มาลุ้นหมอกันต่อครับ

 

  ตามมาอ่าน ขอบคุณครับ

พูดคุยก่อนอ่าน : มาอย่างเร็ว กับตอนสุดท้ายของภาคแรก สำหรับตอนที่ 69 ที่ผมอยากจะแบ่งเป็น 3 Part ก่อนตัดจบ เพื่อให้สรุปเรื่องราวภาคแรกให้ครอบคลุมที่สุดนะครับ

สำหรับตอนนี้ คิดว่าคุณคงรู้แล้วว่าใครจะเป็นเหยื่อรายต่อไปของลุงพล และผมได้เริ่มปูเรื่องราวมรสุมชีวิตครอบครัวไอ้บอย ลูกขวัญ และท่านภูชิต ถ้าใครติดตามในเรื่องสั้นน้องลูกขวัญ ก็น่าจะพอเดาออกว่าเกิดอะไรขึ้นนะครับ

ใน Part ต่อไป ผมจะพาทุกคนไปเกาะติดเรื่องราวของลุงพลและหมอพลอย รวมถึงเรื่องราวฝั่งน้องทรายกับป๋าแต๋ว มาดูกันว่าไอ้เจ๋งกับไอ้ลอยมาเกี่ยวข้องกับแม่ลูกคู่นี้ได้ยังไงกันครับ


ตัวอย่างจากตอนที่แล้ว

ลุงพลยิ้มให้กับสองสาวอย่างหมอพลอยและครูเบสท์ ที่อุตส่าห์มาอุดหนุนร้านน้ำเต้าหู้ของมันตั้งแต่เช้าตรู ครูเบสท์ยิ้มหวานจนเห็นแผงฟันขาวเรียว รอยยิ้มของเธอทำให้โลกของชายวัย 60 ปีอย่างลุงพลดูสดใสขึ้นทันตา พอนึกถึงสิ่งที่องค์ตุลาการสวรรค์มาบอกกับมันในนิมิตความฝัน ก็ยิ่งทำให้มันรู้สึกอดใจไม่ไหว ที่จะได้ครอบครองร่างกายและหัวใจของอาจารย์สาวคนสวย ที่ได้ชื่อว่ามีศักดิ์เสมอกับเจ้าหญิงน้ำแข็งอย่างหมอพลอย

"เบสท์ขอน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋ ทีนึง เหมือนเดิมนะคะลุง" ครูเบสท์สั่งเมนูอย่างอารมณ์ดี "พลอยคะ พลอย?"

หมอพลอยกำลังยืนเหม่อ นึกถึงภาพเหตุการณ์ที่เธอกำลังทำรักให้ลุงพลด้วยปากในห้องน้ำเมื่อไม่กี่วันก่อน รสชาติคาวของท่อนเนื้อลุงพลยังติดอยู่ปลายลิ้น กลิ่นเหม็นหื่นๆ ตรงเนินหัวหน่าวที่มีแผงขนเพชรสีดอกเลาขึ้น ยังติดอยู่ตรงปลายจมูกของเธอ นี่ยังไม่รวมถึงครีมข้นสีขาว ที่ลุงพลหลั่งออกมาจากองค์ชาต รสชาติคาวๆ ของมันทำให้หมอพลอยรู้สึกคลั่งจนแทบคุมสติไม่อยู่

เพราะหลังจากที่เธอได้กลินกินลูกอ๊อดนับล้านของลุงพลเมื่อวันนั้น พอกลับคอนโดไป หมอพลอยก็ต้องปลดเปลื้องอารมณ์กำหนัดของตัวเองด้วยนิ้ว เธอติ้วน้องสาวของเธอระหว่างการอาบน้ำ สลับกับใช้ฝักบัว และเปิดระบบทำน้ำอุ่นเพื่อละลายน้ำแข็ง น้ำแข็งที่ว่าก็คือหัวโขนที่เธอสร้างขึ้นมาให้ใครต่อใครเห็น เพื่อให้เป็นที่จดจำว่าเธอคือหมอพลอย เจ้าหญิงน้ำแข็งผู้เย็นชา หมอพลอยใช้ฝักบัวฉีดจ่อตรงคริตอริสของเธอ จนทำให้ร่างเพรียวบางของเจ้าหญิงน้ำแข็งกระตุกด้วยความเสียวสะท้าน

หมอพลอยยืนพิงพนังหินอ่อนในห้องน้ำของตัวเองในสภาพเปลือยเปล่า หญิงสาวหายใจรวยรินด้วยความเสียว ใบหน้าของเธอแดงก่ำ พลางนึกถึงภาพที่เธอได้ร่วมรักกับลุงพลทางปาก หรือย้อนกลับไปก็ตอนที่เธอได้พาลุงพลมาร่วมรักในคอนโดของเธอ ในห้องน้ำแห่งนี้ นึกถึงทุกสิ่งที่ลุงพลได้สอนเธอให้ได้รับรู้ถึงรสชาติความซ่าบซ่านของเพศศึกษา ที่ไม่มีตำราฉบับไหนในหนังสือจะสอนได้ถึงกึ๋นเท่ากับปฏิบัติและทดลองด้วยตัวเอง   

ต่อหน้าใครต่อใคร พลอยพรรณแสดงให้ทุกคนเห็นว่าเธอคือแพทย์หญิงผู้เปี่ยมไปด้วยวิชาและความรู้ แต่ความจริงที่ซ่อนอยู่ภายใต้หัวโขนที่เธอสร้างขึ้นมา ยังไงเสีย เธอก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ที่มีความต้องการไม่น้อยไปกว่าใคร

พลอยพรรณเหม่อลอยนึกถึงภาพที่เธอได้ร่วมรักกับลุงพล สายตาของเธอเหม่อมองไปที่เป้ากางเกงของคนขายน้ำเต้าหู้สูงวัยตัวแสบ จนครูเบสท์ต้องเขย่าแขนเธอเพื่อดึงสติกลับมา

"พลอย? พลอยคะ? เป็นอะไรหรือเปล่า?" ครูเบสท์เอ่ยปากถามหมอพลอยด้วยความเป็นห่วง "ไม่สบายหรือเปล่าคะพลอย?"

"เปล่าจ๊ะ...." หมอพลอยพยายามดึงสติกลับมา "เอ่อ...เอาเหมือนเบสท์ค่ะลุง น้ำเต้าหู้ ปาท่องโก๋ ที่นึง"

"รอสักครู่นะครับ ไปนั่งรอก่อนนะ เดี๋ยวลุงเอาไปเสิร์ฟให้ถึงที่เลย" ลุงพลยิ้มให้กับสองสาวตัวท็อปของวิทยาลัยพยาบาล ทั้งครูเบสท์และหมอพลอย โดยเฉพาะหมอพลอย ลุงพลมองหน้ามองพลอยด้วยสายตาเจ้าชู้ จนหมอพลอยต้องรีบหลบหน้าหนี เพราะกลัวว่าจะเสียอาการไปมากกว่านี้ และกลัวว่าครูเบสท์จะจับพิรุธได้

ทีนี้ ครูเบสท์และหมอพลอยก็เลยพากันไปนั่งรอที่โต๊ะกินข้าว ครูเบสท์วางกระเป๋าสะพายแบรนด์เนมชื่อดัง เช่นเดียวกับมอพลอย ทั้งคู่ต่างยิ้มให้กัน เพราะกระเป๋าสะพายที่ทั้งคู่ใช้ ล้วนเป็นของแบรนด์เนมจากต่างประเทศ เรียกได้ว่าทั้งคู่เป็นสุภาพสตรีที่มีรสนิยมไม่แพ้กันด้านแฟชั่นเลยทีเดียว

"กระเป๋าพลอยสวยจังเลยนะ ซื้อที่ไหนคะเนี่ย?" ครูเบสท์เอ่ยปากถามถึงกระเป๋าสะพายของหมอพลอยด้วยความสนใจ ที่ดูแล้วน่าจะเป็นกระเป๋าจากแบรนด์ Gucci จากอิตาลี ด้วยรูปทรงแบบวินเทจ แต่ดูหรูหรามีระดับ เหมาะสำหรับสุภาพสตรีอย่างหมอพลอยเป็นอย่างดี

"อ้อ...กระเป๋านี่นะเหรอ พลอยซื้อมาจากอิตาลี เมื่อปีก่อนน่ะ" พลอยพรรณยิ้ม "พอดีเห็นมันลดราคา ก็เลยซื้อมาใช้ดู" หมอพลอยยิ้ม "แล้วกระเป๋าของเบสท์ล่ะ?"

"ของเบสท์ซื้อที่อังกฤษค่ะพลอย" ครูเบสท์ยิ้มหวาน "เห็นแบบนี้ แต่ราคาถูกกว่าที่ขายในไทยเชียวนะ" ภัคจิรายิ้มหวาน กระเป๋าสะพายที่เธอใช้ เป็นแบรนด์จากอังกฤษ Harrods ที่ถูกออกแบบมาให้ดูเรียบง่าย แต่เป็นตัวของตัวเอง ซึ่งมันเข้ากับครูเบสท์ได้เป็นอย่างดีเลยทีเดียว

ในขณะที่สองสาวกำลังนั่งเม้าท์กันเรื่องกระเป๋าสะพาย ลุงพลก็กำลังเตรียมเสิร์ฟน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋อยู่ในร้านของตัวเอง ทันใดนั้น มนุษย์ลุงสุดหื่นก็เหลือบไปเห็นยัยอุ๊ หทัยรัตน์ กำลังเดินผ่านเข้ามาในโรงอาหารพอดี

"ตายแล้ว!!! นี่มันอะไรกันเนี่ย!!?" ยัยอุ๊ หทัยรัตน์ ที่วันนี้ตื่นแต่เช้า และตั้งใจจะลงมาหาข้าวเช้ากินก่อนเข้าเรียน บังเอิญมาถูกวัน เพราะตรงหน้าคือ หมอพลอยและครูเบสท์ที่นั่งคุยกันอยู่ หันไปอีกทางก็เป็นลุงพลที่ตอนนี้มาเป็นคนขายน้ำเต้าหู้แล้ว ในจังหวะที่ยัยอุ๊จะเดินหนีกลับ ก็ดันโดนครูเบสท์เรียกซะก่อน

"อุ๊!!?? หทัยรัตน์!!! มานี่หน่อยซิ? มาหาครูหน่อย" ครูเบสท์เรียกยัยอุ๊ ที่พักหลังเริ่มลาป่วยบ่อยจนผิดสังเกต ก็เลยอยากสอบถามสุขภาพของลูกศิษย์สาวสักหน่อย

"ตายแล้ว...จะทำยังไงดี?" ยัยอุ๊ถึงกับหน้าถอดสี ลำพังแค่ครูเบสท์ไม่เท่าไรหรอก แต่ดันมีหมอพลอย คนที่เธอสงสัยว่าเป็นผู้อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์เมื่อวันก่อน ที่เธอถูกล่อลวงไปให้ลุงพลเปิดซิงในห้องพยาบาล ยัยอุ๊มั่นใจว่าความคิดแบบนี้ ไม่ได้มาจากคนอย่างนาถลดาแน่ๆ

ขณะเดียวกัน หมอพลอยก็เหลือบมองยัยอุ๊ด้วยสีหน้าท่าทางที่สงบนิ่ง ราวกับเจ้าหญิงน้ำแข็งที่แสนเย็นชา ภาพเหตุการณ์ที่เธอโทรไปบอกให้นาถลดาล่อลวงยัยอุ๊ไปให้ลุงพลเฉือดฉายซ้ำกลับมา

"ฮัลโหล หมอพลอยเหรอคะ มีอะไรให้นาถช่วยหรือเปล่าคะ?" นาถลดากดสายรับโทรศัพท์จากหมอพลอย

"นาถ หมอมีอะไรให้นาถช่วยหน่อย" หมอพลอยหามุมสงบๆ ในห้องพยาบาล หลังจากที่พี่เปิ้ล ผู้ช่วยออกไปข้างนอก "นาถช่วยล่อให้อุ๊ไปหาลุงพลหน่อยได้ไหม?"

"ทำไมเหรอคะหมอ?" นาถลดาเอ่ยปากด้วยความสงสัย "ทำไมต้องทำกับพี่อุ๊ถึงขนาดนั้นคะ?"

"ถ้าไม่ทำแบบนี้ อุ๊ไม่หยุดแน่" หมอพลอยตอบ "หมอเองก็ไม่ได้อยากให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้หรอกนะ แต่เราไม่มีทางเลือกแล้ว ถ้าอุ๊บอกความจริงให้ทุกคนรู้ ไม่ใช่แค่ลุงพลที่จะอยู่ไม่ได้ เราทุกคนทั้งหมด จะอยู่ไม่ได้"

"จริงๆ นาถก็ไม่ได้เกลียดพี่อุ๊หรอกนะคะหมอพลอย" นาถลดาสารภาพ "แต่นาถเห็นด้วยว่าถ้าไม่ทำอะไรสักอย่าง พี่อุ๊จะไม่หยุดแน่ๆ นาถจะลองดูค่ะหมอ"

"ขอบคุณจ๊ะนาถ" หมอพลอยตอบ

"ไม่เป็นไรค่ะหมอพลอย" นาถลดาตอบกลับ "แต่หมอคะ นาถถามอะไรสักอย่างได้ไหม?"

"จ๊ะนาถ? มีอะไรจะถามหมอเหรอ?"

"ก่อนที่นาถจะช่วยหมอ นาถอยากถามหมอตรงๆ ว่า ที่ให้นาถทำแบบนี้ เพื่อช่วยพวกเราทุกคน หรือช่วยลุงพลกันแน่คะ" นาถลดาเอ่ยปากถามหมอพลอยอย่างตรงไปตรงมา "อย่างเมื่อวันก่อน จริงๆ ถ้าหมอไม่ช่วยนาถกับลุงพลก็ได้ แต่ทำไมหมอถึงช่วยคะ ทั้งๆ ที่นาถเป็นคนที่ทำให้ทุกอย่างมันวุ่นวายจนถึงขั้นนี้"

"หมอทำในสิ่งที่คิดว่ามันดีที่สุด เท่าที่หมอจะคิดและทำได้" พลอยพรรณสารภาพ "ตัวปัญหาทั้งหมดคือลุงพล คนที่ควรจะหยุดคือลุงพล"

"พลอย....พี่ไม่ได้อยากมาหาพลอยเพื่อหาเรื่องทะเลาะกับพลอยนะครับ" พอเห็นท่าไม่ดี หนุ่มบอยเลยรีบวางช่อดอกไม้บนโต๊ะรับแขกแล้วเดินเข้ามาหาหมอพลอย หนุ่มบอยกุมมือว่าที่คู่หมั้น แต่กลับถูกปฏิเสธทันควันอย่างไม่ไยดี

หมอพลอยสะบัดมือของพี่บอยทิ้ง ด้วยสีหน้าไม่พอใจ นี่เป็นการแสดงที่ชัดเจนว่าหมอพลอยไม่เคยมีใจให้กับหนุ่มบอยเลยแม้แต่น้อย

"พี่มันน่ารังเกียจมากเลยใช่ไหมครับพลอย?" พี่บอยเอ่ยปากถามอย่างตรงไปตรงมา "คิดว่าพี่เหมือนไส้เดือนกิ้งกือเลยใช่ไหม?"

"พี่พูดเองนะคะ...พี่บอย" นัยน์ตาของหมอพลอยดูแข็งกร้าวกว่าที่เคย "จะให้พูดอีกกี่ครั้ง พลอยก็จะพูดเหมือนเดิม พี่บอยจะไม่มีวันได้ความรักจากพลอยเด็ดขาด ไม่มีวัน!!"

"ทำไมละครับ..." พี่บอยเหมือนเสียใจไม่น้อย ที่ได้ยินคำพูดแรงๆ จากหมอพลอยแบบนี้ "ทั้งๆ ที่พี่เลิกเจ้าชู้เพื่อพลอยแล้ว พลอยถามลูกขวัญได้เลยนะครับ ว่าพี่เลิกเจ้าชู้แล้วจริงๆ เพื่อน้องพลอยคนเดียว"

"อย่าเอาเด็กมาเกี่ยวข้องกับความขัดแย้งระหว่างเราค่ะพี่บอย" เจ้าหญิงน้ำแข็งแสดงความแข็งกร้าวออกมา "คนไม่รักก็คือไม่รักค่ะพี่ ไม่เกี่ยวกับว่าเลิกเจ้าชู้หรือไม่เลิก"

"งั้นก็ตอบพี่มาหน่อย ถึงเหตุผลที่ทำไมพลอยถึงไม่รักพี่" หนุ่มบอยถาม "พี่มีทุกอย่าง ทั้งชาติตระกูล ชื่อเสียง เงินทอง และความรู้ พี่มั่นใจว่าคนอย่างพี่คู่ควรกับผู้หญิงอย่างพลอย แล้วทำไมพลอยถึงปฏิเสธพี่ละครับ?"

เมื่อพูดถึงชาติกำเนิดของหนุ่มบอย ภูวนาทแล้ว เขาเป็นลูกชายของนักการเมืองใหญ่จากภาคใต้ และมีดีกรีปริญญาโทด้านบริหารธุรกิจจากสหรัฐอเมริกา ที่หลังจากจบออกมาก็ผันตัวมาทำธุรกิจส่วนตัว ไม่ว่าจะเป็นรีสอร์ตและบ้านพักตากอากาศในจังหวัดภูเก็ต และธุรกิจค้าขายเครื่องสำอางและเครื่องดื่มเพื่อสุขภาพ ที่ถูกใครหลายคนกล่าวหาว่าเป็นเครือข่ายแชร์ลูกโซ่

ก่อนหน้านั้นหนุ่มบอยมีข่าวคาวกับสาวๆ พริตตี้และนางแบบจนเป็นข่าวหน้าหนึ่งมาก่อน จนกระทั่งตอนหลังได้มาเจอกับผู้หญิงอย่างหมอพลอย ที่ดูแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นที่คนอย่างหนุ่มบอยได้มาง่ายๆ ก็เลยทำให้เขาสนใจ และอยากเอาชนะใจผู้หญิงอย่างหมอพลอยให้ได้ แต่เขากลับพบว่าต้นทุนชีวิตที่ทำให้เขาเคยมีแต้มต่อเหนือสาวๆ คนอื่น กลับไม่ช่วยให้เขาคว้าหัวใจของหมอพลอยได้เลย

"พลอยไม่ชอบผู้ชายที่ดีแต่วางอำนาจแบบพี่บอย" พอได้โอกาส หมอพลอยเลยร่ายยาว "พลอยไม่รู้หรอกนะคะ ว่าผู้หญิงคนอื่นที่ชอบพี่บอยเป็นคนยังไง แต่ไม่ใช่คนอย่างพลอย ต้นทุนชีวิตของพี่บอย ไม่ได้ทำให้พลอยรู้สึกอยากรักพี่ค่ะ"

"ครับ..." หนุ่มบอยพยักหน้า "ว่ามาเลยพลอย คนอย่างพี่มันเป็นยังไง ว่ามาเลย"

"พลอยชอบผู้ชายที่เป็นสุภาพบุรุษค่ะพี่บอย และพลอยก็พบว่าพี่ไม่มีคุณสมบัติผู้ชายที่พลอยต้องการใช้ชีวิตด้วย" หมอพลอยตอบ "หลายครั้งที่พลอยทดสอบพี่ แต่พลอยไม่เคยสัมผัสได้ว่าพี่บอยจะ....."

"เอางี้ไหม? พี่ถอนหมั้นให้ก็ได้" หนุ่มบอยเริ่มหมดความอดทน จึงใช้ไพ่ตายอันนี้ขึ้นมาบีบหมอพลอย "เดี๋ยวพี่บอกคุณลุงวิทยาเอง ว่าพี่ขอถอนหมั้น ถ้าบอกตอนนี้ไปก็ยังไม่สายจนเกินไป อย่างมากก็เสียหน้านิดหน่อย เพราะนักข่าวเริ่มเขียนข่าวกันบ้างแล้ว พลอยว่าดีไหม?"

"ก็นี่ไงคะ ที่พลอยกำลังพูด" เจ้าหญิงน้ำแข็งกัดฟันแน่น "พลอยไม่เคยสัมผัสได้ถึงความเป็นสุภาพบุรุษ ความเป็นลูกผู้ชายของพี่บอยเลยสักครั้ง..."

"น้องพลอยครับ..." หนุ่มบอยเริ่มแผ่รังสีอำมหิต "พี่คิดว่าพี่แฟร์พอแล้วนะพลอย ถ้าไม่รักพี่ รังเกียจพี่ พี่จะถอนหมั้นให้ก็ได้ แล้วทีนี้พลอยจะเอายังไงกับพี่อีกครับ ตอบมาซิ"

หนุ่มบอยเดินปรี่เข้ามาหาหมอพลอย ที่เหมือนจะเริ่มกลัวพี่บอยในโหมดแผ่รังสีอำมหิตขึ้นมาแล้ว

"พี่บอยจะทำอะไรน่ะ..." หมอพลอยเดินถอยหลัง จ้องมองพี่บอยด้วยความหวาดระแวะ "ที่นี่สถานที่ราชการนะคะพี่บอย ถ้าพี่บอยทำอะไร พลอยไม่ยอมแน่ๆ"

"พี่ไม่ทำอะไรหรอกพลอย...." หนุ่มบอยตอบ "พี่แค่ถามพลอยว่า พี่จะถอนหมั้นให้ก็ได้ เอาแบบนั้นไหม แต่พี่ไม่รับประกันนะว่าครอบครัวพลอยจะเจอกับอะไร"

"ให้มันน้อยๆ หน่อยนะคะพี่บอย อย่ามาล่วงเกินครอบครัวพลอย!!! ถ้าไม่งั้นอย่าหาว่าพลอยไม่เตือน!!!" พอได้ยินคำว่าครอบครัว หมอพลอยก็เริ่มโกรธพี่บอยมากขึ้น

"หยุด!!!" ภูวนาทชี้นิ้วห้ามว่าที่คู่หมั้นสาว "คุณลุงวิทยาทำตัวเองก่อนแท้ๆ พ่อพี่อุตส่าห์มีเมตตาจะเข้ามาช่วย เพื่อหวังให้ครอบครัวของเราทั้งสองเป็นครอบครัวเดียวกัน แต่พลอยกำลังจะทำทุกอย่างพัง ไม่ใช่พี่!!"

"พี่บอย...พี่เป็นผู้ชายที่แย่ที่สุด เท่าที่พลอยเคยรู้จักมาเลยจริงๆ" พลอยพรรณกัดฟันแน่น จ้องหน้าภูวนาทตาแดงก่ำ เหมือนพยายามอดกั้นไม่ให้หลั่งน้ำตาออกมา

"พี่แฟร์สุดๆ แล้วพลอย" ภูวนาทตอบ "ไม่หมั้นก็ไม่ต้องหมั้น พี่รักพลอยนะ แต่ถ้าพลอยไม่รักพี่ พี่ก็พร้อมจะถอนตัวออกมา ส่วนพ่อน้องพลอย ใครทำกรรมอะไรไว้ก็รอรับแล้วชดใช้กรรมเองแล้วกัน" ว่าแล้วไฮโซหนุ่มที่ถือแต้มต่อเจ้าหญิงน้ำแข็งก็หยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมา "เดี๋ยวพี่จะโทรไปหาคุณลุงวิทยาตอนนี้เลย พี่จะขอถอนหมั้น พลอยจะได้สบายใจ เอาไหม?"

"หยุด....พลอยยอมแล้ว ยอมแล้วก็ได้.....พี่บอย....พลอยยอมแล้ว" พลอยพรรณยืนหลับตา แล้วน้ำใสๆ ก็ไหลลงมาเป็นทาง สุดท้ายแล้วเพราะคำว่าครอบครัว เลยทำให้หมอพลอยที่ยึดมั่นในทิฐิมานะเป็นทั้งตั้งต้องยินยอมโดยไม่มีเงื่อนไข เพราะเธอไม่ต้องการให้ครอบครัวที่เธอรักต้องเดือนร้อน โดยเฉพาะน้องสาวของเธอ หมอพลอยไม่อยากให้น้องสาวต้องมาเป็นทุกข์ในกรรมที่เธอไม่ได้ก่อขึ้นมา

ตัวอย่างบางส่วนของตอนนี้ครับ


วันนี้นาถลดาตื่นสาย เพราะความอ่อนเพลียจากการร่วมรักกับลุงพลเมื่อคืนร่วมกับสองสาวรุ่นพี่อย่างใบเฟิร์นและโดนัท ซึ่งตอนแรกนาถลดามีเรียนตอนเช้า แต่เธอลุกขึ้นตื่นไม่ไหว เพราะยังรู้สึกแสบตรงช่องคลอดและช่องทวารหนัก สาวน้อยจากปักษ์ใต้ก็เลยตัดสินใจทิ้งตัวลงไปนอนต่อ กว่าจะตื่นขึ้นมาอีกรอบก็ล่อเข้าไป 10 โมงเช้าแล้ว


เสียงนาฬิกาปลุกสมาร์ทโฟนของนาถลดาดังขึ้นมา เด็กสาวตื่นขึ้นมาในสภาพงัวเงียสุดขีด ร่างเล็กนอนหลับต่ออีกสักพัก จนนึกขึ้นได้ว่างช่วงบ่ายมีสอบเก็บคะแนนวิชาบังคับที่ลงเรียนไหว

"ตายแล้ว!!! นี่กี่โมงเนี่ย!!!" นาถลดาสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจ เด็กสาวหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาดู พอเห็นนาฬิกาบอกว่า 11.00 น. สาวน้อยจากปักษ์ใต้ก็ถอนหายใจเพราะยังมีเวลา ไม่รอช้า นาถลดาในชุดนอนลายหมีพูห์ลุกขึ้นจากที่นอน หยิบรีโมตปิดแอร์แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระร่างกาย

"อูยยย....แสบจัง" นาถลดาในสภาพเปลือยเปล่ากำลังชำระล้างร่างกาย ในจังหวะที่เธอกำลังล้วงมือทำความสะอาดน้องสาวของเธอ เด็กสาวก็สะดุ้งด้วยความเจ็บแสบ จากการถูกลุงพลทะลวงทั้งรูหน้าและรูหลัง "ที่หลังไม่ยอมแล้ว ลุงพลนะลุงพล เห๊อะ!!!"

ความเจ็บแสบจากบาดแผลที่โดนลุงพลทะลวงยังพอทน นาถลดาอาบน้ำแล้วก็จัดแจงแต่งตัว เพื่อเตรียมลงไปหาข้าวกินเพื่อเตรียมตัวเข้าสอบเก็บคะแนนในคาบบ่าย ระหว่างที่เธอเดินลงมาด้านล่างหอพักสตรี โดนัทก็โทรเข้ามา

"โหล...ตื่นยังนาถ...วันนี้ไปเรียนไหม?" น้ำเสียงของโดนัทดูอิดโรยไปมาก คงไม่ต้องสืบว่าโดนัทยังอ่อนเพลียอยู่หลังจากเสร็จศึกครั้งใหญ่กับลุงพล "พี่ว่าช่วงบ่ายจะชวนเฟิร์นกับเราไปหาไรกินข้างนอก"

"ขอโทษค่ะพี่โดนัท" นาถลดาตอบ "นาถมีสอบช่วงบ่าย"

"อ้อเหรอ...โอเคๆ งั้นโทษทีนาถ" โดนัทกดวางสาย

"สงสัยยังไม่ตื่น" นาถลดาแอบยิ้มที่มุมปาก เพราะเมื่อคืน ลุงพลจัดหนักจัดเต็มทุกคน ทั้งตัวเธอเอง ใบเฟิร์น และโดนัท โดยเฉพาะโดนัท เธอยังจำภาพที่รุ่นพี่สาวห้าวของเธอฉี่แตกเพราะความเสียวได้เป็นอย่างดี เห็นท่าทางหยิ่งๆ ห้าวๆ แบบนั้น แต่พอโดนลุงพลจี้ถูกจุดก็ละลายยังกะขี้ผึ้ง

นาถลดาเดินมาที่โรงอาหาร ก็เจอกับลุงพละกำลังขายน้ำเต้าหู้อาจารย์และนักศึกษาพยาบาลทั้งชายละหญิงอยู่ ลุงพลส่งยิ้มให้นาถลดา เช่นเดียวกับนาถลดา ที่ส่งยิ้มให้ลุงพลเช่นกัน เหมือนทั้งคู่สามารถส่งความรู้สึกถึงกันได้

แน่นอนว่าเมนูน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋คงไม่สามารถทำให้นาถลดารู้สึกอิ่มท้องได้ สาวน้อยจากปักษ์ใต้เดินไปร้านข้าวแกง สั่งเมนูง่ายๆ อย่างผัดวุ้นเส้นและไข่เจียวมากิน ระหว่างกินข้าวร่างเล็กก็หยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาดูดข่าวสารและข่าวคราวไปตามเรื่อง

"กองปราบบุกตรวจสอบบริษัทชื่อดังใจกลางกรุง ที่ตกเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีฆาตกรรมจากแชร์ลูกโซ่ เบื้องต้นตำรวจกำลังเตรียมเรียกผู้บริหารหนุ่มหล่อไฮโซ ดีกรีนักเรียนนอกและลูกชายนักการเมืองชื่อดังจากภาคใต้มาสอบปากคำในเร็ววันนี้"

นาถลดาอ่านข่าวพาดหัวในฟีดข่าวบนเฟสบุ๊ค ในใจก็ไม่คิดอะไร เด็กสาวเลื่อนหน้าจอลงไปเรื่อยๆ พลางกินข้าวอย่างอ้อยอิงเพื่อรอเวลาไปสอบเก็บคะแนนช่วงบ่าย

พอกินข้าวเสร็จ ยังมีเวลาอีกเหลือเฟือ นาถลดาเลยเดินตรงไปยังห้องสมุด เพื่อนั่งหาหนังสืออ่านฆ่าเวลาและตากแอร์เย็นๆ ระหว่างเดินไปก็เจอกับยัยอุ๊ ที่บังเอิญพึ่งเลิกเรียนคาบเช้า แล้วพึ่งแยกตัวมาจากกลุ่มของสาวอีฟและยัยหมวยจากตึกเรียนพอดี

"หวัดดีค่ะพี่อุ๊..." นาถลดายิ้มที่มุมปากทักทายรุ่นพี่จอมจุ้น ที่ดูเหมือนไม่สบอารมณ์เท่าไร

ยัยอุ๊เชิดหน้าแล้วเดินหนีนาถลดาไป สาวน้อยจากปักษ์ใต้ก็หันไปมองรุ่นพี่ด้วยนัยน์ตาที่แฝงด้วยความสะใจ ที่ทำให้จอมจุ้นอย่างพี่อุ๊ต้องเจอบทเรียนเสียบ้าง แต่นาถลดาก็ไม่ได้พูดอะไร เพราะขี้เกียจมีเรื่อง วันนี้เธอยังรู้สึกอ่อนเพลียไม่หาย เพราะเมื่อคืนโดนลุงพลจัดหนักจัดเต็มไปหน่อย

พอถึงห้องสมุด นาถดลดาก็วางกระเป๋า แล้วหยิบหนังสือมาอ่านเล่นฆ่าเวลาและนั่งตากแอร์ไปตามเรื่อง พอใกล้เวลาสอบ นาถลดาก็เอาหนังสือไปวางบนชั้น แล้วเดินขึ้นบันไดชั้นบนเพื่อเตรียมเข้าสอบเก็บคะแนน โดยมีสาวอีฟและยัยหมวยนั่งรออยู่ในห้องแล้ว

"เมื่อเช้าทำไมไม่เข้าเรียนอ่ะนาถ?" สาวอีฟเอ่ยปากถามด้วยความเป็นห่วง


"เราไม่ค่อยสบายอ่ะอีฟ" นาถลดายิ้มหวานให้เพื่อน

"เราเก็บชีตที่อาจารย์แจกไว้" อรัญญาหยิบเอาชีตบทเรียนจากกระเป๋าให้นาถลดา ด้วยความน่ารักและอัธยาศัยดี เลยทำให้น้องอีฟเป็นที่รักของใครต่อใครในฐานะนางงามมิตรภาพที่ไม่ค่อยมีพิษมีใครกับใคร

"ขอบใจจ้าอีฟ!!!" นาถลดายิ้มหวานให้อรัญญา พลางเหลือบมองไปที่ยัยหมวย เดือนดาราที่นั่งเชิดหน้าใส่อยู่ด้านหลัง

นาถลดายิ้มให้ยัยหมวย ที่เหมือนทำตัวไม่รู้ไม่เห็นกับอะไรสักอย่าง ส่วนน้องหมวยก็ยิ้มตอบพอเป็นพิธี ไม่ได้อะไรทั้งนั้น เพราะอยากรีบสอบให้เสร็จๆ เพื่อจะได้กลับห้องไปดูซีรีส์เกาหลีที่ตัวเองชอบ


"มาแล้วๆ นักศึกษาทุกคนเตรียมตัวนะคะ" พอถึงเวลาสอบ อาจารย์ประจำวิชาก็เดินเข้ามาพร้อมกับชีตข้อสอบจำนวนมาก "ข้อสอบชุดนี้แบ่งเป็นชุด A สลับ B นะคะ ขอให้โชคดีกับการสอบนะคะทุกคน มีใครจะอาสาช่วยอาจารย์แจกชีตข้อสอบเพื่อนๆ ไหมคะ?"

"หนูค่ะ!!" อรัญญาลุกขึ้นแล้วเดินไปช่วยอาจารย์แจกข้อสอบเพื่อนๆ ด้วยมารยาทและอัธยาศัยดีๆ ของน้องอีฟ ไม่ใช่แค่เพื่อนๆ และรุ่นพี่นักศึกษาพยาบาลเท่านั้น แต่คณะอาจารย์ในวิทยาลัยพยาบาลยังให้ความเอ็นดูอรัญญา นักศึกษาชั้นปีที่หนึ่งเป็นอย่างมากเลยทีเดียว

######################

"ร้อนจริงๆ วันนี้!!" อรัญญาใช้แขนบังแดดในช่วงบ่ายที่ร้อนเอาเรื่อง ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสามโมงแล้ว ไม่มีคาบเรียนเหลือสำหรับวันนี้ อรัญญาเลยตัดสินใจว่าจะกลับหอพักสตรีทันที

"อีฟ!!! อีฟ!!!" เสียงเรียกที่คุ้นเคยดังจากด้านหลัง พออรัญญาหันไปก็พบว่าไม่ใช่คนอื่นคนไกล แต่เป็นยัยอุ๊ รุ่นพี่ปีสองจอมจุ้นนั่นเอง

"อ่าว พี่อุ๊?" อรัญญาหันไปมองสาวอุ๊ด้วยท่าทีแปลกใจ "มีอะไรเหรอคะพี่?"

"พี่มีอะไรจะคุยกับเรา มากับพี่หน่อยซิ" ยัยอุ๊ตอบ

"มีอะไรเหรอคะพี่?" พอเห็นสีหน้าที่ดูไม่สบายใจของยัยอุ๊ ก็เลยทำให้สาวน้อยเจ้าของฉายานางงามมิตรภาพอย่างอรัญญาอดรู้สึกกังวลไม่ได้ มันคงเป็นเรื่องไม่ดีอย่างแน่นอน

######################

"อูยยยย....ปวดท้องจัง" นาถลดากำลังนั่งปลดทุกข์ในห้องน้ำ ด้วยความที่ติดการเสพสื่อโซเชียล เลยทำให้สาวน้อยจากปักษ์ใต้นั่งในห้องน้ำนานไปหน่อย เพราะกำลังเพลิดเพลินไปกับการอัพเดตข่าวสารบนโลกโซเชียล

ในจังหวะที่นาถลดากำลังกดชักโครกและเตรียมแต่งตัวเพื่อออกจากห้องน้ำ สาวน้อยจอมวายร้ายจากปักษ์ใต้ก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังออกมาจากด้านนอก

"นี่มันเสียงของพี่อุ๊ กับอีฟนิ" นาถลดาหรี่ตา และพยายามเงี่ยหูฟังด้วยความสนใจว่าทั้งคู่กำลังคุยเรื่องอะไร

"เมื่อเช้าพี่เห็นครูเบสท์ หมอพลอย ด้วยล่ะ" ยัยอุ๊เริ่มเปิดประเด็นก่อน

"แล้วยังไงเหรอคะพี่?" สาวอีฟถาม "มันมีอะไรผิดปกติเหรอคะ?"

"คือ...." ยัยอุ๊เหลือบมองซ้ายขวา ก็เห็นบานประตูห้องน้ำแง้มทุกบาน ยกเว้นบานหนึ่งที่ติดขอบเพดานด้านในสุด แต่ตอนนั้นยัยอุ๊คงคิดไม่ถึงว่าข้างในจะมีนาถลดาแอบฟังอยู่ "จำที่พี่พูดได้ไหม? เกี่ยวกับลุงพล"

"ค่ะ..." อรัญญาพยักหน้า

"พี่ก็ไม่อยากพูดแบบนี้หรอกนะ แต่พี่ชักไม่แน่ใจแล้วว่า ครูเบสท์อาจเป็นพวกเดียวกับ......"


"เดี๋ยวๆๆ เดี๋ยวก่อนค่ะพี่อุ๊!!!" สาวอีฟรีบยกมือขึ้นมาห้าม "นี่อะไรกันคะพี่ อีฟงงไปหมดแล้ว อีฟว่าพี่ต้องใจเย็นๆ ก่อนนะคะ ใจเย็นก่อน"

"พี่ใจเย็นสุดๆ แล้วนะอีฟ!!!" ยัยหมวยเหมือนไม่พอใจ "พี่หวังดีกับอีฟนะ พี่ไม่อยากให้อีฟพลาดท่าลุงพลเหมือนพี่ เหมือนคนอื่นๆ ไอ้ลุงพลนั่น หมอพลอย หรือบางทีครูเบสท์..."

"พี่อุ๊คะ..." อรัญญาเรียกชื่อรุ่นพี่ "ตั้งสติหน่อยนะคะพี่ ไม่ใช่ว่าอีฟไม่เชื่อในสิ่งที่พี่อุ๊กำลังพูดนะ แต่ครูเบสท์กับหมอพลอยเนี่ยนะจะมารู้เห็นเป็นใจกับลุงพล อีฟว่าไม่ใช่หรอกมั้งค่ะพี่อุ๊"

"อีฟ อีฟยังไม่รู้อะไร" ยัยอุ๊เอ่ยปาก "คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจนะอีฟ"

"แล้วพี่อุ๊จะเอาเรื่องนี้มาบอกอีฟทำไมคะพี่?" อรัญญาเริ่มมีสีหน้าไม่พอใจ "คืออีฟบอกแล้วไง ว่าพี่อุ๊ควรเอาเรื่องนี้ไปบอกผู้หลักผู้ใหญ่ที่ไว้ใจได้ โอเค ถ้าพี่ไม่ไว้ใจหมอพลอย ครูเบสท์ พี่ก็แจ้งตำรวจซิคะ อีฟช่วยอะไรพี่ไม่ได้มากกว่านี้หรอกนะ"

"ก็พี่...พี่กลัวน่ะ...อีฟ" ยัยอุ๊ เริ่มใจเสียเมื่อได้ยินคำพูดแบบนั้นจากรุ่นน้อง

"อีฟเข้าใจนะคะพี่อุ๊ ว่าพี่อุ๊กลัว แต่การที่พี่อุ๊ไม่ยอมทำอะไรสักอย่างแบบนี้ พี่คิดว่าผลลัพธ์ที่ออกมามันจะแตกต่างไปจากเดิมหรือไง?" อรัญญาที่ปกติไม่ค่อยพูดมากเริ่มพูดมากขึ้น "ถ้าพี่ต้องการเพื่อนไปบอกเรื่องนี้กับผู้หลักผู้ใหญ่ อีฟยินดีไปเป็นเพื่อนค่ะพี่ แต่ถ้าจะให้อีฟมานั่งฟังพี่อุ๊ปรับทุกข์แล้วหาทางออกไม่ได้แบบนี้ ขอโทษนะคะพี่อุ๊ บางทีเราคงคุยกันไม่รู้เรื่องแล้ว"

ว่าแล้วอรัญญาก็เดินออกไป ปล่อยให้ยัยอุ๊ ยืนกระวนกระวายใจต่อไป จะเอายังไงดีนะ หทัยรัตน์ จะทำยังไงดี?

"แบบนี้เองเหรอ...." นาถลดาที่แอบซ่อนในห้องน้ำครุ่นคิดในใจ "พี่อุ๊นะพี่อุ๊ จุ้นจ้านไม่พอ ยังเอาเรื่องไปบอกต่อคนอื่นอีก"

หลังจากที่สาวอีฟและยัยอุ๊เดินออกไป นาถลดาก็ค่อยๆ แง้มประตูแล้วเดินออกมา ร่างเล็กกอดอกแล้วครุ่นคิดถึงวิธีการแก้ปัญหา เธอควรทำยังไงดีนะ คิดซิคิด

"อืม...ก็ช่วยไม่ได้ละนะ" นาถลดาพูดกับตัวเอง "อย่าโกรธกันเลยนะอีฟ ถ้าจะโทษ ก็โทษพี่อุ๊แล้วกัน"

######################

"ครับ ผมทราบครับ ขอบคุณครับพี่" เจ้าบอย ภูวนาท ในชุดสูทผูกเน็คไทกำลังยืนดูวิวทิวทัศน์ของเมืองหลวงบนตึกแห่งหนึ่งใจกลางกรุง หลังจากทราบข่าวว่าตำรวจกำลังต้องการตัวผู้บริหารบริษัทชื่อดังแห่งหนึ่งที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีฆาตกรรมแชร์ลูกโซ่ "นี่มันอะไรกันวะ!!!"

เมื่อช่วงเช้าหนุ่มบอยตั้งใจจะไปเซอร์ไพรซ์หมอพลอย แต่ก็ดันจบไม่ค่อยสวย พอมาช่วงบ่าย ก็มาเจอข่าวไม่สู้ดีอีก ตกลงนี่มันอะไรกันวะเนี่ย หนุ่มบอยคิด

ทีนี้ พอเห็นตัวเองไปมีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีดัง ด้วยความไม่ประมาท หนุ่มบอยก็เลยโทรศัพท์คุยเพื่อหาทนายมาช่วยว่าความให้ พอคุยเรื่องธุระ เจ้าหนุ่มคาสโนว่าก็บึ้งรถไปรับน้องลูกขวัญที่โรงเรียนทันที

Lamboghini สีส้มของหนุ่มบอยแล่นด้วยความเร็วบนถนนหลวงในช่วงบ่ายสามของวันที่เริ่มมีการจราจรหนาแน่น เพื่อมุ่งหน้าไปยังโรงเรียนคอนแวนต์ที่น้องรักอย่างลูกขวัญเรียนอยู่

"หวัดดีค๊าพี่ชาย" ลูกขวัญพนมมือไหว้พี่ชายที่ลงทุนขับรถมารับถึงโรงเรียน

"หวัดดีจ๊ะลูกขวัญ" แม้จะผ่านช่วงมรสุมชีวิต แต่หนุ่มบอยยังมีแง่มุมอ่อนโยนต่อน้องสาวอย่างลูกขวัญเหมือนเคย "หิวยัง เดี๋ยวพี่ขับรถพาไปหาร้านอร่อยๆ กินกันนะ"

สุดท้าย หนุ่มบอยเลยขับรถพาน้องลูกขวัญไปภัตตาคารญี่ปุ่นในห้างชื่อดังแห่งหนึ่งย่านพระราม 9 พอสั่งเมนูเสร็จ หนุ่มบอยก็หันไปยิ้มให้น้องสาวด้วยความเอ็นดู

"ใกล้จะจบ ม.ปลายแล้วซินะ" หนุ่มบอยยิ้ม "อีกหน่อยก็เป็นคุณหมอลูกขวัญแล้ว"

"โห...ยังอีกนานค่ะพี่บอย" ลูกขวัญตอบ พลางหยิบน้ำเลม่อนขึ้นมาดื่ม "ขวัญยังไม่ได้เริ่มเรียนมหาลัยสักหน่อย"

"เรียนเก่งแบบขวัญ แป๊ปเดียวเดี๋ยวก็จบ" หนุ่มไฮโซตอบอย่างอารมณ์ดี "ตั้งใจเรียน เป็นเด็กดีนะขวัญ"

"วันนี้พี่บอยมาแปลกนะคะ" ลูกขวัญหรี่ตามองพี่ชาย "ทำไมหนูรู้สึกว่าพี่พูดจาแปลกๆ พี่ทำอะไรผิดมาหรือเปล่า?"

"เปล่าสักหน่อย!!!" หนุ่มบอยปฏิเสธเสียงแข็ง "คิดไปเองหรือเปล่าขวัญ!!"

"เรื่องงานหมั้นกับพี่พลอยเป็นไงบ้างคะ?" ภาสินี ลูกสาวของนายหัวภูชิต และน้องสาวสุดเลิฟของภูวนาทพูดถึงว่าที่พี่สะใภ้คนสวย

"ก็เรื่อยๆ จ๊ะขวัญ" ภูวนาทตอบด้วยใบหน้าที่ดูอิดโรยกว่าปกติ

"เรื่อยๆ ของพี่ มันหมายถึงดีหรือไม่ดีคะ?" ลูกขวัญเหมือนยังไม่ยอมเลิกรา ยังคงจี้ใจดำพี่ชายตัวแสบต่อไป "พี่ทำอะไรไม่ดีให้หมอพลอยรู้สึกไม่สบายใจหรือเปล่าคะ?"

"ไม่เอาน่าขวัญ ไม่พูดแบบนี้ซิ" ภูวนาทปฏิเสธเสียงแข็ง

"วันนั้น ขวัญเห็นนะคะพี่บอย" ลูกขวัญทบทวนความจำให้พี่บอย "วันที่เราไปดินเนอร์กับหมอพลอย ขวัญพอเดาออกนะคะว่าความสัมพันธ์ของพี่บอยกับพี่พลอยไม่ค่อยสู้ดีนัก"

พอได้ยินลูกขวัญพูดแบบนั้น หนุ่มบอยก็ไม่รู้จะแก้ตัวไปเพื่ออะไร คาสโนว่าหนุ่มถอนหายใจยิ้มแห้งๆ เหมือนจนมุมเพราะหลักฐาน

"โดนจี้ใจดำซะแล้ว..." หนุ่มบอยตอบ

"พี่บอยคะ ขวัญอาจจะยังเป็นเด็ก แต่ยังไงขวัญก็เป็นผู้หญิงเหมือนพี่พลอย ผู้หญิงย่อมเข้าใจผู้หญิงด้วยกันค่ะพี่บอย"  ลูกขวัญเริ่มสอนเคล็ดลับจีบสาวให้พี่บอยรู้ "ผู้หญิงคนอื่นพี่บอยอาจจะมองว่าง่าย แต่ผู้หญิงอย่างหมอพลอยไม่ใช่อย่างที่พี่คิดนะคะ"

"แล้วขวัญจะให้พี่ทำยังไงละจ๊ะ?"

"พี่นี่ไม่ฉลาดเหมือนที่หนูคิดไว้เลย" ลูกขวัญยิ้มเยาะ

"นี่ขวัญว่าพี่เหรอ!!!"


"ก็แล้วแต่พี่จะคิด" สาวน้อยคอนแวนต์ตอบ พลางหยิบน้ำเลม่อนขึ้นมาดื่มผ่านหลอดแก้กระหาย พอดื่มเสร็จก็หยิบหลอดขนน้ำแข็งในแก้วเล่น "พี่พลอยน่ะ ปกติแล้วเป็นผู้หญิงที่ดูเข้าถึงยาก จะบอกว่ายังไงดีล่ะ เย็นชา เป็นเจ้าหญิงน้ำแข็งอะไรประมาณเนี้ย พี่บอยนึกออกใช่ไหม?"

"อาฮ๊ะ!!" หนุ่มบอยพยักหน้า พอเห็นน้องสาวพูดจาอะไรเข้าท่าเกี่ยวกับหมอพลอย ก็ทำให้เจ้าหนุ่มคนนี้กอดอกแล้วตั้งใจฟังติวเตอร์น้องลูกขวัญสอนเคล็ดลับจีบสาวหัวใจน้ำแข็งอย่างหมอพลอยทันที "ว่ามาเลยขวัญ พี่ฟังอยู่"

"ถ้าพี่อยากชนะใจพี่พลอย พี่ต้องใช้ใจแลกใจค่ะ" ลูกขวัญยิ้ม "พี่บอยน่ะมีทุกอย่างที่ผู้หญิงทุกคนต้องการ แต่พี่บอยคะ ไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนจะต้องการสิ่งที่พี่บอยมีเสมอไปหรอกนะ บางครั้ง ผู้หญิงเราก็ไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่าคำว่า..."

"ความจริงใจ ความซื่อสัตย์ และความเสมอต้นเสมอปลาย" ภูวนาทตอบ

"เห็นมะ...พี่บอยก็รู้" ลูกขวัญตอบ "ทำไมพี่ต้องไปทำอะไรให้มันยากเกินความจำเป็นด้วยคะ ถ้าพี่อยากได้คนดีๆ แบบพี่พลอย พี่ก็ต้องพิสูจน์ตัวเองให้พี่พลอยมั่นใจก่อนซิ"

"เป็นคำแนะนำที่ดีจริงๆ น้องรักของพี่" หนุ่มบอยยิ้มหวานให้กับน้องลูกขวัญ "ถามจริงเถอะ ไปเรียนรู้จากเรื่องพวกนี้มาจากไหนเนี่ย?"

"ก็บทความทั่วไปในเน็ตนี่แหละค่ะพี่..." ลูกขวัญหยิบเลม่อนขึ้นมาดื่มอีกครั้ง "เอาเป็นว่าพี่บอยลองเอาไปคิดดูแล้วกัน"

ลิงค์อยู่ด้านล่างครับ

เสียวดี

จะได้น้องอีฟมั้ยนะ