เพ้อกันต่อ ไครรู้ตัวว่าไม่ชอบแนวนี้ผ่านได้เลยค่ะ  พิมผิดเยอะ ขออภัยน้า

เป็นแนวบันทึกแบบเล่าเรี่องราวไห้ฟัง เจออะไรมา รู้สึกยังไง แบบไหน 
มันเป็นความทรงจำของคนๆเดียว เล่าแบบไม่ประติดประต่อ นึกตรงไหนได้ก็เพ้อไปเรี่อยๆ


ปกติเรี่องนี้ก็เขียนงงๆอยู่แล้ว ถ้ายังไม่ได้อ่านตอนต้นๆ ไปย้อนอ่านก่อนนะคะ ไม่งั้นจะยิ่งงงค่ะ


>>>

บันทึกรัก ในจินตนาการ 43.ตัดใจ

เมลนั่งโยกเอวซู้ดปากเบาๆอยู่พักนึง ตาก็มองหน้าแว่นสลับกับมองนาฬิกา ถ้าไม่หยุดตอนนี้ มันจะยิ่ง
บานปลายไปใหญ่นะเมล พอเถอะ เมลคิดในใจ ทิ้งตัวลงเบาๆ ปล่อยให้แคมหีรูดลงกับรอยแผลที่ท่อนลำ
มันครูดกรึ้ดดดดลงกับเม็ดเสียว อูยยยย..อา......... เมลถึงกับสะดุ้งซู้ดปาก บดหีลงไปจนสุด ปล่อยให้
ร่องหีดูดออมควยเข้าไปจนสุดถึงโคน ร่องตอดรัด ตอดตุ้บๆๆๆๆ ซู้ดดดดดดดด เมลนั่งเอารูแช่ควย ขมิบหี
เบาๆอยู่แบบนั้นเนิ่นนานก่อนจะตัดใจ ยกตัวพรวดขึ้นมาเสียงดังพล้อกเบาๆ ที่ปากร่อง อี้...........อา.....
...... เมลบอกกับตัวเอง พอแล้ว นี่มันไกลเกินไปแล้ว ถ้าแว่นตื่นขึ้นมา มันจะเละไปมากกว่านี่ พอ พอแล้ว พอได้แล้ว

น้ำเงี่ยนของเมลกับแว่น กำลังจะไหลออกมา เมลขมิบหีไว้แน่นแถมเอามือกดไว้เพราะรู้ว่ามันต้องเยอะมาก
เมลมองหาผ้าจะมาเช็ดแต่ก็กลัวแว่นจะมาเจอ ตัดสินใจสวมกางเกงทับเข้าไปเลยดีกว่า กลับบ้านค่อยไปล้างทีเดียว
ก้มลงรูดกางเกงกับเกงเกงในขึ้นพร้อมกับ อู้.......มันสียววาบบบบ.... น้ำอุ่นๆข้นๆ ไหลฉ่ำเต็มเป้ากางเกง
 เมลรู้สึกได้เลยว่า มันไหลออกมาเรื่อยๆ มันเยอะจนย้อยล้นไปเปียกที่ซอกขา ต้องรีบกลับบ้าน เมลยืนมองหน้าแว่น
เขายังคงหลับแถมกรนเบาๆอีกด้วย ก่อนจะก้มลงเอาชายเสื้อที่ตัวเองใส่อยู่ เช็ดทำความสะอาดควยไห้แว่น
มันอ่อนลงไปนิดหน่อยแต่ก็ยังแข็งตัวอยู่ มือเมลก็เช็ด ตามเมลก็มอง พิจารณามันด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก
เช็ดเสร็จใส่กางเกงให้ รีบสวมเสื้อแล้วรีบวิ่งไปหยิบของที่เพิง เมลวิ่งกลับบ้านโดยที่ไม่หันกลับไปมอง

ระหว่างเดิน ในหัวคิดแต่ว่าคิดถึงคุณอา รู้สึกผิด รู้สึกอายไปหมด ทำไมถึงได้เงี่ยนได้ขนาดนั้น ทำไม ทำไม
นี่มันไม่ใช่สวิง นี่มันคือเรานอกใจคุณอา เมลนี่แกกำลังมีชู้ พอที ไหนจะเรี่องเลิช นี่ยังมาเรี่องนี้อีก พอ..
แกจะเผลอตัวเผลอใจบ่อยไปแล้วมั้งเมล ขอให้เป็นครั้งสุดท้าย พอแล้ว ทำผิดมากพอแล้ว มันพลาดไปแล้ว
เมลอาบน้ำไป คิดวกวนกับตัวเอง น้ำเงี่ยนแว่นเยอะและเหนียวข้นมาก เมลไม่สามารถล้างให้มันออกมาทีเดียวหมดได้
หลังเมลอาบน้ำเสร็จมันก็ยังไหลออกมาเรื่อยๆ เมลโทรหาคุณอาด้วยความรู้สึกผิดบาป ทันที่ที่คุณอารับสาย
คุณอาคะเมล เมล ไม่รู้ เมลไม่ค่อยสบายใจเลยค่ะ คุณอาจะกลับบ้านวันไหนคะ "ครับๆๆๆ แปปนะครับ ว่
าไงนะเมลเมื่อกี้อาไม่ได้ฟัง" เอ้อ...........เมล.....ไม่มีอะไรค่ะ เมลคิดถึงค่ะ..........คุณอาจะ........
"เดี๋ยวอาโทรกลับนะเมล อายุ่งอยู่.........." สายตัดไป........ ค่ะ.... เมลตอบเบาๆ ก่อนจะล้มตัวลงนอน......ด้วยความเพลีย..

น้าครับๆๆๆ น้าๆๆครับบบบ ช่วงหัวค่ำแว่นมาเคาะประตู เมลยืนอยู่หลังประตูหัวใจเต้นโครมๆๆๆๆๆ มือไม้สั่นไปหมด
เขารู้ตัวไหมนะ ถ้าเขาแกล้งหลับเราจะทำยังไง น้าครับๆๆๆ ว่าไงแว่น....... น้าเปิดประตูหน่อยครับ ไม่...น้าไม่เปิด
มีอะไรพูดมาเลย น้าเอาของผมไปทิ้งแล้วหรอครับ เปล่า... ขอผมคืนนะครับน้า ผมขอโทษจริงๆ ขอโทษเรื่องอะไร
ทุกเรี่องเลยครับ ผมจะไม่ทำอีกแล้วครับ น้าอย่าบอกอาเล็กนะครับ ผมตายแน่ ผมไม่มีที่ไปแล้ว ผมขอโทษจริงๆครับน้า
ผมไม่ได้ตั้งใจผมจะไม่ทำอีกแล้ว ไม่ทำจริงๆครับ ผมสำนึกผิดแล้ว ไม่ทำอะไรแว่น ไม่แอบถ่ายไม่แอบดูครับ ไม่ทำจริงๆ

เมลยืนฟังเงียบๆไม่ตอบ แว่นยืนคร่ำครวญเกือบครึ่งชั่วโมง แล้วมีอะไรจะสารภาพอีกไหม ถ้ามีอะไรที่ทำไม่ดีไว้
บอกน้ามาตอนนี้เลย ผมจะแอบเอายานอนหลับไห้น้ากินครับ อันนั้นรู้แล้วมีอะไรอีก ไม่มีแล้วครับน้า มีบอกมาแว่นน้าว่าต้องมี
ผมแค่คิดแต่ผมไม่ได้ทำครับ มันคืออะไร คือผม......ผมจะแอบเอายาปลุกเซ็กให้น้ากินครับ ว่ามาแบบไหนยังไง ผมกะเอา
ขวดน้ำที่ผสมยามาวางไห้น้ากินครับ ขวดไหนแล้วทิ้งไปหรือยัง ผมแช่ตู้เย็นไว้ เดี๋ยวผมจะกลับไปเอาทิ้งให้หมดเลยครับน้า
ผมขอโทษจริงๆครับน้า ผมทำผิดต่อน้าผมคิดไม่ดีกับน้า ผม........ เมลตาสว่างขึ้นมาในทันที อ้อ น้ำขวดนั้นมียาผสมไว้
แล้วนี่เอง มิน่าทำไมถึงได้....ขนาดนั้น

วางยาเฉยอะ ใจมันได้

เพ้อกันต่อ ไครรู้ตัวว่าไม่ชอบแนวนี้ผ่านได้เลยค่ะ  พิมผิดเยอะ ขออภัยน้า

เป็นแนวบันทึกแบบเล่าเรี่องราวไห้ฟัง เจออะไรมา รู้สึกยังไง แบบไหน 
มันเป็นความทรงจำของคนๆเดียว เล่าแบบไม่ประติดประต่อ นึกตรงไหนได้ก็เพ้อไปเรี่อยๆ


ปกติเรี่องนี้ก็เขียนงงๆอยู่แล้ว ถ้ายังไม่ได้อ่านตอนต้นๆ ไปย้อนอ่านก่อนนะคะ ไม่งั้นจะยิ่งงงค่ะ


>>>

บันทึกรัก ในจินตนาการ 43.ตัดใจ

เมลนั่งโยกเอวซู้ดปากเบาๆอยู่พักนึง ตาก็มองหน้าแว่นสลับกับมองนาฬิกา ถ้าไม่หยุดตอนนี้ มันจะยิ่ง
บานปลายไปใหญ่นะเมล พอเถอะ เมลคิดในใจ ทิ้งตัวลงเบาๆ ปล่อยให้แคมหีรูดลงกับรอยแผลที่ท่อนลำ
มันครูดกรึ้ดดดดลงกับเม็ดเสียว อูยยยย..อา......... เมลถึงกับสะดุ้งซู้ดปาก บดหีลงไปจนสุด ปล่อยให้
ร่องหีดูดออมควยเข้าไปจนสุดถึงโคน ร่องตอดรัด ตอดตุ้บๆๆๆๆ ซู้ดดดดดดดด เมลนั่งเอารูแช่ควย ขมิบหี
เบาๆอยู่แบบนั้นเนิ่นนานก่อนจะตัดใจ ยกตัวพรวดขึ้นมาเสียงดังพล้อกเบาๆ ที่ปากร่อง อี้...........อา.....
...... เมลบอกกับตัวเอง พอแล้ว นี่มันไกลเกินไปแล้ว ถ้าแว่นตื่นขึ้นมา มันจะเละไปมากกว่านี่ พอ พอแล้ว พอได้แล้ว

น้ำเงี่ยนของเมลกับแว่น กำลังจะไหลออกมา เมลขมิบหีไว้แน่นแถมเอามือกดไว้เพราะรู้ว่ามันต้องเยอะมาก
เมลมองหาผ้าจะมาเช็ดแต่ก็กลัวแว่นจะมาเจอ ตัดสินใจสวมกางเกงทับเข้าไปเลยดีกว่า กลับบ้านค่อยไปล้างทีเดียว
ก้มลงรูดกางเกงกับเกงเกงในขึ้นพร้อมกับ อู้.......มันสียววาบบบบ.... น้ำอุ่นๆข้นๆ ไหลฉ่ำเต็มเป้ากางเกง
 เมลรู้สึกได้เลยว่า มันไหลออกมาเรื่อยๆ มันเยอะจนย้อยล้นไปเปียกที่ซอกขา ต้องรีบกลับบ้าน เมลยืนมองหน้าแว่น
เขายังคงหลับแถมกรนเบาๆอีกด้วย ก่อนจะก้มลงเอาชายเสื้อที่ตัวเองใส่อยู่ เช็ดทำความสะอาดควยไห้แว่น
มันอ่อนลงไปนิดหน่อยแต่ก็ยังแข็งตัวอยู่ มือเมลก็เช็ด ตามเมลก็มอง พิจารณามันด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก
เช็ดเสร็จใส่กางเกงให้ รีบสวมเสื้อแล้วรีบวิ่งไปหยิบของที่เพิง เมลวิ่งกลับบ้านโดยที่ไม่หันกลับไปมอง

ระหว่างเดิน ในหัวคิดแต่ว่าคิดถึงคุณอา รู้สึกผิด รู้สึกอายไปหมด ทำไมถึงได้เงี่ยนได้ขนาดนั้น ทำไม ทำไม
นี่มันไม่ใช่สวิง นี่มันคือเรานอกใจคุณอา เมลนี่แกกำลังมีชู้ พอที ไหนจะเรี่องเลิช นี่ยังมาเรี่องนี้อีก พอ..
แกจะเผลอตัวเผลอใจบ่อยไปแล้วมั้งเมล ขอให้เป็นครั้งสุดท้าย พอแล้ว ทำผิดมากพอแล้ว มันพลาดไปแล้ว
เมลอาบน้ำไป คิดวกวนกับตัวเอง น้ำเงี่ยนแว่นเยอะและเหนียวข้นมาก เมลไม่สามารถล้างให้มันออกมาทีเดียวหมดได้
หลังเมลอาบน้ำเสร็จมันก็ยังไหลออกมาเรื่อยๆ เมลโทรหาคุณอาด้วยความรู้สึกผิดบาป ทันที่ที่คุณอารับสาย
คุณอาคะเมล เมล ไม่รู้ เมลไม่ค่อยสบายใจเลยค่ะ คุณอาจะกลับบ้านวันไหนคะ "ครับๆๆๆ แปปนะครับ ว่
าไงนะเมลเมื่อกี้อาไม่ได้ฟัง" เอ้อ...........เมล.....ไม่มีอะไรค่ะ เมลคิดถึงค่ะ..........คุณอาจะ........
"เดี๋ยวอาโทรกลับนะเมล อายุ่งอยู่.........." สายตัดไป........ ค่ะ.... เมลตอบเบาๆ ก่อนจะล้มตัวลงนอน......ด้วยความเพลีย..

น้าครับๆๆๆ น้าๆๆครับบบบ ช่วงหัวค่ำแว่นมาเคาะประตู เมลยืนอยู่หลังประตูหัวใจเต้นโครมๆๆๆๆๆ มือไม้สั่นไปหมด
เขารู้ตัวไหมนะ ถ้าเขาแกล้งหลับเราจะทำยังไง น้าครับๆๆๆ ว่าไงแว่น....... น้าเปิดประตูหน่อยครับ ไม่...น้าไม่เปิด
มีอะไรพูดมาเลย น้าเอาของผมไปทิ้งแล้วหรอครับ เปล่า... ขอผมคืนนะครับน้า ผมขอโทษจริงๆ ขอโทษเรื่องอะไร
ทุกเรี่องเลยครับ ผมจะไม่ทำอีกแล้วครับ น้าอย่าบอกอาเล็กนะครับ ผมตายแน่ ผมไม่มีที่ไปแล้ว ผมขอโทษจริงๆครับน้า
ผมไม่ได้ตั้งใจผมจะไม่ทำอีกแล้ว ไม่ทำจริงๆครับ ผมสำนึกผิดแล้ว ไม่ทำอะไรแว่น ไม่แอบถ่ายไม่แอบดูครับ ไม่ทำจริงๆ

เมลยืนฟังเงียบๆไม่ตอบ แว่นยืนคร่ำครวญเกือบครึ่งชั่วโมง แล้วมีอะไรจะสารภาพอีกไหม ถ้ามีอะไรที่ทำไม่ดีไว้
บอกน้ามาตอนนี้เลย ผมจะแอบเอายานอนหลับไห้น้ากินครับ อันนั้นรู้แล้วมีอะไรอีก ไม่มีแล้วครับน้า มีบอกมาแว่นน้าว่าต้องมี
ผมแค่คิดแต่ผมไม่ได้ทำครับ มันคืออะไร คือผม......ผมจะแอบเอายาปลุกเซ็กให้น้ากินครับ ว่ามาแบบไหนยังไง ผมกะเอา
ขวดน้ำที่ผสมยามาวางไห้น้ากินครับ ขวดไหนแล้วทิ้งไปหรือยัง ผมแช่ตู้เย็นไว้ เดี๋ยวผมจะกลับไปเอาทิ้งให้หมดเลยครับน้า
ผมขอโทษจริงๆครับน้า ผมทำผิดต่อน้าผมคิดไม่ดีกับน้า ผม........ เมลตาสว่างขึ้นมาในทันที อ้อ น้ำขวดนั้นมียาผสมไว้
แล้วนี่เอง มิน่าทำไมถึงได้....ขนาดนั้น

ถึงเวลาลงสนามใช้ตัวเขาเเรกชาวยสามีแล้วเมล์

ขอบคุณครับ