แล้วทำใมไม่วางแผนแก่ปัญหาตัวเองห้ะ

เหลืออีกแค่ 7 วันจะถึงเดือนใหม่สำหรับลงตอนถัดไป ผมเลยคิดว่าจะจัดโปรโมชั่นสำหรับเข้ากลุ่มเป็นการพิเศษ โดยลดราคาลงจาก 150 เหลือ 99 บาทเท่านั้น
เฉพาะ 7 วันสุดท้ายในเดือนเมษายนนี้ หลังจากขึ้นเดือนใหม่ ค่าเข้ากลุ่มจะกลับมาเป็น 150 บาทเหมือนเดิมครับ

ปล.เนื่องจากตอนนี้เป็นการลงล่วงหน้าเพื่อจัดโปรโมชั่น วันที่ 1 ในเดือนหน้าจึงจะไม่มีตอนใหม่นะครับ จะเป็นเดือนถัดไปอีกทีเลย
----------------------------------------------------------
ตอนทั้งหมด

ตอนที่ 1 คำเชิญของราชินีมาร
อ่าน :
ตอนที่ 2 คำตอบของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์
อ่าน :
ตอนที่ 3 สุนัขของจักรพรรดินี
อ่าน :
ตอนที่ 4 ปรมันตร์สิ้นท่า
อ่าน :
ตอนที่ 5 แดนลำนำเหมันต์
อ่าน :
บทที่ 6 ปิงหยุนผู้ร่วงหล่น
อ่าน :
บทที่ 7 วาสนาเทพอัคคี
อ่าน :
บทที่ 8 หั่วพั่วหยุนชำระแค้น
อ่าน :
บทที่ 9 ความอื้อฉาวของจักรพรรดินิปีศาจน้อย
อ่าน :
บทที่ 10 การตัดสินใจของมู่เซวียนหยิน
อ่าน :
บทที่ 11 เกลี้ยกล่อมหมาป่าสวรรค์
อ่าน : กำลังอ่าน
บทที่ 12 พิธีสถาปนา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/7/2567)
บทที่ 13 พ่อและลูกสาว
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/8/2567)
บทที่ 14 สองดรุณีหนึ่งผู้เฒ่า
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/9/2567)
บทที่ 15 ไฉจือสิ้นพรหมจรรย์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/10/2567)
บทที่ 16 หมาป่าสวรรค์ที่เปลี่ยนไป
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2567)
บทที่ 17 มู่เซวียนหยินxฉืออู่เหยา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2567)
บทที่ 18 แรกสัมผัสอู๋ซิน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/1/2568)
บทที่ 19 คำสารภาพของใต้หล้าอันดับเจ็ด
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2568)
บทที่ 20 เฟิงเสวี่ยเอ๋อร์ผู้ว่าง่าย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2568)
บทที่ 21 ทายาทหมาป่าสวรรค์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2568)
บทที่ 22 มารยาปรมันต์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2568)
บทที่ 23 นารีแพทย์ ซูหลิงเอ๋อร์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2568)
บทที่ 24 บิดามารดาของหยุนเช่อ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/7/2568) 
บทที่ 25 คำสารภาพและการล่อลวง (ล่าสุด)
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/8/2568) 

เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai 
ค่าเข้า 150 บาท และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน

--------------------------------------------------------------------------------------------

ภาพประกอบจินตนาการ เฉพาะตัวละครที่โดนตอกแล้ว (พยายามหาให้ใกล้เคียงตัวละครที่สุดเพื่ออรรภรสในการอ่าน)

(หมาป่าสวรรค์ไฉจือ-หนึ่งในนางสนมของหยุนเช่อบนแดนเทพ)

--------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 11 เกลี้ยกล่อมหมาป่าสวรรค์

    หยุนเช่อซึ่งเดิมทีวางแผนอยู่ในดาวขั้วน้ำเงินเพียงชั่วครู่ มันกลับรั้งอยู่นานขึ้นเล็กน้อยเนื่องจากบังเอิญพบความจริงอันอื้อฉาวของจักรพรรดินีปีศาจน้อยโดยไม่ทันตั้งตัว

    ก่อนเริ่มพิธีสถาปนาไม่กี่ชั่วยาม เคราะห์ดีที่หยุนเช่อกลับมาถึงนครจักรพรรดิหยุนทันพอดี

    "สามีคนดีของข้า แม้ข้าจะไม่รู้ว่าเจ้าไปวิ่งเล่นซุกซนอยู่หนใด ทว่าโชคดีที่เจ้ามาทันเวลา"

    พริบตาที่มาถึง หยุนเช่อก็ได้ยินเสียงทักของฉืออู๋เหยา

    "เอ่อ...อะแฮ่ม!! การเตรียมการเป็นอย่างไรบ้าง?"

    หยุนเช่อแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินคำเน้นย้ำว่า 'ไม่รู้' ของฉืออู๋เหยา และถามกลับอย่างเป็นการเป็นงาน

    "ทุกอย่างเรียบร้อยดี เหลือเพียงรอให้ถึงฤกษ์งาม แล้วก็...เรื่องของหมาป่าสวรรค์ตัวน้อยนั้น ข้าลงมือไปแล้วตอนที่เจ้าไม่อยู่ เจ้าสามารถใช้โอกาสนี้ 'เกลี้ยกล่อม' ให้นางเชื่อฟัง"

    กล่าวจบ ฉืออู๋เหยาก็เผยสีหน้ามีเลศนัยก่อนจะจากไป

    ถึงฉืออู๋เหยาจะไม่ได้พูดอย่างชัดเจน ทว่าหยุนเช่อย่อมรู้ว่านางหมายถึงสิ่งใด เนื่องจากนาทีนี้ มังกรน้อยของมันกำลังตั้งตรงตื่นตัว



................................................


    หยุนเช่อมองหาไฉจืออยู่สักพัก นางสนมของจักรพรรดิแต่ละคนล้วนมีแดนดาราเป็นของตัวเอง ผู้เดียวที่พำนักอยู่ในนครหลวงกับหยุนเช่อคือจักรพรรดินีฉืออู๋เหยา นอกจากนั้นก็มีเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ที่แวะเวียนมาบ่อยกว่าใคร

    ในที่สุดหยุนเช่อก็มาถึงที่พักของไฉจือ ตำหนักไฉซิง

    หยุนเช่อพึ่งมาถึง ร่างกระทัดรัดของสตรีตัวเล็กในชุดสีสดใสก็เผยตัวต่อหน้ามัน

    "พิธีสถาปนากำลังจะเริ่ม เจ้ามาทำอะไรที่นี่ในเวลาสำคัญเช่นนี้"

    "ย่อมต้องเพราะอยากเจอไฉจือภรรยาสุดที่รักของข้า!!"

    หยุนเช่อเห็นไฉจือผู้มีร่างเล็กบอบบางปรากฏตรงหน้า มันก็อ้าแขนออกและหมายจะกอดนางไว้ในอ้อมแขน ทว่าไฉจือกลับหันหน้าหนีและเบี่ยงตัวหลบ

    "...เมื่อพบแล้ว ก็รีบกลับไปเสีย"

    "เฮ้อ...เหตุใดไฉจือถึงเย็นชาต่อข้ามากขึ้นเรื่อย ๆ"

    หยุนเช่อแสดงออกอย่างน่าสงสาร ไฉจือที่เหลือบมองก็อดไม่ได้ที่จะหลุดหัวเราะดังพรืด

    "คิกคิก พี่เขย เลิกเสแสร้งเถอะ ต่อให้ไม่มีข้าก็ยังมีสตรีอีกมากมายให้เจ้าไปออเซาะ บอกมาตามตรง...ท่านมาหาข้ามีเรื่องอะไรกันแน่?"

    "..."

    สมแล้วที่เป็นไฉจือ ไหวพริบนางยังยอดเยี่ยมเหมือนเคย

    "แท้จริงแล้ว......"

    "....ว่ากระไร!!?"

    ครั้นได้ฟังหยุนเช่อพูดจบ ไฉจือก็ร้องลั่นด้วยอารามตกใจ

    ไม่ทันให้นางสงบใจ หยุนเช่อก็ไม่สาธยายอะไรเพิ่ม มันพาไฉจือลงไปยังห้องใต้ดินที่มืดมิดและเย็นเยียบวังเวง

    ชายชราผอมแห้งซึ่งมีดวงเนตรว่างเปล่าและบาดแผลทั่วตัวนอนอยู่บนพื้น เมื่อได้ยินเสียงผู้มาเยือน มันก็เงยหน้าขึ้นอย่างไม่เต็มใจและสบตาคนที่มันเกลียดชังที่สุดในชีวิต

    "โจ้วซูจื่อ เจ้ารู้รึไม่ว่าทำไมเจ้าถึงยังมีชีวิตอยู่?"

    ต่อหน้าหยุนเช่อ จักรพรรดิฟ้าอนันตกาลซึ่งครั้งหนึ่งเคยมีชื่อเสียงโด่งดังและได้รับความเคารพนับถือจากผู้คนในแดนเทพ มันได้แต่เผยสีหน้าดุร้ายดั่งสัตว์ป่า ปากแห้งแตกสั่นพะงาบ แต่ไม่อาจเปล่งเสียงได้แม้ครึ่งคำ จากนั้นมันก็เห็นว่ามีอีกร่างยืนอยู่ข้างหยุนเช่อ เป็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ แต่กลับอัดแน่นด้วยจิตสังหารแรงกล้าจนน่าพรั่นพรึง จิตใจที่โกรธเกรี้ยวของมันพลันเปลี่ยนเป็นรู้สึกผิดในชั่ววูบ

    จักรพรรดิฟ้าอนันตกาลกระจ่างแก่ใจ เป็นเพราะมันจึงทำให้เด็กหญิงคนนี้ เทพดาราหมาป่าสวรรค์ต้องสูญเสียพี่สาวเพียงคนเดียวไป แถมยังทีส่วนทำให้หยุนเช่อกลายเป็นจอมมารในปัจจุบัน

    มันขบคิดมานับครั้งไม่ถ้วนว่าเรื่องราวจะเปลี่ยนไปหรือไม่หากมันไม่ทำเช่นนั้นตั้งแต่แรก แต่ทุกครั้งที่หวนคิด มันก็ยังยืนกรานว่าทุกสิ่งที่มันทำคือความถูกต้อง เพื่อประโยชน์สุขของทุกชีวิต

    "โจ้วซูจื่อ เจ้าต้องขอบคุณบรรพบุรุษของเจ้า ข้าไม่อาจไม่ยอมรับความพิเศษของสายเลือดฟ้าอนันตกาล เหตุผลที่ทุกวันนี้เจ้ายังมีชีวิตอยู่ ก็เผื่อว่าสักวันหนึ่ง ยามใดที่ข้าต้องการใช้งานสายเลือดของเจ้า เจ้าจะเป็นประโยชน์ต่อข้า...ทว่าดูสารรูปเจ้าตอนนี้ น่าสมเพชจนไม่อาจทนมอง แค่รักษาชีวิตไว้ยังลำบาก เจ้าเป็นสายเลือดฟ้าอนันตกาลที่บริสุทธิ์ที่สุดเพียงหนึ่งเดียวบนโลกนี้ แม้ผู้คนนับล้านจะไม่ต้องการ ข้าเองก็ไม่ยินดีนัก...แต่ข้าจำเป็นต้องสืบทอดสายเลือดของเจ้าให้มากขึ้นก่อนเจ้าตาย" 

    หยุนเช่อเปล่งวาจายาวเหยียด ระหว่างนั้นไฉจือที่อยู่ด้านข้างมันไม่ได้ฟังแม้แต่น้อย นางเพ็งมองโจ้วซูจื่ออย่างดุดัน ถ้าสายตาสามารถฆ่าคนได้ ไฉจือคงสังหารโจ้วซูจื่อได้ไม่ต่ำกว่าร้อยครั้งในชั่วอึดใจ
จนกระทั่งหยุนเช่อวางมือบนไหล่นาง ไฉจือจึงกลับมาได้สติ

    "จงดีใจเสียเถอะ ข้าไม่ได้เลือกสตรีสุ่มสี่สุ่มห้ามาฝากฝังเลือดเนื้อเชื้อไขของเจ้า คนที่จะรับหน้าที่นี้คือภรรยาสุดที่รักของข้า นางเป็นผู้ที่โกรธเกรี้ยวและชิงชังเจ้าสุดหัวใจ"

    ทันใดนั้น ไฉจือพลันกระจ่างว่าหยุนเช่อหาได้พานางมาฆ่าโจ้วซู่จื่อ แต่กลับพานางมาผสมพันธุ์กับมัน!?

    "พี่เขย!? เจ้าบ้าไปแล้วรึ!?"
    (ยังมีต่อ)