ความรัก เป็นสิ่ง เสียว งาม เสมอ

เอาใจช่วยลุง พิชิตใจเด็กสาว

สุดยอด

เนื้อเรื่องสวยงาม อ่านเข้าใจ มีอารมณ์ร่วม

ขอบคุณครับ

เด็กสาวจะรู้เท่าทันของลุงมั้ย แล้วลุงจะดำเนินแผนการต่อไปอย่างไร

แจ้งก่อนอ่าน : เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมแต่งเองสด ๆ ไม่ได้ก๊อบงานใคร และตั้งใจแต่งเพื่อให้เพื่อน ๆ ร่วมบอร์ดได้เสพกัน หากใครคิดก็อบงานผมขอแช่งให้มันไม่เจริญและพบกับหายนะในชีวิต ยังไงก็อย่าลืมติดตามกันนะครับ

เนตรชนก หรือ เฟิร์น เด็กสาววัยเพียง 18 ปี ที่พึ่งจบชั้นมัธยมปลายมาได้ไม่นาน เฟิร์นเป็นเด็กต่างจังหวัด ที่เข้ามาเรียนต่อพยาบาลในกรุงเทพ อันที่จริงแล้วก่อนหน้านั้นเธอตั้งใจสอบเป็นหมอ แต่น่าเสียดายที่คะแนนสอบของเธอขาดไปเพียงไม่กี่แต้ม ด้วยเหตุนี้จึงทำให้เธอตัดสินใจเรียนพยาบาลแทน

เฟิร์นเป็นเด็กสาวที่สดใส ผมยาว น่ารักสมวัย มีรูปร่างสมส่วน และมีผลการเรียนที่ยอดเยี่ยม ที่สำคัญคือเธอเคยเป็นดรัมเมเยอร์ของโรงเรียน ทำให้มีเด็กหนุ่มรุ่นเดียวกันและรุ่นน้องต่างรุมขายขนมจีบเธอไม่เว้นแต่ละวัน ท้ายที่สุดแล้วกลับเป็น ศาสตรา หรือ แบงค์ หนุ่มหล่อสายวิทย์คณิตเพื่อนร่วมชั้นที่เก่งทั้งการเรียน ดนตรี และกิจกรรม เป็นผู้ครอบครองหัวใจของเฟิร์นไป

ก่อนหน้านั้นแม่ของเฟิร์นแสดงความเป็นห่วงต่อลูกสาวที่ต้องเดินทางไกล เนื่องจากพ่อของเฟิร์นที่เป็นนักธุรกิจเสียชีวิตไปตั้งแต่ตอนที่เฟิร์นอายุได้เพียง 13 ปี ด้วยอุบัติเหตุรถยนต์ขณะเดินทางไปดูงานที่จังหวัดใกล้เคียง พ่อของเฟิร์นเป็นผู้ชายที่อบอุ่น ใจดี และรักเฟิร์นและแม่มาก ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ครอบครัวของเฟิร์นเหลือกันแค่สองแม่ลูก แต่ด้วยเหตุผลเรื่องอนาคต ทำให้แม่ยินยอมให้เฟิร์นเข้าไปเรียนกรุงเทพ โดยไหว้วานให้คุณป้าที่ทำงานธนาคารคอยดูแลและเยี่ยมหลานสาวที่หอพักหญิงทุกอาทิตย์เพื่อถามสารทุกข์สุขดิบ

เมื่อพูดถึงแบงค์ แฟนหนุ่มของเฟิร์น ทั้งคู่เรียนอยู่ในโรงเรียนประจำจังหวัดเดียวกัน และได้เข้ามาศึกษาต่อในกรุงเทพทั้งคู่ เขาตัดสินใจเรียนมหาวิทยาลัยรัฐชื่อดังของประเทศในคณะนิติศาสตร์ ทั้งคู่สัญญาใจกันว่าจะตั้งใจเรียนให้จบ มีงานทำดี ๆ และแต่งงานด้วยกัน ตามแบบฉบับของเด็กเรียน โดยทั้งคู่ยังไม่เคยมีอะไรกัน มีเพียงการจับมือกันเท่านั้น ทั้งคู่มักจะติดต่อทางไลน์อยู่เป็นประจำ จนกระทั่งแบงค์เปลี่ยนไป เมื่อเฟิร์นจับได้ว่าเขากำลังมีคนใหม่ เป็นสาวสวยสุดร้อนแรงคณะนิเทศศาสตร์

"แบงค์ผิดสัญญากับเฟิร์น เอาเป็นว่าเฟิร์นขอให้เราทั้งสองลืมสัญญาที่เคยให้กัน และคิดซะว่ามันเป็นเพียงแค่ลมปากเท่านั้น" เฟิร์นเอ่ยปากด้วยจิตใจที่แหลกสลาย เพราะแบงค์คือรักแรกในชีวิตของตน และเป็นคนที่เธอวาดฝันว่าอยากแต่งงานด้วย

เฟิร์นตัดสินใจเดินเข้าไปพักหัวใจในสวนย่อมเล็ก ๆ ด้านหลังวิทยาลัยพยาบาลในช่วงวันหยุด หลังจากที่ป้าของเธอโทรมาแจ้งว่ามีประชุมที่สำนักงานใหญ่ เฟิร์นนั่งอยู่บนม้านั่งในสวนหย่อม นัยน์ตาของเธอครุ่นคิดถึงวันเก่า ๆ เรื่องเก่า ๆ สมัยที่เธอกับแบงค์คบหากัน

"เฟิร์น เราขอโทษ เราแค่อยากบอกเฟิร์นว่า เราผิดเอง เราแค่อยากมีใครสักคนที่ใกล้ชิดเรา" นี่คือคำสารภาพจากปากของแบงค์

"เราผิดหวังในตัวแบงค์มาก เราเสียใจมากนะ เราเคยคิดว่าแบงค์จะไม่ทำให้เราผิดหวัง เอาเป็นว่าแบงค์ก็ไปในทางของแบงค์ ไปกับคนที่แบงค์คิดว่าใช่เถอะ อย่ามายุ่งกับเราเลย" เฟิร์นตัดพ้อด้วยความน้อยใจ ก่อนบล็อกไลน์และกดตัดสายโทรศัพท์จากแบงค์ จนอีกฝ่ายถอดใจ

เมื่อนึกถึงรักเก่าที่พึ่งจบไป ทำให้เด็กสาวไม่สามารถสะกดน้ำตาได้อีก เฟิร์นกุมปากและพยายามอดกลั้นไม่ให้ตัวเองร้องไห้ อาจเรียกได้ว่านี่เป็นอีกครั้งที่เฟิร์นเสียใจที่สุดในชีวิต รองจากที่พ่อของเธอจากไป

ไม่ไกลกันนัก ชุมพล หรือลุงพล ภารโรงเฒ่าวัย 60 ปี ที่เจ้าหน้าที่วิทยาลัย อาจารย์ และนักศึกษาพยาบาลต่างให้ความเคารพ ด้วยความใจดีต่อสุนัขจรจัดและแมว แกมักเจียดเงินซื้อลูกชิ้นมาแจกจ่ายให้หมาและแมวเพื่อเอาบุญอยู่เสมอ ๆ แม้อายุจะมากแล้ว แต่ลุงพลยังมีเค้าความหล่ออยู่ไม่น้อย เพราะตอนสมัยหนุ่ม ๆ ลุงพลจัดได้ว่าเป็นหนุ่มฮ็อตที่สาว ๆ ต่างเข้ามาติดพันด้วย จนกระทั่งลุงพลได้พบรักกับยุภา นักร้องสวนอาหารที่ตัดสินใจหนีพ่อแม่มาอยู่ด้วยกัน แต่น่าเสียดายที่ยุภาเมียรักเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งเมื่อห้าปีก่อน ส่วนลูก ๆ ของลุงกับยุภาก็โต ๆ แยกย้ายกันไปทำงานมีครอบครัวกันหมด ลุงพลจึงเหลือตัวคนเดียว และอยากทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเองมากกว่าเป็นภาระให้ลูก ๆ

"เด็กที่ไหนมาแอบร้องไห้ตรงนั้นนะ นี่...แม่หนู เป็นอะไรไหม?" ลุงพลเอ่ยปากทักเด็กสาวตรงหน้า

"เปล่าค่ะ...แค่ฝุ่นเข้าตา" เฟิร์นพยายามใช้มือปาดน้ำตาและกลบเกลื่อนความเสียใจราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"ว่าแต่หนูมานั่งทำอยู่ตรงนี้คนเดียว ปกติลุงเห็นหนูมักอยู่กับเพื่อนไม่ใช่เหรอ?"

"หนูแค่อยากมานั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยคนเดียว ขอโทษนะคะ สายเข้า"

เมื่อเฟิร์นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เห็นเบอร์ของแบงค์ เฟิร์นตัดสินใจกดวางโดยไม่ลังเล ก่อนเดินหนีจากตรงนั้นไป ปล่อยให้ชุมพลยืนสังเกตการณ์ด้วยความสงสัยอยู่คนเดียว ก่อนหน้านั้น ลุงชุมพลเองก็สังเกตเฟิร์นมานาน ด้วยความน่ารักสมวัย อันที่จริงนักศึกษาพยาบาลหน้าตาน่ารักมีหลายคนจนนับไม่ถ้วน แต่ชุมพลกับแสดงความสนใจในตัวเฟิร์นเป็นพิเศษ ก่อนหน้านั้นชุมพลมักแอบมองเฟิร์นในชุดนักศึกษาพยาบาลอยู่เป็นประจำ แต่ไม่สามารถที่จะเข้าไปทักหรือทำความรู้ใจได้ เพราะกลัวคำครหาว่าเป็นไอ้แก่หัวงู และนี่เป็นโอกาสแรกที่เขาจะได้ทำความรู้จักกับเด็กสาวคนนี้

"สงสัยทะเลาะกับแฟน" ชุมพลคิดในใจ ก่อนเดินไปทักทายกับหมาแมวจรจัดที่รออยู่ไม่ไกลนัก

หลายวันผ่านไป ชุมพลสังเกตเห็นเฟิร์นมักมานั่งคนเดียวในสวนแห่งนี้อยู่เป็นประจำ ด้วยความกลัวว่าเด็กสาวจะด่าหาว่าเขาเข้าไปก้าวก่ายและถือวิสาสะ ทำให้ชุมพลทำได้เพียงยิ้มให้เฟิร์น ก่อนเดินไปแจกจ่ายอาหารให้หมาและแมวอยู่เป็นประจำ เฟิร์นเองก็สังเกตเห็นลุงพลให้อาหารหมาแมวอยู่เป็นประจำ ก็นึกชื่นชมอยู่ในใจ เพราะคิดว่าลุงพลเป็นคนใจดี เมตตาต่อสัตว์ และไม่เคยเกี่ยงงานที่ได้รับมอบหมาย จึงทำให้หลาย ๆ คนให้ความเคารพแกในฐานะผู้หลักผู้ใหญ่

เฟิร์นเองก็มักมานั่งอยู่ในสวนแห่งนี้อยู่เป็นประจำจนติดเป็นนิสัย บางครั้งก็หยิบเอาหนังสือมาอ่านที่ม้านั่งเล่นหิน จนวันหนึ่งเฟิร์นตัดสินใจแบ่งผลไม้ที่ป้าซื้อมาฝากให้ด้วยความนับถือ สิ่งนี้เองทำให้ชุมพลดีใจเป็นอย่างมาก

"ลุงคะ ผลไม้ค่ะ หนูเห็นลุงมาให้อาหารหมาแมวที่นี่อยู่เป็นประจำ ลุงใจดีมากเลยนะคะ"

"ไม่เป็นไรหรอกหนู ลุงขอรับแค่น้ำใจก็พอ หมาแมวพวกนี้น่าสงสารนะ พวกมันถูกเจ้านายเก่าทิ้ง ก็มีแต่ลุงนี่แหละที่คอยหาอาหารมาให้พวกมัน ไม่รู้จิตใจคนเราทำด้วยอะไร ถึงได้โหดร้ายขนาดนี้ ตอนพวกมันน่ารักก็เลี้ยงดูอย่างดื พอแก่ชราหน่อยก็ทิ้งส่ง เห้อ" ชุมพลถอนหายใจยาว

"ค่ะ แย่มากเลยนะคะ" ยังไม่ทันขาดคำ สายเข้าก็ดังเข้ามา เมื่อเห็นเป็นสายของแบงค์ เฟิร์นจึงตัดสินใจกดวางโดยไม่ลังเล

"ใครโทรมาเหรอ?" ชุมพลเผลอเอ่ยปากถามไปไม่ทันคิด

"ขอโทษค่ะลุง นี่คือเรื่องส่วนตัวของหนู" เฟิร์นสายหน้า ก่อนวางถุงผลไม้ที่ม้านั่งหิน "ลุงค่ะ ผลไม้นี่หนูเต็มใจให้ลุง ลุงรับไปเถอะนะคะ หนูขอ" เฟิร์นเอ่ยปากก่อนเดินจากชุมพลไปอีกครั้ง

ชุมพลมองเรือนร่างของเฟิร์นด้วยความสนใจ สาวน้อยคนนี้มีรูปร่างที่สมส่วน แม้จะไม่อวบอัดเท่ากับยุภาเมียรักที่จากไป แต่มันก็มากพอที่จะทำให้ชุมพลรู้สึกบางอย่างเช่นเดียวกับเมียรัก ผิวพรรณของเด็กสาวขาวเนียนไร้ฝ้าและรอยด่างดำใด ๆ ผมยาวสีดำขลับ กลิ่นกายสาวที่หอมเย้ายวนใจ มันยิ่งทำให้ไอ้เฒ่าชุมพลแทบอดกลั้นความรู้สึกใต้ร่มผ้าไม่ได้

"เด็กสมัยนี้มันน่าฟัดจริง ๆ ถ้าเป็นเมื่อก่อนเอ็งไม่มีสิทธิมาปฏิเสธลุงหรอกนังหนู น่าเสียดายที่เราเจอกันช้าไป สงสัยต้องเก็บภาพเอาไปขัดจรวดอีกแล้ว" ชุมพลได้แต่ครุ่นคิดในใจ สายตาก็เหลือบมองแผ่นหลังของเด็กสาว ไล่ลงมาจนถึงสะโพกที่งามงอน ที่แม้แต่กางเกงยีนส์ขาสามส่วนไม่สามารถปิดบังได้ คืนนี้กลับบ้านไปชุมพลคงต้องคิดถึงใบหน้าสวย ๆ น้ำเสียงหวาน ๆ ของเด็กสาวไปสำเร็จความใคร่อีกเป็นแน่

....ใครเลยจะรู้ว่านี่คือปฐมบทแห่งความเสียวเกินห้ามใจ ระหว่างหญิงสาวแรกรุ่นผู้อ่อนต่อโลกและภารโรงเฒ่าผู้เจนจัดในสนามรัก

มาลุ้นให้ลุงทำสำเร็จเร็วๆ ขอบคุณมากสำหรับเรื่องสนุกน่าลุ้นไปด้วย