ตอนที่ 4: ชวนถ่ายโอนลี่ฟัน



บรรยากาศในห้องนั่งเล่นของผมตอนนี้มันคุกรุ่นไปด้วยความตึงเครียดอย่างหนัก ส่วนพี่หมวยกับพี่เปรี้ยวนั่งกินขนมอยู่บนโซฟาอย่างสบายใจ สายตาจ้องมองจอคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊กของผมที่กำลังฉายซีรีส์เกาหลีฟินๆ

ส่วนผมในสภาพกึ่งเปลือยท่อนล่างก็ยังคงนั่งคุกเข่าอยู่กับพื้นเป็นการลงโทษ ก้มหน้าลงอย่างสำนึกผิด ดวงตาของผมเหลือบมองไปยังกางเกงในสีชมพูของพี่หมวยที่ถูกซักสะอาดเอี่ยมแล้วแขวนผึ่งไว้บนราวตากผ้าเล็กๆ ในห้องน้ำ ความอับอายที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ยังคงฝังแน่นในใจ แต่ก็ปนเปไปกับความรู้สึกวาบหวิวอย่างประหลาด

"แกนี่มันทำตัวแย่จริงๆ เลยนะบอย!"

พี่เปรี้ยวหันมาบ่น เสียงของเธอนั้นเจือไปด้วยความขบขันมากกว่าความโกรธ มือก็พลางหยิบขนมเข้าปากเคี้ยวอย่างสบายใจ

"มาแอบทำอะไรแบบนี้ในห้องน้ำ แถมยังใช้กางเกงในของคนอื่นอีก!"

พี่หมวยเองก็หันมามองผมด้วยใบหน้าที่ยังคงมีร่องรอยของความเขินอายอยู่ ดวงตาที่ไม่กล้าจ้องมองมาที่ผมอย่างจริงจัง ก็ทำเอาผมรู้สึกผิดขึ้นไปอีกหลายเท่าเลย

"โธ่เปรี้ยว ก็มันเป็นเรื่องปกติของผู้ชายแหละน่า"

แต่เธอก็ช่วยพูดขัดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน

"ปกติอะไรล่ะยัยหมวย! นี่มันเอากางเกงในของแกไปใช้เลยนะ!"

พี่เปรี้ยวโวยวายพร้อมกับทำหน้าตาเหลือเชื่อ ขณะที่พี่หมวยก็ถอนหายใจเบาๆ

"บอยก็บอกว่าเพราะเรื่องเมื่อเช้าที่แกแกล้งน้องเองนี่ อีกอย่างก็เพราะพวกเราเอาแต่มาหมกตัวอยู่ห้องบอยแบบนี้ไง เขาก็เลยอัดอั้นสะสมมานาน จนไม่มีเวลาได้ปล่อยออกน่ะสิ"

เธอพูดพลางปรายตามองผมเล็กน้อย แต่ผมได้แต่ก้มหน้างุด ไม่กล้าสบตา

หลังจากบ่นกันได้สักพัก ทั้งสองสาวก็ไม่ได้สนใจผมอีกต่อไป พวกเธอกลับไปจดจ่ออยู่กับซีรีส์บนจอคอมพิวเตอร์อย่างสุขใจ

"เออ เรื่องนี้สนุกดีจริงด้วยหมวย นางเอกมันเปรี้ยวดีจริงว่ะ"

"ใช่ม้า! ฉันติดเรื่องนี้มาก พระเอกก็ตลกดีเกิน ฮ่า ฮ่า"

เสียงหัวเราะคิกคักดังขึ้นเป็นระยะเมื่อถึงฉากตลก หรือเสียงร้องเบาๆ อย่างตื่นเต้น เมื่อถึงฉากที่สนุก ส่วนผมก็ได้แต่นั่งเงียบๆ จนเจ็บหัวเข่าไปหมด ได้แต่มองดูแผ่นหลังของพวกเธอเท่านั้น

แต่แล้ว... ในจังหวะที่ซีรีส์กำลังดำเนินไปถึงฉากสำคัญ ฉากไคลแม็กซ์ที่พระเอกนางเอกกำลังจะ...

"ปุ๊!"

เสียงไฟดับทั้งห้อง หน้าจอซีรีส์ค้างนิ่งหมุนติ้วๆ ไปมา เพราะสัญญาณอินเทอร์เน็ตWi-Fiเองก็หลุดเหมือนกัน

"กรี๊ดดดดดดด! อะไรเนี่ย?!"

สองสาวร้องโวยวายพร้อมกันอย่างตกใจสุดขีด พี่หมวยถึงกับกระโดดกอดพี่เปรี้ยวไว้แน่นด้วยความตกใจ

"เฮ้ย! อะไรเนี่ย! ไฟดับได้ไง!"

พี่เปรี้ยวร้องลั่น

"บอย! จะแกล้งพวกพี่เหรอ รีบไปเปิดไฟสิ!"

พี่หมวยสั่งด้วยน้ำเสียงลนลาน

แต่ผมกลับมองไปรอบๆ ก่อนถอนหายใจยาว

"เอ่อ...คือว่า... สงสัยผมคงจะลืมจ่ายค่าเช่าครับ"

"อะไรเล่า! เรื่องแบบนี้ลืมจ่ายได้ไง"

พี่เปรี้ยวแทบกระโดดตัวลอยขึ้นบนโซฟาด้วยอารมณ์ที่ร้อนใจ

"นี่มันกำลังจะถึงฉากสำคัญเลยนะ! รีบไปจ่ายเดี๋ยวนี้เลย!"

"ใช่ๆ รีบจ่ายเลยบอย! อย่าให้พวกพี่ต้องขาดตอนนะ!"

พี่หมวยเสริม น้ำเสียงของเธอร้อนรนไม่แพ้กัน ได้แต่สงสัยว่าพวกเธอคลั่งไคล้ซีรีส์นี้หนักเกินไปหรือเปล่า แต่ก็ว่าอะไรไม่ได้เพราะถ้าเป็นผมเองบ้างก็คงหงุดหงิดเหมือนกัน

ผมรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กะว่าจะโอนจ่ายกับป้าเจ้าของหอพักเดี๋ยวนี้ แต่พอเปิดดูเงินในบัญชี มันก็ทำเอาผมต้องนิ่งไปชั่วครู่

"เชี่ยแล้ว!"

ผมสบถออกมาเบาๆ เมื่อเห็นตัวเลขในบัญชีที่แทบจะเป็นศูนย์

"เอ่อ... เงินไม่พอจ่ายครับ"

ผมบอกสองสาวด้วยน้ำเสียงจ๋อยๆ

"อะไรนะ!?"

สองสาวร้องพร้อมกันอีกครั้ง

"คงต้องรอสิ้นเดือนครับถึงจะได้เงินเข้าจากพ่อแม่โอนมาให้ พวกพี่ช่วยออกไปก่อนได้ไหมล่ะครับ"

"ออกเงินเหรอ?! เอ่อ... เดือนนี้ฉันก็หมดแล้วเหมือนกัน พอดีช้อปเยอะไปหน่อย แฮะๆ"

พี่เปรี้ยวยิ้มเจื่อนพลางเบือนหน้าหนี

"ถ้างั้นก็อดทนรอสักสามวันเงินก็คงเข้าแล้วครับ"

"สามวันเลยเหรอ! ใครจะไปทนได้!"

พี่เปรี้ยวบ่นอุบอิบ แล้วหันไปหาพี่หมวย

"หมวย แกออกให้ก่อนได้ไหม?"

พี่หมวยส่ายหน้าดิกๆ ตอบกลับ

"ไม่มีเลยอ่ะ ฉันเตรียมไว้ใช้ถึงสิ้นเดือนพอดีเลย"

ก่อนสองสาวจะรู้สึกห่อเหี่ยวจนไหล่ตก นั่งอยู่บนเตียงอย่างเศร้าใจ ผมเองก็รู้สึกเซ็งอยู่ไม่น้อย พอคิดได้ว่าตัวเองเผลอเอาเงินจ่ายค่าเช่าที่เก็บไว้ เอาไปจ่ายค่าซับช่องโอนลี่ฟันไปจนหมด แถมยังได้แต่แอบดูอย่างลับๆ ล่อๆ จนไม่คุ้มค่าที่เสียไปของเดือนนี้เลย

แล้วที่หนักกว่านั้น ผมจะทนนอนอยู่ห้องร้อนที่พัดลมไม่ติดนี้ยังไง

"เฮ้อ~"

ผมถอนหายใจพลางนึกถึงเงินที่เสียไป เงินที่จ่ายเงินซับให้ช่องหนึ่งที่เป็นชายหนุ่มวัยผู้ใหญ่ที่ทั้งได้เงินและได้ทำกับสาวๆ สวยๆ ทุกวัน มันช่างน่าอิจฉาเหลือเกิน

"จะมัวถอนหายใจทำไมเล่า?! บอย! หาวิธีให้ได้ไฟกลับมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!"

พี่เปรี้ยวเดินเข้ามาเขย่าแขนผมอย่างแรง ส่วนพี่หมวยก็เข้ามาเขย่าอีกข้าง

"โอยๆๆๆ พอแล้วพี่! ผมเจ็บ!"

ผมร้องบอก พร้อมกับร่างที่สั่นโยกไปซ้ายทีขวาที

"จะให้ผมไปหาเงินจากไหนมาจ่ายตอนนี้ล่ะ! ก็บอกอยู่ว่าไม่มีแล้ว!"

แต่สองสาวก็ยังคงเขย่าไม่หยุด พร้อมกับบ่นกระหน่ำไม่เลิก ผมรู้สึกทนไม่ไหวกับความวุ่นวายนี้

"งั้นพวกพี่ก็ไปลองถ่ายคลิปโอนลี่ฟันขายสิครับ! พวกพี่สวยเซ็กซี่กันอยู่แล้ว ผมว่าน่าจะขายดี!"

สิ้นเสียงคำพูดของผม ห้องทั้งห้องก็พลันเงียบกริบลงทันที พี่หมวยกับพี่เปรี้ยวหยุดเขย่าตัวผม พวกเธอค่อยๆ หันหน้ามาช้าๆ ดวงตาของทั้งสองสาวจ้องมองมาที่ผมอย่างอึ้งๆ

ผมเห็นสายตาของพวกเธอเปลี่ยนไป สายตาของพี่หมวยเต็มไปด้วยความตกใจระคนงุนงง ส่วนพี่เปรี้ยวนั้น... สายตาของเธอดูครุ่นคิดลึกซึ้งขึ้นกว่าเดิม เหมือนกำลังพิจารณาอะไรบางอย่าง

ผมรู้สึกถึงความผิดพลาดมหันต์ที่เพิ่งพูดออกไป

"อะ เอ่อ... ผมขอโทษครับพี่ ผมแค่พูดเล่นนะ... ไม่ได้คิดอะไรเลยจริงๆ"

ผมรีบแก้ตัวตะกุกตะกัก

แต่สิ่งที่ผมคาดไม่ถึงก็เกิดขึ้น พี่เปรี้ยวพลันยื่นมือมาจับมือผมแล้วยกขึ้น แล้วเธอก็ลุกขึ้นยืน กระโดดโลดเต้นไปมาอย่างตื่นเต้นสุดขีด

"เออใช่! ทำไมพวกเราไม่ลองทำกันดูล่ะ!"

ผมกับพี่หมวยได้แต่อึ้ง อ้าปากค้างมองพี่เปรี้ยวด้วยความสับสน

"ยัยหมวย! มานี่เลย!"

พี่เปรี้ยววิ่งเข้าไปจับแขนพี่หมวยที่ยังคงยืนนิ่งอยู่ด้วยความงงงวย

"แกก็มาถ่ายด้วยกันนี่แหละ!"

พี่หมวยมองพี่เปรี้ยวด้วยใบหน้าซีดเผือด

"อะไรนะ! จะบ้าเหรอ ไม่เอาด้วยหรอก!"

"พูดบ้าอะไร?! แกใช้ห้องของบอยอยู่ทุกวัน ต้องตอบแทนน้องรหัสแกบ้างสิ"

เธอเข้าไปจับรวบตัวพี่หมวย แม้เธอจะพยายามดิ้นสุดขีด แต่พี่เปรี้ยวก็จับรวบเธอไว้แน่น ก่อนที่มือจะค่อยๆ ดึงเสื้อกล้ามเธอเลิกขึ้น เผยให้เห็นหน้าท้องขาวเนียน

ผมมองทั้งสองด้วยความตกตะลึง ปนเปไปด้วยความงุนงงสับสนอย่างที่สุด นี่มันกำลังจะเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย!

เอาแล้วบอย พี่ๆจะเอาห้องบอยเป็น Studio ถ่ายคลิปแล้ว จุดเริ่มต้นเสียพี่ๆไปรึเปล่านะ

ถึงคราวจำเป็นที่ทั้งสามคนต้องช่วยกันแล้ว