เจ้าของบทประพันธ์ Adslman

ตอนที่ 4     2 พี่น้องเทวกรนันท์...หยาดฝน...ชื่อนี้จงจำไว้ให้แม่น...อย่างแสบ!!!

26 มิถุนายน 2548

   ตอนกลางวันผมชวนอ้อยและสานั่งรถเล่นไปมหาลัยหลังจากพาทั้ง 2 เดินจับจ่ายซื้อของในตลาด...ซึ่งอย่างน้อยมันก็เป็นการผ่อนคลายอารมณ์ของเราทั้ง 3 ให้แจ่มใสจนสมควรแก่เวลาจึงพากันกลับ
   ...พอถึงประตูหน้าของมหาลัย...มีเสียงแตรของรถคันหลังเป็นรถของพี่แคทนั่นเอง...เราไม่ได้แปลกใจเพราะเมื่อเช้าพวกเธอบอกไว้ก่อนแล้วว่าจะมาทำรายงานที่ห้องสมุด...พอลงจากรถเดินมาหาพี่แคทก็ยิงคําถามเป็นคนแรก...ฝนเอามือเกาะหัวไหล่พี่สาวยืนอมยิ้มหลบอยู่ข้างหลังดูท่าทางดีอกดีใจเพราะได้เจอพวกเราที่นี่อีก
   ...เห็นเธอแล้วชวนให้คิดถึงเหตุการณ์เมื่อวันอาทิตย์ที่แล้วว่าเราคิดทำอะไรกันแน่?...นั่นคือลูกพี่ลูกน้อง...ถึงจะมีนิสัยแปลกไปนิด(มาก)แต่เธอก็เป็นสาวน้อยน่ารัก...ถ้าเกิดว่าพี่แคทไม่เข้ามาขัดจังหวะอะไรมันจะเกิดขึ้น??...ผมไม่อยากคิดต่อพร้อมเกิดความละอายในใจจนไม่กล้ามองฝนเต็มๆตา...ว่าไป 5 – 6 วันมานี้ก็พยายามเลี่ยงไม่พบหน้าหรือคุยกับฝนแถมหนีไปนอนหอเกือบทุกคืน...
"...ทั้ง 3 คนมาทำอะไรกันหรือจ๊ะ??..."
"...เฮ้!!...เจอบอลอีกล่ะ...สา...หนูอ้อย...มาทามอารายกานหรอ??..."
"...อ๋อ!!...สาชวนบอลกับอ้อยออกมาซื้อของน่ะจ๊ะ...พอดีบอลชวนมาที่มหาลัยต่อ..."
"...เอ่อ...ผมนึกได้ว่าลืมเอกสารไว้ที่คณะน่ะครับพี่...ซื้อของเสร็จผมชวนสากับอ้อยมาที่นี่ด้วย"

   ...พี่แคทพยักหน้ารับฟังช้าๆดูจากทีท่าแล้วเธอคงเชื่อที่ผมพูดและถ้าไม่แสดงพิรุธอะไรให้ปรากฎก็ไม่มีทางที่พี่หรือน้องคู่นี้จะสงสัยว่าพวกเราทั้ง 3 มาทำอะไรกัน...คือนอกจากนั่งรถเล่นแล้วเรายังมีกิจกรรมสนุกๆร่วมกันด้วย...ผลคือสากับอ้อยรุมผมเละทําเอาเดินขาแทบขวิด...
"...อย่างงั้นเองหรือ?...เจอที่นี่ก็ดี...พี่กับฝนจะแวะห้างก่อนกลับบ้าน...ไปด้วยกันเลยสิ..."
"...ไปกินไอติมๆๆ...ไปกินด้วยกันโลดเลยเร้ว..."
   ฝนหน้าเป็นยิ้มระรื่นท่องแต่คำว่าไอติมๆๆๆรีบหันกลับขึ้นรถ...ผมมองเธอขณะถามพี่แคทส่วนในใจคิดว่าฝนไม่เก็บเอามาใส่ใจแล้วมั้งอาจคิดว่าเป็นเพราะแรงโกรธของผมก็เป็นได้ถึงทำกับเธอแบบนั้นแต่ว่าเพิ่งไปกินไม่นานนี่เองไม่ใช่เหรอ?...ไปกันอีกแล้ว...สงสัยฝนอ้อนจนพี่สาวใจอ่อนอีกแน่...ซึ่งมันดีหรือเปล่านะถ้าผมไปขัดความเป็นส่วนตัวของพี่กับน้อง...พี่แคทมองนาฬิกาข้อมือดูเวลาแล้วตอบ...
"เถอะน่า...ใช่คนอื่นไกลที่ไหน...ไม่ต้องเกรงใจกันหรอกแถมไปหลายคนสนุกกว่าไปแค่คน 2 คนแน่...แต่มันก็ในบางกรณีเท่านั้นน่ะนะ..."
   ...นั่นสิ...ความที่วันหนึ่งๆผมไม่ค่อยได้คุยกับพี่แคทมากอาจทําให้รู้สึกเกรงใจเธอขึ้นมาก็ได้และไม่อยากให้พี่แคทเสียน้ำใจที่อุตส่าห์ชวนจึงตอบตกลง...แต่ว่าหญิงสาวก็ทำในสิ่งที่ผมคาดไม่ถึงเมื่อส่งสัญญาณใช้นิ้วชี้กระดุมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวของตัวเองและขึ้นรถขับออกไปก่อน...การกระทำของพี่เขาเหมือนกับต้องการบอกอะไรผมสักอย่าง??...พอก้มดูเสื้อของตัวเอง...!!!...กระดุมเสื้อเชิ้ตติดไม่ตรงเลยสักเม็ดเดียว...ซีดสิกู...ผมคิดอะไรต่ออะไรเลยเถิดไปซะไกลเชียว...พี่แคทรู้...หรือว่าแค่สงสัย?...ไม่สิ...แค่นี้จะรู้ได้ยังไงไม่แสดงพิรุธออกมาให้เห็นเลยนะ...โธ่...คิดมากๆเข้ากลายเป็นวัวสันหลังหวะไปซะแล้ว...สาเห็นผมทำหน้าซีดอย่างกับเนื้อไก่ในหม้อต้มยำจึงรีบพูดปลอบใจ...
"...พี่แคทเขาไม่รู้อะไรหรอกน่า...บอลรีบทำให้เรียบร้อยสิจ๊ะ..."
ผมบ่นอุบว่าไม่ช่วยเตือนกันบ้างขณะจัดการกับเสื้อตัวเอง...
"...ให้ทำไงได้...สาก็รีบร้อนกลัวคนมาเห็นเหมือนกันนี่..."
"...ตอนเข้าห้องน้ำพี่ก็ไม่ดูแล้วล้างสะอาดหรือยังคะ?...ถ้ามีกลิ่นติดตัวล่ะแย่เลย..."
"ไม่ต้องว่าเลยอ้อย...พอกันแหละ...น้องเองก็เร่งรีบจนไม่เตือนพี่เหมือนกัน...ให้ตายเถอะ..."

   ผมขับตามรถพี่แคทเข้ามาในเมือง...ถึงที่หมายฝนรีบเปิดประตูเข้ามาคล้องแขนสากับอ้อยขนาบซ้ายขวาตรงไปร้าน Swensen`S...พี่แคทล็อคประตูรถเสร็จเดินตามหลังมาเป็นคนสุดท้าย...หันไปจึงรู้ว่าพี่เขามองอยู่ดูเหมือนกับกำลังคิดอะไรในใจผมจึงถาม...พี่แคทได้ยินก็เหมือนเธอรู้สึกตัวแต่ยังทำสีหน้าเรียบเฉยตามแบบฉบับเช่นเคยทำและบอกแค่เพียง...
"...ไม่มีอะไรจ๊ะ...พี่แค่คิดถึงหนังสือที่ยืมมาวันนี้เท่านั้น..."
พูดจบพี่แคทก็เดินนําหน้าผมเข้าไปสมทบกับ 3 สาวที่เดินไปถึงหน้าร้านไอศกรีมแล้ว...ปล่อยให้ผมยืนสงสัยนิดๆ...หนังสืออะไรของพี่เขา??...
..................................................................................................................

"...ฮ่า!!...อร่อยจังเลยพี่...ฝนขอต่อนะคะ..."
อื้อหือ??...ยัยฝนฟาดช็อคโกซันเดย์ไปตั้งถ้วยเบ้อเริ่มยังไม่สาแก่ใจ...คิดจะสั่งต่ออีกหรือนี่?...
ไอศกรีมเรนโบว์ถ้วยใหญ่ของผมกับสากินด้วยกัน 2 คนยังไม่หมดแต่แม่นั่นกินเกลี้ยงถ้วยเรียบร้อยโรงเรียนหยาดฝน...ส่วนอ้อยกลับกินน้อยอย่างที่ผมคาดเพราะเธอไม่ค่อยชอบของเย็นๆ...ฝ่ายพี่แคทไม่ได้กินไอศกรีมเพียงแต่สั่งกาแฟมาดื่มเท่านั้น...เธอถอดแว่นตาที่ไม่ค่อยจะถอดให้ใครเห็นง่ายๆออกวางบนโต๊ะก่อนตอบน้องสาว...
"...ตามใจ...แล้วอย่ามาบ่นอ้วนให้ได้ยินทีหลังล่ะกัน...ไม่รู้ชอบอะไรกันนักหนา..."
"...ฮิๆๆ...งั้นไม่เกรงใจล่ะ...อา...ปี้ๆๆ...ปี้ค้า...ขอสตรอเบอรี่ซันเดย์อีกที่หนึ่งค่า..."
"...สั่งเพิ่มกันได้นะไม่ต้องเกรงใจ...มื้อนี้พี่เลี้ยงเอง...อ้อย...ทานให้อิ่มนะจ๊ะ..."
   อ้อยเอ่ยขอบคุณอย่างนอบน้อมแต่ไอศกรีมรสเลมอนของเธอยังไม่หมดถ้วยแต่ก็พยายามทานเพราะ พี่แคทอุตส่าห์เลี้ยง...ผมมองไปรอบๆร้านในวันหยุดแบบนี้คนจึงเยอะเป็นธรรมดา...ชายหนุ่มไม่เว้นแม้แต่พนักงานทั้งมองแบบตรงๆและแบบแอบมองมาที่โต๊ะของเราเพราะมีสาวสวยงามหยดย้อยนั่งล้อมวงสนทนากันอยู่ตั้ง 4 นางและผู้สาวที่ตกเป็นเป้าสายตาเพศตรงข้ามมากกว่าคนอื่นย่อมต้องเป็นพี่แคทอย่างไม่มีข้อสงสัย
   ...ใบหน้าเธอยามถอดแว่นตาออกช่างสวยคมขำงดงามยิ่งแต่ไม่ใช่ว่าตอนพี่เขาใส่แว่นไม่น่ารัก...ต้องเรียกว่าดูดีต่างสไตล์กันถึงจะถูก...คิดแบบไม่ลำเอียงมานานแล้ว...คือไม่ว่าดูยังไง...พี่สุรีย์พรรณนั้นเธองดงามสวยเพริดพริ้งยิ่งกว่าศกุนตลาแฟนสาวของผมซะอีก
   ...ส่วนสาวิตรีตอนนี้...ยัง...สายังไม่อาจเทียบเท่าพี่แคท...มาที่หยาดฝนบ้าง...วุ้ย!!!...แม่นี่ยิ่งไปกันใหญ่แต่ถ้าบอกว่าเธอไม่น่ารักใครได้ยินได้เห็นก็คงว่าผมเป็นคนพูดโกหกแน่ๆ
   ...สำหรับยัยสาวเขี้ยวผีนี่เป็นความน่ารักของสาวน้อยวัยแรกรุ่นทัดเทียมกับสาอันแตกต่างไปจากพี่แคทซึ่งมีรูปโฉมสวยสะคราญตามแบบฉบับของผู้ใหญ่...และวรรณลักษณ์น้องสาวผมล่ะ??...อื้ม
   ...เธอสดใสน่ารักตามธรรมชาติเด็กสาวนักเรียนมัธยมต้นอยู่เต็มเปี่ยมเอามาเปรียบเทียบกับ 3 สาวรุ่นพี่นี่ไม่ได้แม้แต่นิด...นั่งนานๆไปผมรู้สึกว่าสายตาเจ้าพวกผู้ชายมองลงต่ำใต้โต๊ะทางพี่แคทนั่งแบบไม่เกรงใจกัน...ใช่จริงๆ
   ...พี่แคทเธอนุ่งกระโปรงสีเทาจีบสั้นเหนือเข่าแถมยังนั่งไขว่ห้างอีก...ขาอ่อนขาวๆสวยๆของเธออวดโฉมเป็นอาหารตาอาหารใจของไอ้พวกทำหน้าหื่นรอบๆโต๊ะพวกเรา...เชอะ!!...เห็นแล้วทนไม่ได้...ยังไงพี่แคทก็เปรียบเสมือนพี่สาวของผมคนหนึ่งต้องรีบกระซิบบอกเธอทันทีพี่แคทเอียงหูมาฟังใกล้ๆ...
"...อะไรนะ??...อ๋อ!!...ช่างมันเถอะ...เห็นแล้วก็เอาไปไม่ได้หรอก..."
ดูพูดเข้า...เอาไปได้สิ...จำเก็บไปจินตนาการต่อไงเล่า...ผมอยากบอกแต่มันพูดไม่ได้เพราะมันอายปากตัวเอง...
"ผู้ชายที่เคยเห็นแทบทุกคนวันๆก็คิดแต่เรื่องแบบนี้แหละ...เห็นผู้หญิงไม่ได้ต้องคิดแต่เรื่องต่ำๆ..."
พี่แคทพูดเสียงดังฟังชัดเหมือนให้ผู้ชายในร้านได้ยินไปด้วย...ผมงี้พลอยอึ้ง...หล่อนด่าชิ่งมาถึงเราด้วยหรือเปล่าหว่า??...ฝนละคุยกับอ้อยหันมาถามพี่สาวคนเก่ง...
"...พูดว่าใครน่ะพี่??..."
"...เปล่า...พี่แค่พูดลอยๆ...บอลบอกว่ามีคนแอบมองขาพี่อยู่..."
"...แหงะ!!...ฝนบอกแล้วว่าอย่าใส่กระโปรงสั้นมา...แต่...ไม่เห็นมามองของฝนเลยนะใส่สั้นเหมือนกันแท้ๆ..."
"ฝน!!...เดี๋ยวเถอะ...นิสัยเสีย...พูดจาไม่อายปาก..."
พูดจบพี่แคทเงื้อมือตีแขนน้องสาวเพียะทำเอาฝนโอดครวญ...
"...ง่า...อย่าซีเรียสสิจ๊า...ฝนพูดเล่น...พี่นี่ก็..."
และน้องหนูคนสำคัญหันไปคุยกับสาต่อ...
"...สา...ฝนว่าวันนี้ท่าทางเดินของสามันแปลกๆ...ขาเป็นอะไรไป??..."

   ผมกำลังดื่มนํ้าอยู่แทบจะสำลักพรวดเมื่อได้ยินคำถามนี้...อ้อยเองก็หน้าตาเริ่มไม่ค่อยดี...เธอลอบมองทั้งผมและสา...ฝ่ายพี่แคทยกแก้วกาแฟขึ้นดื่มทำท่าทางไม่รู้ไม่ชี้แต่ผมรู้ว่าเธอคงตั้งใจฟังคำตอบเหมือนกัน...จากใครเล่า??...ผม?...สา?...หรืออ้อย?...ฮึ่ย!!...ยัยจอมยุ่งเอ้ยมานึกสงสัยทำไมวะ...เรื่องไม่เป็นเรื่องจริงๆ...เรื่องของเรื่องคือสาเธอโดนเสกมังกรเข้าถ้ำแค่นี้เองแหละ...
"...ไม่มีอะไรหรอก...สาแค่ปวดน่องนิดหน่อย..."
"...งั้นรึ...แล้วสาไปทําอะไรมาล่ะถึงปวดน่อง??..."
"...อะ...สาไป..."
โอ้ย...ลูกอีช่างถามจริงๆ...ผมรีบพูดสอดแทรกกลางคันว่าอยากรู้ไปทําไม??...ฝนหันขวับทําตาลุกวาวพร้อมยิ้มแสยะโชว์ทั้งเขี้ยวแหลมเปี๊ยบทั้งฟันขาวๆชนิดไม่น่าไว้วางใจแถมยังจ้องหน้าผม...
"หึหึ...ทำไม??...ฝนอยากรู้อะไรก็ต้องรู้ให้ได้...ถ้างั้น...บอลหรือเปล่าที่ทำให้สาเจ็บน่อง??..."
เฮ้ย!!...ยัยนี่คิดพูดอะไรกันแน่??...ทำท่าอย่างกับจะรู้เลยว่าผมไปทำอะไร...หัวใจมันชักเต้นแรงส่วนอ้อยคราวนี้ไม่เป็นอันกินไอศกรีมมีใบหน้าแฝงไปด้วยความวิตกกังวลไม่น้อยและเมื่อพี่แคทมองเธอ...น้องสาวผมก็ไม่ยอมสบตาตอบแบบนี้ยิ่งทำให้มีพิรุธไปใหญ่...ทว่า...
"...ฝน...อย่าไปสงสัยเรื่องของคนอื่นมากนักเลย...ถ้าเกิดน้องไปทำอะไรที่ไม่อยากให้คนอื่นรู้และถูกถาม...เป็นน้องๆอยากตอบมั้ย??...พอได้แล้วล่ะเรื่องนี้...รีบๆกินซะให้หมดจะได้กลับบ้าน..."

โอๆๆ...พี่แคทพูดแทงใจดำเราทั้ง 3 คนเต็มๆ...พี่น้องคู่นี้เป็นยังไงกันนี่...ยิ่งพี่สาวเหมือนกับมีตาทิพย์หยั่งรู้อะไรต่อมิอะไรหมด...ทว่าพี่แคทกลับหยุดการสนทนาไว้แค่นั้น...ผมเดาเอาว่าสงสัยคงทนถูกชายหนุ่มในร้านแอบมองขาอ่อนของเธอต่อไปไม่ได้...พี่แคทคนสวยพูดตัดบทด้วยเสียงและท่าทางอย่างกับอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก...น้องฝนสุดบ๊องซุบซิบผม...
"เฮะๆ...งานกร่อยเลยบอล...พี่เขาเป็นอะไรอีกนะ??..."
"...เพราะเธอแหละ!!...สงสัยไม่เข้าเรื่อง..."
"...เฮ่!!...บอลมาโทษฝนได้ไง?...เดี๊ยะ!!ได้โดนกัดหรอก..."
   ว่าแล้วยัยเด็กดื้อก็แยกเขี้ยวขู่เบาๆ...สากับอ้อยคงพอโล่งใจลงได้บ้างที่ไม่ถูกซักถามรีบเรียกพนักงานมาเก็บเงิน...พี่แคทหยิบแว่นตาสวมแล้ววางแบ๊งค์ 500 บนโต๊ะ...เธอบอกพวกเราว่าขอแวะเข้าห้องน้ำก่อนและจะไปรอที่รถ...พูดเสร็จก็สะพายกระเป๋าเดินออกจากร้าน...ผู้ชายทั้งหลายมันยังมองตามกันเป็นแถว...ผมดูพี่แคทจนเธอหายลับตาแล้วย้อนกลับมาคิด
   ....เมื่อกี้พี่เขาว่ากระทบเราด้วยหรือเปล่า??เพราะความจริงผมก็มีแอบมองขาอ่อนพี่แคทบ้างเหมือนกัน...เฮ้อ!!!...ผู้ชายนี่คร้าบ...เพราะพี่เขาสวยออกขนาดนี้ชายหนุ่มหน้าไหนมันจะไม่อยากมองบ้าง???...ต่อให้หนุ่มใหญ่วัยกลางคนมีครอบครัวหรือลุงแก่จูงลูกจูงหลานมาด้วยเอ้า!!หรือให้เดินมากับเมียกับลูกก็ต้องมีแลดูสาวน้อยลูกพี่ลูกน้องวัย 21 คนนี้บ้างล่ะถ้าไม่ใช่คนตาบอดหรือคนเสื่อมสมรรถภาพทางเพศ...ถ้าพูดผิดแม้สักประโยคเดียวให้ใครในที่นี้ไปเตะไอ้เชนได้
   ...ผมเดินตามหลังสาวๆออกมาเป็นคนสุดท้าย...นั่นไง...มีหนุ่มกำลังชวนคุยและคงอยากขอเบอร์โทรของพี่แคทแต่ท่าทางจะแห้วเพราะลูกพี่ลูกน้องสาวแสนสวยแต่เย็นชายิ่งนักไม่ยอมพูดจาอะไรด้วยรีบเดินลิ่วก้าวเท้าฉับๆจากไป...ช่างไม่ดูตาม้าตาเรือเล้ยไอ้คนนี้...ตอนพี่มาโอนหน่วยกิตย้ายมาเรียนเพื่อนผมชื่อโก๋มันเคยถามชื่อและพยายามจะขอเบอร์แต่ต้องหน้าแตกยับเยิน...(อยู่ในเมื่อผมมีความสุขตอนที่ 17 องก์ที่ 1) ผมเอาคำพูดของพี่หลังจากนั้นมาบอกให้เพื่อนๆฟัง...ส่วนตัวก็เชื่อได้เต็มสิบตีนถีบว่าถ้าตอนนี้ถามพี่แคทว่าเพราะอะไรถึงไม่ให้เบอร์โทรศัพท์...เธอจะต้องตอบอะไรๆในทำนองนี้อีก...ชัวร์...
"...เบอร์ของพี่ไม่ได้มีไว้แจกใครเล่นๆ...ยิ่งกับคนไม่รู้จักคุ้นเคยด้วยแล้วไม่มีความจำเป็นที่ต้องให้..."
.....................................................................................................................
   คืนนั้นเวลาเกือบ 4 ทุ่มผมไปเที่ยวอาบอบนวดพร้อมเชนแต่ตั้งใจไปเป็นเพื่อนเท่านั้นคือไอ้บ้านี่มานั่งดักรอในร้านตั้งแต่ 2 ทุ่มประจวบเหมาะกับคืนนี้พี่แก้วขอปิดร้านเร็วกว่าทุกครั้งคือปิดตอน 3 ทุ่มกว่าเพราะต้องกลับบ้านที่ต่างจังหวัดและพอดีผมนึกเซ็งๆไม่รู้ว่าจะไปไหนดีจึงไปกับเชนด้วย...ไปถึงก็นั่งดื่มเบียร์รอมันเข้าใช้บริการหมอนวดบริเวณด้านหน้ากระจกซึ่งมีหมอสาวๆเกือบ 20 คนนั่งไขว่ห้างประชันโฉมอวดความสวย...รูปร่างหน้าตาก็หลากหลายสไตล์แล้วแต่แขกนักเที่ยวจะชอบ...ว่าไปต้องขอบใจตัวเองเหมือนกันเพราะความเสือกของผมทำให้มีความสุขทุกวันนี้
   ...คงจํากันได้ว่าเมื่อปีที่แล้วผมเคยบุกเข้าห้องพักหรูในโรงแรมแห่งนี้เพื่อช่วยกุนจนรอดพ้นการถูกรุมข่มขืนอันเกิดจากความคิดชั่วร้ายของแฟนเก่าที่ผมเกลียดชังมันมากขนาดไม่อยากเรียกชื่อและจากเหตุการณ์นี้ก็คือจุดเริ่มต้นแห่งความรักในชีวิต...ตอนนี้ได้ข่าวว่าไอ้โอไปทำงานที่อังกฤษเพราะพ่อแม่ฐานะร่ำรวยก่อตั้งบริษัทและให้มันไปฝึกบริหารงาน
   แต่ก่อนหน้าจะออกเดินทาง...ผมขอให้เพื่อนๆนักเลงหัวไม้จากโรงเรียนที่จบมาพร้อมกันช่วยไปรุมกระทืบไอ้สัตว์นรกตัวนี้เป็นการร่ำลาแบบเอาให้พอหอมปากหอมคอแต่ไอ้พวกเพื่อนแสนดี 3 – 4 คนนี้มันเล่นกันหนักไปหน่อย...สรุปสั้นๆ...เจ้าชาติชั่วหน้าตาบวมปูดฟกช้ำดำเขียวปากแตกเหงือกจ๋าฟันลาก่อนไปตั้ง 2 –3 ซี่...พ่วงด้วยแขนหักอีกข้างหนึ่งต่างหากทำให้ต้องเลื่อนการเดินทางโดยปริยายและเพิ่งไปเมื่อไม่กี่วันนี้เอง
   ...ถึงมันจะเกินไปนิดแต่ผมก็สะใจในอารมณ์สุดๆถึงขนาดควักกระเป๋าเหมาเบียร์มาลังหนึ่งยกให้เป็นของรางวัลตามด้วยเงินจํานวนหนึ่งให้ไปซื้อกับแกล้มแบบไม่อั้นนั่งเลี้ยงฉลองด้วยกันและมีทิ้งท้ายว่าคราวหลังผมอาจขอใช้บริการอีก...พวกมันก็รีบขานรับยินดีเต็มที่ขอให้บอกมาได้ทุกเมื่อ...น่าจ้างมาคุ้มกันตัวเองนะเนี่ย

   ...ผมนั่งยิ้มขำคนเดียวขณะจิบเบียร์แก้วสุดท้ายดูสาวนั่งตู้ไปพร้อมๆกันและก็เห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งแต่งตัวปอนๆอายุคงราว 3 – 4 ขวบเดินเล่นอยู่ไม่ห่างมากนัก...ทำไมดึกป่านนี้ยังมีเด็กอยู่และพ่อแม่ไปไหนซะล่ะ?...กะลุกไปถามอยู่แล้ว...
   "...มาทางนี้ลูก!!...อย่าไปเล่นซนที่ไหนนะ..."
   ผู้หญิงวัยประมาณสัก 30 ต้นๆออกจากตู้กระจกมาหาเด็กคนนั้น...สงสัยคงเป็นแม่...เอ...เป็นหมอนวดแต่พาลูกมาทำไม?...สถานที่แบบนี้ไม่ควรพาเด็กมาแถมลูกเขาจะคิดยังไงถ้ามีแม่ทำอาชีพขายบริการ
   ...ยิ่งคิดผมยิ่งสนใจแม้ว่ารูปร่างหน้าตาผิวพรรณของผู้หญิงคนนั้นไม่ถึงขั้นสวยเด่นน่าดึงดูดใจแขกอะไรมากมาย...เป็นไปตามแบบหญิงสาวชาวบ้านทั่วๆไปคือไม่อ้วนไม่ผอมสีผิวออกจะคล้ำแถมไม่ค่อยแต่งหน้าทาปากอีกต่างหาก...การแต่งกายก็เสื้อยืดกางเกงยีนส์ขายาวธรรมดาๆนี่เองผิดกับหมอนวดคนอื่นๆเขาจะแต่งชุดสั้นๆโป๊ๆเพื่อดึงดูดใจนักเที่ยวกันและสไตล์นี่แหละคือแบบที่ไอ้เชนมันชอบนักชอบหนา
   ...ผมดื่มเบียร์หมดแก้วก็กวักมือเรียกเชียร์แขกมาคุยเกี่ยวกับหมอนวดคนนี้ประมาณ 2 –3 คำ...พอรู้รายละเอียดคร่าวๆว่าเธอชื่อ "ภรณ์" เพิ่งมาทำงานได้ไม่นานและไม่ค่อยมีแขกเรียก...ดีสิ...เครื่องเพศคงยังไม่ถูกใช้งานมากและไม่ค่อยอยากเรียกหมอนวดรูปร่างหน้าตาสวยๆเพราะต้องโดนแขกเรียกบ่อยซึ่งอะไรๆมันก็จะไม่กระชับแน่นถึงใจเท่าที่ควร...ผมนั่งดูขนาดหน้าอกซึ่งออกจะเล็กไปนิดและรูปร่างทรวดทรงองค์เอวของเธออีกสักพักหนึ่ง...น่าจะพอใช้ได้นะถึงแม้ตัวหล่อนจะเตี้ยกว่าผมมาก

   ...สุดท้ายก็ตกลงใจจะอาบน้ำ (รู้กันดี) และต้องการเรียกหมอนวดคนนั้นมาใช้บริการ...ตอนเชียร์แขกขานเบอร์ดูเหมือนเธอทําหน้าแปลกใจนิดๆแต่ก็รีบสะพายกระเป๋าเดินออกมายกมือไหว้...อู้ย...อายุต้องมากกว่าผมแน่ๆจะให้คนมีอายุมากกว่ามาไหว้ได้ยังไง?ถึงรู้ว่ามันเป็นข้อระเบียบของที่นี่ก็ตาม...ส่วนไอ้เชนมันเรียกหมอนวดสาวสวยหุ่นเช้งกะเด๊ะเข้าห้องไปด้วยกันได้สักครู่ใหญ่แล้ว...เสร็จกิจออกมาทีนี้มันต้องเป็นฝ่ายนั่งรอผมบ้าง...หึๆๆ...ทีแรกตั้งใจว่าจะไม่อาบน้ำยามดึกแล้วเชียวแต่เป็นเพราะคุณแม่หมอนวดคนนี้
   ...หลังจากจ่ายเงินเหยียบพันบาท...แม่บ้าน(มั้ง)ก็เดินนำหน้าเราทั้งคู่เข้าไปในห้องๆหนึ่ง...ภายในมีอ่างอาบน้ำสีขาวนวล...เตียงปูผ้าที่นอนสีขาว...พื้นห้องปูด้วยพรมสีแดง...ชุดโซฟา...ทีวีตั้งบนโต๊ะกำลังฉายหนังเอ๊กซ์...กระจกติดผนังห้องรอบทิศไม่เว้นกระทั่งเพดานก็ยังมีติด...แม่บ้านเดินไปเปิดน้ำลงอ่างและวางขวดเหมือนเป็นน้ำยาอะไรสักอย่างพร้อมผ้าขนหนูจากนั้นก็เปิดประตูออกไป...หมอนวดสาวล๊อคลูกบิดเสร็จเข้ามานั่งข้างๆสบตายิ้มหวานจับมือจับแขนผม...มันตื่นเต้นเหมือนกันแฮะ...ถึงจะเคยนอนกับผู้หญิงมาหลายครั้งแต่นี่มันเป็นครั้งแรกที่มาเที่ยวอาบอบนวด...มาแก้ผ้านาบตัวกับหมอนวด...

"พี่ชื่อภรณ์จ๊ะ...ไม่คุ้นหน้าเลยนะ...เพิ่งมาเที่ยวใช่มั้ยเอ่ย?..."
พี่ภรณ์คุณแม่หมอนวดถามพลางบีบมือบีบนิ้วเหมือนช่วยนวดเพื่อให้หายตื่นเต้นซึ่งผมก็ผ่อนคลายสบายใจลงไปมาก...เธอถามต่อไปว่าสั่งอะไรมาดื่มมั้ย?...จะได้โทรสั่ง...ผมบอกไม่ต้องเพราะดวดเบียร์มาขวดหนึ่งเต็มๆแล้ว...อารมณ์คะนองกำลังคึกได้ที่...
"...จะว่างั้นก็ได้ครับ...แต่ผมไม่ได้เพิ่งมีอะไรกับผู้หญิงและอยากมาขึ้นครูหรอกนะ...พอดีนึกอยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง..."
ผมตอบไปด้วยความมั่นใจมากขึ้นขณะโอบแขนดึงตัวภรณ์เข้ามาใกล้...
"...แล้วนึกยังไงถึงเลือกพี่ล่ะ?...นี่พี่ก็ไม่ได้สวยเลิศอะไรเลยนะ...ขี้เหร่ด้วยซ้ำ..."
"...ผมลองผู้หญิงสวยๆมามากมันก็อยากเปลี่ยนรสชาติบ้างสิครับ...แต่พี่ก็น่ารักใช่ย่อยซะที่ไหนไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไรสักหน่อย..."
"...แหมๆๆ...พูดจาหวานจ๋อยแต่แรกเชียวนะ...ฮิๆ...สงสัยคราวนี้เจอเสือผู้หญิงตัวยง...อยากรู้จริงๆว่าจะเด็ดขาดสักแค่ไหน...เมื่อหัวค่ำนี้เจอลูกค้าหนุ่มใหญ่พี่ยังอารมณ์ค้างอยู่เลยนะบอกซะก่อน..."

   เป็นอย่างที่เธอพูด...พี่ภรณ์พูดจบก็จับผมนอนและก้มโน้มตามลงไปจุมพิตแก้มขณะมือทำหน้าที่ปลดกระดุมเสื้อแผ่บานออก...แลบลิ้นจูบเลียหัวนมและกล้ามเนื้อแผ่นอกโดยทั่วจากนั้นเลื่อนขึ้นมาประกบปากจูบเบาๆ...ไวไฟเหมือนกันนะ...ฝ่ายผมใช้มือบีบขยำบั้นท้ายตอบโต้พยายามปลดตะขอกางเกงยีนส์ของพี่ภรณ์จนหลุด...หมอนวดสาวรู้เข้าจึงเปลี่ยนท่ายกตัวโก้งโค้งมือรูดซิบดึงกางเกงออกไปเผยกางเกงในผ้าฝ้ายสีเทามีขนหมอยแลบออกมาทางด้านข้างของเป้า...ท่าทางจะขนเยอะแบบนี้ร่านดีนักแล...เธอจัดการกับท่อนล่างตัวเองเสร็จก็จัดการกับท่อนล่างของผมบ้าง...กางเกงตัวนอกและกางเกงตัวในถูกภรณ์ถอดออกไปอย่างรวดเร็ว...ท่อนเนื้อขยายพองตัวใหญ่ตอบรับหญิงสาวซึ่งกำลังมองมันด้วยความสนอกสนใจมากๆ...เมื่อถูกเพศตรงข้ามจ้องนานๆเข้ามันก็ผงาดแข็งตัวเต็มที่แถมยังสั่นหัวหงึกๆ...

"ไม่ทันไรก็สั่นสู้ซะ...ท่าทางพยศนะเนี่ย...สงสัยต้องปราบให้อยู่หมัด..."
พี่ภรณ์เลื่อนตัวลงต่ำคว้ากระบอกควยนวดบีบด้วยท่าทางหมั่นเขี้ยวอยู่ครู่หนึ่งก็ค่อยกระทอกเร็วขึ้นใช้ปลายลิ้นไล่เลียไปตามขอบรอบๆหัวหยักเล่นเอาผมขนลุกซู่ผงกหัวมองหมอนวดผู้เจนจัดทํารักด้วยปากกับอาวุธของผม...นี่ยังไม่ทันจะอาบน้ำเลย...อะไรมันจะขนาดนี้?...
"พะ...พี่ภรณ์ครับ...ยอดมาก...อูยย..."
"...อาาาา...เรียกภรณ์เฉยๆก็ได้นะ...เพิ่ง 28 เองจ๊ะ..."
"โอ...ผมก็เพิ่ง 19...อ้า..."
...เดาผิดไปหน่อย...ผมนึกว่าเธออายุ 30 แล้ว...โอ้...ภรณ์เลียแลบควยของผมอย่างเต็มปากเต็มคอคราวนี้เธอกลืนมันเข้าไปเกือบหมดท่อนและต้องรีบคายออก...
"อุ๊บ!!...เกือบจะสำลักแน่ะ...ฮิๆ...รีบร้อนไปหน่อย...ไม่ได้เจอหนุ่มน้อยน่ารักซะนาน..."

ภรณ์ยิ้มแหยให้...สงสัยคงยังอารมณ์ค้างจากแขกคนก่อน...เธอถึงกระหายใคร่จะดูดควยผู้ชายให้อิ่มเอมเต็มคราบ...ภรณ์เริ่มอมลึกเข้าไปอีกและผงกหัวขึ้นลงเร็วขึ้นผมก็เด้งกระดกควยรับตามจังหวะการดูดอันรุนแรงนั้น...ภรณ์ก้มหน้าดูดสลับเอ่ยปากชมอาวุธประจำตัวของผม...
"อาาาา...อืมมมมมม...ควยแข็งมาก...ขอดูดนานๆหน่อยนะ...ภรณ์จะบริการให้ถึงใจคุณเอง..."

ลีลาการอมดูดควยเธอทำให้ผมตัวเกร็งจนควยแทบพ่นน้ำเงี่ยน...สมเป็นมืออาชีพจริงๆ...ดีนะที่วันนี้พุ่งน้ำออกไปตั้ง 2 ครั้งจากสากับอ้อยคนละทีแล้ว...เหมือนว่าผมจะมีน้ำอดน้ำทนมากขึ้นแต่ก็เริ่มเจ็บพวงป๋องแป๋ง...ใช้งานมากไปล่ะมั้ง?...
"...เรียกผมว่าบอลก็ได้ครับ...แต่แบบนี้ผมมีหวังแตกก่อนสิ...ยังไม่ได้อาบน้ำด้วย..."
"...อุ๊ย!!...ตายแล้ว!!!...ลืมสนิทเลยค่ะ..."

   หมอนวดสาวร้องอุทานคายดุ้นเอ็นรีบลุกกระวีกระวาดไปปิดก๊อกในอ่างน้ำอุ่นขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็ก...น้ำเกือบล้นออกมานอกอ่าง...ยามที่ภรณ์ก้มตัวเทน้ำยาที่ผมมารู้ทีหลังว่าเป็นน้ำยาฆ่าเชื้อผสมลงในอ่าง...พูก้นเธอสวยและก็เล็กกระทัดรัดดีแฮะ...ใช่สิ...ตัวหล่อนไม่ได้สูงอะไรมาก...น่าจะไม่ถึง 160 ซม....หน้าอกก็เล็กกะทัดรัดแต่มันกลับช่วยเร้าอารมณ์ของผมให้คุกรุ่นไม่ยอมมอดง่ายๆอย่างน่าประหลาดแม้ว่าจะเทียบไม่ได้กับสาวๆที่เคยผ่านมาก็ตาม...หัวนมสีน้ำตาลเข้มเม็ดใหญ่ตามประสาผู้หญิงมีลูกมันทำให้อาวุธประจำตัวแข็งแกร่งชี้เด่...ผมเอาแต่ดูภรณ์ขณะกำลังถอดเสื้อผ้าตัวเองออกแบบไม่ยอมกระพริบตาจนเธอเห็น...

"บอลเอาแต่มองไม่ยอมถอดเสื้อผ้าแบบเนี้ยแล้วจะอาบน้ำได้ยังไงล่ะจ๊ะ...รีบเข้าเถอะอาบเสร็จจะได้มาล่อกัน...ภรณ์อยากเย็ดควยแทบแย่แล้ว..."
ผมได้ฟังก็รีบลุกถอดเสื้อออกไปจากคอคราวนี้ทั้งบนและล่างไม่เหลือเสื้อผ้าสักชิ้น...ภรณ์เห็นก็ลอบแลบลิ้นเลียริมฝีปากแถมทำตาลุกวาวยิ่งกว่าเดิม...
"โอ้โห...ยังไม่ทันเย็ดควยก็ชี้ไม่ยอมหด...อยากขนาดนี้เชียว...อือ...ภรณ์เห็นแล้วเงี่ยนจัง..."

   ภรณ์ปลดตะขอยกทรงสีเทาและดึงกางเกงชั้นในออกวางไว้ที่เก้าอี้หยิบกระเป๋าวางทับตามด้วยเปิดฝักบัวฉีดน้ำล้างตัวโดยเฉพาะเนินเนื้อกลางหว่างขาของเธอและฉีดน้ำล้างตัวผมเสร็จสรรพก็ก้าวขาลงในอ่างน้ำอุ่น...แบบนี้หรือที่เรียกว่าการอาบน้ำในอาบอบนวด...ภรณ์ก้าวตามลงไปอีกคนจับขา 2 ข้างของผมวางบนหน้าขาของเธอและเปิดฝักบัวฉีดสายน้ำรดตัวผมก่อนหยิบสบู่เหลวเทลงฝ่ามือลูบไล้ตั้งแต่หน้าอกขึ้นไปถึงหัวไหล่...แอบเขี่ยวนหัวนมนิดๆจากนั้นมือวกอ้อมไปข้างหลัง...ผมดึงตัวเธอเข้าโอบกอดคว้าจับหน้าอกขนาดย่อมๆประมาณผลส้มเช้ง...ถึงจะดูเล็กไปนิดแต่ก็บอกแล้วว่ามันเร้าอารมณ์ผมอย่างมากเพราะมันดูคล้ายคลึงกับนมเด็กสาวๆอย่างของน้องอ้อยและของเพื่อนๆเธอไงล่ะ...นั่นไง...ภรณ์เริ่มครางแล้ว...สยิวล่ะสิก็นิ้วผมเขี่ยบีบหัวนมเธออยู่น่ะ...ภรณ์ยังเทสบู่เหลวลูบไปตามร่างกาย...คราวนี้ยกตัวผมวางบนตัวเธอ...ในน้ำน้ำหนักของคนเราจะเบากว่าปกติ...ภรณ์จับกระบอกลำมาถูทำความสะอาดและฉีดล้างด้วยน้ำจนเอี่ยมแม้แต่พวงสวรรค์และง่ามก้นก็ถูกมือนุ่มๆป่ายเกาะไปถึง...ถัดมาภรณ์บอกให้ผมหันหลังเธอเอาสบู่มาละเลงที่หน้าอกตัวเองและโน้มตัวเข้ามาถูไถกับแผ่นหลังจนแลเห็นฟองจำนวนมาก...โอ้...อะไรมันจะนุ่มนิ่มสบายเนื้อสบายตัวแบบนี้...เนินเต้านมเล็กๆแสนเนียนนุ่มเสียดสีกับผิวกายแผ่นหลัง...หัวนมเม็ดโต 2 ข้างบดบี้ไปทั่วชวนให้ขนในกายทุกสัดส่วนลุกชันขึ้นโดยไม่ได้บังคับ...

"บอลไม่เคยมีสาวมาอาบน้ำให้แบบนี้สิท่า...ชอบมั้ยคะ?"
"ชอบมากครับ...ภรณ์เก่งจังเลย..."
...ใครว่า...เคยสิ...เก๋กับสาวอาบให้ตอนผมไปสวิงกิ้งกับพวกเธอที่บ้านน้าของเก๋ไงล่ะ (ภาค 1 ตอนที่ 11)
"ช่างชมซะจริง...งั้นภรณ์จะให้รางวัลนะคะ..."
   ภรณ์ให้ลุกยืนและฉีดน้ำล้างตัวผม...อยู่ๆก็ต้องตัวร้อนผ่าวเมื่อถูกฟันและลิ้นเปียกๆลื่นๆของหญิงสาวขบกัดเบาๆเข้าตรงติ่งใบหูและเลียไล่ลงมาจนถึงแก้ม...ภรณ์กอดผมอย่างแนบแน่นบดหน้าอกเบียดบี้กับแผ่นหลังเหมือนต้องการให้มันแหลกสลายลงที่นี่...แขนข้างหนึ่งลูบไล้กระทอกควยที่มันสงบไปแล้วกลับทะลึ่งพรวดแข็งตัวอีกครั้ง...มือเธอบีบเอ็นควยหนึบแน่นและรูดมันจนตัวผมงอ...ผมเองก็ยื่นมือลูบคลำหีเธออย่างสนุก...ภรณ์ครางเบาๆตลอดเวลาและพ่นลมหายใจใส่หูกระซิบเบาๆช่างชวนให้วาบหวิวในอารมณ์...
"...ได้ที่แล้วนิน้า...ไปต่อบนเตียงกันเถอะ...นี่ค่ะผ้าเช็ดตัว..."
   ผมขึ้นจากอ่างรับผ้าขนหนูมาจากคุณแม่หมอนวดมาเช็ดตัวอย่างเร็วเพราะมันเริ่มรู้สึกหนาว...ภรณ์ยังยืนในอ่างถือฝักบัวฉีดน้ำทำความสะอาดร่างกายตัวเองโดยเฉพาะหน้าอก,ก้นและบริเวณอวัยวะเพศดูจะเน้นล้างเป็นพิเศษ...เช็ดตัวเสร็จเธอก็นุ่งผ้าขนหนูผืนสั้นตามมาที่เตียงผมนอนรออยู่แล้ว...ไม่มัวรออะไรกันอีก...ภรณ์ดึงผ้าเช็ดตัวทั้งของผมและของเธอออกทิ้งและก้มตัวคลาน 4 ขาจูบหัวควยเริ่มอมดูดต่อจากเมื่อกี้...ผมสวนท่อนลำกระทุ้งปากหญิงสาวช้าๆเบาๆ ภรณ์รีบอ้าปากอมแท่งแข็งท่อนนี้ไว้โดยไม่ยอมให้ฟันไปกระทบโดนผิวควยส่วนมือเล็กๆของเธอบีบจับฐานโคนควยไว้อีกด้วยจากนั้นเธอก็กระตุกควยดูดเข้าดูดออกอย่างแรง...ผมตัวงอเป็นกุ้งส่ายหน้าใช้ 2 มือยึดหัวหมอนวดสาวไว้...
"โอววว...ยอดมาก...ภรณ์ดูดได้สุดยอดไปเลย...อูยยยย..."
ยิ่งผมร้องครางด้วยความเสียวแต่เธอเหมือนจะยิ่งชื่นชอบมากตั้งหน้าตั้งตาดูดรูดจนสุดลำควย...โดยเฉพาะหัวหยักมันโดนปลายลิ้นและเรียวปากโจมตีอย่างหนักหน่วงทั้งโดนเลีย...โดนแตะ...โดนดูด...โดนละเลงไซร้ไปรอบๆ...ภรณ์แสดงฝีมือของตัวเองอย่างเต็มที่...
"อืมมมม...อือออออ...จ๊วบบบบ..."
ภรณ์ถอนหายใจออกมาทีหนึ่งและแลบลิ้นเลียควยต่อ...เวลาผ่านไปไม่นานดูเหมือนหล่อนจะพอใจกับความแข็งแกร่งในอาวุธประจำตัวของผมที่ทนต่อการเล้าโลมจากเรียวปากและลิ้นน้อยๆแต่ว่องไวเหลือหลายของเธอได้...เห็นน้องสาวตัวน้อยของภรณ์แล้วอยากจูบอยากเลียมันขึ้นมาทันควัน...ภรณ์รู้ความต้องการของผมก็ขมวดคิ้วถาม...
"...จะเลียของภรณ์หรอ?...ที่นี่ปกติมีกฏว่าหมอนวดต้องไม่ให้ลูกค้าเลียหีหรอกนะ...แต่เอาเถอะจ๊ะ...สำหรับบอลภรณ์ยกให้...นอนแอ่นหีให้หนุ่มๆเลียสักทีก็ดีเหมือนกัน..."
"โอ้...งั้นภรณ์นั่งคร่อมให้ผมเลียดีกว่า...ผมจะเลียให้ถึงใจสุดๆ...รับรอง..."
"...พูดแล้วต้องทําให้ได้นะ...เอ้า!!!..."

   ภรณ์นั่งคุกเข่าจ่อรูหีที่ปากผมดูท่าทางเธอจะยังอายๆอยู่...พอผมมองสบตาด้วยก็ยิ้มเขินหลบหน้าไปทางอื่นแต่จับหัวผมยกเงยขึ้นเข้าหารูเสียว...ผมจับขาของภรณ์แหกกว้างออกจากกันไปอีกจัดการเริ่มจูบเม็ดแตดและกลีบสวาทรอบๆเล่นเอาหมอนวดสาววัย 28 ครางอู้สะดุ้งเฮือกหายใจแรงขึ้น...ผมจูบรูหีปูพรมไปทั่วสลับแลบลิ้นสะกิดจงอยติ่งจนมันเริ่มขยายตัวใหญ่อวดโฉมออกมา...
"อ๊าาาา...เสียว...สะ...เสียวจัง...นานเท่าไหร่แล้วนะ...ที่ไม่โดนใครเลียหีให้...เก่งมากค่ะบอล...ซี้ดสสส...อื๊อออออูยยย..."
...ส่วนตัวผมคิด...ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็ต้องชอบให้ผู้ชายเลียหีดูดแตดแทบทั้งนั้น...ไม่เว้นแม้แต่หมอนวดเพียงแต่กลัวว่าจะติดโรคจึงไม่ยอมให้ลูกค้าทำ...ทั้งที่ใจก็คงอยากให้เลียหรือบางทีลูกค้าอาจกลัวซะเองก็ได้...
"อือ...หีภรณ์อุ่นดีจัง...อยากให้ควยเข้าไปเร็วๆ...โออออ..."
ผมเหลือบดูกระจกใกล้เตียงมันสะท้อนใบหน้าที่แสดงออกถึงความสุขของภรณ์...มือเธอเกร็งบีบหน้าอกตัวเองอย่างขะมักเขม้น...ใบหน้าเหยเกร้องครวญครางแบบได้อารมณ์สุดๆ...
"...อูวววววว...เดี๋ยวๆ...เลียให้ภรณ์นานๆเถอะ...ดูดเม็ดแตดด้วย...โอวววว...ยอดจริงๆ...บอลเลียเก่งจัง...อ๊ายยย..."
หมอนวดสาวกดแนบเนื้อช่องหีลงมาทับปากผมจนมิด...ขนหมอยแทงเข้ารูจมูกจนเกิดรู้สึกคันแต่ต้องกลั้นไว้...ภรณ์เอามือกดหัวผมซะจนเงยหน้าไม่ได้และลิ้นก็ได้สัมผัสความหอมหวานจากเมือกลื่นที่รูสวาทขับออกมา...ถึงจะเป็นน้ำเสียวของหญิงบริการแต่ผมก็ไม่รู้สึกรังเกียจ...กลับเลียกินมันเข้าไปทุกหยด...ร่างสาวคู่ขาพยายามบดส่ายหนีเพราะชักทนความเสียวซ่านต่อไปไม่ไหวแต่มือผมบีบแก้มก้นของเธอกดล็อคไว้แน่น...หมดสิทธิ์ดิ้นหนีและจี้นิ้วกดรูตูดภรณ์เบาๆ...โดนไม้นี้เข้าคุณแม่หมอนวดร้องครางลั่นห้องและร่างเธอทั้งร่างก็กระตุกเกร็งซึ่งผมรู้ดีว่ามันเพราะอะไร...
"ซีดสสส...นะ...น้ำภรณ์ออกแล้ว...อูยยยยย...บอล...สุดยอดด...อือออออ..."
ภรณ์พลิกขยับตัวไปนอนหอบข้างๆ...หน้าของเธอมีแต่เหงื่อผุดเต็มแต่ก็มีรอยยิ้มแห่งความสุข...
"...แบบนี้สิถึงใจดี...ที่เคยเจอมาให้ภรณ์อมแล้วก็เอาใส่รู...พอน้ำแตกก็จบแถมบางคนออกเร็วมากทำให้ภรณ์อารมณ์ค้างไปก็หลายครั้ง...อย่างนั้นมันไม่สนุกเลยสักนิดเดียว..."
"เซ็กส์มันต้องแบบนี้แหละครับ...และภรณ์พร้อมจะให้ผมเย็ดหรือยัง?..."
ภรณ์ไม่ตอบแต่พลิกตัวดูดควยเป็นคำตอบ...ผมหลับตานอนหงายให้เธอดูดแท่งอย่างเพลิดเพลินใจแต่พอรู้ตัวอีกทีควยก็มีถุงยางห่อหุ้มเรียบร้อยแล้ว...ผมแทบไม่รู้ตัวเลยนะเนี่ยว่าโดนหล่อนเอาเสื้อกันฝนใส่ให้ตั้งแต่เมื่อไหร่?...
"ภรณ์ขอนอนแหกหีให้ก่อนละกัน..."
โฮ่?...คงอยากดูฝีไม้ลายควยของเราล่ะสิ...ผมคิดและจับท่อนควยจ่อลงปากรูหีของภรณ์แล้วดันเข้าไป...หมอนวดสาวหรี่ตาข้างหนึ่งลงสูดปากครางเบาๆ...
"อื้มมมม...เข้าง่ายดีใช่มั้ยล่ะ...เพราะลิ้นบอลร้ายกาจจริงๆ...คิกๆ...อือออ...อืมมมม...นะ...นั่นแหละ...เข้ามาลึกๆ...อูยยยย..."
ความหล่อลื่นในช่องเสียวของภรณ์ยามนี้มันทำให้ผมเสือกไสท่อนลำลึกเข้าไปจนมิดลำ...พอชักออกมาผมก็เห็นน้ำหล่อลื่นสีขาวเยิ้มเปื้อนจับที่ผิวถุงยาง...กลิ่นอันยวนยั่วของมันทำให้ผมสอดใส่เข้าไปใหม่คราวนี้กดแช่นิ่งแล้วโน้มตัวลงประกบปากจูบภรณ์หลับตาพริ้มเผยอปากรับรสจูบอย่างนุ่มนวลส่วนท่อนล่างก็กระเด้าเข้าออกๆวนเวียนอย่างนี้เรื่อยไป...ผมถอนปากจูบและก้มลงวนเลียหัวนมทีละข้างสลับกัน...ภรณ์ถอนหายใจหนักๆโอบรัดตัวผมๆก็ออกแรงกระเด้าเร็วขึ้นๆจนกระแทกกับมดลูกดังกึกๆ...
"อ๊าาาาา...ภรณ์เสียว...อูยยยย...แบบนี้แหละคะ...บอลเย็ดแบบนี้ภรณ์ชอบ...อ๊อยยยย...เบาๆหน่อยสิคะ..."
ผมรู้ว่าควยมันต้องคับแน่นเต็มรูหีของภรณ์เพราะร่างของเธอเล็กบอบบางและควยผมก็ใช่ย่อยซะที่ไหนมันต้องมีเจ็บกันบ้าง...มือภรณ์บีบขยุ้มผ้าปูที่นอนหลับตาปี๋ครางโอดแต่ก็ไม่บอกให้ผมหยุดโยกเอว...ภรณ์หน้านิ่วคิ้วขมวดเกร็งฟันหลับตาหน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงกระแทกหนอกเนื้อ...ยิ่งดูกระจกแล้วเย็ดไปด้วยยิ่งได้อารมณ์กามอร่อยดีแท้...
"อุ...เปลี่ยนท่าหมานะภรณ์..."
ผมถอนควยออกแลเห็นรูหีอ้าบานและมีหยาดน้ำเสียวไหลตามมา...หมอนวดสุดน่ารักได้ยินก็จัดแจงโก้งโค้งตูดโชว์แคมหีปลิ้นมาข้างหลัง...ภรณ์เหลียวหน้ามองและก็ส่ายก้นยั่ว...
"ทะ...ท่านี้ภรณ์ก็ชอบ...ควยมันเข้าหีลึกดี...อา...เย็ดมาสิค่ะ...ตอนนี้ภรณ์สนุกที่สุด...ซีดสสส..."
ผมประคองกดหัวควยเข้ารูและเริ่มกระเด้าช้าๆภรณ์ร้องผวาครางดังออกมาผมตั้งใจซอยควยกระเด้า จนร่างสาวน้อย(มั้ง)สั่นเทิ้มไปทั้งตัวสะโพกกลมกลึงส่ายไปมาไม่ยอมหยุดพยายามบดรูหีสู้เหมือนกันคราวนี้ผมไม่กลัวว่าภรณ์จะร้องเจ็บอีกจัดการโหมแรงส่งท่อนควยตะบันโพรงหีอย่างรวดเร็วจนไม่น่าจะมองได้ทัน...เนื้อต่อเนื้อกระทบกันปั๊บบบดังสนั่นไปทั่วบริเวณแข่งกับเสียงหนังลามกใน
ทีวี...
"อาวส์สสส... บอลเย็ดแรงๆ...อูยยย...อะไรมันจะยอดอย่างนี้...อืออออออ...เสียวสุดๆ...อูวววว...กะ...ใกล้แล้ว...ภรณ์จะหลั่งอีกแล้วค่ะบอล...โอยยยยย..."
ภรณ์สะบัดเส้นผมไปมา...มือไม้ปัดป่ายหมอนจนกระเด็นตกจากเตียง...บ้างก็ขยำผ้าปูจนยับยู่ยี่...บ้างก็ตบก้นตัวเองเรียกร้องให้ผมเย็ดหีเธอให้หนักหน่วงไปกว่านี้อีก...ภรณ์ก้มลอดหว่างขามองโคกหีกลืนควยจนบวมปลิ้นของตัวเองและร้องครางอย่างสุดสยิว...ถ้ามองกระจกจะรู้ว่าเธอร่านสุดๆทั้งเด้งก้นส่ายเอวร่อนไปร่อนมาต่อสู้การเย็ดของผมแบบลืมเป็นลืมตายทีเดียวและที่ผ่านมาทั้งหมดเรา 2 คนไม่ได้สนใจหนังเอ๊กซ์เลยว่ามันเป็นไปยังไงบ้างเอาแต่เย็ดกันลูกเดียว...แสดงเองมันส์กว่าเยอะ...
"โอ้ยยย...ภรณ์จ๋า...ผะ...ผมจะไม่ไหวแล้ว...หีภรณ์รัดควยมากเลย...โอ้ววววว...จะ...จะออกแล้ววว...อีกนิดเดียว...ฮึ่ยย..."
ภรณ์เองก็สุขเสียวไม่แพ้ผมเธอเหลียวศีรษะมามองหรี่ตาปรือเยิ้มแก้มแดงซ่านไปถึงหู...
"พะ...ภรณ์ก็ใกล้แตกแล้ว...เร็วๆเข้า...อ๊าาาาา...เร็วๆขึ้นอีก...เอาอีก...อึ๊ยยยย..."
"...อูยยยย...ภรณ์...บอลทนไม่ไหวแล้ว...น้ำควยจะแตกแล้วววว...ขอแตกใส่หน้าภรณ์นะจ๊ะ..."
"...ดะ...ได้...อาาาา...ทะ...ทนอีกนิดค่ะบอล...ภรณ์ก็จะออกแล้ววว...โอ้ยยยย...ไม่ไหววว...ทนไม่ไหวแล้ว...โอวววว...น้ำออกแล้วววว...อื๊ออออออ..."
ภรณ์ร้องได้แค่นั้นก็ทิ้งตัวนอนซบบนที่นอน...เกร็งรูหีบีบตัวขับน้ำเสียวชะโลมควย...มันร้อนฉ่าอยู่ภายในช่องหีจนรู้สึกได้ชัดเจนแม้จะใส่ถุงยางหุ้มก็ตาม...ผมรีบชักควยจากร่องสวาทดึงถุงยางออกเอาท่อนเอ็นไปจ่อหน้าของหมอนวดคุณแม่ยังสาว...ภรณ์เอี้ยวใบหน้าหลับตาพริ้มรอรับอยู่แล้ว...ผมซีดส์ปากมือกำชักกระทอกควยไม่กี่ทีมันก็พุ่งน้ำกามปะทะกับใบหน้าสาวคู่ขาเต็มแก้มเต็มจมูกบ้างก็ไหลย้อยติดริมฝีปาก...มันยังกระฉูดน้ำออกมาเป็นชุดๆบางทีกระเด็นไปติดที่เรือนผมและหน้าผาก...ผมหมดแรงล้มนั่งหายใจหอบ...ภรณ์หยิบทิชชู่มาเช็ดหน้าเช็ดตาตัวเองก่อนเช็ดแท่งรักซึ่งอ่อนตัวพับไปแล้วจากนั้นพลิกตัวโอบกอดเอ่ยชมไม่ขาดปากถึงแม้เธอจะเหนื่อยอ่อนเช่นกันแต่ก็มีแววแห่งความสุขสันต์ไม่ต่างกับผมเท่าไหร่เลย...
.....................................................................................................................
   เรา 2 คนชำระร่างกายล้างตัวเสร็จเรียบร้อยก็พามานอนเปลือยกายกอดคุยกันบนเตียงตามเดิม...ภรณ์เล่าอะไรให้ผมฟังหลายอย่างหนึ่งในนั้นคือเรื่องสามีของเธอ...
"ผัวของภรณ์ตายไปแล้วทิ้งให้ภรณ์เลี้ยงลูกเพียงคนเดียวตั้งแต่ยังเล็ก...อยู่บ้านเช่าก็ปล่อยเอกไว้คนเดียวไม่ได้ต้องพามาด้วย..."
เอ๊ะ?...เอก...นั่นชื่อลูกชายเธอหรือ?...ผมสงสัยจึงถามภรณ์แถมได้รู้ชื่อจริงของเธออีกซึ่งมันทําให้ผมตกใจ...ลูกชายวัย 4 ขวบชื่อเอกชัย...แต่ภรณ์มีชื่อจริงว่า...
"ภรณ์ชื่อจริงชื่อ...รัญภรณ์หรือครับ?"
"...ใช่จ๊ะ...ทำไมหรือ?...ชื่อไปเหมือนกับชื่อแฟนของบอลหรือไงเอ่ย?..."
อุ...ไม่ใช่แฟนแต่ "รัญภรณ์" เป็นชื่อจริงของคุณแม่ที่เสียไปนานหลายปีแล้วต่างหาก...ผมรีบตอบปฎิเสธ...อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้...ชื่อมีตั้งเยอะแยะแต่ชื่อดันมาเหมือนกับแม่ผม...
"...ปะ...เปล่าครับ...แต่ว่า...ภรณ์คงลำบากแย่...แล้วทำมานานแค่ไหน...สมัครใจทำเองหรือครับ?..."
"...เพิ่งมาทำเมื่อไม่กี่เดือนนี้เอง...เมื่อก่อนเป็นลูกจ้างร้านเสริมสวยแต่ได้เงินแค่ไม่กี่พันเงินไม่พอใช้จ่ายทั้งค่าเช่าบ้านค่าน้ำค่าไฟค่ากินค่าอยู่...พอดีเพื่อนที่เป็นหมอนวดมาก่อนชวนมา...เฮ้อ!!...ยังไงซะเพื่อชีวิตของลูกก็ต้องยอมทำนี่จ๊ะ...บอลคิดว่าภรณ์สิ้นคิดถึงขนาดยอมทำอาชีพขายตัวหรือเปล่า?"
ผมฟังแล้วก็สงสารภรณ์อยู่ในใจ...เธอต้องยอมทำอาชีพที่มีแต่คนดูถูกเหยียดหยามเพื่อความอยู่รอดของตัวเองและลูก...ถ้าให้เลือกได้เธอต้องไม่ยอมมาทำอาชีพขายร่างกายเพื่อแลกเงินหรอก...ผมคว้าตัวภรณ์มากอดและพูดปลอบใจ...
"...ผมไม่ได้คิดแบบนั้นเลยสักนิด...คนเราทุกคนต้องมีความจำเป็นในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง...ไม่มีทางจะมาสุขสมหวังเลือกทางที่ดีที่สุดให้ตัวเองได้ในทุกเรื่องหรอกครับ..."
ภรณ์ซบหน้ากับอกนิ่งเงียบไปพักก่อนตอบด้วยเสียงเหมือนจะร้องให้...เธออาจดีใจที่มีคนมาเข้าใจในความจำเป็นของตัวเอง...
"อื้อ...ไม่ได้คิดจะทำตลอดไปหรอกนะเพราะร่างกายมันก็ต้องเปลี่ยนแปลง...อายุก็ต้องมากขึ้น...ภรณ์คิดรวบรวมทุนสักก้อนอยากเปิดร้านขายอะไรก็ได้...อาหารก็ทำเป็น..."
"...ดีสิครับ...ถึงเวลานั้นผมจะไปอุดหนุนด้วย..."
"...คิกๆ...พูดถูกใจภรณ์อีกแล้วนะ...ดีใจที่มีคนเข้าใจภรณ์...งั้นมาต่อกันอีกรอบมั้ยจ๊ะ?..."
ภรณ์รีบลุกนั่งมือคว้าจับควยผมกระทอกอีกครั้ง...จะไหวหรือเปล่าเนี่ย?...ถ้ามีต่ออีกนี่ก็ยกที่ 4 แล้วนะ...หนักหนาเอาการเลยวันนี้...แต่เงินผมไม่พอแล้ว...
"...อ่า...เงินผมไม่เหลือแล้วครับ...ติดตัวแค่ร้อยกว่าบาทเอง..."
"...ไม่ใช่จ้า...หมายถึงเรามาเย็ดกันต่อให้เวลามันหมดไปเลยต่างหาก...หรือว่าบอลสู้ไม่ไหว...คิกๆ..."
โห...ท้าทายกันเห็นๆ...แบบนี้จะยอมเสียเกียรติของลูกผู้ชายได้ยังไงกัน...ถึงควยจะหักคาหีก็เอาล่ะวะ...เป็นไงเป็นกัน...
"...ผมยังมีแรงเหลือเฟือพอเอาควยทิ่มหีภรณ์อีกยกแน่ๆ...ท้ากันแบบนี้ต้องโดนเย็ดให้หีบาน..."
"...เอาซี่...โดนเย็ดจนหีบาน...ภรณ์ชอบอยู่แล้ว..."

   ภรณ์เปลี่ยนท่าเป็นนอนหงายยิ้มเม้มปากมือ 2 ข้างหนุนท้ายทอยตั้งเข่าถ่างขาแหกแคมหีรอพร้อมส่งสายตาอันเย้ายวนรอยยิ้มพิมพ์ใจแคมสวาทแดงสดบานอ้ารูต้อนรับ...ผมตรงเข้าบรรเลงเพลงยุทธใต้สะดือโดยในยกนี้ขอไม่สวมถุงยางแต่เอาน้ำควยออกข้างนอก...ผลลัพธ์คือตกเป็นฝ่ายโดนภรณ์แสดงฝีมือหมอนวดมือใหม่ขย่มควยซะเตียงลั่นสนั่นไหว...ตัวงี้แทบติดสนิทกับเตียง

   ...คืนนี้สุดจะโชคดีได้เย็ดเบิ้ลคุณแม่หมอนวดยังสาวผู้แสนใจดีแต่ผลที่ตามมามันทำให้แทบหน้ามืดเดินโผเผออกไปเจอหน้าไอ้เชน...มันเห็นเข้าก็หัวเราะแซวผมยกใหญ่...
"...ไหนบอกจะไม่อาบน้ำไงวะ...ไอ้นี่...ปล่อยให้กูนั่งรอซะนาน..."
"...กูก็เงี่ยนเป็นนี่โว้ย...เรื่องไรจะยอมนั่งแกร่วอยู่คนเดียววะ..."
"เข้าใจๆ...เอ...ท่าทางมึงจะเล่นจนหมดเวลาเลยนะ...เบิ้ลล่ะสิท่า?..."
   ผมนิ่งไม่ตอบเพราะคิดว่าเพื่อนรักตัวนี้ต้องรู้คำตอบดีอยู่แล้ว...มันพาออกไปกินข้าวต้มรอบดึกในตลาดโต้รุ่งใกล้ๆโรงแรม...ที่นี่ผมก็เจอภรณ์กับเอกลูกชายของเธอมาซื้อของกินด้วยและเหมือนว่าจะกลับบ้านกันผมเลยขออาสาไปส่งทั้ง 2 แม่ลูก...เธอบอกขอบคุณและปฎิเสธ...
"ขอบคุณค่ะแต่บ้านภรณ์อยู่ใกล้ๆนี่เองไม่เป็นไรหรอก...วันหลังมาใหม่นะคะ...แบบบอลน่ะภรณ์ชอบ..."
ประโยคสุดท้ายภรณ์กระซิบให้รู้กันแค่ 2 คน...พอเธอจูงลูกชายเดินจากไปพร้อมรอยยิ้มไอ้เชนรีบกระซิบถามผมทันที...
"...นี่มึงเก่งขนาดหมอนวดยังติดใจเลยหรือเนี่ย?..."
"...มึงคิดว่ากูเป็นใครล่ะ?..."
"...เออ...มึงมันแน่ไอ้เสือผู้หญิง...กูไม่สงสัยอะไรแล้ว..."
   ผมแสยะยิ้มรับคำชมทั้งที่ในใจไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่ขณะนั่งคิด...ผู้หญิงคนนี้ชื่อเดียวกับคุณแม่ "รัญภรณ์" เพราะเธอชื่อเหมือนแม่มั้งผมถึงได้รู้สึกถูกชะตากับหมอนวดสาววัย 28 คนนี้ตั้งแต่แรกเห็นยอมเสียเงินเฉียดพันเพื่อไปขึ้นสวรรค์กับเธอในสถานอาบอบนวดของโรงแรมหรูระดับ4 ดาวใจกลางเมืองยามค่ำคืนที่ไม่มีวันหลับไหล...ชั่วโมงครึ่งผ่านพ้นมันช่างดูเหมือนยาวนานเหลือเกิน...
.....................................................................................................................
27 มิถุนายน 2548
   วันนี้ผมกะกลับหอขอนอนก่อนไปทำงานสักงีบเพราะเมื่อวานทั้งวันและเกือบค่อนคืนสูญเสียเรี่ยวแรงไปเยอะ(สูญเสียอย่างอื่นด้วย)...????...มือถือดัง??...ไม่น่าจะใช่พี่แก้วเพราะนึกไม่ออกว่าจะโทรมาทำไมและยังไม่กลับมาจากบ้านแต่วันนี้มีพี่จ๊อดมาช่วยดูแลร้าน...ผมหยิบโทรศัพท์จากกระเป๋าเสื้อออกมาดู...นึกว่าใครคนไหน...เป็นน้องหนูคนเก่งนี่เองจะโทรมากวนประสาทอะไรอีก...
"...มีอะไรล่ะถึงโทรมา..."?
"...ยู้ฮู~~!!!...ฮ่า--ฮ่า--ฮ่า--ฮ่า!!!!...ตัวเองล่ะเก๊าะทำเสียงดุไปได้...เค้ามาดีหรอกจ้า..."
"ฮึ!!...ฝน...เธอหัวเราะได้น่าเกลียดไม่เปลี่ยนจริงๆ...เวลานี้มันเวลาร้องเพลงเชียร์ไม่ใช่หรือไง?"
"...พักเบรคอยู่จ้า...โอ๊ะ!!...แต่มานไม่สําคัญอารายนิ...นี่ๆๆ...ฝนถามอะไรบอลอย่างหนึ่งดิ...สงสัยมานานแล้ว..."
"...เออๆ...เธออยากถามอะไรก็ถามมาเร็วๆ...เดี๋ยวฉันไม่ว่างจะรีบไปทำงาน..."
"...ถ้างั้น...ฝนจะถามจริงๆและบอลต้องตอบจริงๆนะ...วันอาทิตย์วันนั้นบอลคิดจะทำอะไรฝนหรอ??..."
...หา!!!!...อึ๊ก...อึ๋ย!!...ยัยนี่?...ไม่เคยฉุกคิดสักนิดเดียวเลยว่าฝนจะถามถึงเรื่องนี้...เอาละสิ...สมองมันคิดอะไรไม่ออก...ยังไงซะต้องรีบหาคำพูดตอบกลบเกลื่อนให้ด่วนจี๋...??...แต่ทำไมเสียงตัวเองสั่นเหลือเกินวะ?...
"...กะ...ก็...เธอแกล้งฉันก่อนนี่...ตะ...ตอนนั้น...ฉันว่าจะ..."
"โฮะ??...ว่าจะ...จาอารายก๊าน??...อ๋า!!!...หรือว่า...บอลคิดจะปล้ำฝนใช่มั้ย??...กรี๊ดดด!!!..."
เอื๊อก...ทิ่มแทงใจดำเต็มๆ...ไม่...ไม่ใช่...ผมไม่ได้คิดทำแบบนั้นกับสาวน้อยลูกพี่ลูกน้องคนนี้...
"เฮ้ย!!...ร้องแหกปากทำไม?...มะ...ไม่ใช่นะ...พูดจาเหลวไหลเรื่องอะไรฉันจะปล้ำเธอกัน...คิดยังไม่เคยคิด..."
"...แน้ๆๆ...อย่ามาทำปากแข็ง...ไม่เชื่อๆๆ...จุ๊ๆๆ...เงียบไปๆๆ...เงียบ!!...บอลจะอดใจได้อย่างไรก็ในเมื่อฝนน่ารักออกขนาดนี้...ห้ามเถียงว่าไม่จริงนะ...ฮิๆ..."
"ยัยเขี้ยวปิศาจ!!...หลงตัวเองซะไม่มี...เออ!!...ไม่เถียง...แต่ก็ยังห่างไกลจากพี่สาวของเธอ..."
"ง่ะ!!...ใช่แล้ว...ใช่เลย...ตอนนี้ไม่ว่าฝนหรือใครก็ไม่อาจเทียบเคียงพี่แคทได้ง่ายๆ...แต่อนาคต...อื้อ!!...ยังไงซะ...สำหรับบอล...ถ้าเกิดหน้ามืดคิดทำอะไรแบบนั้น...ฝนจะรีบร้องให้คนช่วยเสียงดังเล้ยจากนั้นก็ฟ้องพี่แคท...ฟ้องแม่...ฟ้องพ่อ...ฟ้องป้ากวาง...ฟ้องลุงเอก...ฟ้องสา...ฟ้องพี่กุน...ฟ้องหนูอ้อย...เอ...ฟ้องป้าศรีด้วยล่ะ...อ๊ะ!...ฟ้องแค่นี้ก่อนดีกว่า...คิๆ..."
"...บอกว่าไม่ใช่ก็ไม่ใช่เซ่!!...เธอฟังคนอื่นเขาพูดบ้าง...ฉันขอย้ำเด็ดขาดตรงนี้ว่า...ไม่ใช่...เล่นถามเองตอบเองแบบนี้ก็แย่สิ..."
"...หึๆๆๆ...ที่พูดมาทั้งหมดนั้นฝนแค่ล้อเล่นหนุกๆเอง...บอลทำจริงจังไปได้เนาะ...เอาละ!!...สมควรแก่เวลา..."
"...ยังไงก็ตาม...วันนั้นฉันไม่คิดทําอะไรเธออย่างแน่นอนและอย่าเที่ยวไปบอกคนอื่นให้เข้าใจฉันผิดล่ะ..."
"...โอ๊ทส์!!...วางใจเต๊อะ...เรื่องนี้ฝนยังไม่ได้เปิดเผย...แต่ต่อไปม่ายแน่...ฮะๆๆๆ...ฮ่าๆๆๆ..."
"...เดี๋ยวก่อน!!...ยัยเด็กประสาท!!...ยังคุยกันไม่จบ...นี่!!...ยัยเด็กบ้า..."
...??...วางสายไปแล้ว...มันไม่น่าไว้ใจ...เวลานี้หนูฝนจอมแสบกำลังวางแผนร้ายอะไรหรือเปล่านะ?...เดาใจไม่ถูก??...จากเมื่อวานนี้ทําให้ผมคิดจะระมัดระวังพี่แคทเพียงคนเดียวแต่ไปๆมาๆวันนี้กลับต้องมาปวดหัววิตกกังวลกับฝนเพิ่มอีกคน...ลูกพี่ลูกน้องคู่นี้เริ่มสร้างความยุ่งยากใจให้กับผมมากขึ้นทีละนิดๆแล้ว...ชิ!!!...ยังไงเราก็อย่าตีตนไปก่อนไข้ดีกว่า...ทำใจเย็นๆค่อยๆคิดหาวิธีรับมือไปทีละขั้นตอนและจงหุบปากตัวเองให้สนิทเพื่อรักษาความลับสุดยอดนี้ไม่ให้รั่วไหลออกไปได้เด็ดขาด!!!...
....................................................................................................................
17.00 น.
ผมยืนรับโทรศัพท์คุยกับรุ่นพี่หลังจากกลับมาถึงบ้านไม่นานเพราะคิดว่ามานอนที่นี่จะดีกว่าที่หอ...
รู้สึกพี่แคทกำลังอาบน้ำและจะออกไปรับน้องสาวหลังจากซ้อมเชียร์จบ...สายังไม่กลับ...ส่วนอ้อยกลับมาจากโรงเรียนช่วยแม่กวางทำกับข้าวอยู่ในครัว...คุยเสร็จเดินขึ้นบันไดเห็นห้องของกุนซึ่งตอนนี้กลายเป็นห้องของพี่แคทแล้ว...ประตูเปิดแง้มอยู่...พี่แคทคงจะปิดไม่สนิทขอเข้าไปดูเดี๋ยวเดียวน่า...ยังอาบน้ำอยู่คงไม่ขึ้นมาง่ายๆ...รีบเข้าไปดูแล้วรีบเดินออกก็ไม่รู้หรอกคิดแล้วก็เดินเข้าไปซึ่งรู้อยู่แก่ใจดีว่าไม่สมควรแต่มันอยากรู้อยากเห็น...สภาพภายในห้องยังไม่เปลี่ยนแปลงไปจากก่อนกุนจะไปกรุงเทพฯมากเท่าไหร่....พี่แคทพยายามไม่ปรับเปลี่ยนเคลื่อนย้ายอะไรมากเห็นห้องแล้วคิดถึงสาวเจ้าตัวจริงจัง...บนโต๊ะเขียนหนังสือมีรูปถ่ายของเธอวางอยู่ด้วย...ผมเองก็มีที่ห้องตัวเองอยู่แล้วแต่ยังเข้าไปหยิบกรอบรูปขึ้นมาดูใกล้ๆ...ในใจคิดถึงความหลังเก่าๆอันหวานชื่นที่เรา 2 คนเคยใช้ชีวิตร่วมบ้านชายคาเดียวกันและมีความสุขด้วยกันอย่างเปี่ยมล้น...จังหวะเดียวกับผมเห็นแว่นของพี่
แคทวางอยู่...มันเป็นแว่นสายตาน่าจะสำหรับของคนสายตาสั้น...พี่แคทเขาสายตาสั้น?...เคยนึกว่าเป็นแว่นใส่เล่นๆซะอีก...คือไม่ว่าจะเวลาไหนผมแทบไม่เห็นเธอถอดแว่นตาออกเลยคงยกเว้นเวลาอยู่บ้านหรือเวลานอนแต่ผมก็ไม่เคยมาเห็นพี่เขาตอนนั้น...เมื่อวานจึงโชคดีมากที่ได้เห็นใบหน้าจริงๆของหญิงสาวเป้าหมายของชายหนุ่มทุกคนในคณะ...กวาดตาดูไปรอบโต๊ะก็ไม่มีอะไรมากนอกจากตําราเรียน...สมุดโน้ต...นาฬิกาข้อมือ...โทรศัพท์มือถือ...โคมไฟ...โอ๊ะโอ!!...ไดอารี่ด้วย...เป็นของพี่แคทสินะ...อย่าๆๆอย่าเสือก...จะเปิดดูไม่ได้เด็ดขาดของส่วนตัวของพี่เขา...ผมวางกรอบรูปไว้ที่เดิม...ข้างๆแว่นตาและกิ๊บติดผมรูปกากบาทสีส้ม 2 อันซึ่งพี่แคทชอบใช้เป็นประจำมีหนังสือวางอยู่อีกเล่มหนึ่งเหมือนว่ายืมมาจากห้องสมุดของมหาวิทยาลัยจึงลองหยิบขึ้นมาดูชื่อหนังสือ...
.........................................."สารพัดวิธีจับผิดคนโกหก"..........................................
เห็นชื่อแล้วไม่แปลกใจไม่ได้...นี่คือหนังสือที่พี่แคทยืมมา?...ใช่แน่ๆ...เธอบอกผมเมื่อวาน...พลิกปกในด้านหลังก็มีชื่อคนยืมล่าสุดเป็นชื่อของผมและชื่อของพี่เขาเซ็นกํากับท้าย...
(นางสาว.สุรีย์พรรณ เทวกรนันท์)...พี่แคทขอยืมบัตรของผมไปเมื่อวันก่อนเพราะว่าเพิ่งย้ายมาเรียนที่นี่จึงยังไม่ได้รับบัตรยืมหนังสือห้องสมุดของตัวเธอเอง...ว่าแต่พี่เขายืมหนังสือเล่มนี้มาเพราะคงอยากรู้ไว้เผื่อเวลามีแฟนแล้วจะได้คอยจับผิดละมั้ง...ฮะๆแปลกดี...???...ชักรู้สึกไม่ค่อยดีแฮะเหมือนมีใครกำลัง...ฉับพลันนั้นผมก็ได้ยินเสียงของใครคนหนึ่งดังใกล้ๆ?...
"...เข้ามาทำอะไร?!..."
"...!!!!..."
..................................................................................................................
แม่กวาง?...สา...?...อ้อย?...พี่แคท...?...แย่แล้ว!!!...งานนี้มีสิทธิ์?...
...

มีเนื้อหาไม่เต็มหน้าหรือเปล่ครับ

เนื้อเรื่องมันขาดหายไปเปล่าครับ