ใครที่อ่าน admin ที่รักแล้วสงสัยแบบผมไหมครับ
กลับจากอ่านวนไปมาหลายรอบเพื่อหาว่าโดนดักอะไรอีกรึป่าว
ผมว่าน่าจะโดนกันอีกแล้วล่ะ

เนื้อเรื่องที่ แสดงอยู่ ในตอนที่ 2.1-2.2-2.3
ที่ไม่ได้ซ่อน

มันคือ เรื่อง admin ที่รัก 1.5 รึเปล่าครับ
ที่ว่า 1.5 เพราะว่าห่างกันไป 5 ปีนะครับ
ถ้าใช่แสดงว่า
ม็อดพัดลมเล่นสกิลซ่อนไม้ซ่อนในป่า

ไม่รู้ว่าใช่รึเปล่านะครับ
แต่ผมลองอ่านแบบที่ซ่อนเนื้อเรื่องแล้วมันดูจะอ่านได้ต่อเนื่องเป็นเรื่องเดียวกันเลย
ขาดแค่ช่วงที่ห่างกันไป 5 ปี มันมีเหตุอะไร
เพราะอะไรถึงห่างกันไป
ถ้าพัดลมจิ๋วมาบอกก็คงดี
อย่าให้ผมคิดไปเองเลย...........

 


แล้วแต่จะคิดนะครับ 

แล้วแต่จะคิดนะครับ 

แหม่  ท่านตอบได้กวนโอ้ยยยดีจริงๆ
ตั้งแต่รู้จักมา แกก้อกวงงี้ตลอดอ่ะค่ะ ไม่รู้รอดมาได้ไง เอิ๊กๆๆๆ

Fc  น่ารักขนาดนี้  ตอบดีๆเดะพี่

สรุป  แล้วแต่ผู้อ่านค่ะ 

อ้าาาาาววว

มะช่าย.....อิอิ
เดี๋ยวนอนไม่หลับกันพอดี
คือ...ท่านพัดลมแค่พยายามตัดต่องานหลักให้มันถูกซ่อนจนสามารถกลายเป็นอีกเรื่องนึงได้   
เพราะ.....อะไรไม่แน่ชัด  แต่เข้าใจว่าเพื่อความสะใจส่วนตัวอ่ะค่ะ

ยังไงก้อให้คะแนนความพยายาม ซ่อนระดับเทพยอดเยี่ยมไปละกันค่ะ

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

สองสัปดาห์ก่อนหน้านี้........

"อย่าค่ะ อย่าทำวิวเลย วิวขอร้องนะคะ"

"วุฒิ...คุณดีกับฉันเหลือเกิน แต่อย่าเลยนะ
ฉันไม่อยากให้คุณต้องอยู่ในสถานะชู้"

................................................................

เช้าวันต่อมา....

บนโต๊ะ  มีซองน้ำตาลวางอยู่
"นี่เป็นข้อตกลง ระหว่างคุณกับผม

วิภาดา...เธอเป็นผู้หญิงของผม อย่ายุ่งกับเธออีก

...วุฒิ..."

------------------------------------------------
9.00 น.  เช้าวันอาทิตย์ที่แสนจะอากาศดี
แต่มันคงดีกว่านี้ ถ้าไม่ต้องหมกตัวอยู่ในออฟฟิตกับคอมพิวเตอร์....
admin หนุ่ม  ครุ่นคิดในใจ...
'ทำกรรมอะไรไว้น๊าาาาาาาา ต้องมา เฝ้าเซอร์เวอร์ในวันหยุดอากาศดี ๆ อย่างนี้....
เฮ้อ...... มองไปทางไหน ก็มีแต่ความเงียบเหงา...
เปิดเพลงเบา ๆ เป็นเพื่อน...
ชีวิตมันจะมีแค่นี้จริงเหรอ....'
เขานั่งมองเหม่อ ๆ
ปล่อยความคิดลอยไปกับรูปเก่า ๆ ที่อยู่ในกรอบข้างมอนิเตอร์

===================================================

เสียงโทรศัพทดังขึ้นมา  ดึงเขากลับมาสู้โลกเห็นความจริงจากเรื่องที่เขาครุ่นคิดอยู่
"ไอทีครับ"

" ที่ไหนครับ "

"ไลน์ผลิต3 ค่ะ"

"อ๋อ ไอ้เครื่องโคตรเก่านั่นเอง ตรงนั้นเขาจะยุบแผนกแล้วนี่ครับ"

"ค่ะ ฉันเพิ่งทำงานได้สองเดือน เขาให้มาช่วยงาน เคลียร์ข้อมูล"

"เหรอครับ เดี๋ยวผมไปดูให้ครับ ว่าจะทำอะไรได้บ้าง
จำไม่ได้แล้วว่าเครื่องนั้นเป็นไง  รู้แต่ว่าเก่าแก่"

"ค่ะ จะรอ นะคะ"

......................


"อ้าว ..วิว"

"วุฒิ...... คุณเองเหรอ"

วุฒิยิ้มหน้าบาน

"ไม่ได้เจอกันนานแค่ไหนแล้วนี่"

"แค่ห้าปีครึ่งเอง" วิวก็ตอบด้วยรอยยิ้มหวาน

"เห้ย ห้าปีแล้วเหรอ  ไมตอบได้ไวจัง"

"ก้อ...นะ...  คนมันคิดเลขไวน่ะ"

"วิวยังดูดี เหมือนเดิมเลย....
ตั้งแต่ ... เราก็ไม่ได้เจอกันเลยนะ "

"ไม่แปลกหรอกต่างคนก็ต้องมีชีวิตของตัวเองนี่คะ"

"ขอบคุณวุฒิมากนะที่ช่วย"

"เอ่อ......"

"ฮืม มีอะไรเหรอ"

"ไปหาอะไรกินกันไหมครับเย็นนี้"

"เอาสิ"

"แต่วันนี้ผมต้องออกห้าโมงเย็นแน่ะ"

"ไม่น่ามีปัญหานะ วิวไม่มีธุระอะไรที่ไหนจ้า"

"งั้นผม...กลับไปที่ห้องไอทีก่อนนะ"

"เดี๋ยววิวเซฟไฟล์กลับไปแก้ที่ห้องวิว"

"วิว..ทำแผนกไหน"

"วิวอยู่ฝ่ายบัญชี.... เขาให้มาเช็คยอดวัตถุดิบที่เหลือ
แล้วทำรายงานสรุปข้อมูลของไลน์ผลิตนี้จ๊ะ มีทั้งสรุปยอด
สรุปสภาพวัตถุดิบ เลยต้องใช้ทั้ง excel กับ powerpoint"

"อยู่ชั้น15 สินะ  ผมอยู่ไอที ชั้น20 ทางผ่าน ลิฟต์...พอดี ไปด้วยกันไหม"

"จ๊ะ.."

.... ทั้งคู่ ยืนรอลิฟต์อยู่ข้าง ๆ กัน แต่ก็รู้สึก
ตกประหม่า..เขินจนไม่รู้จะพูดอะไร

ประตูลิฟต์เปิด ทั้งคู่เดินเข้าไป ด้วยกัน...

"เอ่อ"
"เอ่อ"

ทั้งคู่หันมาพูดขึ้นพร้อมกัน

"วิวพูดก่อนก็ได้"

"วิว....คิดถึงวุฒินะ....แต่มันยุ่ง ๆ วุ่นวาย ..เลยไม่ได้โทรหา
หรือคุยกันอีกเลย"

"ธรรมดา ของคนกำลังเริ่มต้นชีวิตใหม่  คือ ผมหมายถึงในตอนนั้น...
ผม..ดีใจนะที่ได้พบวิววันนี้"

"เรายัง...เป็นเพื่อนกันอยู่ใช่ไหม"

"คะ ครับ"

ติ๊ง....  ลิฟต์เปิด

"วิวไปก่อนนะ  แล้วตอนเย็นเจอกันที่หน้าตึกนะ"

"ครับผม"

========================================

วิวกลับมาที่แผนก  นั่งทำงานต่อ
แต่ก็ไม่เป็นอันทำสักเท่าไหร่... เธอเอาแต่คิดถึงวุฒิ
ซึ่งเป็นคนที่เธอแอบคิดถึงมาตลอดห้า-หกปี
วุฒิเป็นเพื่อนที่วิวแอบชอบมากเป็นพิเศษ....
แต่เนื่องจากในตอนนั้นเธอเองก็มีแฟนแล้ว
จึงทำได้แค่ .... แสดงความเป็นเพื่อน.... แค่นั้นเอง
เธอไม่เคยได้ข่าวคราวของเขาจากเพื่อนๆ เลย
และไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีกแล้ว..
แต่วันนี้..กลับได้มาทำงานบริษัทเดียวกัน.....

ในใจคิดวนกลับไปกลับมา  ..... เขายังโสดไหม...แต่ก็นานแล้วนะ ไม่น่าจะโสด
เขาไม่ได้ชอบเรานี่...อาจแค่รู้สึกดี .....เห้อ  อยากคุยกับเขาเร็ว ๆ จัง....
วิวนั่งทำงานต่อจนเสร็จ ...
เพิ่ง 11.30 น. .....ทำไงจะคุยกะวุฒิได้นะ
โทรหาแกล้งบอกคอมฯเสียดีไหม....
อ่อยไปหรือเปล่าหว่า
เห้อ.....ถ้าจะติดต่อแอดมินมีทางอื่นอีกไหมน๊า....
แล้ววิวก็เข้าเว็บบริษัท ....เลือกเมนู ถามปัญหา-ติดต่อแอดมิน....

วิวเปิดโปรแกรม Web chat support  ขึ้นมา
แล้ว Chat Box หา admin
เอาน่ะ....ลองดู

=====================================
=====================================

                                                            แอดมิน คะ

ครับ

                                           ถามปัญหาระบบไฟล์ค่ะ
                                                        ถามได้ไหมคะ

เรื่อง?

                                    จะเพิ่มขนาดไฟล์ส่งได้ยังไงคะ
                           ถ้าคราวต่อไปต้องส่งไฟล์ใหญ่ ๆ อีก

เร่งด่วน ผมดูให้
ถาวรให้ขออนุญาต หัวหน้าฝ่าย
ทำ request มา
แล้วเดี๋ยวผมทำให้

                                                แล้วแอดมินใช้เวลา
                                                   ทำให้นานไหมคะ

ไม่นานครับ

                                                    ว้า ไม่นานเหรอ

อ้าว ชอบนาน ๆ เหรอครับ

                                                       555 นี่วิว นะ

คร้าบ ทราบคร้าบ

                                                               รู้ได้ไง

รู้สิ ผมเป็นแอดมินนะ

                                                           คุยได้ไหม

ที่ผ่านมาหลายเมสเสทนี่....
น่าจะคุยไม่ได้นะ (แอบประชด)

                                                         555 แหม...
                                                        ก็ไม่รู้ เผื่อยุ่ง

ไม่ยุ่งครับ วันอาทิตย์
โคตรเหงาเลย

                                           แล้วไมมาอยู่เวรวันนี้หล่ะ

ผลัดกันกับน้อง ๆ ครับ
พอดีมันเป็นเวร

                                                มีกันกี่คนคะที่แผนก

วันนี้มีผมคนเดียว  ปรกติมี สี่คน

                                                     เอ่อ ..... คือว่า

ครับ ?

                                      คุยเรื่องอื่นที่ไม่ใช่งานได้ไหม

พอได้ครับ  ไม่ยุ่ง

                                                     จะผิดกฎไรไหม

ไม่เป็นไรครับ

                                                 จำตอนที่เราไปงาน
                                      บายเนียร์ของชมรมกันได้ไหม

ไม่เคยลืม

                                                     พูดซะเชยเชียว

ก็มันเป็นความประทับใจ
ยังไงคงไม่ยอมลืม

                                     ไหนบอกสิ แอดฯ จำไรได้บ้าง

จำได้ว่า วันสุดท้าย
ผมได้อยู่กับวิวสองต่อสอง
ได้จูบคุณด้วย

                                                               กำ ....
                                                จำได้แต่เรื่องนี้เหรอ

แหม...
ก็มันประทับใจตรงนี้นี่

                                                 วิวว่า แค่เราบังเอิญ
                                                    หันหน้ามาชนกัน
                                                        เท่านั้นเองนะ

ผมคงคิดไปไกลกว่านั้นเยอะ

                                           ทะลึ่งไม่เคยเปลี่ยนเล้ย...

ก็นะ
อย่างน้อยคุณก็มั่นใจได้ว่า
ผมเป็นผู้ชาย

                                                       แต่วิวจำได้ว่า
                                                               วันนั้น
                                                  วิวหกล้มขาแพลง

                                     แล้วมีแอดฯ ประคองกลับที่พัก

                                                     ในขณะที่คนอื่น
                                                  ไม่ได้สนใจวิวเลย

                                                  มีแค่แอดฯ เท่านั้น

ก็อาจจะเพราะ
เขาอยากให้เรา
ได้อยู่ด้วยกันมั้งครับ

                                             บ้า...ขี้ตู่ เข้าข้างตัวเอง
                                                      บังเอิญมากกว่า

User ไม่เคยดู
กังฟูแพนด้า1
ใช่ไหมครับ

                                               เคยย่ะ แล้วมันเกี่ยวไร

อูเกว บอกว่า
เรื่องบังเอิญไม่มีจริง
ฟ้าลิขิตไว้แล้ว

                                                                 แหม
                                            งั้นที่เราจูบกัน ในวันนั้น
                                                 เพราะฟ้าลิขิตเหรอ

เปล่าครับ

                                                  อ้าว แล้วพูดทำไม

เพราะผมตั้งใจทำอย่างนั้น
ต่างหาก

                                                 (= . =) เขิล
                                                   ผ่านมาตั้งนานละ

ผมก็ไม่เคย
เปลี่ยนความรู้สึกได้เลย

                                    แต่มันก็จบแบบต่างคนต่างไปนิ

วันนี้ ไม่ใช่วันนั้นแล้วนี่ครับ

                                                              งั้นวันนี้
                                                     แอบจีบแอดมิน
                                                ได้ไหม (^-^)

ไม่ได้ครับ แอดฯไม่ว่าง
=====================================
=====================================


'ทำไมวิวไม่ตอบ เอ๊ะ offline ไปแล้วด้วย'
วุฒิเอะใจขึ้นมา
เขาเรียก กล้องวงจรปิดมาดู
เห็นวิว  เดินออกจากลิฟต์ไปที่ทางออก

เขารีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมา โทรไปบอก รปภ.ที่ ชั้น 1
"พี่หมายครับช่วยเรียกคุณวิวไว้ก่อนได้ไหมครับ   เธอลืมของเดี๋ยวผมรีบลงไป"

.............

รปภ. เดิน เข้า มาหาหญิงสาวที่ดูรีบร้อน
"คุณวิว  หรือเปล่าครับ"
"ค่ะ"
"รอเดี๋ยวนะครับ พอดีคุณวุฒิ โทรลงมาบอกให้ช่วยรอเดี๋ยวนะครับ"

"ไม่  บอกเขาว่าฉันต้องรีบกลับมีธุระด่วน"
"เดี๋ยว  วิว"

"คุณต้องแก้รีพอร์ตก่อน  ไฟล์ที่ส่งตะกี้มีปัญหา
คุณต้อง ล็อคอินใหม่  ผมไม่มีพาสเวิร์ด"
เขาวิ่งมาอย่างกระหืดกระหอบ
"แปปเดียว"

วิวหน้าเครียด แต่ก็ ยอมเดินตามมาเงียบๆ
วุฒิกดชั้น 20
"คุณหนีผมเหรอ ไม่กินข้าวกันแล้วเหรอ"

"ปะ ....เปล่า
นึกได้ว่ามีธุระพอดี" วิวตอบอ้ำอึ้ง ไม่หันมามองหน้ากับวุฒิ

"วิวเป็นไร  ตะกี้ยังคุยกันอยู่ดี ๆ เลย"

"เปล่าาาา" วิวลากเสียงยาว แล้วเงยหน้ามองวุฒิ
พยายามฝืนสบตา

ติ๊ง

"มาทางนี้"

วุฒิจับแขนวิวไว้ ออกแรงลากตัววิวเข้าไปในลิฟ
เนื่องจากวิวออกแรงขืนตัวเล็กน้อย แบบที่ไม่ค่อยอยากจะตามวุฒิไป

เมื่อเข้าไปในลิฟแล้ว วิวก้มหน้า
วุฒิได้แต่นิ่งนิ่งๆ พร้อมกับจับแขนวิวไว้ไม่ยอมปล่อย
เหมือนกับกลัวว่าวิวจะลอยหนีหายไป

ติ๊ง.... ลิฟต์เปิด... วุฒิพาวิวไปที่ ออฟฟิตตัวเอง

"วิวจะรีบไปไหน  ตะกี้อ่านเมสเสทครบหมดหรือเปล่า"

วิวถอนหายใจ หน้ายุ่ง
"อ่านแล้ว จะทำไมอีก" วุฒิเห็นแล้วว่าวิวเริ่มน้ำตาคลอ

"อ่านแล้ว อ่านครบแน่นะ" วิวทำหน้างง

วุฒิจูงมือวิวเข้าไปในห้องแอร์เย็นฉ่ำ
และมือของวุฒิก็เย็นมาก ๆ
วุฒิพาวิวเดินเข้าไปด้านในสุด มีห้องเล็ก ๆ ที่เกิดจากการกั้นฉากไว้
ในฉากนั้นมีโต๊ะขนาดใหญ่ตัวนึง มีมอนิเตอร์วางตั้งอยู่ หกตัว!!!
วางกันหลายรูปแบบทั้งตั้งและนอน มีทั้งจอเล็กจอใหญ่
บางจอมีกล่องไม้หนุน ให้สูงขึ้นมาอยู่แถวด้านบนอยู่ถึงสองจอ
แต่บนโต๊ะมีคีย์บอร์ดกับเม้าส์เพียงชุดเดียว
และกองเอกสารวางอยู่ประปราย
จอริมสุดขวามือ มีหน้าต่างแชท เปิดค้างอยู่
วุฒิ ชี้ให้วิวดู

"วิวอ่านเมสเสทครบแน่นะ"

วิวก้มลงอ่านดูอีกครั้ง คราวนี้เธอน้ำตาไหล ออกมาอย่างยั้งไม่อยู่
ไม่อาจจะบอกได้ว่า เป็นเพราะเมสเสทที่เธอไม่ได้อ่าน
หรือว่าเป็นเพราะที่ข้างจอนั้น
มีรูปเธอกับเขาในกรอบรูปเล็ก ๆ
วางอยู่ข้างมอนิเตอร์
หน้ากระบอกใส่เครื่องเขียน

มันเป็นรูปหมู่ที่ถูกตัดเหลือแค่เธอกับเขาสองคน
ท่ามกลางผู้คน วิวนั่งคุกเข่าอยู่ข้างหลัง สองมือจับไหล่เขาที่นั่งอยู่บนพื้นหญ้าไว้

วุฒิก็พูดขึ้น
"เวลาหกปีที่ผ่านไป..... วันนี้ผมก็ยังรู้สึกเหมือนเดิม
ผมเอารูปของเรามาไว้ที่นี่เพื่อเตือนตัวเองเสมอ
'ถ้ามีโอกาส....ต้องคว้าไว้'...."

"วิวโหยหา... แต่จูบนี้....  โดยไม่รู้ตัว
สักนิดว่า การตัดสินใจผิดของตัวเอง
ความขี้เกรงใจของตัวเอง
จะทำให้เรา...  ต้องห่างไกลกันขนาดนี้
วิวขอโทษจริง ๆ นะคะ"

วุฒิเริ่มจูบอีก คราวนี้เขากอด ลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของวิวด้วย
ซึ่งวิวอยู่ในชุดเดรส ลำลอง ตัวยาว ทำด้วยผ้ายืด นิ่ม ลื่น
ยิ่งทำให้วุฒิ ลูบไล้ได้อย่างเพลิดเพลิน
เขาเริ่มไซร้ จมูกไปตามซอกคอ แล้ววุฒิกระซิบข้างหูวิว

"ผมขอเริ่มแสดงความรักต่อคุณ....
ตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป......ได้ไหมครับ"

"อย่ารออีกเลยนะคะ... วิวขอร้อง"
เธอไม่ได้พูดเปล่า วิวจูบวุฒิก่อน
ด้วยความเร่าร้อนและเต็มไปด้วยความปรารถนา...

"ทานข้าวเที่ยงด้วยกันนะ เดี๋ยวผมมา"
วุฒิเดินไปล็อคประตูห้อง ปิดไฟเกือบหมด
จนเหลือแค่ที่โซนหน้าประตูทางเข้า แล้วกลับไปหาวิว

"ทานที่ไหนคะ " วิวถาม

"ที่นี่แหละ.... "แล้วเขาก็จูบวิวอีก
ขณะเดียวกันวุฒิก็ลูบไล้แผ่นหลังของวิว
เขาลูบไปเจอซิบหลัง เขารูดลง
แล้วลูบเข้าไปข้างใน ผิวเนื้อเนียนนุ่มของวิว

วิวไม่ขัดขืนแต่อย่างใด เธอกำลังตกอยู่ในห้วงอารมณ์ปรารถนา
ไม่อยากให้เขาหยุดกอด หยุดจูบ หรือ หยุดลูบไล้

วุฒิเคลื่อนมือทั้งสองข้าง ลูบขึ้นไปบนหัวไหล่
แล้วดึงแขนเสื้อออกจากไหล่ข้างซ้ายของวิว

วิวเคลื่อนแขนตัวเองเพื่อถอดแขนเสื้อออก..
เผยให้เห็นผิวขาวเนียนและเนินนมงาม ๆ ข้างหนึ่ง
ก็ปรากฎออกมาให้วุฒิยลโฉม

วิวหยุดจูบ หันลงมาดูหน้าอกตัวเอง
โดยมีวุฒิ ใช้ปลายนิ้วไล้ลงไปบนเนินนั้น

"ผมขออนุญาต....." วุฒิพูด แล้วหยุดไว้แค่นั้น...

วิวเอามือลูบหัวไหล่ตัวเองใช้นิ้วเกี่ยวสายเสื้อในข้างซ้าย
ให้ตกลงไปอยู่ข้างแขน แล้วควักเนินอวบๆ นั้น
ให้ออกมานอกเสื้อชั้นใน แล้วพูดว่า

"ไม่อนุญาต......ให้หยุด... จนกว่า user จะพอใจ"
พร้อมกับยิ้ม ๆ

วุฒิปัดกองเอกสารออกไปจากโต๊ะ
แล้วกอดเอววิว อุ้มขึ้นไปนั่งบนโต๊ะของเขา

===================================================

เวลาประมาณหกโมงเย็น
เสียงโทรศัพท์มือถือของวุฒิดังขึ้น

"สวัสดีครับพี่"

"แล้วอย่าลืมงานที่พี่ฝากให้ช่วยก็แล้วกัน"

"ครับๆๆ พี่ แล้วจะรีบจัดการให้ครับ พี่พัด "

 


จิ๋วว่าไงก็ว่างั้น ไปเถียงไม่ได้เค้าคนแต่งพร๊อตเรื่อง
ไอ้เราแค่ฝ่ายเทคนิค ฝ่ายตัดต่อ ฝ่ายเชียร์

 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

เห้ยยยยยยยยยยยยยย

โบ้ยยย  กันงี้เลยเหรอ

ก็คนมันไม่ว่างนี่  ver3  ก้อยังไม่เสร็จ
จะเอาไรอีก  ไหนจะหาเลี้ยงปั๋วววอีก


เดี๋ยวเหอะ  งอลไม่ให้ดูดละ  ไปเก็บเวล เองเรย
   

เพิ่งรู้ว่า  ไอ้ที่คุยเมื่อวานหรือเมื่อคืนนี่
คือเรื่องนี้หรอกเหรอ

เราก็นึกว่าแค่เล่าให้ฟัง  ที่แท้อยากให้ทำ

จะว่าไป  นี่ก้อตัดต่อมาเกือบจบเรื่องแล้วนี่   แต่งต่อเองเล้ยยยยย   

จิ๋วว่าไงก็ว่างั้น ไปเถียงไม่ได้เค้าคนแต่งพร๊อตเรื่อง
ไอ้เราแค่ฝ่ายเทคนิค ฝ่ายตัดต่อ ฝ่ายเชียร์
 

เมสเสทนี้  รู้สึกเหมือนกำลังถูก ออดอ้อน  +  ผลักตกหลุมพลาง
เหมือนโดนจับกระโปรงถกขึ้นลูบต้นขาอยู่เลย   
ล่อให้อยากแล้วจากไป

/ กำ quote  มาไม่หมดอีก  มือถือแก้ไม่ได้