ช่วงเวลาหลายสัปดาห์ที่ผ่านมา ภัทรเกือบจะเชื่อแล้วว่าเขาหายดี เขาปฏิบัติตัวตามกฎระเบียบทุกอย่าง กินยาตรงเวลา เข้าร่วมกิจกรรมบำบัด และได้รับอนุญาตให้เดินเล่นในสนามหญ้าของโรงพยาบาลซึ่งอยู่ติดกับถนนใหญ่ได้

โลกภายนอก... อยู่ห่างออกไปเพียงรั้วกั้นเตี้ยๆ แต่มันกลับให้ความรู้สึกเหมือนอยู่คนละโลกกับกรงขังในโรงพยาบาล "บ้า" แห่งนี้ ชีวิตของเขาไร้ซึ่งสิ่งยึดเหนี่ยว... แพรวากลายเป็นเพียงความจริงที่น่าผิดหวัง ส่วนนานา... ก็เป็นเพียงภาพหลอนที่เขาต้องพยายามลบออกจากใจ

เดือนนี้เชียงใหม่มีเทศกาลไม้ดอกไม้ประดับ ขบวนรถที่ประดับประดาด้วยดอกไม้นานาพันธุ์เคลื่อนตัวผ่านหน้าโรงพยาบาลไปคันแล้วคันเล่า ภัทรมองดูมันอย่างไม่ใส่ใจ...

แต่แล้ว... หัวใจของเขาก็แทบหยุดเต้น

บนรถบุปผชาติคันหนึ่งที่ตกแต่งอย่างงดงามด้วยดอกกุหลาบสีขาวและดอกลิลลี่ ซึ่งมีป้ายเขียนว่า "โรงพยาบาลประจำจังหวัดเชียงใหม่" ประดับอยู่ด้านข้าง... ร่างระหงในชุดพื้นเมืองล้านนาสีฟ้าอ่อนนั่งเด่นเป็นสง่าอยู่ตรงกลาง...

นานา!

เธอสวย... สวยเหมือนในฝันทุกกระเบียดนิ้ว รอยยิ้มของเธอยังคงเป็นรอยยิ้มปริศนาที่ทำให้เขาคลั่งได้เสมอ... แต่นี่ไม่ใช่ความฝัน! เขาตื่นอยู่! เขารู้สึกถึงพื้นหญ้าใต้ฝ่าเท้า! เขารู้สึกถึงลมที่พัดผ่าน!

เธอมีตัวตนอยู่จริง!

สติทั้งหมดของภัทรขาดผึง! เขาไม่ได้คิดอะไรอีกต่อไป เขาวิ่ง! วิ่งพรวดพราดออกจากสนามหญ้า ผ่านประตูใหญ่ของโรงพยาบาลที่เปิดทิ้งไว้

"เฮ้ย! คนไข้หนีครับ!"

เสียงยามรักษาการณ์ตะโกนลั่น พร้อมกับเสียงนกหวีดที่ดังแหลมขึ้น เขาวิ่ง ว. เรียกกำลังเสริม แต่ภัทรไม่สนใจอีกต่อไปแล้ว โลกทั้งใบของเขาบัดนี้มีเพียงรถบุปผชาติคันนั้นกับผู้หญิงที่ชื่อนานาเท่านั้น

เขาวิ่งตามไป ตะโกนเรียกชื่อเธอสุดเสียง "นานา! นั่นคุณใช่ไหม! รอผมด้วย!"

เขาวิ่งตามไปจนถึงจุดสิ้นสุดของขบวนที่หน้าโรงพยาบาลประจำจังหวัด ผู้คนกำลังลงจากรถเพื่อถ่ายรูป ภัทรฝ่าฝูงชนเข้าไปแล้วพยายามจะปีนขึ้นไปบนรถที่จอดนิ่งสนิท

"นานา! ผมเอง! ภัทรไง!"

"ว้าย! คนบ้า! ช่วยด้วยค่ะ!" นานาและเพื่อนๆ ที่นั่งอยู่ข้างๆ กรีดร้องออกมาด้วยความตกใจและรังเกียจ ผู้คนเริ่มหันมามองด้วยความสนใจ

ทันใดนั้น ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งหน้าตาคมคายที่ยืนอยู่ด้านหลังนานาก็ก้าวออกมาข้างหน้า

"อั่ก!"

หมัดหนักๆ กระแทกเข้าที่มุมปากของภัทรอย่างจัง "ยุ่งอะไรกับแฟนกูวะไอ้บ้า!"

ภัทรล้มกลิ้งคะมำลงกับพื้น เขารู้สึกถึงรสเค็มของเลือดในปากและอาการชาที่ใบหน้า เขานอนมองภาพนานาที่หลบอยู่ด้านหลังแฟนหนุ่มของเธอด้วยสายตาที่หวาดกลัว...

"พี่ภัทร!"

หมอต้นและมิวที่ขับรถตามมาถึงพอดีรีบวิ่งเข้ามาประคองเขาขึ้น ทั้งสองมองไปยังนานาที่ยืนอยู่บนรถบุปผชาติด้วยแววตาที่ภัทรไม่เคยเห็นมาก่อน... มันคือแววตาของความเกลียดชังและอาฆาตอย่างชัดเจน

"ไปกันเถอะครับพี่ภัทร... อย่าไปยุ่งกับผู้หญิงคนนี้อีกเลย" หมอต้นพูดพลางพยายามลากเขาออกมา

"ยังไม่พออีกเหรอ นานา!" มิวตะโกนใส่หน้านานาด้วยความโกรธจัด "เธอดูสภาพเพื่อนฉันสิ! ที่เขาต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะเธอคนเดียว!"

นานาทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ กอดแขนแฟนหนุ่มของเธอแน่นแล้วหันหน้าหนีไปอีกทาง

บนรถที่กำลังมุ่งหน้ากลับโรงพยาบาลจิตเวช ภัทรนั่งนิ่งเงียบด้วยความสับสน เขาไม่เข้าใจท่าทีของมิวและหมอต้น... ในความฝันของเขา... มิวคือเพื่อนสนิทของนานาไม่ใช่หรือ?

"ฉันลาออกจากที่นั่นก็เพราะทนเห็นหน้ามันไม่ไหว" มิวพูดขึ้นมาราวกับอ่านใจเขาออก น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความขมขื่น "ทนไม่ได้ที่จะต้องทำงานกับเพื่อนที่เลือดเย็น เล่นสนุกกับความรู้สึกของคนอื่นจนเขาเสียสติ... แล้วก็ทิ้งเขาไปเหมือนเป็นแค่ของเล่นที่พังแล้ว"

หมอต้นบีบมือแฟนสาวของเขาเบาๆ ก่อนจะหันมาพูดกับภัทร "พี่ภัทร... พี่ต้องยอมรับความจริงนะ... ผู้หญิงที่ชื่อนานามีตัวตนอยู่จริง... และเธอก็คือคนที่เล่นเกมความรู้สึกกับพี่... จนทำให้พี่เครียดจัดจนสติแตก... ทำให้พี่มือสั่นจนผ่าตัดไม่ได้... จนกลายเป็นผู้ป่วยจิตเวชแบบนี้"

...

คืนนั้น... ที่คอนโดของหมอต้น มิวอาบน้ำเสร็จแล้วออกมาพร้อมกับผ้าเช็ดผม กลิ่นแชมพูหอมฟุ้ง

"พี่ต้น เครียดเหรอคะ" ตั้งแต่หมอภัทรเป็นแบบนี้ ต้นก็เปลี่ยนบุคลิกเป็นเคร่งขรึม ความหวานหรือเซ็กส์แทบไม่มีเลย เธอเข้าใจดีว่าเขาเป็นห่วงรุ่นพี่ มิวนั่งลงข้างๆ หมอต้นแล้วจูบที่แก้มของเขาเพื่อให้กำลังใจ

หมอต้นที่เครียดมานานรู้สึกดีขึ้นที่ภัทรอาการดีขึ้นมาก และพอได้พบ 'นานา' ก็ยังสติไม่หลุด เขามีโอกาสหายเร็วๆ นี้ ลึกๆ เขาภูมิใจในหน้าที่ที่ได้ดูแลภัทรเป็นการตอบแทนที่คอยดูแลเขาเหมือนเป็นพี่ชายแท้ๆ มาโดยตลอด หมอต้นนึกขึ้นได้ว่าเขาละเลยมิวมานานแค่ไหน ยิ่งพอหันไปมองเรือนร่างที่ไม่ได้สูงมากแต่ก็กำลังดี จุดเด่นของเธอคือหน้าอกและก้นที่เตะตาเสียเหลือเกิน มิวเป็นคนร่างเล็กที่มี 'ของ' เขารู้สึกอยากจะใกล้ชิดกับเธอในคืนนี้

หมอต้นเอามือขวาเชยคางมิวขึ้น เธอกำลังขยับจะ 'ด่า' ตามความเคยชิน แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าทั้งสองไม่ได้ใกล้ชิดกันมานานแค่ไหนแล้ว เธอรับการจูบของหมอต้นและเป็นฝ่าย 'แหย่' ลิ้นเล็กๆ ที่หอมหวานชักนำหมอต้นสู่เกมสวาทที่เธอพร้อมเสมอสำหรับคนรัก

มิวถอดเสื้อยืดตัวบางและกางเกงนอนสั้นรอหมอต้นโดยเขาไม่ต้องทำอะไร หมอหนุ่มกลืนน้ำลายอย่างลำบากเมื่อเห็นเรือนร่างของแฟนที่มันน่ามองและ 'น่า' มากๆ หุ่นของมิวน่าขย้ำจริงๆ แม้นานาจะเพอร์เฟกต์ แต่ทั้งคนไข้และหมอหลายคนก็แอบมองมิวอยู่เสมอ โดยเฉพาะตอนเธอเดินขึ้นบันได ก้นกลมๆ งอนเด้งของเธอสะดุดตาจนคนต้องเผลอเหลียวมอง

มิวเอาเต้าขาวๆ ขนาดเต็มมือแต่ไม่หย่อนคล้อยมาป้อนให้หมอต้นที่ชักช้าอยู่ถึงปาก เขาเอาลิ้นตวัดวนรอบหัวนมเล็กๆ สีน้ำตาลอ่อนอมชมพูของมิว แล้วดูดอย่างแรง "อุ๊ย หมอต้น จะดูดให้หัวนมหลุดเลยเหรอ" เขาขยิบตาอย่างทะเล้น แต่ก่อนที่มิวจะพูดอะไรต่อหมอต้นก็เลื่อนลงไปประกบปากกับโหนกหีอูมเกลี้ยงเกลาไม่มีขนเลย มิวไม่ยอมให้หมอต้นเล่นอยู่คนเดียวเธอหันหัวลงไปเล่นกับควยขนาดพอดีมือของเธอ แล้วอมรูดด้วยความชำนาญ "อูยยย มิวจ๋า เสียวจังเลยที่รัก" หมอต้นครางเสียงยานคางเพราะโดนพยาบาลสาวสวยดูดควย เขาไม่ยอมง่ายๆ จู่โจมมิวบ้าง เขาใช้จมูกโด่งซุกไซร้ตรงหัวแตดสีชมพูจัดของมิวและดูดเม้มอย่างหนัก "อ๊ายยย เสียวหีเสียวแตดหมดแล้ว ผัวขา"

มิวลงไปเอาแขนอิงโซฟาโชว์ก้นขาวเนียนและงอนเด้งอย่างทรมานใจที่สุด หมอต้นคนเดียวที่ได้ครอบครองเรือนร่างนี้ เขาบรรจงประคองดุ้นเอ็นขนาดพอเหมาะค่อยๆ จ่อและดันเข้าไปช้าๆ แต่ดูเหมือนจะไม่ทันใจมิวที่เด้งเอวสวนรูหีอมท่อนควยทีเดียวสุดลำ "ตั่บ" มิวหัวเราะชอบใจ "ซู้ดดด เมียจ๋า เล่นแบบนี้ผัวก็น้ำแตกพอดี คืนนี้อยากเล่นกับเมียนานๆ"

มิวค้อนบอกว่า "เล่นนานๆ อะไร พรุ่งนี้ก็ต้องทำงานอีก เอาให้เสร็จเลยนะคะผัวขา จะได้ไปนอนกอดกัน"

คู่รักทั้งสองนอนกอดกันหลับไปอย่างสุขสม

สำหรับภัทร... ความจริงทั้งหมด... มันเรียบง่ายและโหดร้ายยิ่งกว่ากับดักซับซ้อนใดๆ ที่เขาเคยจินตนาการ

ไม่มีกรงขังทางจิตวิทยาของไอริณ... ไอริณเป็นแค่แฟนเก่าธรรมดาๆ คนหนึ่งในอดีต

ไม่มีโลกจินตนาการที่สมบูรณ์แบบ... สิ่งที่เขาประสบมาทั้งหมด คือภาวะจิตหลอนที่สมองของเขาสร้างขึ้นมาเพื่อหลีกหนีจากความจริงที่ว่า... เขาถูกผู้หญิงที่เขารัก... ทำลายจนย่อยยับ

นานา... ไม่ใช่เทพธิดาในฝัน...

แต่เธอคือปีศาจในโลกแห่งความจริง

แล้วนานา ทำลายอะไรหมอภัทร แล้วทำไปทำไม

ปมเริ่มคลี่คลาย

ปริศนารอการไข

น่าจะร้ายมาก

นานา น่าจะสวย น่ารัก และร้ายกาจมากจริงๆ ไม่แปลกที่หมออาจจะโดนปั่นหัวจนโดนทำลายไปหมด

นานามีอยู่จริงและเป็นคนวางเกมส์นี่เอง