ไม่น่ารอด

เอกดสือกร้าย

จะรอดไหม

--------------------------------------------------
: ต่อจากนี้เป็นการเขียนร่วมกันของผู้ประพันธ์ คุณmint38-24-38 เข้ามาสร้างสีสันในตัวละคร นักศึกษาฝึกงาน มิ้น
--------------------------------------------------

2 สัปดาห์ที่มิ้นได้เข้ามาฝึกงานที่บริษัท ด้วยความที่เธอมีรูปร่างและหน้าอกที่เกินหน้าเกินตานั่น...จึงกลายเป็นขี้ปากของหนุ่มน้อยใหญ่ขาหื่นที่พูดถึงเธออย่างเสียๆหายๆ สนุกปาก

เฮ้ย! เห็นน้องฝึกงานคนนั่นป่ะ แม่งนมใหญ่ชิปหาย...

จริง แต่เสียดายดันมีผัวซะละ ทำงานอยู่ที่บริษัทxxx

บริษัทใหญ่ พนักงานรวยซะด้วย มิน่าละ

อิจฉาผัวน้องมันชะมัด

พวกถ้อยคำนินทาจากพนักงานชายนั้น บางทีพวกเขาคุยกันคะนองปากก็ผ่านหูมิ้นให้ได้ยินเป็นระยะ

เพราะว่าพวกเขาคุยกันไม่ค่อยคิดเท่าไหร่บางทีเธอก็เดินผ่าน ซึ่งมิ้นก็หน้าแดงเขินอาย แต่ไม่กล้าว่าอะไรความจริงเรื่องหน้าอกหน้าใจใหญ่เป็นพิเศษขนาดแตงโมของเธอนั้น

มันเตะตาพวกผู้ชายสร้างปัญหาตั้งแต่อายุ 12-13 แรกสาวมาตลอดจนเธอก็ชินแล้ว พอตอนนี้มันขยายเป็นคัพ F วนเวียนอยู่แถว 38-40 นิ้วก็ได้แต่ทำใจ

พยายามคิดในแง่ดีกว่าแฟนอย่างพี่ต้อมเองก็ชอบมัน เขาเป็นคนแรกของเธอและคนเดียวที่มิ้นมอบความบริสุทธิ์ให้หลังคบหากันมาร่วมครึ่งปี

ในขณะที่พนักงานหญิงหลายคนก็ดันอิจฉาความสาว ความใหญ่ของหน้าอกกลายเป็นนินทากันอีกแบบ

นมโตขนาดนั้น ฉันว่าสงสัยมีลูกแล้วมั้ง เผลอๆ เป็นคุณแม่วัยใสตั้งแต่ม.ต้น อย่างที่เราเคยได้ยินกันไง ป้าคนหนึ่งว่า เด็กเดี๋ยวนี้มันใจแตก

หนูก็ว่าใช่นะพี่ พนักงานรุ่นน้องอีกคนเสริม
มีอย่างที่ไหนนมขนาดนั้น ไม่ได้เสริมด้วยนะ ร่านแน่ๆ คงผ่านมาเยอะ

เห็นว่ามีแฟนเป็นผู้ชายวัย 35 แบบนี้ไม่เรียกแฟนหรอก เด็กเสี่ยมากกว่า คนเสริม

มิ้นได้แต่ฟังถ้อยคำเหล่านี้แล้วถอนหายใจ ช่วยไม่ได้ยังไงก็ต้องพยายาม เพราะว่าคะแนนจากการฝึกงานเป็นส่วนสำคัญเสียด้วยสิสำหรับเทอมนี้ เธอคิด

เธอมานั่งแชทกับพี่ต้อมช่วงว่างๆ หลีกหนีจากผู้คน บ่นเรื่องที่ทำงานให้ฟัง ซึ่งพี่ต้อมก็ตอบปนหยอกๆ ตามประสาคนไม่คิดมากว่า แหม พวกนั้นเขาก็คงอิจฉามิ้นกันแหละ แม่โคนมของพี่เซ็กซี่กว่าใครนี่นา

มิ้น - พี่ต้อมอ่ะ เลิกเรียกมิ้นแบบนั้นสักทีสิ

ต้อม - ไม่เรียกได้ไง ก็โคนมจริงๆอ่ะ พี่ชอบดูดด้วย

มิ้นเขินแต่ก็ยิ้มให้กับหน้าจอ อย่างว่าเธอกับเขาคบกันมาก็ชินแล้ว พี่ต้อมความจริงเป็นรุ่นพี่คณะเดียวกัน มาเจอและจีบเธอในงานเฟรชชี่ เขาเป็นคนดี เสียดายอย่างเดียวคือเรื่องเซ็กซ์ไม่ค่อยเก่งนี่แหละ

อย่างไรก็ตามมิ้นเคยมีกับเขาแค่คนเดียว ก็เลยไม่ได้เปรียบเทียบอะไรกับใคร และพอใจกับความอึด 5 นาทีที่พอทำให้มิ้นถึงได้บ้างบางครั้ง

มิ้น - หึ ถ้าอย่างนั้นก็ดูดเยอะๆนะ มิ้นให้พี่ต้อมคนเดียว

ต้อม - คนเดียวแน่ป่าว ไม่ใช่ไปแอบให้หนุ่มที่ไหนดูดนะ เห็นบอกที่นั่นมีคนหล่อๆ ชื่อบอยไม่ใช่เหรอ

มิ้น - เขาไม่อยู่แล้ว อยู่ดีๆ ก็หายไป ไม่รู้สิลาออกแบบติสต์ๆ มั้ง ไม่ต้องห่วงน่า หึงเหรอ

ต้อม - ไม่หึงได้ไงก็มิ้นบอกมีคนจีบประจำ พี่แตกเร็วด้วย

มิ้น - บ้าพี่ต้อมอ่ะ ก็โอเคน่า มิ้นไม่ว่าอะไรหรอก มีความสุขแค่กอดกับพี่ก็พอแล้ว อีกอย่างถึงแตกเร็วแต่มิ้นก็ถึงนะ คิกคิก

ต้อม - น่ารัก นี่ส่งรูปเซ็กซี่ให้พี่หน่อยสิ

มิ้น - อ่ะๆ ก็ได้ เพิ่งไปลองชุดว่ายน้ำมาเมื่อวันอาทิตย์



มิ้นส่งรูปเสร็จ ต้อมก็บอกว่าคิดถึงแม่โคนมอยากดูด มิ้นยังไม่ทันตอบอะไร ก็มีรุ่นพี่มาเรียกไปทำงาน เธอเลยเดินจากไป โดยลืมปิดหน้าจอไม่รู้เลยว่าแชทการสนทนาค้างหราให้ใครต่อใครมาอ่านได้

ขณะที่มิ้นปลีกวิเวกไปนั่งยิ้มกับหน้าจอมือถืออยู่ สาวน้อยไม่ได้สังเกตเลยว่าผจก.เอกได้ซุ่มยืนมองเธออยู่ห่างๆ

น่าสนใจเหมือนกันแหะ เอกพูดพลางยิ้มมีเลศนัยในใจเริ่มคิดเเผนชั่วในหัวอีกครั้ง

เขาล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงเพื่อเช็คของบางอย่าง

เอ๋...มันหายไปไหนวะ ตั้งแต่วันนั้นตลับกับมือถือก็หาย เอกล้วงหาตัวในที่สุดก็หาเจอ ถึงจะไม่แรงเท่าตัวก่อน แต่ก็นานพอละวะ...หึ

ถึงเวลาเริ่มงานบ่าย เอกเริ่มแผนที่วางเอาไว้โดยการสั่งให้มิ้นมาทำหน้าที่เลขาส่วนตัว โดยยกเอาการเรียนการสอนมาเป็นข้ออ้างที่ฟังขึ้น

เอกมองไปที่มิ้นแววตาเต็มไปด้วยความร้าย เหมือนพยามารที่จ้องเอาชีวิตสาวน้อยไร้เดียงสา
มิ้นมีหน้าที่จดบันทึก ติดต่อประสานงานให้พี่ และอย่างอื่นเช่นเซ็นเอกสาร ก่อนเอามาให้พี่เซ็นต้องตรวจเช็คให้ดีก่อนเข้าใจไหม? เอกสอนบอกลายละเอียดหน้าที่ที่มิ้นต้องทำ

เอ่อ ขะ เข้าใจค่ะ มิ้นอ้ำอึ้งเล็กน้อย เป็นอย่างนี้ทุกทีเพราะเธอชอบตื่นเต้นเวลาอยู่ต่อหน้าเอก เกร็งไปตามประสา

กับพนักงานคนอื่นเธอจะผ่อนคลายให้พวกเขามาหยอกมาจีบได้ แต่ที่ผ่านมาพี่เอกทำตัวขึงขังจริงจังยิ่งบทบาทเป็นผู้จัดการทำเอาเธอรู้สึกว่าต้องตั้งใจเป็นพิเศษ แทบจะยืนตัวตรงแอ่นอกใหญ่ๆ อย่างมีวินัยทีเดียว

มิ้นทำหน้าที่เลขาวันแรกได้เต็มที่แต่ก็ยังมีบกพร่องอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ถึงขั้นแย่อะไรมากสามารถเอาไปปรับปรุงแก้ไขได้

ใกล้เวลาเลิกงาน พนักงานทุกคนก็เริ่มเก็บของเตรียมกลับบ้าน แต่ว่าเอกยังคงใช้มิ้นจนนาทีสุดท้าย

โห่...พี่เอกนี่ ใช่น้องซะคุ้มเลยนะ

เออ สงสารน้องเลยวะ

พี่พนักงานกลุ่มหนึ่งได้มองมาที่ห้องของผจก.ที่มิ้นน้องฝึกงานกำลังเดินเข้าออกห้อง มือถือเอกสารเป็นว่าเล่น

จนกระทั่งใกล้ถึงเวลาเลิกงาน พนักงานในแผนกก็ทยอยกันกลับบ้านจนทั้งออฟฟิศเหลือเพียงห้องเอกห้องเดียวที่ยังไม่กลับ

มิ้นยื่นส่งเอกสารให้เอกรอบสุดท้าย เหนื่อยไหลแทบท่วมตัว

...อืม เรียบร้อย เอกเซ็นเอกสารรอบสุดท้ายเสร็จ มิ้นยิ้มดีใจที่ในที่สุดเธอก็สามารถทำสำเร็จภารกิจ

ขอบคุณค่ะพี่เอก มิ้นถอนหายใจ ยิ้มออกในที่สุด แม้เหนื่อยล้าแต่เธอก็ดีใจที่ทำสำเร็จ

ถ้าอย่างนั้นมิ้นเตรียมกลับก่อนนะคะ มิ้นบอกเตรียมเดินออกจากห้องทำงาน มองผ่านผนังกระจกออกไปเห็นว่าคนในออฟฟิศหายไปหมดแล้ว

เกือบสองทุ่มแล้วแฮะ ดีนะวันนี้ไม่ได้นัดพี่ต้อม ไม่งั้นแฟนเรางอนแย่เลย มิ้นคิด

นั่งพักดื่มน้ำก่อนไหม เอกพูดพร้อมกับลุกขึ้นรินน้ำใส่แก้ว และเดินส่งแก้วให้มิ้นดื่ม ดื่มน้ำก่อน รีบรึเปล่า?

เอ่อ ก็... มิ้นชะงักความจริงแล้วเธออยากกลับบ้าน แต่จะปฏิเสธเจ้านายได้ยังไง ไม่รีบหรอกค่ะ ขอบคุณนะคะพี่เอก

จากนั้นก็รับแก้วไปด้วยรอยยิ้ม เริ่มจิบดื่มทีละนิดๆ

เอกยิ้มในใจเพราะ

มื้นเสร็จแน่ๆ

เก็บเด็กฝึกงานไปก่อน