คำเตือนเนื้อหานิยาย NTR

เนื้อหานิยาย NTR นั้นมีความรุนแรงทางเพศ และอาจกระตุ้นอารมณ์ทางเพศ เนื้อหาประเภทนี้อาจไม่เหมาะสมสำหรับทุกคน

สำหรับผู้ใหญ่เท่านั้น

นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาที่รุนแรง มีเนื้อหาทางเพศ และการทำร้ายร่างกาย ผู้ที่อ่อนไหวต่อเนื้อหาเหล่านี้ควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน

เนื้อหาในนิยายเรื่องนี้ไม่เหมาะสำหรับเด็ก

เนื้อหาในนิยายเรื่องนี้อาจกระตุ้นให้เกิดความรุนแรงหรือความเกลียดชัง

🥵🥵🥵🥵🥵🥵🥵🥵🥵🥵🥵🥵                                      

ตอนที่ 1 เลือกผู้บำบัดประจำห้องเรียน

"มีข่าวที่กำลังเป็นกระแสและสร้างความตื่นตะลึงในประเทศไทยค่ะ เมื่อเร็ว ๆ นี้ ผลการวิจัยได้เผยถึงข้อค้นพบที่น่าทึ่ง เรื่องที่ว่าผู้ชายวัยรุ่นสามารถเพิ่มประสิทธิภาพในการเรียนได้ถึง 50% ถ้าพวกเขาได้รับการบำบัดอารมณ์ทางเพศระหว่างเรียน ฟังดูแล้วชวนให้สงสัยจริงๆ นะคะ คุณคิดยังไงกับเรื่องนี้ค่ะ?"
เสียงของผู้ประกาศข่าวที่1 กล่าวด้วยความสงสัย

"ใช่ครับ ผมเองยังงง ๆ เหมือนกันครับ การวิจัยชิ้นนี้ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เลยทีเดียว นโยบายใหม่ถูกบังคับใช้ทันที โดยทางโรงเรียนได้เลือกนักเรียนหญิงจากโรงเรียนเดียวกันมารับบทเป็น 'ผู้บำบัดอารมณ์' ให้กับนักเรียนชายครับ"
เสียงของผู้ประกาศข่าวที่2 กล่าวด้วยน้ำเสียงที่ดูตื่นเต้น

"แค่คิดก็แปลกแล้วนะคะ โรงเรียนที่เคยเงียบสงบ ตอนนี้กลับเต็มไปด้วยความตื่นเต้นค่ะ เหล่านักเรียนชายดูมีปฏิกิริยาที่หลากหลาย บางคนดูสนใจ บางคนก็มีสายตาเต็มไปด้วยความปรารถนา คุณคิดว่ามันจะส่งผลดีต่อการเรียนได้จริงเหรอคะ?"

"ก็ต้องดูผลในระยะยาวล่ะครับ ตอนนี้จากที่รายงานมา นักเรียนชายหลายคนเริ่มมีสมาธิมากขึ้น คะแนนดีขึ้นจริงตามงานวิจัย แต่บรรยากาศในห้องเรียนก็เปลี่ยนไปครับ การบำบัดเริ่มขึ้นพร้อมกับเสียงกระซิบ กระซาบ หัวเราะเบาๆ ซึ่งก็เป็นเรื่องที่ทั้งคุณครูและนักเรียนเองต้องปรับตัวกันไป"

"อาจารย์เองก็ยิ้มอย่างพึงพอใจนะคะ ดูเหมือนผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้จะตรงตามที่คาดหวังไว้ แต่ก็ยังมีความกังวลอยู่เล็กน้อยเกี่ยวกับผลกระทบในระยะยาว แถมยังมีจุดประสงค์ซ่อนเร้นที่มากกว่าการเพิ่มประสิทธิภาพการเรียนด้วยนะคะ"

"ถูกต้องครับ นโยบายนี้ยังมีเป้าหมายในการแก้ปัญหาอัตราการเกิดที่ลดลงของประเทศ พวกเขาหวังว่าการเชื่อมโยงอารมณ์ทางเพศกับการเรียนรู้จะเป็นการกระตุ้นให้สังคมก้าวหน้าในทางที่ดีขึ้น แต่...ก็เป็นเรื่องที่ต้องจับตามองต่อไปครับ"

"ใช่ค่ะ ขณะที่ทุกอย่างดูเหมือนจะดำเนินไปได้ด้วยดี แต่ก็มีคำถามมากมายที่ยังรอคำตอบค่ะ ว่าเรื่องนี้จะพัฒนาไปในทิศทางไหน แล้วจะส่งผลกระทบในระยะยาวอย่างไรบ้าง คงต้องติดตามกันต่อไปนะคะ"

"ครับ รอติดตามกันต่อครับ เรื่องนี้อาจจะสร้างความเปลี่ยนแปลงที่เราคาดไม่ถึงในสังคมไทยเลยทีเดียว"



*

*

*



สนามบาสเกตบอลในยามเย็นดูเหมือนเป็นสถานที่ที่เบลจะได้ระบายความรู้สึกทุกอย่างออกไป ด้วยกลุ่มเพื่อนผู้ชายที่เล่นบาสด้วยกันเป็นประจำ

เธอรู้สึกสบายใจที่สุดที่ได้ใช้เวลาอยู่ที่นี่ ที่ที่เธอสามารถเป็นตัวของตัวเองได้โดยไม่ต้องกังวลอะไร แต่เมื่อเธอหันไปเห็น มายด์ เพื่อนสาวที่สนิทที่สุดเดินเข้ามาในสนาม หัวใจของเธอกลับเริ่มเต้นแรงขึ้นอย่างไม่รู้ตัว

มายด์ ยืนอยู่ข้างสนามเชียร์ด้วยรอยยิ้มที่น่ารัก ทุกครั้งที่เบลชู้ตบอลลงห่วง เธอก็จะส่งเสียงเชียร์ด้วยความตื่นเต้น สิ่งนี้ทำให้เบลรู้สึกดีอย่างมาก แต่ก็มีความรู้สึกบางอย่างที่เธอไม่สามารถสลัดทิ้งไปได้ ความรู้สึกที่เธอไม่เคยกล้าบอกใคร แม้กระทั่งตัวเอง ว่าเธอแอบรักมายด์มาโดยตลอด

ในระหว่างที่เล่นบาสกัน มายด์เดินเข้ามาใกล้ ๆ ยื่นขวดน้ำให้เบล เบลรับมันมาด้วยมือที่สั่นเล็กน้อย หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นทุกครั้งที่มายด์เข้ามาใกล้

"เหนื่อยไหมเบล? ดื่มน้ำก่อนนะ~"

มายด์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน

เบล รู้สึกหน้าร้อนวูบวาบเมื่อสายตาของเธอพบกับสายตาของมายด์ เธอรู้สึกอึดอัดและหึงหวงเมื่อเห็นเพื่อนชายของเธอมองมายด์ด้วยความสนใจ

"ไม่เป็นไร... ขอบคุณนะมายด์"

เบลพยายามตอบด้วยน้ำเสียงที่มั่นคง แต่ลึก ๆ แล้วเธอรู้ว่ามันเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ซ่อนอยู่

ทันใดนั้น มายด์ก็ก้าวเข้ามาใกล้อีกและใช้ผ้าเช็ดหน้าของเธอเช็ดเหงื่อที่หน้าผากของเบล

"เบลต้องดูแลตัวเองด้วยนะ เดี๋ยวจะไม่สบายเอา"

มายด์พูดพลางยิ้มอ่อน ๆ

เบล แทบจะละลายอยู่ตรงนั้น รู้สึกเหมือนหัวใจของเธอจะหลอมละลายไปกับรอยยิ้มของมายด์ ความรู้สึกที่อัดอั้นในใจเริ่มเกินที่จะควบคุมได้ แต่เธอก็ยังคงยิ้มแหย ๆ กลับไป พร้อมกับรู้สึกเขินอายเมื่อเห็นเพื่อนผู้ชายของเธอยืนหัวเราะและล้อเลียนอยู่ไม่ไกล

"เฮ้ เบล มายด์ดูแลดีขนาดนี้ ทำไมไม่จูงมือกันเข้าโรงแรมไปเลย วู้~"

หนึ่งในพวกเพื่อนพูดด้วยน้ำเสียงขี้เล่น

"ใช่! ฉันเองก็อยากมีสาวสวยมาดูแลบ้างนะเห๊ย เห็นแล้วอิจฉาวะ"

อีกคนหนึ่งเสริมด้วยเสียงหัวเราะ

เบล หัวเราะเบา ๆ พร้อมกับรู้สึกใจเต้นแรง เธอแกล้งตอบกลับไปว่า

"พวกนายก็พูดไป... ฉันไม่คิดอะไรแบบนั้นหรอกน่า"

แต่ในใจลึก ๆ เธอรู้ว่ามันไม่ใช่อย่างที่เธอพูด

หลังจากการล้อเลียนสิ้นสุดลง เบลกลับไปตั้งใจเล่นบาสอีกครั้ง และในจังหวะสำคัญนั้น เธอสามารถโยนบาสเข้าห่วงได้อย่างสวยงาม ทำเอาเพื่อนชายต่างพากันปรบมือและชมเชย รวมถึงเสียงเชียร์จากมายด์ที่ทำให้เธอรู้สึกดีเป็นพิเศษ

แต่แม้จะรู้สึกดีอย่างนี้ เบลก็ไม่อาจหยุดคิดถึงสิ่งที่รบกวนใจเธออยู่ลึกๆ ความรู้สึกที่เธอไม่อาจบอกมายด์ได้ ความรักที่ซ่อนอยู่ในใจที่ทำให้ทุกวันเป็นทั้งความสุขและความทุกข์ไปพร้อมกัน

เมื่อเสียงระฆังบอกเวลาหมดคาบเรียนดังขึ้น อาจารย์ หยุดพักครู่หนึ่งก่อนจะพูดบางอย่างที่ทำให้บรรยากาศในห้องเรียนเปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน

"นักเรียนทุกคน ฟังนะ พรุ่งนี้จะมีการโหวตเลือกผู้บำบัดอารมณ์สำหรับห้องของเรา ซึ่งเราจะเลือกจากนักเรียนหญิงในห้องนี้"

อาจารย์กล่าวด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนเป็นเรื่องปกติ แต่ความตึงเครียดกลับสะสมอยู่ในใจของนักเรียนหลายคน

เมื่อสิ้นคำพูดของอาจารย์ สายตาของนักเรียนชายในห้องก็เริ่มเปลี่ยนไป แต่ละคนต่างจ้องมองไปที่ มายด์ ด้วยความสนใจอย่างชัดเจน แม้จะไม่ได้พูดอะไร แต่มันทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ

มายด์ หันไปมองหาเบล สายตาของเธอเต็มไปด้วยความกังวล และโดยไม่รู้ตัว มือของเธอก็เอื้อมไปจับมือของเบลแน่น

เบล ที่เห็นมายด์แสดงท่าทีไม่สบายใจเช่นนั้นก็รู้สึกถึงความรับผิดชอบในฐานะเพื่อน เธอไม่สามารถปล่อยให้มายด์ต้องเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้คนเดียวได้

"ไม่ต้องห่วงนะมายด์ เราจะไม่ปล่อยให้เธอต้องเจออะไรที่ไม่ดีแน่"

เบลพูดอย่างมั่นใจ

เมื่อช่วงเย็นหลังจากเล่นบาสกันเสร็จนั้น เบลใช้ความกล้าหาญของตัวเองในการรวบรวมกลุ่มเพื่อนชายที่เล่นบาสด้วยกัน นัดพวกเขามารวมตัวกันที่ห้องเก็บอุปกรณ์กีฬา ซึ่งเป็นที่ที่พวกเขาเคยใช้เป็นที่หลบหนีจากความวุ่นวายในโรงเรียน

เมื่อทุกคนมาถึง เบล ก็รู้สึกถึงความกดดันที่กำลังถาโถมเข้ามา แต่เธอรู้ว่าต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อปกป้องมายด์จากการถูกเลือกเป็นผู้บำบัด เบลก้มหัวลงอย่างช้า ๆ พร้อมกับพูดด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความรู้สึก

"พวกนาย...ฉันขอร้อง! พรุ่งนี้ช่วยอย่าเลือกมายด์เลยนะ ฉัน...ฉันแอบชอบมายด์มานานแล้ว และฉันไม่อยากให้เธอต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่ดีแบบนั้น"

คำพูดของเบลทำให้เพื่อนชายทั้งหลายต่างนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง แต่แล้วเสียงหัวเราะเบา ๆ ก็ดังขึ้น

"เบล เรารู้ตั้งนานแล้วว่าเธอแอบชอบมายด์ ไม่ต้องทำหน้าเครียดขนาดนั้นหรอก"

หนึ่งในพวกเพื่อนพูดพลางตบบ่าเบลอย่างสนิทสนม

อีกคนก็พูดเสริม

"ไม่ต้องห่วง พวกเราไม่ได้คิดจะเลือกมายด์อยู่แล้ว เรารู้ว่าเธอสำคัญกับเธอขนาดไหน พวกเรามีคนที่คนอยากเลือกอยู่แล้วไว้ใจได้เลย!"

เบล รู้สึกถึงความโล่งใจที่ท่วมท้นเข้ามาในใจ น้ำตาของเธอเริ่มไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว เธอรู้สึกดีใจอย่างที่สุด

"ขอบคุณ... ขอบคุณพวกนายจริง ๆ"

เธอพูดซ้ำ ๆ ด้วยเสียงสะอื้น ก่อนจะก้มหน้าลงอีกครั้งเพื่อซ่อนน้ำตาที่ไหลไม่หยุด

พวกเพื่อนชายยิ้มให้กันและพูดปลอบใจ

"ไม่เป็นไรหรอก เบล พวกเรารู้ว่าเธอทำเพื่อมายด์ และนั่นคือสิ่งที่เพื่อนทำเพื่อกัน"

คืนนั้น เบลกลับบ้านด้วยความรู้สึกที่ทั้งโล่งใจและดีใจ แม้ว่าเธอจะยังไม่กล้าสารภาพรักกับมายด์ตรง ๆ แต่เธอก็รู้สึกว่าการที่เพื่อน ๆ เข้าใจและยอมรับในความรู้สึกของเธอ เป็นสิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกเข้มแข็งขึ้น และแม้จะยังมีเรื่องรบกวนใจอยู่ลึก ๆ แต่ในเวลานี้ เธอรู้ว่ามีคนที่พร้อมจะสนับสนุนเธออย่างแท้จริง

เย็นวันนั้น เบล ตัดสินใจไปหามายด์ที่บ้านเพื่อบอกข่าวดี เมื่อถึงหน้าบ้าน เบลยกมือไหว้ แม่ของมายด์ ด้วยความเคารพ "สวัสดีค่ะคุณแม่" เบลกล่าวพร้อมยิ้มกว้าง

แม่ของมายด์ยิ้มกลับและมองเบลด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความชื่นชม

"สวัสดีจ้ะเบล เข้าบ้านสิลูก ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ สบายดีไหม?"

แม่ของมายด์ถามด้วยน้ำเสียงอบอุ่น

"สบายดีค่ะ ขอบคุณค่ะ"

เบลตอบกลับพลางมองไปรอบๆ บ้านที่เธอคุ้นเคยเป็นอย่างดี

"มายด์อยู่ข้างบนจ้ะ ไปหาเธอสิ"

แม่ของมายด์ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเสริมด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนจะแอบเชียร์

"ถ้ามีลูกสาวเก่งๆ แบบเบลก็ดีสิเนอะ"

คำพูดของแม่ทำให้เบลรู้สึกเขินเล็กน้อย เธอยิ้มรับแต่ก็ไม่ตอบอะไร ก่อนจะเดินขึ้นไปหามายด์ที่ห้อง

เมื่อเบลเปิดประตูเข้าไป มายด์ กำลังนั่งรออยู่ที่เตียง เธอยิ้มให้เบลอย่างสดใส

"เบล มาถึงแล้วเหรอ"

มายด์ถามพร้อมกับสายตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง

เบลนั่งลงข้างๆ มายด์และจับมือเธอไว้แน่น

"มายด์~ เราคุยกับพวกผู้ชายแล้วนะ พวกเขาสัญญาว่าจะไม่โหวตเลือกเธอเป็นผู้บำบัด"

คำพูดของเบลทำให้มายด์รู้สึกโล่งใจจนน้ำตาคลอเบ้า

"จริงเหรอเบล... ขอบคุณนะ"

มายด์กล่าวด้วยเสียงที่สั่นเครือเพราะความดีใจ

เบลเห็นน้ำตาของมายด์แล้วก็ยิ่งรู้สึกอบอุ่นในใจ

"ไม่เป็นไรหรอกมายด์ เราทำทุกอย่างเพื่อเธอนะ"

เธอพูดพลางเอื้อมมือไปปลอบมายด์ แต่ทันใดนั้น มายด์กลับเปลี่ยนท่าที เธอยิ้มกว้างและเข้ามาจั๊กจี้ที่เอวของเบล ทำให้เบลหัวเราะออกมาด้วยความตกใจ

"มายด์! อย่าทำอย่างนี้สิ"

เบลพูดพร้อมพยายามหลบหลีก

ทั้งสองคนหัวเราะและหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน จนสุดท้ายก็ล้มลงนอนบนเตียงด้วยกัน เบล ที่นอนอยูล้กับมายด์รู้สึกถึงความใกล้ชิดที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน หัวใจของเธอเริ่มเต้นแรงขึ้น

"มายด์... เรามีอะไรจะบอก~"

เบลกล่าวเบาๆ ขณะที่พยายามรวบรวมความกล้า มายด์มองหน้าของเบลด้วยสายตาที่สื่อถึงความสงสัยและคาดหวัง

"เราชอบเธอ...มานานแล้ว"

เบลสารภาพออกมาพร้อมกับความรู้สึกที่กักเก็บไว้มานาน มายด์นิ่งเงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะค่อยๆ ยิ้มออกมา

สายตาของเบลดูจริงจัง ทำมายด์เบื่อนสายตาหลบหนีอย่างเขินอาย

"เบล... เราก็ชอบเธอเหมือนกัน"

มายด์ตอบกลับเบลด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่นและเต็มไปด้วยความรู้สึก ทั้งสองคนค่อยๆ ใกล้เข้าหากัน จนริมฝีปากของพวกเธอได้สัมผัสกันอย่างแผ่วเบา จูบแรกที่ทั้งสองคนแบ่งปันเต็มไปด้วยความรักและความรู้สึกที่ถ่ายทอดให้กันและกัน

ขณะที่ทุกอย่างกำลังจะเกินเลยไป เสียงเคาะประตูดังขึ้นอย่างกระทันหันทำให้ทั้งคู่สะดุ้ง

"เบล มายด์ แม่เอาขนมมาให้จ้ะ"

แม่ของมายด์พูดจากนอกห้อง

เบลและมายด์รีบลุกขึ้นจากเตียงทันที ทั้งคู่ปรับเสื้อผ้าของตัวเองด้วยความรีบร้อน และเมื่อแม่ของมายด์เปิดประตูเข้ามา เธอเห็นเบลที่หน้าแดงและเสื้อผ้าที่มีรอยยับ เธอยิ้มเล็กน้อยก่อนจะวางถาดขนมลงบนโต๊ะ

"นี่จ้ะ ทานให้อร่อยนะ แล้วก็คุยกันให้สนุก"

แม่ของมายด์กล่าวด้วยรอยยิ้มที่ดูเหมือนจะรู้มากกว่าที่เห็น ก่อนจะออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ

หลังจากนั้น ทั้งเบลและมายด์ต่างก็นั่งลงที่เตียงอีกครั้ง พวกเธอจับมือกันอย่างแนบแน่น และค่อยๆ ผ่อนคลายลง

"วันนี้มันเหมือนความฝันเลย"

เบลกระซิบเบาๆ ขณะที่พวกเธอนอนข้างกันและจ้องมองเพดานห้อง

"ใช่...แต่เป็นความฝันที่เรารอคอยมาตลอด"

มายด์ตอบกลับด้วยเสียงที่แผ่วเบาและเต็มไปด้วยความรัก

ทั้งสองคนนอนจับมือกันจนหลับไป โดยไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะนำพาความเปลี่ยนแปลงอะไรมา





*

*

*





ในเช้าวันต่อมา เบล และ มายด์ เดินจับมือกันเข้าสู่ห้องเรียน ความรู้สึกของพวกเธอเบิกบานและเต็มไปด้วยความสุขที่แบ่งปันให้กัน การที่พวกเธอได้สารภาพรักและได้ใช้เวลาร่วมกันในคืนที่ผ่านมา ทำให้ทุกอย่างดูเหมือนจะเป็นไปได้ด้วยดี

เมื่อถึงเวลาที่อาจารย์เริ่มให้โหวตเลือกผู้บำบัด สายตาของนักเรียนหญิงในห้องต่างเต็มไปด้วยความกังวล พวกเธอต่างหวาดกลัวว่าตัวเองจะถูกเลือก แต่สำหรับเบลและมายด์ พวกเธอรู้สึกผ่อนคลายและสบายใจ เพราะพวกเธอเชื่อมั่นในคำสัญญาของเพื่อนๆ

แต่เมื่อผลการโหวตถูกประกาศออกมา ทุกอย่างกลับตาลปัตร...

อาจารย์ ประกาศด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

"ผู้ที่ได้รับการโหวตมากที่สุดในวันนี้คือ...เบล"

คำพูดนั้นทำให้โลกของเบลและมายด์พังทลายลงทันที เบล ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เธอได้ยิน เธอหันไปมองมายด์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสับสนและเสียใจ

ขณะที่สายตาของพวกเพื่อนชายในห้องกลับเต็มไปด้วยความชั่วร้าย พวกเขายิ้มเยาะมาที่เบล เหมือนกับว่าพวกเขารู้ว่าได้ทำลายสิ่งที่เบลรักไปแล้ว

มายด์จับมือเบลไว้แน่น แต่ก็ไม่สามารถปกปิดความหวาดกลัวในใจของตัวเองได้

"เบล...ทะ...ทำไมถึง...?"

มายด์ถามด้วยเสียงที่สั่นเครือ

เบลพยายามจะพูดอะไรบางอย่าง แต่คำพูดของเธอกลับติดอยู่ในลำคอ ความรู้สึกที่ถาโถมเข้ามาทำให้เธอไม่สามารถคิดอะไรออกได้ ความฝันที่ดูเหมือนจะเป็นจริงกลับกลายเป็นฝันร้ายในทันที...

งานนร้มีหักหลัง แทงกันแน่นอน

พล็อตเรื่องพิมพ์นิยมHentai เลย มารอดูว่าเบลจะโดนอะไรบ้างนะ 

เพื่อนหักหลังแบบเจ็บปวดที่สุด

โห หักมุมมาแบบนี้เลย

โดนแทงข้างหลังทะลุถึงหัวใจ

ว่าแล้วว่า พวกผู้ชายต้องเลือกเบลแน่ๆ

  มายด์จะช่วยคนรักได้ยังไง ลุ้น