ใหม่—สาวโรงงานประกอบชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ในนิคม 304 รูปร่างเล็กแต่มีส่วนเว้าโค้งที่เห็นแล้วต้องเหลียวหลัง เธอแต่งงานกับเดช หนุ่มอวบนิด ๆ พูดจาเอาใจเก่ง แต่เจ้าชู้จัด เอาเมียน้อยเข้าบ้านเป็นว่าเล่น พอทะเลาะกันเขาก็เอาแต่พูดว่า "ไม่พอใจนักก็ไปหาคนใหม่สิ จะได้จบ ๆ"

ใหม่เคยเชื่อว่า ความซื่อสัตย์จะเปลี่ยนเขาได้ แต่เปล่าเลย...พอได้เด็กในแผนกใหม่อีกคน เดชก็ลืมเมียอย่างเธอไปสนิท

ในวันที่ชีวิตมันช้ำเกินทน ใหม่เริ่มเล่นทวิตเตอร์ เขาเจอ "พงษ์" ผู้ชายวัยสามสิบต้น ๆ ดูนิ่ง สุภาพ น้ำเสียงที่พิมพ์มาในข้อความสั้น ๆ กลับทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกกอดแน่นด้วยคำพูด

> "ใจเย็นนะใหม่...เธอไม่ผิดหรอก เขาต่างหากที่ไม่เห็นค่าผู้หญิงดี ๆ แบบเธอ"



คำง่าย ๆ แต่มันทำให้เธอน้ำตาคลอทุกครั้งที่ได้อ่าน ไม่รู้ว่าเพราะเหงา หรือเพราะอยากถูกเห็นค่า เธอเริ่มคุยกับเขาทุกคืน จนกลายเป็นเหมือนที่พึ่งลับ ๆ

เย็นวันศุกร์ สามีของเธอทักมาว่า "วันนี้โอทีนะ กลับดึกหน่อย"
แต่ไม่ถึงชั่วโมง เพื่อนในแผนกเดียวกันส่งรูปมาให้—เดชนั่งหัวเราะกับเด็กสาวคนหนึ่งในร้านหมูกระทะใกล้โรงงาน แขนที่ควรจะกลับมากอดเธอหลังเลิกงาน กลับพาดอยู่บนไหล่คนอื่น

ใหม่เม้มปากแน่น นิ่งไปสักพัก แล้วหยิบมือถือขึ้นมา

> "พงษ์...คืนนี้ว่างมั้ย ไปกินเบียร์กับใหม่หน่อย"



เขาตอบกลับมาเร็วเหมือนรออยู่แล้ว

> "ว่างสิ ร้านไหนดีล่ะ?"



> "304สเตชัน"

 ร้านเปิดเพลงยุค 90 ดังลั่น ใหม่ใส่เสื้อยืดรัดรูป กางเกงยีนส์เอวต่ำ แต่วันนี้เธอแต่งหน้าเข้มกว่าปกติ เพราะอยากให้พงษ์รู้ว่า เธอไม่ใช่เมียเก่าโทรม ๆ ที่สามีทิ้งไว้ที่บ้าน

พงษ์ตัวจริงหล่อกว่าที่คิด สูง ผิวเข้ม พูดน้อย แต่สายตามันอบอุ่นจนใหม่เผลอยิ้มได้ทุกครั้ง

เบียร์หมดไปสามขวด เธอเริ่มขยับเข้ามาใกล้ ขาเธอแตะขาเขาเบา ๆ ใจเธอเต้นแรงจนได้ยินเองในอก

> "พงษ์..." เธอกระซิบเบา ๆ
"ไปต่อกันมั้ย..."



เขามองตาเธอครู่หนึ่งก่อนพยักหน้า

โรงแรม "เอสสดใส" อยู่ไม่ไกล ห้องเล็กแต่สะอาด พอประตูปิด ใหม่ก็เดินเข้าหาพงษ์แล้วผลักเบา ๆ ให้เขานั่งลงบนเตียง

> "คืนนี้ใหม่อยากเป็นฝ่ายเริ่ม" เธอพูดเบา ๆ แต่แววตาแน่วแน่



เธอค่อย ๆ ถอดเสื้อยืดออก เผยบราแบบครึ่งเต้าสีดำที่แนบชิดกับผิวเนียน พงษ์กลืนน้ำลายอย่างลืมตัว ก่อนที่ใหม่จะขึ้นคร่อมเขา ปากประกบปาก รสเบียร์ที่ขมผสมกับความร้อนในใจ ทำให้จูบนี้แทบจะลุกเป็นไฟ

เธอโยกตัวบดกับเป้ากางเกงเขา จนรู้สึกได้ถึงความแข็งที่ดันขึ้นมาชัดเจน

> "อย่าหยุดนะใหม่..." พงษ์ครางเบา ๆ



เธอค่อย ๆ ปลดกางเกงเขาออก ใช้มือจับมันแน่นและค่อย ๆ ก้มลงไปใช้ปากปรนนิบัติด้วยความตั้งใจจะให้เขาประทับใจไม่ลืม

เสียงครางของพงษ์ดังเบา ๆ แต่เร้าอารมณ์ยิ่งกว่าดนตรีในลานเบียร์ พอเขาทนไม่ไหว ก็พลิกตัวใหม่ลงกับเตียง ลิ้นของเขาร้อนและร้าย พาเธอขึ้นสวรรค์ตั้งแต่รอบแรก

รอบสอง พงษ์ดึงเธอขึ้นนั่งบนตัวเขา ให้เธอเป็นคนคุมจังหวะ เธอโยกเอวช้า ๆ แล้วเร็วขึ้นตามแรงอารมณ์ ความเสียวแล่นไปทั่วร่าง เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่นในห้องสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ นั้น

> "ใหม่เด็ดกว่าที่พงษ์เคยคิด..." พงษ์กระซิบข้างหูอย่างหอบหายใจ



รอบสาม...เขาจับเธอหันหลัง แล้วสอดใส่จากด้านหลังอย่างหนักหน่วง รุนแรงแต่ไม่หยาบคาย ใหม่ครางเสียงหลง ปล่อยตัวปล่อยใจให้ไหลไปกับรสสวาทที่สามีไม่เคยให้ได้

รุ่งเช้าใหม่ยิ้มเบา ๆ ขณะสวมเสื้อ เธอมองพงษ์ที่ยังหลับอยู่ แล้วหยิบมือถือขึ้นมา พิมพ์ข้อความหาสามีว่า

> "เมื่อคืนทำโอทีสนุกมั้ย?"



ไม่มีคำตอบกลับมา...แต่เธอไม่สนใจอีกแล้ว

ใหม่เดินออกจากโรงแรมด้วยใบหน้าที่เปลี่ยนไป—ไม่ใช่เมียที่ถูกทอดทิ้งอีกต่อไป แต่เป็นผู้หญิงที่รู้แล้วว่า "ความสุข" ไม่จำเป็นต้องผูกไว้กับแค่คนเดียว

คืนนี้...อาจจะมีรอบใหม่
กับพงษ์...หรือใครคนอื่น
ใหม่พร้อมแล้วที่จะมีชีวิตแบบที่สามีของเธอใช้มานาน—แต่ในเวอร์ชันที่เธอเลือกเอง


---

เธอมีได้ ฉันก็มีได้นะ ชิ

ไม่ใช่แค้นแค่ทำตามใจตัวเอง

เข้าใจเลือกสถานที่ ร้าน304 สเตชั่น ร้านเด็ดร้านดังในแถบนั้นเลย