พูดคุยก่อนอ่าน : กลับมาแล้วครับ มาต่อจากตอนที่แล้วกัน ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตาเฒ่าพลกันแน่ ตอนนี้ผมขอปล่อยแค่ตัวอย่างก่อนนะครับ กำลังปั่นตัวเต็มอยู่ คาดว่าไม่เกิน 4 ทุ่มจะเสร็จ แล้วจะเอาฉบับ PDF มาแปะทันทีครับ

Edit เพิ่มเติม : เอาลงแล้วนะครับ กับเนื้อหาเต็ม ๆ ของตอนนี้ ขอให้สนุกกับการอ่านครับ ถึงไม่มีฉากเลิฟซีนแต่ก็แซ่บได้เหมือนกัน 5555+ บอกนิดนึง พี่กรมีบทเล็กน้อยตอนท้าย ๆ ไปจนถึงตอนหน้า และนี่จะเป็นอีกเหตุผลที่ทำให้พี่กรแห้วครูเบสท์ 55555+ ส่วนจะเป็นเรื่องอะไรขอให้ลองติดตามกันดู

....................................



มนุษย์ลุงล้มตัวลงไปนอนกองกับพื้น คนที่อยู่ใกล้เหตุการณ์ที่สุดเห็นจะไม่พ้นครูเบสท์ หญิงสาวก้มตัวลงดูอาการอดีตภารโรงหื่นที่กำลังผันตัวเป็นคนขายน้ำเต้าหู้ในอนาคตด้วยความเป็นห่วงในฐานะเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน

"ลุงพล!!!เป็นยังไงบ้างคะ!!!?" ภัคจิราเอื้อมมือจับแก้มของลุงพลเพื่อตรวจดูอาการ

"ผม...โอยย...ผมแน่นหน้าอกจัง" ลุงพลครวญออกมา มันหลับตาปี๋แล้วเอามือกุมหน้าอกแน่น จนหมอเบสท์เริ่มรู้สึกใจคอไม่ดี ที่เป็นเหตุนี้ไม่ใช่เพราะอะไร แต่เพราะความเป็นเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ภัคจิราไม่ต้องการให้เกิดอะไรร้าย ๆ ขึ้นต่อหน้าเช่นนี้ ถึงจะเป็นลุงพลก็ตาม

ก่อนหน้านั้น ภัคจิราเคยได้ข่าวเสีย ๆ หาย ๆ ของลุงพลจากก๊วนนักสืบอย่าง ยัยอุ๊ ยัยหมวย และสาวอีฟ จนครูเบสท์คนสวยเองก็รู้สึกคล้อยตามไม่น้อย แต่จะให้เดินหน้าสืบเรื่องราเต็มที่ เห็นทีคงทำไม่ได้ ตราบใดที่ยังไม่มีผู้เสียหายออกมาร้องเรียน

ตัดมาที่ฝั่งลุงพล ภาพที่เห็นมันฝ้าฟางไปหมด เสียงที่ได้ยินก็เบลอจนแทบไม่ได้ยิน ทันใดนั้นเสียงเรียกชื่อของมันเมื่ออดีตชาติก็ค่อย ๆ ดังขึ้นมา

"ท่านท้าวชุมพล!!! ท่านท้าวชุมพล!!" เสียงหวาน ๆ ที่คุ้นเคยไม่ใช่เสียงคนอื่นคนไกล แต่เป็นเสียงของภัคจิราวดี น้องสาวของพลอยพรรณราย ที่ท่านท้าวชุมพลศักดาหลงรักและเทิดทูญยิ่งกว่าสิ่งใดในสรวลสวรรค์

"ท่านหญิงภัคจิราวดี" ลุงพลเอ่ยชื่อของนาง "ภัค...จิ...รา....ครูเบสท์"

ภาพที่มันเห็นคือภาพเมื่ออดีตชาติ สมัยที่มันเป็นเทวดาบนสรวลสวรรค์ ท้าวชุมพลศักดาเป็นยอดนักรบผู้เกรียงไกร เป็นจอมทัพสวรรค์ผู้นำเหล่านักรบเทวดาเข้าสู้รบกับเหล่าบรรดาภูติผีปีศาจและอสูรกายจากนรกที่ก่อกวนโลกมนุษย์

"ข้าขออาสานำพวกเจ้าเข้าโรมรับกับเหล่าบรรดาอสูรกายทั้งหลาย ข้าขอให้สัตย์ปฏิญาณว่าจะร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่กับพวกเจ้าประหนึ่งพี่น้องร่วมอุทร!!!" ท่านท้าวมีชื่อชูดาบขึ้นเหนือหัวเพื่อสร้างขวัญกำลังใจให้เหล่าบรรดาแม่ทัพนายกองแห่งสวรรค์นับแสนองค์ ท่านท้าวชุมพลศักดาเหลือบมองไปที่แท่นบัลลังค์เหนือศีรษะ พลอยพรรณรายและภัคจิราในฐานะพี่ใหญ่ของน้อง ๆ ที่เหลือทั้งสิบคนยืนมองท่านท้าวชุมพลและเหล่าบรรดาแม่ทัพนายกองสวรรค์ด้วยความชื่นชม

"ข้าจะคว้าชัยชนะกลับมา เพื่อท่านหญิงพลอยพรรณราย!!!" ท่านท้าวชุมพลประกาศต่อหน้า ทำเอาเหล่าบรรดาน้อง ๆ ของพลอยพรรณรายขวยเขินกันเป็นทิวแถว

"ท่านพี่ ท่านจะไม่ให้กำลังใจท่านท้าวเลยฤา?" ภัคจิราวดีเอ่ยปากถามพี่สาวที่ทำเมินเฉยใส่ท่านท้าวชุมพลอย่างออกหน้าออกตา

"ไม่มีทาง ถ้าเจ้าอยากพูด ก็พูดเองซิ" พลอยพรรณรายตอบอย่างไม่สะทกสะท้าน ทำเอาภัคจิราวดีอดเสียความรู้สึกไม่ได้

"ขอให้ท่านคว้าชัยชนะกลับมานะ ท่านท้าวชุมพลศักดา ขอให้ท่านได้คว้าชัยชนะกลับสวรรค์อีกครา ขอให้ท่านชนะหมู่มาร พวกข้าและพี่พลอยพรรณรายจะขอเป็นกำลังใจให้ท่าน" พอไม่มีทางเลือก ภัคจิราวดีจึงเสนอตัวเป็นคนพูดความรู้สึกทั้งหมดแทนพี่สาวที่ไม่ค่อยสบอารมณ์กับท่านท้าวชุมพลศักดาเท่าไรนัก ท่านท้าวชุมพลศักดายิ้มให้ภัคจิราวดี พลางเหลือบมองพลอยพรรณรายที่ทำท่าทีเมินเฉยใส่ แต่ท่านท้าวมีชื่อยังมองโลกในแง่ดีว่าเหตุที่นางทำเช่นนี้อาจเป็นเพราะความเขินอายก็เป็นได้

"ลุงพล!! เป็นยังไงบ้างคะ?" เสียงของครูเบสท์ในชาติปัจจุบันดังขึ้น ตาเฒ่าหื่นเริ่มคืนสติ กลับสู่โลกของความจริง ภาพตรงหน้าไม่ใช่ภัคจิราวดี แต่เป็นครูเบสท์ นางฟ้าคนสวยของวิทยาลัยพยาบาล "ยังไหวไหม? เดี๋ยวเบสท์ให้คนพาลุงไปหาหมอนะ"

"ภัค...จิ...รา...." ลุงพลเอ่ยชื่อจริงของครูเบสท์ออกมา

"อะไรคะลุง?" ครูเบสท์ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย "เรียกชื่อจริงเบสท์ทำไมคะ?"

"ภัค...จิ...รา...วดี..." ตาเฒ่าเอ่ยชื่อเรียกครูเบสท์เมื่ออดีตชาติ ก่อนหมดสติไปต่อหน้าครูเบสท์ นางฟ้าคนสวยตกใจไม่น้อยกับสิ่งที่เกิดขึ้น โชคยังดีที่มีคนหนุ่ม ๆ แถวนั้นที่รีบวิ่งมายังจุดเกิดเหตุ ครูเบสท์เลยร้องขอความช่วยเหลือเป็นการด่วน

"ช่วยด้วยคะ ลุงพลหมดสติไป!!!" ครูเบสท์ตอบ พลางหันไปมองเจ้าของร้านขายอาหารตามสั่ง "ป้าคะ ช่วยห่อใส่กล่องให้ทีนะ เดี๋ยวเบสท์กลับมาเอา"

ภัคจิรารีบเดินตามกลุ่มหนุ่มฉกรรจ์ที่เป็นญาติ ๆ ของพ่อค้าและแม่ค้าในโรงอาหาร มุ่งตรงไปที่ห้องพยาบาลของหมอพลอยพรรณ เพื่อให้คุณหมอคนสวยช่วยตรวจดูอาการของลุงพลเป็นการด่วนว่าแกป่วยเป็นโรคอะไรกันแน่?

#########################

ตัดมาที่ฝั่งของหมอพลอย คุณหมอสาวนั่งเคลียร์งานบนโต๊ะในช่วงเช้าตามปกติ วันนี้เธอรู้สึกอ่อนเพลียไม่น้อย เพราะเมื่อคืนโรมรันเกมรักกับตาเฒ่าหื่นตลอดทั้งคืนจนแทบไม่ได้นอน พอทำงานไปได้สักพักคุณหมอสาวก็เอามือปิดปากที่กำลังหาวอยู่

"เมื่อคืนนอนไม่หลับเหรอคะคุณหมอ?" พี่เปิ้ล ผู้ช่วยหมอเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้ม "นี่ค่ะเอกสารของผู้อำนวยการ รบกวนทีนะคะ"

"ค่ะ...เดี๋ยวพลอยดูให้นะ" หมอพลอยยิ้มแก้เขิน พอเปิดได้ไม่กี่หน้า เสียงโวยวายก็ดังขึ้นหน้าห้องพยาบาล พอเสียงประตูเปิด หมอพลอยก็รีบวางกองเอกสารไว้บนโต๊ะ ด้วยสัญชาตญาณความเป็นหมอที่รู้ดีว่ากำลังมีผู้ป่วยเข้ามาเพื่อให้เธอทำการรักษา เช่นเดียวกับพี่เปิ้ล ผู้ช่วยหมอคนสนิท ที่รีบเดินตามคุณหมอสาวไปติด ๆ ทันที

"คุณหมอ!!ช่วยด้วยครับ ลุงพลแกเป็นลม!!!" ไอ้หนุ่มน้องชายเจ้าของร้านอาหารในวิทยาลัยบอกกับหมอสาวที่เปิดประตูห้องทำงานออกมา "เดี๋ยวให้ครูเบสท์อธิบายนะครับว่ามันเกิดอะไรขึ้น"

"พี่พลอยคะ ลุงพลเค้าอยู่ดี ๆ ก็หมดสติล้มลงไปกองกับพื้น พี่พลอยช่วยดูอาการลุงพลให้หน่อยได้ไหมคะ?" ภัคจิราปรากฏตัวตามมาในห้องพยาบาลติด ๆ ดูท่าทางแล้วภัคจิรามีความกังวลไม่น้อยกับสิ่งที่เกิดขึ้น ขณะเดียวกัน หมอพลอยกลับรู้สึกหึงไอ้เฒ่าอยู่ลึก ๆ อย่างประหลาด

#########################

"ชั้นเกลียดนังพิมจริง ๆ เลยว่ะ ทำไมมันต้องมาลงวิชาเดียวกับชั้นด้วยวะ? เช็คอื่นมีเยอะแยะไม่ลง มาลงเซ็คเดียวกัน แถมต้องทำงานกลุ่มด้วยกันอีก โคตรเซ็ง..." แนนนี่ นริศรา พริตตี้สาวสู้ชีวิตเดินเข้ามาในห้องน้ำแล้ววางกระเป๋าหนังมียี่ห้อที่เธอเก็บตังค์ซื้อบนอ่างล้างหน้า พลางรูดซิปแล้วหยิบเอาเครื่องสำอางค์ขึ้นมาแต่งสวย

"เถอะน่า ทน ๆ ไปเถอะ เดี๋ยวก็ผ่านไปนะแก" กลุ่มเพื่อน ๆ ของแนนนี่เอ่ยปากให้กำลังใจเพื่อนรักที่ไม่ค่อยจะถูกโฉลกกับพิมมี่ อันที่จริงต้องเรียกว่าเกลียดขี้หน้ากันเลยดีกว่า เพราะเมื่อปีที่แล้ว พิมมี่เคยก่อวีรกรรมด้วยการเดินปรี่เข้ามาหาแนนนี่ที่กำลังนั่งเม้าท์เรื่องผู้ชายที่ม้านั่งหินตรงริมสนามหญ้าเพราะความเข้าใจผิดเรื่องไอ้บิ๊ก

"ชั้นไม่เคยลืมเรื่องวันนั้นเลยจริง ๆ นะแก" แนนนี่หันไปมองหน้าเพื่อนสาวของเธอ "ชั้นว่าชั้นไม่เคยไปอะไรกับนังนั่นนะ แต่อยู่ดี ๆ มันก็มาตบหน้าชั้นเฉยเลย มันคิดว่าชั้นจะแย่งไอ้บิ๊กแฟนมัน เห๊อะ!!! คิดมาได้ ผู้ชายห่วย ๆ ลูกแหง่ติดแม่แบบนั้น ชั้นไม่สนหรอกเว้ย!!!

อันที่จริงแล้วแนนนี่ก็รู้กิตติศัพท์เรื่องความงี่เง่าของไอ้บิ๊กดี ดังนั้นแนนนี่จึงพยายามรักษาระยะห่างเอาไว้ สำหรับแนนนี่แล้วไอ้บิ๊กเป็นเพียงแค่เพื่อนร่วมมหาวิทยาลัยเท่านั้นแหละ ไม่มีทางเป็นอะไรมากกว่านั้น เหนือสิ่งอื่นใด ไอ้บิ๊กไม่ใช่ผู้ชายประเภทที่แนนนี่จะรักหรือจะหลง เพราะเธอไม่ชอบพวกลูกคนรวยเท่าไร

แนนนี่ทำงานเป็นพริตตี้ เธอเจอผู้ชายหลายรูปแบบที่หวังเข้ามาในชีวิต มีทั้งเด็กมัธยมปลายที่ยังไม่หย่านม ไม่ได้หมายความว่ายังดื่มนมจากเต้าของคุณแม่อยู่นะ แต่หมายถึงยังตั้งตัวไม่ได้ ยังดีแต่แบมือขอเงินพ่อแม่ เด็กหนุ่มพวกนี้ก็ช่างกล้า คิดว่าตัวเองหล่อ ก็เลยหวังข้ามรุ่นจีบพริตตี้สาวระดับมหาวิทยาลัยอย่างแนนนี่ แต่แนนที่ไม่สนใจหรอก เธอตอกกลับไปจนเด็กหนุ่ม ม.ปลาย พวกนั้น ไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว

"นี่น้อง ถ้าคิดจะมาจีบพี่น่ะ เอาตัวเองให้รอดก่อนดีไหม? เรียนให้จบ มีงานทำ หาเงินใช้เองก่อนจะดีป๊ะ?"

เรียกได้ว่าเด็ก ม.ปลายหน้าเปื้อนสิวกลุ่มนั้นไปไม่เป็นกันเลยทีเดียวพอเจอไม้นี้ของน้องแนนนี่ ไม่ใช่แค่เด็กหนุ่ม ม.ปลายเท่านั้นนะ แต่ยังมีตาแก่ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่และเสี่ยพุงพลุ้ยอ้วนลงพุงขออาสาเป็นคนเลี้ยงดูน้องแนนนี่

"นี่...ลุงคะ มาจีบหนูแบบนี้ไม่กลัวเมียที่บ้านรู้เหรอคะ? หนูจะบอกลุงให้นะว่าหนูไม่ได้เดือดร้อนเงินอะไรขนาดนั้น หนูมีศักดิ์ศรี มีมือมีเท้าหาเงินเลี้ยงชีพด้วยตัวเองนะคะลุง แล้วจะบอกให้ด้วย หนูไม่ชอบเฒ่าหัวงูลามกตัณหากลับแบบลุงแน่นอน"

จะบอกว่ายังไงดีล่ะ? ดูผิวเผินแล้วน้องแนนนี่เป็นสาวเอ็กซ์ เซ็กส์แตก หุ่นก็อวบอัด เรียกได้ว่าเนื้อนมไข่ เป็นพริตตี้ที่กำลังไต่เต้าและเริ่มมีชื่อเสียงขึ้นมาเรื่อย ๆ จากงานอีเว้นต์ต่าง ๆ รวมไปถึงแฟชั่นโชว์ ซึ่งปฏิเสธไม่ได้ว่าธีมหลักของมันคือแนวเซ็กซี่ ด้วยเหตุนี้เองจึงทำให้แนนนี่พบเจอกับผู้ชายเจ้าชู้บ้ากามและขี้หลีจำนวนมาก ที่เข้ามาขายขนมจีบเพื่อหวังจะฟันเธอ

"จะทำงานแบบนี้อีกนานไหมลูก?" แม่ของแนนนี่ที่ขอนแก่นเอ่ยปากถามลูกสาวด้วยความเป็นห่วงเป็นภาษาท้องถิ่น เพราะแม่ของแนนนี่มองว่านี่เป็นอาชีพเต้นกินรำกิน ไม่มีความมั่นคง แถมยังต้องเปิดเปลือยเนื้อหนังให้พวกผู้ชายกลัดมันได้แทะโลมอีกต่างหาก

"ก็เงินมันดีอ่ะแม่จ๋า" แนนนี่ตอบ "มันอาจเปลืองเนื้อเปลืองตัวหนูไปบ้างแต่ก็ไม่เป็นไรหรอกนะ หนูแค่อยากให้พ่อกับแม่สบาย แค่นั้นจริง ๆ"

#########################

ตัดมาทางฝั่งของยัยหมวยและสาวอีฟ หลังจากเหตุการณ์ที่สองสาวนักสืบแอบดังฟังสิ่งที่โดนัทกับนาถพูด จนทำให้ใบเฟิร์นที่เดินมาแถวนั้นเห็นจึงเรียกชื่อทั้งสองคน ทำให้โดนัทและนาถที่อยู่ข้างในรีบเปิดประตูออกมาเผชิญหน้ากับสองสาวนักสืบทันที

"มาทำอะไรตรงนี้หาอีฟ? หมวย? มาแอบฟังอะไรกัน!!!" โดนัทต่อว่าต่อขานสองสาวนักสืบอย่างเอาเรื่อง

"มีอะไร? ทำไมไม่เคาะประตูเรียกก่อน มาแอบดักฟังคนอื่นคุยกันได้ยังไง?" นาถเองก็ไม่ต่างจากโดนัท สาวน้อยจากปักษ์ใต้มองหน้าสองสาวเพื่อนรักอย่างเอาเรื่อง น้องอีฟดูจ๋อยในบัดดล ในขณะที่ยัยหมวยยังมีท่าทีต่อต้านอย่างชัดเจน

"ก็พี่โดนัทกับนาถคุยกันเสียงดัง พวกเราไม่อยากรบกวน แถมยังได้ยินว่าคุยกันเรื่องลุงพลด้วย มันเกิดอะไรขึ้นเหรอคะ? ทำไมอยู่ดี ๆ ถึงมีชื่อของลุงพลคนนั้นในหัวข้อสนทนาด้วย ห๊ะ!!!"

โดนัทและนาถหน้าถอดทีทันที เมื่อยัยหมวยจี้ใจดำ ทำเอาใบเฟิร์นที่ยืนนิ่งอยู่ทนไม่ไหว ต้องแสดงความเห็นขึ้นมาบ้าง

"ไม่ว่าสองคนนี้จะคุยอะไร แต่น้องทั้งสองคนไม่มีสิทธิมาแอบฟังอะไรทั้งนั้นนะ นี่มันเป็นการฟ้องว่าพวกน้องไม่มีมารยาท ไม่มีคุณสมบัติของผู้ดี"

"นี่พี่เฟิร์นด่าหมวยเหรอคะ?" ยัยหมวยมองหน้าใบเฟิร์นอย่างเอาเรื่อง "คิดว่าตัวเองเป็นใครคะพี่? ถึงมาด่ามาว่าคนอื่นอ่ะ ห๊ะ!!"

หมวย!!ใจเย็น ๆ ก่อนซิ" สาวอีฟที่ใจเย็นและสงบเสงี่ยมกว่ารีบห้ามปรามเพื่อนรัก "ยังไงพวกเราก็ผิดนะ พี่เฟิร์นคะ อีฟต้องขอโทษแทนหมวยด้วยนะคะ พวกเราจะไม่ทำตัวแย่ ๆ แบบนี้อีกแล้ว"

"ยอมได้ยังไงวะอีฟ!!" เดือนดาราหันไปมองตาขวางใส่เพื่อนรัก "ก็เห็น ๆ อยู่อ่ะว่ามันเกี่ยวกับลุงพล แกยังจะ...."

"ลุงพลทำไม? บอกมาซิ!! ลุงพลทำไม!!!" โดนัทท้าทาย "พูดมาให้ชัดเจนเลยยัยหมวย อย่ามาทำตัวสอดรู้สอดเห็นแบบยัยอุ๊มัน พี่ไม่ชอบ!!"

"บอกมาเลยนะหมวย!!! อีฟก็ด้วย!!! พี่อุ๊ให้มาสืบอะไรใช่ไหม? ตอบมา!!!" นาถลดาก็ไม่ยอมน้อยหน้าเช่นกัน

"เอ่อ...ไม่มีอะไรหรอกค่ะ อีฟต้องขอโทษแทนทุกคนด้วยนะคะ" ยิ่งตึงเครียดเท่าไร น้องอีฟยิ่งใจเสียเท่านั้น "หมวย!!!กลับห้องเราก่อน เร็วเข้า!!!"

"อย่าให้รู้นะ ว่าพวกพี่มีส่วนทำให้พี่อุ๊ต้องเป็นแบบนี้!!!" ยัยหมวยทำเสียงดุใส่ "หมวยไม่ยอมแน่ ยังไงพี่อุ๊ก็ดีกับหมวย!! หมวยไม่ยอมหรอก เห๊อะ!!!"


ลิงค์อยู่ด้านล่างครับ

ok

 

พูดคุยก่อนอ่าน : กลับมาแล้วครับ มาต่อจากตอนที่แล้วกัน ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตาเฒ่าพลกันแน่ ตอนนี้ผมขอปล่อยแค่ตัวอย่างก่อนนะครับ กำลังปั่นตัวเต็มอยู่ คาดว่าไม่เกิน 4 ทุ่มจะเสร็จ แล้วจะเอาฉบับ PDF มาแปะทันทีครับ

Edit เพิ่มเติม : เอาลงแล้วนะครับ กับเนื้อหาเต็ม ๆ ของตอนนี้ ขอให้สนุกกับการอ่านครับ ถึงไม่มีฉากเลิฟซีนแต่ก็แซ่บได้เหมือนกัน 5555+ บอกนิดนึง พี่กรมีบทเล็กน้อยตอนท้าย ๆ ไปจนถึงตอนหน้า และนี่จะเป็นอีกเหตุผลที่ทำให้พี่กรแห้วครูเบสท์ 55555+ ส่วนจะเป็นเรื่องอะไรขอให้ลองติดตามกันดู

....................................



มนุษย์ลุงล้มตัวลงไปนอนกองกับพื้น คนที่อยู่ใกล้เหตุการณ์ที่สุดเห็นจะไม่พ้นครูเบสท์ หญิงสาวก้มตัวลงดูอาการอดีตภารโรงหื่นที่กำลังผันตัวเป็นคนขายน้ำเต้าหู้ในอนาคตด้วยความเป็นห่วงในฐานะเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน

"ลุงพล!!!เป็นยังไงบ้างคะ!!!?" ภัคจิราเอื้อมมือจับแก้มของลุงพลเพื่อตรวจดูอาการ

"ผม...โอยย...ผมแน่นหน้าอกจัง" ลุงพลครวญออกมา มันหลับตาปี๋แล้วเอามือกุมหน้าอกแน่น จนหมอเบสท์เริ่มรู้สึกใจคอไม่ดี ที่เป็นเหตุนี้ไม่ใช่เพราะอะไร แต่เพราะความเป็นเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ภัคจิราไม่ต้องการให้เกิดอะไรร้าย ๆ ขึ้นต่อหน้าเช่นนี้ ถึงจะเป็นลุงพลก็ตาม

ก่อนหน้านั้น ภัคจิราเคยได้ข่าวเสีย ๆ หาย ๆ ของลุงพลจากก๊วนนักสืบอย่าง ยัยอุ๊ ยัยหมวย และสาวอีฟ จนครูเบสท์คนสวยเองก็รู้สึกคล้อยตามไม่น้อย แต่จะให้เดินหน้าสืบเรื่องราเต็มที่ เห็นทีคงทำไม่ได้ ตราบใดที่ยังไม่มีผู้เสียหายออกมาร้องเรียน

ตัดมาที่ฝั่งลุงพล ภาพที่เห็นมันฝ้าฟางไปหมด เสียงที่ได้ยินก็เบลอจนแทบไม่ได้ยิน ทันใดนั้นเสียงเรียกชื่อของมันเมื่ออดีตชาติก็ค่อย ๆ ดังขึ้นมา

"ท่านท้าวชุมพล!!! ท่านท้าวชุมพล!!" เสียงหวาน ๆ ที่คุ้นเคยไม่ใช่เสียงคนอื่นคนไกล แต่เป็นเสียงของภัคจิราวดี น้องสาวของพลอยพรรณราย ที่ท่านท้าวชุมพลศักดาหลงรักและเทิดทูญยิ่งกว่าสิ่งใดในสรวลสวรรค์

"ท่านหญิงภัคจิราวดี" ลุงพลเอ่ยชื่อของนาง "ภัค...จิ...รา....ครูเบสท์"

ภาพที่มันเห็นคือภาพเมื่ออดีตชาติ สมัยที่มันเป็นเทวดาบนสรวลสวรรค์ ท้าวชุมพลศักดาเป็นยอดนักรบผู้เกรียงไกร เป็นจอมทัพสวรรค์ผู้นำเหล่านักรบเทวดาเข้าสู้รบกับเหล่าบรรดาภูติผีปีศาจและอสูรกายจากนรกที่ก่อกวนโลกมนุษย์

"ข้าขออาสานำพวกเจ้าเข้าโรมรับกับเหล่าบรรดาอสูรกายทั้งหลาย ข้าขอให้สัตย์ปฏิญาณว่าจะร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่กับพวกเจ้าประหนึ่งพี่น้องร่วมอุทร!!!" ท่านท้าวมีชื่อชูดาบขึ้นเหนือหัวเพื่อสร้างขวัญกำลังใจให้เหล่าบรรดาแม่ทัพนายกองแห่งสวรรค์นับแสนองค์ ท่านท้าวชุมพลศักดาเหลือบมองไปที่แท่นบัลลังค์เหนือศีรษะ พลอยพรรณรายและภัคจิราในฐานะพี่ใหญ่ของน้อง ๆ ที่เหลือทั้งสิบคนยืนมองท่านท้าวชุมพลและเหล่าบรรดาแม่ทัพนายกองสวรรค์ด้วยความชื่นชม

"ข้าจะคว้าชัยชนะกลับมา เพื่อท่านหญิงพลอยพรรณราย!!!" ท่านท้าวชุมพลประกาศต่อหน้า ทำเอาเหล่าบรรดาน้อง ๆ ของพลอยพรรณรายขวยเขินกันเป็นทิวแถว

"ท่านพี่ ท่านจะไม่ให้กำลังใจท่านท้าวเลยฤา?" ภัคจิราวดีเอ่ยปากถามพี่สาวที่ทำเมินเฉยใส่ท่านท้าวชุมพลอย่างออกหน้าออกตา

"ไม่มีทาง ถ้าเจ้าอยากพูด ก็พูดเองซิ" พลอยพรรณรายตอบอย่างไม่สะทกสะท้าน ทำเอาภัคจิราวดีอดเสียความรู้สึกไม่ได้

"ขอให้ท่านคว้าชัยชนะกลับมานะ ท่านท้าวชุมพลศักดา ขอให้ท่านได้คว้าชัยชนะกลับสวรรค์อีกครา ขอให้ท่านชนะหมู่มาร พวกข้าและพี่พลอยพรรณรายจะขอเป็นกำลังใจให้ท่าน" พอไม่มีทางเลือก ภัคจิราวดีจึงเสนอตัวเป็นคนพูดความรู้สึกทั้งหมดแทนพี่สาวที่ไม่ค่อยสบอารมณ์กับท่านท้าวชุมพลศักดาเท่าไรนัก ท่านท้าวชุมพลศักดายิ้มให้ภัคจิราวดี พลางเหลือบมองพลอยพรรณรายที่ทำท่าทีเมินเฉยใส่ แต่ท่านท้าวมีชื่อยังมองโลกในแง่ดีว่าเหตุที่นางทำเช่นนี้อาจเป็นเพราะความเขินอายก็เป็นได้

"ลุงพล!! เป็นยังไงบ้างคะ?" เสียงของครูเบสท์ในชาติปัจจุบันดังขึ้น ตาเฒ่าหื่นเริ่มคืนสติ กลับสู่โลกของความจริง ภาพตรงหน้าไม่ใช่ภัคจิราวดี แต่เป็นครูเบสท์ นางฟ้าคนสวยของวิทยาลัยพยาบาล "ยังไหวไหม? เดี๋ยวเบสท์ให้คนพาลุงไปหาหมอนะ"

"ภัค...จิ...รา...." ลุงพลเอ่ยชื่อจริงของครูเบสท์ออกมา

"อะไรคะลุง?" ครูเบสท์ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย "เรียกชื่อจริงเบสท์ทำไมคะ?"

"ภัค...จิ...รา...วดี..." ตาเฒ่าเอ่ยชื่อเรียกครูเบสท์เมื่ออดีตชาติ ก่อนหมดสติไปต่อหน้าครูเบสท์ นางฟ้าคนสวยตกใจไม่น้อยกับสิ่งที่เกิดขึ้น โชคยังดีที่มีคนหนุ่ม ๆ แถวนั้นที่รีบวิ่งมายังจุดเกิดเหตุ ครูเบสท์เลยร้องขอความช่วยเหลือเป็นการด่วน

"ช่วยด้วยคะ ลุงพลหมดสติไป!!!" ครูเบสท์ตอบ พลางหันไปมองเจ้าของร้านขายอาหารตามสั่ง "ป้าคะ ช่วยห่อใส่กล่องให้ทีนะ เดี๋ยวเบสท์กลับมาเอา"

ภัคจิรารีบเดินตามกลุ่มหนุ่มฉกรรจ์ที่เป็นญาติ ๆ ของพ่อค้าและแม่ค้าในโรงอาหาร มุ่งตรงไปที่ห้องพยาบาลของหมอพลอยพรรณ เพื่อให้คุณหมอคนสวยช่วยตรวจดูอาการของลุงพลเป็นการด่วนว่าแกป่วยเป็นโรคอะไรกันแน่?

#########################

ตัดมาที่ฝั่งของหมอพลอย คุณหมอสาวนั่งเคลียร์งานบนโต๊ะในช่วงเช้าตามปกติ วันนี้เธอรู้สึกอ่อนเพลียไม่น้อย เพราะเมื่อคืนโรมรันเกมรักกับตาเฒ่าหื่นตลอดทั้งคืนจนแทบไม่ได้นอน พอทำงานไปได้สักพักคุณหมอสาวก็เอามือปิดปากที่กำลังหาวอยู่

"เมื่อคืนนอนไม่หลับเหรอคะคุณหมอ?" พี่เปิ้ล ผู้ช่วยหมอเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้ม "นี่ค่ะเอกสารของผู้อำนวยการ รบกวนทีนะคะ"

"ค่ะ...เดี๋ยวพลอยดูให้นะ" หมอพลอยยิ้มแก้เขิน พอเปิดได้ไม่กี่หน้า เสียงโวยวายก็ดังขึ้นหน้าห้องพยาบาล พอเสียงประตูเปิด หมอพลอยก็รีบวางกองเอกสารไว้บนโต๊ะ ด้วยสัญชาตญาณความเป็นหมอที่รู้ดีว่ากำลังมีผู้ป่วยเข้ามาเพื่อให้เธอทำการรักษา เช่นเดียวกับพี่เปิ้ล ผู้ช่วยหมอคนสนิท ที่รีบเดินตามคุณหมอสาวไปติด ๆ ทันที

"คุณหมอ!!ช่วยด้วยครับ ลุงพลแกเป็นลม!!!" ไอ้หนุ่มน้องชายเจ้าของร้านอาหารในวิทยาลัยบอกกับหมอสาวที่เปิดประตูห้องทำงานออกมา "เดี๋ยวให้ครูเบสท์อธิบายนะครับว่ามันเกิดอะไรขึ้น"

"พี่พลอยคะ ลุงพลเค้าอยู่ดี ๆ ก็หมดสติล้มลงไปกองกับพื้น พี่พลอยช่วยดูอาการลุงพลให้หน่อยได้ไหมคะ?" ภัคจิราปรากฏตัวตามมาในห้องพยาบาลติด ๆ ดูท่าทางแล้วภัคจิรามีความกังวลไม่น้อยกับสิ่งที่เกิดขึ้น ขณะเดียวกัน หมอพลอยกลับรู้สึกหึงไอ้เฒ่าอยู่ลึก ๆ อย่างประหลาด

#########################

"ชั้นเกลียดนังพิมจริง ๆ เลยว่ะ ทำไมมันต้องมาลงวิชาเดียวกับชั้นด้วยวะ? เช็คอื่นมีเยอะแยะไม่ลง มาลงเซ็คเดียวกัน แถมต้องทำงานกลุ่มด้วยกันอีก โคตรเซ็ง..." แนนนี่ นริศรา พริตตี้สาวสู้ชีวิตเดินเข้ามาในห้องน้ำแล้ววางกระเป๋าหนังมียี่ห้อที่เธอเก็บตังค์ซื้อบนอ่างล้างหน้า พลางรูดซิปแล้วหยิบเอาเครื่องสำอางค์ขึ้นมาแต่งสวย

"เถอะน่า ทน ๆ ไปเถอะ เดี๋ยวก็ผ่านไปนะแก" กลุ่มเพื่อน ๆ ของแนนนี่เอ่ยปากให้กำลังใจเพื่อนรักที่ไม่ค่อยจะถูกโฉลกกับพิมมี่ อันที่จริงต้องเรียกว่าเกลียดขี้หน้ากันเลยดีกว่า เพราะเมื่อปีที่แล้ว พิมมี่เคยก่อวีรกรรมด้วยการเดินปรี่เข้ามาหาแนนนี่ที่กำลังนั่งเม้าท์เรื่องผู้ชายที่ม้านั่งหินตรงริมสนามหญ้าเพราะความเข้าใจผิดเรื่องไอ้บิ๊ก

"ชั้นไม่เคยลืมเรื่องวันนั้นเลยจริง ๆ นะแก" แนนนี่หันไปมองหน้าเพื่อนสาวของเธอ "ชั้นว่าชั้นไม่เคยไปอะไรกับนังนั่นนะ แต่อยู่ดี ๆ มันก็มาตบหน้าชั้นเฉยเลย มันคิดว่าชั้นจะแย่งไอ้บิ๊กแฟนมัน เห๊อะ!!! คิดมาได้ ผู้ชายห่วย ๆ ลูกแหง่ติดแม่แบบนั้น ชั้นไม่สนหรอกเว้ย!!!

อันที่จริงแล้วแนนนี่ก็รู้กิตติศัพท์เรื่องความงี่เง่าของไอ้บิ๊กดี ดังนั้นแนนนี่จึงพยายามรักษาระยะห่างเอาไว้ สำหรับแนนนี่แล้วไอ้บิ๊กเป็นเพียงแค่เพื่อนร่วมมหาวิทยาลัยเท่านั้นแหละ ไม่มีทางเป็นอะไรมากกว่านั้น เหนือสิ่งอื่นใด ไอ้บิ๊กไม่ใช่ผู้ชายประเภทที่แนนนี่จะรักหรือจะหลง เพราะเธอไม่ชอบพวกลูกคนรวยเท่าไร

แนนนี่ทำงานเป็นพริตตี้ เธอเจอผู้ชายหลายรูปแบบที่หวังเข้ามาในชีวิต มีทั้งเด็กมัธยมปลายที่ยังไม่หย่านม ไม่ได้หมายความว่ายังดื่มนมจากเต้าของคุณแม่อยู่นะ แต่หมายถึงยังตั้งตัวไม่ได้ ยังดีแต่แบมือขอเงินพ่อแม่ เด็กหนุ่มพวกนี้ก็ช่างกล้า คิดว่าตัวเองหล่อ ก็เลยหวังข้ามรุ่นจีบพริตตี้สาวระดับมหาวิทยาลัยอย่างแนนนี่ แต่แนนที่ไม่สนใจหรอก เธอตอกกลับไปจนเด็กหนุ่ม ม.ปลาย พวกนั้น ไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว

"นี่น้อง ถ้าคิดจะมาจีบพี่น่ะ เอาตัวเองให้รอดก่อนดีไหม? เรียนให้จบ มีงานทำ หาเงินใช้เองก่อนจะดีป๊ะ?"

เรียกได้ว่าเด็ก ม.ปลายหน้าเปื้อนสิวกลุ่มนั้นไปไม่เป็นกันเลยทีเดียวพอเจอไม้นี้ของน้องแนนนี่ ไม่ใช่แค่เด็กหนุ่ม ม.ปลายเท่านั้นนะ แต่ยังมีตาแก่ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่และเสี่ยพุงพลุ้ยอ้วนลงพุงขออาสาเป็นคนเลี้ยงดูน้องแนนนี่

"นี่...ลุงคะ มาจีบหนูแบบนี้ไม่กลัวเมียที่บ้านรู้เหรอคะ? หนูจะบอกลุงให้นะว่าหนูไม่ได้เดือดร้อนเงินอะไรขนาดนั้น หนูมีศักดิ์ศรี มีมือมีเท้าหาเงินเลี้ยงชีพด้วยตัวเองนะคะลุง แล้วจะบอกให้ด้วย หนูไม่ชอบเฒ่าหัวงูลามกตัณหากลับแบบลุงแน่นอน"

จะบอกว่ายังไงดีล่ะ? ดูผิวเผินแล้วน้องแนนนี่เป็นสาวเอ็กซ์ เซ็กส์แตก หุ่นก็อวบอัด เรียกได้ว่าเนื้อนมไข่ เป็นพริตตี้ที่กำลังไต่เต้าและเริ่มมีชื่อเสียงขึ้นมาเรื่อย ๆ จากงานอีเว้นต์ต่าง ๆ รวมไปถึงแฟชั่นโชว์ ซึ่งปฏิเสธไม่ได้ว่าธีมหลักของมันคือแนวเซ็กซี่ ด้วยเหตุนี้เองจึงทำให้แนนนี่พบเจอกับผู้ชายเจ้าชู้บ้ากามและขี้หลีจำนวนมาก ที่เข้ามาขายขนมจีบเพื่อหวังจะฟันเธอ

"จะทำงานแบบนี้อีกนานไหมลูก?" แม่ของแนนนี่ที่ขอนแก่นเอ่ยปากถามลูกสาวด้วยความเป็นห่วงเป็นภาษาท้องถิ่น เพราะแม่ของแนนนี่มองว่านี่เป็นอาชีพเต้นกินรำกิน ไม่มีความมั่นคง แถมยังต้องเปิดเปลือยเนื้อหนังให้พวกผู้ชายกลัดมันได้แทะโลมอีกต่างหาก

"ก็เงินมันดีอ่ะแม่จ๋า" แนนนี่ตอบ "มันอาจเปลืองเนื้อเปลืองตัวหนูไปบ้างแต่ก็ไม่เป็นไรหรอกนะ หนูแค่อยากให้พ่อกับแม่สบาย แค่นั้นจริง ๆ"

#########################

ตัดมาทางฝั่งของยัยหมวยและสาวอีฟ หลังจากเหตุการณ์ที่สองสาวนักสืบแอบดังฟังสิ่งที่โดนัทกับนาถพูด จนทำให้ใบเฟิร์นที่เดินมาแถวนั้นเห็นจึงเรียกชื่อทั้งสองคน ทำให้โดนัทและนาถที่อยู่ข้างในรีบเปิดประตูออกมาเผชิญหน้ากับสองสาวนักสืบทันที

"มาทำอะไรตรงนี้หาอีฟ? หมวย? มาแอบฟังอะไรกัน!!!" โดนัทต่อว่าต่อขานสองสาวนักสืบอย่างเอาเรื่อง

"มีอะไร? ทำไมไม่เคาะประตูเรียกก่อน มาแอบดักฟังคนอื่นคุยกันได้ยังไง?" นาถเองก็ไม่ต่างจากโดนัท สาวน้อยจากปักษ์ใต้มองหน้าสองสาวเพื่อนรักอย่างเอาเรื่อง น้องอีฟดูจ๋อยในบัดดล ในขณะที่ยัยหมวยยังมีท่าทีต่อต้านอย่างชัดเจน

"ก็พี่โดนัทกับนาถคุยกันเสียงดัง พวกเราไม่อยากรบกวน แถมยังได้ยินว่าคุยกันเรื่องลุงพลด้วย มันเกิดอะไรขึ้นเหรอคะ? ทำไมอยู่ดี ๆ ถึงมีชื่อของลุงพลคนนั้นในหัวข้อสนทนาด้วย ห๊ะ!!!"

โดนัทและนาถหน้าถอดทีทันที เมื่อยัยหมวยจี้ใจดำ ทำเอาใบเฟิร์นที่ยืนนิ่งอยู่ทนไม่ไหว ต้องแสดงความเห็นขึ้นมาบ้าง

"ไม่ว่าสองคนนี้จะคุยอะไร แต่น้องทั้งสองคนไม่มีสิทธิมาแอบฟังอะไรทั้งนั้นนะ นี่มันเป็นการฟ้องว่าพวกน้องไม่มีมารยาท ไม่มีคุณสมบัติของผู้ดี"

"นี่พี่เฟิร์นด่าหมวยเหรอคะ?" ยัยหมวยมองหน้าใบเฟิร์นอย่างเอาเรื่อง "คิดว่าตัวเองเป็นใครคะพี่? ถึงมาด่ามาว่าคนอื่นอ่ะ ห๊ะ!!"

หมวย!!ใจเย็น ๆ ก่อนซิ" สาวอีฟที่ใจเย็นและสงบเสงี่ยมกว่ารีบห้ามปรามเพื่อนรัก "ยังไงพวกเราก็ผิดนะ พี่เฟิร์นคะ อีฟต้องขอโทษแทนหมวยด้วยนะคะ พวกเราจะไม่ทำตัวแย่ ๆ แบบนี้อีกแล้ว"

"ยอมได้ยังไงวะอีฟ!!" เดือนดาราหันไปมองตาขวางใส่เพื่อนรัก "ก็เห็น ๆ อยู่อ่ะว่ามันเกี่ยวกับลุงพล แกยังจะ...."

"ลุงพลทำไม? บอกมาซิ!! ลุงพลทำไม!!!" โดนัทท้าทาย "พูดมาให้ชัดเจนเลยยัยหมวย อย่ามาทำตัวสอดรู้สอดเห็นแบบยัยอุ๊มัน พี่ไม่ชอบ!!"

"บอกมาเลยนะหมวย!!! อีฟก็ด้วย!!! พี่อุ๊ให้มาสืบอะไรใช่ไหม? ตอบมา!!!" นาถลดาก็ไม่ยอมน้อยหน้าเช่นกัน

"เอ่อ...ไม่มีอะไรหรอกค่ะ อีฟต้องขอโทษแทนทุกคนด้วยนะคะ" ยิ่งตึงเครียดเท่าไร น้องอีฟยิ่งใจเสียเท่านั้น "หมวย!!!กลับห้องเราก่อน เร็วเข้า!!!"

"อย่าให้รู้นะ ว่าพวกพี่มีส่วนทำให้พี่อุ๊ต้องเป็นแบบนี้!!!" ยัยหมวยทำเสียงดุใส่ "หมวยไม่ยอมแน่ ยังไงพี่อุ๊ก็ดีกับหมวย!! หมวยไม่ยอมหรอก เห๊อะ!!!"


ลิงค์อยู่ด้านล่างครับ

อ่านสนุกมาก

  ขอบคุณสำหรับผลงานครับ

กรรมของมนุษย์ลงพล

ไปต่อ