Beyblade 2 ศึกแบทเทิลฟรอนเทียร์ | บทนำ

[declangombley]

**คนเขียนติสท์แตก ไม่รู้จะเขียนอะไร ก้เลยเขียนเล่นๆ งงตัวเองเหมือนกัน เขียนบ้าอะไรไม่รู้ งง**

BEYBLADE 2 ศึกแบทเทิลฟรอนเทียร์


บทนำ

   หลังจบการแข่งขันรอบไฟนอลคอล ภายในโถงทางเดินกว้างใหญ่ ที่ซึ่งไม่มีใครอยู่ตรงนั้น ชายร่างสูงคนหนึ่งยืนเท้าสะเอวอยู่ต่อหน้าหญิงสาวร่างเพรียวบาง เธอถูกเขาต้อนเข้าจนมุมชิดกำแพง เส้นผมสีน้ำตาลเข้มสยายปกคลุมรอบไหล่แคบ เธอสวมชุดเสื้อแขนยาวผ้าสแปนเด็กซ์สีม่วงสลับดำและกางเกงผ้าซาตินเนื้อลื่นสีขาว เธอคนนี้ชื่อ คิโยมิยะ ทาคาโอะ เป็นนักสู้เบย์เบลดอันดับหนึ่งของโลก แชมป์เวิลด์ทัวร์นาเมนท์ติดต่อกันกว่าห้าสมัย ดวงตาสีม่วงของเธอจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาสีน้ำตาลของเขา ชายคนตรงหน้าเธอชื่อว่า มาซากิ ชิน เขาเองก็เป็นนักสู้เบย์เบลดระดับมือพระกาฬ แชมป์งานสตรีทเอสทีไฟว์ เจ้าของหนึ่งในสี่สัตว์ในตำนานแห่งแสงสว่าง ที่มีชื่อว่า 'ลาคิออส' ตอนนี้เธอสำรวจมองดูเขา ชายหนุ่มอายุยี่สิบต้นๆสวมแค่เสื้อยืดคอวีสีดำกับกางเกงสแล็คสีเทาและรองเท้าหนังยี่ห้อแอร์เมเนจิลโด เซนญ่า เขาไม่เปิดปากพูดคำใดออกมาเลย นับแต่ใช้กำลังจูงมือเธอออกมาจากเวทีแข่งขัน เธอชอบที่เขาทำแบบนั้น เธออยากให้เขาจับมือเธออีก แต่ตอนนี้เขากลับทำเพียงแค่ยืนนิ่งไม่พูดไม่จาอะไร เธอรักทุกอย่างที่เป็นเขา รวมถึงทรงผมสั้นเสยขึ้นแบบมีสไตล์นั่นด้วย เขาเป็นหนึ่งในนักสู้เบย์เบลดที่ร่ำรวยเป็นเศรษฐีได้จากการสนับสนุนของท่านประธานไดเคนจิ อดีตผู้ให้ทุนสำหรับทีมบีบีเอ ทว่าตอนนี้ทุกอย่างเปล่ียนไปแล้ว กลับกลายเป็นทีมดีบีเอส ทีมของผู้ชายคนนี้ต่างหากที่ต่อสู้ในนามของบริษัท เฮลิกส์ คอร์ปอเคชั่น ซึ่งเป็นทั้งศูนย์วิจัยเบย์เบลดและผู้เข้าร่วมการแข่งขันในรายการแบทเทิลฟรอนเทียร์

   การแข่งขันแบทเทิลฟรอนเทียร์ที่แท้จริงยังไม่เริ่มขึ้นเลยด้วยซ้ำ เพราะผู้เข้าร่วมการแข่งขันต้องฝ่าด่านทรหดกว่าหลายรายการแข่งขัน ที่ซึ่งตอนนี้ก็ผ่านพ้นไปแล้ว ทั้งในระดับแบทเทิลซิตี้ ระดับลีค ระดับเวิลด์ทัวนาเมนท์ และขั้นต่อไปคือระดับ 'กิลด์'

   "จะไม่พูดอะไรกับแฟนหน่อยเหรอคะที่รัก" คิโนมิยะ ทาคาโอะกอดอกเบาๆ ยิ้มมุมปากให้กับชายตรงหน้าอย่างเย้ยหยัน

   "ฉันไม่ได้เป็นแฟนเธอ อย่ามามั่วนิ่ม" มาซากิ ชิน มุ่ยหน้า เบือนสายตาหนีไปทางอื่น ขณะที่สาวร่างบางก้าวเข้ามาใกล้เขา --

   — "ถอยไปห่างๆเลย!" ชายหนุ่มตะคอกใส่ และเดินถอยหลังกรูด แต่เธอไม่ยักกะกลัว

   "ลืมไปแล้วเหรอคะว่า ระหว่างทีมดีบีเอสกับทีมบีบีเอมีข้อตกลงอะไรกัน ?" หญิงสาวเอื้อมสองแขนออกไปโอบรอบลำคอเขา เสียงของเธอหวานหยดย้อยจนสามารถละลายหัวใจใครต่อใครให้เหลวเป็นน้ำได้ด้วยการพูดเพียงครั้งเดียว แต่เขากลับใจแข็งกว่านั้น เธอใคร่อยากพิชิตหัวใจน้ำแข็งเย็นเฉียบของเขาให้ได้เสียเหลือเกิน แม้ว่าจะได้เขามาด้วยวิธีการสารเลวยังไงก็ตาม เธอไม่สนใจ

   "เธอนี่มันบ้าจริงๆ ใช้สัตว์ในตำนานของไดจิที่เธอยึดมาได้จากเขา เป็นเครื่องมือต่อรองให้พวกฉันยอมเป็นพันธมิตร" ชายหนุ่มสั่นหัว เขาเกลียดผู้หญิงตรงหน้าที่สุด อันท่ีจริงจะว่าเกลียดก็ไม่เชิง เพราะหัวใจเขาเต้นระรัวอย่างแรงทุกครั้งทีได้อยู่ใกล้เธอ แล้วยิ่งในตอนนี้เอง ท่ามกลางโถงทางเดินเงียบสงัด มีเพียงแสงสว่างเรืองรองจากหลอดไฟแอลอีดีเหนือศีรษะเป็นสีขาวนวลผ่อง สะท้อนผิวกายเนียนละเอียดของหญิงสาวคนตรงหน้า ทำให้เธอดูงดงามไร้ที่ติจริงๆ เขาไม่อาจปฏิเสธความจริงข้อนั้นได้ และไม่อาจปฏิเสธต่อหัวใจตนเองได้ด้วยซ้ำว่า เขารู้สึกเช่นไรกับเธอ แม้เธอจะได้เขามาด้วยการบังคับ แต่เขากลับไม่ยักรู้สึกแบบนั้นเลย น่าแปลกจริง

   "เธอจะไม่มีวันรวบรวมสัตว์ในตำนานได้ครบสิบสองตัวหรอก" มาซากิยังคงเบือนหน้าหนี พูดจากับเธอด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว "ตอนนี้เธอก็รวบรวมมาได้แล้วแค่ห้า ไม่นับพวกฉันอีกสี่ แล้วยังมีทีมที่เธอยังยึดมาไม่ได้ พวกเขาไม่มีวันแพ้ให้กับคนอย่างเธอ!"

   "ก็ลองดูสิคะ ยังไงซะ ฉันก็จะเปิดมิติมืดให้ได้ แล้วพอฉันได้พลังของสัตว์ในตำนานท้ังสิบสองมาครอบครอง ทั้งฉัน เรย์ แม็กซ์ ไค พวกเราก็จะเป็นจักรพรรดิของโลกใบใหม่..." หญิงสาวยักคิ้วให้กับเขา ยิ้มเย้ยหยัน "นายจะต่อต้านฉันไปทำไม ยังไงซะ ถ้าฉันได้ครอบครองโลกใบนี้ ฉันก็จะให้นายอยู่เคียงข้างฉันอยู่แล้ว ไม่มีอะไรต้องกลัว ไม่มีอะไรต้องคิดมากเลยนี่คะ เราเป็นแฟนกันนี่นา"

   "บอกแล้วไงว่า ฉันไม่ได้เป็นแฟนเธอ!" มาซากิเริ่มหมดความอดทน เขาผลักเธอไปอิงแอบแนบชิดกับกำแพงอีกครั้ง ทั้งสองอยู่ใกล้กันเสียจนแทบจะหอมแก้มกันได้อยู่แล้ว เขาได้กลิ่นน้ำหอมใบกระวานกรุ่นๆจากซอกคอขาวเนียนของเธอ เป็นกลิ่นที่ชวนให้หัวใจเต้นแรง เมื่อเขามองลงไปตามลำคอของเธอ เขาต้องห้ามใจไม่ให้เผลอหลงใหลความงดงามจอมปลอมของนังปีศาจตนนี้

   "หึ...ฉันรู้ว่าที่นายยอมเป็นแฟน ก็เพราะข้อตกลงที่ฉันจะคืนมังกรทองให้ไดจิ ถ้าหากพวกนาย ทีมดีบีเอสยอมเข้าร่วมเป็นส่วนหนึ่งของทีมบีบีเอ เพื่อการแข่งขันกิลด์วอร์ที่จะมาถึง แต่ถ้านั่นเป็นหน้าที่ นายก็ควรจะทำหน้าที่แฟนให้ตรงตามเงื่อนไขสิ"

   "เธอมันบ้า" เขาบอก

   "ใช่ ฉันมันบ้า แต่ฉันก็รักนายจริงๆ แล้วนายไม่รักฉันบ้างหรือไง!" กลับกลายเป็นทาคาโอะที่ตะคอกใส่เขากลับไปแทน

   "ใครจะไปรักปีศาจอย่างเธอ" มาซากิจับข้อมือทั้งสองข้างของเธอ ยืดเยื้อแนบกำแพง เธอร้องบอกว่าเจ็บ "ฉันไม่ได้รักเธอ"

   "โกหก" หญิงสาวตอบ เธอก้มหน้างุดลงกับพื้น ดวงตากลมโตห่อเหี่ยวอย่างเห็นได้ชัด "ไม่จริง...นายรักฉัน ยอมรับเถอะ"

   "เธอเคยเป็นเจ้าของมังกรฟ้า แต่ตอนนี้เธอกลับครอบครองมังกรทมิฬ มังกรฟ้าต้องร้องไห้ทุกวัน ก็เพราะเธอ ฉันรู้ว่าตอนนี้เธอถูกความมืดกลืนกินจิตใจไปหมดแล้ว ถึงได้มีดวงตาเป็นสีม่วง มีพลังร้ายๆอะไรแบบนี้ เธอถูกมันเข้าสิงร่าง...เป็นจอมปีศาจแท้ๆ" มาซากิว่า เขาละสายตาจากเธอ มุ่ยหน้าไม่พอใจ อันที่จริงการทำท่าทางปั้นปึ่งแบบนี้ดูไม่เข้ากับวงหน้าคมกริบของเขาเลยสักนิด

   "การแข่งขันกิลด์วอร์จะเริ่มต้นขึ้นในอาทิตย์หน้า" เธอแสร้งทำเป็นไม่สนใจในคำด่าของเขา "อย่าลืมมาซ้อมด้วยนะคะ"

   "ฉันจะไม่ซ้อมกับเธอหรอก" เขาพูดออกไปแบบนั้น แต่ทว่าเริ่มจะอดใจไม่ไหวกับซอกคอหอมกรุ่นของหญิงสาวตรงหน้า

   "ปกติฉันก็ไม่ซ้อมอยู่แล้ว ไม่มีความจำเป็น ถึงฉันจะเป็นหนึ่งในสิบสองผู้เล่นเอ็มวีพี แต่ฉันก็ไม่ต้องซ้อม"

   "ก็แล้วแต่ละกัน ยังไงก็ได้ ขอแค่นายอยู่กับฉัน และพาทีมพวกเราไปสู่ชัยชนะ"

   "พวกเรางั้นเหรอ ? โอ้โห ใช้คำ ใครเป็นพวกเธอ ? ฉันไม่ใช่พวกเธอสักหน่อย ทั้งหมดนี้มันก็แค่สัญญาระยะสั้นเท่านั้น"

   ทาคาโอะชักสีหน้า ออกอาการพ่อแง่แม่งอนในฉับพลัน "ฉันจะโกรธแล้วนะ ถ้านายยังขืนว่าฉันอยู่แบบนี้"

   มาซากิถึงกับสะอึก หยุดกึกความคิดที่จะต่อล้อต่อเถียงกับเธอ

   กลิ่นหอมชวนฝันยังคงลอยโชยจากซอกคอขาวเนียนนั่นอยู่เรื่อยๆ เขาเริ่มจะอดใจไม่ไหวจริงๆแล้ว ตอนนี้เองที่หัวใจเขาเต้นระรัวดังลั่นออกมาจากในทรวงอก เช่นเดียวกับทาคาโอะที่ตัวสั่นเทิ้ม ทรวดทรงกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหายใจ

   "ในเมื่อเราเป็นแฟนกัน นายก็ควรทำหน้าที่แฟนให้ดีตามสัญญา ไม่ใช่มาว่าฉันแบบนี้" ทาคาโอะเริ่มใช้สายตาพิฆาตใส่เขา

   "กอดฉันสิ" เธอออกคำสั่ง ชายหนุ่มละสองแขนเธอ เขาสวมกอดเธอเอาไว้อย่างแผ่วเบา

   "หอมฉันสิ" เขารุดหน้าต่อไปอีกตามที่เธอว่า ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตนเองจะต้องยอมทำตาม ทั้งที่ในใจเขาเกลียดและขยะแขยงผู้หญิงเลวทรามคนนี้ยิ่งกว่าอะไร แต่เขาก็ยังทำตาม เขาโอบเอวเธอเข้ามาใกล้  จุมพิตเธอเบาๆที่แก้มซ้าย กายของเธอกรุ่นกลิ่นหอมอบอุ่นยั่วเย้ายวนใจ เขาสูดรับกลิ่นหอมนั้นจากซอกคอเธอ หอมเหลือเกิน... ความรู้สึกที่ว่าจะหาเรื่องเธอในตอนแรกมลายหายไปขณะเธอโอบแขนรอบคอเขาและดึงตัวเขาเข้ามาแนบใกล้ชิดอีก "จูบฉันด้วย" และนั่นเป็นคำสั่งสุดท้ายที่เธอบอกกับเขาในตอนนั้น

   เขาฝืนใจประทับริมฝีปากเรียบบางสีชมพูของเธออย่างแผ่วเบา ลมหายใจอุ่นร้อนของทั้งสองแลกกันในห้วงอารมณ์เงียบสงบ

   "ยอมรับสิว่านายรักฉัน" เธอกระซิบข้างหูของเขา น้ำเสียงยั่วยวนจนหัวใจเขาสั่นไหว "ยอมรับสิ ว่านายรักฉันที่เป็นปีศาจ"

   "ฉันไม่ได้รักเธอ" เขาว่า แต่ก็ยังซุกไซร้ซอกคอขาวเนียน ทาคาโอะยิ้มมุมปากอย่างผู้กำชัยชนะ สุดท้ายเขาก็ห้ามใจไม่ไหวสินะ

   "นายรักฉัน"

   "เธอไม่มีทางทำให้ฉันรักเธอได้หรอก" น้ำเสียงของเขาเริ่มอู้อี้ เมื่อแนบจมูกซุกเข้าไปอย่างแนบแน่น

   "นายรักฉัน และนายจะต้องเป็นของฉัน" เธอว่า "ต้องมีสักวันที่นายจะยอมเป็นของของฉัน...หึ"

   "เนี่ยน่ะเหรอไม่ได้รัก ถ้าไม่ได้รักแล้วนายจะไซร้คอฉันอย่างนี้ทำไมกันล่ะ"

   "ก็เพราะเธอบังคับให้ฉันทำ"

   "ฉันไม่ได้บอกให้ไซร้คอ ฉันบอกว่าแค่หอมและก็จูบเท่านั้นเอง ที่เหลือนายทำเองหมดเลย..." เธอยิ้มกว้าง เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไปแล้ว ทั้งสองกอดรัดกันแน่นขึ้น แน่นขึ้น ห้วงคำนึงในความคิดกลายเป็นเพียงกระดาษสีขาวว่างเปล่า ความปรารถนา ตัณหา ราคะ ทุกอย่างประดังกันเข้ามาแทนที่ มีความต้องการในตัวเธอ เขารู้สึกเช่นนั้น มือของเขายังคงประคองบั้นเอววคอดกิ่วของเธอ มือเรียวงามของเธอแนบใบหู ต้นคอ และแก่นกายกำยำทั้งหมดของเขา เธอลูบไล้ศีรษะของเขา ร่างกายสูงโปร่งของเขา เทียวไร้เทียวขื่อเส้นผมดำขรับของเขาด้วยความรักใคร่เต็มประดา เขาเริ่มสัมผัสกับก้อนเยลลี่สองก้อนนุ่มนิ่ม กลิ่นกายของเธอหอมกรุ่นอย่างละเอียดละไม กลิ่นใบกระวานอย่างที่เขาได้เชยชมในทุกเช้าและก่อนนอนในห้องสวีทหรูที่ทั้งสองนอนด้วยกันทุกคืน ความปรารถนารุกล้ำในโสตประสาทสัมผัส เขาปาดเส้นผมขึ้นไปทัดหูของเธอ และจากนั้นก็ซุกไซร้สูดกลิ่นหอมหวนเข้าไปอีกฟอดใหญ่ อาห์ เธอหอมจริงๆ เขาไม่อาจต้านทานสเน่ห์อันล้นเหลือของเธอได้อีกต่อไป บัดนี้ชายผู้เป็นเจ้าของแหวนแห่งแสง กำลังจมดิ่งไปในความมืดมิดเมื่อถูกยั่วยวนโดยจอมมารสาวในคราบผู้หญิงงดงามคนนึง เธอรักผู้ชายคนนี้ เธออยากได้เขามาเคียงคู่กันตลอดไป อบอุ่น นั่นเป็นความรู้สึกแรกที่เธอมีให้กับเขา หลงใหล ความรู้สึกที่สองเมื่อเขาหาเรื่องเธอตลอดเวลา หลงรัก และสุดท้ายเมื่อเขาพยายามปฏิเสธไม่ยินยอมอำนาจบาตรใหญ่ของเธอ ชายหนุ่มผละใบหน้าจากทรวงอกขาวเต่งตึงเมื่อปลดกระดุมเสื้อเธอได้สำเร็จ...

   พวกเขาตื่นมาอีกครั้งในวันถัดไป เมื่อเขาออกจากห้องน้ำ เธอตื่นแล้ว กำลังไดร์ผมอยู่บนเตียงนอนหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง เธอนุ่งเพียงผ้าขนหนูสีขาว ชวนให้รำลึกถึงคืนมหัศจรรย์ที่ผ่านมาระหว่างพวกเขา อันที่จริงเขาสองคนเป็นศัตรูกันมาก่อนหน้า จนกระทั่งเธอยื่นสัญญาบีบบังคับให้เขาต้องจำยอม ทีมดีบีเอสไม่มีทางเลือกนอกจากยินยอมอ่อนข้อให้สี่สาวนักสู้เบย์เบลดจากเงามืด ส่วนเขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ นุ่งเพียงผ้าขนหนูไม่ต่างอะไรจากเธอ กล้ามเนื้อกำยำของเขาเด่นชัดมากในตอนเช้า เขาใช้ผ้าซับน้ำจากเส้นผม คิดถึงวันคืนความสุขที่ผ่านมา

   

[kaithai]

ขอฝากคำเตือน  ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................

[biggiggog]

ต้องยอมรับก่อนเลยว่า เลยวัยผมมาเยอะมาก
ทำให้ไม่ค่อยเข้าใจเนื้อเรื่องซักเท่าไหร่
แต่ชอบตรงที่เก็บรายละเอียดได้ดี
หรือเพิ่งเปิดเรื่อง ฉากXเลยน้อยไปหน่อย
ขอบคุณมากๆครับ

[Sakdiwichai Ontong]

อ่านแล้วได้อารมณ์มากครับ เนื้อเรื่องเยี่ยมครับ