ดตะโกนไล่หลังน้องสาวคนสวยตามเข้าห้องนอนไป  หลังจากที่อาบน้ำเสร็จแล้ว  นางฟ้าเบลวิ่งออกจากห้องน้ำเปลือยกายล่อนจ้อนเหมือนเป็นเรื่องปกติ  ทำเอาเบิร์ดสับสนไม่รู้จะหยุดน้องสาวจอมซนคนนี้ยังไง  

"จะหนีไปไหน..."  เบิร์ดคว้าข้อมือนางฟ้าเอาไว้ได้ทัน  แต่ทันใดนั้นทั้งคู่ก็เสียหลักล้มลงบนเตียงพอดี  นางฟ้าเบลนอนหงายโดยมีเบิร์ดคลานสี่ขาคร่อมเธออยู่

"ไม่เชื่อฟังพี่เหรอ...นี่แน่ะๆๆๆ"  เบิร์ดแกล้งเอามือจี้เอวนางฟ้าเบลเล่น  นางฟ้าตัวน้อยหัวเราะลั่นพยายามบิดตัวหนีมือของเบิร์ดเป็นการใหญ่  สำหรับเด็กที่บ้าจี้แล้ว  โดนไม้นี้เข้าไปไม่กี่ทีก็หมดแรงจะดิ้น  
"โอ้ย!~ฮิๆๆ  พอแล้ว...พี่เบิร์ด  พอแล้วค่าาาา...เบลไม่ดิ้นแล้ว  พอก่อน"  ได้ยินคำตอบที่น่าพอใจเบิร์ดจึงหยุดจี้เอวเธอ  แต่ยังคงคร่อมน้องสาวจอมป่วนเอาไว้ไม่ปล่อย  
"ทีหลังเช็ดตัวให้เสร็จก่อนออกมาจากห้องน้ำนะครับ  เข้าใจมั๊ย?"  เบิร์ดพูดพลางเช็ดตัวให้น้องสาวสุดที่รัก  สัมผัสของผ้าขนหนูที่เสียดสีอย่างแผ่วเบาไปทั่วตัวของเธอ  เล่นเอานางฟ้าตัวน้อยถึงกับตัวสั่น  
"หนาวเหรอน้องเบล?"  เบิร์ดถามด้วยความห่วงใย  
"เปล่าค่ะ...เสียว" นางฟ้าเบลตอบตามความรู้สึกของเธอ  พลางแยกขาออกให้เบิร์ดเช็ดส่วนสุดท้ายที่ยังไม่แห้ง

      คำตอบของนางฟ้าเบลบวกกับภาพร่องเสียวที่ค่อยๆคลี่บานออกต่อหน้าต่อตา ทำเอาเบิร์ดที่เพิ่งสำเร็จความใคร่ในห้องน้ำไปหมาดๆเกิดอารมณ์ขึ้นมาอีกครั้ง   สติที่คอยควบคุมตัวเองไม่ให้คิดอกุศลกับน้องสาวที่อยู่ตรงหน้าก็มลายหายไปเหลือเพียงแต่ความกระหายใคร่รู้ทางกามารมณ์ของเด็กหนุ่มเท่านั้น  

เบิร์ดเลื่อนมือลงสัมผัสกลางร่องเสียวที่ยังไม่แห้งนั้น  ปลายนิ้วกลางแตะลงกลางร่องสวาทแล้วลากขึ้นหาติ่งเสียวน้องสาว  นางฟ้าเบลเสียววูบวาบขมิบร่องเสียวตอบโต้ไปโดยอัตโนมัติ  เบิร์ดเห็นดังนั้นก็เริ่มสนุก  ความอยากรู้อยากเห็นตามประสาวัยรุ่นกระตุ้นให้เบิร์ดมีอารมณ์  เขาลากวนปลายนิ้วขยี้จุดอ่อนของเพศหญิงอย่างแผ่วเบา  ปลุกอารมณ์เสียวเผื่อแผ่ให้น้องสาวสุดที่รักได้รับรู้  ทั้งคู่นิ่งเงียบปล่อยให้สายลมคอยกระซิบบอกความรู้สึกของอีกฝ่าย

     จากร่องเสียวที่กำลังจะแห้ง  จู่ๆความเสียวที่มีก็ทำให้ร่องรักของนางฟ้าผลิตน้ำออกมาตามธรรมชาติ  หยดน้ำเสียวใสๆติดปลายนิ้วออกมาให้เบิร์ดได้เชยชมอีกครั้ง  เบิร์ดยกมันขึ้นมาดูใกล้ๆก็รู้สึกได้ว่ามันมีกลิ่นที่หอมยั่วยวนเขายิ่งนัก  และด้วยสัญชาตญาณแห่งความคึกคะนอง  เบิร์ดก็ค่อยๆส่งนิ้วที่ชุ่มเมือกเสียวนางฟ้านั้นเข้าปากไป  รสสัมผัสน้ำเสียวนางฟ้าเบลทำเอาเบิร์ดแทบสติแตก  รสชาติที่หวานนุ่มชุ่มลิ้นที่เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อน  ไม่มีความคาว ไม่มีความฝาด  มีแต่รสชาติที่ชวนเคลิบเคลิ้มราวกับชาเขียวชั้นดีที่เพิ่งเปิดขวดกินใหม่ๆ
    
รสชาติของนางฟ้าตัวน้อยไม่หยุดตัณหาของเบิร์ดไว้แค่นั้น  สายตาของเบิร์ดสาดส่องไปที่ร่องเสียว  แหล่งผลิตชาเขียวชั้นยอดที่เขาเฝ้าถวิลหา  เมื่อสบตานางฟ้าตัวน้อยก็ยิ้มให้เขาอย่างอายๆ   โอกาสเป็นใจเช่นนี้เบิร์ดก็ค่อยๆยื่นใบหน้าของเขาเลื่อนเข้าร่องเสียวน้องสาวจนอยู่ห่างจากมันไม่ถึงคืบ  เบิร์ดใช้เวลาตัดสินใจไม่นานก่อนจะประกบปากของเขากับร่องเสียวของนางฟ้าเบลเอาลิ้นฉกน้ำเสียวที่ยังคั่งค้างในตัวเธอออกมา  น้องสาวแสนซื่อกัดริมฝีปากยิ้มกับสัมผัสประหลาดของลิ้นของพี่ชายที่โลมไล้ร่องเสียวเธอ  โดยไม่กล้าเอ่ยคำพูดใดๆไปรบกวนสมาธิของเขา

      นิ้วโป้งจากมือทั้งสองข้างสามัคคีกันจับกลีบเสียวน้องสาวแยกออก  เปิดโอกาสงามๆให้ลิ้นลากผ่านร่องเสียวขึ้นลงเก็บน้ำเสียวจากสวรรค์จนชื่นใจ  ติ่งเสียวที่ถูกกระตุ้นอย่างต่อเนื่องก็ไม่ยอมน้อยหน้าเร่งขับน้ำชาเขียวเอาไว้ให้พี่ชายสุดที่รักไว้ใช้ดับกระหาย  ทว่ายิ่งกินเข้าไปเบิร์ดก็ยิ่งกระหายความใคร่มากขึ้นทุกที  พี่ชายคนโปรดยิ่งรัวลิ้นของเขาเอาใจน้องสาวสุดที่รักให้นางฟ้าเบลได้เสียวจนไม่อาจนั่งนิ่งเฉยได้  เด็กสาวจำต้องบิดตัวไปมาเพื่อระบายความเสียวที่อัดอั้นในตัวเธอ  สะโพกของเธอส่ายไปมารับกับจังหวะลิ้นของเบิร์ด  

"อ๊า....อ๊า....อ๊า....พี่เบิร์ดดดดดขาาาา"  ที่สุดด้วยความร่วมมือของทั้งสองพี่น้อง  เบิร์ดก็ได้พานางฟ้าตัวน้อยของเขาขึ้นสวรรค์อีกครั้ง  ส่วนน้องสาวแสนซื่อก็ตอบแทนพี่ชายสุดที่รักด้วยน้ำเสียวรสชาเขียวที่เธอผลิตด้วยตัวเธอเอง...

++++++++++

"พี่เบิร์ด...พี่เบิร์ด!"  นางฟ้าเบลเขย่าตัวเรียกสติพี่ชายสุดที่รัก  
"อ่ะ...เอ้อ! นี่จ้ะน้องเบล...โออิชิ"  เบิร์ดทำหน้าเหรอหราส่งขวดชาเขียวให้น้องสาว  
"ไม่ต้องแล้วค่ะ...หนูเอาอีกขวดให้ลูกค้าไปแล้ว"  นางฟ้าเบลตอบพลางทำหน้าสงสัยในพฤติกรรมของเบิร์ด  

"พี่เบิร์ดเป็นไรป่าวเนี่ยะ  ใจลอยคิดถึงอะไรอยู่คะ?  ท่าทางจะเป็นเรื่องสนุกๆนะคะ"  นางฟ้าเบลสังเกตุสีหน้าของเบิร์ดอยู่นานจึงถามด้วยความสงสัย  
"อ๋อ...คิด  เอ้ย!ไม่คิด  ไม่ได้คิดถึงอะไรเลย...แหะๆๆ"  เบิร์ดรีบปฏิเสธ  
"หือ...ไม่เชื่อหรอก มีอะไรก็บอกมาดีๆดีกว่านะคะพี่เบิร์ด" ถึงแม้จะไร้เดียงสาแต่ว่าไม่โง่ นางฟ้าเบลดูออกว่าเบิร์ดมีอะไรในใจซักอย่าง 
"อ๋อ...คือ  พี่กำลังงงๆว่าทำไมวันนี้จู่ๆพี่เบิร์ดก็แรงเยอะขึ้นมาน่ะ...แหะๆๆ"  เบิร์ดที่กำลังโดนน้องสาวต้อนจนมุม  ในที่สุดเขาก็นึกเหตุผลแก้ตัวออก  
"โธ่เอ้ย!  นึกว่าเรื่องอะไร"  นางฟ้าเบลทำหน้าเซ็งๆ  เพราะเรื่องที่เบิร์ดสงสัยไม่ได้น่าตื่นเต้นสำหรับเธอเลย  

"วันนี้ทั้งวันพี่เบิร์ดก็จะแรงเยอะแบบนี้แหละค่ะ  จนกว่าพรุ่งนี้แหละถึงจะกลับไปเป็นอย่างเก่า"  คำอธิบายของนางฟ้าเบลทำให้เบิร์ด งง หนักเข้าไปใหญ่  สีหน้าของเขาบอกนางฟ้าเบลให้ต้องอธิบายเพิ่ม  นางฟ้าเบลยกลังขวดเปล่าขึ้นก่อนจะอธิบายเพิ่มเติม  

"...ก็เมื่อคืนพี่เบิร์ดเล่นกินเข้าไปซะเยอะขนาดนั้นนี่คะ"  จบคำอธิบายนางฟ้าเบลก็ยกลังขวดเปล่าๆนั้นเดินหายเข้าไปเก็บหลังบ้าน  ทิ้งให้เบิร์ดได้แต่ยืนอึ้งอยู่ตรงนั้นเพียงลำพัง...