พี่แพรว

ผมชื่อ วุฒิเด็กที่เคยแอบซั่มครูสอนภาษาอังกฤษ ถ้ายังจำกันได้ บ้านผมอยู่ขอนแก่นดินแดนที่ราบสูง พอจบ ม.3 ผมก็มาเรียนต่อ ม.4 ที่ กทม โดยมาพักอยู่กับพ่อที่ทำงานอยู่กรุงเทพก็เลยไม่ได้ซั่มคุณครูอีกเลย ไม่รู้ครูรสยังคิดถึงจู๋ผมอยู่หรือป่าว หลังจากนั้นผมก็เรียนจนจบม.6 แต่เอ็นไม่ติด(ตอนนั้นยังใช้ระบบเอ็นทรานซ์) ก็ดีที่บ้านพอมีเงินพอส่งเข้าเรียน ม.เอกชนได้
          ปีนี้เป็นปีแรกที่ผมเพิ่งเข้าเรียนปี 1 เป็นปี 2003 หรือ 2546เนื่องจากบ้านผมอยู่ไกลจากมหาลัย แถมพ่อก็จะต้องไปทำงานต่างประเทศ ก็เลยให้ผมออกไปเช่าหออยู่ใกล้ๆมหาลัยแล้วก็เอาบ้านตัวเองไปให้คนอื่นเช่า เพราะไม่มีคนอยู่
            ตอนนั้นผมก็เลยต้องออกไปตะเวนหาหอพักแถวๆมหาวิยาลัย แต่เนื่องจากเป็นปีการศึกษาใหม่และมีเด็กนักศึกษามาใช้ชีวิตแบบเด็กหอเยอะ มันเลยเต็มหมด หาแถบจะไม่ได้ ทั้งหอในและหอนอกมหาลัย
            จนผมเดินมาเจอ บ้านไม้ 2ชั้นหลังหนึ่ง ติดป้ายว่ามีห้องพักให้เช่าผมก็เลยเดินเข้าไปปรากฏว่ากำลังมีนักศึกษาผู้หญิงที่มาหาหอพักเหมือนกับผมกำลังติดต่ออยู่กับผู้หญิงเจ้าของหอผู้หญิงเจ้าของหอก็บอกว่า ห้องเต็ม นักศึกษาสาวคนนั้นก็เลยเดินออกมา สวนกันกับผมผมเองก็ได้ยิน ว่าห้องเต็ม ก็คิดว่าจะเลี้ยวกับออกไปเหมือนกันแต่คิดอีกทีไปถามดูดีกว่าว่าแถวนี้ยังมีหอที่ไหนอีก เพราะผมเดินจนเมื่อยแล้ว
            ก็เลยตัดสินใจเดินเข้าไปถามพอเจ้าของหอเห็นผมก็ยิ้ม ถามว่า มาหาหอพักเหรอ ผมก็บอกครับ เจ้าของหอกลับบอกว่าเหลือห้องหนึ่งพอดีเลยสนใจมั๊ย ผมก็ งง เพราะเมื่อกี้ได้ยินว่าห้องเต็มเลยรีบพยักหน้าตกลง เจ้าของหอเลย พาขึ้นไปดูห้องพักข้างบน ซึ่ง มีเพียงแค่ 3 ห้อง2 ห้องแรกติดป้ายชื่อ แสดงว่ามีคนเช่าไปแล้ว เหลือห้องริมซ้ายว่างอยู่เจ้าของห้องก็เปิดให้ผมเข้าไปดู
            ผมเห็นรู้สึกชอบเลย คือห้องพักกว้างไม่คับแคบมีเฟอร์นิเจอร์ให้ครบ ทั้งเตียง ตู้เสื้อผ้า โต๊ะหนังสือลักษณะเหมือนได้อยู่บ้านมากกว่าหอพัก ซึ่งจริงๆมันก็คือบ้านนั่นแหละแต่เปิดห้องให้เช่าทำเป็นหอห้องมันก็เลยมีแค่นั้น แต่บ้านอยู่บนพื้นที่ที่กว้างมากมีสวนที่นั่งเล่นหลังบ้านด้วย
            ผมก็เลยสอบถามราคาเช่าซึ่งมันค่อนข้างจะแพง ทำให้ผมหนักใจเหมือนกัน แต่ก็ตกลง โดยวันนี้วางเงินจองก่อนแล้ววันย้ายค่อยมาเซ็นสัญญาเช่า พร้อมกับจ่ายเงินค่าประกันวันนั้นก็เลยอยู่คุยกับแกอีกนิดหน่อยเพื่อทำความรู้จักซึ่งแกก็เป็นคนคุยสนุกอัธยาศัยดี ก็ทำให้พอรู้จักเกี่ยวกับแกมากขึ้น
            แก ชื่อ แพรว หน้าตาดี ผิวขาวรูปร่างอวบนิดๆ แต่ไม่อ้วน นิสัยอ่อนหวานพูดจานุ่มนวล แต่งตัวแบบออกแนวไฮโซหน่อยๆ เป็นแม่ม่ายผัวตายยังไม่มีลูก อายุก็ประมาณ 34-35 ผมก็เลยเรียกแกว่าน้าแพรว แต่แกบอกให้เรียกพี่ก็พอ  บ้านนี้เป็นบ้านผัวแกที่ตายเหลือทิ้งไว้ให้ แล้วแกเหลือตัวคนเดียวแต่บ้านมันก็หลังใหญ่ อยู่คนเดียวมันก็โหวงเหวง จะขายแกก็ไม่อยากขาย แกก็เลยปรับปรุงเป็นหอพักซะเลยและนี่ก็เพิ่งจะเปิดใหม่ๆเรียกว่าพวกที่มาเช่าอยู่ตอนนี้ก็เป็นพวกเปิดประเดิมเข้าพักใหม่กันทั้งนั้น ก็มีนักศึกษาใหม่ ที่เข้าเรียนพร้อมผมอีก 2 คนคนหนึ่ง ชื่อต้น อีกคน ชื่อ ยุทธ
            ผมก็คิดในใจว่า ผู้ชายหมดเลยนี่หว่ามิน่า พี่แพรวถึงไม่รับผู้หญิง คนที่มาก่อนผม คงไม่สะดวกให้ผู้หญิงพักเพราะมีผู้ชายมาพักก่อน
            แล้วแกยังบอกอีกว่า ที่นี่ยังมีข้าวเช้าให้ทานยกเว้นเที่ยงและเย็น ต้องหาทานเองและทุกคนสามารถใช้พื้นทีส่วนรวมภายในบ้านได้เช่นห้องครัวห้องรับแขก ผมยิ่งฟังก็รู้สึกว่ายิ่งดีแฮะที่นี้ เหมือนหารกันมาเช่าบ้านอยู่
          แล้วอีกวัน 2 วัน ผมก็ย้ายเข้ามาอยู่ โดยนั่งแท็กซี่และขนสัมภาระส่วนตัวมาพี่แพรวก็ใจดีมาช่วยผมยกของเท่าที่แกยกได้ แล้วแกก็ยังช่วยผมจัดห้องด้วยตอนนั้นแกใส่ชุดแซกแขนยาวแต่ปลายชุดส่วนที่เป็นกระโปรงจะสั้น เวลาแกยกแขนสองข้างขึ้นเพื่อวางของในตู้เสื้อผ้าที่แต่ละห้องจะมีไว้ให้ทำให้ส่วนที่เป็นกระโปรงเลิกขึ้นสูง เลยอวดขาอ่อนขาวๆเกือบถึงของแกโพล่ออกมายั่วยวนสายตาเด็กหนุ่มวัยขี้หลีอย่างผมเล่นไม่รู้แกไม่ระวังหรือเจตนากันแน่
            ผมแอบมองอยู่หลายแวบ จนจัดของเสร็จพี่แพรวก็ให้กุญแจห้องกับกุญแจบ้านกับผม แล้วบอกว่า ถ้ายังไงว่างๆก็ไปทำความรู้จักกับเพื่อนห้องอื่นๆด้วยนะ จะได้รู้จักสนิทกันไว้ ผมก็รับคำแล้วขอบคุณ
            จากนั้น ผมก็ไปเคาะห้อง เพื่อนร่วมหอว่าจะทักทายทำความรู้จักแต่ก็ไม่มีใครอยู่ ก็ขอตัวออกไปเดินเล่นสำรวจถนนร้านค้าร้านเกมส์แถวนั้น เพราะตอนนั้นกำลังติดเกมส์ออนไลน์ ragnarok เรียกว่าช่วงวุ่นวายกับเตรียมตัวเข้าเรียนมหาลัยและหาหอพัก ไม่ได้เล่นหลายวันนี่หงุดหงิดคันไม้คันมือสุดๆ
            แถวๆนั้นก็เจริญมาก พอออกจากซอยที่เป็นหอพักผมก็เจอร้านค้า แผงลอย เต็มไปหมดเพราะอยู่ในระแหวกใกล้ๆมหาลัยและเป็นแหล่งเดินเที่ยวเล่นของนักศึกษา แล้วผมก็เจอร้านเกมส์อินเตอร์เน็ตร้านใหญ่และตกแต่งสวยทันสมัยน่า เข้าไปเล่นมาก ผมก็เลยรีบเข้าไปโดยไม่รีรอ
          ในนั้นบรรยากาศดีจนผมรู้สึกถูกโฉลกจริงๆ  มันตกแต่งสวยสบายๆตามสไตล์วัยรุ่นยุคใหม่ แอร์ก็เย็นเครื่องคอมพ์ก็เยอะ คนก็เต็ม แถมมีน้ำปั่นกับกาแฟขนมปังเนยขายด้านนอกสั่งมากินในร้านได้ตอนนั้นยังไม่มีเครื่องว่าง ผมก็เลยต้องนั่งรอตรงโซฟาที่ทางร้านจัดไว้ให้เป็นโซนสำหรับลูกค้านั่งรอเครื่องว่างและมีการ์ตูนกับหนังสือเกมส์ ragnarokไว้ให้อ่านฆ่าเวลาด้วย
            ผมว่าเจ้าของร้านนี้เข้าใจวัยรุ่นดีจริงๆตอนนั้นก็ยังไม่รู้หรอกว่าเจ้าของร้านเป็นใคร แต่เห็นผู้หญิงคนหนึ่ง สวยเซ็กเอ็กซ์แตกมากแต่งตัวยั่วเย้าสายตาสุดๆ กำลังเดินลงจากทางขึ้นบันไดชั้นบนเดินตรงมายังเคาท์เตอร์เก็บเงิน แล้วคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นทีแรกก็รีบลุกให้เธอนั่งเหมือนเธอจะเป็นเจ้านาย ผมก็เลยเดาว่าเธอน่าจะเป็นเจ้าของร้าน ผมคิดในใจว่าร้านนี้สุดๆเลยหวะ มีอะไรเจริญหูเจริญตาให้ดูเยอะ ตอนแรกว่าสักแป๊บยังไม่มีเครื่องว่างจะไปหาร้านอื่นเล่นดูแต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้วรอเล่นที่นี่ดีกว่า
            สักพักหนึ่งผมก็ได้เล่น ก็รีบเข้าเกมส์เพื่อไปหา อะโคน้อยกลอยใจ ที่ตามป้อมานาน เธอชื่อหวาน ตอนนั้นผมเล่นไนท์ เธอเป็นโนวิท เพิ่งเคยเล่น ก็มาขอให้ช่วยแท็งค์ให้ ผมก็แท็งค์ให้ก็คุยกันถูกคอรู้สึกชอบเธอเหมือนกัน ตอนหลังก็เปลี่ยนเป็นนักธนูเอาไปแชร์กับเธอ จนเลเวล43 ชื่อ ยิงแหลก จากนั้นก็ไม่ได้เล่น 2-3 วันเพราะมัวแต่ยุ่งกับบ้านจะให้คนเช่าและผมจะย้ายมาอยู่หอ
            ผมก็เข้าไปโพล่โมร็อก แล้วก็ซิบหาหวานปรากฏว่าเธอออนไลน์อยู่ ก็ถามว่า LV เท่าไหร่แล้วเธอก็บอก 40 ผมก็บอกว่า โหยไม่ขึ้นเลย เธอก็ พ้อว่า ก็ไม่มีคนให้ดูดนี่ ผมก็ว่าเดี๋ยวจะพาไปดูด ให้มาหากลาสเฮม แม็บเปิดใหม่ เธอก็บอกรอเดี๋ยวกำลังไป
            จากนั้นผมก็พิมพ์คุยกันเหมือนหนุ่มสาวแซวจีบกัน ผมรู้สึกหัวใจพองโตจริงๆ เลยพิมพ์เล่นมุกตลกจีบสาวจนผมอดหัวเราะคิกคักอยู่หน้าจอไม่ได้ทั้งที่เป็นคนพิมพ์เองแต่เครื่องข้างๆก็หัวเราะด้วย แถมบอกมุกเสียวหวะมันหัวเราะเหมือนหัวเราะเรื่องเดี๋ยวกัน เพราะจังหวะมันสอดคล้องมาก ผมก็เลยหันไปดู
            วินาทีนั้นเหมือนฟ้าผ่ากลางหัวผมเห็นตัวอะโคน้ำหวานอยู่เครื่องข้างๆผมนี้เอง แต่ไอ้คนเล่นไม่ใช่ผู้หญิงเป็นผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกับผม แถมเสือกหล่อด้วย ดูเป็นผู้ชายแมนๆ เกรียนๆมากกว่า เกย์หรือกระเทย มันเห็นผมมองหน้าจอมันนานจนตาค้าง มันก็ถามอย่างสงสัยว่า
            "เห้ย..มองไรว่ะ"
          ผมก็เลยเหลือบไปมองหน้ามัน ด้วยความรู้สึกที่โลกทั้งโลกแหลกสลายไปแล้วถามมันว่า
            "มึงเล่นเป็นตัวผู้หญิงเหรอ"
          "เออ ..ทำไม"
          "มึงเล่นเป็น อะโค ตั้งชื่อว่าน้ำหวาน?"
          "เออ ก็นี่ไง แล้วมึงทำไมหละ"
          น้ำเสียงมันไม่ค่อยจะสบอารมณ์ผมแล้ว เหมือนผมไปยุ่งย่ามอะไรกับมันจนน่ารำคาญ ผมก็เลยบอกกับมันว่า
          "กู คือ วุฒิ ยิงแหลก"
          คราวนี้มันอึ้งไป มีสีหน้าที่บรรยายไม่ถูก ก่อนจะทำเป็นหัวเราะกลบเกลื่อนความรู้สึกอับอายที่โดนจับได้โดยทำให้เห็นเป็นเรื่องตลก แล้วบอกว่า
            "โลกมันกลม เน๊อะ มาได้ไงวะ...."
          ผมไม่ได้ตอบ เพราะกำลังตั้งสติระงับอารมณ์อยู่แล้วมันก็ถามมาอย่างหน้าตาเฉย
          "แล้ว..จะมาแชร์กันอยู่หรือเปล่า"
          "ไม่ต้องมาแล้ว ไอ้สัด"
          ผมด่ามันไปเพราะ อาการน๊อตหลุด เพราะยังเสือกหน้าด้านมาถามหาแชร์กันอีก แต่มันก็ยังพูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
          "ทำไมว้า"
          "มึงยังมีหน้ามาถามอีกเหรอ"
          "อ่าว...แล้วกูผิดอะไร"
          "ก็มึงเล่นตัวผู้หญิงไงแล้วเสือกไม่บอกว่าเป็นผู้ชาย"
          "แล้ว...กูเคยบอกมึง ว่ากูเป็นผู้หญิงหรือไง"
          "เออ มึงไม่เคยบอก. แต่เวลากูจีบมึง ทำไมมึงไม่บอกว่าเป็นผู้ชายปล่อยให้กูจีบอยู่ได้ แถมเสือก พิมพ์จ๊ะจ๋า หาพระแสงคอง้าวอะไรวะ  เป็นใครก็คิดว่าผู้หญิงวะ ไอ้เหี้ย"
          ผมระเบิดอารมณ์ใส่เป็นชุด จนมันเถียงไม่ออก เหมือนจำนนต่อหลักฐานได้แต่ยิ้มหัวเราะแก้เก้อ และก็ไม่โกรธด้วยที่ผมด่ามัน เหมือนกับว่ามันเห็นเป็นเรื่องขำ แล้วคนที่เล่นเครื่องใกล้ๆ ก็เริ่มหันมามองว่ามัน 2 คนทะเลาะเหี้ยอะไรกันวะ หรือแม่งจะเป็นเกย์ ผมก็เลยต้องเงียบหยุดเถียงกับมัน สักพักมันยังหันมามองจอผมแล้วถามว่า
            "ไหน มึงอยู่ตรงไหน"
          "กูบอกไม่ต้องมาแล้วไง" ผมบอกเบาๆ แบบเก็บกลั้นอารมณ์
          "กูจะเอาของมาคืน หรือมึงจะไม่เอา"
          ผมก็เลยนึกขึ้นได้ ผมให้คิดตี้แบนด์มันไป ราคาตอนนั้นตั้ง 1 m เมื่อมันบอกจะคืน ก็บอกมันว่า เออดีเอามาคืนให้หมดเลย ที่ให้มึงไปหนะ มันก็มาหาผมที่กลาสมาคืนของให้ดูมันก็ไม่ได้ตั้งใจจะหลอกลวงผมหรอก มันคงเพิ่งเล่นใหม่ แล้วอยากเล่นตัวผู้หญิงผมก็เสือกไปหลีมัน มันก็คงเออออไปเพื่อจะได้ LV สูงเร็วๆ
            ตอนนั้นเป็น นักธนูกากๆ ริมาเดินกลาสไปแจมเขาก็โดนด่า ไปขอตี้ เขาก็ไม่รับอยากได้ฮันเตอร์มากกว่าก็เลยคิดว่าไหนๆแม่งก็มาแล้ว เออตี้ก็ตี้ว่ะ ผมก็กดชวนมันเข้าตี้โดยไม่พูด มันก็ยิ้มและบอกว่า
          "เออ ก็แค่นั้นแหละ แม่ง"
          แล้วผมก็เลยตี้กับมัน แต่ความสัมพันธ์เปลี่ยนไปจากยิงแหลกกับน้องน้ำหวาน เป็น ยิงแหลกกับไอ้น้ำหวาน แทน พอเล่นด้วยกันมันก็ได้พูดคุยแลกเปลี่ยน ถามชื่อถามอะไรกัน แล้วก็พบว่าโลกมันกลมกว่าทีคิดทีแรก เพราะมันชื่อ ต้นคนที่พักหอเดียวกับผม
            ผมก็เลยเล่นกับมันไปจนเปลี่ยนอาชีพจากนั้นก็เห็นว่าดึกแล้ว พรุ่งนี้มีปฐมนิเทศ ก็ว่าจะกลับหอ มันก็กลับด้วยก็เดินกลับหอมาพร้อมกัน ตอนนั้นก็เริ่มพูดคุยสนิทกันมากขึ้น ผมก็คิดว่ามันน่าจะเป็นคนที่คบได้คนหนึ่งพอใกล้ถึงหอ ไอ้ต้นก็ดูนาฬิกาข้อมือ แล้วบอกผมว่า
            "ถือว่ามึงเป็นเพื่อนใหม่ เป็นน้องใหม่ในหอนี้ เดี๋ยวกูมีของดีให้มึงดูนี่ก็น่าจะได้เวลาแล้ว เดี๋ยวมึงตามกูมา"
          แล้วมันก็เปิดประตูรั่วอย่างเงียบๆ อย่างกับกลัวคนจะตื่นจากนั้นก็เดิมอ้อมไปข้างบ้าน กวักมือเรียกผม ผมก็ไม่รู้อะไรเดินตามเข้าไปแต่ผมเดินแบบธรรมดามันมีเสียงเท้าย่ำหน่อย ไอ้ต้นทำสัญญาณมือว่าให้เดินเบาๆผมก็เลยเดินย่อง และชักเริ่มสงสัยแล้วว่ามันจะชวนไปดูอะไร
          พอเข้าก้าวไปอีก 2-3 ก้าว ไอ้ต้นก็หยุดชะงักตรงหน้าต่างที่ปิดอยู่และมีแสงไฟเล็ดลอดออกมาตามช่อง
            "ตรงนี้แหละ มึงอย่าเสียงดังนะ เดี๋ยวกูดูก่อน"
          ไอ้ต้น พุดกับผมเสียงดังไม่เกินกระซิบจากนั้นมันก็ชะโงกหน้าไปดูตรงช่องขอบหน้าต่าง สักพักมันก็ก้มกระซิบบอกว่า
          "พอดีเลยกำลังออกจากห้องน้ำ"
            แล้วชี้ให้ผมไปดูอีกช่องหนึ่งผมก็เลื่อนตัวขึ้นไปดู สิ่งที่ผมเห็นนี่ทำเอาใจสั่นๆเลย ที่แท้ไอ้ต้นพาผมมาแอบดูพี่แพรวตอนนั้นพี่แพรว เพิ่งออกจากห้องน้ำ และกำลังเช็ดตัวอยู่เธอถอดผ้าขนหนูออกมาทั้งหมด จนเห็นร่างเปลือยเปล่าอย่างไม่มีอะไรปกปิด รูปร่างของแกอวบอั๋นหน้าอกอูมตูมอย่างกับส้มโอ แถมมีหน้าท้องนูนหน่อยๆ และผิวก็ขาวจั๋วน่าเจี๊ยะ ทำให้ผมนึกไปถึงครูรส ครูสอนภาษอังกฤษ ที่ผมเคยซั่มตอนเรียนอยู่ ม 3 หุ่นครูรส ก็หุ่นแบบนี้
            พี่แพรวหลังจากเช็ดตัวเสร็จก็ใช้ไดร์เป่าผมสักสิบห้านาที ตลอดเวลาแกไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลย เวลาก้ม นมก็ย้อยห้อยมาเป็นลูกน่าเอามือไปรองประครองแล้วบีบขยำ ขนหมอยก็รกแบบธรรมชาติไม่ผ่านการตกแต่งใดๆเมื่อเป่าผมเสร็จแกก็ท่าครีมโลชั่นทั่วเรือนร่างต่ออีกหน่อยจากนั้นก้สวมชุดนอนสีชมพูบางๆ ที่เวลาโดนแสงไฟส่องจะเห็นขึ้นเป็นรูปร่างแล้วก็ปิดไฟนอน
            เมื่อหนังจบไอ้ต้นก็พาผมย่องออกมาแล้วบอกว่า เวลา ดี 5 ทุ่มโดยประมาณ จากนั้นก็แยกย้ายกลับขึ้นไปห้องใครห้องมัน  ผมนอนกระสับกระส่ายเป็นชั่วโมงเพราะนึกถึงรูปร่างที่เปลือยของพี่แพรวจนเกิดอารมณ์ แล้วพาลไปนึกถึงรสสวาทของครูรสทำให้ผมต้องชักว่าวเอาน้ำเงี่ยนออก ถึงจะสงบหลับลงได้


ติดตามผลงานได้ที่นี้ ไล่ตามที่ลงจากล่างขึ้นบนนะ...


ลูกพี่ลูกน้อง 2
Reply 1994 ย้อนเล่าประสบการณ์ sex 8 บทส่งท้าย
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex7
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex6
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex5
ลูกพี่ลูกน้อง 1
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex4
ลูกกระหรี่
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex3
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex2
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex1
สวัสดีครับคุณครู แอม ฟราย แต็งค์กิ้ว ฟักยู
[/size]