อีกเรื่องระดับตำนาน**ฝืน โดยคุณซุ่ม**

[sudsaiyai]

ฝืน ตอนที่ 1-5

ตอนที่ 1
" สวัสดีครับคุณป้า.....เออ..คุณแพรอยู่ไหมครับ "
บุรุษหน่มรูปหล่อแต่งกายสุภาพเอ่ยถามหญิงชราซึ่งกำลังมาเปิดประตูบ้านกล่าว ถามขึ้นอย่างสุภาพ
" อยู่ค่ะคุณสุพจน์....เชิญเข้ามาข้างในก่อนซิค่ะ.....ป้าก็นึกว่าใคร..ไม่เห็นคุณแพรบอกไว้เลย " ป้านงค์ซึ่งเป็นแม่บ้านกล่าวตอบอย่างสุภาพ พร้อมกับเปิดประตูให้สุพจน์ขับรถเข้ามาจอดข้างในภายในบ้านหลังใหญ่
" ผมไม่ได้นัดไว้หรอกครับป้า....พอดีเจ้าเก่งมันบอกให้ช่วยมารับคุณแพรไปงานเลี้ยงคืนนี้แทน มันติดประชุมมารับไม่ทันนะครับ " ชายหนุ่มกล่าวบอกป้านงค์ขณะก้าวลงจากรถเก๋งคันงาม
" คุณแพรยังไม่ได้แต่งตัวเลยคะ....... เห็นเมื่อกี้อยู่ในห้องรับแขกสงสัยดูโทรทัศน์อยู่ คุณสุพจน์เข้าไปหาเธอซิคะ..ป้าไม่ทราบว่าคุณแพรเธอรู้หรือเปล่าว่าคุณสุพจน์ มาแล้ว.."
"ครับป้า....งั้นผมเข้าไปหาคุณแพรก่อนน๊ะครับ "
วันนี้เจ้าเก่งเพื่อนรักของเขาได้ขอให้เขาช่วยมารับภรรยาสาววัย 24 เพื่อไปงานเลี้ยงแทน โดยโทรศัพท์มาบอกว่าตนเองติดประชุมและจะตามไปงานเลี้ยงภายหลัง ซึ่งสุพจน์ก็ไม่รู้หรอกว่า เพื่อนรักตนจะติดประชุมจริงหรือไม่ แต่เพราะภรรยาของเพื่อนรักนั้น เป็นสาวสวยวัยสะพรั่งแม้จะแต่งงานแล้วแต่งานแต่งงานก็เพิ่งจะผ่านไปได้ไม่ นานนัก ความสวย ความสาว ยังมีอยู่เต็มทุกอนูในตัวของเธอ ดึงดูดให้เขาต้องปฎิเสธ ญาดา คู่หมั้นสาวคนสวยของเขาที่รบเร้าให้ไปดูหนังด้วยกัน ในวันนี้
แพรวา หรือ แพร สาวสวยในสังคมชั้นสูงซึ่งเป็นที่หมายปองของหนุ่มในแวดงวงเดียวกัน ทั้งหนุ่มเล็กหนุ่มใหญ่ ภายหลังเธอจบการศึกษาปริญญาตรีและโท จากอเมริกา ก็กลับมาเมืองไทย และได้มาพบรักกับเพื่อนรักของเขา .ปณิธาน หรือเก่ง หนุ่มผู้โชคดีซึ่งเป็นทายาทเจ้าของบริษัทขายรถชื่อดังแห่งหนึ่งของเมืองไทย แต่เบื้องหลังนั้น แพรเองกลับไม่รู้ว่าสามีเธอนั้นเป็นนักรักตัวฉกาจ มีหญิงสาวหลายรายผ่านมาให้เชยชมตลอดเวลา โดยเฉพาะพวกนักเรียน นักศึกษา สวยๆที่มาสมัครเป็นพริตตี้ต่างก็ต้องตกให้ เก่ง เชยชมอยู่เสมอ......
ตลอดกว่า 6 เดือนนับตั้งแต่งงานกันเก่งกลับถึงบ้านเร็วแทบจะนับครั้งได้ จะเป็นเฉพาะช่างเดือนแรกเท่านั้นเพราะเธอเป็นของใหม่ แต่เมื่อเวลาผ่านไปเขาก็กลับไปอยู่สภาพเดิมเพราะแต่ละวันจะมีนักศึกษาเข้ามา สมัครเป็นพริตตี้ตามงานแสดงรถยนต์อยู่ตลอดเวลา ซึ่งแต่ละคนก็มีความสวยไม่แพ้กับเธอเองเช่นกัน
" คุณแพรครับอยู่ไหมครับ......."สุพจน์ส่งเสียงเรียก ภรรยาของเพื่อนรักขณะเปิดประตูเข้าไปในห้องรับแขก เงียบ ไม่มีเสียงตอบกลับมาของเธอ เขาเพ่งมองไปรอบๆห้องภายหลังจากปิดประตูห้องรับแขกซึ่งถูกจัดแยกเป็นห้อง ส่วนตัวสำหรับดูโทรทัศน์และไว้รับแขกที่สนิทสนมกัน
ภาพที่ปรากฎอยู่ข้างหน้าเป็นภาพหญิงสาวที่นอนหลับสนิทบนเก้าอี้โซฟารับแขก ซึ่งเป็นเก้าอี้ยาว ด้วยท่าที่เธอต้องนอนตะแคงด้านข้างไปตามความยาวของเก้าอี้ซึ่งมีขนาดไม่ กว้างนักทำให้ชายชุดนอนที่สวมใส่อยู่ร่นขึ้นมาถึงต้นขา เผยให้เห็นเรียวขาขาว ของเจ้าของร่าง ซึ่งบัดนี้ นับตั้งแต่เขาก้าวเข้ามาก็ยังไม่มีทีท่าว่าเธอจะรู้สึกตัวแต่อย่างใด ประกอบกับภายในห้องที่ค่อนข้างจะมืดเพราะม่านบังแดดได้ถูกเลื่อนลงมาปิดไว้หมด มีเพียงแสงไฟสะหลัวที่เปิดไว้ริบหรี่เท่านั้น
ทำให้แสงไฟที่ส่องกระทบกับเรียวขาของหญิงสาวดูขาวเนียนน่าหลงใหลยิ่งนัก สุพจน์ยืนมองภาพหญิงสาวภรรยาเจ้าของบ้านชั่วขณะหนึ่งและก้าวเดินตรงเข้าไปหา อย่างไม่รู้สึกตัว จิตใต้สำนึกของเขาสั่งให้เขาเดินเข้าไปให้เงียบที่สุด เวลานี้เขาไม่อยากให้เธอตื่นขึ้นมา เพราะเขาต้องการจะเข้าไปใกล้ให้มากที่สุดซึ่งจะได้มีเวลายลโฉมของหญิงเจ้าของบ้านได้ทุกสัดส่วนที่ถูกเปิดเผยอยู่ในขณะนี้
" ขาว.....สวยจริงๆเลยโว้ย..... เห็นข้างนอกว่าขาวแล้ว..ข้างในกลับขาว...เนียน ... ฉิบหายเลย " สุพจ์นึกขึ้นในใจ
ตัวเขาเองก็ไม่ต่างจากเจ้าเก่งเพื่อนรักของเขาเท่าไหร่นัก แม้จะไม่มีผู้หญิงให้เขาได้มีโอกาสตักตวงนับจำนวนได้เท่าเจ้าเก่ง แต่แต่ละคนที่เขาผ่านมานั้นหากเทียบกับเจ้าเก่งแล้วก็นับได้ว่าพอๆกัน ขณะเดียวกันก็ใช้มือค่อยๆลูบไล้ต้นขาของหญิงสาวเจ้าของบ้านซึ่งขณะนี้อยู่ใน อาการหลับสนิท สูงขึ้นเรื่อยๆเลยผ่านขึ้นมา แต่เพราะกลัวว่าหากเธอตื่นขึ้นมาพบเขาจะไม่มีข้อแก้ตัวและอาจผิดใจกับเพื่อนรักของเขากลายเป็นเรื่องใหญ่ได้
เขาจึงตัดสินใจเลื่อนมือขึ้นมาลูบไล้บริเวณสะโพกของหญิงสาวซึ่งยังมีชุดนอน บางๆปิดคลุมอยู่ ขณะเดียวกันก็ใช้นิ้วค่อยๆแยงเข้าไประหว่างร่องก้นของเธอ แม้ว่าจะมีชุดนอนปิดอยู่แต่ด้วยความบางของชุดนอนจึงไม่ยากเลยที่จะสัมผัสกับ ร่องหรืบเธอ ซึ่งตอนนี้เริ่มที่จะมีน้ำซึมออกมาจากการที่ถูกลูบไล้เป็นเวลานาน ....

ตอนที่ 2 (ตอนที่ทำให้มีคนเสียอารมย์ 5555)
" แกร๊ก .......................พบคุณแพรไหมค่ะ คุณสุพจน์. "
เสียงลูกบิดประตู พร้อมกับเสียงของป้านงค์ ทำเอาสุพจฯสะดุ้งโหยง..รีบชักมือกลับออกมาด้วยความเสียดาย เขาถอยกลับออกมายืนห่างจากตัวภรรยาเจ้าของบ้านพร้อมกับกล่าวตอบด้วยน้ำเสียง สุภาพ
" สงสัยคุณแพรจะหลับสนิคครับป้า...ผมไม่กล้าปลุกเธอครับ...รบกวนคุณป้า ช่วยปลุกเธอแล้วกัน " พูดจบเขาก็หันหลังกลับเดินสวนหญิงชราผ่านออกไปยังห้องด้านนอก.......
"เกือบซวยแล้วซิกู....แต่แหม เมียไอ้เก่งเนี้ยะแม่งน่าเอาชิบหาย มึงเอ๊ยถ้าได้ล่อจะเอาให้ถึงเช้าเลย" สุพจน์นึกขึ้นในใจ ขณะเดียวกันท่อนเอ็นในกางเกงเขากลับเริ่มพองคับขึ้นภายในจนรู้สึกอึดอัด เมื่อความคิดหวังเคลมสวาทเมียเพื่อนปรากฎขึ้นในสมอง
"อ้า....ห้า........นึกออกแล้ว เอาละวะเป็นไงเป็นกัน"
จบความคิดแผนการเสร็จสุพจน์ก็ล้วงโทรศัพท์ขึ้นมา
"เฮ้ย...วิทย์เหรอ นี้พี่พจน์นะ ..............เองช่วยเอาของมาให้พี่ที่โรงแรมแถวสุขุมวิทหน่อยดิ...เออเอา มาแบบชัวร์ๆหน่อยแบบอยู่ถึงเช้าเลยโว้ย.........เออๆๆๆๆ....ไว้คุยที่หลัง อย่าลืมนะโว้ย...แล้วเอ็งไปเตรียมห้องที่คอนโดให้หน่อยวางกล้องไว้ซัก 3-4 มุม โว้ย......เออ นั้นแหละ แบบเน้นๆ หน้ากับท่าหน่อย...........เดี๋ยวกูมีเงินให้ใช้... แต่อย่างลืมละมึง"

"โทษทีค่ะพี่พจน์.......แพรหลับนานไปหน่อยเข้าไปหาแล้วก็ไม่ยอมปลุกด้วย" สุพจน์หันควับมาหาเจ้าของเสียงซึ่งตอนนี้เธอเดินออกมาทั้งชุดนอนตัวเดิม    ซึ่งห้องที่เขาและเธอยืนอยู่นี้มีแสงสว่างมากกว่าห้องเดิมที่เขาเข้าไปเห็น ....... ภาพที่ปรากฎของหญิงเจ้าเสียง......ทำเอาท่อนลำของสุพจน์ที่เริ่มจะอ่อนตัวลง กลับผงาดยิ่งขึ้นกว่าเดิม......
แสงที่ส่องผ่านชุดนอนบางเบาเผยให้เห็นถึง เรือนร่างของหญิงสาวชัดเจนเป็นที่สุด เนินเนื้อบนหน้าอกที่ขาวเนียนพร้อมกับดอกบัวคู่งามภายใต้ชุดนอนบางๆ มียอดปทุมถันดันเด่นขึ้นมานั้น
เล่นเอาสุพจน์ยิ่งทรมานมากขึ้น
ด้านล่างเห็นเป็นเนินโคกสามเหลี่ยมนูนเด่นเหมือนหลังเต่าแนบสนิทกับเนื้อผ้า ขึ้นมาชัดเจน
ไม่มีร่องรอยว่าเจ้าของร่างจะใส่เสื้อในและกางเกงในไว้เลย ลำแสงที่สอดส่องนั้นยังเผยให้เห็นเอวคอดกิ่วปานจะขาดและสะโพกกลมกลึงที่ ผายออกตามวัยสาวสะพรั่งของเธอต่อกับท่อนขาเรียวงามภายใต้ชุดนอนนั้นยิ่งทำ ให้สุพจน์แทบจะกระโจนเข้าไปใส่ให้มันรู้แล้วรู้รอดไป
"เออ....คือ.....พีพีพีพี ....พี่พี่..กลัวทำให้น้องแพรตื่นน๊ะครับ" เขากล่าวตอบด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก พร้อมกับก้มหน้ามองพื้นเบื้องล่างด้วยเกรงว่าเจ้าของร่างจะผิดสังเกตุอาการ ตื่นเกร็งของเขาและอาจทำให้เสียแผนการที่วางไว้คืนนี้ได้....
"แหมไม่เห็นต้องเกรงใจกันเลยค่ะ.....ป้านงค์บอกแพรเรื่องคืนนี้แล้วค่ะ เดี๋ยวแพรไปอาบน้ำแป๊ปนึงแล้วจะรีบลงมา" สิ้นเสียงสาวเจ้าก็หันหลังกลับ..เดินออกไปยังบันไดเพื่อขึ้นไปชั้นสอง สุพจน์เองก็เงยหน้าและมองตามออกไปยังเบื้องหลังของหญิงสาวพุ่งสายตาไปยัง ด้านหลังเมียเพื่อนคนสวย ด้วยรูปร่างที่สูงระหงสมส่วน เรียวคอที่ขาวปานหยวกกล้วยตลอดถึงแผ่นหลัง สะโพกพายกลมกลึงและก้นที่งามงอนของเจ้าของร่างที่ค่อยๆก้าวขึ้นบันได ยิ่งทำให้สุพจน์ต้องรีบใช้มือดันดุ้นเนื้อที่ตอนนี้ผงาดตุงเต็มกางเกงเอาไว้
"อุ้ย......แค่เห็นยังน้ำเกือบแตกเลย วุ้ย......แม่คุณเอ้ย.......กูเป็นไอ้เก่งแม่งจะล่อไม่เว้นวันเลยวันนี้ถ้าไม่มีป้านงค์นะ....ฮืมม....แต่ไม่เป็นไรคืนนี้ละโว้ย....จะเอาให้ครางเชียวละมึง"............. แพรวาเองเมี่อเดินเข้าห้องนอนสิ่งแรกที่ทำคือเปิดเลิกชายชุดนอนที่ใส่อยู่ เปิดขึ้นดูความผิดปกติในร่องหรืบที่มันเฉอะแฉะขึ้นมาโดยที่เธอเองก็ไม่รู้ เหมือนกันว่ามันเกิดได้ยังไง
"เอ...มื่อกี้เราฝันแปลกๆ...เหมือนพี่เก่งกำลังมีลูบๆแถวนี้...หรือว่า..... แต่พี่พจน์คงไม่กล้าหรอกมั้งป้านงค์ก็อยู่นี้นา....."
แล้วเธอก็สลัดความคิดสงสัยทิ้งไปเดินต่อเข้าไปในห้องน้ำที่มีอยู่ในห้องนอน
บรรจงขัดสีฉวีวรรณทุกซอกทุกมุม...เพื่อเตรียมตัวไปงานเลี้ยงเย็นนี้ ซึ่งเธอกับเอกผู้เป็นสามีในระยะหลังนั้นแถบจะไม่ได้ออกงานด้วยกันเลยก็ว่า ได้


ตอนที่ 3 (กฎแห่ง กาม)
"เฮ้ยพจน์........ทำไมช้าจังว่ะ" เก่งเอ่ยขึ้นด้วยเสียงอันดังเมื่อเห็นสุพจน์เพื่อนรักกับ แพรวา ภรรยาแสนสวยของเขาเดินเข้ามาในงานพร้อมๆกันทำให้ผู้คนรอบๆข้างเก่งหันมามอง ผู้ที่ถูกทักขึ้นพร้อมๆกัน หลายๆคนไม่เคยได้พบหรือรู้จักเธอเพียงแต่เคยได้ยินชื่อเสียงถึงความเป็นสาวสวย การศึกษาสูง ฐานะดี ที่ปณิธาน เพลย์บอยไฮโซหนุ่มผู้โชคดีได้เธอมาเป็นภรรยา
" ก็รอ ภรรเมียของ ฯพณฯท่านมึงแต่งตัวเกือบ 2 ชั่วโมงนะดิ " สุพจน์กล่าวตอบกลับไปยังเพื่อนรัก แต่เขาสังเกตุเห็นได้ว่าพวกที่อยู่รอบๆตัวเก่งกลับไม่ได้สนใจคำพูดของเขา ทุกคนจ้องไปที่แพรวาเป็นตาเดียว.ซึ่งเขาเองก็ไม่แปลกใจเลย เพราะระหว่างทางที่ขับรถมาก็เกือบจะน้ำแตกไปไม่รู้กี่รอบเพราะชุดที่เธอใส่ มาวันนี้..............
ชุดแซคสีดำรัดรูปตัดกับผิวขาวผ่องของช่วงไหล่และแขน ของแพรวา ความยาวของชุดแค่ต้นขาเผยให้เห็นลำขาเรียวงามขาวเนียนของผู้ใส่ ด้านบนเปิดลึกลงมาถึงกลางร่องอก เผยให้เห็นอกขาวนวล เด่นด้วยก้อนเนื้อกลมมลสองข้างที่แม้จะไม่ใหญ่นัก แต่ก็จัดได้ว่าขนาดพอดีมือดันออกมา นูนเด่นด้วยจุดกลมเล็กๆสองจุด กลางเต้างามคู่นั้น
"เฮ้ยไอ้เก่งแล้วเอ็งเห็นน้อง ญาดาไหมว่ะ....เมื่อกี้โทรเข้ามือถือกูบอกว่าเอ็งชวนเค้ามางานนี้ด้วย"
สุพจน์เอ่ยถามกลับไปยังเพื่อนรัก แต่สายตาของเขากลับยังคงไล่มองไปรอบๆบุคคลเพื่อนฝูงของเจ้าเก่ง ซึ่งตอนนี้แต่ละคนแทบจะตาถลนออกมานอกเบ้าทำให้เขาเองต้องหันกลับไปมองที่แพรวาอีกครั้ง เบื้องหน้าที่เห็นเป็นภาพของหญิงสาวในชุดแซคดำตัวเดิมกำลังหันไปยืนทักทาย กับเหล่าหญิงสาวไฮโซอื่นๆที่เข้ามาร่วมงาน แต่ที่ทำให้ทั้งหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ตาแทบถลนออกก็คือชุดที่เธอใส่นั้น ด้านหน้าว่าหมิ่นเหม่ต่อความรู้สึกของผู้พบเห็นแล้ว ด้านหลังกลับก่อให้เกิดอารมย์ทางเพศยิ่งขึ้นกว่าเดิม เพราะชุดนั้นแป็นชุดที่เปลือยแผ่นหลังว่างเปล่าเลยมาเกือบถึงสะโพกผายของผู้ใส่ อีกทั้งแม้ชุดจะยาวแค่ต้นขา แต่ก็ยังมีการผ่าขึ้นมาอีกเผยให้เห็นถึงขาอ่อนด้านใน เกือบถึงชั้นในตัวน้อยที่สามารถมองเห็นร่องรอยการใส่ได้จากด้านนอกเพราะ ชุดมันบางและแนบเนื้อมาก.. บวกกับการที่เป็นชุดรัดรูปจึงเน้นสะโพกและบ้้นท้ายกลึงมนที่แอ่นงอนขึ้นมา อย่างชัดเจน
"พี่พจน์......ญาดานึกว่าพี่ติดอะไรซะอีกถึงได้เบี้ยวไม่ไปดูหนังด้วยกัน" สุพจน์สะด้งตื่นจากภวังค์ หันกลับไปมองแฟนสาวที่ตัวเธอเองก็ไม่ได้ด้อยไปกว่า แพรวาเลย อีกทั้งอายุอานามก็เท่ากัน เพียงแต่บุคคลิกและนิสัยส่วนตัวของเธอนั้นต่างกับแพรวาอย่างเห็นได้ชัด        แพรวานั้นออกไปทางสาวมั่นผู้เรียบร้อยมีความรู้สูง และดูจะวางตัวในงานสังคมตามแต่ละโอกาสสถานที่ แต่ญาดาเองกลับมีบุคลิกไปในทางเชื่อมั่นในตัวเอง กล้า และมีความซุกซนอยู่ในตัว และเข้าสังคมง่าย
"เออ....พอดี พี่อยู่ใกล้บ้านเจ้าเอกมัน.....มันก็เลยวานให้พี่ไปรับคุณแพรมางานนี้นะ แล้วก็งานนี้มีผู้ใหญ่มาร่วมกันหลายคนพี่ก็เลยจำเป็นต้องมา.เลยไปดูหนังกับ น้องดาไม่ได้....ว่าแต่..ทำไมน้องดามางานนี้ด้วยละจ๊ะไม่เห็นบอกพี่เลย"
" อ้อ..ก็หลังจากพี่เอกเค้าบอกพี่พจน์ให้ไปรับแพรแล้วเค้า ก็โทรมาบอกดาว่าเค้าหลอกให้พี่พจน์ไปรับแพรมางานเพราะไม่งั้นพี่ไม่ยอมมาแน่เลย...เห็นพี่เอกเค้าบอกว่างานนี้สำคัญมาก "
"พี่เอกเค้าก็เลยขอโทษดาค่ะแล้วก็เลยชวนดามางานนี้ด้วยเลย....ดาเห็นว่ามีคน รู้จักเยอะก็เลยมาค่ะ...กะว่างานเสร็จจะได้ชวนพี่พจน์ไปเที่ยวต่อชดเชยไงค่ะ ..ดีไหม"
"อือ..ดีเลย..งั้นเดี๋ยวเสร็จแล้วเราค่อยว่ากันอีกทีน๊ะ" สุพจน์ กล่าวตอบแฟนสาวเสร็จก็ขอตัวไปพบปะกับผู้ร่วมงานคนอื่นๆ โดยไม่สนใจแฟนสาวของตัวเอง ในสมองเขาตอนนี้ปวดขึ้นมา.. ตึบๆ.. เพราะนอกจากกำลังคิดแต่หาวิธีเคลมเมียเพื่อนแล้ว ตอนนี้ยังต้องหาวิธีสลัดหนีแฟนตัวเองอีกต่างหาก ขณะที่กำลังวนเวียนคิดแผนการอยู่นั้นเสียงโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น
"เออ...มาแล้วเหรือไอ้วิทย์ เดี๋ยวพี่ลงไป...เอ็งอย่าให้ใครเห็นนะโว้ย....ไอ้เก่งมันอยู่ที่นี้ด้วย กูไม่อยากให้มันรู้ว่ากูนัดมึงมาเดี๋ยวมันสงสัยว่ากูเอาไปใช้กับใคร...เออ มึงยังไม่ต้องถามเดี๋ยวก็ลงไปหา" พูดจบเขาก็รีบวิ่งลงมาด้านล่างยังล็อบบี้ตรงไปหาหนุ่มนักศึกษาเอกชนชื่อดัง ย่านรามคำแหงทันที โดยเบื้องหลังเขาปล่อยให้แฟนสาวของตนเดินทักทายกับคนรู้จักไปรอบๆงาน โดยหารู้ไม่ว่า ร่างของแฟนสาวในชุดราตรีสีดำ สายเดี่ยวเปลือยแผ่นหลัง กำลังตกในสายตาของเพื่อนรักตนเองเช่นกัน เก่งนั้นบัดนี้จ้องมองร่างหญิงคู่หม้นของเพื่อนรักด้วยสายตาหื่นกระหาย เขาจ้องมองไปตลอดเรือนร่างของ ญาดา พร้อมกับเลียฝีปากตัวเองบางๆ ก่อนที่เขาจะตามสุพจน์ลงไปยังด้านล่างเช่นกัน หากแต่จุดหมายอยู่คนละด้าน

"เอานี้...พี่พจน์ผมรับรองเลยว่าพี่จะมันยันเช้า ว่าแต่พี่จะไปใช้กับใครละทำไมไม่ให้พี่เอกรู้"
"เออ.น่า ไว้เสร็จแล้วกูจะบอกมึงเอง...แล้วห้องละมึงเตรียมยัง"...
"เรียบร้อยพี่....ก่อนอัดเทปพี่เปิดดูมุมกล้องก่อนก็ได้ ผมรับรองว่าเปิดดูใหม่อีกรอบเห็นจะจะ แต่พี่ผมขออะไรอย่างนึงดิ"
"เออ. มึงจะเอาอะไรละถ้าเงิน เดี๋ยวกูจะให้อยู่นี้ไง"
".เงินนะเอาแน่พี่แต่.......เวลาถ่ายเสร็จมันมีกล้องหลายตัวอัดพร้อมกัน ผมจะขอเป็นคนตัดต่อเองได้ไหมละพี่"
"เฮ้ย...เดี๋ยวกูคิดดูก่อนโว้ยไม่รับปาก.......คนนี้พิเศษหน่อย...กูไม่ อยากให้เอิกเกริก...ว่าแต่มึงช่วยอะไรกูอีกอย่างดิ...ซัก 2 ทุ่มกูอยากให้มึงโทรเข้ามือถือ น้องดาหน่อย บอกว่าอยากติดต่อกู แล้วบอกว่ามึงมีเรื่องด่วนอยากให้กูไปช่วยด่วน แล้วกูจะให้เงินมึงเพิ่มอีก2หมื่น เป็น5หมื่น เอาไหมวะ." "โถ่..พี่พจน์ ถ้าพี่ดาแกรู้ว่า ผมไปหลอกเอางี้ กลับบ้านไป ผมก็ตายดิพี่ เกิดเลยเถิดไปฟ้องแม่ผมอีก..ยิ่งซวยซ้ำ"
"งั้นตามใจ เอ็งแล้วกัน กูหาวิธีเองก็ได้ว่ะ"
"อ้าว.....อย่าเพิ่งงอนดิพี่ .....แหมว่าที่พี่เขยผมขอร้องอย่างนี้ ไม่ช่วยได้ไงละครับ....ผมช่วยฟรี้ไม่คิดเงินครับพี่ แต่ เวลาผมจะหนีน้องเน็ตบ้างพี่ก็อย่าลืมแล้วกัน......ตกลง 2 ทุ่มนะพี่ผมไปละ มีนัดอีกที่นึง" จักรวิทย์พูดจบก็เดินจากไป
แต่อนิจจาสุพจน์ไม่รู้เลยว่าอีกที่หนึ่งที่จักรวิทย์นัดไว้นั้นอยู่ฝั่งตรงข้ามกับที่เขายืนอยู่นั้นเอง........ "..พี่เก่ง....หวัดดีครับ...นี้ของครับ..โทษทีช้าไปหน่อยพอดีเจอเพื่อนข้างนอกนะครับพี่..." "เออ ..เอานี้เงิน แต่เอ็งไม่ต้องบอกใครน๊ะโว้ย แม้แต่ไอพจน์ "
" ครับพี่เอก" จักรวิทย์รับคำแล้วเดินจากมา ตัวเขาเองก็งงมากกับทั้งเก่งและสุพจน์ รุ่นพี่ซึ่งเคยเรียนสถาบันเดียวกัน อีกทั้งสุพจน์เองก็เป็นแฟนพี่สาวแท้ๆของตน

ตอนที่ 4 ตาอยู่..........(ตาอิน กับ ตานา อด....แหรก....อะก๊าปปป.....)
19.30 น.. "ไงครับคุณแพร.....สนุกไหม๊ครับ "
สุพจน์เอ่ยถามสาวสวยขณะที่เดินเข้ามาหาจากด้านหลัง
"ก็เรื่อยๆค่ะพี่พจน์..แพรไม่ค่อยรู้จักใครเท่าไหร่นัก.......ไม่รู้ว่าพี่ เก่งจะชวนมาทำไม" สาวสวยเอ่ยตอบแต่ใบหน้าของเธอยังคงไม่ได้หันไปทางเขา
"พี่ว่าไอ้เก่งมันคงอยากให้น้องแพรได้เปลี่ยนบรรยากาศบ้างนะครับ.....เห็น อยู่แต่ในบ้านไม่ค่อยได้ออกไปไหนเลย.....พี่ว่าอีกไม่นานน้องแพรคงสนุกสุดๆ ไปเลยเชื่อพี่ซิ "
สุพจน์เอ่ยกับแพรวาพร้อมร้อยยิ้มที่มุมปากสายตาเขาจ้องมองไปที่ต้นคอขาวผ่อง ของเธอด้วยสายตาที่หากเธอหันมาเห็น..อาจจะต้องขนลุกกับสายตาคู่นั้น
"เอานี้..พันช์ครับ ใส่เหล้าอ่อนๆ....อาจจะทำให้น้องแพรสนุกขึ้นบ้างก็ได้."
สุพนจ์ยื่นแก้วพันช์ใบเล็กๆส่งให้เธอโดยที่เธอหารู้ไม่ว่าแม้มันจะเล็กแต่ อานุภาพที่จะเกิดขึ้นในอนาคตนั้น จะทำให้ชีวิตของเธอเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง...
สุพจน์ยืนมองเธอยกขึ้นดื่มด้วยความใจเย็น แผนขั้นแรกของเขาสำเร็จแล้ว เหลืออีกเพียงสองอย่างคือจะทำอย่างไรที่เขาจะออกไปกับเธอได้เมื่อยาออกฤทธิ์ และ เจ้าวิทย์จะสามารถทำให้เขาปลีกตัวออกจากญาดาได้หรือเปล่า
"เดี๋ยวพี่ขอตัวไปคุยกับแขกคนอื่นทางโน้นก่อนนะ  คิดว่าเดี๋ยวเจ้าเก่งคงมาหาน้องแพรเองและ...ไปละครับ" สุพจน์เอ่ยขึ้นพร้อมกันเดินออกไปโดยไม่รอคำตอบจากหญิงสาวเมื่อเขาเห็นดื่ม น้ำไปกว่าค่อนแก้วแล้ว ........................
"อ้าวไอ้เก่ง. กับดา มาอยู่นี้เอง......วันนี้เอ็งรีบกลับบ้านหรือเปล่าวะกูว่าจะชวนเอ็งกับน้อง แพรแล้วก็น้องดาไปเที่ยวกันต่อ"
"ดีซิ...พี่เก่งไปด้วยกันน๊ะค่ะ นานๆจะครบเซ็ตกันสักที" ญาดาเอ่ยสนับสนุนสุพจน์ทันทีโดยหารู้ไม่ว่ามันเหมือนกับเข้าแผนที่สุพจน์วางไว้อย่างไม่รู้ตัว
"เออ...แต่ว่าวันนี้กูกะจะชวนเอ็งกับน้องดาไปช่วยกันดูโปรเจคต่อที่บริษัท ของไมเคิลวะ .....พอดีจะมีงานมอเตอร์โชว์...กูอยากจะออกแบบบูธใหม่..ให้มันเข้ากับพรีเซ็นเตอร์ที่กูเพิ่งรับสมัครเข้ามา.....อ้าวมาพอดีเลยนี้ น้องแนน..กับ...น้องเชอรรี่ ."
"สวัสดีค่ะ" นักศึกษาสาว 2 คนที่สมัครเข้ามาเป็นพรีเซ็นเตอร์กล่าวทักสุพจน์อย่างนอบน้อม...
ทั้งสองจัดได้ว่าหน้าตาสะสวยแถมหุ่นดีทั้งคู่    โดยแนนนั้นเป็นเชียร์ลีเดอร์ของมหาลัยชื่อดังแถวท่าพระจันทร์ ส่วนเชอรรี่ก็เป็นเชียร์ลีดเดอร์ของมหาลัยดังแถวสามย่าน........แต่ในยามนี้ สุพจน์คิดถึงแต่เมียเพื่อนคนสวยนามว่า แพรวา เท่านั้น
จึงไม่ได้พิจารณาทั้งสองสาวอย่างละเอียดนัก.............
"เอางี้ไอ้พจน์เดี๋ยวเราไปพร้อมกันเลย...พอเสร็จงานแล้วค่อยไปต่อกัน" เก่งตัดสินใจสรุปให้เสร็จแล้วเริ่มเดินออกนำหน้าไปทันที
"กริ้ง...กริ้ง...ฮาโหล..ว่าไงจะตาวิทย์...อ้อพี่พจน์อยู่ใกล้ๆพี่ทำไม เหรอ...หาจริงเหรอ.....งั้นเดี๋ยวพี่ถามพี่พจน์ก่อนนะ"
"พี่พจน์ค่ะตาวิทย์มันบอกว่าโทรเข้ามือถือพี่พจน์ไม่ติด...มันเลยโทรเข้ามา หาดาบอกว่ามีงานด่วนอยากให้พี่ไปช่วยค่ะ." ญาดาเอ่ยขึ้นพร้อมกับยื่นโทรศัพท์ของเธอให้สุพจน์ซึ่งก็รีบรับสายทันทีเช่นกัน "เออ...เออ....ตกลงวิทย์ เดี๋ยวพี่จะรีบไป" กล่าวจบสุพจน์ก็หันไปบอกกับเพื่อนรักว่า
"เฮ้ยไอ้เก่ง พอดีข้าติดธุระด่วนว่ะ เดี๋ยวเอ็งไปกับน้องดา กับ สาวๆก่อนนะ แล้วข้าจะตามไปทีหลัง"...

กล่าวจบสุพจน์ก็หันหลังกลับไปโดยไม่รอคำทักท้วงจากใคร แต่ขณะที่เขาก้าวห่างไปเล็กน้อยเสียงของเก่งก็ตะโกนออกมาว่า "ช่วยดูแพรให้ด้วยว่ากลับไปหรือยัง เห็นเมื่อกี้บอกกับข้าว่าจะกลับก่อนให้ตาชดเอารถมารับ"
จบถ้อยคำของเก่งสุพจน์แทบเข่าอ่อนเขาหันหลังกลับเดินเข้ามาหาเพื่อนรักแล้ว ถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน "อ้าวเฮ้ยไอ้เก่ง ไหนมึงบอกว่าชวนคุณแพรไปด้วยไงว่ะ"
"เออกูลืมบอกไปว่าแพรเค้าบอกก่อนแล้วว่าไม่ค่อยสบาย  กูเลยโทรศัพท์ไปบอกให้ตาชดมารับกลับบ้าน." สุพจน์ไม่รอให้เก่งพูดจบ
เขาหันหลังกลับทันที   เมื่อรู้ความหมายคร่าวๆ    และเร่งฝีเท้าเพื่อออกตามหาแพรวาทั่วทั้งงาน อนิจจา....เขาสามารถสลัดทุกคนออกมาได้หมด หญิงสาวเป้าหมายก็ได้รับการกินยาที่จะทำให้เขากับเธอสนุกกันได้ทั้งคืน แต่.....ตอนนี้แธอกลับไปกับคนรถเฒ่าซะแล้วซึ่งเขาเองได้แต่ภาวนาว่าขออย่า ให้ยาออกฤทธิ์ก่อนที่เธอจะถึงบ้านเลย


ตอนที่ 5...ส้มหล่ม
"คุณแพรท่าทางดูเหนื่อยๆยังไงชอบกลน๊ะครับ" ตาชดคนขับรถวัยเฒ่า 50 กว่าๆ กล่าวขึ้นเมื่อ หญิงสาวเจ้าของบ้านขึ้นนั่งบนเบาะด้านหลังรถเบนซ์คันหรูได้ไม่นาน
"ค่ะลุงชด ...สงสัยพักหลังแพรไม่ค่อยได้ออกไปไหนเท่าไหร่....พอออกมาที..ก็เลยเหนื่อยง่ายคงไม่เป็นไรหรอกค่ะ" โดยสายตาของเธอมองออกไปยังหน้าต่างรถด้านข้างอย่างไร้จุดหมาย ตอนนี้ในหัวสมองของเธอเริ่มรู้สึกแปลก ความร้อนรุ่มเริ่มปกคลุมไปทั่วร่างของเธอ
ภาพอันเลือนรางของเก่งขณะร่วมรักกับเธอเมื่อครั้งตอนแต่งงานใหม่ๆ เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซึ่งเธอเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเป็นเพราะอะไร หรืออาจจะเป็นเพราะพันช์แก้วนั้นที่มีเหล้าผสมอยู่ของสุพจน์ที่เธอยกดื่มขึ้นจนหมด  ทั้งๆที่เธอไม่ค่อยออกงานสังคมในระยะหลังเท่าไหร่  จึงทำให้เกิดอาการประหลาด
"ผมว่าคุณแพรถึงบ้านแล้วรีบอาบน้ำนอนเลยดีกว่านะครับเดี๋ยวไม่สบายเอาคุณเก่งจะเป็นห่วงได้."

ไม่มีเสียงตอบจากนายสาวคนสวย.......ตาชดรู้สึกว่าตัวเองคงพูดอะไรผิด เพราะแกก็รู้เต็มอกว่าระยะหลังเจ้านายหนุ่มของแกไม่ค่อยจะกลับบ้านนัก ซึ่งก็จะเป็นเรื่องธรรมดาของสามีทั่วๆไปหากภรรยาของตนเหมือนกับผู้หญิงทั่วไป แต่นี้นายหญิงของแกทั้งสาว ทั้งสวยเป็นที่หมายปองของหนุ่มๆ แม้แต่แกเอง  บางวันที่นายหญิงคนสวยลงมาที่ดูดอกไม้ในสวนยามเช้าทั้งชุดนอนบางๆ เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งทุกซอกทุกมุม แกก็แทบจะเก็บอารมย์ไว้ไม่อยู่ ต้องไประบายเอากับป้านงค์บ่อยครั้งแต่ก็เป็นเฉพาเวลาแกเห็นนายหญิงของแกเท่านั้น แต่ในยามปกติแกไม่อยากอยู่กับเมียแกเท่าไหร่นัก

ตาชดค่อยๆเหลือบมองไปยังกระจกหลังเพื่อจะดูว่านายสาวของแกเป็นอะไร  ทำไมหลังจากแกพูดเมื่อกี้จึงไม่มีคำตอบกลับ ภาพที่แกเห็นทำให้ตัวแกถึงกับขนลุกซู่ ท่อนลำในกางเกงของแกกลับผงาดขึ้นทันที ภาพที่เห็นนั้นนายหญิงสุดสวยของแกกำลังจ้องกลับมาที่กระจกที่แกมองอยู่ ดวงตาของเธอดูหยาดเยิ้ม ลิ้นเรียวของเธอเลียไปรอบๆริมฝีปากบางคู่งามยั่วยวนเหมือนกับกำลังท้าท้ายคนแก่อย่างแกให้ทำอะไรสักอย่าง แต่ที่สำคัญที่ทำให้ลำลึงค์ของแกลุกสู้ก็เป็นที่ท่านั่งของหญิงสาว  ซึ่งบัดนี้เธอเอนราบไปกับพนักพิงด้านหลัง ชุดแซคสีดำที่แม้แต่เวลายืนปกติก็ยาวแค่ต้นขาเท่านั้น บัดนี้สาวสวยได้แยกขาออกจากกันในลักษณะแอ่นขึ้นอวดสายตาของผู้มอง ทำให้ชายชุดมันเลื่อนสูงขึ้นไปมาก  เผยให้เห็นความโหนกนูนของเนินเนื้อหลังเต่าขนาดพอดีมือโผล่พ้นชายชุดแซคออกมา   มีเพียงกางเกงชั้นในสีดำตัวน้อยที่ปกปิดความนูนของมันเอาไว้ มือซ้ายของเธอวางราบไปกับขอบกระจกประตู มือขวาเลื่อนขึ้นมาคลึงหน้าอกคู่งามด้านเดียวกันช้าๆ..ปลายนิ้วเวียนวนลูบไล้ จุดเล็กๆบนยอดบัวคู่งามซึ่งตอนนี้มันนูนเด่นขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดเพราะหญิงสาวไม่ได้ใส่บราไปด้วยในวันนี้

"ลุงอยู่กับป้านงค์มาตั้งนานทำไม่มีลูกด้วยกันละค่ะ" หญิงสาวเอ่ยถามตาชดด้วยเสียงอันยั่วยวนทำเอานายชดพูดไม่ออก  "หรือว่าลุงเสื่อมไม่มีน้ำยาแล้ว"
คำถามที่เหมือนกับคำสบประมาททำให้ตาชดแถบจะอดกลั้นอารมณ์ตัวเองต่อไปไม่ไหว แต่หากก็ยังนึกกลัวว่าอาจจะเป็นแผนของนายสาวคนสวยของตนก็ได้จึงได้ตอบกลับไป สั้นๆว่า
"ไม่หรอกครับคุณแพร เพียงแต่เมื่อก่อนผมทำงานกลัวไม่มีเงินเลี้ยงลูก แต่พอตอนนี้ไม่กลัวแล้วกลับเป็นนงค์ที่เค้ารับไม่ค่อยไหว"
สิ้นคำ..ตาชดนึกว่าจะโดนตำหนิที่กล่าวตอบด้วยถ้อยคำส่อไปในทางเพศจึงเบี่ยงสายตาออกจากกระจกมองหลัง แต่ก็กลับมีแต่ความเงียบกลับมา  แกจึงเหลือบตากลับไปมองที่ร่างของหญิงสาวอีกครั้ง  ซึ่งนายสาวของแกก็ยังคงมองกลับมาและอยู่ในท่าเดิม แต่จะผิดจากเดิมบ้างก็ตรงตอนนี้มือที่ใช้คลึงเต้างามกลับเริ่มรุนแรงขึ้น.. ทำให้คอเสื้อที่กว้างอยู่แล้วยิ่งกว้างมากขึ้นเผยให้เห็นหน้าอกคู่งามชัดเจน   แม้ภายในรถจะไม่มีแสงแต่ความขาวของมันเมื่อต้องกับแสงไฟรถที่ผ่านมาด้านตรงข้าม  ยิ่งทำให้ลำลึงค์ในกางเกงของแกใหญ่ขึ้นเรื่อยๆจนแกต้องใช้มือขวากดเอาไว้
แพรวาเองบัดนี้เธอไม่รู้ตัวเธอเลยว่ากำลังทำอะไรอยู่ด้วยฤทธิ์ยาที่สุพจน์ ใส่ลงในพันช์ ประกอบกับการที่เธอขาดการร่วมรักกับเก่งมานาน ทั้งที่เพิ่งอายุเพียง 24 เท่านั้น  ทำให้สัญชาตญาณของธอยิ่งรู้สึกเร่าร้อนเป็นทวีคูณ
ตาชดตัดสินใจเด็ดขาด  โดยที่แกไม่รู้หรอกว่าเกิดอะไรขึ้นกับนายสาวของแก   แกรู้แต่เพียงว่ายามนี้นายสาวแกน่าจะให้ท่าและแกต้องเสี่ยงลองทำอะไรสักอย่างเพื่อไม่ให้เสียโอกาสที่ไม่น่าเชื่ออย่างนี้เกิดขึ้นได้ แกตัดสินใจขับรถพยายามหาที่เหมาะๆ เพื่อที่จะได้ทำอะไรบางอย่างอยู่นานโดยหารู้ไม่ว่าฤทธิ์ยาที่แพรวาได้รับเริ่มค่อยๆหมดฤทธิ์ลง จนกระทั้งแกเจอโรงแรมม่านรูดใกล้ๆบ้านของนายสาวของแกๆจึงเลี้ยวรถเบนซ์คันงามเข้าไปจอดในโรงแรมม่านรูดแห่งนั้นทันที
"เฮ้ยไอ้หนุ่ม เอาเงินนี้ไป แล้วไม่ต้องเข้ามายุ่ง พี่จะสนุกกับเพื่อนพี่ในรถนี้ละเปลี่ยนบรรยากาศดี แต่เอ็งไปเปิดประตูห้องไว้ด้วยแล้วกันเพื่อจะเข้าห้องน้ำ" ตาชดพูดกับเด็กประจำโรงแรมม่านรูด ซึ่งมันก็รับคำอย่างดีโดยที่ไม่สามารถมองทะลุเข้ามาในรถได้เพราะติดฟิล์ม กรองแสงสีดำสนิทไว้

เมื่อเด็กรูดม่านที่หลังรถเสร็จและตาชดก็เอากระจกขึ้นแต่ยังคงสตาร์ทเครื่องทิ้งไว้พร้อมล็อกรถไว้ทั้งหมดจากนั้นแกก็ปีนข้ามไปยังเบาะหลังที่นายสาวของตัวเองยังคงนั่งอยู่ในท่าเดิม เพียงแต่สายตาของเธอเริ่มหรี่ลงด้วยฤทธิ์ยา ซึ่งขณะนี้เธอเองก็พยายามฝืนสู้กับมันอยู่ภายในโรงแรมม่านรูดกับคนรถเฒ่าสองต่อสองแล้ว
"ลุงชดจะทำอะไร......แล้วปีนข้ามมาทำไม" แพรวาเอ่ยถามคนรถเฒ่าพร้อมกับขยับตัวจะนั่งให้ตรงตามปกติ แต่ก็ไม่สามารถทำได้เพราะคนรถเฒ่าบัดนี้ได้เข้ามานั่งติดกับเธอทางด้านขวาแล้วใช้มือซ้ายกดลง บนต้นขาขวาของเธอไว้ขณะเดียวกันมือขวาก็จับไปที่เต้านมด้านขวาของเธอพร้อมกับคลึงวนไปมาช้าๆ

"ก็ลุงอยากแสดงให้คุณแพรดูไงครับว่าลุงหมดสภาพหรือเปล่า"
ขาดคำคนขับรถเฒ่าก็ใช้มือที่คลึงเต้านมคู่งามเอานิ้วแหวกคอเสื้อที่เปิดออกไว้เดิมเผยให้เห็นยอดเม็ดสีชมพูอ่อนๆบนปลายปทุมถันที่ขาวเนียนเด้งโผล่พ้นคอเสื้ออกมา แกก้มลงค่อยๆใช้ลิ้นสากๆของแกเลียวนไปรอบๆเม็ดบัวสีชมพูซ้ายขวาสลับกันจน เปียกเฉะไปหมด ขณะเดียวกันมือซ้ายที่กดต้นขาไว้ก็เลื่อนขึ้นสอดเข้าไปในชายชุดแซคสัมผัสกับ ความโหนกนูนขนาดฝ่ามือซึ่งมีเพียงชั้นในบางๆกันไว้นิ้วกลางค่อยกดลงบนรอยแยก เบาแล้วคลึงไปมาช้าๆ

(ถือโอกาสแก้ไขคำผิดซึ่งมีแยะมาก และปรับวรรคตอนให้อ่านง่าย)

[Chansawang Ball Jiramate]

เรื่องมันยาวมาก แถมเนื้อเรื่องดังเดิมยังตัดต่อแบบงงๆ เอาคนนี้อยู่ ภาพตัดไปอีกคน ถ้าแก้เรื่องตรงนี้ด้วยจะขอบพระคุณมาก

[mighty]

เรื่องในตำนานจริงๆเป็นเรื่องที่ยาวมากเรื่องนึงเลย

[thep59]

เป็นเรื่องในตำนานจริงๆ ได้กลับมาอ่านอีกทีทบทวนความหลังเลยครับ

[WeWaffle]

ตำนานสุดๆ แต่เนื้อเรื่องดูมันกุดๆ แปลกๆ

[peddo]

เรื่องในดวงใจสมัยยังพอมีแรง อ่านแต่ละตอนต้องมีของขึ้น อยากให้เติมต่อให้จบเลยครับ จะได้ไม่ค้างคาใจ
ขอบคุณครับ

[jfk1962]

เรื่องนี้ถือว่าที่สุดของนิยายใต้ดิน

[axon13]

สรุปเรื่องนี้ มีถึงตอนจบมั้ยครับ ผมอ่านตั้งแต่หนุ่มยันแก่ เสียวเหมือนเดิม

[HyenaSW]

เรื่องนี้แหละ สุดยอดในตำนานจริงๆครับ

[review1972]

ทุกคนที่ชอบเรื่องเสียวต้องเคยอ่านเรื่องนี้ นับถือคนแต่งสุดหัวใจครับ

[แมวหง่าว]

หนึ่งในเรื่องเสียวที่เสียวที่สุด
ฝืน
นักศึกษาหวานซ่อนเปรี้ยว
กิ๊กรักสาวเสิร์ฟ
ทุกเรื่องของท่านพงษ์เทพ
คาวสวาทกามโลกีย์
ณัฐธิยา (รสสวาทแรงหึง)
เล่ห์สวาทเพลิงราคะ

[Copycan]

[
ชอบ

[joe-kbi]

เด๋วไอ้เก่งเด๋วไอ้เอกตกลงมี2คนรึเหอะๆ